دانلود مقاله انقلاب صنعتی

پیش از انقلاب صنعتی اروپا در آستانه انقلاب صنعتی ، مانند هر بخش دیگر جهان ، جامعه ای روستایی بود.

بیش از سه چهارم مردم آن در کشتزارها کار و زندگی می کردند.

حتی در کشورهای بیش تر شهری شده ای چون انگلستان و فرانسه که پایتخت هایشان ، یعنی لندن و پاریس شهرهایی پر جنب و جوش بودند ، از میان جمعیت چندین میلیونیشان تنها چند هزار نفر در شهرها و شهرک ها زندگی می کردند.

صنعت هم در داخل و هم در خارج شهرها وجود داشت ، اما در مقیاسی کوچک بود و کم تر از پنج درصد جمعیت اروپا را در بر می گیرد.

بیش تر این صنعت در پیرامون کشاورزی می چرخید ، نظیر تولید پارچه از پشم خام و پنبه.

بیش از یک انقلاب صنعتی گر چه انقلاب نعتی طی سالها به اصطلاحی عادی تبدیل شده ، اما در عین حال گمراه کننده است.

اولاً ، انقلاب ها با تغییر سریع همراهند ، اما در جریان انقلاب صنعتی ، به ویژه مرحله آغازین آن ، تغییر غالباً تدریجی بود و گاهی چندین دهه طول می کشید.

این فرآیند در واقع بیش تر تکاملی بود تا انقلابی.

دومین کاستی اصطلاح انقلاب صنعتی در این است که فرآیند مربوطه تنها شامل حال صنعت نمی شد ، بلکه به راستی تمام وجوه زندگی ، از اقتصاد گرفته تا سیاست و جامعه را تحت تاثیر قرار می داد.

تنها گزینش کشاورزی ر حدود نه هزار سال پیش چنین تاثیر همه جانبه ای داشت.

پیش از کشاورزی ، انسان ها مجبور به کوچ نشینی همراه با شکار و گردآوری غذا بودند؛ پس از آن به زندگی پایدارتری در کشتزارها دست یافتند و اندوخته غذایی مستنری تولید کردند.

وجود منابع غذایی قابل اتکا بود که امکان پدید آمدن زیستگاههای فراخ تر ، شهرک ها و شهرها ، و نیز واحدهای سیاسی بزرگ تر ، کشورها و امپراتوری ها را فراهم آورد.

مگهداری حساب اندوخته های غذایی و اجناس مبادله شده نیازمند ثبت و ضبط بود که به نوبه خود باعث پیدایش نگارش گردید.

به همین ترتیب ، انقلاب صنعتی روش و نوع کار مردم را تغییر داد، به طوری که تعداد کارگران کارخانه ها از کشاورزان فزونی گرفت.

محل زندگی مردم نیز تغییر کرد و به تعداد جمعیت شهرنشین افزوده و از جمعیت روستایی کاسته شد.

از آن گذشته ، بر اثر ماشینی شدن کشاورزی و در نتیجه افزایش تولید مواد غذایی و نیز بر اثر جابجایی سریع و اطمینان بخش مواد غذایی با کشتی ها و وسایل نقلیه با نیروی محرکه بخار و نفت ، جمعیت رشد کرد و بهبود حمل و نقل تمکان جابجایی این جمعیت صنعتی را افزایش داد.

اقلاب صنعتی سطح زندگی عمومی را بالا برد و به تعداد بیش تری از مردم امکان داد که از کالاها و مسکنی کهپیش تر تجملی به حساب می آمد برخوردار شوند.

اما ، در عین حال ، مشکلات موجود ، نظیر بی کاری ، دستمزدهای پایین ، و شرایط بد کار را بدتر کرد.

تراکم جمعیت ، به ویژه در فقیرترین بخش های شهرها ، باعث بروز ناآرامی اجتماعی ، بزهکاری و مشکلات بهداشتی شد.

افزون بر آن ، تراکم جمعیتدر شهرها و تولید ماشینی موجب افزایش آلودگی گردید.

در واگنش به این پیامدهای منفی ، سیاست های اقتصادی و اجتماعی تازه ای ظهور رکد که سرمایه داری آزاد ، سوسیالیسم و مارکسیسم از جمله آن ها بودند.

بدین ترتیب ، انقلاب صنعتی تنها صنعت را متحول نساخت ، بلکه به دنیای امروز شکل داد.

چنانچه تاریخدان پل مانتو می نویسد: اگر انقلاب صنعتی جز یک رشته پیشرفت های فنی معنای دیگری نداشت و اگر پیامدهای آن از سطح تغییراتی در ماشین آلات و تولید فراتر نمی رفت ، تنها می توانست رخدادی دارای اهمیت ثانوی باشد...

اما ] این انقلاب [ از راه ...

کنش های مادی ...

مهر خود را ..

بر تمامی جامعه امروزی باقی گذاشت.

انگلستان و تولد انقلاب زادگاه انقلاب صنعتی انگلستان قرن هجدهم بود که از موهبت جمعیت ، منابع طبیعی ، اختراعات ، پول یعنی همه آنچه برای صنعتی شدن ضرورت داشت ، برخوردار بود.

در واقع، هیچ یک از این عوامل به انگلستان منحصر بود ؛ در میان سایر کشورهای اروپایی، فرانسه و هلند نیز از این عناصر برخوردار بودند.

با وجود این ، در انگلستان بود که آمیزه ای از این عوامل برای نخستین بار باعث پیدایش انقلاب صنعتی شد.

جمعیت رو به افزایش انگلستان انقلاب صنعتی هم به کارگر و هم به مصرف کننده احتیاج داشت که جمعیت به سرعتدر حال افزایش انگلستان هر دو را تامین می کرد.

پیش از قرن هجدهم ، رشد جمعیت در انگلستان کند بود.

انگلستان در سال 1700 کم تر از هفت میلیون نفر جمعیت داشت و رشد جمعیتش چنان کند بود که آمارشناس انگلیسی گرکوری کینگ پیش بینی می کرد که کل جمعیت ان تا سال 2300 به یازده میلیون نخواهد رسید.

اما ، در واقع ؛ از نیم قرن پس از کینگ ، جمعیت به سرعت رو به افزایش گذاشت.

در نخستین دهه های قرن نوزدهم ، یعنی تنها کمی بیش ار یکصد سال ، و نه ششصد سال ، پس از پیش بینی کینگ ، جمعیت انگلستان به یازده میلیون نفر رسید.

اگر چه تعداد تولدها در طول قرن هجدهم افزایش یافت ، اما تحول چشمگیر در نرخ مرگ و میر بود که به سرعت کاهش یافت.

مثلاً ، در لندن و حومه آن در سال 1700 نیم میلیون مرگ بیش از تولد به ثبت رسیده ؛ اما در سال 1800 تعداد مرگ و میرها تنها بیست هزار بیشتر از تولدها بود.

یکی از علل کاهش نرخ مرگ و میر این بود که به دلیل آموزش بهتر ماماها و تاسیس زایشگاه ها ، تعداد نوزادانی که از زایمان جان سالم بدر می بردند بیش تر شد.

افزون بر آن ، موارد مرگ و میر کودکان و بزرگسالان بر اثر بیماری کاهش یافت.

بیماری های واگیردار شایعی که در سراسر شده های پیشین کشور را به نابودی کشانده بود ، پس از 1700 از بین رفت.

مثلاً ، از قرن چهاردهم ، طاعون خیارکی ، یا «مرگ سیاه» ، متناوباً جنعیت انگلستان را کشتار می کرد.

اما پس از شیوعطاعون در دهه 1660 ، این بیماری از انگلستان رخت بر بست.

دیگر بیماریهای بزرگ نیز از الگوی مشابهی پیروی کردند.

سیفلیس ، یک بیماری نسبتآً شایع و کشنده قرن شانزدهم ، گر چه در انگلستان قرن هیجدهم هنوز وجود داشت ، اما دیگر ابعاد همه گیر نداشت.

دلیل پایان یافتن این بیماریهای همه گیر نامشخص است.

بی شک وضع بهداشتی مانند سده های پیشین خراب بود ؛ زباله ها و فاضلاب معمولاً به خیابان ها ریخته می شد.

اما لااقل یک بیماری مرگبار ، آبله ، بر اثر تلاش های انسانی و آغاز مایه کوبی علیه آن در دهه 1760 ، تحت کنترل در آمد.

«شلغم» تاونشد مهم ترین غذای تازه حیوان شبغم بود که ویسکونت چارلز تاونشند در نیمه نخست قرن هجدهم عرضه داشت.

ویسکونت چنان مروج پرشور این صیفی بود که آماج شوخی های بسیاری شد و نام مسخره «شلغم» تاونشند بر او نهاده شد.

اما ، سرانجام ، بسیاری به ارزش این ماده غذایی پی بردند.

تا زمان تاونشند ، دامداران ناگزیر بودند با آغاز فصل سرما حیوانات خود را ذبح کنند ، چرا که در طول ماه های زمستان چیزی برای تغذیه آن ها وجود نداشت.

تاونشند دریافت که شلغم را می توان برای تمام زمستان انبار کرد و حیوانات اهلی با خوردن آن خوب پرورش می یابند.

نویسنده جیمز بورک چنین نتیجه می گیرد که «اگر گاوهای شیرده با شلغم تغذیه می شدند...، می توانستند در تمام طول فصل زمستان شیر بدهند.

شلغم برای پرواز کردن گاوهای نر در طول ماه های زمستاننیز مورد استفاده قرار می گرفت.» تاوشند طرفدار سرسخت شبدر نیز بود ؛ گیاهی پوششی که ازت خاک را که بر اثر کشت محصولات غذایی کاهش می یافت جایگزین می کرد و دیگر نیازی نبود که کشاورزان هر سه سال یک بار بخشی از کشتزارهای خود را کشت نشده یا آیشی باقی بگذارند.

تاوشند به جای آن که کشتزارها را به صورت آیش باقی بگذارد تا ازت به صورت طبیعی ساخته می شود ، به استفاده از شبدر اصرار داشت که هم خاک را بازپروری می کرد و هم غذای مناسبی برای گاو و گوسفند مهیا می ساخت.

ماشین نیوکامن در سال 1690 ، دانشمند فرانسوی دنی پاپن یم کدل کوچک و کارآی ماشین بخار را ساخت که حدود شش و نیم سانت ارتفاع داشت.

حدود بیست سال بعد،یعنی در سال 1712 ، مخترع انگلیسی توماس نیوکامن طرح پاپن را اقتباس کرد و یک ماشین بخار تمام عیار ساخت.

ساز و کار این ماشین بخار نسبتاً ساده بود.

آب جوش می آمد تا بخار تولید کند و بخار باشتاب به درون محفظه ای به نام سیلندر فرستاده می شد.

در داخل سیلندر یک پیستون درست به اندازه قالب سیلندر وجود داشت که بخار آن را به طرف بالا فشار می داد.

سپس یک افشانه آب سرد سطح بیرونی سیلندر را فرا می گرفت تا بخار را خنک و بار دیگر آن را به آب تبدیل کند.از آن جا که آب نسبت به بخار جای کمتری می گیرد ، در داخل سیلندر ، در زیر پیستون ، خلا ایجاد می شد.

آن گاه فشار هوا بر سطح خارجی پیستون ، آن را با فشار به ته سیلندر بر می گرداند.

تکرار این فرآیند باعث می شد پیستون پیوسته به بالا و پایین تلمبه شود.

برای استفاده اتز ماشین بخار در جریان کار فقط لازم بود میله ای را به پیستون متصل کنند و آن میله را به یک دستگاه وصل کنند.

از آنجا که آتش بود که آب را برای تولید بخار می جوشاند ، در آغاز این ماشین را ماشین آتش نامیدند و در سراسر تاریخ ماشین بخار ، کسانی که به این آتش سوخت می رساندند ، آتشکار نامیده می شدند.

جیمز وات ماشین نیوکامن چندان قدرتمند نبود و همین کاستی استفاده از آن در صنایع انگلیس محدود می کرد.

بسیاری از اختراعات دیگری که پس از ماشین بخار نیوکامن پت به عرصه گذاشتند ، نظیر ناکوی سیار و دستگاه نخ ریسی جنی ، هنوز یا به نیروی عضلانی و یا به چرخ های آبی و آسیهای بادی متکی بودند.

کاربرد اصلی این ماشین این بود که آب را از معادن عمیق ، که در سطح شیب دار به طرف پایین سرازیر می شد ، به بیرون تلمبه کند.

در سال 1765 جیمز وات ، یک ابزار ساز اسکاتلندی ، راهی پیدا کرد که ماشین بخار بهتر کار کند.

او به هنگامی که مشغول تعمیر یک ماشین نیوکامن برای دانشگاه گلاسکو بود ، متوجه شد که خنک کردن سیلندر و از پی ان گرم کردن دوباره موجب اتلاف انرژی ای می شود که می توان برای کار از آن استفاده کرد.

خود او می نویسد: دریافتم که برای استفاده بهتر از بخار لازم است ...

که سیلندر همیشه به اندازه بخاری که وارد آن می شود داغ نگهداشته شود ...

.

به فکرم رسید که اگر رابطی بین سیلندر محتوی بخار و لوله دیگری خالی از هوا نگهداشته شود ...

بخار بی درنگ به درون لوله خالی هجوم می برد ...

و تگر آن طرف خیلی سرد مگه داشته شود ...

بخار بیشتری وارد آن خواهد شد تا این که تمام آن به آب تبدیل شود.

ماشین پیشنهادی وات ، مانند ماشین بخار نیوکامن ، با ایجاد خلأ در زیر پیستون کار می کرد ، اما بر خلاف ماشین موجود ، درجه حرارت سیلندر ثابت باقی می ماند.

مهم تر از آن ، چنین ماشین بخاری بهتر کار و نیروی بیش تری تولید می کرد.

اختراعات فرانسوی اگر چه انگلستان مرکز انقلاب صنعتی و منشأ نوآوری های بسیاری بود ، اما در زمینه اختراعات موقعیت انحصاری نداشت.

فرانسه نیز به سهم خود مخترعان خودش را پرورش داد.

مثلاً ، در سال 1798 نیکولا – لویی روبر ماشینی ساخت که کاغذ را به صورت رول های دراز در می آورد که کار بسته بندی و ذخیره سازی را آسان می کرد و در نقاشی کاربرد داشت.

یک سال بعد ، کلود – لویی برتوله روش سفید کردن پارچه با کار را عرضه داشت.

روش برتوله نصف زمانی را می برد که روش قدیمی سفید کردن طول می کشید.

در روش قدیمی ، کارگران می بایست شش ماه برای خیساندن و دوباره خیساندن پارچه در شیر ترشیده وقت صرف می کردند.

و بالاخره در سال 1805 ژوزف – ماری ژکار ماشینی ساخت که پارچه را مطابق طرح هلای ظریف می بافت.

کارت هایی که روی آن سوراخ هایی تعبیه (پانچ) شده بود ، ماشین را در تولید این الگو هدایت می کرد.

این روش کارت های سوراخدار (پانچ) بعدها برای راه اندازی رایانه ها (کامپیوترها)ی اولیه در قرن بیستم به کار رفت.

نوسازی بلژیک با پایان گرفتن جنگ های ناپلئون در سال 1815 ، انقلاب صنعتی در قاره اروپا به طور جدی آغاز شد و در بلژیک ، که تا زمان استقلالش در سال 1830 بخش جنوبی هلند بود ، ریشه های محکمی یافت .

بلژیک نیز مانند انگلستان دارای جمعیتی رو به رشد ، ذخایر خوب زغال سنگ و آهن و صنعت بافندگی چند قرنی آماده برای ماشینی شدن بود.

بلژیک نیز ، با وجود قوانین انگلیسی ممنوعیت انتقال ماشین ها و کارگران به خارج ، به سنت قاره ای استفاده از فن آوری انگلیسی برای ماشینی کردن صنعت خود ادامه داد.

چنان که پژوهشگر پیتر ان .

استرنز می نویسد ، «سوداگران بلژیکی ماشین آلات بریتانیایی را در قایق های پارویی از کشور] انگلستان[ قاچاقی خارج می کردند و در چندین مورد دقیقاً کارگران ماهر انگلیسی را ربودند.» اما در کل ، تولید کنندگان بلژیکی در یافتن متحدان ، سازندگان یا کارآفرینانی که مایل باشند قانون را نادیده بگیرند و به آماده سازی صنعت بلژیک کمک کنند ، به ندرت با مشکلی مواجه می شدند.

این کار گاهی با رشوه انجام می شدند .

این کار گاهی نیز بدین سبب که آن ها این را فرصتی برای کسب سود در کشوری می دیدند که در آن رقابت فن آورانه کم تر از انگلستان بود.

در میان مهم ترین این کار آفرینان ، خانواده کوکریل بودند که نخستین ماشین های شانه زنی پشم و نخ ریسی را در بلژیک احداث کردند.

کوکریل ها سرانجام را در شهر باژیکی لیژ برای تولید ماشین آلات بافندگی احداث کردند که نخستین کارخانه از این نوع در خارج از انگلستان بود.

نیروی کار بیش از دو هزار نفری ، آن را به یکی از بزرگترین کارخانه های جهان تبدیل کرد.

این خانواده سپس در بلژیک وارد کار استخراج معدن و کشتی سازی شد.

یکی از کوکریل ها به این می نازید که «من تمام اختراعات جدید ]انگلیسی[ را ...

ده روز پس از به نتیجه رسیدن آن در اختیار دارم.» سطوح سنگفرش شده و جاده های مشمول عوارض در قرن هیجدهم ، بسیاری از جاده ها سنگفرش نشده بود و در هوای بارانی پر از گل و لای ضخیم و عبور ناپذیر می شد.

قرن نوزدهم شاهد تب و تاب بهشازی جاده بود.

بیش تر این بهسازی مدیون کار نقشه بردار اسکاتلندی جان مک آدام بود که در سال 1815 روشی آسان و سریع برای سنگفرش کردن ارائه کرد.

سنگفرش جاده به این ترتیب بود که در آغاز کارگران سنگ های بزرگ را به ارتفاع یم پا یا بیش تر روی هم می انباشتند ، سپس روی آن را با یک لایه از سنگ های یک تا دو اینچی می پوشاندند.

بر اثر استفاده سنگ های برامده به هم فشرده و سطح سنگفرش شده (مک آدام) محکوم می شد و به هنگام بارندگیآب را از خود عبور می داد.

در سراسر اروپا ، مسافران اغلب اوقات می بایست برای استفاده از جاده عوار می پرداختند.

این عوارض را معمولاً کمیته ای مرکب از اشراف محلی جمع آوری می کردند و صرف نگهداری جاده می نمودند.

تا دهه 1830 ، بیش از چهل هزار کیلومتر جاده عوارضی در انگلستان وجود داشت که در آن ها حدود ششصد دلیجان و شرکت های بابری مسافران و کالاها را در سراسر کشور جابجا می کردند.

فرانسه نظام جاده ای باز بهتری داشت که بیش تر آن بر اساس بقایای شاهراه های روم باستان شکل گرفته بود.

در دوران فرمانروایی ناپلئون ، حدود پنجاه هزار کیلومتر جاده ساخته شد و در نیمه قرن نظام شاهزاده های فرانسه به لحاظ اندازه و کیفیت در تمام دنیا بی رقیب بود.

اما دولت های آلمانی از انگلستان و فرانسه بسیار عقب بودند.

پروس ، که پیشرفته تر از بقیه بود ، تا سال 1845 کار افزایش جاده هایش را ، که تنها حدود سه هزار کیلومتر و اکثرا سنگفرش نشده بود ، آغاز نکرد.

مرزهای بین قلمروهای آلمانی کار ساخت هرگونه نظام جاده ای منطقه ای را دشوار می کرد و تا یکپارچگی آلمان در سال 1871 جز انتظار چاره ای نبود.

رسیدن انقلاب به امریکا در دهه 1790 ، ایلات متحده کشوری بسیار جوان بود و هنگامی انقلاب صنعتی در حال گسترش به سواحل آن رسید که تنها فرایند یافتن هویت ملی خود را آغاز کرده بود .

آمریکا که به لحاظ زمین و منابع طبیعی ، به ویژه آب ، زغال سنگ غنی بود ، عرصه زایا و مستعدی برای صنعتی شدن بود .

قاچاقچیان و مهاجران نه تنها پول انگلیسی بلکه فن آوری انگلیسی نیز در برپایی صنعت ایالات متحده نقش مهمی ایفا کرد .

تولید کنندگان آمریکایی، مانند همتایان اروپایی خود ، مقداری از ماشین آلات را قاچاقی از انگلستان خارج کردند .

اما ، در کل، چنین تمهیداتی با شکست مواجه شد .

مظیر تلاش بازرگانان آمریکایی تنچ کوکس که درسال 1787 همدست انگلیسی اش را به حرید تجهیزات جدید بافندگی و سپس ارسال آن با کشتی به فرانسه ترغیب کرد .توماس جفرسون ، کاردار ایالات متحده در فرانسه ، موافقت کرده بود که از آن جا این محموله را تا ایالات متحده همراهی کند .

اما مقامات بریتانیایی از این نقشه با خبر شدند و ماموران گمرک تجهیزات را توقیف کردند .

دانشی که مهاجران ماهر و کارآزموده انگلیسی با خود می بردند از قاچاق گهگاهی تجهیزات مهم تر بود .

در سال 1793 ساموئل اسلاتر ، یک شاگرد بافنده سابق ، نخستین کارخانه ماشینی پارچه های نخی ایالات متحده را در پوتوکت در رودآیلند ، با موفقیت تاسیس کرد .

اسلاتر ماشین های خود را از روی حافظه ساخت و چند بهسازی کوچک در آن ها انجام داد .

در همان سال که کارخانه اسلاتر گشایش یافت ، دو مهاجر انگلیسی دیگر ، آرتور و جان اسکالفیلد ، ماشین فرآوری پشم را در ماساچوست عرضه داشتند .

انقلاب مستمر در اول ماه مه 1851، «نمایشگاه بزرگ» در لندن گشایش یافت.

این نمایشگاه که پرنس آلبرت، شوهر ملکه ویکتوریا، آن را سامان داده بود، هزاران فرآورده صنعتی را از انگلستان، قاره اروپا و ایالات متحده به نمایش گذاشته بود.

تالار نمایشگاه، معروف در بر می گرفت و پیش از پانصد متر درازا و هشت هزار متر مربع وسعت داشت و حدود سیزده هزار متر طور میزهای نمایش آن بود.

«نمایشگاه بزرگ» اهمیت و وسعت انقلاب صنعتی را نشان می داد.

اما هنوز خیلی چیزها بود که می بایست در آینده عرصه می شد و سودهایی که نخستین قرن انقلاب صنعتی پدید آورد با ثروت آینده اصلاً قابل قیاس نبود.

فوران فن آوری های جدید، که در نیمه دوم قرن نوزدهم آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد، نه تنها به ماشینی شدن بیش تر تولید .

پیشرفته تر شدن ابزار ها بلکه به فرآورده های تازه، منابع نیروی جدید و صنایع تازه منجر شد.

الکساندر گراهام بل و تلفن سال 1876، که موتور احتراق داخلی اتو به صحنه آمد، شاهد یک اختراع مهم دیگر، یعنی تلفن، بود.

مخترع آن یک آمریکایی متولد اسکاتلند به نام الکساندر گراهام بل بود که پیش از آن هم به عنوان آموزگار ناشنوایان شهرت داشت.

بل دلبستگی های خود را به بهسازی مخابرات تلگرافی و ایجاد ابزارهای شنوایی برای کسانی که ضعف شنوایی داشتند در هم آمیخت تا نخستین تلفن کابردی را بسازد.

همان طور که خودش نوشت: «اگر می توانستم شدت جریان برق را درست به همان شکلی کم و زیاد کنم که چگالی هموا در جریان تولید صدا کم و زیاد می شود، می توانستم گفتار را به صورت تلگرافی انتقال دهم.» بل در 10 مارس 1876 به این کار موفق شد و آن هنگامی بود که دستیارش، توماس واتسون، در گیرنده اش شنید که «آقای واتسون، بیایید این جا؛ با شما کار دارم.» در آغاز، تلفن نیز مانند تلگراف برای ارتباط بین دو محل دور از هم به کار میرفت، اما بل و دیگران به سرعت دریافتند که با متصل کردن خطوط به یک مرکز تلفن، مکالمات تلفنی را می توان به تعداد زیادی گیرنده ارسال داشت.

از این رو، هر خانه می توانست به یک شبکه تلفنی در حال گسترش مدائم متصل شود.

در سال 1878 نخستین مرکز تلفن در نیوهاون، در ایالت کنکتیکات، گشایش یافت و یک سال بعد یک مرکز تلفن در انگلستان نیز دایر شد.

نخستین مشتریان شرکت ها و خانه های شهری بودند.

با ارتباط شهرها با یکدیگر ، ارتباطات شهرها گسترش یافت.

نخستین خط بین شهری بین نیویورک و بوستون در سال 1884 کامل شد و در سراسر آمریکا ، خانواده های کشاورز از تلفن نیز مانند اتومبیل با اشتیاق استقبال کردند ، چرا که به انزوای آن ها پایان می داد.

در ظرف یک دهه از زمان اختراع بل ، 150 هزار گوشی تلفن در ایالات متحده و 50 هزار گوشی در اروپا مورد استفاده بود.

همراه با بهسازی های فنی ، تلفن نیز مانند اتومبیل در کشورهای صنعتی شده به یک ضرورت تبدیل شد و در پاسخ به این ضرورت ، یک غول صنعتی پدید آمد.

در سال 1877 الکساندر بل و پدر زنش ، گاردینر .

هوبارد ، «شرکت تلفن بل» را تاسیس کردند ، که به ثروتمندترین بنگاه اقتصادی دنیا ، یعنی «شرکت تلفن و تلگراف آمریکا» (آ.

تی .

تی .) متحول گشت.

موتورها و چراغهای برقی بیشتر برق این نیروگاه اولیه لنرژی لازم را برای لامپ های قوسی تامین کرد ، که با ایجاد یک جرقه بین دو الکترود زغالی تولید طوشنایی می کرد.

لامپ های قوسی برای خانه های شخصی بیش از اندازه حجیم بود ، اما برای روشنایی خیابانها ، محیط های کار ، تماشاخانه ها و فانوس های دریایی مناسب بود.

اما به زودی لامپ قوسی جای خود را به لامپ های گداختی دادند ، که یک ظرف شیشه ای فاقد هوا بود که در داخل ان یک رشته سیم گرم شونده قرار داشت.

نخستین لامپ های رشته ای یا گداختی را ادیسون و فیزیکدان بریتانیایی سر جوزف ویلسون سوئن در سال 187÷8 مستقل از هم ساختند.

در ظرف یک دهه ، تولید این لامپ ها همه گیر شد و اندازه کم حجم ، سهولت استفاده و اطمینان بخشی آن ها به گسترش سریع روشنایی برق کمک کرد.

کامپیوتر به سن بلوغ می رسد ترانزیستور نیز مانند لامپ خلا صرفاً یک واحد بود که به مدار الکتریکی متصل می شود.

در سال 1958 پژوهشگران کشف کردند که با استفاده از قطعات سیلیکن به نام تراشه می توان همه ترانزیستورها و مدارها را به یک واحد به نام مدار یکپارچه مبدل ساخت.

دانشمندان قادر بودند چندین هزار ترانزیستور را در یک تراشه سیلیکن به پهنای کم تر از 5/2 سانتیمتر جای دهند.

مدار یکپارچه یا مجتمع ، در ظرف چهار سال از پیدایش آن ، در کامپیوترها نصب گردید و برای نخستین بار ساخت کامپیوترهای کوچک ، که می شد آن ها را روی یک میز جا داد ، امکان پذیر گشت.

در سال 1971 شرکت اینتل سیسیتم عامل کامپیوتررا در یک تراشه به اندازه یک تمبر پستی جای داد.

این تراشه (ریز پردازنده) ساخت کامپیوترهای شخصی امروزی را امکان پذیر ساخت که بسیارز پر قدرت و سریع تر از کامپیوترهای قبلی اند که هب اندازه یک اتاق بودند ، با این حال ساخت و راه اندازی آن ها سی هزار بار ارزان تر است.

کنت فلام اظهار می دارد که «کامپیوتر به احتمال قوی از نظر اقتصادی مهم ترین فن آوری قرن بیستم است.» تاثیر آن را نمی توان مبالغه آمیز دانست.

با کاربرد روز به روز آسان تر نرم افزارها برای پردازش اطلاعات و واژه ها ، کامپیوتر به اندازه موتور برق سازش پذیر و قابل انعطاف شده است .

کامپیوترها را می توان در همه جا – کارخانه ، اداره ، منزل ، حتی میدان نبرد – جای داد.

با باتری های قابل شارژ ، حتی نیازی نیست که به خروجی برق نزدیک باشند.

در صنعت ، کامپیوترها کارآمد ترین برنامه های زمان بندی شده را برای مواجهه با نیازهای تولید ، به ویژه با در تظر گرفتن مواد خام موجود ، مشخص می کنند.

آن ها محصولات جدیدی را طراحی و آزمایش می کنند.

بازوهای مکانیکی را به حرکت در می آورند که به جوشکاری و رنگ پاشی می پردازند.

پرس های مته کاری ، ماشین تراش و ماشین های سمباده را به کار می اندازند که قطعات را تولید می کنند.

بازرگانان از کامپیوتر برای هر گونه کار اداری از نامه نویسی تا تهیه گزارش ها ، ردگیری موجودی و حسابداری استفاده می کنند.

کارکنان دولت از آن ها برای ارائه خدمات بهره می برند.

دانشمندان از آن ها برای کنترل آزمایش ها و تحلیل نتایج استفاده می کنند.

دانشجویان برای مطالعه و یافتن منابع و مواد تحقیق از آن ها سود می برند.

عده زیادی از مردم برای امور بانکی ، پرداخت صورت حساب ها ، ترتیب دادن مسافرت ، یا صرفاً بازی و سرگرمی به آن ها رو می کنند.