دانلود تحقیق عوامل موثر بر ایمن سازی راه های کوهستانی

با توجه به اینکه عامل جاده در کنار دو عامل انسان و وسیله نقلیه در وقوع تصادفات جاده ای نقش موثری دارد ، بنابراین ایمن سازی مطلوب و مناسب راهها از طریق اصلاح طرح هندسی راه ، ساماندهی بافت سطح جاده ( روسازی راه) ، و نصب انواع علائم و تجهیزات ایمنی راهها در کاهش سوانح و حوادث جاده ای حائز اهمیت خواهد بود .

اصلاح و ساماندهی طرح هندسی راه در راههایی که از مناطق کوهستانی و ناهموار می گذرند و اغلب دارای قوسهای افقی و عمودی زیادی هستند و همچنین در نقاطی که تقاطعهای همسطح وجود دارد ، از اهمیت بیشتری برخوردار است ، ضمن اینکه نصب علائم و تجهیزات ایمنی راهها یکی از قسمتهای ضروری مهندسی راه است و جاده ای که فاقد علائم ایمنی مطلوب و مناسب باشد ، رضایت بخش نخواهد بود .

در این راستا با توجه به برخی شرایط حاکم بر راههای کوهستانی ، از قبیل عبور اکثر راهها از مناطق سخت و صعب العبور ، حجم بالای ترافیک در اغلب راههای کوهستانی ، وجود گردنه های برفگیر در سطح کوهستانی ، و عبور بارهای ترافیکی سنگین از محورهای کوهستانی ، همواره این راههای با مشکلاتی مواجه می باشند عوامل موثر بر ایمن سازی راههای کوهستانی از آنجا که ایمن سازی راهها معمولا به سه روش زیر انجام می پذیرد ، عوامل موثر بر ایمن سازی راههای کوهستانی را می توان در قالب این سه موضوع مورد بررسی قرار داد : الف) اصلاح و ساماندهی طرح هندسی راه ( اصلاح مقاطع طولی و عرضی، قوسهای قائم و افقی، عرض راه، شانه راه، شیب طولی و عرضی راه، تقاطعها و موانع دید ) ب) ساماندهی بافت سطح جاده یا روسازی راه ( اصلاح و ترمیم رویه های آسفالت و رفع هر گونه مانع از سطح راه ) ج) نصب علائم و تجهیزات ایمنی راهها ( طراحی و نصب انواع علائم ایمنی افقی و عمودی، سیستمهای روشنایی و حفاظهای ایمنی ) عوامل موثر بر ایمن سازی راههای کوهستانی از طریق " اصلاح و ساماندهی طرح هندسی راه" : با توجه به میزان اعتبارات کوهستانی در بخش راه و ترابری ، مهمترین و اساسی ترین مشکل موجود در زمینه اصلاح و ساماندهی طرح هندسی راه ، وضعیت توپوگرافی و موقعیت راههای کوهستانی می باشد که با توجه به عبور اغلب راههای کوهستانی از نقاط سخت و صعب العبور، عملیات تعریض، بهسازی و حذف نقاط حادثه خیز را با مشکلات جدی مواجه ساخته است .

در این خصوص می توان به محور هراز(تهران به آمل) یا کندوان(کرج به چالوس) که از محورهای ارتباطی بسیار مهم و ترانزیتی کوهستانی بوده و نقش مهمی را در سیستم حمل و نقل کشور ایفا می کند اشاره نمود که در اکثر نقاط از یکطرف به رودخانه ها و دره های نسبتا عمیق و از طرف دیگر به کوهها و صخره های مرتفع منتهی می شود و با توجه به اعتبارات مربوطه ، تعریض مناسب و حذف نقاط حادثه خیز در محور کوهستانی به آسانی امکانپذیر نبوده و علیرغم انجام فعالیتهای جدی و مستمر راهداری و راهسازی ، شاهد وقوع حوادث رانندگی زیادی در این محورها(محورهای کوهستانی) می باشیم .

عوامل موثر بر ایمن سازی راههای کوهستانی از طریق " اصلاح و ساماندهی بافت سطح جاده ( روسازی راه )" سطح سواره رو که بستر گردش چرخ وسایط نقلیه است بایستی همواره عاری از ناصافی ، موج و پستی و بلندی یا دست انداز باشد .

فقدان مشخصات ذکر شده سبب می گردد که راننده بطور ناگهانی و در حالیکه فرصتی برای تصمیم گیری ندارد با وضعیت نا مطلوبی روبرو شود که پی آمد آن وارد شدن خسارت به وسیله نقلیه و بسیار ناگوارتر از آن بروز سوانح باشد.در اینصورت هر چه سرعت خودرو بالاتر باشد ، احتمال وقوع سوانح و خسارتها بیشتر خواهد بود .

در ضمن ، تاریکی شب که وضعیت نا هموار و نا صاف رویه راه را از حالت وضوح نسبی روز خارج می کند ، افزایش قابل ملاحظه خطر را موجب می گردد .

در راههای کوهستانی ، سه عامل اساسی در ایجاد ایمنی راه از طریق بهسازی و ترمیم مناسب سطح سواره رو تاثیرگذار می باشند که ذیلا مورد بررسی قرار می گیرند : الف) عبور بارهای ترافیکی سنگین و فوق سنگین از راههای کوهستانی : تردد وسایط نقلیه حامل بارهای ترافیکی سنگین و فوق سنگین در سطح راههای کوهستانی ، باعث وارد شدن خسارات فراوانی به رویه راه و در نتیجه کاهش طول عمر بافت سطحی جاده می گردد .

ب) حجم بالای ترافیک در راههای کوهستانی : حجم بالای ترافیک عبور کننده از سطح راههای که بیشتر شامل وسایط نقلیه سنگین و نیمه سنگین می باشد ، باعث آسیب دیدن روسازی راه و تخریب بافت سطح جاده می شود .

ج) تاثیرات ناشی از شرایط آب و هوایی : وجود تابستان های بسیار گرم و زمستان های بسیار سرد در راه کوهستانی ، تاثیرات زیادی بر روسازی راهها بویژه آسفالت سطح جاده ها دارد ، بطوریکه در فصل تابستان ، رویه آسفالتی تحت تاثیر گرمای شدید و تردد وسایط نقلیه سنگین ، دستخوش تغییراتی از جمله قیر زدگی ، ایجاد فرورفتگیهای مقطعی و ناهمواریهای موجی شکل بخصوص در گردنه ها و قوسهای افقی می گردد .

از طرفی در فصل زمستان با توجه به برودت هوا و بارندگیهای شدید و انجام فعالیتهای راهداری از قبیل برفروبی ، شن پاشی و نمکپاشی در محورهای شمالی و شرقی کوهستانی ، خسارات فراوانی به سطح راه وارد می آید که با عنایت به ضرورت انجام عملیات مذکور ، جلوگیری از اینگونه خسارات امکانپذیر نخواهد بود .

عوامل موثر بر ایمن سازی راه های کوهستانی از طریق " طراحی و نصب علائم و تجهیزات ایمنی راهها " یکی از مهمترین روشهای جلوگیری از وقوع سوانح جاده ای ، تامین ایمنی ترافیک در سطح راهها می باشد .

بدین منظور بایستی علاوه بر برطرف نمودن تمامی عوامل خطرآفرین در راهها ، رانندگان و عبورکنندگان از خطرات و شرایط عبور ایمن آگاه شوند .

این اطلاع رسانی با بکارگیری انواع علائم و تجهیزات ایمنی راهها صورت می پذیرد .

عوامل موثر بر ایمن سازی راههای کوهستانی از طریق " طراحی و نصب علائم و تجهیزات ایمنی راهها " یکی از مهمترین روشهای جلوگیری از وقوع سوانح جاده ای ، تامین ایمنی ترافیک در سطح راهها می باشد .

مهمترین عواملی که باعث آسیب رساندن به علائم افقی و عمودی و سایر تجهیزات ایمنی منصوبه در سطح راههای کوهستانی می گردد ، عبارتند از : الف) عبور بارهای ترافیکی سنگین و فوق سنگین از راههای کوهستانی : تردد وسایل نقلیه حامل بارهای ترافیکی سنگین و فوق سنگین باعث آسیب دیدن جدی علائم ایمنی افقی از قبیل خط کشی و بازتاب های چشم گربه ای نصب شده در سطح جاده شده و باعث صرف هزینه های فراوانی در زمینه ایجاد ایمنی مطلوب در سطح راههای کوهستانی خواهد شد .

در این راستا ، ساییدگی و تخریب سطح آسفالت بر اثر عبور اینگونه وسایل نقلیه ، علاوه بر اینکه خطوط ترافیکی اجرا شده را از بین برده و موجب کاهش چشمگیر ماندگاری آنها می گردد ، باعث کنده شدن ، شکستن و یا فرورفتن بازتاب های چشم گربه ای در سطح آسفالت ( بخصوص در فصل گرما ) نیز خواهد شد که این امر باعث کاهش سطح ایمنی عبور و مرور بویژه در هنگام شب می شود .

ب) حجم بالای ترافیک در راههای کوهستانی : حجم بالای ترافیک عبور کننده از سطح اغلب راههای کوهستانی نیز موجب وارد شدن خسارات فراوانی به علائم و تجهیزات ایمنی راهها می گردد .

در اینخصوص با توجه به حجم بالای تردد در شبانه روز و در نتیجه افزایش حوادث رانندگی نظیر انحراف و واژگونی وسایل نقلیه و برخورد آنها با علائم و تجهیزات منصوبه در حاشیه راهها ، خسارات زیادی به علائم ایمنی عمودی ( انواع علائم و تابلوهای اخطاری ، انتظامی و اطلاعاتی) ، حفاظهای ایمنی میانی و کناری راه ( گاردریل ها و نیوجرسیها) و سیستمهای روشنایی وارد خواهد شد .

در ضمن همانگونه که در بند (الف) نیز اشاره شد ، ترافیک سنگین در راههای کوهستانی موجب کاهش ماندگاری خط کشی و از بین رفتن بازتابهای چشم گربه ای می گردد .

ج) تاثیرات ناشی از شرایط آب و هوایی : در کوهستانی با توجه به بارش سنگین برف در فصل زمستان ، بخصوص در محورهای شمالی و شرقی کوهستانی و در نتیجه ضرورت انجام فعالیتهای راهداری نظیر برفروبی ، نمکپاشی و شن پاشی بمنظور بازگشایی و ایمن سازی راهها ، صدمات فراوانی به علائم ایمنی وارد می گردد بطوریکه در حین انجام عملیات برفروبی ، بسیاری از علائم ایمنی عمودی نظیر تابلوهای جان پناه و مسیر نما و علائم ایمنی افقی نظیر بازتابهای چشم گربه ای ، بر اثر برخورد تیغه ماشین آلات برفروب تخریب گردیده و از جا کنده می شوند .

در ضمن نمکپاشی و شن پاشی سطح جاده و متعاقب آن تردد وسائط نقلیه موجب پاک شدن و کاهش ماندگاری خط کشی جاده ها خواهد شد .

از سوی دیگر در فصل تابستان ، گرمای شدید هوا بویژه در برخی نواحی جنوبی کوهستانی باعث تاثیر بر آسفالت جاده و نرم شدن آن و در نتیجه فرو رفتن بازتابهای چشم گربه ای در سطح آسفالت و یا جابجایی و کنده شدن آنها ( تحت تاثیر تردد خودروها ) می گردد .

در ضمن نرم شدن و قیرزدگی سطح آسفالت بر اثر گرما موجب تیرگی و از بین رفتن بازتاب خطوط ترافیکی خواهد شد.

د) عبور اغلب راهها از مناطق کوهستانی : وجود قوسهای افقی و قائم ، شیبهای طولی و عرضی ، عرض نامناسب راه و موانع دید در طول راههایی که از نواحی کوهستانی گذر کرده و اعتبارات مربوطه تکافوی ساماندهی مطلوب آنها را نمی کند ، موجب بروز انواع سوانح جاده ای بخصوص انحراف و واژگونی وسایط نقلیه و در نتیجه وارد شدن صدمات فراوانی به علائم و تابلوهای حاشیه راه و همچنین حفاظهای کناری و میانی راه می گردد .

سایر موارد : بغیر از مواردی که به آنها اشاره شد ، عوامل دیگری نیز در امر ایمن سازی راههای کوهستانی تا حدودی تاثیر گذار بوده و در برخی شرایط می توانند موجب ایجاد مشکلاتی در این زمینه شوند .

این عوامل عبارتند از : الف) جاری شدن سیل بر اثر بارندگیهای شدید در سطح کوهستان که سالانه خسارات فراوانی به جاده ها وارد نموده و از مشکلات موجود در امر ایمن سازی راهها به شمار می رود .

ب) وجود ریزشهای طبیعی ( بر اثر وقوع زمین لرزه و بارندگی ) و ریزشهای مصنوعی ( جهت بهسازی راه و حذف نقاط حادثه خیز ) در مناطق کوهستانی و متعاقب آن انجام عملیات ریزش برداری در سطح راهها که باعث وارد شدن خساراتی به جاده ها بویژه بافت سطحی آنها و همچنین علائم ایمنی و تابلوهای نصب شده خواهد شد .

ج) تردد انواع ماشین آلات کشاورزی ( نظیر کمباین و تراکتور ) از حاشیه راهها بخصوص در فصل برداشت محصولات کشاورزی و همچنین وسایل نقلیه حامل بارهای ترافیکی عریض از راههای کوهستانی که باعث آسیب رساندن به انواع علائم ایمنی منصوبه می گردد .

ضوابط طرح هندسی ضوابط طرح هندسی نظیر حداکثر شیب، حداکثر طول در شیب، حداقل شعاع قوسها مقطع عرضی و نظایر آن در تعیین مسیر، مخصوصاً در مراحل قطعی شدن مسیر راه اهمیت زیادی دارد.

در عبور از کنار دره‌ها سعی شود مقطع عرضی تماماً در خاکبرداری قرار گیرد زیرا وجود خاکریزی در کنار دره حجم دیوارسازی را بالا و سبب افزایش هزینه می‌گردد.

زیبایی راه در طراحی راه باید سعی کرد که راه و اطراف آن به نظر مسافران زیبا و مطلوب باشد.

امروزه ازادراهها و بزرگ‌راهها را بصورت مخفی متصل نرمی در دل طبیعت یا در بافت شهری طراحی می‌نمایند.

هماهنگ ساختن جسم راه با محیط طبیعی و انسانی اطراف آن با انتخاب درست مسیر راه شهری و بیابانی می‌توان مناظر دلپذیری را دید راننده قرار داد در راههای بیابانی ممکن است با انحراف مختصری مناظر زیبای دور افتاده در دسترس و دید مسافران قرار داده شود.

حفظ منابع طبیعی در انتخاب مسیر باید نهایت دقت از نظر حفظ مناطق با ارزش طبیعی اعمال شود انتخاب صحیح مسیر نتنها مناطق با ارزش را نابود نمی‌سازد بلکه دسترسی به چنین مناطقی را فراهم می‌سازد.

برای حفظ نظام زیستی گیاهان اصل کل این است که دخالت در طبیعت در کمترین حد خود باشد.

هنگامی که مسیر در موازات رودخانه حرکت می‌کند باید دخالت در مسیر رودخانه را حداقل نگهداشت و بطور کلی مسیر بهتر است که در جریان آب کمترین تغییرات را وارد سازد.

با توجه به آلودگی هوا در اثر ترافیک سعی شود که مسیر از نزدیکی نقاطی نظیر پارکها و گردشگاههای عمومی که پاکی‌هوای آنها با اهمیت است عبور نکند.

در طراحی سعی گردد که راهها از مناطق مسکونی و بیمارستانها و پارکها عبور نکند تا سر و صدا آرامش محیط زیست را به هم نزند.

باید سعی کرد که مسیر ارتباط دهنده منطقی بین عوارض طبیعت باشد و جنگل، کوه، تپه، نهر، رودخانه و دریاچه و دیگر زیبایهای طبیعت را به مرتبط سازد.

حفظ محیط انسانی هدف اصلی از ایجاد هر راهی فراهم کردن زندگی بهتر برای انسانهاست لذا در انتخاب و طرح مسیر به علایق مردم و به مسائل انسانی باید نهایت توجه گردد.

عدم توجه به چگونگی عبور عابر پیاده از راهها امروزه یکی از مشکلات طراحی و موجود کشور است.

مسیر راه نباید از آثار تاریخی و بناها و آثار مذهبی و قبرستانها عبور کند.

در طراحی معابر شهری باید سعی کامل شود که یگانگی و یکپارچگی قسمت‌های مختلف شهر حفظ گردد.

محله‌های مسکونی را که مدارس ابتدایی و مساجد و کاربری‌های محلی مخصوص به خود دارند نباید با شاهراهها به دو نیم تقسیم کرد.

پارک‌ها، بازارها و مجتمع‌های صنعت و تجارت و واحدهای آموزشی را نباید با عبور راه به دو قطعه مجزا تبدیل کرد.

شاهراهها و بزرگ‌راههای برون شهری نباید از وسط آبادیها عبور کند در صورت عبور پیش‌بینی پل مخصوص عابر پیاده ضروری است.

مخارج ساختمان راه هزینه احداث راه عامل بسیار مهم در مطالعه مسیر است.

مخارجی که برای یک راه صرف می‌شود با توجه به نوع راه و بودجه و اهمیت پروژه و حجم ترافیک آینده و احتمال گسترش و توسعه اطراف معین می‌گردد.

ساختمان خیابان (جاده سازی( بهترین نوع ساختن خیابان برای حمل و نقل است که با خراشیدن و کندن زمین و تسطیح کردن آن ساخته می شود تا شیب سطح رویی تکمیل شود تا در اثر عوامل جوی از بین نرود.

تقاطع یک شیب معمولاً از یک تا 50 کافی و مناسب است .

برای چنین خیابانها معقول و منطقی است که از خاکی که از 12 تا 18 درصد خاک رس ، 5 تا 15 درصد گل و 65 تا 80 درصد شن و دیگر سنگریزه های تشکیل شده استفاده می گردد.

اگر این خاک طبیعی به شرایط اجرایی نرسد باید با اضافه کردن مواد دیگری این کمبود را جبران گردد .

این مواد نزدیک حفره شده و با دقت با مواد دیگر خیابان سازی مخلوط می شود و در سطح زمین توسط چنگک و ماشین جاده و صاف کردن و بکاربرده می شود .

سپس آنها توسط رفت و آمدهای که انجام می شود فشرده می شوند و دیگر به غلطک نیازی نیست .

یکی از روشهای که از صد سال پیش مورد بهره برداری بوده است خط آبی سنگ قیرهاست .

در این روش قدیمی از جاده سازی یک لایه از سنگ را در سایز 2 تا 5 سانتی متری قراه سیمان ، گل و ماسه و آب در میان شکاف سنگها ریخته تا شکاف میان آنها پوشیده شود .

بهترین راه برای اصلاح کمبود استقامت خاکهای طبیعی که در زیر خیابان به کار می رود که به آن تثبیت خاک می گویند در جاده سازی جدید بسیار استفاده می گردد و آنها می توانند برای اتمام یک لایه خیابان استفاده شوند در خیابانهایی که حمل نقل و رفت و آمد سنگینی وجود دارد ضخامت کلی جاده ها ممکن است بیشتر از 45 سانتی متر باشد اما ساختمانهای بزرگ و مختلف با مواد نادر و در جاها و مکانهای معینی انتخاب می شوند.

سطحهای رویی جاده ها و فضاهای باریک که شرح داده شده هر دو برای پیاده رو مناسبند که سطح آنها با قیر طبیعی و قیر و غیره آماده می شوند .

سطح پیاده روهای ضخیم با سیمان و بتن درست می شوند .

هیچ سطح خیابانی نازکتر از cm 10 نیست و ضخامت کمتر از آن ممکن است موجب شکستن گردد.

معمولاً ضخامت cm 15 برای خیابانهایی که رفت و آمد و حمل و نقل کمی دارند استفاده می شود.

و ضخامت cm 10 برای خیابانهایی که رفت و آمد سبکی دارند استفاده می شود .

مانند خیابانی که به خانه ها منتهی می شود .

یک پیاده رو انعطاف پذیر دارای سطح رویی با ضخامت اغلب cm 5 می باشد و ممکن نیست کمتر شود و یک لایه باریک از خاک تثبیت شده هم روی آن پاشیده می شود .در زیر این لایه زیرین یک لایه سنگی پاسنگریزه ای که به عنوان پایه نامبرده می شود و در زیر آن یک لایه اضافی از سنگ که به عنوان زیر بنا به کار می رود و مستقیماً با متداسیون (پی ریزی ) ارتباط دارد .