دانلود تحقیق محیط زیست بطری PET- نقدی بر روش های بازیافت

در برخورد با مساله ی بازگردانی یک ماده، می بایست ویژگی های شیمیایی.

فیزیکی آن، منابعی که این ماده از آنها بازیافت شده، تکنولوژی های به کار رفته برای آسیاب و بازگردانی آن و کاربردهای متصور برای محصول قابل ساخت از ماده ی بازیافته مورد بررسی قرار گیرند.

در میان موضوع عمومی بازیافت پلاستیک‌ ها، ماده ی PET یک مورد قابل کنایه به شمار می رود که با ما اجازه می دهد جنبه های گوناگون مساله ی بازیافت را بیازماییم و تکنولوژی های گوناگون را با یکدیگر مقایسه کنیم.

همانند بسیاری از پلیمرها، از دیدگاه فنی ، PET به صورت خالص دارای مشکلی خاص در بازگردانی نیست، اما هنگامی که با سایر پلیرمرها (PVC، HDPE و جز آن) یا موادی مثل (آلمینیوم، کاغذ و جز آن) آلوده می شود، می تواند مشکل آفرین شود.

هزینه ی تکنولوژی های جداسازی آلودگی ها و همچنین هزینه های بازگردانی PET با افزایش پیچیدگی مخلوط موادی که PET بایستی از آنها استخراج شود، افزایش می یابد.

علاوه بر این عامل،‌ برای مجموع توجیه اقتصادی هر پروژه ی یازیافت، هم واحدی که ضایعات PET را جمع آوری و تمیز می کند و هم مصرف کنند –هر دو – می بایستی تضمین کافی برای یک جریان منظم محصول در حجم زیاد و کیفیت ثابت داشته باشند.

شرط آخری (یعنی کیفیت ثابت محصول بازیافتی) و می توان همواره برآورده ساخت مشروط بر آنکه موادی که قرار است بازگردانی شود از همان سرچشمه و منابعی جمع آوری شود که پیش از آن به صورت وسیع توزیع شده و به سهولت قابل شناسایی است.

( به عبارتی در یک پروژه ی بازیافت PET ، اگر جمع کننده ی ضایعات همواره منابعی ثابت از یکسری محصولات ثابت ساخته شده از PET در اختیار داشته باشد، مثلا از محل های توزیع وسیع نوشابه ها – آن گاه با یک برنامه ریزی ثابت می تواند ضمانت کافی برای جریان حجمی و کیفی مواد را ارایه نماید.م.) تمامی این شرایط را می توان برای چندین نوع محصول ساخته شده اند.

PET مهیا دانست؛ به عنوان مثال تمامی بطری های نوشابه و یا فیلم هایی که با عنوان حافظ صفحات اشعه ی X به کار می روند در زمره ی این محصولات هستند.

به همین دلیل و بنابر دلایلی که بعد در همین مطلب نشان داده خواهد شد، PET یکی از مناسبت ترین انواع مواد پلاستیک است که می توان آن را بازیافت نمود، در اصل این پلیمر را می توان در معرض انواع روش های بازیافت، از جمله بازگردانی مکانیکی یا شیمیایی و یا بازیافت انرژی قرار داد.

مناسب ترین نوع روش بازیافت PET در وهله ی نخست به برری های اقتصادی که می توانند نسبت به زمان دگرگون شوند و همچنین به توضیحات فنی بر اساس کیفیت ماده ای که می بایست بازیافت شود.

(میزان الودگی، رنگ، وزن مولکولی و جز آن) بستگی دارد.

به دلایلی که در بالا برشمرده شد، انوع بطری های PET (بیشتر،‌ بطری های نوشابه) را می توان به عنوان منبع اصلی ماده ی PET برای بازیافت در حال حاضر دانست.

منبع بعدی شامل فیلم هایی است که به عنوان محافظ صفحات بزرگ عکاسی و به ویژه اشعه ی X مورد مصرف قرار می گیرند.

این شیوه ی جمع آوری دانست تا اروپایی این شیوه در ابتدا بیشتر به خاطر بازیافت نقره ی موجود در فیلم ها مورد استفاده قرار گرفت، اما بعداً از همین روش نیز برای بازیافت« پلی اول» ها برای صنعت پلی یورتان استفاده به عمل آید.

منابعی که مورد استفاده قرار گرفتند شامل منبعی از PET با ویژگی های به تقریب ثابت هستند.

جمع آوری بطریهای PET، عملی که در حال حاضر به صورت وسیع در اروپا توسعه یافته، با مسایلی در جداسازی همراه است که جدا کردن سایر مواد از بطری ها ( مثلا PVC)، در بطری و دسته های آن( که به طور معمول از PE، PP یا EVA و آلومینیوم ساخته می شوند)، برچسب ها و چسب ها از آن جمله اند.

با این حساب، عملیات مورد نیاز برای به دست آوردن مواد PET با کیفت مناسب برای بازیافت شامل مراحل زیر است: یک برنامه ی جداسازی اولیه به صورت دستی یا خودکار آسیاب کردن بعدی شستشو و مراحل گوناگون بعدی برای جداسازی آلودگی ها در این میان، وجود بطری های رنگی می تواند موجب جلوگیری از کاربرد این نوع PET بازیافتی برای بسیاری از نیازها شود،‌ به همین سبب،‌ مراحلی نیز برای جداسازی بطری های شفاف از بطری های رنگی در این عملیات وجود دارد.

در آمریکا همین موضوع به افزایش هزینه های جداسازی و در نتیجه وجود بطریهای شفاف به بهایی به مراتب زیادتر از بطری های رنگی انجامیده است.

همین موضوع از نظر توجیه اقتصادی فرآیند بازیافت یک مرحله ی بحرانی به حساب می آید؛ پیشرفت راه حل های فنی متغیر هستند و هنوز هم به سرعت در حال تکامل می باشند.

کسانی که با این زمینه ی بازیافت درگیر هستند می توانند امکان به دست آوردن PET با ویژگی های خوب را تضمین نمایند.

بازیافت مکانیکی در صورتی که مواد PET حاصل از بازیافت بطری ها (پس از جمع آوری،‌‌ شستشو و جداسازی از سایر عوامل) به اندازه ی کافی خالص باشند، بنابراین به سادگی می توان از آنها برای ساخت الیاف یا فیلم استفاده نمود.

در حقیقت، «گرانروی ذاتی- lV ) هنوز هم به مراتب بیش از مودی است که به طور عموم برای تولید الیاف یا فیلم مورد استفاده قرار می گیرد و این به معنی تولید فیلم یا الیاف با کیفیتی بسیار خوب خواهد بود.

تولید الیاف یا نخ برای کاربردهای عمومی نساجی به مواد کاملا شفاف یا درجه ای بالا از خلوص نیاز دارد.

الیاف برای سایر کاربردهایی را که نیاز به زیبایی ظاهری ندارند (مثل بافته های زمینی، مواد نتابیده برای پشت قالی، با الیافتی که به جای پشم شیشه برای عایق کاری استفاده می شوند) می توان با استفاده از پلیمرهای بازیافتی از بطریهای رنگی به دست آورد و صرفه جویی قابل توجهی نیز در هزینه ها اعمال نمود.

با بازیافت مکانیکی PET همچنین می توان تسمه ی بسته بندی های بزرگ (جایگزین تسمه های فلزی)، صفحات مناسب باری شکل دهی ‌‍ حرارتی (جایگزین PVC و پلی استیرین ضربه پذیر) و پانل های اسفنجی عایق دار را تولید کرد.

در این صورت یک نسبت هزینه به عملکرد پایین تر نسبت به محصولات مشابه از پلی استایرین به دست خواهد آمد.

بازیافت مواد واسطه ای شیمیایی شکل ساختمانی خاص PET این امکان را به وجود می آورد که بتوان مولکول پلیمر اولیه را به اجزای کوچکتر تقسیم نمود و تعدادی اجزای شیمیایی کوچکتر به دست آورد که دارای وزن مولکولی کمتر هستند و به آسانی می توان آنها را جدا کرد.

برای شکستن مولکول PET می توان آن را با آب (واکنش هیدرولیز)، متانول (متانولیزیز)، اتیلن گلاسکول یا سایر گلایکول ها (گلیکولیزیز) واکنش داد.

منومرهای حاصل از این واکنش ها را سپس می توان دوباره مورد استفاده قرار داد و از آنها PET نو یا سایر پلی استرها را به دست اورد.

امتیاز اصلی این روش بازیافت آن است که فرآیند به نقطه ای دلخواه (ایده آل) می رسد که در آن یک سیکل بسته (منومرها پلیمر جنس مصرف منومرها) وجود دارد.

امتیاز دیگری که این روش دارد این است که این فرآیند استفاده از PET حاوی درصدهای بالاتری از آلوده کننده ها را دگرگون می کند این آولده کنننده ها سپس در مراحل دیگر فرآیند قابل حذف هستند.

از میان روشهای ممکن باری این واکنش ها، واکنش متانولیزیز (واکنش با متانول) در حال حاضر موفق ترین روش به نظر می رسد چرا که این روش به نسبت ساده تر و کم هزینه تر از واکنش هیدرولیز است و برخلاف گلیکولیزیز با اتیلن گلایکول، تولید PET را برای مصرف در مواد غذایی امکان پذیر می سازد، زیرا در این واکنش بازمانده های مواد کاتالیزوری حضور نخواهند داشت.

واکنش گلیکولیزیز باسایر گلیکول ها،‌ به منظور تولید «پلی اول» هابرای صنعت پلی یورتان ( دی اتیلن گلایکول) یا پای استرها اشباع نشده (پروپیلین گلایکول) انجام می شود.

مسایل اصلی در بازیافت شیمیایی عبارتند از مسایل اقتصادی، زیرا این روش به سرمایه گذاری حجیم و واحدهایی که به نسبت دارای توانایی زیاد و میزان قابل توجه مصرف انرژی نیاز دارند تا مدیریت آنها از نظر هزینه ها امکان پذیر باشد.

افت برای تولید آلیاژهای پلیمری یکی از روشهای قابل اطمینان برای بازیافت ضایعات PET عبارت است از مخلوط کردن مذاب PET با سایر پلیمرها به منظور تولید محصولاتی که دارای ویژگی هایی مشابه ABS و پلی استایرین ضربه پذیر هستند و قیمت هایی بالاتر از PET خالص در بازار دارند.

بهویژه ، مخلوط واکنش گرا با پلی کربنات محصولاتی شفاف را در نتیجه می دهد که می توانند با روش تزریق قالب گیری شوند، مقاومت ضربه پذیری بالا دارند و سایر خواص آنها در میان هر یک از دو پلیمر قرار دارد.

این محصولات را می توان با قیمتهایی بالا و بین 25-30 درصد کمتر از محصولات مشابه ساخته شده از مواد نو به بازار عرضه نمود.

بازیافت برای کسب انرژی به صورت عمومی ، مسایلی که به هنگام بازیافت پلاستیک ها برای تولید انرژی ایجاد می شوند با نیروی کالریک آنها ، با شرایطی که به هنگام سوخت موجب تولید آلوده کننده های مشتعل نشونده که نمی توان آنها را به سادگی حذف کرد، می شوند و همچنین با هزینه سوخت وابسته است.

در رابطه با این مسایل، PET دارای مقدار کافی نیروی کالریک است و به ویژه فاقد مسایل آلوده کننده به هنگام سوختن می باشد.

البته باید توجه داشت که عملیات جداسازی و تمیز کاری مورد نیاز برای فرآیند بازیافت ( که پیش از این توضیح داده شد) استفاده از PET به عنوان سوخت تنها را، گران می سازد.

به همین سبب.

مواد بازیافتی PET به ندرت برای تولید انرژی مورد استفاده قرار می گیرد.

گرچه، این ماده می تواند در حضور سایر مواد (مخلوط های ضایعات پلاستیک) بدون هر گونه اشکالی سوزانده شود و انرژی تولید نماید.

نتایج برای جمع آوری، جداسازی و رفع مشکلات جاری، تنها نوعی از PET که در حال حاضر برای فرآیندهای بازیافت مناسب است، بطری های نوشیدنی است.

ویژگی های این نوع ضایعات، آن را برای اعمال روش های گوناگون بازیافت، مناسب می سازد.

در حال حاضر تولید نخ از این نوع ضایعات به طور یقین فرآیندی تثبیت شده است.

مسایل انحصاری این فرایند به طور عمده از نوسان قسمت PET بازیافتی سرچشمه می گیرد.

اما، تولید تسمه بار بسته بندیهای حجیم و بزرگ به صورت مشابه ساده و از دیدگاه اقتصادی مقرون به صرفه است.

این فرآیند در حال حاضر به صورت عموم در آمریکا مورد استفاده قرار دارد.

همچنین تولید ورق های قابل شکل دهی و یا ورق های انبساط پذیر در آینده ای نزدیک به یکی از قلمروهای حتمی استفاده از ضایعات PET تبدیل خواهد شد.

بنابر دلایل اقتصادی بازیافت ضایعات PET به منظور تولید واسطه های شیمیایی هنوز از قطعیت لازم برخوردار نیست و نمی توان آن را یک فرآیند سهل دانست.

در حال حاضر واحدهای فرآیندی از این نوع صرفا به منظور تجربه آغاز به کار کرده اند و تعادل اقتصادی آنها به سختی ممکن است مثبت باشد.

در واقع و در مقایسه با تولید PET از متومرهای نو، این فرآیند را می توان دارای بازده اقتصادی منفی دانست.

معذلک از دیدگاه های زیست محیطی می توان برخی از فرآیندهای بازیافت به منظور تولید واسطه های شیمیایی را قابل قبول دانست.

تنها امیدی که در این راه وجود دارد این است که به گونه ای هزینه های جمع آوری و جداسازی کاهش یابد و تغییراتی در جهت سهولت قوانین ویژه نیز پدید آید.

فرآیند های بازیافت واسطه های شیمیایی در حال حاضر به منظور تولید « پبلس اول» ها برای صنعت پلی یورتان و تولید پلی استرهای اشباع نشده مورد استفاده قرار دارند.

یک کاربرد کاملاً ویژه، تولید آلیاژهای پلیرمی، به خصوص PC – PET، است.

در حالی که مسایل بازیافت در دهه ی هشتاد به طور اساسی به کمبود کاربردها وابسته بودند، امروزه این تعدد موارد کاربرد مواد بازیافتی است که در راه تصمیم گیری برای انتخاب فرآیند مشکل ایجاد می کند.

فناوری بازیافت بطری PET 1- مقدمه توسعه ی سریع و قدرتمند توسعه ی کاربردهای مواد پلاستیک در صنایع بسته بندی در سراسر جهان نیاز به تشریح اثرات زیست محیطی بسته بندی های مصرف شده را به طور عموم و مواد پلاستیک را به ویژه، افزوده است.

دغدغه های عمومی در این رابطه بسیاری از کشورها را به سمت تدوین قوانین جدیدی که تمایل به کاهش آلودگی و به حداقل رساندن ضایعات را دارند، رهنمون شده است.

نیز، حفاظت از منابع قابل دسترسی و توسعه ی تدریجی، از جمله ی اهداف این قوانین به شمار می آید.

این مقررات حداقل سطوحی را که بایستی جمع آوری و بازیافت بسته بندی های پس از مصرف انجام گردیده و به ویژه در رابطه با مواد پلاستیک، این منابع در مدتی معین از زمان بازیابی شود را تعیین نموده است.

در این رابطه البته موارد مهمی در ارتباط با هزینه ها مطرح می باشد و جمع آوری موفقیت آمیز بسته بندی های پس از مصرف همراه با راه حل های قابل قبول بازیافت بایستی در نظر گرفته شود.

در چنین شرایطی همچنین بایستی معیارهایی درست برای قضاوت در مورد ایده ها و برنامه های بازیافت از دیدگاه مسایل اقتصادی و زیست محیطی وجود داشته باشد.

برنامه های مناسب و کافی به همراه فرآیندها و وسایل مناسب برای بازیافت بایستی به گونه ای ترتیب داده شوند که بهترین عملکرد را از نظر تاثیرپذیری و محدود کردن هزینه ها تدارک ببینند.

به این معنی که این برنامه ها بایستی به گونه ای باشند که محصولات بازیافتی با سطوح کیفی و کمی قابل قبول در محدوده ای معین از حداقل هزینه ها قابل دسترس بوده وجود آن ها به صورت مداوم برای کاربردهای صنعتی و استفاده های نهایی، ثابت باشد.

توضیحات بالا در رابطه با بسته بندی های بر پایه ی «PET» بسیار جالب هستند.، به ویژه برای بطری های «PET» که در حال حاضر در سراسر جهان به صورت هر چه بیشتر مورد مصرف قرار دارند.

در واقع ، رشد بیار سریع استفاده از بطری های «PET» برای نوشابه ها و برخی از مواد غذایی به زودی می تواند به سطوحی از مصرف برسد که میزان آن ها از نظر هزینه و قیمت برای سازمان های جمع آوری کننده و بازیافت کننده قابل قبول و پیوسته باشد و در عین حال تولید بازیافتی آنها (R.PET) ارزش اقتصادی قابل قبولی داشته و در همان حال از نظر مصارف صنعتی و استفاده ی نهایی جالب باشد.

این مقاله سعی دارد تا فهرستی خلاصه اما جامع را در رابطه با فناوری های اساسی مربوط به دو مورد زیر ارایه دهد:‌ فرآیندهای فیزیکی قابل دسترس برای تبدیل بطری های «PET» مصرف شده به مواد بازیافتی «PET» (R-PET) .

بازارهای اصلی R-PET و مصارف نهایی آن.

2- بازیافت فیزیکی مکانیکی بطری «PET» پس از مصرف بازیافت مکانیکی در حال حاضر ساده ترین و موثرترین شیوه ی بازیافت بطری ها و سایر محفظه های «PET» به شمار می آید.

1 /2- منابع «PET» مصرف شده و روش های جمع آوری منبع اصلی مواد «PET» از طریق جمع آوری بطری های نوشابه ی مصرف شده توسط مصرف کنندگان تدارک دیده می شود.

همچنین موقعیتی جزیی برای دریافت «PET» مصرف شده، از تبدیل کنندگان «PET» بطری پر کن ها و صنایع نساجی بر پایه ی «PET» وجود دارد.

روش های اساسی برای جمع آوری بطری های «PET» در کشورهای اروپایی شامل موارد زیراست: سیستم های جمع آوری کنار خیابانی برنامه های جمع آوری از طریق تجریه ی خانگی در محل های معین شده (جمع آوری در محل های معین شده (جمع آوری در محل های میعن) روش جمع آوری از طریق دریافت و پرداخت ودیعه 1/1/2- روش های جمع آوری کنار خیابانی در این روش از مصرف کننده های و به ویژه خانه دارها خواسته می شود که بطری های پلاستیک یا سایر مواد قابل بازیافت) را از سایر ضایعات خانگی جدا کنند.

این بطری های مصرف شده به صورت جداگانه از سایر آشغال ها و معمولاً در کیسه های جداگانه نگهداری شده و سپس در زمان مناسبی که برای جمع آوری تمام انواع این ضایعات تعیین می شود، در جلوی منازل قرار داده می شوند.

محفظه های پر شده با این نوع بطری های مصرف شده و سایر ضایعات قابل بازیافت، سپس به وسیله پیمانکاران شهرداری ها یا سایر پیمانکارها جمع آوری می شوند تا ترتیب انتقال آن ها به واحدهای دسته بندی و انتخاب پلاستیک ها داده شود.

سیستم های جمع آوری کنار خیابانی به ویژه در کشورهای اروپایی/ ایتالیا از آنجای که روشی ارزان و مناسب است.

بسیار رواج دارند.

این روش موجب افزایش سرعت و میزان جمع آوری این گونه ضایعات می شود.

روش های جمع آوری کنار خیابانی ، خود چندین نوع است که به موارد زیر مربوط می گردد.

مواد قابل بازیافت هدف انتخاب محفظه های جمع آوری درجه ی طبقه بندی پیشاپیش در وسیله حمل و نقل تراکم سازی در داخل وسیله حمل و نقل نسبت میان ضایعات کنار خیابانی و سایر ضایعات جمع آوری شده تواتر حمل و نقل محفظه های جمع آوری شده طراحی یک برنامه ی جمع آوری شده طراحی یک برنامه ی جمع آوری کنار خیابانی تا حد زیادی به موادی که به عنوان هدف برای جمع آوری تعیین گردیده، بستگی دارد.

مثلا انتخاب روش جمع آوری کنار خیابانی ضایعاتی که «PET» نیز به همراه آن است، می تواند نسبت جمع آوری ضایعات را برا سایر پلاستیکها نیز در چارچوب همان برنامه افزایش دهد.

البته هر چه طرح جمع آوری جامع تر باشد.

حجم ضایعات قابل حمل توسط شهرداری ها و سازمان های وابسته به آن و میزان نیاز به نیروی کار اضافی و وسایل مورد نیاز در هر دو زمینه ی جمع آوری و مراحل تجزیه و طبقه بندی را افزایش خواهد داد.

در بسیاری از برنامه های جمع آوری کنار خیابانی،‌ مواد قابل بازیافت زیر وجود دارد: بطری های «PET» سایر بطری های پلاستیک فیلم های پلاستیک و سایر کالاهای پلاستیک بسته بندی قوطی های سبک آلومینیومی و فلزی گاهی اوقات حتی کاغذ ، مقوا و نظایر آنها نیز به همراه این ضایعات وجود دارد.

انتخاب ظرف های حمل و نقل ضایعات خانگی بسیار اهمیت دارد که به عنوان نمونه می توان از جعبه های انتخابی خانه دارها، سبد و کیسه و گوئی جهت جمع آوری یاد کرد.

این نمونه ی آخری – به ویژه کیسه های یک طرفه ی ساخته شده از پلی اتیلین سبک – بیش از سایر ظرف ها ارجحیت دارد.

به عنوان مثال در ایتالیا به دلیل هزینه ی اندک این کیسه ها و به این دلیل که می توان به کمک آن ها راه های ارزانی را مثلا برای کدبندی رنگی ظروف حمل و نقل ابداع کرد.

بیشتر از این کیسه ها برای جمع آوری ضایعات استفاده می شود.

علاوه بر این خود این کیسه ها را نیز می توان از مواد بازیافتی تولید کرد.

در آمریکا و کانادا برای جمع آوری مخلوط پلاستیک های قابل بازیافت از جعبه های پلاستیک و سطل های زباله های متحرک استفاده می کنند.

برای نقل و انتقال ظروف جمع آوری زباله کنار خیابانی پیمانکاران شهرداری ها از انوع وسایل حمل و نقل مثل کامیون های تک محفظه ای یا چند محفظه ای استفاده می کنند که این موضوع به برنامه های خاص جمع آوری مواد قابل بازیافت بستگی دارد.

در ایتالیا، رایج ترین روشها عبارتند از: کیسه یا گونی های ساخته شده از پلی اتیلن سبک و یک بار مصرف که در رنگ های مختلف برای انواع بازیافتی های کنار خیابانی، اقلام بسته بندی پلاستیک (اکثرا بطری های «PET»).

کاغذ و مقوا و سایر زباله ها تهیه شده اند: انواع وسایل حمل و نقل باری گونی های مختلف و تواترهای مختلف برای جمع آوری گونی ها: شیشه و فلزات به صورت جداگانه 2/1/2- جمع آوری در محل های معین در این روش شهرداری ها موظف هستند که ظروف مناسب و تقریبا حجیم برای جمع آوری اقلام بازیافتی را تهیه کرده و آن ها را در محل های معین و قابل دسترس برای عموم قرار دهند.

در این صورت خانه دارها می تنوانند اقلام قابل بازیافت خود را به این مکان ها آورده و دور این ظروف مخصوص بریزند.

این سیستم ها از نظر به کار گیری به نسبت ساده هستند و زمانی که به دقت مورد استفاده قرار بگیرند، راهی ارزان و مناسب را برای عموم مردم جهت جمع آوری بطری های مصرف شده شان ایجاد می کنند.

در این رابطه چندین موضوع مهم بایستی مورد توجه قرار گیرند تا موجب تناسب و تاثیرپذیری این سیستم بشوند.

به عنوان مثال، محل قرار دادن ظروف، ابعاد، شکل و رنگ آن ها و تناسب این ظروف برای موردی که در داخل آن ها ریخته شده از جمله ی این موارد هستند.

فرهنگ سازی به مفهوم آگاهی دادن به مردم که زباله ها را در ظروف تجزیه شده بریزند و از ریختن سایر شایعات در آن ها خودداری نمایند نیز از جمله مسایل با اهمیت است.

در حال حاضر طیفی وسیع از ظروف مخصوص جمع آوری بطری «PET» در سراسر اروپا/ ایتالیا مورد مصرف قرار دارند که برخی از مهم ترین آن ها به شرح زیر می باشند: مخازن بزرگ بطری که ظرفیت هایی بین 2 تا 7 متر مکعب دارند و می توانند 90 تا 210 کیلوگرم بطری را ذخیره کنند.

در این مخازن سوراخ هایی تعبیه شده است که در ارتفاع مناسب قرار دارند و بنابراین انداختن بطری به داخل آن ها آسان است.

سیستم قفس های توردار که به شکل یک یا چند محفظه ای ساخته می شوند.

به وسیله ی این قفس ها می توان انواع مختلف مواد قاب بازیافت را جداگانه جمع آوری کرد.

کانتینرهای بزرگ که دارای یک یا چند اتاقک هستند و در آن ها از بالا باز می شود.

این کانتینرها را معمولا در مکان های شهری پرجمعیت یا روستاها قرار می دهند.

3/1/2- سیستم ودیعه در این این سیستم که مبلغی جزئی بر روی قیمت نوشابه افزوده می شود و سپس در بازگردان بطر یپس داده می شود، شرایطی بهتر برای جمع آوری و بازیافت بطری های مصرف شده پدید می آید.

این بطری های خالی سپس توسط کارکنان سیستم توزیع نوشابه جمع آوری شده و یا به وسیله ی ماشین های جدیدی که این بطری ها را تحویل می گیرند و ودیعه ی مربوطه را پرداخت می کنند.

جمع آوری می گردد.

البته این سیستم نه توسط مصرف کننده ها و نه توسط توزیع کننده ها مورد استقبال قرار نگرفته و فقط در جایی که گرفتن ودیعه الزامی است، به کار گرفته می شود.

2/2- تجزیه ، دسته بندی، جداسازی بطری معمولا بطریی جمع آوری شده به یک واحد بازیافت مواد (MRF) برای تجزیه ی صحیح تر منتقل می شود.

اگر به هر دلیلی این بطری های به صورت پیشاپیش جداسازی و دسته بندی شده باشند، مرحله ی بازلا از مجموعه ی علملیات مربوط به بازیافت حذف می شود.

با این حال به طور معمول طی کردن این مرحله برای رسیدن به محصولاتی (معمولا عدل های مربوط به بطری های دسته بندی و جداسازی شده) که برای فرآیند های اقتصادی بازیافت مکانیکی مناسب هسند و می توان آن ها را به بازیافت کننده ها فروخت، ضرورت دارد.

در واقع، در بسیاری از روش های جمع آوری ضایعات مقداری مواد ناخواسته هم جمع آوری می شود.

به منظور افزایش بهای فروش مواد و همچنین امکان فرآیند پذیر نمودن آن ها در واحدهای بازیافت مکانیکی، بعد از جمع آوری بایستی پلیمرها را بر اساس نوع ( به واسطه در مورد بطری های «PET») و رنگ آن ها دسته بندی و جداسازی کرد.

پس از این عمل بایستی بطری های جداسازی شده را به صورت عدل بندی (عملا مکعبی به اضلاع یک متر) درآورده و به همین صورت آن ها را به واحدهای بازیافت منتقل نمود.

بسیاری از بطری های ی«PET» که در حال حاضر جمع آوری می شوند با پلاستیک های دیگر مثل بطری های پلی اتیلن سنگین و «PVC» و موادی مثل کاغذ، مقوا و نظایر آن همراه هستند.

به علاوه درصدی از مواد بیگانه مثل خاک نیز در اغلب موارد همراه با آن ها دیده می شود.

بطریهای پلاستیک را می توان به صورت دستی و یا با سیستم های خودکار جداسازی نمود.

1/2/2- دسته بندی و جداسازی دستی مواد جمع آوری شده معمولاً درملح «MRF» به سوی تسمه نقاله هدایت شده در اینجا این مواد بر روی همان تسمه ها در عمقی در حد 10 سانتی متر به صورت در هم توزیع می وشند و کارگران با رویت بطری های «PET» بر اساس ویژگی های قابل تشخیص در محصول ( شکل ، رنگ، علایم تجاری و جز آن) آن ها را انتخاب کرده و به صورت دستی جدا می کنند.

آموزش کارگران برای آن که بتوانند بطری های «PET» را بی درنگ شناسایی کرده و اختلاف آن ها را از سایر انواع پلیمرهای مورد مصرف در ساخت بطری تشخیص دهند.

بسیار ساده است.

بطری های «PET» معمولاً شفاف هستند و انتهای آن ها شکلی غیر از سایر بطری ها دارد.

بطری های «PVC» معمولا به اندازه ی «PET» شفاف نیستند و یک خط برش قابل تشخیص در انتهای آنها وجود دارد.

نیز گلویی آن ها با بطری های «PET» تفاوت دارد.

بطری های پلی اتیلن سنگین معمولا کرد هستند و در انتهای آن ها نیز یک خط برش دیده می شود.

نوعا هر یک از کارگرانی که روی خط تسمه نقاله کار می کند.

مسوول جمع آوری و جداسازی یک نوع خاص از بطری های پلاستیک است و هر کس کار خود را انجام می دهد.

بازده یک کارگر معمولی در چنین خطی به طور متوسط در حد 85 کیلوگرم در ساعت و گاهی بیشتر گزارش شده است.

محل های بازیافت مواد (MRF) که در اندازه های کوچک هستند و دارای سیستم دسته بندی و جداسازی دستی می باشند نیاز به سرمایه گزاری اندک دارند و این موجب می شود که بازدهی کار قبل از سرمایه گزاریهای سنگین تر برای سیستم های خودکار، سنجیده وشد، این سیستم ها به دلیل نیاز زیاد به نیروی انسانی، معمولاً هزینه ای سنگینی برای امور جاری دارند.

2/2/2- دسته بندی خودکار طیفی از ابزارها و امکانات فنی وجود دارند.

که می توان به وسیله ی آن ها حجمی انبوع از بطری های پلاستیک را در سطحی بالا از دقت بر اساس نوع پلیمر و رنگ آن دسته بندی و جداسازی نمود.

این سیستم ها بر اساس برخی از مشخصه های ویژه ای مود مثل وجود اتم کلر در «PVC» و یا بازتاب در برابر طیف سنجی ( مثل سیستم های پرتو ایسک و یا نزدیک مادون قرمز)و یا رنگ و میزان کدورت سطح ( مثل رنگ سنج ها) کار می کنند .

یک حساسگر آن ویژگی های معین را کنترل کرده و سپس یک جریان سریع هوایی ( جت) بطری مشخص شده را از مسیر و یا از میان سایر بطری ها جدامی کند.

به صورت معمول مخلوط بطری ها جدا می کند.

به صورت معمول مخلوط بطری های به یک سیستم کاوند بر روی تسمه نقاله تغذیه می شوند.

سپس بطری ها به صورت تک تک اسکان شده و طبیعت ماده یا رنگ آن بر اساس مقایسه با یک پایگاه داده های نمونه که به عنوان مرجع مورد استفاده قرار می گیرد.

مشخص می شود.

پس از این مرحله در روی تسمه نقاله فوتک های هوایی که به وسیله کامپیوتر کنترل می شوند، همن بطری مشخص را با فشار هوا از روی تسمه به سوی کانال ها و فضاهای ذخیره سازی همان نوع بطری ، پرتاب می کنند.

روش های اساسی برای تشخیص عبارتند از: طیف سنجی فلورسانس با اشعه ی ایکس ، که معمولاً برای تشخیص و جداسازی بطری های «PVC» از «PET» کاربرد دارد.

طیف سنجی مادون قرمز که طیف هر یک از مواد را تشخیص داده و به طور اصولی امکان جداسازی های پیچیده تر را فراهم می آورد.

استفاده از حساسگرهای نوری که از آن ها برای دسته بندی بطری های پلاستیک بر مبنای شفافیت و رنگ بر اساس طیف مربی نمونه های مرجع استفاده می شود.

استفاده از این نوع امکانات که نیاز به سرمایه گزاری های زیاد دارد، هنگامی عملی است که منابع کافی ضایعات برای تغذیه وجود داشته باشد و تنها در این صورت است که صرفه جویی زیادی در قیمت نهایی محصول بازیافتی ایجاد شده و کیفیت آن نسبت به سیستمهای دستی افزایش می یابد.

سیستم های دستی افزایش می یابد.

سیستم های جداسازی و دسته بندی تکی خودکار می توانند نزدیک به 2 تن مواد را در هر ساعت جداسازی کنند.

3/2/2- عدل بندی بطری های «PET» بطریهای «PET» دارای نسبت پایین وزن به حجم هستند و معمولاً هر 25 کیلو گرم آنها حدود یک متر مکعب فضا می خواهد.

بنابراین بایستی پس از جداسازی بطری ها، آن ها را عدل بندی کرد، تا هم نحوه ی انتقال و مقدار قاب انتقال آن ها بهتر شود، و هم هزینه ی مل عدل بندیها به واحدهای بازیافت کاهش یابد.

معمولاً ابعاد این عدل بندی ها در اروپا/ ایتالیا معادل 1*1*5/1 متر است.

چگالی عدل بندی حدود 150 تا 200 کیلوگرم بر متر مکعب و وزن یک عدل بطی «PET» فشرده به طور متوسط حدود 250 کیلو گرم است.

هر نوبت تحویل عدل بندی به واحد بازیافت در صورت پر بودن تریلی بایستی 15 تا 20 تن باشد.

جدول 1، ویژگی های کیفی بطری های «PET» مصرف شده و جداسازی / عدل بندی شده در ایتالیا را نشان می دهد.

3/2- باریافت مکانیکی بطری های PET در اینجا مراحل اساسی بازیافت مکانیکی بطری های «PET» در ایتالیا/ اروپا در این توضیح داده می شود.

ترتیب مراحل فرآیندی ممکن است با توجه به نوع فرآیند مورد استفاده متفاوت باشد،‌ اما به هر حال شامل هر یک از عملیات زیر است.

1/3/2- باز کردن عدل بندی عدل های تحویلی حاوی بطری های «PET» دسته بندی و جداسازی شده بایستی باز شوند و بطری ها از فشردگی در یکدیگر در آیند.

برای این کار، تسمه های فلزی دور عدل بندی را قیچی کرده و جدا می کنند.

این مواد سپس به یک محفظه ی بزرگ دوار و یا یک سری از چرخ دنده های دوار تغذیه می شود تا بطری های در هم فشرده را جدا کند.

2/3/2- شستشوی اولیه بطری ها بسیاری از واحدهای بایافت ، پیش از بازرسی و آسیاب کاری خیس، بطریها را با آب گرم شستشو می دهند تا بتواند برخی از آلودگی های آزاد مثل خاک ، بازمانده هایی را که به راحتی قابل حل شدن هستند،‌ برخی از برچسب ها و جز آن را جدا کنند .

این عمل می تواند از وجود برخی از همین آلودگی ها که اگر با بطریها همراه باشند.

در مراحل بعدی با دشواری بیشتری حذف خواهند شد، جلوگیری نماید.

برخی از دیگر واحدهای بازیافت که ترجیح می دهند از روش آسیاب کاری خشک استفاده کنند، این نوع آلودگی های سبک مثل برچسب های نازک را با دمیدن جریان هوا از بین می برند.