تعیین برنده و بازنده از اهداف نهائی کاراته نیست:
«کاراته- دو» یکی از فنون رزمی است که در جهت توسعه شخصیت از طریق اجرای تمرین بکار می رود و بنابراین کاراته کا بر هر مانعی اعم از محسوس یا نامحسوس غلبه کند.
«کاراته-دو»مجموع فنون دفاع از خود همراه با دستهای خالی است که در آن، دستها و پا ها بطور منظم و بنا بر روشی خاصی، پرورش می یابند و اجرای حرکات قدرتی نظیر استفاده از سلاحهای واقعی، می تواند حملات غافلگیرانه را کنترل کند.
«کاراته-دو» رشته ائی است که بنابر آن ، کاراته کا در تمامی حرکات بدنی نظیر: خم شدن ،
پرش و حفظ تعادل ، مهارت می یابد . واین عمل را از طریق فراگیری حرکات اندامها و کشیدن بدن به عقب و جلو: چپ و جلو ، بالا و پایین بطور آزادانه و متحدا لشکل انجام می دهد.
تکنیکهای((کاراته _ دو)) مطابق عزم کاراته کا ، کنترل می شوند و بطرز صحیح بسوی یک هدف پیش می روند.
ماهیت تکنیکهای کاراته عبارتست از : ((کیمه))( kime) . مفهوم ((کیمه)) عبارتست از جمله برق آسا به هدف که با استفاده از تکنیکهای مناسب وحداکثر قدرت در کوتاهترین زمان ممکن میسر می شود ( مدتها پیش، اصطلاحی به نام ((ایکن هیساتسو)) (ikkennissatsu)
به معنای ((کشتن فردی با اجزای یک ضربه )) وجود داشت اما اگر بخواهیم ازبین بردن افراد را هدف قرار دهیم در حقیقت با مسئله خطرناکی و نادرستی مواجه خواهیم شد . باید بخاطر سپرد که کارته کاهای باستانی ، قادر بودند که با استفاده از (( ماکی وارا)) (makivara)
هر روز بری روی (کیمه)) تمیرن کنند و از آن بصورت شیوه مخربی استفاده نمایند .
با اجرای ضربه، مشت زدن یا لگد زدن و حتی دفاع می تواند در «کیمه» موفق بود. هر تکنیکی که فاقد کیمه باشد هر گز نمی تواند به عنوان کاراته حقیقی ، مورد توجه قرار گیرد و این مسئله بدون در نظر گرفتن شباهت بسیار آن با کاراته خواهد بود . برگزاری مسابقات نیز، استثنا نخواهد بود اما به علت وجود خطرات مذبور، باید یاد آور شویم که ایجاد تماس، بر خلاف قوانین و مقررات است.
«سان دم » (SUN-DOME) به معنای جلوگیری از تکنیک است که قبل از تماس با هدف صورت می گیرد ( یک سان در حدود 3 سانتی متر است ) اما عدم کاربرد «کیمه» در تکنیک ، به معنای عدم کاربرد کاراته واقعی است ؛ بنا بر این پرسشی که مطرح میشود این است که چطور میتوان تناقض موجود میان «کیمه و سان دم» را بر طرف کرد؟
پاسخ به پرسش اخیر عبارت خواهد بود از :
استقرار هدف در فاصله کمی از جلوی منطقه حیاتی بدن حریف .
بنابر این می توان بدون کوچکترین تماس و به یک طریق کنترل شده به حریف ضربه زد
و در این میان از حداکثر قدرت بهره مند شد .
پرورش و تمرین:
موجب تغییر نقاط مختلف بدن می شود و آنها را به صورت سلاحی در می آورد که بتوان آزادانه و به نحو موثر از آنها استفاده کرد کمیت لازم جهت موفقیت در مورد اخیر عبارت است از :
قوه خویشتن داری : برای آنکه فرد بتواند پیروز و فاتح شود باید ابتدا بر خویشتن فائق
شود .
منبع قدرت:
قدرت عظیم و انفجاری قاطعانه «کیمه وازا KIME - WAZA» در اجرای تکنیک های کاراته ،پنهان شده است. این قدرت با اجرای حرکات بدنی بوجود می آید و در ارتباط با چرخش مفاصل رانی بویژه در چرخش نیم تنه فوقانی بدن اهمیت دارد. چرخش سریع راحت مفاصل رانی و نگه داشتن آنها در یک سطح در سایر رشته های ورزشی نیز به چشم می خورد که از آن میان می توان از: پرتاب توپ بطرف چوگان زن و ضربه زدن در بیسبال، راندن توپ در گلف و حرکت در پرتاب وزنه نام دارد. اما در مورد سایر رشته های ورزشی و مشت زنی و ضربه زدن کاراته باید گفت که انبساط و انقباض بازو، به تنهائی برای اجرای تکنیک مؤثر، کافی نیست.
در کاراته از مفاصل ران استفاده و دفاع کنید و با کاربرد آنها نیز مشت بزند.
چرخص مفاصل ران
تکنیک نمی تواند سریع و قاطع باشد مگر اینکه از چرخش مفاصل ران، بطور کامل استفاده شود. در ابتدا باید گفت که تمرین بر روی چرخش مفاصل رانی با اجرای حرکت سریع روی مقیاس نسبتاً بزرگی آغاز می شود. زمانی که فرد مهارت خود را افزایش می دهد باید چرخش مفاصل رانی را بسرعت و روی مقیاس کم اجرا کند. عاقبت باید احساس چرخش یکی از مفاصل رانی در طی یک حرکت برشی سریع در فرد ایجاد شود.
روشهای ترینی
ترتیب اجرای تمرینات:
حالت آماده سازی_ایستادن در حالت نیمه نیکه به جلو_ ایستادن در حالت تیکه به جلو_ ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو.
حالت آماده سازی. به حالت تیکه به جلو قرار بگیرید«زنکوتسو-داچیzenkutsu-dachi» کف دستها را بر روی مفاصل ران قرار داده و با استفاده از شستها، استخوان لگن خاصره را بطرف بالا فشار دهید. نیم تنه فوقانی بدن را در خط عمودی نگه دارید.
ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو. مفاصل رانی را در حالت تیکه به جلو، به پهلو بچرخانید.«هانمی Hanmi» چرخش 45 درجه ای ایستادن در حالت تیکه به جلو. چرخش نیم تنه فوقانی بدن باید با چرخش مفاصل رانی هماهنگ شود.
ایستادن در حالت تیکه به جلو، نیم تنه فوقانی بدن را در خط مستقیم نگه داشته و مفاصل رانی را به آرامی و همزمان با یکدیگر بچرخانید تا رو به جلو قرار بگیرید. در انتهای این حرکت، قدرت از اهمیت بسزائی برخوردار می شود. در این لحظه از پای عقبی استفاده کرده و بشدت بطرف پائین حرکت کنید.
ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو. از تمام قدرت بدن استفاده کنید و به آرامی به ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو باز گردید.
چرخش متوالی
زمانی که تکنیک هائی نظیر:
دفاع و مشت زدن یا مشت زدن، دفاع و مشت زدن مجدد اجرا می شوند، مفاصل ران باید بطور متوالی چرخیده شوند. اگر در تغییر از حالت ایستادن به جلو، به ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو، تکیه به جلو و نیمه تیکه به جلو به فنر بطور کامل فشرده شود، باز شدن آن بسیار طبیعی و صحیح خواهد بود. برای اینکه از مفاصل رانی حداکثر استفاده را بنمائید باید به عضلات پهلوی شکم، کاملاً فشار وارد نموده و آنها را منقبض کنید. فقط از طریق حداکثر انقباض این عضلات است که مفاصل رانی بطور طبیعی می چرخند.