دانلود تحقیق دماسنج نواری

در دما هایی که در گستره ی کار دما سنج جیوه ای و الکلی نیست دما را چگونه و با چه ابزاری می توان اندازه گرفت؟

جواب: برای اندازه گیری دما در گستره های متفاوت ، دماسنجهای مختلفی که از تکنولوژی های خاص استفاده می کنند ، استفاده می کنند.به مثالهای زیر توجه کنید: دستگاههای دماسنج دیجیتالی جهت فواصل دور و نزدیک: ازاین نوع دماسنج جهت اندازگیری دمای کوره استفاده می شود و اساس کار آن بر پایه طیف نوری ساطع شده از کوره است.

دماسنج ترمو الکتریک: از این دماسنج نیز در اندازه گیری دماهای بالا بیشتر استفاده میشود.اساس کار آن بر پایه دومیله نا همجنس است که در یک نقطه اتصال مشترک دارند.

کنترل‌ درجه‌ حرارت‌ به‌منظور ارزیابی‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌، پوست‌ بدون‌ پوشش‌ را لمس‌ کرده‌، برای‌ به‌دست‌ آوردن‌ درجه‌ حرارت‌ صحیح‌، از یک‌ دماسنج‌ استفاده‌ کنید.

درجه‌ حرارت‌ طبیعی‌ بدن‌ 37 درجه‌ سانتیگراد است‌.

درجه‌ حرارت‌ بالا (تب‌) معمولاً در اثر عفونت‌ ایجاد می‌شود.

درجه‌ حرارت‌ پایین‌ می‌تواند از مواجهه‌ با سرما یا محیط‌ مرطوب‌ ناشی‌ شود.

انواع‌ مختلفی‌ از دماسنج‌ها وجود دارند که‌ از آن‌ جمله‌ می‌توان‌ به‌ دماسنج‌های‌ شیشه‌ای‌ جیوه‌ای‌ معمول‌ و دماسنج‌های‌ دیجیتال‌ اشاره‌ نمود.

دماسنج‌ دیجیتال‌ این‌ دماسنج‌ را می‌توان‌ به‌صورت‌ زیرزبانی‌ یا زیربغلی‌ برای‌ اندازه‌گیری‌ دما به‌ کار برد.

این‌ دماسنج‌ را تا زمان‌ ایجاد صدای‌ بوق‌ (تقریباً 30 ثانیه‌) در محل‌ قرار دهید و سپس‌ دما را از روی‌ صفحه‌ نمایش‌ بخوانید.

دماسنج‌ جیوه‌ای‌ قبل‌ از استفاده‌ از این‌ دماسنج‌، باید مطمئن‌ شوید که‌ سطح‌ جیوه‌ پایین‌تر از 37 درجه‌ سانتیگراد است‌.

قبل‌ از خواباندن‌ درجه‌، دماسنج‌ را به‌ مدت‌ 3-2 دقیقه‌ در محل‌ (زیر زبان‌ یا زیر بغل‌) قرار دهید.

دماسنج‌ نواری‌ پیشانی‌ این‌ نوارهای‌ کوچک‌ حساس‌ حرارت‌، برای‌ اندازه‌گیری‌ درجه‌ حرارت‌ کودکان‌ کم‌سن‌ و سال‌ مفید هستند.

نوار را به‌ مدت‌ تقریباً 30 ثانیه‌ روی‌ پیشانی‌ کودک‌ قرار دهید.

درجه‌ حرارت‌ از روی‌ تغییر رنگ‌ نوار مشخص‌ می‌گردد.

دماسنج‌ گوشی‌ نوک‌ این‌ دماسنج‌ در داخل‌ گوشی‌ قرار داده‌ می‌شود و درجه‌ حرارت‌ را در عرض‌ یک‌ ثانیه‌ تعیین‌ می‌کند.

کاربرد این‌ حسگر ساده‌ است‌ و برای‌ استفاده‌ در مورد کودکان‌ بدحال‌ مفید است‌.

این‌ وسیله‌ را می‌توان‌ در هنگامی‌ که‌ کودک‌ خوابیده‌ است‌، به‌ کار برد دماسنج نواری پلاستیکی ( نوارهای پلاستیکی کوچکی که بر پیشانی کودک می زنید) قادرند میزان تب کودکتان را اندازه بگیرند اما خیلی دقیق نیستند ، خصوصاً‌ در نوزادان و کودکان .

اگر نیاز به دانستن درجه حرارت واقعی کودکتان داشتید دماسنج نواری پلاستیکی انتخاب مناسبی نیست .

استفاده از دماسنج های پیشانی نسبت به دماسنج های گوشی در کودکان کمتر از یکسال منطقی تر به نظر می رسد اما به دقت دماسنج های دیجیتالی دهانی یا مقعدی عمل نمی کنند .

دماسنج های پستانکی به نظر مناسب می آیند اما باز هم اعتبار زیادی ندارند و نباید در نوزادان کمتر از 3 ماه استفاده شوند .

جهت دقت اندازه گیری لازم است به مدت چند دقیقه بدون حرکت پستانک داخل دهان کودک گذاشته شود که تقریباً‌ این کار برای اکثر نوزادان و نوپایان غیر ممکن می باشد .

دماسنج جیوه ای شیشه ای زمانی خیلی مورد استفاده بود ، اما امروزه انجمن پزشکان آمریکا به دلیل تماس احتمالی با جیوه که سمی محیطی است ، استفاده از آنرا محدود کرده است .

همانطور که اکثر والدین می دانند ، اندازه گیری درجه حرارت کودک پر تحرک بسیار دشوار است اما یکی از مهمترین ابزاری است که پزشکان برای تشخیص به هنگام ابتلای کودکتان به بیماری یا عفونت به آن نیاز دارند .

روشی که برای اندازه گیری درجه حرارت کودکتان به کار می برید بستگی به سن و میزان همکاری کودکتان دارد .

اگر کودکتان کمتر از 3 ماه سن داشته باشد ، با استفاده از دماسنج دیجیتالی به منظور گرفتن دمای مقعدی معتبر ترین رقم را بدست می آورید .

دماسنج الکترونیکی گوش برای نوزادان کمتر از 3 ماه توصیه نمی شود چراکه مجرای گوش نوزادان معمولاً‌ بسیار باریک است ، اگر کودکتان 4—3 ماهه باشد می توانید دماسنج دیجیتالی را برای گرفتن دمای مقعدی یا دماسنج الکترونیکی گوش را برای گرفتن دمای مجرای گوش استفاده نمایید ، همچنین دماسنج دیجیتالی را برای گرفتن دمای زیر بغل هم می توان استفاده کرد هرچند که دقت کمتری دارد .

اگر کودکتان 4 ساله یا بیشتر است می توانید به طور عادی از دماسنج دیجیتالی برای گرفتن دمای دهانی استفاده نمایید ، البته در صورتیکه کودکتان همکاری لازم را داشته باشد .

در هر حال ، کودکانی که سرفه های مکرر دارند یا به دلیل گرفتگی بینی از راه دهان تنفس می کنند شاید نتوانند تا زمان خواندن دقیق دمای بدن به حد کافی دهانشان را بسته نگهدارند .

در چنین مواردی، می توانید از روش داخل گوش ( دماسنج الکترونیکی گوش) یا روش زیر بغلی ( دماسنج دیجیتالی ) استفاده کنید .

نحوه استفاده از دماسنج دیجیتالی دماسنج دیجیتالی سریعترین و دقیقترین روش گرفتن دمای کودکتان بوده و می توان آنرا در دهان ، زیر بغل یا مقعد به کار برد .

پیش از کاربرد آن ، دستورات را کاملاً‌بخوانید ، تا از نحوه خواندن کامل علائم دماسنج مطلع شوید : دماسنج را روشن نمایید و مطمئن شوید هیچ رقمی از قبل نمانده باشد ، اگر پوشش قابل جابجایی دارد مطابق با دستورات داده شده آن را کنار بزنید .

به خاطر داشته باشید بعد از هر بار استفاده ، دماسنج را تمیز نمایید .

داشته باشید آستین را پس از هر بار استفاده دور بیندازید و مطابق با دستورات و مطابق با دستورات تولید کننده پیش از قرار دادن آن در جایگاهش تمیزش نمایید .

اندازه گیری درجه حرارت مقعدی‌: برای گرفتن درجه حرارت رکتال ( مقعدی ) مطابق دستورات زیر عمل نمایید : 1- نوک دماسنج را با ژل چرب کننده محلول در آبی چرب نمایید ( با پزشک کودکتان یا دارو ساز مشورت کنید .) 2- صورت کودکتان را رو به پایین روی دامنتان بگذارید و سرش را تحت کنترل داشته باشید یا روی یک سطح صاف و محکم مانند میز درازش نمایید.

3- یک دست را محکم روی قسمت پایین پشت بگذارید تا‌ آرام کودک را نگهدارید .

4- با دست دیگر دماسنج چرب شده را وارد سوراخ مقعد نمایید .

حدود نیم اینچ تا 1 اینچ ( تقریبا‌ً 25/1 تا 5/2 سانتی متر ) داخل مقعد .

اگر با مقاومت وی روبروشدید ، از ادامه کار صرف نظر کنید .

5- دماسنج را بین انگشت دوم و سوم خود ثابت نگدارید .

کودکتان را آرام نمایید و همانطور که دماسنج را نگداشته اید به آرامی با وی صحبت کنید .

6- تا شنیدن چند صدای بیب یا علامت دیگری که نشاندهنده آماده بودن دماسنج است باید صبر کنید و سپس می توانید دماسنج را خارج کرده و درجه حرارت نشان داده شده و زمان آن را یادداشت نمایید .

اندازه گیری درجه حرارت دهانی : این روش برای کودک بزرگتر که همکاری بیشتری دارد قابل استفاده است : 1- پس از اینکه کودکتان دست از غذا خوردن یا نوشیدن کشید تا برای این کار آماده شود 20-30 دقیقه صبر کنید و مطمئن شوید هیچ آدامس یا شیرینی ای دردهانش نباشد .

2- نوک دماسنج را زیر زبان بگذارید و از وی بخواهید لبهایش را ببندد .مواظب باشید آن را گاز نگیرد با وی صحبت کرده و از وی بخواهید آرامش داشته باشد و از راه بینی به راحتی نفس بکشد 3- تا شنیدن چند صدای بیب یا علامت دیگری که بیانگر آماده بودن دماسنج است صبر کنید .

رقم روی صفحه نمایش را به علاوه زمان آنرا یادداشت کنید 3- تا شنیدن چند صدای بیب یا علامت دیگری که بیانگر آماده بودن دماسنج است صبر کنید .

رقم روی صفحه نمایش را به علاوه زمان آنرا یادداشت کنید نحوه اندازه گیری درجه حرارت زیر بغل : این روش برای اندازه گیری درجه حرارت کودکتان مناسب است گر چه به دقت دماسنج دهانی یا مقعدی نیست ولی برخی والدین آنرا ترجیح می دهند مخصوصاً‌ وقتی کودکتان نتواند دماسنج را در دهانش نگهدارد 1- پیراهن یا زیر پوش کودکتان را در آورید ، دماسنج را زیر بغلش بگذارید(باید در تماس با پوست باشد نه لباس ) .

2- بازویش را روی قفسه سینه بگذارید تا دماسنج را سر جایش نگهدارید .

3- تا شنیدن چند صدای بیب یا علامت دیگری که بیانگر آماده بودن دماسنج است ، صبر کنید .

رقم روی صفحه نمایش و زمان گرفتن درجه حرارت را یادداشت نمایید .

هر روشی که انتخاب می کنید در اینجا چندین راهنمایی مفید وجود دارد که بهتر است به خاطر داشته باشید : - هرگز بلافاصله پس از استحمام یا بغل کردن کودک این کار را نکنید چون بر خواندن دما تاثیر می گذارد .

- هرگز کودک رابا داشتن دماسنج ترک نکنید .

محل های اندازه گیری دمای بدن: دهان (زیر زبانی) - مقعد - زیر بغل- گوش (پرده صماخ) - پوست (پیشانی) نکته:درجه حرارت مقعدی و گوشی دقیق تر از دهانی میباشند.

نکته:دمای اندازه گیری شده زیر زبانی 0.3 تا 0.6 سانتی گراد کمتر از دمای مقعدی و گوشی میباشد.

نکته:دمای اندازه گیری شده زیر بغلی 0.3 تا 0.6 سانتی گراد بیشتر از دمای زیر زبانی میباشد.

نکته:دمای زیر زبانی تحت تاثیر نوشیدنیهای گرم ویا سرد، غذا و تنفس قرار دارد.

نکته: دمای پوستی قابل اطمینان نیست چراکه تحت تاثیر دمای محیط، جریان هوا و جریان خون موضعی قرار دارد.

نکته:دمای بدن در هنگام عصر 0.6 سانتی گراد بیشتر از صبح هنگام است.

نکته: دمای بدن زنان در هنگام تخمک گذاری در حداکثر خود میباشد.

دمای بدن زنان در طول سیکل ماهانه تا 0.6 سانتی گراد در نوسان است.

علل تب: عفونت ها-مصرف داروهای آنتی بیوتیک، مخدر و آنتی هیستامین ها-آسیب ها و جراحات شدید (حمله قلبی، گرمازدگی، سکته، سوختگی ها)-پر کاری غده تیروئید-آرتریت-برخی سرطانها.

علل کاهش دمای بدن: شوک-در معرض سرما واقع شدن-مصرف الکل و برخی داروها-دیابت-کم کاری غده تیروئید-در پی عفونت در افراد مسن و یا نوزاد.

انواع دماسنجها: دماسنج شیشه ای حاوی جیوه-دماسنج الکترونیکی-دما سنج مادون قرمز گوشی-دماسنج نواری پیشانی.

نکته:استفاده از دماسنجهای شیشه ای و حاوی جیوه توصیه نمیگردد.

بویژه برای کودکان چرا که احتمال شکسته شدن شیشه و خروج جیوه هنگام اندازه گیری وجود دارد.

نکاتی که باید پیش از اندازه گیری درجه حرارت بدن مد نظر قرار گیرند: 1- دمای بدن بایستی پس از یک ساعت از فعالیت شدید جسمی و یا استفاده از وان آب گرم و یا جکوزی اندازه گیری شود.

2- دمای بدن باید 30 دقیقه پس از استعمال سیگار، مصرف غذا و یا مصرف نوشیدنیهای سرد و یا گرم اندازه گیری گردد.

نحوه اندازه گیری دمای بدن با دماسنج دیجیتال و یا جیوه ای: نکته:پیش از قرار دادن دماسنج جیوه ای مطمئن شوید که سطح جیوه پایین تر از 37 درجه سانتی گراد است.

1- دماسنج دیجیتال و یا جیوه ای را زیر زبان قرار دهید.

سپس لبها را کاملا ببندید.

2- دماسنج جیوه ای را 4-3 دقیقه و دماسنج دیجیتال را تا شنیدن صدای بوق در زیر زبان نگه دارید.

3- پس از خارج ساختن دماسنج دیجیتال دمای اندازه گیری شده را بخوانید.

برای خواندن دما در دماسنج جیوه ای آن را بصورت افقی نگه داشته و به آرامی آن را بچرخانید تا ستون جیوه آن رویت گردد.

فاصله میان علایم بلند یک درجه و فاصله میان علایم کوتاه 0.2 درجه سانتیگراد میباشد.

4- در انتها دماسنج را با آب سرد و صابون و یا الکل طبی (سفید) شستشو دهید.

نکته: به منظور اندازه گیری دمای زیر بغل دماسنج جیوه ای را زیر بغل قرار داده و 3-2 دقیقه صبر کنید.

سپس 0.6 سانتی گراد به عدد خوانده شده اضافه کنید.

نکته:برای اندازه گیری دمای مقعد سر دماسنج را توسط مواد لغزده ساز چرب کرده و سر آن را به میزان 2.5 سانتی متر به داخل مقعد داخل کنید.

پس از اندازه گیری دماسنج را با آب و صابون و الکل طبی کاملا تمیز کنید.

نکته: برای اندازه گیری دمای گوش کافیست سر دماسنج ویژه گوش را داخل مجرای گوش قرار داده و دکمه آغاز اندازه گیری را فشار دهید.

پس از یک ثانیه دمای پرده صماخ تعیین خواهد شد.

یکی از مهمترین مسائلی که در بررسی وضعیت بالینی بیمار حائز اهمیت است ، دمای بدن است.

بالا رفتن درجه حرارت و یا تب علامت هشدار دهنده ای است که پرستار و پزشک را متوجه وجود عامل بیماری زا و آسیب سلولی می کند.

هر جا که عامل آزاردهنده ای در بدن وجود دارد به نوعی به سلولهای بدن صدمه می رساند سیستم تنظیم کننده دما، با بالا بردن حرارت بدن ، زنگ خطر را به صدا در می آورد و نیاز به بررسی و جستجوی عامل خطر را مطرح می کند.

هنگامی که در قسمتی از بدن به علت ضربه ، عامل شیمیایی ، عامل میکربی ، ماده آلرژی زا و یا هر علت دیگری التهاب سلولی ایجاد شود، سلولهای آسیب دیده ، گلبولهای سفید متمرکز در محل التهاب و دیواره سلولی باکتریها موادی ترشح می کند که به Pyrogen و یا ماده تب زا شناخته می شوند.

این مواد که شامل پروستاگلاندینها، لکوترینها و سموم باکتریها هستند توسط جریان خون به مرکز تنظیم حرارت بدن در ناحیه هیپوتالاموس مغز انتقال یافته و باعث افزایش حرارت تنظیم شده برای بدن می شوند.

در مقابل ، بدن نیز سعی می کند با افزایش دادن تولید گرما و کاهش از دست رفتن حرارت ، دمای بدن را به نقطه تنظیم شده جدید برساند.

دانستن تغییرات فیزیولوژیکی که طی یک فرآیند التهابی در بدن رخ می دهد به پرستار کمک می کند واکنشهای بدن بیمار را پیش بینی کند و تمهیدات لازم را بکار گیرد.

بطور مثال حتی پس از وقوع یک سکته قلبی به دلیل آسیب و مرگ سلولی که در عضله قلب رخ می دهد فرآیند التهاب منجر به بروز تب می شود.

این دقیقا نظیر همان واکنشی است که بدنبال ایجاد بیماری عفونی در بدن رخ می دهد.

ترموستات بدن ما دستگاه تنظیم درجه حرارت بدن که در هیپوتالاموس قرار گرفته نقش مهمی در ثبات دمای بدن بازی می کند ؛ این دستگاه تغییر تقریبی یک درجه سانتی گراد در طول شبانه روز را در حد طبیعی به شمار می آورد.

همان طور که ذکر شد ثبات دما در هنگام پاسخ دفاعی نسبت به عامل عفونتی ، ماده آلرژی زا و بافت ملتهب دستخوش تغییر می شود.

ثبات دمای بدن براساس ایجاد تعادل بین تولید و از دست رفتن گرما حفظ می شود.

درجه حرارت تنظیم شده برای بدن هر فرد می تواند در حدود 0.3 تا 0.6 درجه سانتی گراد با متوسط دمای طبیعی اختلاف داشته باشد.

نوزادان و بچه های کم سن به طور طبیعی دمای بالاتر از دمای بدن بزرگسالان نشان می دهند.

همچنین به طور طبیعی در هنگام صبح زود دمای بدن حدود 0.6 درجه سانتی گراد پایین تر از بعدازظهر و اوایل شب است.

این اختلاف در نوزادان و بچه ها بیشتر است.

مطالعه نشان می دهد که حداکثر دمای بدن انسان در بعدازظهر بین ساعات 4 تا 7 عصر می باشد.

تعادل حرارت در بدن ما از طریق سوخت و سوز موادغذایی گرما ایجاد می شود ضمن آن که با افزایش سوخت و ساز بدن ، گرمای بیشتری تولید می شود.

با وارد آمدن هر نوع استرس به بدن ، تحت تاثیر ترشح اپی نفرین و نوراپی نفرین بداخل خون گرما تولید می شود.

افزایش تولید هورمون تیروئید (تیروکسین) نیز موجب تولید گرما می شود.

فعالیت و انقباضات عضلانی گرما تولید می کنند.

علاوه بر اینها سطح خارجی بدن در نتیجه تابش نور گرم می شود.

انقباض عضلات صاف ، نظیر آنچه که هنگام سیخ شدن موها روی می دهد و حرکات غیرارادی عضلات اسکلتی در هنگام لرز باعث ایجاد گرما می شود.

در مقابل ، بدن ما از طریق دفع ادرار ، مدفوع ، تعریق و تنفس مقادیری حرارت از دست می دهد.

در نتیجه گشاد شدن عروق پوست و جریان خون بیشتر در سطح بدن نیز حرارت از دست می رود.

همچنین ، پوست در مجاورت هوای خنک ، باد و محیط مرطوب مقداری گرما از دست می دهد.

دمای طبیعی بدن به طور متوسط بین 36 تا 37 درجه سانتی گراد است.

دمای 38 تا 40 درجه سانتی گراد تب و دمای بالای 41درجه سانتی گراد تب شدید در نظر گرفته می شود.

در دمای حدود 44 درجه معمولا به دلیل اثرات زیان آور تب روی سیستم تنفسی ، غیرفعال شدن آنزیمهای حیاتی و تخریب پروتئین های بافتی ، مرگ اتفاق می افتد.

پاسخ التهابی تب به عنوان پاسخ التهابی ، پس از حمله عامل میکربی به بدن و شروع آسیب سلولی بروز می کند.

اصولا بروز علایم وابسته به بیماری عفونی بستگی به عوامل متعددی دارد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: سن میزبان (افراد مسن و یا افراد کم سن مثل نوزادان علایم متفاوتی بروز می دهند) - وضعیت ایمنی (ابتلا به بیماری های دیگر ازجمله دیابت ، سرطان ، ایدز و یا بیماری های مزمن دیگر که به دستگاه ایمنی آسیب برسانند) - اقدامات درمانی (مثل داروهای مصرفی ، رادیوتراپی ، آنتی بیوتیک ها، کورتون ، داروهای مخصوص شیمی درمانی) - جراحی - سوختگی - وضعیت تغذیه ای - اقدامات درمانی تهاجمی (تزریقات وریدی ، لوله های ادراری و غیره) تمامی عواملی که نامبرده شد به نوعی به سد دفاعی طبیعی بدن آسیب رسانده و موجب تغییر پاسخ ایمنی بدن نسبت به عامل مهاجم خواهند شد.

اما عموما تب باارزش ترین معیار تشخیص عفونت به شمار می رود.

با این حال همیشه هم علامت بیماری عفونی نیست.

از آنجا که تمام پدیده های طبیعی براساس حکمت الهی به نوعی مفید می باشند، تب و بالا بودن دمای بدن به جنگ با بیماری کمک می کند و به عنوان یک عامل دفاعی موجب افزایش تولید اینترفرون ها و سایر عوامل ضدمیکربی می شود.

علاوه بر این از فعالیت بیگانه خواری سلول های دفاعی بدن حمایت می کند.

در سالمندان تب ممکن است با تاخیر روی دهد و معمولا بیش از 1 تا 2 درجه سانتیگراد افزایش در دمای بدن آنها دیده نمی شود.

در هنگام تب ، بدن سعی در افزایش تولید گرما و کاهش از دست رفتن آن دارد.

بنابراین با لرز، محدود شدن سطح رگهای خونی ، خشک شدن پوست و کم شدن بزاق به گرم شدن بدن و حفظ دمای بدن کمک می کند.

فرد تب دار معمولا کاهش اشتها، سردرد، داغی و خشکی پوست ، صورت برافروخته ، تشنگی و کسالت را تجربه می کند.

بچه ها و کسانی که تب شدید دارند، ممکن است حین تب ، دچار هذیان گویی شوند.

در نظر گرفتن سایر حالات خطرناک همراه تب شامل کم آبی شدید بدن ، کاهش برون ده ادراری ، افزایش سرعت ضربان قلب ، در ارزیابی پرستار از بیمار اهمیت دارد.

اندازه گیری دما شایع ترین وسیله برای اندازه گیری دما ، دماسنج شیشه ای است که اساس کار آن با گرم شدن و انبساط جیوه می باشد.

این ترمومترها دمای 34 تا 42.2 درجه سانتیگراد (94 تا 108 درجه فارنهایت) را نشان می دهند و به صورت دهانی ، مقعدی و زیربغلی مورد استفاده می باشند.

دماسنج های الکتریکی: شامل یک مانیتور نشان دهنده حرارت و دوترمومتر متصل به آن می باشد که به طور جداگانه برای استفاده دهانی و مقعدی در نظر گرفته شده اند ، حسن این وسیله ، دقت عملکرد ، سرعت کاربرد (در حدود 25 تا 50 ثانیه) و بهداشتی بودن آن است.

هر پروب با یک پوشش یکبار مصرف پوشانده می شود که احتمال انتقال عفونت را به حداقل می رساند.

وقتی دماسنج بالاترین دمای بدن را ثبت کرد با صدای بخصوصی ، کاربر را متوجه می کند.

دماسنج های نواری که دماهای مختلف را با تغییر رنگ نشان می دهند و قابل استفاده روی شکم یا پیشانی می باشند.

این نوع دماسنج معمولا برای نوزادان کاربرد دارد.

بسته به سن ، وضعیت سلامتی ، میزان هوشیاری و سطح تحمل بیمار از انواع متفاوت دماسنج استفاده می شود.

مهار تب همان طور که ملاحظه کردید تب معمولا یک علامت آگاه کننده از بیماری و یا عامل مخرب محسوب می شود و اگر تداوم پیدا کند می تواند برای بدن خطراتی به دنبال داشته باشد ، بنابراین در هنگام مواجهه با تب ضمن بررسی و مبارزه با عامل اولیه بایستی با راههای مطمئن اقدام به کنترل تب و جبران ضایعات ایجاد شده نمود.

پاشویه مرتب با آب معمولی بهترین راه برای کنترل و پایین آوردن تب به شمار می رود.

علاوه بر آن تحت نظر پزشک می توان از داروهای پایین آورنده دما از قبیل آسپیرین و استامینوفن استفاده نمود.

توجه داشته باشید که مصرف خودسرانه دارو بخصوص آسپیرین به همراه بعضی از بیماری ها می تواند خطرناک باشد.

بنابراین حتما پزشک را در جریان بگذارید.

این داروها کمک می کنند تا نقطه قراردادی درجه حرارت در مغز کاهش پیدا کند و بنابراین به دنبال آن بدن به کاهش دما کمک می کند.

نکته مهم این است هنگامی که دمای بدن در حد طبیعی است این داروها دما را به کمتر از حد طبیعی نمی رسانند.

در کنار این موارد مصرف مایعات خوراکی (در صورت عدم ممنوعیت) و یا تجویز مایعات وریدی می تواند کم آبی و مشکلات ناشی از آن را جبران کند