دانلود مقاله دوپینگ در ورزش ایران

دوپینگ در ورزش، به استفاده از مواد داروهایی گفته می شود که این داروها نیر و کارایی انسان را تا حد بالایی افزایش می دهد و مصرف آنها توسط سازمانهای مجری و ناظر رقابت های ورزشی ممنوع شده است.

البته این تعریف مشخص می کند که مصرف مواد نیرو دهنده نمی تواند جزو مصارف دوپینگی به حساب رود، عموما داروها و مواد دوپینگی، مواردی هستند که سازمان های اجرای کننده رقابت های ورزشی مصرف آنها را ممنوع کرده است.

پس بدین صورت مصرف مواد و داروهای نیروزای غیر مجاز را می توان دوپینگ نامید.

انواع دوپینگ رایج ترین مصرف مواد و داروهای دوپینگی از طریق خوردن، نوشیدن یا تزریق این نوع داروهاست، که به نوع مصارف، نوع خوراکی، مصرف یا تزریقی گفته می شود.

اما نوع دیگر آن دوپینگ خونی است.

در این نوع دوپینگ، خون شخصی به شخص دیگر(با گروه خونی یکسان) و یا خون همان شخص به خودش(بعد از یک دوره ذخیره) از طریق رگ تزریق می شود.

این کار باعث می شود تا توانایی انتقال اکسیژن در خون شخص تزریقی بالا رود تا بنابراین استقامت آن شخص نیز افزایش یابد.

دوپینگ خونی معمولا برای ورزشهای استقامتی مثل دو میدانی ماراتون، دوچرخه سواری و اسکی کارایی دارد.

تاریخچه دوپینگ کلمه دوپینگ اصلا واژه ای است از کشور آفریقای جنوبی آمده است.

در آفریقای جنوبی، متروبی الکلی با قدمت زیاد وجود دارد که با نام دوپینگ شناخته می شود.

بومی های منطقه آفریقای جنوبی معمولا از این متروب استفاده می کنند تا بتوانند با استقامت و نیروی زیاد در مراسم های خود برقصند.

امروزه واژه دوپینگ به استفاده ورزشکاران از مواد نیروزا تلقی کرد.

اولین استفاده مدرن دوپینگ را می توان به سال 1865 نسبت داد.

جایی که شناگران هلندی برای شرکت در رقابت های جهانی دوپینگ کردند.

در رقابتهای المپیک 1904 نیز توماس میکرز دوپینگ کرد و توانسته برنده ی مدال طلای دوی ماراتون شود.

به یکی از مشهورترین مصارف دوپینگ می توان به بن جانسون کانادایی در المپیک 1988 اشاره کرد.

جایی که او موفق شده بود در دوی 100 متر رکورد باور نکردنی از خود به جای بگذارد و مدال المپیک را از آن خود کند، بعد از رقابتهای المپیک آزمایش دوپینگ رد شد و معلوم شد که او دوپینگ کرده است.

بالا بردن نیرو و استقامت بدن به حد غیرعادی می تواند حتی شرایط حیاتی بدن را تا حد مرگ تهدید کند.

در سال 1886 یک دوچرخه سوار به علت مصرف داروی دوپینگی جان خود را از دست داد.

نمونه های دیگر نیز از موارد مرگی نیز حتی تا سالهای گذشته در کشورهای مختلف دیده شده است.

ورزشکاران که دوپینگ می کند در حقیقت خود را در ریسک حیاتی قرار می دهد.

کاهش دوپینگ در ورزش ایران نتایج بدست آمده از نمونه گیری های صورت گرفته از ستاد ملی مبارزه با دوپینگ نشان می دهد که میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در زمینه حرکت غیراخلاقی دوپینگ در سال 2007 میلادی نسبت به دو سال گذشته با 3/8 درصد کاهش رو به رو بوده است.

براساس آمار ارائه شده از سوی کشورهای اروپایی، آمریکایی و حوزه اسکاندیناوی میزان نتایج مثبت نمونه گیری به عمل آمده از ورزشکاران این کشور به طور میانگین سالانه بین 2 تا 3 درصد است.

این آمار در کشورهای آسیایی و به اصطلاح در حال توسعه رقمی معادل 10 تا 12 درصد است.

این در حالیست که نتایج مثبا تست دوپینگ و نمونه گیری های انجام شده توسط ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران از ورزشکاران رشته های مختلف در سال 2005 از حد میانگین فوق هم بیشتر و حدود 4/14 درصد بوده است.

این رقم در سال 2006 میلادی با کاهش چشمگیر رو به رو بوده و به مرز 5/8 درصد رسیده در سال 2007 میلادی میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در امر دوپینگ باز هم با بهبود نسبی رو به رو بوده و 1/6 درصد کاهش یافته است.

البته این آمار مربوط به اقدامات افسران کنترل دوپینگ ستاد ملی مبارزه با دوپینگ کشورمان است که طی یک سال گذشته میلادی صورت گرفته است.

هر چند که نمونه گیری انجام شده از بازیکنان ایرانی در رقابت های برون مرزی و همچنین تست های دوپینگ به عمل آمده توسط ماموران آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ(وادا) که بدون اطلاع قبلی صورت می گیرد نیز در مدت زمان مشابه در برگیرنده نتایج امیدوار کننده ای بود.

پس از آنکه در اواخر سال 2006 میلادی پاک بودن کاروان ایرانی اعزامی به رقابت های آسیایی دوحه قطر از هر نظر تائید شد، ورزشکاران کشورمان در طول سال 2007 میلادی در جریان سه رویداد مهم«قهرمانی داخل سالن ماکائو»، «پیکارهای جهانی کشتی» و مسابقات وزنه برداری جوانان آسیا در عمان سربلند از آزمایش دوپینگ بیرون آمدند.

همچنین وادا در سال 2007 میلادی نتوانست کشورمان را مجرم و متخلف معرفی کند.

نمایندگان وادا در سال 2006، 9 نفر از 11 وزنه بردار اردونشین تیم ملی ما را که برای شرکت در رقابت های جهانی دومینیکن آماده می شدند را به عنوان ورزشکاران دوپینگی معرفی کردند.

ضمن اینکه نتیجه نمونه گیری از بابک ثمری ملی پوش قایقرانی کشورمان توسط نمایندگان وادا پیش از آغاز رقابت های آسیایی دوحه قطر انجام شد مثبت بود.

این در حالیست که در سال گذشته میلادی ماموران ستاد ملی مبارزه با دوپینگ از 15 نفر وزنه بردار اعزامی به مسابقات جهانی تایلند تست گرفتند و همه ی آنها منفی بودند.

این آمار بیانگر حرکت رو به رو جلویی است که جامعه ورزش کشورمان برای مبارزه با دوپینگ و ریشه کن کردن این پدیده شوم آغاز شده و با سرعت در حال طی کردن مسیر آن ایست تا هر چه زودتر به نقطه نهایی که داشتن ورزشکارانی کاملا پاک است، دست یابد.

در این راستا کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ با تشکیل 40 کلاس آموزشی و برگزاری 8 همایش در تهران و شهرستان ها و چاپ توزیع 11 نوع کتاب و نیز دو نوع CD آموزشی سهم قابل توجهی در راه دست یابی به این موفقیت داشته است.

حمید زعیم کهن رئیس کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ معتقد است اطلاع رسانی به موقع بزرگترین نقش را در کاهش آمار دوپینگ ایران دارد.

وی گفت: «بسیاری از بازیکنان به طور ناخواسته مرتکب دوپینگ می گردند.

در صورتی که برگزاری کلاس های آموزشی همه جانبه اطلاعات لازم را در مورد دوپینگ و راه های ارتکاب به آن در اختیار آنها قرار می دهد» همچنین وی معرفی بازیکنان متخلف و اعلام جرایم آنها را در کاهش میزان آمار دوپینگ بازیکنان ایرانی بی تاثیر نمی داند: «در گذشته بسیاری از افراد کاملا آگاهانه اقدام به دوپینگ می کردند.

در حالیکه امروزه معرفی اینگونه بازیکنان، برخورد محکم و جدی با آنها و مهمتر از همه اعلام رسمی در این زمینه باعث شده که ورزشکاران از ارتکاب آگاهانه به دوپینگ خودداری کنند تا در معرض دید منفی طرفدارانشان قرار نگیرند» البته آموزش مبارزه با دوپینگ منحصر به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و کمیته آموزش و پژوهش این نیست.

بسیاری از فدراسیون های کشورمان همچون کاراته، کشتی، قایقرانی، تیراندازی و فوتبال اخیرا اقدامات قابل توجهی را در این زمینه انجام داده اند.

این فدراسیون ها با تشکیل کلاس ها و سمینارهای آموزشی و به مدد بهره گیری از دانش مدرسان ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و یا استفاده از توانایی های پزشکان و مدرسان مجرب کادر خود، ورزشکارانشان را در مورد دوپینگ، عوارض جانبی آن و برخورد قانونی و جدی با متخلفان آگاه کرده اند.

شاید بتوان فدراسیون پرورش اندام را یکی از فدراسیون های پیشگام در این زمینه معرفی کرد.

ملی پوشان پرورش اندام که پیش از این پرونده سیاهی در زمینه دوپینگ داشتند، در طول سه دوره مسابقات متوالی آسیایی دوحه قطر(اواخر سال 2006)، قهرمانی بزرگسالان آسیا(چین) و پیکارهای جهانی کره جنوبی(سال 2007) از تمام نمونه گیریهای به عمل آمده سربلند بیرون آمدند.

به همین دلیل(رافائل سانتوجا) رئیس فدراسیون پرورش اندام در جریان کنگره جهانی این رشته که آبان ماه گذشته در کره جنوبی برگزار شد از مسئولان فدراسیون پرورش اندام تقدیر کرد و مدال طلای ضد دوپینگ این فدراسیون را که در طول تاریخ این رشته و نیز ورزش کشورمان بی سابقه بود را تقدیم آنها کرد.

در همین راستا با همت و تلاش اعضای کمیته تحقیقات و پژوهش های این فدراسیون اخیرا کتابی تحت عنوان«قوانین و مقررات و فهرست مواد ممنوعه دوپینگ» منتشر شد که در اختیار ورزشکاران این رشته و سایر رشته ها قرار گرفت، ناصر پور علی فرد رئیس فدراسیون پرورش اندام رویکرد به فرهنگ سالم زیستش در ورزش را انگیزه آغاز حرکت عنوان کرد:«دوپینگ به دلیل صدمات جانبی که برای بازیکن دارد به مرور باعث آسیب فردی و در نهایت تیمی می شود.

به همین دلیل از حدود دو سال پیش برای آغاز مبارزه با دوپینگ اقدام کردیم.

پس از اطلاع رسانی در مورد دوپینگ و عواقب آن از بازیکنان خود تعهد مالی و اخلاقی گرفتیم.

پس از اردونشینان تیم های ملی و باشگاهی به صورت مکرر تست گرفتیم.

در پایان هر ماه نیز گزارش فعالیت های خود را به فدراسیون جهانی اعلام کردیم.

امروزه دوپینگ علاوه بر تخلف ورزشی، یک تقلب اجتماعی بزرگ و عامل بزهکاری در جامعه به حساب می آید.

بر کسی پوشیده نیست که فرد دوپینگی به لحاظ اخلاقی و بهداشتی بر روی خانواده و جامعه تاثیر منفی خواهد گذاشت.

به همین دلیل جرایم و موارد برخورد با حرکت غیر اخلاقی و ورزشی دوپینگ در حیطه کار قانون گذاران دولت ها قرار داده شده است و برای آنکه مبارزه با دوپینگ در منشور کاری تمام دولت های جهان دنبال می شود، یونسکو آن را به صورت یک برنامه لازم الاجرا به تمام کشور ما معرفی کرده است.

طوری که اگر کشوری تا پایان سال 2008 میلادی نسبت به امضای کدوادا کوتاهی کند از حضور در میادین بین المللی محروم خواهد شد.

موفقیت ایران در امر مبارزه با دوپینگ افتخاری بزرگ برای ورزش کشورمان محسوب می شود.

اما این افتخار زمانی ماندگار خواهد بود که آمار ارائه شده به حداقل ممکن برسد.

این امر میسر نمی شود جزء با ادامه حرکت فدراسیون هایی که در این زمینه فعال بوده اند و همچنین آغاز به کار سایر فدراسیون های ورزشی.

مسئول مبارزه با دوپینگ در فوتبال با تایید فیفا و وادا وظیفه گرفتن آزمایش دوپینگ از بازیکنان فوتبال بر عهده ستاد مبارزه با دوپینگ است و کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال نمی تواند نقشی در این زمینه داشته باشد.

مبارزه با پدیده شوم دوپینگ تابع قوانین و سلسله مواردی است که مهمترین مشخصه آن یکپارچه کردن و هماهنگ سازی مقررات مبارزه با دوپینگ میان ورزشکاران رشته های مختلف تمام کشورها در جامعه جهانی ورزش است.

فلسفه تشکیل آژانس جهانی با دوپینگ(وادا) به عنوان متولی مبارزه جهانی با دوپینگ نیز همین مسئله است.

پس از تشکیل وادا تمام فدراسیون های داخلی و بین المللی رشته های مختلف در راستای سالم سازی و کنترل دوپینگ در میان ورزشکاران خود به طور مستقل از یکدیگر عمل می کردند تا اینکه اقدام فدراسیون جهانی دو میدانی مبنی بر تهیه فهرستی از داروهای ممنوعه و معرفی آن به گروه های زیر مجموعه خود جرقه های هماهنگی در اجرای مبارزه با دوپینگ را به وجود آورد.

پس از آن در سال 2002 آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ در دهکده جهانی ورزش رسمیت پیدا کرد تا در عصری که سیاه و سفید، عرب و عجم، شرق و غرب و...

هیچ فرقی با هم ندارند تمام رشته های ورزشی در راستای کنترل دوپینگ تحت پوشش این آژانس قرار گیرد و از این راه احترام به حقوق تمام ورزشکاران اعمال شده و در برخورد قانونی با ورزشکاران متخلف اقدامات لازم صورت پذیرد.

پس از تشکیل وادا نمایندگان بیش از 600 سازمان از سراسر جهان شامل نمایندگان دولت های 192 کشور جهان، تمام فدراسیون های ملی و نیز کمیته ملی المپیک کشورها با امضای کدوادا خود را با یکسان سازی در مبارزه با دوپینگ اعلام کردند.

ایران نیز جزو اولین کشورهای آسیایی بود که توسط محسن مهرعلیزاده(رئیس وقت تربیت بدنی) کدوادا را امضا کرد.

همزمان در هر یک از کشورهای امضا کننده کداوادا، ستاد ملی مبارزه با دوپینگ تحت عنوان«نادو» با تائید نهایی مسئولان وادا شکل گرفت تا به عنوان مرجع اول مبارزه با دوپینگ در آن کشور فعالیت خود را انجام دهد.

بر همین اساس ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران نیز زیر نظر مستقیم سازمان تربیت بدنی تاسیس شد و به عنوان یک نهاد دولتی و کاملا مستقل از سایر فدراسیون ها فعالیت خود را آغاز کرد.

در این بین امضای با قید و شرط فدراسیون جهانی فوتبال کارشکنی هایی را برای مدیریت وادا ایجاد کرد، چرا که مسئولان فیفا به قراردادهای بالای بازیکنان فوتبال، محرومیت 2 سال به بالا را برای ورزشکاران مختلف قبول نداشتند.

از همین جا مقدمه اختلاف وادا و فیفا شکل گرفت.

یکی از بارزترین تاثیرات این اختلاف در جریان رقابت های جام جهانی 2006 آلمان خود را نشان داد.

در آن زمان فیفا به عنوان برگزار کننده اصلی رقابت ها به دلیل امضاء نکردن کدوادا اجازه نظارت مستقیم و مستقل بر بازی ها را پیدا نکرد و مجبور شد با همکاری مستقیم دولت میزبان(آلمان) که کدوادا را امضا کرده بود مسابقات را اداره کند.

اختلاف نظر میان وادا و فیفا در ورزش ایران تاثیر خاص خود را به جا گذاشت و باعث شد در آن زمان بنا به درخواست کتبی مهدی مقدمی(معاون وقت سازمان تربیت بدنی) ستاد ملی مبارزه با دوپینگ کشورمان کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال را در فعالیت های مربوط به نمونه گیری و کنترل دوپینگ تفویض اختیار کند.

البته دادکان که در آن زمان ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده داشت ملزم به همکاری و هماهنگی فی مابین با ستاد شد.

طوری که در پایان سال 1384 پهلوان(دبیر وقت سازمان فدراسیون فوتبال) گزارش مکتوبی از نمونه گیری ها نتایج بدست آمده از آزمایش بازیکنان فوتبال را در اختیار ستاد گذاشت.

شاید همین تاثیرات بود که باعث شد آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ برای شکایت علیه فیفا به CAS(بالاترین نهاد حقوقی در ورزش جهان) اقدام کند.

در این رابطه و پس از کشمکش های فراوان در آوریل CAS 2006 رای به پیروزی وادا داد و فیفا را ملزم کرد تا قوانین وادا را بدون هیچ قید و بندی بپذیرد.

در مقابل مسئول فیفا در یک واکنش بجا و منطقی با جسارت و جرات کامل این رای را پذیرفت و با امضای کد وادا همکاری همه جانبه خود را با وادا آغاز کرد.

از همان زمان نادوهای هر کشور که نمایندگان تایید شده وادا هستند، امور مربوط به کنترل دوپینگ فوتبال کشور خود را هم زیر نظر گرفتند.

تا اینکه ورزش جهان از برطرف شدن اختلاف دو نهاد وادا و فیفا باخبر شد و متاثر از این صلح، فعالیت های خود را ادامه داد.

اما ظاهرا ورزش ایران از این مصالحه بی اطلاع بود، چرا که کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال همچنان مستقل از نادوی ایران کار نظارت بر دوپینگ این رشته را زیر نظر داشت و حتی بنابر ادعای علی طاهری سخنگوی ستاد ملی مبارزه با دوپینگ همکاری و هماهنگی خود را با ستاد قطع کرده اند:«آخرین گزارش فدراسیون فوتبال را در مورد کنترل دوپینگ در دو سال دریافت کردیم.

فدراسیون فوتبال از سال 1385 که خلا مدیریتی را در خود احساس کرد هیچ گزارشی را در مورد نمونه گیری صورت گرفته و نتایج بدست آمده به ستاد ارائه نکرده و همچنان به طور مستقل کار خود را دنبال می کند.» فدراسیون فوتبال در غالب کمیته ضد دوپینگ با وجود برطرف شدن تداخل کاری در سطوح بالا، خود ایفاگر نقش مجری و قاضی به طور همزمان است.

چرا که علاوه بر نمونه گیری برای صدور رای، هم اقدام کرده و حتی به شکایات احتمالی رسیدگی می کند، بدون آنکه با نادوی ایران در تماس و همکاری فی مابین باشد.

اما طبق نصح صریح و شفاف بند 30-15 آئین نامه وادا که در مورد مدیریت نتایج و دادرسی و اعمال محرومیت ها ارائه شده، این کار خلاف قانون است: «در برخی موارد مراحل به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ که انجام نمونه گیری را بر عهده داشته است، توسط سازمان دیگری دنبال می شود، به عنوان مثال فدراسیون ملی ورزشکاران، ولی در این قبیل موارد وظیفه اطمینان از مطابقت قوانین سازمان دوم با مقررات آیین نامه بر عهده ستاد ملی مبارزه با دوپینگ است.» سخنگوی ستاد ملی مبارزه با دوپینگ در این زمینه به یک نکته مهم اشاره می کند:«اگر نتیجه نمونه گیری در فوتبال مثبت اعلام شود و یا نتیجه شاکی خصوصی داشته باشد فدراسیون فوتبال نمی تواند هیچ عکس العملی داشته باشد، زیرا این کار خلاف مقررات است.» آئین نامه وادا در بند 2-2-13 به این نکته اشاره می کند:«در موارد مربوط به ورزشکاران ملی، تقاضای تجدید نظر به یک ارگان مستقل و بی طرف که قوانین آن با مقررات سازمان مبارزه با دوپینگ سازگار است ارجاع داده می شود.» با این وضعیت اقدام فدراسیون فوتبال برای اعلام نتایج، محرومیت ها و مدیریت نتایج، محرومیت و مدیریت نتایج منع قانونی دارد، بنابراین این فدراسیون از انجام نمونه گیری هم محروم می شود زیرا نهاد نمونه گیری کننده نتایج هم است.

بند 15 آئین نامه وادا باننری واضح و مشخص به این نکته اشاره کرده است:«وظیفه مدیریت نتایج و دادرسی بر عهده سازمانی است که انجام نمونه گیری را بر عهده داشته است.» با توجه به این بند از آئین نامه وادا معتبرترین نهاد برای کنترل دوپینگ، نمونه گیری از ورزشکاران و مدیریت بر روی نتایج به دست آمده، ستاد ملی مبارزه با دوپینگ است.

بند 1-15 آئین نامه وادا نیز با نثری صریح به شفاف سازی در مورد مسئولیت های کنترل دوپینگ پرداخته است:«سازمان مبارزه با دوپینگ مسئول نمونه گیری است.

این سازمان می تواند در صورت انتخاب خود با سایر سازمان ها در مورد بر عهده گرفتن نمونه گیری و مراحل کنترل دوپینگ به تفاهم برسد.» کرم الله علیمرادی دبیر کل ستاد ملی مبارزه با دوپینگ با استناد این بند از آیین نامه وادا ادامه فعالیت کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال را غیرقانونی می داند:«در یک زمان بنا به شرایط خاصی که وجود داشت فدراسیون فوتبال را در امر کنترل دوپینگ تفویض اختیار کردیم و اینک می خواهیم براساس اختیارات قانونی که داریم این اختیار را از آنها پس بگیریم.

فدراسیون فوتبال رئیس خود را شناخته و باید از قانون وادا تبعیت کند.» البته رئیس کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال بدون توجه به این قوانین عملکرد کمیته تحت ریاست خود را قانونی می داند.

وی معتقد است ستاد ملی مبارزه با دوپینگ صلاحیت رسیدگی و کنترل دوپینگ فوتبال را ندارد و تنها، شورایی که زیر نظر مستقیم سازمان تربیت بدنی باشد را به عنوان مرجع قابل قبول برای مدیریت بر کنترل دوپینگ در فوتبال قبول دارد.

این در حالی است که کیومرث هاشمی رئیس ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران را بر عهده دارد.

وی در گفت و گو با خبرنگار مهر اعلام کرد که به جز ستاد ملی مبارزه با دوپینگ هیچ نهاد دیگری اجازه فعالیت در حوزه دوپینگ، کنترل و مدیریت آن را ندارد:«حرف اول و آخر را در مورد مدیریت دوپینگ در تمام رشته ها، ستاد ملی مبارزه با دوپینگ می زند.

در زمینه مبارزه با دوپینگ نباید هیچ گونه اختلاف نظری وجود داشته باشد و همه باید از یک قانون واحد تبعیت کنند.

در طول ماه های اخیر به خاطر سرپرستی در فدراسیون فوتبال نظارت دقیقی بر فعالیت های ستاد نداشتیم اما از این پس وقت بیشتری را به این کار اختصاص می دهم تا کمتر شاهد چنین مشکلاتی باشیم.» در این رابطه و برای اینکه به طور کامل از قوانین بین المللی دوپینگ آگاه شویم با جان شوماخر مدیر رسانه ای فیفا در این خصوص گفت و گو کردیم.

وی در پاسخ به پرسشها گفت: «فیفا فقط نمونه گیری هایی را قبول دارد که از آزمایشگاههای وادا به این نهاد ارسال شود.

تنها مرجع نمونه گیری از ورزشکاران، ستادهای مبارزه با دوپینگ هستند و از جانب فیفا به رسمیت شناخته می شوند.» شریف ستاد ملی مبارزه با دوپینگ را یک نهاد وابسته به فدراسیون پزشکی ورزشی دانسته و این موضوع را یکی دیگر از ایرادهای وارده بر فعالیت این ستاد معرفی کرده است.

در حالی که تنها اشتراک این دو نهاد حضور کرم الله علیمرادی رئیس فدراسیون پزشکی- ورزشی به عنوان دبیر کل در ستاد ملی مبارزه با دوپینگ است وگرنه آنها در تمام فعالیت های مجزا از هم عمل می کنند چرا که طبق قانون، ستاد نمی تواند تحت پوشش هیچ ارگان و نهاد دیگری باشد و از طرفی کیومرث هاشمی به عنوان نماینده سازمان تربیت بدنی اجازه فعالیت غیرقانونی را در ستاد ملی مبارزه با دوپینگ نمی دهد.

آیین نامه فعلی آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ تا پایان سال 2008 میلادی بدون تغییر اجرا می شود.

ضمن اینکه در آیین نامه جدیدی که پیش نویس آن در جریان سومین کنفرانس جهانی مبارزه با دوپینگ در کشور اسپانیا تنظیم شد و از سال 2009 به اجراا در می آید و هیچ تغییری را در این بندها ایجاد نشده است.

به هر روی، ایران کشوری است که نام خود را به عنوان یکی از هیئت موسسین وادا ثبت کرده است، از امضاء کنندگان اولیه کدوادا به شمار می رود و اخیرا هم در جریان اجلاس جهانی مبارزه با دوپینگ که در اسپانیا برگزار شد، مات سورا مدیر کل آموزشی، فرهنگی و علمی یونسکو نامه مهندس علی آبادی، رئیس سازمان تربیت بدنی ایران، مبنی بر تلقی ایران به عنوان یکی از اعضای امضا کننده کنوانسیون یونسکو وادا را پذیرفت و خواستار رسیدگی هر چه سریع تر مسئولان ورزش ایران در مورد ارائه مصوبه مجلس ایران برای تایید نهایی شد.

سایه هیولای دوپینگ بر ورزش ایران ستاد مسابقات بازی های آسیایی 2006 دوحه و المپیک 2008 پکن طی قراردادی کلیه امور مربوط به انجام آزمایش های دوپینگ و مسائل آموزشی را به ستاد مبارزه با دوپینگ سازمان تربیت بدنی واگذار کرد.

طی این قرارداد ستاد ملی مبارزه با دوپینگ وظیفه دارد سیاست های کلان اعزام کاروان ورزشی ایران به بازیهای آسیایی را تدوین کند.

رئیس برنامه های مشخص شده و با تصویب در ستاد بازیهای آسیایی دوحه، به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ارجاع داده شده است.

بر این اساس قرار است طی جلسه مشترکی که با حضور علی کفاشیان، دبیر وقت کمیته ملی المپیک برگزار می شود سیاست های کلان به تصویب نهایی برسد و هر چه سریعتر برای اجرا در دستور کار قرار گیرد: ظاهرا برای اجرای سیاست های مورد نظر در زمینه مبارزه با دوپینگ در بازی های آسیایی رقمی بالغ بر دوازده میلیارد ریال اختصاص یافته است.

طی ماه های گذشته تاکنون شیوع دوپینگ در رشته های مختلف ورزشی به کرات دیده شده است که همین امر موجب دغدغه بسیاری از روسای فدراسیون ها کادر فنی تیم های ملی، مسئولان ذی ربط سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک شده است.

دکتر مرادی، رییس کمیته پزشکی بازی های آسیایی دوحه در پاسخ به این پرسش که چه راهکارهایی پیرامون مبارزه با دوپینگ در بازی های آسیایی دوحه باید مدنظر قرار گیرد و اساسا چه نقاط ضعف و قوتی در این زمینه وجود دارد، اظهار کرد: این قضیه به کار ریشه ای نیاز دارد چرا که در بسیاری از موارد گرفتن مدال برای ورزشکار ارزش همه چیز را دارد و برخی از آنها از روحیه ورزش پهلوانی دور شده اند و تنها ورزش قهرمانی و جوایز نقدی آن مورد نظر است.

البته تامین نبودن ورزشکاران به لحاظ مادی فاصله بین ورزشکاران برتر با یکدیگر و اینکه کسب عنوان قهرمانی حکم مرگ و زندگی را برای ورزشکاران بازی می کند از جمله مواردی است که یک ورزشکار با مدنظر قرار دادن آنها به دوپینگ مبادرت می ورزد.

این در حالی است که برخی از ورزشکاران تمایل دارند بدون زحمت به عنوان برسند.

او در تحلیل نقاط ضعف موجود توضیح داد: مساله عدم وجود مباحث جایگزین برای بالا بردن سطح عملکرد ورزشکاران از جمله مباحثی است که باید فدراسیون های ورزشی و مسئولان ذی ربط به آن توجه زیادی داشته باشند، چرا که تغذیه مناسب قطعا می تواند سطح عملکرد یک ورزشکار را بالا ببرید.

این در حالی است که رویکرد فوق در ورزش ما وجود ندارد.

ورزشکار می خواهد با بدنسازی سطح قوای بدنی خود را بالا ببرد، اما از طرفی با از بین رفتن ذخایر گلیوزن بدنش، به بازسازی نیاز دارد.

اما متاسفانه استفاده از داروهای غیرمجاز در این نقطه تنها مساله ای است که توجه ورزشکار را به خود جلب می کند.

این معضل بزرگی است که در ورزش ما بوجود آمده، در حالی که آنقدر مسائل پایه ای زیادی در رشته های مختلف ورزشی وجود دارد که به آن توجه نکرده ایم و اگر مبحثی مانند کنترل تغذیه و علمی کردن ورزش مورد توجه قرار گیرد بی تردید ورزشکاران زیادی به دنبال دوپینگ نخواهند رفت.

دکتر مرادی نوع استعداد یابی در رشته های مختلف ورزشی که هم اکنون در سطح ورزش صورت می گیرد را از عوامل ارتکاب به دوپینگ ارزیابی کرد و گفت: مثلا ورزشکاری برای فعالیت قهرمانی در رشته ای خاص از انگیزه لازم برخوردار است اما، در بسیاری از موارد فیزیکی، بدن او قابلیت لازم را ندارد.

بر این اساس با توجه به اینکه ورزشکار به لحاظ جسمی کم می آورد به سمت دوپینگ می رود، از هورمون رشد استفاده می کند و بی تردید نتیجه نخواهد گرفت.

وی به اختلاف نظرهایی اشاره کرد که به لحاظ ساختاری در ورزش وجود دارد و باید گفت: متاسفانه این گونه مسائل سبب می شود که عده ای از این وادی استفاده ببرند؛ مثلا فدراسیونی بصورت مستقل در زمینه دوپینگ عمل کند و برخی فدراسیون های ورزشی دیگر حاشیه امنیت نداشته باشند.

دکتر مرادی با اشاره به دیدگاهی که ستاد ملی مبارزه با دوپینگ باید در این زمینه داشته باشد گفت: به نظر می رسد با توجه به مواردی که به آن اشاره شد باید سیاست کلانی برای ریشه کنی دوپینگ در سطح عموم مردم انجام شود و ما به تنهایی روی تیم ملی زوم نکنیم، در رشته های ورزشی مانند جودو، وزنه برداری و دومیدانی ورزشکاران بسیاری به دوپینگ مبادرت کردند، این در حالی است که باید بیشتر ورزشکاران ملی را در سطح همگانی آموزش بدهیم که در این زمینه رسانه های مختلف نیز باید درگیر کار شوند.

وی در رابطه با چگونگی انجام تست دوپینگ از ورزشکاران اعزامی به بازیهای آسیایی گفت: ما از همه ورزشکاران اعزامی به این مسابقات، حداقل یک بار نمونه گیری به عمل خواهیم آورد، از طرفی امکان دارد برخی رشته های ورزشی مانند پرورش اندام و وزنه برداری به دفعات آزمایش صورت گیرد.

این صحیح نیست و قابل توجیه نخواهد بود که با بگوییم کیت آزمایش نداریم، شاید صرف دویست تا سیصد دلار هزینه برای گرفتن آزمایش دوپینگ از ورزشکاری به صرفه تر باشد تا اینکه ما پای در میدان مسابقات آسیایی بگذاریم و در آنجا متوجه شویم که آبروی کشورمان در خطر است.

منابع و ماخذ: 1- www.magiran.com 2- www.tabyann.net 3- کتاب دوپینگ در ورزش، نویسنده جهانگیر منصور، انتظارات دوران، چاپ 26.