دانلود مقاله مبنای قانون حوادث ناشی از عملیات ورزشی

بند 3 ماده 59 مصوب 1370 اعمال زیر جرم محسوب نمی شود.

حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط بر آن که سبب آن حوادث نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد.

با تصویب ماده 32 سال 1361 و نیز ماده 59 سال 1370 به هر حال بسیاری از معضلات و مشکلات ورزشکاران، مربیان و داوران را حل کرده است.

گرچه برای تکمیل این بند و ماده نیاز به تحقیق و پژوهش بیشتر و تدوین و تصویب قوانین جدید و آیین نامه های اجرایی داریم اما فعلاً وجود این نص قانونی در رفع مشکلات و حوادث ناشی از ورزش کارسازی نسبی و مشکل گشای ورزشکاران، مربیان و مدیران و داوران بوده است.

با شروط مقرر در قانون مذکور حوادث ناشی از عملیات ورزشی را نمی توان جرم محسوب کرد زیرا اولاً هدف اساسی و اصلی عملیات ورزشی، پرداختن به امر ورزش به منظور تقویت جسم و روج در افراد کشور است نه اعمال مجرمانه و غیر قانونی.

ثانیا ً، رضای قلبی و قصد طرفین برای فعالیت ورزشی که در واقع با تراضی و موافقت هر دو ورزشکار عملیات ورزشی صورت گرفته و حالا صدماتی یا جراحاتی به یک طرف یا طرفین وارد شده.

ثالثاً، مقررات ورزشی و رعایت آن مقررات از جمله موانع سوء استفاده از قانون مذکور است.

زیرا در مقررات و موازین ممنوعیت عملیات خطرناک و اعمال خلاف روحیات ورزش و جوانمردی و ذکر عناوین کلی دست داوران و مربیان را در تشخیص باز می گذارند تا بتوانند تصمیم منصفانه و عادلانه اتخاذ کنند.

4- زیرا اگر مطابق بند 3 ماده 59 مقنن کلیه حوادث ناشی از عملیات ورزشی را جرم می شناخت چه برابر مقررات و ضوابط و چه برخلاف آن قطعاً می توانست باعث عدم پیش رفت و توسعه ورزش باشد بنابراین جرم ندانستن عملیات ناشی از حوادث ورزشی وفق ماده قانونی مذکور یک نیاز و ضرورت اجتماعی وورزشی برای پیشبرد اهداف ورزش و ایجاد امنیت خاطر برای ورزشکاران، مربیان و داوران می باشد که به ورزش مورد علاقه خود با اطمینان خاطر و آیین جوانمردانه بپردازد.

5- حال اگر فرض کنیم که ورزشکاری می تواند با اجرای صحیح یک حرکت ورزشی منطبق با رعایت اصول و موازین خاص آن ورزش صدمه مهمی به حریف خود بزند به طور مثال در کشتی یا بکس یا فوتبال وارد کند و مصدوم نیز علیه حریف خود مبادرت به شکایت کند آیا دادگاه می تواند چنین ورزشکاری را که اعمالش براساس موازین و مقررات ورزشی بوده و مورد تایید خبرگان وکارشناسان و صاحب نظران آن ورزش خاص نیز بوده محکوم به مجازات های مختلف مانند قصاص، دیه یا تعزیر کند؟

مسلما پاسخ به این پرسش منفی است مگر آنکه قاضی بتواند سوء نیت ورزشکار مقابل را که عامداً و قاصداً مرتکب ایراد صدمه شده است اثبات کند.

1- عملیات ورزشی توسط ورزشکاران در مکان و زمان 2- ورزشی بودن عمل آنچه در بررسی برخورد با حدوث صدمات ناشی از ورزش برای مسؤولان و کارشناسان و حتی محاکم و دادگاه ها اهمیت دارد ورزشی بودن عمل است با رعایت مقررات ویژه آن ورزش یعنی بایستی عمل ورزش و توسط ورزشکاران انجام گرفته باشد برای مثال پرتاب لگد و زدن بوکس به صورت حریف که در منازعات محلی و کوچه و خیابان رخ میدهد عملی غیر ورزشی است و توسط افراد غیر ورزشکار و احتمالاً شرور و ماجراجو به وجود می آید که چنین اعمال مسلماً در شمول بند و ماده قانون فوق الذکر نیست زیرا توسط ورزشکاران انجام نگردیده و جنبه ورشی هم نداشته است و خارج از محل و مکان ورزشی نیز روی داده است.

3- مکان در حوادث ورزشی اعمال ورزشی اگر توسط ورزشکاران هم انجام گرفته باشد بایستی در مکان خاص خود باشد و در اماکنی که برای آن وزش بخصوص تدارک و تهیه شده در نظر گرفته اند همانطور که می دانید ورزش فوتبال در زمین فوتبال و ورزشی کشتی در سالن کشتی و بر روی تشک کشتی انجام می گیرد و استفاده از تشک فعالیت های ورزشکاران را آسان و ساده و خطرات را به حداقل ممکن تقلیل می دهد و در غیر این صورت اجرای فنون سالتو یا لنگ بر روی غیر تشک و داخل کوچه و خیابان و غیر مکان ورزشی نمی تواند در صورت بروز حوادث و صدمات بدنی حتی اگر طرفین هم ورزشکار باشند به علت انجام عمل در مکان غیر ورزشی از ماده قانون مربوط به حوادث ورزشی استفاده کرده و در شمار آن حوادث قرار داده شود و قانون این حرکت را در خیابان یک عمل ورزشی و در مکان ورزشی نمی شناسد.

4- زمان در حوادث ورزشی زمان در ورزش از جهاتی برای ورزش های خاص به دو دسته تقسیم می شود : دسته اول : ورزش هایی که دارای زمان مشخصی هستند و بایستی در همان زمان مشخص که مقررات معین کرده و مشخص گردیده انجام گیرد و این ورزش ها در ساعت معینی شروع شده و در زمانی تعیین شده برابر مقررات و موازین خود پایان می یابد مانند فوتبال که در دو وقت 45 دقیقه ای و یا کشتی که در زمان معین شده از پیش با سوت داور شروع و با سوت و اعلام داور در پایان وقت قانونی و مقررات خود خاتمه می یابد.

در این گونه ورزش ها عملیات وزشی منجر به صدمه در همان زمان معین و مقرر البته با رعایت تمام شرایط و ضوابط جرم محسوب نمی شود.

ولی اگر حادثه در روی تشک اما قبل از شروع مسابقه یا پس از خاتمه مسابقه حتی با اجرای یک فن صحیح منجر به صدمه گردد عمل جرم محسوب، و از حدود قانون حوادث ورزشی خارج می گردد.

مثال دیگر این که کشتی گیر در حال اجرای فن است ولی به علت پایان وقت قانونی سوت داور به منظور اعلام و پایان مسابقه حریف را سالتو و یا با عملی دیگر هر چند صحیح مصدوم کرده باشد این ورزشکار از دیدگاه قانون مسؤول بوده و بایستی مسؤولیت اعمال خود را به عهده بگیرد و در زمان های مختلف که ورزش یا مسابقه به طور موقت به علل مخلتف توسط داور متوقف می باشد هرگونه عمل ورزشی حتی اگر خطا هم نباشد که منجر به حادثه و ایراد صدمه گردد جرم و قابل مجازات است.

دسته دوم : از لحاظ زمن ورزش هایی هستند که محدودیت زمانی ندارند مانند والیبال، تنیس، تنیس روی میز که با شروع بازی یا مسابقه شروع و با نتیجه بازی یا مسابقه خاتمه می یابد در تمام این قبیل ورزش ها زمان قانونی از شروع اولیه حرکت با سرویس یا گیم و خاتمه آن اعلام نتیجه برد با باخت یا گیم توسط داوران است.

در زمان قانون فوق اگر حادثه ای رخ دهد مانند حوادث در زمان ورزش بوده و همانند دسته اول چنانچه صدمه ای پیش آید که در زمان بازی و گیم های آن بوده مانند مورد اول خواهد بو د.

5- رعایت مقررات ورزشی در حوادث و صدمات بدنی مهمترین شرطی که در بند 3 ماده 59 قانون فوق الذکر آمده و عملیات ورزشی را در صورت رعایت آن شروط جرم محسوب نمی کند رعایت مقررات وموازین به آن ورزش می باشد که در قانون تصریح شده که آن مقررات هم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد.

براین پایه اصل آن است که حوادث ورزشی از صدمات ناشی از آن در صورتی که رعایت مقرارت و ضوابط آن ورزش خاص در آنها رعایت شده باشد جرم نبوده و برعکس چنانچه در اثر نقض مقررات در ورزش حادث گردد، جرم می باشد ورزشکار متخلف برحسب (شدت و ضعف) مجازات خواهد شد.

6- مقررات و موازین ورزشی هر ورزش دارای قواعد مدون بوده و دارای مقررات خاص خویش است که معمولاً در مورد مسابقات بین المللی فدراسیون های بین المللی مقررات و ضوابط تدوین شده خود را در مورد ورزشکاران، داوران و مربیان آن ورزش خاص اعمال و اجرا می کنند در مواردی که قواعد مدونی وجود ندارد قاضی با مراجعه به عرف و عادات مسلم جامعه و استعلام نظر از کارشناسان ذی صلاح آن ورزش و کشف این مطلب که حادثه در نتیجه نقض مقررات ورزشی بوده یا خیر حکم شایسته قضایی صادر خواهد کرد.

7- مقررات ورزشی مقررات ورزشی ناظر به عملیات ورزشی هر ورزش تحت عنوان آیین نامه، قوانین یا مقررات حرکات خطا را دقیقاً با ویژگی های خود تعیین کرده وبه طور آکادمیک یا تجربی به ورزشکاران و مربیان و داوران خود آموزش داده است.

و داوران به استناد همین مقررات اعمال خلاف و خطا را تشخیص می دهند.

8- عمدی یا غیر عمدی بودن یک حرکت ورزشی یک حرکت ورزشی خلاف مقررات در اصل مسؤولیت تخلف ورزشکار تأثیری نداشته منتهی عمدی یا غیر عمدی بودن آن فقط در مقدار و میزان مجازات موثر خواهد بود به طور مثال اگر حرکت منجر به ایراد صدمه، عمدی باشد و حریف مقابل عامداً و قاصداً مبادرت به آن حرکت کرده باشد موجب قصاص می شود و چنانچه غیر عمدی باشد مرتکب به سایر مجازات های محکوم خواهد شد چنانچه یک عمل ورزشی منجر به نقص عضو، توسط داور مسابقه خطا محسوب نشده و داور هم معتقد به خطا نباشد حق شکایت برای مصدوم محفوظ و اعتراض شاکی به نظر داور و نیز خطا بودن یا نبودن حرکت مانع اعلام شکایت نخواهد بود و دادگاه در این قبیل موارد از نظر کارشناسان و متخصصان فنی و صلاحیت دار آن ورزش استفاد خواهد کرد.

9- مقررات ورزشی ناظر بر وسایل ابزار و تجهیزات یکی دیگر از مقررات ورزشی موضوع وسایل و اسباب و آلات آن است که مورد استفاده ورزشکاران قرار می گیرد.

این وسایل و ابزار همان طوری که مقررات مقرر داشته بایستی مجاز و قانونی بوده و مطابق استاندارد و ضوابط مدیریت یا فدراسیون مربوطه باشد .بنابراین وسایل و اسباب مورد استفاده ورزشکاران نیز بایستی مطابق مقررات و استانداردهای تهیه شده و در اختیار آنان قرار گیرد.

به طور مثال کشیدن پای حریف و یا فشار بیش از حد به ناحیه حلق حریف در کشتی خلاف مقررات است استفاده از تور مخصوص برای پرتاب دیسک یا پرتاب چکش و به کارگیری تجهیزاتی که ایمنی بیشتری را به وجود می آورد مورد استفاده و در صورت ایجاد صدمه و چنانچه از تجهیزات لازم استفاده نشده باشد باعث مسؤولیت جزایی ورزشکاران و مربیان خواهد بود.

برای مثال اگر در جریان تمرین فوتبال در محیط یک مدرسه کوچک در اثر برخورد شوت یک بازیکن به شیشه کلاس شکسته و به دانش آموزان صدمه بدنی وارد شود مسئولیت جزایی متوجه دانش آموزی است که شوت زده است هر چند زدن شوت با پا خطا نباشد یا در صورتی که یک پرتاب کننده دیسک، وزنه، چکش و امثال آن در جریان تمرین بدون توجه به حضور افراد در حریم غیر مجاز مبادرت به پرتاب کند و حرکت ورزشی و فنی و بدون ایراد هم باشد اما وزنه یا دیسک یا چکش به فردی که در محدوده و یا حریم غیر مجاز ایستاده برخورد و موجبات مصدوم شدن او را فراهم آورد پرتاب کننده مسؤول است مسؤولیت در این موارد خطای فنی یا ورزشی نیست بلکه بی احتیاطی و عدم رعایت مقررات و نظامات متعارف ورزش مورد نظر است و اگر داور هم اجازه پرتاب را داده باشد در حالی که افرادی در محوطه غیر مجاز ایستاده اند اجازه نادرست داور یا مربی رافع مسؤولیت ورزشکار پرتاب کننده نیست.

علاوه بر ورزشکار خاطی مربی یا داور نیز مسوول خطای خود خواهد بود.

10- نگاهی به موازین شرعی در قانون در ماده 59 قانون مورد نظر مربوط به صدمات ناشی از حوادث ورزشی و بند 3 قانون فوق الذکر آمده است … در ماده 59 اعمال زیر جرم محسوب نمی شود : حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط بر این که سبب آن حوادث نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد… قسمت موخر این بند در ماده 59 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به قانون اضافه شده است.

از دیدگاه اسلام ورش وسیله ای است برای بهتر تلاش کردن و جنگیدن در راه آرمان های مقدس خدایی و بهتر کار کردن برای تقرب خدا.

بنابراین ورزش بایستی وسیله مطمئنی برای بهتر زیستن وبهتر انجام وظیفه کردن و نیکو مبارزه کردن برای تقرب به حضرت حق باشد بنابراین ورزش هایی که در جهت خلاف این موارد و هدف شان آزار شخصی یا نفس یا غیره است دارای اشکال شرعی بوده و مورد تایید نمی باشد برای ورزش های زیان بار آیات و احادیث متعددی داریم که از آن جمله خداوند در قرآن مجید به بشر دستور فرموده اند خودتان را به دست خود به هلاکت نیاندازید ( سوره بقره آیه 195 قرآن کریم) البته در اکثر ورزش های متداول برخورد و ایراد صدمه غیر قابل اجتناب است مبنای مخالفت شرع صدمات طبیعی و حرکات عادی که مطابق موازین و عرف ورزشی باشد نیست بکله حرکات غیر طبیعی و صدمات زیان آوری است که هر چند از لحاظ مقررات مجاز هم باشند اما شرعاً جایز نیست مانند کشتی کج ایراد ضربات مشت به سروپیشانی و شکستن بینی و مانند آن .

11- مسؤولیت جرایی مدیران در ورزش مدیریت را می توان تشکیل علم و هنر و هماهنگ کردن رهبری، کنترل فعالیت های دسته جمعی برای نیل به هدف های مطلوب با حداکثر کارایی تعریف کرد.

تعریف دیگری از مدیریت عبارت است از به کار گرفتن نیروی انسانی و هماهنگ کردن با منابع مادی برای نیل به اهداف مدیریت در ورزش برحسب اختیارات مدیران مسؤولیت هایی نیز متوجه آنان است و قصور هر مدیر در انجام وظایف خویش و کنترل و رهبری خود نسبت به همکاران زیر مجموعه چنانچه موجب حادثه ای شود مسؤولیت کیفری برای مدیر یا رئیس مربوطه به همراه خواهد آمد.

در حقوق ورزشی ما بررسی می کنیم که وظیفه نظارت و کنترل و رهبری و تشویق و تنبیه و حفاظت و حراست از آنچه که به یک مدیر سپرده شده انجام شده است یا خیر و نیز بررسی می کنیم که حادثه به وجود آمده ناشی از ورزش که موجبات صدماتی شده در نتیجه قصور عمدی یا بی احتیاطی یا عدم اعمال مدیریت و نظارت صحیح رخ داده است یا خیر که این مدیران شامل مدیران ورزشگاه ها، مدیران هیئت ها، مدیران فنی ورزش های مختلف، سرپرستان مربیان، معلمان ورزش، داوران و امثال آنها در حوزه کاری کار خود است وقتی یک مدیر ورزش یا مدیر تیم در چنین مقام وموقعیتی قرار می گیرد در واقع قبول مسؤولیت کرده و با قبول پست تقبل مسؤولیت در همه ابعاد مدیریت خویش را کرده است و از آن جمله نظارت و کنترل در اعمال و فعالیت های ورزشی زیر مجموعه خود و چنانچه صدمه ای به ورزشکاری وارد شد که ناشی از عدم نظارت و کنترل و رعایت اصول و موازین ورزشی مصرحه در قانون باشد مدیر مذکور نیز بار مسؤولیت خود را داشته و در برابر قانون و سازمان و باشگاه یا فدراسیون یا ارگان مربوطه مسؤول و پاسخگو خواهد بود این موضوع خاص مربوط به ورزش و صدمات ورزشی است.

12- خودداری از کمک به مصدومان در محیط ورزش همان طور که می دانید مجرم بودن هر شخص موکول به انجام عمل مجرمانه و ارتکاب جرایمی است که به موجب قانون جرم شناخته شده و برای آن اعمال مجازات در نظر گرفته شده است و عناصر و ارکان ثلاثه احراز بزه در آن عمل وجود داشته باشد.

و عمل نیز با نیت و قصد مجرمانه به وقوع پیوسته باشد یا این که در اثر بی احتیاطی و بی مبالاتی و ثبوت تقصیر مباشر جرم باشد.

اما گاهی مقنن بدون توجه به این مورد که چه کسی و چگونه موجب بروز حادثه و صدمه گردیده بنابر مصالح عالیه جامعه و برای سلامت ارکان اجتماعی پای اشخاص دیگری را هم به میان کشیده و بدون آنکه دخالت یا سببیتی در وقوع بزه یا جرم داشته باشد و یا نقشی در حادثه آنها را به موجب قانون به دادرسی جلب و محاکمه و مجازات هم می کند در این جا مجازات سوای پاداش و جزای جامعه و ملت و دولت نسبت به یک فرد خطا کار و متخلف از قانون جنبه عبرت گرفتن دیگران را نیز دارد.

به موجب مواد و موازین قانونی تحت عنوان مجازات کسانی که از کمک به مصدومان امتناع کنند و در اقدام رساندن آنها به مراکزدرمانی قصور و تعلل کرده اند برحسب مورد و میزان امتناع به مصدوم به حبس از یک تا سه سال محکوم می گردند بدون آنکه کوچکترین تقصیر یا نقشی در ایجاد حادثه داشته باشند فقط مجازات این قبیل افراد به سبب خودداری و امتناع از کم به یک همنوع مصدوم مطابق قانون و از جهت اخلاقی بی تفاوتی و بی اعتنایی توأم با رفتار غیر انسانی و غیر مسؤولانه اشخاص حاضر در صحنه نسبت به مصدومان می باشد.

زیرا ما ورزش را به خاطر سلامت تن و روان و تزیکه نفس و رسیدن انسان به کمالات و فضیلت های معنوی از راه و طریق ورزش قبول داریم و تازه اصول و ایین ورزشکار بایستی دارای احساس مسؤولیت بیشتر توأم با مردانگی و جوانمردی نسبت به همنوعان و بندگان خدا باشد و هرگونه بی تفاوتی و بی اعتنایی و بی مسوولیتی از ناحیه مربی، مدیر، سرپرست، داور و معلم ورزش و حتی خود ورزشکار نسبت به هماوران خود یا همنوعان و دیگر مردم عادی غیر قابل گذشت و چشم پوشی است.

13- مسؤولیت مدنی در ورزش هرگاه شخصی یا اشخاصی ناگزیر از جبران خسارت دیگری باشد گفته می شود در برابر او دارای مسؤولیت مدنی است.

مسؤولیت مدنی یا به موجب قرار داد می باشد یا خارج از قرار داد.

مسؤولیت های قراردادی به علت عدم اجرای تعهدات و عدم وفا به عهدی که ناشی از عقد قرارداد فی مابین است یعنی فردی که به تعهدات و عهد خود وفا نمی کند و به این طریق باعث ضرر به غیر یا طرف قرارداد می گردد مکلف است از عهده خساراتی که در این رهگذر حاصل گردیده برآمده و ضامن است یعنی مسؤولیت ناشی از قرارداد عبارت از تعهدی است که متخلف از مفاد قرارداد مکلف به انجام آن می باشد.

مانند یک مربی کشتی که متعهد به آموزش فنون کشتی به یک نوجوان بوده و در نتیجه عدم مراقبت و بی احتیاطی او نوجوان مصدوم شده است مربی در برابر نوجوان و والدین وی مسؤول بوده و مکلف به جبران خسارات وارده است.

در مورد مسؤولیت های خارج از قرارداد یا بدون قرار داد این که قراردادی فی مابین وجود نداشته و دو نفر هیچ تعهدی نسبت به یکدیگر نداشته اند و حال یکی از دو نفر عمداً یا به خطا به دیگری زیان وارد ساخته است.

در این جا بدون توجه به نبودن قرار داد چون به دستور قانون عملیات ورزشی بایستی با رعایت مقررات و موازین خاص خود اجرا شوند و در نتیجه تخلف یک ورزشکار مقررات نقض شده به حکم قانون خاطی مسؤول خسارات ناشی از صدمه وارده به ورزشکار یا دیگران است در حالی که هیچ قرارداد پیمان نامه ای هم وجود دارد نتیجه این که در صدمات بدنی ناشی از خطا یا تخلف چه قرارداد باشد یا نباشد جبران خسارت بر عهده کسی است که در اثر تقصیر و بی احتیاطی و بی مبالاتی وی ایجاد خسارت شده است.

و این حکم قانون ناشی از مسؤولیت مدنی مصوب 1339 و سایر قوانین موجود و بعد از آن است که مقرر می دارد « هر کس از بدون مجوز قانونی عمداً یا در نتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی مال یا آزادی یا حیثیت یا شهرت تجارتی یا هر حق دیگری که به موجب قانون برای افراد ایجاد شده لطمه ای وارد کند که موجب ضرر و زیان مادی یا معنوی شود مسؤول جبران خسارت ناشی از عمل خود خواهد بود.» یادگیری این ماده که مبنای اصلی مسؤولیت مدنی است برای همه سرپرستان،‌مدیران، مربیان، داوران و تجه دقیق به متن و کلمات آن لازم ضروری است و با درک درست و توجه به کلمات و جملات مبنای مذکور خواهیم دانست که در کسوت مدیر تیم و یا ورزش یا سرپرست یا مربی یا داور کدام یک از اعمال ما موجب مسؤولیت مدنی خواهد بود.

14- ارکان مسؤولیت مدنی الف – وجود ضرر که به اشکال مختلف زیر ملاحظه می شود :‌ 1- صدمه جانی به خود یا دیگران به صور مختلف مانند ضرب، جرح، نقص عضو، قتل در اثر حرکات خطا.

2- تجاوز به حیثیت دیگران و لطمه زدن به حیثیت شخص مانند ایجاد شایعات هم جنس بازی یا اعمال منکراتی در مورد سرپرست یا مربی یا داوران.

3- تعرض و تجاوز به نوامیس دیگران.

4- اتلاف و ناقص کردن اموال خود و دیگران و تجاوز به مال غیر مانند شکستن شیشه های سالن یا ورزشکاه که گویند زیانی حاصل شده است.

موارد دارای دو شرط است اولاً ضرر به خود شخص در اثر فعل خود ولی موجب مسؤولیت مدنی نیست.

ثانیاً حدوث و ایجاد ضرر بایستی مسلم باشد تا موجب مسؤولیت مدنی گردد.

ب- انجام فعل یا خودداری از عمل بر خلاف قانون انجام یک عمل که موجب ضرر و زیان شود کافی نیست بلکه بایستی عمل برخلاف قوانین و مقررات هم باشد یا عمی نامشروع تا عامل آن را مسؤول دانست.

و نیز برخورداری از عمل نیز که باعث اضرار و زیان شود و قانون نیز آن را منع یا تخلف شناخته باشد زیرا مواردی بسیار زیان بار داریم که به حکم و به دستور قانون موجب مسؤولیت نبوده و خساراتی هم در بر ندارند.

مثال : برخورد توپ با صورت یک بازیکن فوتبال یا والیبال که موجب صدمه و حتی شکستگی هم گردد مسؤولیتی متوج داور یا بازیکن نخواهد بود.

شرط اساسی تحقق جرم در این مورد چه از باب فعل یا ترک آن در صورتی است که عمل برخلاف مقررات و موازین انجام گرفته باشد تا موجب مسؤولیت مدنی باشد.

ج- مرتکب باید مقصر باشد تقصیر مرتکب گاهی به طور عمد و زمانی به صورت غیر عمد و در نتیجه بی احتیاطی است همانطوری که قبلاً گفته شد تقصیر عمدی عبارت است از داشتن سوء نیت و ارتکاب عملی توأم با سوء نیت است که موجب ضرر و زیان و ورود خسارت می شود.

اما در تقصیر غیر عمدی که نتیجه بی احتیاطی و بی مبالاتی بدون سوء نیت و بدون قصد وارد کردن زیان به غیر.

بنابر سوابق موجود در مدیریت ها و فدارسیون های ورزشی اکثر حوادث ورزشی ناشی از بی احتیاطی و بی مبالاتی و غفلت می باشد و کمتر به موارد تقصیرات عمدی ملاحظه می گردد.

مثال های زیر در مورد تقصیرات غیر عمدی است : 1- شیرجه زدن شنا گر مبتدی و کم تجربه از سکوی پنج متری شیرجه بدون داشتن تجارب وآموزش کافی.

2- غفلت یا خودداری از بازدید وسایل ورزشی مورد استفاده ورزشکاران و وورد خسارت و ضرر ناشی از استفاده از همین وسایل غیر مجاز و غیر معمول توسط ورزشکاران 3- عدم دقت و غفلت در مورد بازرسی و تعمیر وسایل فنی مورد استفاده دانش آموزان ورزشکار در رشته خاص ورزشی.

به هر حال بعد از ایراد ضرر و زیان خسارت دیده می تواند جبران خسارت و زیان وارده به خود را از دادگاه ذی صلاح خواستار گردد و عامل این ضرر و زیان نیز مکلف است نتیجه کار نادرست و غفلت و قصور خود را تحمل و جبران ضر را بکند.

در این مورد جبران خسارات به دو شکل ممکن است یا اقدامات لازم برای برگرداندن وضعیت به شکل اولیه به نحوی که مانند آن است که زیانی وارد نشده و یا جبران خسارت از طریق دادن معادل یا ارزش معادل آنچه از دست رفته است.

15- آموزش در ورزش و توجه قانون به تعلل در امر آموزش و صلاحیت مربیان امروزه آموزش در ورزش و آموختن به نوجوانان و جوانان و مربیان و داوران مهمترین رسالت ورزش است و تعلیمات ناقص و نامطلوب موجب مسؤولیت شخص یا اشخاصی خواهد بود که وظایف خود را به درستی انجام نداده اند.

البته ضعف ناچیز در امر آموزش چنانچه همراه سانحه یا حادثه ای نباشد قابل طرح در محاکم و مراجع ذی صلاح نیست مگر آنکه معلم یا مدرس یا مربی آموزشی تعهداتی داشته و به آن تعهدات عمل نکرده است مانند آنکه مربی سوارکاری برابر قرارداد مکلف بوده در مقابل دریافت مبلغی معلوم در زمانی محدود سوارکاری را به هنرجو یا ورزشکار بیاموزد یا مربی شناگر به همین نحو و در مدت زمان محدود و مشخص با وجود دریافت حقوق خود نتوانسته است تعهدات خود را اجرا کند که می توان او را در دادگاه محکوم به انجام تعهدات و یا جبران خسارت ولدی الاقضاء بر دو مورد کرد.

16- عدم صلاحیت فنی مربی در آموزش مسئله ای که می تواند باعث ضرر و مسؤولیت مدنی شود عدم صلاحیت مربی یا معلم ورزش است و به کارگیری چنین افراد فاقد صلاحیتی خود یک بی احتیاطی و بی مبالاتی است چه در اثر سهل انگاری یا به دست آوردن منافع بیشتر باشد و مدیران بایستی در انتخاب مربیان واجد شرایط و با صلاحیت و دارای تخصص خاص دقت نظر کافی معمول دارند مثلاً معلم وزنه برداری را برای تعلیم شنا یا دو میدانی به کار نگیرند یا معلم شنا را برای پرتاب ها به کار نگمارند با این عدم صلاحیت چنانچه صدماتی وارد یا خساراتی حاصل گردد با قبول مسؤولیت،مسؤول پیامدهای آن خواهنند بود.

به شرحی که در ماده یک قانون مسؤولیت مدنی آمده است..

معلمان و مربیان که به علت فقدان تخصص کافی در امر آموزش سبب بروز سانحه می گردند… ماده مذکور به شرح زیر است ..

هرکس بدون مجوز قانونی عمداً یا در نتیجه بی احتیاطی به جان و سلامتی یا مال یا آزادی یاحیثیت یا شهرت تجارتی یا به هر حق دیگر که به موجب قانون برای افراد ایجاد گردیده لطمه ای وارد کند که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسؤول جبران خسارت ناشی از عمل خود می باشد.

در مورد آموزش نادرست و غلط که به علت یک حرکت ورزشی یا استفاده از یک ابزار ورزشی موجب بروز حادثه گردیده و ورزشکار در انجام حرکات جز اجرای آموزش های مربی و دستورات وی اقدام دیگری که مؤید بی احتیاطی یا مبین بی مبالاتی باشد نکرده و چون مسبب این عمل به علت عدم صلاحیت کافی و سبب حادثه مربی می باشد آموزش دهنده مسؤول جبران خسارت است.

17- مسؤولیت بررسی صلاحیت مربی به عهده مدیران است چون انتخاب مربیان با مدیرانی است که با نظارت این مدیران و هدایت آنها به کار و انجام وظیفه می پردازند بنابراین مدیران مسؤول اعمال دیگران نیز قرار می گیرند به همین منظور بایستی با قبول مسؤولیت و دقت نسبت به انتخاب مربیان اقدام و در بازرسی خود مرتکب اهمال نگردند.

بررسی صلاحیت اخلاقی مربیان با کسانی است که به دستور آنها به کار گرفته شده اند.

بنابراین اگر یک کمک مربی فاقد صلاحیت اخلاقی که سوابق سوء وی بر همکاران او روشن است به کار گرفته شود و انحراف اخلاقی او نهایتاً به تجاوز به نوجوان یا کودکی منجر گرد علاوه بر مجازات خاطی ومرتکب مربی و مدیر دیگری که با داشتن اطلاع از وضعیت نامطلوب این کمک مربی مبادرت به استخدام یا به کار گماردن وی کرده و در واقع این عمل مجرمانه را تسهیل کرده مسؤول و ضامن خواهد بود و ما در جامعه ورزش گاهی شاهد این گونه بی مبالاتی ها بوده ایم و قانون مدنی در باب مسؤولیت مدنی کسی که اجازه فعالیت به چنین فرد بی صلاحیتی را داده است را مسوول می شناسد.

18- عدم رعایت اصول آموزش (‌اصل اطمینان از سلامتی) برای مربی و معلم آموزش دهنده ورزش داشتن صلاحیت لازم ولی کافی نبوده گرچه داشتن صلاحیت الزامی است و صلاحیت را می توان به دارا بودن اطلاعات و آگاهی از تمامی ورزش مورد نظر و مقررات آن شرط کافی سوای صلاحیت داشتن سلامتی و توجه به سلامت ورزشکار در فعالیت های ورزشی است مربی با صلاحیت بایستی قبل از شروع به ورزش از سلامت ورزشکار و شاگرد خود مطمئن باشد و پس از حصول اطمینان در این مورد او را آموزش دهد در غیر این صورت چنانچه سانحه ای یا حادثه ای برای شاگرد بیمار یا ورزشکار بیمار به وجد آید که سبب آن بیماری بوده است موجب مسؤولیت قانونی مربی خواهد بود و حقوق چنین مسؤولیتی را موجه مربی می داند.

برای رسیدن به چنین اطمینانی لازم است اقدامات زیر انجام شود :‌ 1- مطالعه پرونده پزشکی شاگردان و دانش آموزان و دانشجویان قبل از فعالیت های ورزشی.

2- ارائه فرم های ساده و اخذ سابقه بیماری های شاگردان و دانش آموزان با پرسش از والدین.

3- بررسی و ملاحظه یا دقت و مشاهده نزدیک وضعیت جسمی شاگردان توسط مربی.

4- پرسش از شاگردان در خصوص سلامت آنها و دیگر اقدامات احتیاطی.

19- مراقبت از ورزشکاران در فعالیت های ورزش مراقبت از ورزشکاران در حین فعالیت ها به عهده مربیان و معلمان گذاشته شده.

معلم یا مربی در تمام اوقات و دقایق به عنوان سرپرست دلسوز و وظیفه شناس بایستی مراقبت و محافظت از شاگردان خود را به عهده گیرد چنانچه ورزشکاری در زمان فعالیت های ورزشی صدمه ای ببیند در نتیجه سهل انگاری و تعلل مربی بوده است و قانون مربی را ضامن و مسؤول می شناسد.

این مسؤولیت و ضمانت پدیده حقوقی جدیدی نیست و از زمان های بسیار دور نیز وجود داشته و در فقه نیز آمده است که اگر کسی فرزند خود را برای تعلیم شنا به دیگری بسپارد و فرزند غرق شود معلم مسؤول است.

20- حضور درمحل فعالیت های ورزشی برای مربیان ضروری است.

مربیان ورزش یا مدیران ورزشی چه در رده‌ی ملی و یا پایین ترین باشگاه یا واحد ورزشی حضورشان در فعالیت های ورزشی و مراقبت از ورزشکاران ضرورتی اجتناب ناپذیر است حضور باید توأم با نظارت و دقت دائمی باشد در غیر این صورت حاضر شدن در سالن برای رفع تکلیف و خودنمایی و بدون دقت و مراقبت رافع مسؤولیت قانونی مربی در صورت وقوع یک حادثه منجر به صدمه نخواهد بود و اگر تقصیر ثابت شود مربی مسؤول است بنابراین مربیان هرگز نبایستی به هیچ بهانه ای محل ورزش و فعالیت تیم یا شاگردان خود را ترک کنند یا از دقت و کنترل و نظارت غفلت کنند.

بلکه باید با دقت تمام در همه لحظه ها توجه و مراقبت از ورزشکاران را زیر نظر داشته باشند و در صورت اضطرار و ترک ضروری محل یا بایستی کلاس و فعالیت ها تعطیل شود یا تا تعیین جانشین واجد شرایط و صلاحیت دار فعالیت متوقف گردد.

21- مراقبت مربیان محدود به فعالیت های ورزشی نیست وظیفه و مراقبت مربیان ورزش و مدیران ورزشی منحصر به هنگام فعالیت های ورزشی نیم باشد کسانی که این وظیفه را به عهده دارند در تمام مدت در محدوده مکانی عهده دار این وظیفه هستند چه فعالیت های ورزشی در جریان باشد چه نباشد مکان های ورزشی در قانون و عرف مشخص هستند.

برای مثال کلاس، سالن، زمین، استخر، تشک، مانژ، ورزشگاه و اردو.

22- کثرت ورزشکاران و تأثیر در مسؤولیت مربی تعداد بیش از حد متعارف ورزشکاران در یک دوره یا یک کلاس مسئله مهمی است که موضوع نظارت و مراقبت را کم رنگ کرده و ضریب اطمینان برای جلوگیری از وقوع حوادث را پایین می آورد با وجودی که مربی نهایت دقت را به عمل می آورد اما قبول شاگر بیش از حد متعارف و پذیرش ورزشکار خارج از ظرفیت کنترل و مراقبت از نظر حقوق ورزشی بی احتیاطی است یک مربی متخصص و دانا از پذیرفتن چنین مسؤولیتی خودداری می کند یعنی این تعداد را آیین نامه های ورزشی مشخص کرده است.

مثلاً برای 150 تا 200 شناگر با استخری تا طول 23 متر سه ناجی غریق پیش بینی شده است.