مدارس مجازی و e-learning
مدارس مجازی یک پدیده سریعاً در حال رشد در تحصیلات ابتدایی و راهنمایی (k-12 ) آمریکا هستند . این مدارس به طور بالقوه نمود انقلاب آموزشی در مدارس هستند .
اصطلاح "دبیرستان مجازی یا مدارس مجازی" به طور عمومی برای هر نوع موسسه آموزشی به کار برده می شود که دوره های (k-12 ) را از طریق اینترنت و یا روش های web محوری ارائه می کند . مدارس مجازی به عنوان یک قسمت از یک پدیده بزرگتر بنام e-learning اند که پدیده ای است که استفاده اش در محیط «k-12 » نه فقط به منظور آموزش از راه دور بلکه استفاده عمومی از تکنولوژی آموزشی و اطلاعاتی برای کمک به یاددادن و یادگرفتن در حال افزایش است .
پدیده مدارس مجازی چنین سال پس از تکامل e-learning در آموزش بالاتر ، در حال اوج گرفتن است . این مدارس به میزان قابل توجهی از دانشگاه ها در مکانیسم های تامین بودجه ، مشخصات دانش آموزان ، سیاست ها و دیگر جنبه ها متفاوتند .
پیدایش مدارس مجازی :
مدارس مجازی یک تکامل طبیعی از چندین سنت آموزش ازراه دور و تکنولوژی های مورد استفاده در مدارس می باشند . کنفرانس های کامپیوتری ، آموزش کامپیوتر محور ، سیستمهای آموزش از راه دور و بیشتر از همه توسعه اینترنت و دنیای web در پیدایش مدارس مجازی اثر داشته اند .
بسیاری از ساختار های اجرایی که امروزه در مدارس مجازی متداولند ریشه شان را از مطالعات مستقل سنت های آموزش از راه دور گرفته اند .
اولین مدرسه مجازی در اوائل دهه 1920 میلادی بوجود آمد . موقعی که مدیر یک دبیرستان بنام سیدنی میچل برنامه های کاری مطالعه در خانه را با برنامه های آموزشی مدرسه ترکیب کرد و بنابر این اولین برنامه آموزش از راه دور برای دانش آموزان k-12 طراحی شد .
هفت دهه بعد ، دانشگاه نبرسکا مطالعه ای مستقل درباره دبیرستانهای مجازی را پس از دریافت بودجه ایالتی در 1996 به منظور ایجاد یک برنامه online دیپلم معتبر تحصیلات متوسط را راه اندازی کرد .
از اوائل دهه 1990 مدارس مجازی زیادی توسعه یافته اند و به دانش آموزان k-12 خدمت کرده اند .
مزایای مدارس مجازی :
نظیر اشکال قبلی آموزش از راه دور ، مدارس مجازی دوره هایی را در دسترسی دانش آموزان قرار می دهد که آنها نمی توانستند به نحو دیگری شرکت کنند .
برخی از دوره های مدارس مجازی برنامه آموزشی شان را از طریق کیفیت بالا و طبیعت مبارزه طلبانه شان غنی کرده اند و به دانش آموزان کمک می کنند که با استاندارد های ملی و کشوری یادگیری، برخورد کنند .
مدارس مجازی می توانند دستیابی منصفانه به آموزش با کیفیت بالا را برای دانش آموزان از مناطق با نیاز بالای شهری و مدارس روستایی ، توسعه دهند.
مدارس مجازی نظیر مدرسه فلوریدا و کالج مقدماتی prep وابسته به دانشگاه کالیفرنیا در پذیرش برای دانش آموزان اقلیت های نژادی و یا با درآمد پایین ، اولویت قائل می شوند و به موفقیت های اساسی در این تلاش ها دست یافته اند.
دانش آموزان مدارس مجازی می توانند به طور بالقوه در هر جا و در هر زمان از طریق های کامپیوترهای متصل به اینترنت تحصیل نمایند .
اگر چه برای برخی از دانش آموزان « آموزش در هر زمانی » به « آموزش بدون زمان » تبدیل می شود، بدلیل این که آنها مهارت های اساسی برای مدیریت وقت شان را توسعه نداده اند . دوره های online به دانش آموزان اجازه می دهند تا واحد های دیپلم شان را به سرعت به پایان برسانند .
روش ها و تعامل می توانند فردی شده تا به بهترین شکل ممکن نیازهای یادگیران را پوشش دهد .
یک سود اساسی برای دانش آموزان مدارس مجازی و والدین شان گستردگی انتخاب آموزش است .
در بهار 1999 تخمین زده شده است که 000/850 دانش آموز( 7/1 % دانش آموزان جهان) در سرتاسر دنیا در خانه شان به این شیوه در حال تحصیل اند و این تعداد در حال افزایش است .(chandler 2001)
در پیمایش ها با مقیاس بزرگ از دانش آموزان این مدارس و والدین شان ، هر دو گروه نارضایتی خود را از مدارس عمومی به عنوان یک دلیل اساسی برای شرکت در مدارس مجازی ذکر کرده اند . نقش مدارس مجازی در حرکت انتخاب آموزشی بحث بر انگیز بوده است .
بر اساس گزارش ثبت نام شدگان در مدارس مجازی ، آشکار شده است که دانش آموزان بیشتر مدارس مجازی در واقع ثبت نام شدگان مدارس عمومی می باشند، که یک یا دو دوره را در یک مدرسه Online می گذرانند. موقعی که بر خلاف مدارس عمومی شرکت کنندگان مدارس مجازی به وسیله رسانه جمعی پوشش داده می شوند.
* انواع موسسات
مدارس مجازی می توانند همچنین به وسیله موسسه شان یا نوع بودجه شان ،شیوه های برنامه آموزشی شان ، تکنولوژی، پیشرفت ، روش های تعاملی و یا سایر فاکتور ها ، سازمان یابند.
این موضوع بسیار سودمند است که مشخص کنیم، چه کسانی در چنین شراطی موفقند و این می تواند آغازی برای مشخص کردن انواع مدارس مجازی باشد.
(2001 و 2000) Clark شش نوع موسسه آموزشی مجازی را مشخص کرد .
* دانشگاه محور : بیشتر این مدارس مجازی دانشگاه محور، دبیرستان های مطالعاتی مستقل یا برنامه های خوش ساختی که انتخاب های Online ارائه می نماید ، هستند.
* سطح ایالتی ، تأیید شده ایالتی : نماینده آموزشی ایالت (استان) ، فرماندار یا قانون گذار مدرسه هوشمندی را به عنوان مدرسه مجازی ایالت محور در حداقل 14 ایالت طراحی کرده اند. بسیاری از این ایالت ها از برنامه های جایگزینی پیشرفته Online استفاده کرده اند.
بیشتر مدارس چارتر مجازی به عنوان مدارس ایالتی تأیید نشده اند.
* کنسرسیوم یا همکاری : یرخی از مدارس مجازی ، مدارس دانشگاه ها ، نماینده های حکومتی و یا موسسات خصوصی را ترکیب کرده اند.
در مدل که همکاری برای نخستین بار به وسیله موسسه VHS ارائه شد، یک مدرسه محلی یک معلم را تعلیم داد و این معلم دوره را در پایان برای یک کلاس در مدرسه مجازی برگزار نمود.
* نمایندگی آموزش محلی : مدارس عمومی حومه ها بیشتر برنامه های مدارس مجازی را برای دانش آموزان که در حومه ها زندگی می کنند، اجرا می کنند.
* مدارس چارتر : مطابق برنامه طراحی شده به وسیله دولت برای اداره کردن این نوع مدارس از برخی قوانین و مقررات مدارس عمومی مستثنی شده اند.
قانون گذاری در هر ایالت یک اثر عمده روی چگونگی و محلی که در این مدارس چارتر کار می کنند و چگونگی تأمین مالی آنها دارد.
* مدارس خصوصی : موسسات زیادی وجود دارند که برنامه های مدارس مجازی را بیرون بخش مدارس عمومی پیشنهاد می کنند . خیلی از برنامه ها روی سایت مدارس خصوصی قرار دارند.
موقعی که آنها خودشان مدارس مجازی نیستند ،تهیه کنندگان راه حل های e-learning همچنان یک نقش مهم را دارند . آنها موارد ذیل را فراهم می کنند : آموزش ، آموزش دهندها و سازمان هایی که می توانند به عنوان راه حل های اساسی برای همه بخش های کلیدی مورد نیاز برای راه اندازی یک مدرسه مجازی در هر اندازه ای باشد .
این موارد جستجویی برای ایجاد یک برنامه مجازی که انتخاب های زیادی بر اساس نیازها و منابع و سطح مطلوب پیچیدگی هستند . یک مدرسه محلی ممکن است مدرسه مجازی خودش را از هیچ پدید آورد ، به یک کنسرسیوم یا شرکت ملحق شود .
بیشتر مدارس محلی مجازی ترکیبی از دوره های توسعه یافته توسط فراهم کنندگان خودشان و فراهم کنندگان خارجی را ارائه می کنند .
پرسش هایی برای توجه :
Clark ( 2000,2001) ، نه جزء کلیدی یا فاکتور را برای توجه در ساخت یا راه اندازی مدارس مجازی مشخص کرده است . تلاش های طراحان چندین مدرسه مجازی، نشان داده است که این چهارچوب عمومی یک چهارچوب مرجع سودمند یا نقطه شروع برای کار برنامه ریزی شان بوده است .
* تکنولوژی : آیا شالوده تکنولوژی ما، سخت افزار ، نرم افزار و اتصال مورد نیاز برای حمایت از یک مدرسه مجازی را دارد ؟
چگونه ما یک سیستم مدیریتی مناسب آموزش انتخاب کنیم ؟
آیا دانش آموزان مورد نظر ما به این تکنولوژی و مهارت های آن نیاز دارند ؟
* بودجه : آیا مدرسه مجازی بهترین شیوه کارا از نظر هزینه برای برآوردن نیازهای ما است؟
آیا یک مکانیسم بودجه مشخص یا ترکیبی از منابع بودجه وجود دارد؟ یک بودجه قابل اطمینان و قابل حصول برای مقاصد برنامه که ما تجسم کردیم وجود دارد؟ آیا رویکرد بودجه بندی ما با سیاست های ما هم راستا است؟
برنامه آموزش و آموزش: آیا مدرسه مجازی یک شیوه مناسب برای برآوردن نیازهای آموزشی مشخص شده برای بهبود مدارس است؟
چه مدلهای آموزشی و چه متدهایی کاراتر خواهد بود؟
* خدمات دانشجویی: آیا ما پرسنل کافی برای فراهم آوردن خدمات جامع برای دانش آموزان شرکت کننده در مدرسه مجازی، در اختیار داریم؟ چطور ما می خواهیم کتابخانه و منابع آموزشی فراهم کنیم؟ چه سطوح و انواع خدمات را دانش آموزان در مدارس ما نیاز دارند تا دوره های ONLINE موفق شوند؟
* توسعه حرفه ای: چگونه می توانیم معلمان و کارکنان مدارس مجازی را آماده کنیم؟ آیا ما یک گروه از معلمان دارای صلاحیت در این عرصه و آماده برای شرکت در اختیار داریم؟
* دستیابی/ انصاف: این یک فاکتور است که باید از طریق برنامه ریزی مدارس مجازی اجرا شود. آیا ما می توانیم برنامه ریزی را به نحوی انجام دهیم که از دستیابی منصفانه مطمئن شویم؟ چگونه دانش آموزان غیر مستحقق در مدارس مجازی پذیرفته می شوند و حمایت می شوند؟
* ارزیابی: چگونه می خواهیم کیفیت آموزش Online را ارزیابی کنیم؟
* سیاست و مدیریت: کدام سیاستهای داخلی و خارجی برای مدارس مجازی مناسبند؟ چه کسی این مدارس را اداره می کند و چطور؟