دانلود پروژه بررسی وضعیت مبتلایان به اگزمای دست از نظر Patch Test در مراجعین به درمانگاه های پوست لقمان و بوعلی

دلایل انتخاب موضوع: 1- با انجام این تحقیق به این سئوال علمی جواب داده می شود که در بیماران ایرانی مبتلا به اگزمای دست نتیجه Patch Test در مورد عوامل تشکیل دهنده چگونه است.

با جواب به این سئوال امکان شناسایی عوامل موثر در بروز اگزما بوجود آمده و در نتیجه آن درمان یا مواجه بهتری انجام پذیر خواهد بود.

2- انجام این تحقیق از نظر علمی (با تشخیص بیماران دچار اگزمای دست با قرائت نتیجه Patch Test توسط دستیار پوست)، کیت و مواد مصرفی (با امکان خرید Patch Test توسط مجری طرح) در دسترس بودن تعداد نمونه ها (با توجه به ارجاعی بودن درمانگاه‌های پوست بیمارستانهای لقمان و بوعلی) وجود دارد.

3- به علت شیوع نسبتاً قابل توجه اگزمای دست تحقیق در این مورد از اولویتهای رشته پوست محسوب می شود.

4- با توجه به مطالب بند 2 تحقیق در مدت 1 ساله قابل انجام می باشد.

5- هزینه انجام طرح در مقابل پاسخی که خواهد داشت (مشخص شدن وضعیت Patch Test در بیماران اگزمای ایران)، ناچیز بوده لذا مقرون به صرفه است.

6- با توجه به در اختیار داشتن مقالات متعدد در مورد موضوع تحقیق طراحی و اجراء از راهنمایی قابل توجهی برخوردار بوده و نیز اهمیت موضوع را نشان می دهد.

عنوان: بررسی وضعیت مبتلایان به اگزمای دست از نظر Patch Test در مراجعین به درمانگاههای پوست لقمان و بوعلی بیان مسئله: اگزمای دست، یک بیماری بسیار شایع در کلینیک های پوست می باشد.

بطوریکه شیوع حدود 4/5% را برای آن در نظر می گیرند (1).

اگزمای دست را به دو گروه تماسی و آتوپیک تقسیم کرده و گروه تماسی نیز به دو زیر گروه تحریکی و آلرژیک تقسیم می شود (1).

علل متعددی باعث بروز این بیماری می شوند.

درست است که شرح حال و معاینه فیزیکی در تشخیص عامل اتیولوژیک این بیماری بسیار کمک کننده می باشد ولی به علت گستردگی عوامل و مواد موجود در محیط زیست انسانها این عوامل معمولاً به آسانی شناسایی نشده و افراد بیمار مدتهای مدیدی از مشکل مزبور رنج می برند.

این موضوع بخصوص در نوع آلرژیک تماسی قابل اهمیت می‌باشد.

هر تغییر در شیوه زندگی و کار افراد معمولاً مسئله ای بغرنج است لیکن این امر بسیار قابل قبول تر از تحمل درد و عذاب بیماری پوستی مذکور می باشد (2).

در Patch Test از مواد آلرژن مختلف استفاده می شود.

این مواد مختلف توسط نوار پلی‌اتیلن که کمتر آلرژن است به پوست قسمت فوقانی پشت چسبانده می‌شود(3).

بعد از معلوم شدن نوع آلرژن در Patch Test، بیمار می تواند از آن ماده خاص دوری کند که معمولاً باعث بهبودی درماتیت در فرد مزبور می گردد.

البته بعضی از انواع درماتیت مزمن کاملاً بهبود نمی یابد ولی بدنبال اجتناب از ماده آلرژن از شدت بیماری کاسته می شود (2).

در ایران کلیه توصیه های پزشکی برای این بیماران از اطلاعات مطالعات خارجی بدست آمده، واضح است که طرز زندگی ایرانیان و مواد موجود در محیط و عادات فردی ایرانیان با افراد ساکن در کشورهای دیگر می تواند متفاوت باشد.

برای مثال: درمانهای طبی گیاهی در ایران مانند حنا، رنگهای طبیعی و مواد دیگر… می توانند از عوامل اتیولوژیک فرضی این بیماری مطرح گردند (4).

لذا برای کمک به شناسایی عوامل مذکور و بهبود کیفی سطح زندگی این بیماران در ایران مطالعه توصیفی بررسی نتایج Patch Test در بیماران اگزمای دست طراحی شد.

امید است که تحقیق مزبور راهگشای بهبود زندگی و تسکین آلام این بیماران شده باشد.

بازنگری منابع و اطلاعات موجود: اگزمای دست بیماری چند فاکتوری است که در پاتوژنز آن عوامل موثر اندوژن و اگزوژن موثر می باشد.

تشخیص عامل ایجاد کننده این درماتوز معمولاً مشکل بوده و هزینه‌های گزافی را به کلینیک پوست و بیمار متحمل می سازد(2).

زنان بخصوص زنان خانه دار بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند(5).

یکی از فاکتورهای موثر در ایجاد این بیماری کارکردن با دست در محیطهای مرطوب و با مایعات می باشد.

نواحی گرفتاری پوست دست در افراد مختلف بسیار گوناگون بوده ولی گرفتاری قسمت Dorsal دست بسیار شایع تر است.

این مسئله خصوصاً در انواع درماتیت تماسی آلرژیک بیشتر مشهود است.

به نظر برخی محققین انجام Patch Test باید یکی از بررسی های روتین اگزمای دست قرارداده شود(2و6).

چرا که وجود حساسیت به فلزات در فرد مبتلا به اگزمای دست بسیار شایع بوده و 89% افراد مبتلا به اگزمای دست Patch Test مثبت به نیکل داشته اند.

حساسیت به مشتقات رزین نیز در بیماران مبتلا به اگزمای دست بسیار شایع بوده و در صورتی که بدنبال پوشیدن دستکشهای لاستیکی علایم اگزمای دست در بیمار تشدید یابد احتمال حساسیت به مشتقات رزین خصوصاً در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیکی بیشتر می‌باشد(2).

برای انجام Patch Test از مواد آلرژن مختلف استفاده می شود.

این مواد مختلف توسط نوار پلی اتیلن که کمتر آلرژن می باشد بر روی پوست بدن قرار داده می شود.

هر ماده آلرژن در محفظه ای مدور بر روی نوار قرار داده می شود که شکل محفظه اثر مواد آلرژن را از اثر مواد محرک متفاوت می سازد.

نوار پلی اتیلن علاوه بر آلرژن نبودن، باعث تغییر ماهیت مواد آلرژن بکار رفته نیز نگشته و مواد آلرژن را نیز به خود جذب نمی نماید.

معمولاً در هر خانه نوار پلی اتیلن یک قطره (25 میکرولیتر) ماده آلرژن ریخته می شود و هرگز مواد آلرژن نباید در داخل خانه‌های نوار از پیش آماده و ذخیره گردند چرا که احتمال تغییر ماهیت این مواد در هنگام تماس با هوای آزاد و نور وجود دارد.

معمولاً بهترین محل برای انجام Patch Test قسمت فوقانی پشت بیمار بوده و در هنگام چسباندن نوارها نباید به مناطق خط وسط و یا اسکاپولا، چسبانده شوند.

البته از قسمت خارج بازو نیز می توان به این منظور استفاده کرد.

ولی نکته قابل توجه در هنگام چسباندن نوارها این می باشد که در صورت چرب بودن پوست با پنبه آغشته به اتانل چربی پوست پاک گردد.

نوارها 48 ساعت پس از چسباندن برداشته شده و خواندن آنها 72 ساعت پس از چسباندن صورت می گیرد.

در بعضی مواقع بازخوانی نوارها پس از 1 هفته از شروع تست بسیار با ارزش بوده و گاهی از Reading Plate برای خواندن نتایج بهره گرفته می شود.

در حین انجام تست بیمار نباید ترکیبات کورتیکواستروئید مصرف نماید و از تابیدن نور مستقیم خورشید به محل چسباندن نوارها نیز باید دوری کند.

در مدت زمان چسباندن نوارها بیمار حمام نمی رود.

ورزش سنگین که باعث تحریک زیاد می شود نمی کند و پشت خود را به هیچ عنوان نمی خاراند.

براساس انواع مختلف مواد آلرژن بیش از 40 نوع مختلف Patch Test با استانداردهای متفاوت برای مقاصد مختلف طراحی شده است که نوع International Standard توسط ICDRG (International Contact Dermatitis Research Group) جدیداً توصیف شده است(3).

به دنبال معین شدن آلرژن خاص در Patch Test بیمار می تواند از آن ماده خاص دوری گزیند و معمولاً بهبود درماتیت در فرد مذکور اتفاق می افتد.

البته بعضی از انواع درماتیت مزمن کاملاً بهبود نمی یابند ولی بدنبال اجتناب از ماده آلرژن از شدت بیماری کاسته می شود.

در دهه 80 Patch Test یکی از مهمترین پیشرفتهای بشر در درماتولوژی قلمداد گردید و راهگشای بیماران در نحوه کارکرد با مواد مختلف در هنگام کار در منزل و یا کارگاههای مختلف گردید.

همچنین با اثبات عدم حساسیت با Patch Test منفی اثر محیط مرطوب بر دستان در ایجاد اگزمای دست مشخص گردید.

واضح است که اجتناب از رطوبت راحت ترین روش پیشگیری از این نوع درماتیت می باشد (7).

انجام Patch Test در درماتیت آتوپیک به علت حساسیت نوع IV در این بیماران هنوز مورد بحث می باشد در مطالعه ای در سال 1997 در یکصد بیمار مبتلا به اگزمای دست Patch Test به عمل آمد و تواماً 1gE بیمار نیز اندازه گیری گردید.

87% بیماران Patch Test مثبت نشان داده بودند که 8/44% آنها مبتلا به درماتیت آتوپیک بودند.

آلرژنهای شایع عبارت بودند از: سولفات نیکل (شیوع 6/58%) دیکرومات پتاسیم (3/56%)، 3% کربامیکس (82/44%)، فرم آلدئید 1% (22/40%)، سولفات نئومایسین 20% (3/33%)، 25% بالسام پرو (24/11%) مثبت گزارش شده اند.

بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک بیشتر از سایر بیماران به سولفات نئومایسین حساسیت نشان داده اند لذا به این نتیجه رسیده اند که انجام Patch Test در بیماران درماتیت آتوپیک نیز مفید بوده و باید انجام پذیرد (8).

از نتایج جالب انجام Patch Test مطالعه ای در فنلاند می باشد که به بررسی آلرژی به نیکل در افرادی که با الکترودهای نیکلی کار می کردند پرداخته است.

35% زنان و 30% مردان سابقه‌ای از درماتوز دست را گزارش داده اند و 19% سابقه درماتیت آتوپیک می داده اند.

15% زنان و 4% مردان به سولفات نیکل Patch Test مثبت نشان داده‌اند که 70% از این افراد سابقه‌ای از اگزمای دست می دادند.

با توجه به داده های مذکور متوجه گردیده اند که شیوع آلرژی به نیکل در میان این افراد با آمارهای کلینیکی فنلاند هماهنگی دارد و Patch Test مثبت به نیکل لزومی بر تغییر شغل این افراد نمی باشد (9).

در مطالعه ای که از اول july1994 تا آخر june1996 توسط NACDG (North American Contact Dermatitis Group) انجام پذیرفته است 3120 بیمار مبتلا به درماتیت تماسی از نظر 49 آلرژی مختلف بررسی گردیدند که شایعترین مواد موثر در این افراد عبارت بودند از: سولفات نیکل، مواد خوشبوکننده و معطر، تیمرسول کواترینیوم سولفات نئومایسین، فرمالدئید، باسیتراسین، تیورام میکس و بالسام پرو کلرید کبالت، پارافنیلن دی آمین، کربامیکس.

به این علت که با افزایش مقدار مواد آلرژن در Patch Test موارد حساسیت جدید، در بیماران کشف گردید، این نتیجه گرفته شد که افزایش تعداد مواد آلرژن در انجام Patch Test به ممیز بودن نتایج و تفسیر آنها کمک می کند (10و11).

البته در تشخیص درماتیتهای تماسی تحریکی نتایج دلخواه نبوده اند چرا که ایجاد تفاوت بین مواد تحریکی و موارد حساسیت براساس رفرانسهای مختلف متفاوت بوده و دقت در تشخیص این بیماری وابستگی زیادی به سطح مهارت پزشک و اطلاعات وی دارد.

و انجام Patch Test یا سایر تستهای تحریکی توصیه نمی گردد چرا که این آزمونها از میزان مثبت کاذب بالایی برخوردار می باشند (12).

یکی از نقاط مبهم در غربالگری Patch Test این مسئله می باشد که آیا انجام این آزمون بر بهبود وضعیت نهایی بیمار موثر می باشد و آیا موارد مثبت باید درماتیت تماسی آلرژیک قلمداد گردند.

آیا احتمال غفلت ورزیدن از یک ماده آلرژن وجود ندارد و آیا این مواد واقعاً در ایجاد بیماری موثر می باشند؟

برای پاسخگویی به سئوالات مذکور مطالعه ای در آمریکا بر روی بیمارانی که از فوریه تا آگوست 1995 به کلینیک درماتولوژی دانشگاه Wake Forest مراجعه کرده بودند به عمل آمد و اطلاعات مذکور برحسب محل ضایعه و انجام Patch Test در گذشته با اطلاعات جدید پس از انجام Patch Test مجدد مقایسه گردید.

محل ضایعه در بیماران در دستها، در صورت و مناطق Exposed و در سایر مناطق بدست آمد.

42% افراد Patch Test قبلی مثبت داشتند که مواد شایع عبارت بودند از: نئومایسین، کواترینیوم 15، بالسام پرو، مواد معطر و فرمالدئید، پس از انجام Patch Test مجدد 77% افراد مجدداً پاسخ مثبت نشان دادند که به نظر محققین این طرح، واقعاً به این مواد حساسیت داشته اند و جمعاً 63% افرادی که قبلاً تست شده بودند به آلرژنهای دیگری نیز پاسخ مثبت نشان دادند.

نتایج مذکور بدین معنی است که احتمال حساسیت در بیماران درماتیت لزوم انجام Patch Test را می طلبد ولی اظهار نظر در مورد اهمیت مواد آلرژن و اجتناب از آنها بسیار مشکل می باشد.

حتی اگر غربالگری توسط Patch Test منفی باشد در بررسی‌های بعدی می توان به موارد مثبت متعددی با متدهای مختلف و مواد مختلف رسید (6).

در مطالعه ای که بر روی 608 بیمار مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک به عمل آمد نتایج Patch Test بیمارستان عمومی ماساچوست از 1990 تا 1997 بررسی گردید.

شایع ترین مواد حساس زا عبارت بودند از: سولفات نیکل، مواد معطر و خوشبو کننده، پتاسیم دی کرومات، کلرید کبالت، کواترینیوم 15، بالسام پرو، سولفات نئومایسین و نتایج مذکور با نتایج (North american contact dermatitis group) مقایسه گردید بین حساس بودن به مواد نیکل، اپوکسی رزین، کینولین میکس، فرم آلدئید و جنسیت افراد تفاوت معنی داری دیده شد.

نتایج مذکور بجز در مورد دی کرومات پتاسیم با نتایج NACDG همراهی کامل نشان دادند (13).

با بررسی 83 کودک Patch Test شده در سالهای 1991 الی 1995 معلوم گردید که 49% این افراد واکنشهای آلرژیک نشان داده اند و حساسیت به فلزات، مواد موضعی و افزودنی های غذایی شایع ترین موارد حساسیت بوده است و آزمون مذکور در بررسی درماتیت تماسی آلرژیک موثر بوده است.

اجتناب از مواد مشخص شده در آزمون پوستی، پیش آگهی کودکان بهبود می بخشد (14).

پیش از ژانویه 1995 در ایالات متحده فقط 20 ماده آلرژی Patch Testها بکار گرفته می‌شد.

لذا در مطالعه، 732 بیماران آزمون شده بررسی گردیدند و معلوم گردید که 50% آنها Patch Test مثبت داشته اند و فقط 23% بیماران Patch Test مثبت واکنش شدید داده اند و پس از یکسان کردن نتایج با علائم کلینیکی به این نتیجه رسیده اند که فقط 7/15% بیماران با 20 ماده آلرژن بطور کامل تحت بررسی قرار گرفته اند لذا انجام آزمون با 20 ماده مذکور یک ابزار محدود غربالگری جهت بیماران مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک می باشد (11).

در مطالعه دیگر با بررسی نتایج Patch Test 401 بیمار و علائم پوستی موجود در آنها نتایج جالبی مشاهده گردید فقط 7/3% بیماران در هنگام Patch Test مبتلا به اگزما بوده اند و علائم و نشانه ها در بیماران بسیار متفاوت بوده است.

در کل علائم در روز خواندن Patch Test کمتر از روز انجام آزمون بوده است.

ارتباط معنی داری بین وجود علائم و نشانه ها در یک دست و Patch Test مثبت در دست دیگر بدست نیامد(15).

گروه تحقیق دانشگاه kiel آلمان با بررسی 553/15 مورد Patch Test در 18 دپارتمان در ماتولوژی آلمان و با بررسی اندکس واکنش در کلیه بیماران به این نتیجه رسیدند که خواندن نتایج Patch Test به عنوان یک قانون در روز سوم انجام پذیرد و به نظر آنان در تماس بودن با عامل آلرژن برای مدت یک روز بهتر از مدت 2 روز استاندارد Patch Test می باشد (16).

در مطالعه ای بر روی 410 کودک 15-6 ساله، معلوم گردید انجام Patch Test در تعیین آلرژی تماسی بسیار موثر بوده و این کودکان باید از نیکل، جیوه، عطر و مواد خوشبو کننده دیگر دور نگه داشته شوند(17).

در هنگ کنگ بر روی 437 بیمار مبتلا به اگزما، Patch Test به عمل آمد.

پس از انجام آزمون مذکور در 54 نفر از بیماران با تشخیص قبلی درماتیت، تمامی نوع ماده موثر تعیین گردید.

بر روی 18% از بیماران اگزمای آندوژن و 34% از بیماران اگزمای غیر کلاسیک تشخیص درماتیت تماسی گذشته شد.

صابونها و مواد شوینده 22% علل حساسیت و داروهای طب چینی 17% موارد را تشکیل می دادند و این مر اهمیت تاثیر داروهای گیاهی و مواد شوینده در ایجاد اگزما را نشان می دهد (4).

توجه به تحقیق مذکور و مقایسه آن با کشور خودمان این احتمال را تقویت می‌نماید که طب سنتی گیاهی که در جامعه ایران بسیار مورد استفاده قرار می گیرد می‌توانند از علل احتمالی ایجاد اگزما باشند.

درست است که انجام Patch Test در سرتاسر دنیا گسترش یافته است ولی تفسیر نتایج آن باید بسیار با احتیاط صورت پذیرد چرا که تعیین و تفاوت گذرای انواع محرک با انواع حساسیت زا بسیار مشکل بوده و نسبت دادن یک Patch Test مثبت به علائم بیمار بسیار مشکل می باشد.

انواع غربالگری کیت های Patch Test با پیشرفت علم تغییر می یابند و هر روزه مواد جدیدی به آن اضافه می گردد.

در بررسی نتایج آزمون مذکور در مطالعه ای در آمریکای شمالی از معیارهای منفی، 1+،2+،3+ استفاده گردیده است که در این پروژه تحقیقاتی هم نیز از همین سیستم استفاده می‌شد.

وجود پاپولهای ارتیماتو معیار 1+.

وزیکول 2+، و واکنش گسترده همراه با زخم و کراست 3+ برآورده می شود.

در روش دیگر از معیارهای منفی، مشکوک، واکنش ضعیف (بدون وزیکول)، واکنش شدید (ادماتوز یا وزیکولار)، واکنش بسیار شدید (تاول یا زخم) واکنش محرک (irritant) استفاده گردیده است که با روش مطالعه آمریکای شمالی تقریباً هم‌خوانی دارد.

البته استفاده از Reading Plate علمی ترین روش موجود می‌باشد (3).

البته در تحقیقات جدید به نقش اندازه خانه های Patch Test در ایجاد واکنش پی برده شده است.

در این مطالعه با بررسی 4 ماده آلرژن در 217 بیمار که حداقل یک ماده آلرژن، مشکوک یا محرک داشته اند و استفاده مجدد از Patch Test با خانه‌های بزرگتر معلوم گردید که در Patch Test با خانه های بزرگ میزان واکنش نسبت به خانه های کوچک قوی تر بوده است.

لذا در موارد حساسیت ضعیف محققین توصیه به انجام Patch Test با خانه‌های بزرگتر نموده اند.

البته دقت نمایید که میزان ماده بکار رفته در هر دو روش یکسان بوده است و صرفاً سطح تماس افزایش یافته است (19).

لذا احتمال می رود که گستردگی سطح تماس اهمیت بیشتری نسبت به غلظت ماده آلرژن داشته باشد.

برای فهم اهمیت انجام Patch Test در تشخیص و درمان بیماری مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک ذکر یک مورد لازم بنظر می رسد.

با مطالعه ای کوهورت بر روی 567 بیمار که در ده مرکز مطالعاتی در ایالات متحده انجام پذیرفت در این مطالعه از ابزار DSQL برای بررسی کیفیت زندگی بیماران در 6 ماه اول بهره گرفته شد که به طرز شدیداً معنی داری کسانی که جهت تشخیص بیماری خود از Patch Test بهره گرفته بودند کیفیت زندگی بهتری نسبت به افراد دیگر کسب نموده اند (20).

اهداف و فرضیات: هدف کلی: تعیین وضعیت مبتلایان به اگزمای دست از نظر Patch Test در مراجعین به درمانگاههای پوست لقمان و بوعلی 1381-1380.

اهداف اختصاصی: 1- تعیین بیماران مبتلا به اگزمای دست براساس یافته های بالینی در مراجعین.

2- تعیین نتایج Patch Test در افراد فوق.

متغیرهای تحقیق و مقیاسهای سنجش آن * توضیح: تمام موارد مذکور 72 ساعت بعد شروع تست سنجیده می شود.

روش تکنیک و نحوه اجرا (روش کار): روش: descriptive study تکنیک: مشاهده‌ای- مصاحبه‌ای نحوه اجرای تحقیق: بعد از کسب مجوزهای لازم با مراجعه به درمانگاه پوست بیمارستانهای لقمان حکیم و بوعلی کلیه بیماران مبتلا به اگزمای دست تشخیص داده شده توسط رزیدنت بیماریهای پوست با نظارت متخصص مربوطه که برای ورود به تحقیق اعلام آمادگی نموده بودند وارد تحقیق شدند.

افراد دارای موارد زیر به عنوان مبتلا به اگزمای دست تشخیص داده شده بودند.

پاپول و زیکول و کراست و ترشح اگزمای حاد اریتم و پوسته اگزمای تحت حاد ضخیم شدن پوست اگزمای مزمن اطلاعات به فرم اطلاعاتی شماره 1 منتقل می شود: درمورد هر بیمار نوار Patch Test توسط رزیدنت پوست به قسمت پشت چسبانده شد.

این تست حاوی این مواد بود.

48 ساعت بعد بیمار نوار Patch Test را از پوست جدا کرده و فردای آنروز توسط رزیدنت پوست و بانظارت متخصص مربوطه قرائت گردید.

نتایج به صورت زیر در فرم اطلاعاتی شماره 2 ثبت شد: منفی= بدون واکنش 1+= پاپولهای اریتماتو 2+= وزیکول 3+= واکنش گسترده همراه زخم و کراست Patch Test فقط در مورد بیمارانی انجام گردید که در مرحله حاد بیماری (وزیکول، پاپول، ترشح و کراست) نبوده و تحت درمان با کورتیکواستروئید سیستمیک از 2 هفته پیش نبوده اند.

بعد از انتقال داده ها به جداول واسط و اصلی تجزیه و تحلیل آماری براساس آماری توصیفی انجام و نتایج اعلام شد.

برای بررسی اختلافات از آماره ttest و chi-square استفاده گردید و سطح معنی داری بر روی مرز 05/0P جامعه، تعداد و روش: کلیه بیماران مبتلا به اگزمای دست مراجعه کننده به بیمارستانهای لقمان و بوعلی از تاریخ تصویب.

برنامه برای جمع آوری داده‌ها، جداول خالی، برنامه آماری برای تجزیه و تحلیل و تفسیر نتایج: برنامه برای جمع آوری داده ها: 1- تشخیص بیماران مبتلا به اگزمای دست براساس معاینه بالینی و تکمیل فرم اطلاعاتی 1 رزیدنت پوست با نظارت متخصص.

2- خرید Patch Test 110 عدد توسط مجری اول طرح.

3- انجام Patch Test و قرائت نتایج آن توسط رزیدنت با نظارت متخصص و تکمیل فرم اطلاعاتی شماره 2.

4- انتقال داده ها به جداول واسط واصلی و تجزیه و تحلیل آماری.

دستیار پوست و مجری دوم.

5- انتشار نتایج: مجریان و همکار اصلی.

مسائل اخلاقی: با توجه به این نکته که در این طرح صرفاً بیمارانی که مایل به همکاری در انجام Patch Test بودند مورد بررسی قرار گرفتند مسئله اخلاقی خاصی مطرح نمی‌شود.

(دانشگاه ع- پ- شهید بهشتی) مرکز تحقیقات پوست بیمارستان لقمان بیمارستان بوعلی درمانگاه پوست فرم اطلاعاتی شماره 1 پروژه پژوهشی: بررسی وضعیت مبتلایان به اگزمای دست از نظر Patch Test در مراجعین به درمانگاه های پوست بیمارستان های لقمان و بوعلی نام و نام خانوادگی بیمار: سن: جنس: نوع اگزما: حاد تحت حاد مزمن مصرف کورتیکو استروئید در دو هفته قبل داشته نداشته (دانشگاه ع- پ- شهید بهشتی) مرکز تحقیقات پوست بیمارستان لقمان بیمارستان بوعلی درمانگاه پوست فرم اطلاعاتی شماره 2 پروژه پژوهشی: بررسی وضعیت مبتلایان به اگزمای دست از نظر Patch Test در مراجعین به درمانگاه های پوست بیمارستان های لقمان و بوعلی نتیجه Patch Test: بدون واکنش پاپول اریتماتو وزیکول واکنش گسترده همراه زخم واکنش مثبت به: یافته ها: در این تحقیق 100 بیمار اگزمای دست (69 زن و 31 مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند.

سن این بیماران 8/11+8/30 سال بود.

60 بیمار اگزمای تحت حاد و 40 بیمار اگزمای مزمن داشتند.

هیچکدام از آنها سابقه مصرف استروئید از 2 هفته قبل از انجام Patch Test نداشتند.

تست Patch Test حاوی 23 ماده آلرژن بوده است.

7 بیمار واکنش مثبت به نیکل سولفات داشتند، 5 بیمار واکنش مثبت به پاراترت بوتیل فنول فرمالدئیدرزین و نیکل سولفات داشتند.

2 بیمار واکنش مثبت به پتاسیم دی‌کرومات، پتاسیم دی کرومات و نیکل سولفات، پتاسیم دی کرومات و پنج- کلرو- دو متیل ایزوتیازولین، پارابن میکس و نیکل سولفات، پنج-کلرو- دو متیل ایزوتیازولین، پارافنیلن دیامین Free Base نشان دادند.

56 بیمار باقیمانده نتایج متنوع و منحصر به فردی داشتند.

افراد دارای واکنش مثبت 28 نفر مرد و 58 نفر زن بوده اند و در گروه فاقد واکنش 3 مرد و 11 زن وجود داشتند (Not Significant).

سن گروه دارای واکنش مثبت 9/11+7/31 سال و سن گروه فاقد واکنش 2/9+8/24 سال بود.

(P 49 نر از واکنش دهندگان اگزمای تحت حاد و 37 نفر اگزمای مزمن داشتند.

در گروه فاقد واکنش 11 نفر بیماری تحت حاد و 3 نفر بیماری مزمن داشتند (Not Significant).

240 واکنش مثبت در 86 بیمار مشاهده شد.

بیشترین واکنش ها مربوط به نیکل سولفات (30 مورد، 5/13%) و پتاسیم دی کرومات (28 مورد، 7/11%) بوده است.

توزیع بیماران براساس نوع ماده آلرژن در جدول شماره 1 نشان داده شده است.

جدول شماره 1- توزیع بیماران مبتلا به اگزمای دست براساس نوع ماده موجود در Patch Test و نوع واکنش به آن مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی 81-1380 بحث: در این تحقیق 100 بیمار اگزمای دست (69 زن و 31 مرد) از نظر داشتن واکنش مثبت به 23 ماده آلرژن مورد بررسی قرار گرفتند.

240 واکنش مثبت در 86 بیمار مشاهده شد که بیشترین واکنش ها (5 مورد اول) به ترتیب عبارت بودند از: نیکل سولفات(30 مورد)، پتاسیم دی کرومات (28 مورد)، پارابن میکس (22 مورد) کبالت کلرید (18 مورد) و پاراترت بوتیل فتول فرمالدئید رزین (16 مورد) بوده است.

در مطالعه ای که در سال 1997 در 100 بیمار مبتلا به اگزمای دست انجام شد (8)، 87% بیماران Patch Test مثبت داشتند که 8/44% آنها مبتلا به درماتیت آتوپیک بوده‌اند.

آلرژن های شایع عبارت بودند از سولفات نیکل، پتاسیم دی کرومات، کربا میکس فرمالدئید، سولفات نئومایسین، بالسام پرو.

در این تحقیق تعداد بیمار دارای واکنش مثبت با مطالعه ما تقریباً برابر بود (87 نفر در مقایسه با 86 بیمار در مطالعه ما).

دو مورد اول آلرژن های شایع نیز مشابه مطالعه ما بوده است (نیکل سولفات و پتاسیم دی کرومات) اما موارد بعدی از نظر شیوع با مطالعه ما فرق داشته است که شاید به دلایل زیر باشد: اول اینکه تعدادی از بیماران آنها دارای درماتیت آتوپیک بوده اند که شاید به آلرژن‌های خاصی بیشتر واکنش نشان دهند و دوم اینکه آلرژن کربامیکس جزء 23 آلرژن مطالعه ما نبوده است و سوم اینکه شاید تماس بیماران آنها با انواع خاصی از آلرژن‌ها (بسته به فرهنگ بیماران) بیشتر بوده است.

در مطالعه‌ای در فنلاند (9)، به بررسی آلرژی به نیکل در افرادی که با الکترودهای نیکلی کار میکرده اند پرداخته شده بود که 15% زنان و 4% مردان به سولفات نیکل Patch Test مثبت نشان دادند که 70% این افراد سابقه اگزمای دست داشتند.

البته این مطالعه چون که به بررسی آلرژنی خاص در افرادی با شغل خاص پرداخته است با مطالعه ما قابل قیاس نمی باشد.

در مطالعه ای که توسط North American Contact Dermatitis Group (1996-1994) (10و11) بر روی 3120 بیمار مبتلا به درماتیت تماسی از نظر 49 آلرژن بررسی گردید، شایعترین آلرژن ها عبارت بودند از: سولفات نیکل، مواد خوشبو کننده و معطر، تیمرسول، کواترینیوم 15، سولفات نئومایسین البته در این مطالعه تعداد بیشتری نسبت به مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفتند، هم چنین تعداد مواد آلرژن نسبت به مواد آلرژن در مطالعه ما بیشتر بوده است (49 آلرژن در مقایسه با 23 آلرژن مطالعه ما)، و ضمن اینکه بیمار مبتلا به درماتیت تماسی در هر ناحیه ای از بدن مورد مطالعه قرار گرفتند ولی در مطالعه ما فقط بیماران مبتلا به اگزمای دست مورد مطالعه قرار گرفتند.

البته شایعترین آلرژن در هر دومطالعه یکسان بوده است (سولفات نیکل).

در مطالعه دیگری در بیمارستان عمومی ماساچوست (1997-1990) (13) که به روی 608 بیمار مبتلا به درماتیت تماسی به عمل آمد شایعترین مواد آلرژن عبارت بودند از: سولفات نیکل، مواد معطر و خوشبو کننده، پتاسیم دی کرومات، کلرید کبالت، کواترینیوم 15.

در این مطالعه مورد 1و4 آلرژن های شایع با مطالعه ما یکسان بوده است و در هر دو مطالعه سولفات نیکل شایعترین آلرژن و کلرید کبالت چهارمین آلرژن از نظر شیوع بوده است.

تفاوت ها در 2 مطالعه عبارتند از مواد معطر و خوشبوکننده و کواترینیوم 15 در مطالعه ما از شیوع کمتری برخوردار بوده است البته در این مطالعه تعداد افراد بیشتری مورد بررسی بودند و ضمناً کلیه موارد درماتیت تماسی را بررسی کرده بودند و نه فقط اگزمای دست را.

و نوع آلرژن های بکار رفته (تعدادی ازآنها) با مطالعه ما متفاوت بوده است.

در بررسی 83 کودک (1995-1991) (14) 49% واکنشهای آلرژیک داشته اند که شایعترین آنها عبارت بودند از: فلزات، مواد موضعی و افزودنی های غذایی.

البته در این مطالعه نوع خاص آلرژن ذکر نشده است و بنابراین خیلی قابل بحث نمی‌باشد.

در مطالعه ای که بر روی 410 کودک 15-6 ساله انجام شد (17).

شایعترین آلرژن‌ها: نیکل، جیوه عطر و مواد خوشبو کننده بوده است، ولی تعداد بیماران مورد مطالعه بیشتر بوده اند، و شاید به علت فرهنگ خاص تماس با بعضی آلرژن ها بیشتر بوده است با این وجود شایعترین آلرژن معادل مطالعه ما بوده است.

در مطالعه ای در هنگ کنگ بر روی 437 بیمار مبتلا به اگزما Patch Test انجام شد (4) صابون ها و مواد شوینده 22% علل حساسیت و داروهای طب چینی 17% موارد را تشکیل می دادند که علت تفاوت می تواند مربوط به نوع تماس با مواد آلرژن بسته به فرهنگ و نوع مواد آلرژن بکار رفته بسته به کیت مصرفی باشد.

در این تحقیق از 23 آلرژن در مورد 5 آلرژن که دارای بیشترین واکنش نیز بوده‌اند مقالاتی بدست آمد که در بحث قرار داده شد.

در مورد 18 آلرژن دیگر متاسفانه مقاله یافت نشد.

نتیجه گیری: با توجه به این موضوع که آلرژن های دخیل در اگزمای دست متعدد بوده و به آسانی شناسایی نمی شوند، انجام Patch Test در بیماران اگزمای دست تحت حاد و مزمن کمک کننده است.

زیرا با انجام Patch Test آلرژن دخیل در اگزما شناسایی شده و بعد از معلوم شدن نوع آلرژن، بیمار می تواند از آن ماده خاص دوری کند که معمولاً باعث بهبود درماتیت در فرد مزبور می گردد.

با توجه به اینکه آلرژن های متعدد دیگری هم در محیط زیست وجود دارند که در این کیت (کیت هرمال) نیامده بوده است.

کیت هایی با آلرژن های بیشتر و در هر فرهنگ متناسب با موارد تماسی آن فرهنگ ساخته شود و با آنها Patch Test ا نجام شود.

در مطالعات بعدی می توان تعداد بیماران بیشتری را مورد مطالعه قرار داد.

Refrence: 1- Thomas, p., Habif, Epidemiology of Hand Eczema, A color couide to diagno sis and Therapy clinical Dermatology, c.l (1996) 54.

2- Duarti, terumi, nakanoy, evaluation of 25.

Patients: American journal of Dermatology: 1998 Dec, 9(4): 216-23.

3- patch test products quthorized by ICDRG 2000 march.

4- Leety, patch testing of 49, patients in Hongkong: contact Dermatitis 1996 jun, 35 (1): 23-6.

5- Ocken felshm, Hautarzt contact eczema in houswives: 1998 dec, 49(12): 936-7.

6- Clinic soniBP Evaluation of previously patch tested patient refferred to contact: American journal of contact Dermatitis 1997 Mar, 8(1) 10-4.

7- Storrsfj, Technical and ethical problems associated with patch testing, clinical Reviews in Allergy and Immunlogy, 1996 summer, 14(2):185-98.

8- Elsamahy MH, value of patch testing in atopic dermatitis: Amierrican journal of contact dermatitis, 1997 sep, 8(3): 154-7.

9- Kanerval, hand dermatitis and allergic patch test reactions caussed by Nickel in: electro platers: contact Dermatitis 1997 Mar, 36 (3): 137-4.

10- James Gmarks, North American contact Dermatitis Group patch test results for the detection of james delayed type hyper sensitivity to topical allergens: the journal of American Academy of Dermatology, 1998 june, 38 (6) 911-918.

11- David Ecohen, utility of astandard contact Dermatitis: Aretrospective study of 732 patients: journal of the of Dematology, 1997 jun, 36(6): 914-8.

12- Boris D.lushnial, the public health impact of irritant contact Dermatitis: Immunology and allergy clinics of North American, 1997 Agu, 17(3): 345-357.

13- Albert MR patch testing reaction to a standard series in 608 pationt tested from 1990 to 1997 at chusetts; American journal of contact Dermatitis, 1998 Dec, hospital 9(4): 2.7-11.

14- 5years experience patch testing in children and adolesents and follow up: mam shah, journal of the of Dermatology, 1997 Dec, 37 (6): 964-8.

15- Inerot A, moler H, symptoms and signs repoted during patch testing, American journal of Dermatology, 2000 Mar, 11(1): 49-52.

16- Recorded Braschj Evaluation of patch test results by use of reaction index an recorded by the information network of Departments of: anolysis of Data cortatc Dermatitis 1995 Dec, 33(6): Dermatology (IVDK) 375-80.

17- Braschj, patch test results in school children, Results from in formation network of Dermatology (IUDK) and group contact Dermatitis research group (DKG) 286-1997 Dec, 37(6): 286-93.

18- James G mark North American contact Dermatitis group patch test results, 1996, 1998: Archives of Dermatology 2000 feb, 136, 272-3.

19- Tochen Brasch, more positive patch test reactions with larger test chambers 118-1997 may, 37: 120.

20- Rajago palan R, impact of patch testing an dermatotlogy specefic of life (DS QL) in pationts with allergic contact dermatitis American journal of contact Dermatitis, 1997 Dec, 8 (4): 215-21.