حرکت و جنبش از ویژگیهای حیات انسان و دارای انگیزه و ریشه ای در سرشت او و عاملی برای رشد و سلامت و نشاط اوست. انسان نیازمند به حرکت و ناگزیر از حرکت است، منع انسان از حرکت نه تنها موجب توقف رشد بلکه سبب افسردگی، بروز رفتار ناهنجار و از دست رفتن شور و نشاط زندگی وی می گردد.
تربیت بدنی و ورزش جزء لاینفک تعلیم و تربیت و وسیله ای برای رسیدن به سلامت جسمی و روحی نسل جوان است. مفاهیمی مانند تندرستی، بهداشت رشد فردی و اجتماعی وسلامت روحی ارتباط نزدیکی با تربیت بدنی و ورزش دارد. نگاهی به تاریخ نشان می دهد که ملل متمدن جهان همواره به نقش و اهمیت ورزش توجه داشته اند و از آن در پرورش جوانان خود و آماده کردن آنها برای مشکلات فردی و اجتماعی استفاده می کردند. در زندگی و اجتماعی بسیاری از جوامع و ملتهای امروز جهان تربیت بدنی و ورزش بخش مهم و جدایی ناپذیری از برنامه های کلی تربیت کودکان و جوانان به حساب می آید.
اهداف عمده تربیت بدنی در تاریخ زندگی انسان عبارت از حفظ سلامت و تعمیم بهداشت، رشد و تقویت قوای جسمی، آمادگی برای فعالیتهای دفاعی، کسب شادابی و نشاط و نیل به موفقیت در وظایف حرفه ای و شغلی بوده است.
در اسلام حفظ بدن از خطرها و آسیبها و تأمین موجبات سلامت و بهداشت آن وظیفه ای الهی است و تضعیف و یا تخدیر بدن امری ناروا و مذموم است.
امام سجاد (ع) در رساله حقوق می فرماید: « ان لبدنک علیک حقّاً». « بدن تو بر تو حقّی دارد.» حق آن این است که آن را سالم، نیرومند، مقاوم در برابر شداید و سختیها و در کمال نشاط نگاه داری.
تربیت و تقویت بدن و آمادگی همه جانبه آن مورد توجه اسلام است و در صورتی که همراه با ذکر و یاد خدا باشد عین عبادت است. برخلاف آنچه بعضی از ناآگاهان می پندارند ورزش کاری لغو نیست، کار لغو از نظر اسلام گفتار و یا رفتاری است که در آن فایده ای مشروع و یا عقل پسند وجود نداشته باشد، و ورزش این چنین نیست. در اسلام به مؤمنان، قوی زیستن و سالم و با نشاط بودن و برخوردار شدن از قدرت تن توصیه می شود و ازاین رو تربیت بدنی و ورزش باید جزئی از برنامه زندگی و بخشی از مراحل آموزش و پرورش هر مسلمان قرار گیرد. هدف غایی تربیت بدنی و ورزش از دیدگاه اسلام، تأمین سلامت و بهداشت بدن و تقویت و رشد آن و در نتیجه حرکت به سوی کمال است. در جامعه اسلامی ورزش وسیله بسیار مؤثر و شیوه ای پسندیده برای رسیدن به اهداف زیر است:
اهداف تربیت بدنی و ورزش
1-هدفهای بهداشتی و تندرستی:
-تأمین سلامت و بهداشت بدن و تجهیز آن در برابر عوارض و بیماریها؛
-تأمین و تسهیل شرایط رشد و تقویت بدن در حد امکان و توان ورعایت جنبه اعتدال در آن؛
-ایجاد ورزیدگی و هماهنگی در بین اعضا و اندامها به منظور برخوردار شدن از قدرت، سرعت، چابکی و مهارت؛
-ایجاد مقاومت و افزایش میزان تحمل و عادت دادن آدمی به صبر و استقامت در برابر شداید و سختیها؛
-دستیابی به قدرت ضبط ارادی اعضای بدن و به کار انداختن ارادی آنها؛
-بازسازی و نوتوانی بدن به منظور رفع نقایص جسمی و نارساییهای فیزیکی و افزایش میزان کارآیی آن.
2-هدفهای پرورشی و اخلاقی
-پرورش روان و ایجاد زمینه برای استقلال شخصیت، سعه صدر، همت بلند، ایثار و فداکاری؛
-دستیابی به مراتب قوت قلب، جرأت و شهامت، استقامت و پایداری و تقویت روحیه؛
-رشد و پرورش، رغبتهای مثبت و جهت دهی آنها به سوی خیر و کمال؛
-توجه به کرامت و والایی خودو خویشنداری در برابر نابسامانیها و مفسده ها؛
-شناخت مسئولیتهای انسانی و اسلامی وسعی در انجام دادن هرچه بهتر تکالیف و وظایف خود؛
-افزایش توان و قدرت تصمیم گیری سریع، عادلانه، اقتصادی و مشروع؛
-رشد و پرورش توجه و دقت، مقایسه و تشخیص و جهت دادن به آنها؛
-خودداری از پذیرش تحمیلی افکار و عقاید مذموم و ارشاد وهدایت دیگران در صراط مستقیم.
3-هدفهای روانی و اجتماعی
-تقویت روان و افزایش توانمندی آن در مبارزه با اهواء نفسانی و غلبه بر حسادت، خودپسندی و کینه توزی؛
-تعدیل عواطف و در ضبط آوردن حالاتی چون خشم، ستیز و ترس و محبت؛
-رفع عوارض روان از نگرانیها، انزواجوییها، یأسها، ترسها؛
-تعدیل رقابت و پذیرش اصول و ضوابط معقول در زندگی روزمره؛
-دستیابی به شادابی و نشاط که همواره برای تداوم و رشد حیاط ضروری است؛
-پرورش فرد، هوش و قوه کنجکاوی و دیگر ذخایر وجودی انسان؛