چکیده باکتری های این گروه میله ای شکل- گرام منفی – هوازی دارای آنزیم فنیل آلانین و آمیناز هستند.
اکثراً دارای زندگی آزاد و غیر پاتوژه بوده و در آب- خاک – فاضلاب و بعضاً جزء فلورطبیعی رود می باشند.
پرتئوس مورگانی P.
Morgagvill و پروئوس پروویدا نس اساساً لاکتوز را تخیمیر نمی کنند و اگر این کار را انجام دهند بکندی بسیار خواهد بود.
پروتئوس ها معمولاً اوره آزتولید می کنند که اوره را تجزیه نموده و ایجاد آمونیاک می نماید.
طی عفونتهای اداری توسط پروتئوس ادرار شدیداً قلیایی می شود و تولید سنگهای اداری تسریع می گردد و اسیدی نمودن آن به سادگی میسر نیست.
پروویدا نیسا ایجاد داوره آزا نمی کند پروتئوس ها به وسیله فلاژلهای پری تریش خود سریعاً متحرکند و معمولاً در سطح محیط های کشت جامد نیز به نحو خاصی جاری می شوند.
جابجا و پخش شدن باکتر در محیط جامد به نام Swarming با هجوم خوانده می شود.
برای جلوگیری از این پدیده (کته جدا کردن باکتری ها را تقریباً غیر ممکن می نماید).
باید به محیط کشت مواد خاصی افزود (مثلاً فنیل اتیل الکل با محیط هائی مانند CLED که از نظر الکترولیت فقیر هستند باید مورد استفاده قرار گیرد).
حرکت سریع باکتری در بخش و هجوم آن بدستگاه اداراری ممکن است سهیم باشد.
پروتئوسها متحرک دارای آنتی ژن H هستد (علاوه بر آنتی ژن O ) بعضی از پروتئوسها که به نام OX خوانده می شوند دارای آنتی ژنهای پلی ساکارید مشترکی با ریکتزیا ها می باشند.
سرم بیماران متبلا به ریکتزی قادر به آلگوتینه کردن پروتئوس های OX می باشند.
(که از آن تستی پایه گذاری شده تا به تشخیص ریکتزیوزکمک نماید و به نام تست واین وفلیکس Weil – Felix خوانده می شود.) پروتئوسها نیز ماننند کلی فرم ها هنگامی که از دستگاه گوارشی خارج گردند ایجاد بیماری می نمایند.
باکتری اکثراً در عفونت های ادراری خارج گردند ایجاد بیماری می نمایند.
باکتری اکثراً در عفونت های ادراری باکتریمی پنمونی و نیز عفونت های کانونی افراد ضعیف و رنجور مشاهده می شود.
عفونی شدن از طریق تزریق داخل ویریدی نیز مشاهده شده است.
از نظر حساسیت نسبت به داروهای مختلف تفاوت بسیاری بین سوشهای پروتئوس وجود دارند.
پنی سیلی اغلب بر روی پروتئوس میرابیلیس P.
Mirabilis مؤثر است.
انواع دیگر پروتئوس در حال حاضر(1982) نسبت به آمینوگیلکوزید ها (آمیکاسین، توبرامایسین و جنتا مایسین) سفالوسپرین ها (سفا ماندول و سفولوکسی تین) و کلرا مفنیکل حساس می باشند.
کلیاتی درباره انترباکتریاسه ها ENTEROBACTRIACEAE انتر باکتریاسه هافامیل بزرگ از باکتری ها هستند و بیشترین میکروبهای گرم منفلی هوازی یا بیهوازی اختیاری می باشند که در نمونه های آلوده بدن انسان یافت می شوند.
یک بررسی جامع که توسط Blachman و Pikett در سال 1987 بر روی 768 نمونه میکروهای بدن افراد آلوده انجام گردیده نشان داده است که 78% آنها انتروباکتریاسه ها بوده اند.
12% از سود و موناسه ها، 9% از هموفیلو سلها و 1% از باسیلهای گرم منفی غیر معمولی مثل اکتینوباسیلوس بروسلا کاردیوباکتریوم، استرپتو باسیلوس.
این بررسی در جدول زیر خلاصه گردیده: رشد برای محیط مکانیکی آگار در 24 ساعت رشد روی BAP در 24 ساعت KIA اسید در 24 ساعت KIA اسید در 24 ساعت هموفیلوس، GNR غیر متداول 07/8% باکتری های گرم منفی میله ای شکل غیر تخمیری و غیر متداول 04% باکتریهای گرم منفی میله ای شکل غیر معمولی 26% درصد باکتریهای گرم منفی میله ای شکل غیر تخمیری اکسیداز باکتریهای گرم منفی میله ای شکل غیر تخمیری آیروموناس کروموباکتریا (26%)% نام انتروباکتریا سه ها بیشتر به خاطر این بر روی باکتریها گذاشته شده است که بیشترین آنها میکروبهای روده ای هستند، خیلی از این انتروباکتریاسه ها بدون هیچگونه عارضه در روده انسان وجود دارند و نه اینکه صدمه ای نمی زنند بلکه بعضاً مفید هم هستند.
و در تخمیر مواد غذایی راخل روده کمک می کنند، اشریشیاکولی (E .
Coli ).
یکی از انواع انتروباکتریاسه ها است که 95 تا 99 درصد میکروبهای ساپروفیت روده را تشکیل می دهند، در یک گرم مدفوع تعدادی برابر 1011 عدد از این باکتریها وجود دارند که به صورت بیهوازی اختیاری در روده زندگی می کنند.
بیشتر بوی مدفوع مربوط به این باکتری و باکتری های دیگر مثل پروتئوس و میکروبهای گرم مثبت مثل بایفید و باکتریوم (Bifidobacterium) ولاکتوز باسیلهای بیهوازی می باشند.
تقسیم بندی انتروباکتریاسه ها: CLASSIFICATION OF ENTEROBACTERIACEAE بعد از دسته بندی که در سال 1974 در هشتمین جلسه Bergy .
S Manufal Of Determiniative , Bacteology.
انجام گردید نظریات گوناگون دیگر بر اساس اختصاصات کشف رد و بیوشیمایی باکتری ها داده نشد.
و تقسیم بندی انتروباکتریاسه ها دچار تغییراتی مختلفی گردید و میکروبیولژیستها معتقدند که دچار سردرگمی گردیده اند خصوصاً که با عرضه شدن تقسیم بندی Edward and Ewing این مسئله شدت پیدا کرد تا این که در سال Center for disease control 1977 و نامگذاری آنها را پذیرفت و امروزه بیشتر دسته بندی انتروباکتریا سه را بر اساس آن انجام میدهند جدول تقسیم بندی ادوار و اوینگ: در این نوع تقسیم بندی فامیل انترباکتریاسه ها به سرگروههای (Speciels) و گروهها Ginous و انواع Tribe که به دنبال آن گاهی بیوتیپها (Biotypes) نیز قرار می گیرند.
فامیلی: انترو باکترویاسه ها سرگروهها: اشریشیاها جنس 1: اشریشیاها گونه: اشریشیاکلی جنس 2: شیگلا گونه: (ش) دیسانتری ش، فلکس نری ش، پوویدی ش، سونئی سرگروه 2: جنس ادوارسیلاها جنس 1: ادار سیلاترادا سرگروه 3: سالمونلاها گونه: س، کلرا سیس س، تیغی س، انتریتیدی جنس 2: آریزونا گونه: هین شاوی جنس 3: سیتر وباکتر گونه: س، فرزند دای س، دایورسوس سرگروه 4: کلیسیلاها جنس 1: کلیسیلا گونه: ک، پنومونیه ک، اکسی توکا ک، اوزابا ک، رینوسلکراماتیس جنس 2: انتروباکتر گونه: 1 کلواکا 1، جرگوویا 1، آگلومرت نز 1، آئرجینواز 1،سازاکیای جنس 3: هافینا گونه: ه، آلوئی جنس 4: سراتیا مارسه سنس گونه : م، مورگانلا سرگروه 6: ی، یرسینا گونه: ی، یرسینا پستیس ی، انتروکوکسیتیکا ی، سود و توبرکولوزیس ی، فردریک سنیای ی، کریستانسیای ی، روکری سرگروه 7: اروینیاها جنس1: اروینیا جنس 2: پکتوبا کتریوم جنس کلوی ورا Kluy vera در سال 1981 توسط Farmer و دستیا را نش جز انترباکتریها سه ها قلمداد گردیده است که قبلاً به نام میکروبهای دوره ای گروه 8 (Enteric group) نامیده می شده است، این جنیوس بیشتربن اختصاصات شیمیایی انتروباکتریاسه ها را دارا می باشند، سه نوع از این جنیوس نامبرده شده که عبارتند از: کلوی وار – آسکورباتا (k.ascabata ) کلوی ورا کرایو کرسنس (K .
cryocrescents) کلوی ورا- کرایو کرستس (K .
cryocrescents) و کلوی ورا گروه 3 (K.
species - group) نوع آسکارباتا از کرا یوکرسنس با + بودن آزمایش آسکوربات عدم رشد، در 5 درجه سانتی گراد در یخچال وزون کوچکتر در اطراف دیسک کار پنی سیلین و سفالوتین فرق گذاشته می شود.
نویسنده مقاله (Farmer) معتقد است که این باکتری جز با توژنهای فرصت طلب هستند و جنیوس دیگر اخیراً به آنتروباکتریا یا سه ها اضافه گردیده یکجا تاتوملا تایسئوس طیف وسیع در اطراف دیسک پینی سیلین و رغبت بودن داخل بعضی محیطها بعد از 7 روز و تعداد کم فلاژه در اطراف باکتری فرق دارد.
این باکتری به آمینی سیلین – سفالو تین – تترا سکلین – کلر آمفنیکل – آمینو گلوسیدها حساس هستند.
دیگری سداسیا Cedacea (نام از DCD) که از نمونه های مختلف بدن انسان جدا شده.
ولی اختصاصات آنها ذکر نگردیده است.
انواع آنها C.davisae , C.lapagel ذکر شده اند.
اختصاصات عمومی فامیل انتروباکتریاسه: اعضای خانواده انتروباکتریاسه ها گرم منفی و باسیلی شکل و مستقیم هستند که بیشتر آنها متحرک می باشند گرچه بعضی جنسها مثل کلسیلا و شیگلا غیر متحرک هستند) آنها پریتریکوس فلاژلاژ می باشند، (سود و موناسه ها که پولا رفلاژلا هستند).
و چندین سویه مثل سالمونلاها شیگلاها انترو باکترپروتئوس دارای فیمبر یا پاپیلی هستند که عامل متحرک باکتری نبوده و هیچگونه خاصیت آنتی ژنتیک- باکتریهانمی دهند و فقط در زیر میکروسکپ الکتروسی دیده می شوند.
اعضای خانواده انتروباکتریاسه ها گرم منفی و باسیلی شکل و مستقیم هستند که بیشتر آنها متحرک می باشند گرچه بعضی جنسها مثل کلسیلا و شیگلا غیر متحرک هستند) آنها پریتریکوس فلاژلاژ می باشند، (سود و موناسه ها که پولا رفلاژلا هستند).
تمام انتروباکتریاسه ها گلوگز را در شرایط هوازی و بیهوازی تخمیر می کنند بعضی با گاز و بعضی بدون گاز (این یکی از اختصاصات خانواده آنتروباکتریاسه هاست)، نیترات را به نیتریت احیاء می کنند و تولید اندوفنل اکسیداز نمی کنند (اکسیداز منفی هستند).
انتروباکتریاسه ها شامل گروههای کوچک و بزرگ هستند که دارای ساختمان آنتی ژنتیک و خواص شیمیایی مختلف هستند بر اساس همین اختصاصات شیمیایی دسته بندی شدهاند بعضی از نامها که بر روی آنها گذاشته شده اند از منطقه جغرافیایی گرفته شده که باکتری اول با در آنجا یافت شد و بعضی دیگر به نام افراد یکه اولین بار آنها را کشف کرده اند ساختمان آنتی ژنیک انتریک یا سپتی سمی و یا دیگر عوارض عفونی ایجاد می کنند.
از لحاظ شرایط کشت این باکتریها معمولاً بر روی محیط ژلوز خوندار کلینیکهای مشابه تقریباً درشت، براق و خاکستری، خیس که ممکن است همراه با همولیز یا بدون همولیز باشند تولید می کنند و آندسته از انتروباکتریاسه ها که تولید گاز هیدورژن سولفوره (SH2) می کنند یک هاله سبز رنگ در قسمت زیر پلیت ایجاد می نمایند.
بر روی محیط تریپتوکپس سوی آگار نوترین آگار و میت اینفوژن آگار ایجاد کلینیهائی می نمایند که ممکن است در اندازه فرق داشته باشند ولی عموماً سفید متمالیل به خاکستری شفاف و کمی برجسته هستند بعضی از آنها موکوئید هستند مثل کلبسیلاها، برخی از سویه های شیگلاها وبعضی از سالمونلاها تغییر یافته خصوصاً سالمونلا انتر انترویتیدس سروتیپ تیفی مورنیدم.
S.
enteritid’s sorotype, typhomerium تغییرات کلنی مشاهده گردیده.
و گاهی تبدیل کلینیهای S به R و R به S انجام پذیرفته است.
جداسازی انتروباکتریا سه ها Isolation of Entrpbacter: برای بدست آوردن بهترین نتیجه و بهترین جواب برای کشت میکروبهای روده ای باید از محیطهای کشتی استفاده نمود که بتوان مشخصات باکتری های مختلف را از آنها تشخیص داد.
و به علت اینکه ممکن است این باکتریها از منابع مختلف آلودگی بدن جدا گردند بهتر است جداکردن آنها را از مدفوع - خون و ادرار و دیگر مایعات بدن مورد بررسی قرار داد، در آزمایشگاه باید توجه داشته باشیم که نمونه های ممکن است حاوی مقدار کمی باکتری باشند، پس از انتخاب محیط و مقدار نمونه کشت شده بر روی آنها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
مثلاً استفاده از محیطهای اختصاصی یا انتخابی سالمونلا و شیگلا برای رشد میکروبهای دیگر مثل پروتئوس واشریشا مناسب نیست و باید همه جوانب را در نظر گرفت.
جداسازی از مدفوع Isolation frpm stool: هنگامی که امکان عفونتهای روده ای می باشند.
نمونه تازه مدفوع باید تهیه گردد (بعضی پیشنهاد چند نمونه را داده اند) البته رکتال سو آب بی فایده نیست ، ممکن است تعداد باکتریهای پاتوژن در بین زمان نمونه برداری و کشت کم شود که در این صورت باید از محیطهای نگهدار کننده استفاده نمود وو بهترین محیط sturat medium می باشد.
Ewing و همکارانش گزارش نتیجه عالی از کشت مدفوع از کشت مدفوع بعد از یک هفته را با استفاده از محیط استوارت داده اند.
بعلت اینکه مدفوع دارای انواع میکروبهای فلور طبیعی می باشد باید یک یا چند محیط از انواع محیطهای غنی کننده زیر را مورد استفاده قرار داده عبارتند از: (Lieffsen seinente broth, (Hajna) Gn broth و یا (Muller)Tranionate broth تترا تیونات اصلاح شده توسط kuffman که حاوی صفرا و سبز برلیان می باشد رشد خیلی عالی به سالمونلا می دهد اما از رشد شیگلاها معمولاً جلوگیری می نماید ولی تترا تیونات همراه با املاح صفراوی محیط غنی کننده خوبی است.
طرز استفاده از محیط آبگوشتی مایع بدین ترتیب است که مقدار نمونه اضافه شده به آنها باید حداقل یکدهم حجم کل محیط باشد اگر مدفوع دارای موکوس باشد حتماً از آن قسمت مدفوع برای کشت استفاده نمود.
بعد از 18 تا 24 ساعت قرار دادن در 35 درجه از محیط غنی کننده برداشت نموده و بر روی محیطهای دیگر که به عنوان محیطهای افتراقی و انتخابی مصرف می شوند، کشت می گردد و همه محیطی با هم در اتوقرار می گیرد، چنانچه پلیت ها بعد از 24 ساعت رشد نداشتند مجدداً از محیط غنی کننده که اکنون 48 ساعت در اتو بوده است، بر روی پلیت ها کشت می کنیم.
محیط های افتراقی که ممکن است بکار رفته شوند عبارتند از: McConkey , EMB و دزوکسی کولات آگار Dezoxieholate agar محیطهای انتخابی عبارتند از (Xylese lysine Dezoxycholate ) XLD و (Dezoxtcholate- citrate agar) D.CA .
محیطهای دیگری همچون (Kuffman Brilliant green , agar) KBGA و (wilson – Blair bismouth sulfite agatr )WBSA که محیط ه ای پیچیده ای از لحاظ مواد غذایی هستند پیشنهاد گردیده است که از رشد باکتری فلور طبیعی مثل اشریشیاها و پروتئوسها بخوبی جلوگیری نمود و رشد خوبی به تمام سالومونلاها و بیشتر شیگلاها می دهد.
از محیطهائی که در فوق به آنها اشاره شد محیط SS اجازه رشد به تمام شیگلاها نمی دهد و امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد ولی اگر ناچار به استفاده از آن باشیم بهتر است در کنار آن از محیط دیگری همچون McConkey استفاده نماییم که میکروبهای تخمیر کننده لاکتوز را (شیکلا) خوب نشان می دهد و HEA XLD از بهترین محیطهای انتخابی هستند که امروز به مقدار وسیع در آزمایشگاهها مورد استفاده قرار می گیرند.
از میان محیطهای افتراقی که مورد استفاده قرار می گیرند محیطهای FBM و McConkey به دو صورت مصرف می شود.
یکی به طریق مسقتیم (Direct) که ابتدا به صورت یک محیط غنی کننده جامد مصرف می گردد.
دیگری غیر مستقیم (indirect) که به عنوان محیط ثانوی بعد از محیط غنی کننده مصرف می گردد، اما جمع بین این دو نظر بهتر می رسد که همیشه همراه محیط غنی کننده GN brroth یا Scientite یک محیط FBM یا مکانیکی از مدفوع مستقیماً کشت نمایم تا چنانچه میکروب پاتوژونی بر روی آنها رشد کرده زودتر به نتیجه برسیم، چنانچه جدا کردن اشرشیا کلی – کلیسلا و انترو باکترویا ستیرو باکتر و عفونتهای روده ای اسهالی همراه با توکسین Enterotoxigenic , Entro invasive and Entro Pathogenic چون تخمیر لاکتوز یکی از مقدمات جداسازی انتروباکتریا سه ها می باشند اکثراً محیطهای معرفی دارای قند لاکتوز و اندیکاتورهای مناسب می باشند تا به صورتی در جداسازی آنها کمک نماید .
باکتریهای لاکتوز منفی (به آندسته که لاکتوز را تخمیر نمی کنند اصطلاحاً لاکتوز منفی می گوئیم و برعکس) مثل سالمونلاها و شیگلاها و پروتئوسیس ایجاد کلینیکهای ریز و بیرنگ بر سطح پلیتهای دزوکسی کولات سیترات SS , XLD , EBM , McConkey می نمایند و بر روی محیط HE , Agar سالمونلا و شیگلا و اشتباه گردد خصوصاً محیطهای EBM و McConkey که مقدار 5% آگار داشته باشند.
کلنی باکتریهای لاکتوز مثبت بر روی دزوکسی کولات سیترات (اگر حذف نگردند) McConkey , SS قرمز دیده می شوند.
بر روی EBM بنفش تیره تا سیاه رنگ که اغلب جلای قرمز دارند و بر روی HE – agar قرمز متمایل به نارنجی تا نارنجی مشاهده می شود.
بر روی محیط بیسموت سولفیت آگار، (Bisuth sulfite agar , B .
SA) سالمونلا تیفی (S.
Typhi) ایجاد کلنلهای سیاه یا جلای فلزی مینماید، متخصصین، پیشنهاد می کنند برای استفاده از این محیط برای کشت پریلیت (pour plate) می باشند.
جداسازی از خون (Isolation from Dis.): از افراد مبتلا به بیماری تب آور (Febrile Dis) که عامل بیماریهای آنها مشخص نیست.
غالباً کشت خون تهیه می گردد که در فصل نمونه برداریها چگونگی انجام آنرا با با روش عمومی ذکر کردیم ولی اگر کشت خوب برای سالمونلا و شیگلا خواسته شود( شیگلاها بندرت در کشت خون یافت می شوند) حدود ده میلی لیتر خون گرفته شده را به 90 تا 100 میلی لیتر محیط (Bile broth) اضافه نمود و در 35 درجه قرار می دهیم.
اگر جواب کشت بعد از 24 ساعت منفی بود آنرا برای 10 تا 14 روز قبل از اینکه پاسخ منفی دهیم در اتو نگهداری می کنیم.
در بیماریهای تیفوئید (Typhoid Fever) معمولاً کشت خون درهفته اول یا دوم شروع بیماری گرفته می شود، درسپتی سمی و ناشی از دیگر سالمونلاها غیر از سالمونلاتیفی کشت خون باید در هفته اول گرفته شده و اگر منفی بود در هفته دوم تکرار گردد.
کشت مغز استخوان نیز در بیماری سالمونلازیس نتیجه خوبی می دهد، (یادآوری می گردد که عموماً کشت خون قبل از کشت مدفوع (+) می شود.
در طی هفته اول بیماری کشت خون در 90% موارد مثبت می گردد.
در حالیکه کشت مدفوع فقط حدود 10% موارد در هفته اول (+) می شود.
کشت مجدد (sub cultures) از محیط Bile broth یا هر محیط دیگری که به عنوان محیط کشت خون مصرف شده به محیطهای دیگر همانند روشی است که در کشت مدفوع ذکر گردید، یعنی استفاده از محیطهائی مثل BSA و EBM .
McConkey خیلی از محققین معتقدند که انتقال میکروب از کشت اولیه محیط McConkey و یا EBM جهت شناخت نوع کلنی به نظر می رسد و می توان به بقیه راه را برای شناسائی نهائی ادامه داد.
جداسازی از ادرار: سالمونلاتیفی در 25 درصد موارد ممکن است از ادرار جدا گردد، دیگر انتروباکتری یاسه ها نیز ممکن است از این منبع جدا گردند که می توان دیگر سالمونلاها، اشر شیاها، کلبیسلاها و پروتئوسها را نام برد.
برای کشت ادرار پیشنهاد می گردد که از محیطهای افتراقی و انتخابی بروش مستقیم (direct) کشت گردد.
بهترین نتیجه از کشت ادرار برای یافتن سالمونلا استفاده از رسوب سانترویفوژ شده ادرار با دور 2500 یا 3000 در دقیقه می باشد که چند لوب از رسوب را در محیطهای لازم به طریق استریک گالچر کشت می نماییم و بقیه رسوب را در محیط کشت غنی کننده مثل سلینت- برات یا بایل برات روش خوبی است.
کشتهای جدا کننده اولیه (Prolininary Scrining cult - ures) کلنی ها سالمونلا و شیگلاها و اختصاصات آنها همانگونه که قبلاً در این فصل به آنها اشاره شد بر روی محیط های آزمایشگاهی مشخصاً لاکتوز منفی هستند که باید کلنی های مشکوک را از اینگونه محیطهای کشت به یک سوی محیطهای دیگر منتقل کرد تا با بررسی بیشتر باکتری مشکوک شناخته شود، این عمل انتقال با لوپ سوزنی از یکخ کلنی منتقل می گردد و چنانچه مقدور باشد باید ازهر پلیت دو تا سه کلنی مستقل را منتقل می گردد