دانلود تحقیق کاراته - دو چیست؟

تعیین برنده و بازنده از اهداف نهائی کاراته نیست: «کاراته- دو» یکی از فنون رزمی است که در جهت توسعه شخصیت از طریق اجرای تمرین بکار می رود و بنابراین کاراته کا بر هر مانعی اعم از محسوس یا نامحسوس غلبه کند.

«کاراته-دو»مجموع فنون دفاع از خود همراه با دستهای خالی است که در آن، دستها و پا ها بطور منظم و بنا بر روشی خاصی، پرورش می یابند و اجرای حرکات قدرتی نظیر استفاده از سلاحهای واقعی، می تواند حملات غافلگیرانه را کنترل کند.

«کاراته-دو» رشته ائی است که بنابر آن ، کاراته کا در تمامی حرکات بدنی نظیر: خم شدن ، پرش و حفظ تعادل ، مهارت می یابد .

واین عمل را از طریق فراگیری حرکات اندامها و کشیدن بدن به عقب و جلو: چپ و جلو ، بالا و پایین بطور آزادانه و متحدا لشکل انجام می دهد.

تکنیکهای((کاراته _ دو)) مطابق عزم کاراته کا ، کنترل می شوند و بطرز صحیح بسوی یک هدف پیش می روند.

ماهیت تکنیکهای کاراته عبارتست از : ((کیمه))( kime) .

مفهوم ((کیمه)) عبارتست از جمله برق آسا به هدف که با استفاده از تکنیکهای مناسب وحداکثر قدرت در کوتاهترین زمان ممکن میسر می شود ( مدتها پیش، اصطلاحی به نام ((ایکن هیساتسو)) (ikkennissatsu) به معنای ((کشتن فردی با اجزای یک ضربه )) وجود داشت اما اگر بخواهیم ازبین بردن افراد را هدف قرار دهیم در حقیقت با مسئله خطرناکی و نادرستی مواجه خواهیم شد .

باید بخاطر سپرد که کارته کاهای باستانی ، قادر بودند که با استفاده از (( ماکی وارا)) (makivara) هر روز بری روی (کیمه)) تمیرن کنند و از آن بصورت شیوه مخربی استفاده نمایند .

با اجرای ضربه، مشت زدن یا لگد زدن و حتی دفاع می تواند در «کیمه» موفق بود.

هر تکنیکی که فاقد کیمه باشد هر گز نمی تواند به عنوان کاراته حقیقی ، مورد توجه قرار گیرد و این مسئله بدون در نظر گرفتن شباهت بسیار آن با کاراته خواهد بود .

برگزاری مسابقات نیز، استثنا نخواهد بود اما به علت وجود خطرات مذبور، باید یاد آور شویم که ایجاد تماس، بر خلاف قوانین و مقررات است.

«سان دم » (SUN-DOME) به معنای جلوگیری از تکنیک است که قبل از تماس با هدف صورت می گیرد ( یک سان در حدود 3 سانتی متر است ) اما عدم کاربرد «کیمه» در تکنیک ، به معنای عدم کاربرد کاراته واقعی است ؛ بنا بر این پرسشی که مطرح میشود این است که چطور میتوان تناقض موجود میان «کیمه و سان دم» را بر طرف کرد؟

پاسخ به پرسش اخیر عبارت خواهد بود از : استقرار هدف در فاصله کمی از جلوی منطقه حیاتی بدن حریف .

بنابر این می توان بدون کوچکترین تماس و به یک طریق کنترل شده به حریف ضربه زد و در این میان از حداکثر قدرت بهره مند شد .

پرورش و تمرین: موجب تغییر نقاط مختلف بدن می شود و آنها را به صورت سلاحی در می آورد که بتوان آزادانه و به نحو موثر از آنها استفاده کرد کمیت لازم جهت موفقیت در مورد اخیر عبارت است از : قوه خویشتن داری : برای آنکه فرد بتواند پیروز و فاتح شود باید ابتدا بر خویشتن فائق شود .

منبع قدرت: قدرت عظیم و انفجاری قاطعانه «کیمه وازا KIME - WAZA» در اجرای تکنیک های کاراته ،پنهان شده است.

این قدرت با اجرای حرکات بدنی بوجود می آید و در ارتباط با چرخش مفاصل رانی بویژه در چرخش نیم تنه فوقانی بدن اهمیت دارد.

چرخش سریع راحت مفاصل رانی و نگه داشتن آنها در یک سطح در سایر رشته های ورزشی نیز به چشم می خورد که از آن میان می توان از: پرتاب توپ بطرف چوگان زن و ضربه زدن در بیسبال، راندن توپ در گلف و حرکت در پرتاب وزنه نام دارد.

اما در مورد سایر رشته های ورزشی و مشت زنی و ضربه زدن کاراته باید گفت که انبساط و انقباض بازو، به تنهائی برای اجرای تکنیک مؤثر، کافی نیست.

در کاراته از مفاصل ران استفاده و دفاع کنید و با کاربرد آنها نیز مشت بزند.

چرخص مفاصل ران تکنیک نمی تواند سریع و قاطع باشد مگر اینکه از چرخش مفاصل ران، بطور کامل استفاده شود.

در ابتدا باید گفت که تمرین بر روی چرخش مفاصل رانی با اجرای حرکت سریع روی مقیاس نسبتاً بزرگی آغاز می شود.

زمانی که فرد مهارت خود را افزایش می دهد باید چرخش مفاصل رانی را بسرعت و روی مقیاس کم اجرا کند.

عاقبت باید احساس چرخش یکی از مفاصل رانی در طی یک حرکت برشی سریع در فرد ایجاد شود.

روشهای ترینی ترتیب اجرای تمرینات: حالت آماده سازی_ایستادن در حالت نیمه نیکه به جلو_ ایستادن در حالت تیکه به جلو_ ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو.

حالت آماده سازی.

به حالت تیکه به جلو قرار بگیرید«زنکوتسو-داچیzenkutsu-dachi» کف دستها را بر روی مفاصل ران قرار داده و با استفاده از شستها، استخوان لگن خاصره را بطرف بالا فشار دهید.

نیم تنه فوقانی بدن را در خط عمودی نگه دارید.

ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو.

مفاصل رانی را در حالت تیکه به جلو، به پهلو بچرخانید.«هانمی Hanmi» چرخش 45 درجه ای ایستادن در حالت تیکه به جلو.

چرخش نیم تنه فوقانی بدن باید با چرخش مفاصل رانی هماهنگ شود.

ایستادن در حالت تیکه به جلو، نیم تنه فوقانی بدن را در خط مستقیم نگه داشته و مفاصل رانی را به آرامی و همزمان با یکدیگر بچرخانید تا رو به جلو قرار بگیرید.

در انتهای این حرکت، قدرت از اهمیت بسزائی برخوردار می شود.

در این لحظه از پای عقبی استفاده کرده و بشدت بطرف پائین حرکت کنید.

از تمام قدرت بدن استفاده کنید و به آرامی به ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو باز گردید.

چرخش متوالی زمانی که تکنیک هائی نظیر: دفاع و مشت زدن یا مشت زدن، دفاع و مشت زدن مجدد اجرا می شوند، مفاصل ران باید بطور متوالی چرخیده شوند.

اگر در تغییر از حالت ایستادن به جلو، به ایستادن در حالت نیمه تیکه به جلو، تکیه به جلو و نیمه تیکه به جلو به فنر بطور کامل فشرده شود، باز شدن آن بسیار طبیعی و صحیح خواهد بود.

برای اینکه از مفاصل رانی حداکثر استفاده را بنمائید باید به عضلات پهلوی شکم، کاملاً فشار وارد نموده و آنها را منقبض کنید.

فقط از طریق حداکثر انقباض این عضلات است که مفاصل رانی بطور طبیعی می چرخند.

دفاع و مشت زدن یا مشت زدن، دفاع و مشت زدن مجدد اجرا می شوند، مفاصل ران باید بطور متوالی چرخیده شوند.

جان کایتن(چرخش منظم) مسیر چرخش و مسیر تکنیک مشابه یکدیگر است.

مفاصل رانی بطرف چپ می چرخند.

در اجرای چنین تکنیک هائی از مشت راست استفاده می شود که از آن جمله می توان از، «ضربه مشت مستقیم(چوکو- زوکی (choku-zuki و مشت چنگکی(کاگی-زوکی(kiagi-zuki نام برد.

مفاصل ران بطرف راست و چرخیده و در اجرای چنین تکنیک هائی از بازوی چپ استفاده می شود که ار آن جمله می توان از: دفاع صعودی(آگه-اوکه(age-uke و دفاع از خارج به داخل(سوتو- اوکه soto-oke ) نام برد .

گیا کوکایتن(چرخش معکوس) مسیر چرخش و مسیر اجرای تکنیک، مخالف یکدیگر است.

زمانی که مفاصل رانی بطرف راست چرخیده می شوند، تکنیک به طرف چپ اجرا می شود.

طبق یک اصل کلی، چرخش معکوس در دفاع بطرف پائین(گدان-بارای (Gedan-barai مورد استفاده واقع می شود و همچنین برای دفاع در مقابل حمله بدن از داخل به خارج(چودان-اوچی-اوکهchudan-uchi-uke) دفاع توسط لبه شمشیری دست(شوتو-اوکه(shoto-uke و سایر موارد نیز بکار میرود.

در دفع حمله با مواقعی مواجه می شوید که فرد در فاصله بسیار نزدیک قرار می گیرد و با استفاده از چرخش منظم می توان اقدام به دفاع کرد.

پرتاب مفاصل ران به جلو در ایجاد قدرت باید گفت که پرتاب مفاصل رانی به جلو به اندازه چرخش مفاصل رانی، حائز اهمیت است.

در حمله مثبت و قدرتی آنچه که مانع از اجرای ضد حمله حریف می شود و تمایل به پرتاب مفاصل رانی به جلو را دارد در حقیقت مرز میان شکست و پیروزی را تعیین می کند.

در اجرای این حرکت، پای جلوئی پای تکیه است و پای عقبی و نیم تنه فوقانی بدن بطرف پای جلوئی کشیده می شود.

در این هنگام که پای تکیه با قدرت و نیروی بسیار به عقب و پائین پرتاب می شود.

این امر موجب راندن مفاصل رانی و بدن به جلو می شود.

آنچه گفته شد گام برداشتن به جلو نیست.

نیروی محرک از طریق پرتاب قدرتی پای تکیه حاصل می شود.

و اصل بکار رفته در اینجا نیز مشابه به اصل موتور جت است.

قسمت اعظم وزن بدن، مستقیما بر روی مفاصل رانی متمرکز می شود که بدن را به جلو هدایت می کند.

هسته حیاتی این حرکت عبارتست از: عکس العمل موجود میان پای تکیه و زمین: هرچقدر که میزان این عکس العمل بیشتر باشد، حرکت بدن به جلو سریعتر خواهد بود.

پیشرفت در حالت خوب ایستادن اهمیت صحیح ایستادن تکنیک قدرتی، از ایستادن در حالت ثابت و مطمئن پاها حاصل می شود.

اگر بدن، فاقد تعادل و استواری باشد تکنیک تحاجمی یا تدافعی بدون تاثیر باقی خواهد ماند.

توانائی در ضد حمله که تحت تاثیر شرایطی صورت می گیرد، تکنیکها به بهترین نحو خود اجرا می شوند.

البته زمانی به اهمیت این مطلب پی میبرید که تکنیکی را بمورد اجرا بگذارید.

فرم خوب، محکم و سخت نیست.

بیش از حد حواس را بر روی تثبیت حالت استوار وثابت بدن متمرکز کردن منجر به از بین رفتن تحرک می شود و همانطور که می دانید وجود تحرک برای اجرای حرکات موفقیت آمیز ضروریست.

خوب است بخاطر بسپارید که آسمانخراشها بر روی پایه های محکم و جامد ساخته می شوند.

شرایط لازم برای خوب ایستادن ایستادن در حالت صحیح همراه با تعادل بدن و هماهنگی تمام قسمتهای بدن، پایه اجرای تکنیک صحیح را تشکیل می دهد.

هر دو پا، ساق پاها، نیم تنه فوقانی بدن، بازو ها و دست ها باید بخوبی تحت کنترل قرار گیرند و باید در یک زمان با یکدیگر عمل کنند.

بدین ترتیب است که تکنیکها سریع و قدرتی می شوند.

حالت خوب ایستادن که از شرایط مورد نیاز است به حالت خوب ایستادن ارتباط دارد و بوسیله آن هدایت می شود.

در هنگام اجرای تکنیک: برای تعادل بدن در وضعیت خوبی قرار گیرد.

مفاصل رانی را به آرامی بچرخانید.

از حداکثر سرعت استفاده نمائید.

از این مسئله اطمینان حاصل کنید که قدرت بکار رفته کافی باشد و به کنترل بدنی نیز به آرامی دست یابید.

مطمئن شوید که عظلات مناسب تکنیک خاص، به آرامی حرکت کرده تا بطور هماهنگ با یکدیگر فعالیت کنند.

بدین منظور لازم است این مطلب را فرا گیرید که در چه زمان از کدام عضلات استفاده کنید.

روشهای تمرینی حرکت خود را از حالت طبیعی آغاز کنید(شی ذن- تای(shizen-tai .

پای چپ را به اندازه یک گام به جلو حرکت دهید و در حالت تکیه به جلو بر روی پای چپ قرار بگیرید.

پای چپ را عقب آورده و در حالت طبیعی قرار بگیرید.

پای راست را به اندازه یک گام به پهلو حرکت داده و در حالت تکیه به جلو بر روی پای راست قرار بگیرید.

پای راست را عقب آورده و در حالت طبیعی قرار بگیرید.

پای چپ را به اندازه یک گام به پهلو حرکت داده و در حالت ایستادن پا باز قرار بگیرید.

پای راست را به اندازه یک گام به پهلو حرکت داده و در حالت ایستادن پا باز قرار بگیرید.

پای چپ را به اندازه یک گام به عقب کشیده ودر حالت تکیه به عقب بر روی پای چپ قرار بگیرید.

پای راست را به اندازه یم گام به عقب کشیده و در حالت تکیه به عقب بر روی پای راست قرار بگیرد.

پای راست به عقب آورده و در حالت طبیعی قرار بگیرید.

پای راست را به اندازه یک گام به عقب کشیده و در حالت تکیه به جلو بر روی پای چپ قرار بگیرید.

پای راست را به عقب آورده و در حالت طبیعی قرار بگیرید.

پای چپ را به اندازه یک گام عقب کشیده و در حالت تکیه به جلو بر روی پای راست قرار بگیرید.

حرکت و تغییر و مسیر: اجرای تکنیک و در حین حرکت به جلو و یا عقب یا بطرف چپ یا راست ، مسئله راه رفتن ، دویدن یا جست قورباغه ای را ایجاد نمی کند .

حرکت در هر مسیری به استفاده صحیح از پاها ارتباط دارد.

یکی از پاها محور است ((جیکوآشی jikushi)) این پا ، پایی است که در جهت مخالف مسیر حرکتی واقع می شود و مکمل نیروی شروع است که همراه با زانوئی که با قدرت راست می شود، بر روی زمین حرکت می کند و عکس العملی ایجاد می شود.

سپس مفاصل رانی و نیم تنه فوقانی بدن همراه با پای دیگر، جلو حرکت می کنند.

پای حرکتی«دو-کیا کو do-kyaku» کمی بر روی زمین حرکت می کند.

بنا به شرح مذکور زمانی که حرکت می کنید، پای عقبی پای محور است.

همین طور زمانی که بطرف چپ حرکت می کنید، پای راست، پای محور است.

تفاوت میان پای محور و پای حرکتی، یکی از نکات اساسی و مهم است و شما باید کاملا این مطلب را فرا گیرید و در اجرای تمرینات نکات فوق را مد نظر داشته باشید.

پس پای محور با قدرت بسیار به زمین لگد می زند و پای حرکتی نیز به سرعت اما به راحتی حرکت می کند.

در «کومیتهkumite» یا «کاتا kata» این مبتدیان هستند که حرکاتشان پر سروصدا و ناجور است.

بنا بر این این پای کاراته کائی که در اجرای حرکات مهارت یافته است کمی به جلو حرکت خواهد کرد، گویا صفحه ای کاغذی میان پای او و زمین واقع شده است.

اجرای تکنیک سریع و قدرتی خواهد بود، نتیجتا بدون توجه به چگونگی شدت حرکت باید گفت که هیچ سروصدائی ایجاد نخواهد شد و حتی پس از پرش بلند که کاراته کا فرود می آید باز هم هیچ سرو صدائی ایجاد نمی شود.

چنین کاراته کائی می تواند با مهارت بسیار از «سیsei» و «دو do» استفاده کند، (که عبارت است از آرامش و حرکت، عدم فعالیت و فعالیت) .

در حالت فومی کومی fumi-komi» نیز پا باید به زمین برخورد کند تا قدرت آن برای شکستن تخته کافی باشد.

حرکت به عقب: در حرکت به عقب از حالت به جلو باید گفت که پای عقبی، پای محور بشمار می رود.

مفاصل رانی را بشدت عقب بکشید به طوری که وزن آنها از طریق پاشنه پای محور حمایت شود و در همان زمان پای عقبی را در یک مسیر قوسی کوتاهی به داخل آورید.

مفاصل رانی نیز در حرکت تکیه به جلو همراه با یکدیگر می چرخند.

از آنجا چرخش مفاصل رانی به آسانی صورت می گیرد اکثرا از این حالت در دفاع استفاده می شود.

فومی داشی و فومی کومی: توجه به این نکته مهم است که «فومی داشی» و «فومی کومی» را از یکدیگر متمایز کنید.

«فومی داشی» عبارت است از: مستقیم کردن قدرتی پای محور، هم سطح نگه داشتن مفاصل رانی و لغزاندن آرامی پای حرکتی.

«فومی کومی» عبارت است از: لگد به زمین زدن.

در حالیکه از پای محور به عنوان پای تکیه استفاده می کنید، پای دیگر را در ارتفاع بالا بلند کرده و با قدرت بسیار، آن را بطرف پائین پرتاب کنید.

در یک زمان تمام سطح کف پا با زمین تماس پیدا می کند.

تای ساباکی: دفاع در مواجه شدن با حمله حریف و تبدیل این عمل(حمله) به عکس العمل(دفاع)، از نکات قابل توجه است.

در یک نگاه تصور می شود که محافظت از بدن و فرار، بسیار به یکدیگر شبیه است، اما زمانی که آنها را بمعرض آزمایش می گذارید، مشاهده می کنید که اختلاف فاحشی میان آنها وجود دارد.

البته قبل از اینکه چیزی بیاندیشید فرار در اینجا به معنای استقرار در فاصله دور از حمله حریف است.

در هر صورت «تای ساباکی» به معنای استقرار بدن در مسیری است که از حمله جلوگیری می کند و در همان زمان ضد حمله ای طراحی می شود.

برای اینکه این عمل برای شما مؤثر واقع شود، باید اهمیت خاصی را برای تعیین فاصله قائل شوید.

در حقیقت فرد باید بتواند در فاصله بسیار نزدیک دست به دفاع و ضد حمله بزند.

بنابراین با تفسیر فوق دور زدن حریف، فاقد معنا و مفهوم خواهد.

آنچه قابل توجه است عبارتست از: توانائی در کاربرد پای محور(هر یک از پا ها) و چرخش مفاصل رانی همراه با یک برشی سریع.

نکات کلیدی: هماهنگی آرنجها، زانو ها و شانه ها آگرچه می توان گفت که تعداد تکنیک های«کاراته-دو»تقریبا نا محدود است اما طبقه بندی آنها بر مبنای چگونگی استفاده از آرنجها و زانو هاست.

آرنج در خط مستقیم قرار می گیرد تا ضربه مشت فرود آید(تسوکی (tsuki و بدین وسیله است که قدرت حاصل از از چرخش مفاصل رانی به شانه، بازو و مشت، منتقل می شود.

از نیروی ناگهانی آرنج برای ضربه زدن «اوچی uchi» استفاده می شود و حرکت دورانی بازو بر روی آرنج متمرکز می شود.

در اجرای ضربه«پشت مشت(اوراکن اوچی uraken-uchi) نیز قدرت موجوددر آرنج به مسیر حرکت مشت، منتقل می شود.

زانو بمنظور اجرای لگد ناگهانی«که کومیkekomi» در خط مستقیم قرار می گیرد.

از نیروی ناگهانی زانو برای اجرای لگد ناگهانی«که آگه keage» استفاده می شود.

در اجرای لگد پرتابی، قدرت موجود در مسیری که زانو مستقیم شده است،‌ بکار می رود.

در اجرای لگد ناگهانی نیز قدرت موجود در زانو در طی یک مسیر قوسی بسوی سینه پا حرکت می کند.

در آغاز تکنیک در طی اجرا و حتی پس از پایان تکنیک باید همواره شانه ها را در ارتفاع پائین نگه داشت.

اگر شانه ها بلند شوند، نشان دهنده این است که کشیده شده اند و بنابراین اجرای حرکت آرام، غیر ممکن خواهد شد.

عضلات موجود در پهلوی بدن نرم خواهند شد و بنابراین قدرت بدنی نمی تواند متمرکز شود.

زمانی که مجری سرگرم اجرای تکنیک می شود، شانه هایش همواره بلند خواهند شد.

بجای آنکه درباره تکنیک بیاندیشید ، به نگه داشتن شانه ها در ارتفاع پائین فکر کنید.

عقب کشیدن دست: عقب کشیدن دست (( هیکی _ ته hikito )) منجر به چرخش مفاصل رانی می شود.

زمانی که تکنیکی را اجرا می کنید ، باید دستی را که عقب کشیده است، با قدرت، بسرعت و به اندازه کافی حرکت دهید.

در غیر این صورت، تاثیر این تکنیک به حداکثر میزان خود نخواهد رسید.

نکته مهم دیگری که ذکر آن ضروری بنظر می رسد این است که بازوها باید در یک زمان حرکت کنند.

کاربرد مچ دست: د هنگام ضربه زدن با پاشنه پا دست (تیشو- اوچی tesho- uchi) ، پنجه خرس ( کوماده – اوچیkumade- uchi ) یا دست آرواره گاو ( سی ریوتو- اوچی seiryuto-uchi ) مچ دست باید کاملا خم شود واز قدرت نیز بهره جوید.

این حالت برای کشیدن حریف بطرف خود یا کشیدن او بر روی زمین صادق است.

بهترین روش دفاع عبارتست از: استفاده از مچ دست در مقابل بازو ویا مچ دست حریف.

اگر قدرت نسبتا ضعیف خود را در یک نقطه خاص بکار ببرید می توانید قدرت را افزایش دهید.

این حالت بیانگر احتمال گرفتن دست حریف و بهم زدن تعادل اوست این عمل را می توان با یک ضد حمله نیز دنبال کرد.

کاربرد قوزکهای پا: لگد زدن از جلو (( مای- گری mae-g aeri )) نیز شبیه ایستادن در حالت تکیه به جلو است.

یعنی زانو قوزک پای جلویی بطور ناگهانی خم می شودو مرکز ثقل بدون نیز به جلو منتقل می شود.

البته پای ضربه زننده نیز در ارتفاع بلند می شود و نیروی ناگهانی زانو ، مورد استفاده قرار می گیرد.

حال اگر بگوئیم که تاثیر لگد به حفظ تعادل در حین بلند شدن زانو و استحکام و ثبات قوزک پای تکیه بستگی دارد.

مبالغه نکرده ایم.

در اجرای ضربه مشت ناگهانی و لگد جلو ، استفاده صحیح از قوزکهای موجب اجرای حرکت طبیعی، اتوماتیک و سریع مفاصل رانی به جلو می شود و بنابراین تکنیک مورد نظر با حداکثر سرعت و تاثیر اجرا می شود.

ثابت نگه داشتن سر: سر را باید از هرگونه حرکت غیر ضروری پرهیز داد و تا حد امکان در حالت مشابهی نگه داشته شود.

این مطلب در تمام رشته های ورزشی و تکنیک های رزمی صادق است.

اگر گردن در جای خود نگه داشته شود یا سر پائین بیاید یا از یک طرف بطرف دیگر حرکت کندو بویژه اگر چانه بلند شود ، اجرای تکنیک صحیح نخواهد بود و تمرکز قدرت و تعادل بدنی ، بسود حریف تمام خواهد شد.

این مطلب ، بویژه در مورد گردن زدن صادق است.

در طی اجرای مسابقات باید گفت که ارتکاب اشتباهات جزئی در تنظیم زمان یا تعادل بدنی منجر به شکست فرد خواهد شد و اغلب می توان شاهد چنین رویدادی بود.

بلوک کردن (سد کردن): مشکل دفاع فردی به کمک بلوک را هرگز نباید نادیده گرفت.

هدف حریف شما چیست؟

قصد او چیست؟

قضاوت بر روی طبیعت حمله بسیار است، اما اگر چیزی بیش از این انجام دهید دیر یا زود در دامی گرفتار خواهید شد.

آنچه به آن نیازمندید، عبارتست از: ارزیابی و تعیین حمله،‌مراقبت از بدن بطریق سودمند و آمادگی در اجرای هر حمله احتمالی.

عوامل مهم احتمالی در بلوک عبارتنداز: دفاع قدرتی.

این عمل موجب دلسردی دشمن می شود.

بعبارت دیگر اجازه دهید که بلوک در نقش حمله عمل کند.

کمی دفاع کنید تا بتوانیدحریف را تحت کنترل خود قرار دهید.

بلافاصله از دفاع بسوی حمله حرکت کنید و یا دفاع را بصورت حمله در آورید.

از دفاع بمنظور بر هم زدن تعادل حریف استفاده کنید.

قبل از اینکه حمله مسیر خود را طی کند با استفاده از دفاع، حمله را متوقف کنید.

در فاصله امنی بایستید و منتظر فرصتی باشید که ضد حمله خود را اجرا کنید.

عمده ترین تفاوت میان کاراته و سایر رشته های ورزشی این است که فرد باید بتواند علاوه بر تکنیکهای دست و بازو در مقابل تکنیکهای پا و ساق پا نیز دفاع کنید.

بنابراین پاها و ساق پاها در دفاع مورد استفاده واقع می شوند و کاراته از این جنبه بینظیر است.

مشت زدن: گیاکوـ زوکی(مشت معکوس) مفاصل رانی را پائین آورده و آنها را همراه با تنظیم خوب بچرخانید، کاملا از قدرت حاصل از مستقیم کردن قسمت پشتی ساق پا استفاده کنید و آن را روی زمین حرکت دهید.

حالت ایستادن باید استوار و مستحکم باشد و مفاصل رانی نیز باید همواره وارونه(چرخیده) باقی بمانند.«لگن خاصره» که مرکز ثقل بدن می باشد کمی به جلو حرکت می کند.

اگر در حالتی که مفاصل رانی کمی به عقب می باشند، مشتی بزنید؛ مسلما اجرای مشت مزبور، مؤثر واقع نخواهد شد.

قدرتی که از پا و مفاصل رانی به سینه، شانه ها و بازو منتقل می شود، افزایش می یابد و برای اینکه به چنین حالتی دست یابید، لازم است که بدن و دستها و پاها مانند یک میله برق گیر با بشقاب فلزی کاملا به یکدیگر ملحق شوند.

این حالت به فعالیت هماهنگ عضلات و کشش قدرتی آنها در لحظه مشابه ارتباط دارد.

کی زامی ـ زوکی(ضربه قدرتی مشت): این مشت نوع دیگری از مشت ناگهانی است.

از آنجا که پای محور حرکت نمی کند، قدرت از طریق چرخش مفاصل رانی و پرتاب پای عقبی بطرف پائین حاصل می شود.

شما می توانید بدون تغییر مرکز ثقل بدن، مشت بزنید یا در حین حرکت مفاصل رانی به جلو ضربه مشت مزبور را فرود آورید.

اگرچه این تکنیک به عنوان یک تکنیک قاطع مورد استفاده واقع می شود اما یکی از تاکتیکهای متوسط است که با استفاده از مشت ناگهانی یا مشت معکوس دست دیگر دنبال می شود.

عمل زانودر لگد زدن: که آگه (لگد ناگهانی) عضلات ساق پا کمی به جلو خم می شود، مهره کمری به جلو حرکت می کند و به عقب می رود و عضلات ساق پا باید به حالت اولیه خود باز گردد.

تمام اینها یه به شل یا آزاد شدن و انقباض عضلات ساق پا ارتباط دارد.

از آنجا که حوزه پای تکیه کوچک است و مسیر لگد زدن معمولا بطرف بالاست ، مسئله حفظ تعادل ، بزرگترین مشکل موجود است .

بعلاوه ضرورت بازگشت به حالت گسترده تر ایستادن و استقرار پاها بر روی زمین به منظور آمادگی در اجرای تکنیک بعدی نیز وجود دارد.

به دو دلیلی که گفته شد ، سرعت یکی از عوامل ضرورت لگد زدن است .

لگد ناگهانی که به کندی زده می شود فاقد قدرت و لگد زدن اهمیت دارد و یا حداقل باید چنین احساسی در فرد ایجاد شود.

که کومی ( لگد پرتابی): ران و عضلات ساق پا باید در لحظه تماس خط مستقیمی را تشکیل دهند.

در اینجا نیز مانند اجرای ضربه مشت مستقیم ، مسیر مورد نظر باید کوتاه و مستقیم باشد.

البته لگد زدن بطریق صحیح نیازمند تمیرن بسیار است و شما باید عمل خود را با اجرای حرکت سریع آغاز کنید و در لحظه تماس ، تمام قدرت بدنی را متمرکز کنید.

مهمترین عامل در لگد پرتابی عبارست از : تعیین فاصله .

زمانی که پا در خط مستقیم قرار می گیرد و قدرت بدنی متمرکز می شود.

لگد قدرتی است ، اما اگر زانو خم شود یا تنظیم زمانی دقیق نباشد ، پای ضربه زننده واکنش نشان خواهد داد.

زمانی که پا کاملا خم می شود ، عکس العمل منفی به بیشترین حد خود خواهد رسید.

زمانی که لگدی را مستقیما به پهلو اجرا می کنیددر مقایسه با زمانی که لگدی را بطور مورب بطرف پائین اجرا می کنید.

تاثیر مخالف بیشتری بر روی تعادل بدن ایجاد خواهد شد و زمانی که لگدی را بطرف بالا اجرا می کنید، بیشتر از هم گسیختگی ایجاد خواهد شد.

حتی شما نباید یک لحظه هم از تاثیر تنظیم فاصله بر روی قدرت بدنی غافل شوید.