، سیستم جدید کنترل شاسی است که در آن کلیه اجزای شاسی مانند ترمز، فرمان، تعلیق و موتور به طور الکترونیکی کنترل می شوند. سیستم کنترل با آنالیز اطلاعات حاصل از وضعیت رانندگی شرایط مطلوب را محاسبه کرده و مقادیر مناسب را برای فرمان، ترمز و سایر کمیت های حرکتی خودرو اعمال می کند.
در سال های اخیر، تحقیقات گسترده ای در مورد بهبود سیستم ایمنی خودروها انجام شده است تا حدالمقدور جلوی تصادف گرفته شود. از این جمله می توان به برنامه کنترل پایداری خودرواشاره کرد. کنترل پایداری ESP اولین سیستمی است که قابلیت جلوگیری از وضعیت های بحرانی رانندگی را داراست.برای افزایش ایمنیو راحتی خودرو، بهترین وشاید تنها راه ممکن، داشتن یک شاسی هوشمند و کنترل الکترونیکی تمامی اجزای آن Gloal Chassis Control است. هر چه اجزای بیشتری از شاسی به طور الکترونیکی قابل هدایت باشند، ایمنی و آسایش رانندگی نیز بیشتر خواهد بود. این کار در دو مرحله انجام می شود. اول باید اجزای شاسی از جمله فرمان، میراکننده ها، فنر ها و ترمز را کنترل کرد. در مرحله دوم باید این اجزا به یکدیگر متصل شوند تا کارایی هر کدامشان افزایش یابد. هر دو قسمت کنترل و اتصال اجزا به طور الکترونیکی انجام می پذیرند. در یک شاسی هوشمند برای بالا بردن کارایی سیستم نیازی به افزایش اجزای کنترلی نیست و تنها با ارتقای ارتباط الکترونیکی بین همین اجزا می توان به این هدف دست یافت.
سیستم های فعلی، تنها به وسیله کنترل سیستم موتور و ترمز هر چرخ، پایداری خودرو را در شرایط رانندگی سخت فراهم می سازند. در حالی که GCC سیستم تعلیق و فرمان را نیز کنترل و به این طریق به پایداری بیشتر خودروکمک می کند.
کاربرد GCC بسیار گسترده است، به طوری که در تمام وضعیت های رانندگی می توان از آن استفاده نمود.
بهره گیری از GCC هنگام دور زدن، رانندگی روی سطوح با ظریب اصطکاک متغیر یا عکس العمل های ناگهانی راننده، در پایداری بیشتر خودرو کاملا موثر است. همین مزیت ها در مقایسه با سیستم های الکترونیکی فعلی باعث توسعه بیشتر شاسی های هوشمند می شود.
اجزای سیستم GCC
سیستم GCC شامل کلیه اجزای شاسی از جمله سیستم فرمان، سیستم تعلیق شامل فنرها و کمک فنر ها، سیستم ترمز و چرخ هاست.
سیستم فرمان: سیستم الکترونیکی فرمان، از یک محرک الکترومکانیکی استفاده می کند که در میل فرمان درگیر می شود. این سیستم می تواند زاویه فرمان مناسب را در کامپوتر محاسبه و آن را به جای زاویه اعمالی توسط راننده اعمال کند. این امر ایمنی و اسایش رانندگی و پایداری خودرو را افزایش می دهد.
سیستم تعلیق: سیستم تعلیق الکترونیکی، اطلاعات بار، سرعت و شرایط جاده را دریافت کرده و به طور اتوماتیک میزان فشار و حجم هوا را در سیستم تعلیق تعیین می کند. به این ترتیب خواص میرایی فنری خودرو برای شرایط مختلف تنظیم می شود و خودرو در ارتفاع مناسب قرارمی گیرد. در نتیجه با بهینه شدن سیستم تعلیق، نوسانات خودرو به حداقل رسیده و راحتی و ایمنی آن افزایش می یابد.
سیستم ترمز:سیستمهای فعلی ترمز مانند سیستم های هیدرو مکانیکی ، به طور طبیعی دارای لرزش یا حرکت در پدال هستند. اما ترمز استفاده شده در GCC، ترمز الکتروهیدرولیکEHB است. در این ترمز راننده توسط پدال تنها یک سیگنال الکتریکی تولید می کند که به واحد کنترل الکترو هیدرولیک فرستاده می شود. کنترل کننده هم با دریافت اطلاعات از سنسورهای مختلف، فشار مورد نیاز برای هر چرخ ارا محاسبه می کند. بنابراین EHB می تواند پایداری دینامیکی سیستم را فراهم کند بدون اینکه عکس العملی به پدال وارد شود. در عین حال معایب ترمز ABS را ندارد.هم اکنون ترمز الکترو هیدرولیک به ترمز پیشرفته تر الکترو مکانیکال ارتقا یافته که از مزایای زیر نسبت به ترمز الکترو هیدرولیک برخوردار است:
پدال ترمز دوتکه ساخته شده تا در هنگام تصادف از احتمال اشتباه راننده بکاهد.
سیال هیدرولیک حذف شده است. این امر از میزان الایندگی محیط زیست و هزینه های نگه داری کم می کند.
تعداد قطعات ترمز کاهش یافته و بنابراین احتمال تداخل این قطعات در هنگام تصادف کم می شود.
چرخ های هوشمند:چرخ ها تنها اتصال دهنده ی جاده و خودرو هستند و نیروهای شتاب، ترمز و چرخش را منتقل می کنند. از ان جایی که پایداری دینامیکی سیستم وابسته به نیروهای اعمالی است، برای کنترل خودرو باید این نیروها را محاسبه کرد. به همین دلیل چرخ ها نیز به عنوان قسمتی از سیستم GCC شناخته می شوند. حسگرهایی در آنها نصب شده است تا نیروهای انتقالی را محاسبه کرده و به مرکز کنترل GCC بفرستند.
حسگرهای سیستم GCC: حسگرهای مختلف ورودی های مرکز کنترل GCC را تامین میکنن.این حسگرها عبارتند از: (سنسور سرعت چرخ ها، سنسور انحراف برای محاسبه میزان چرخش خودروحول محور عمودی، سنسور شتاب جانبی برای محاسبه نیروهای جانبی، سنسور اخطار تصادف برای اعلام هشدار هنگام نزدیک شدن سریع خودروبه خودروهای عقبی یا جلویی، سنسورهای محاسبه نیرو برای تعیین میزان چرخش فرمان توسط راننده، سنسور کشش کمربند ایمنی، سنسور نیروهای پدال و سایر نیروهای وارده به سرنشینان)
یکپارچگی اعضا در GCC
در سیستم های پیشین، هر یک از زیر سیسستم های شاسی به طور مجزاکنترل می شدند. در نتیجه تعداد تخمین زننده های وضعیت رانندگی و رفتار خودرو ونیز کنترل کننده ها با تعداد زیر سیستم ها برابر بود. سنسورها نیز بسیار زیاد بودند چرا که هر زیر سیستم به طور مجزا یک متغیر خاص را اندازه گیری می کرد. امروزه روش کنترل جدیدی ابداع شده است که در GCC استفاده می شود. در این روش تنها یک تخمین زننده وضعیت رانندگی و رفتار خودرو و یک کنترل کننده مرکزی وجود دارد. سیستم با مقایسه رفتار مورد نیاز و رفتار واقعی خودرو، مقدار انحراف را محاسبه کرده و آن را جبران می کند. این امر می تواند بیشترین آسایش، لذت و ایمنی را در هنگام رانندگی فراهم کند.
کاربرد های GCC
استفاده GCC نتایج متعددی به همراه دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:
اصلاح رفتار راننده: می دانیم که خودرو به حرکت های انی فرمان با تاخیر معینی عکس العمل نشان می دهد. اصلاح رفتار راننده به همین دلیل اهمیت پیدا می کند. علت این تاخیر، وجود قطعات الاستیک از جمله تایر ها و نیز لختی دورانی خودرو است. پاسخ نسبتا کند خودرو باعث می شود که راننده بخواهد آن را با چرخش اضافی فرمان جبران کند و این عکس العمل به چرخش بیش از حد مورد نیاز منجر می شود. برای جلوگیری از این وضعیت، GCC رفتار واقعی و ایده ال خودرو را مقایسه کرده و در صورت مشاهده اختلاف، با اعمال زاویه اضافی چرخش، به برطرف کردن آن کمک می کند. این کار هم چنین باعث کاهش اثرات شرایط بارگذاری و نوع چرخ ها می شود.