دانلود تحقیق سالمونا

سالمونا عفونت سالمونلا بر اثر مصرف غذا یا نوشیدنى آلوده (اکثراً تخم‌مرغ یا ماکیان) ایجاد مى‌شود، و ممکن است طیف بالینى بیمارى ناشى از آن از گاسرتوانتریت تا تب روده‌اى متفاوت باشد.

S تیفى موریوم و .S انتریتیدیس بخش عمده موارد بیمارى انسان را در ایالات متحده ایجاد مى‌نمایند.

بیمارانى که خطر بروز سالمونلوز در آنها بالا است عبارتند از: افراد مبتلا به کاهش اسیدیته معده (مصرف آنتى‌اسید، بیمارى عدم ترشح اسید) و اختلالات گوارشى (بیمارى التهابى روده، سابقه جراحى گوراشی، مصرف آنتى‌بیوتیک).

گاستروانتریت شایع‌ترین علامت است.

بعد از یک دوره نهفته ۴۸-۶ ساعت، اسهال ایجاد مى‌شود که ممکن است با دل‌پیچه، تهوع، استفراغ، و تب همراه باشد.

در مدفوع ممکن است لکوسیت دیده شود و در مواردى اسهال خونى واضح وجود دارد.

بیمارى معمولاً خفیف و کوتاه‌مدت است ولى در بیماران مسن یا نوزادان و بیماران دچار اختلال ایمنى (مانند افراد مبتلا به عفوت HIV یا بیمارى سلول داسی) ممکن است شدید باشد.

تشخیص براساس کشت مدفوع یا خون است.

امروزه در تمامی جهان توجه زیادی به تولید غذای سالم و از بین بردن بیماریهای بو جود آمده از مسمومیت های غذایی به عمل آمده است به طوری که پس از پاستوریزه کردن شیر، بحث پاستوریزاسیون تخم مرغ داخل پوسته مطرح شد.

عامل بیش از 40% از مسمومیت های غذایی باکتری سالمونا می باشد و منبع اصلی این باکتری در تخم مرغ است.

گزارشها حاکی از آن است که بیش از 1.4 میلیون نفر در سال مبتلا به این بیماری می شوند و از هر 20000 تخم مرغ یک تخم مرغ در آمریکا به این باکتری آلوده است.

محققین بر این باورند که باکتری SE معمولا در زرده وجود دارد، گرچه وجود باکتری در سفیده نیز غیر ممکن نیست.

بنابر این به طور کلی پیشنهاد می شود که از خوردن تخم مرغ های خام و کاملا نپخته و مواد غذایی که در ساختارشان از تخم مرغ نپخته استفاده شده است بطور جدی اجتناب شود.

سازمان امنیت غذا و دارو (FDA) در چهارم سپتامبر 2001 قانونی تصویب کرد مبنی بر اینکه تمامی کارتن های تخم مرغ میبایست این علامت هشدار را بر روی خود داشته باشند: (برای جلوگیری از بیماریهای بو جود آمده از طریق باکتری، تخم مرغ ها را در یخچال نگهداری کنید، آنقدر حرارت بدهید تا زرده کاملا سفت شود، غذاهایی را که تخم مرغ در آنها بکار رفته است را کاملا بپزید) .

تخم مرغ های پاستوریزه شده از این قانون مستثنی می باشند.

اتحادیه اروپا طی گزارشی اعلام داشته است که در سال 1999 بیش از 160000 مسمومیت سالمونا گزارش شده است و به تایید رسیده است.

کمیسیون امنیت غذایی در آمریکا تصمیم گرفته است تا سال 2005 بیماری سالمونا که از طریق تخم مرغ بو جود می آید را تا 50% از بین ببرد و آن را تا سال 2010 به طور کامل ریشه کن کند.

این امر در بسیاری کشور های دیگر از جمله ژاپن نیز مورد توجه قرار گرفته است و مصرف تخم مرغ های پاستوریزه شده بخصوص در فضاهای آسیب پذیر تر مانند بیمارستانها، خانه های سالمندان، مهد کودک ها و بطور کلی برای کودکان و افراد بالای 55 سال به شدت توصیه شده و در برخی نقاط به صورت قانون درآمده است.

سالمونلا در تخم مرغ : سالمونلوسیس که عامل آن اس.پولوروم ( s .

pullorum ) است ، بیماری شناخته شده ماکیان است .

اکنون سالهاست که این بیماری تقریباً در همه کشور ها تحت کنترل است و این میکروب بنظر می رسد مسئله ای علیه عموم بوده باشد .

اما عفونت های ساب کلینیکی ( sub- clinic ) ماکیان توسط گونه های دیگر سالمونلا همچنین وجود ناقلین بین آنها به خصوص مرغها ، یکی از عوامل اصلی سرایت میکروب در مسمومیت غذایی انسان در سطح جهان است .

تخم مرغ بطور طبیعی طوری ساخته شده است که حفاظ مؤثری ( پوسته ) در برابر ورود هر چه زیانبار از جمله میکروبها داراست و بنابراین داخل تخم مرغ هنگام تولد ان بطور طبیعی استریل است و باکتری ها از قبیل سالمونلا در روده و حفره ابتدای روده ( cecum ) وجود دارند .

قسمت پوسته هنگام تولد تخم آلوده شده و آلودگی میکروبی در تمام مراحل تا آنگاه که جوجه پوسته را می شکند ، وجود دارد .

جوجه با نوک زدن به پوسته تخم بدنیا می آید و سیستم تغذیه ای جوجه به این وسیله از پوسته آلوده با سالمونلا آلوده میشود .

تغییرات تدریجی در تیپ های ( serotype ) سالمونلا در دسته ماکیان در هر زمان وجود دارد .

این طور که سروتیپ موجود به آرامی از بین می رود و از غذای آلوده یا منابع دیگر ، میکروب جدید جانشین آن میشود .

این جانشینی میکروبی عموماً به انسان رسیده باعث آلودگی غذایی و مسمومیت می گردد .

بین سال های 1987 و 1990 آلودگی گسترده از سالمونلا اینتریتیدیس ( Enteritidis ) در آمریکا و انگلیس و جاهای دیگر وجود داشت .

پیدا شدن یک تخم مرغ که از داخل توسط این میکروب آلوده بود ، زنگ خطر را بصدا درآورد و موجب نگرانی تولیدکنندگان تخم مرغ گردید .

بعد از آن هنوز این اتفاق تکرار نشده است اما بدگمانی عمومی بمدت زیادی وجود خواهد داشت .

استفاده از واکسن جهت کنترل سالمونلا در تخم‌ مرغ اثر محافظتی دو برنامه واکسیناسیون با استفاده از نوعی واکسن تجاری حاوی باکتری کشته شده سالمونلا سروتیپ انترتیدیس در طیور تخمگذار مورد ارزیابی قرار گرفت .

در روش اول پرندگان در سن یک روزگی و سپس در سن ۴ هفتگی از طریق تزریق عضلاتی مورد واکسیناسیون قرار گرفتند,و در برنامه دوم واکسن در سن ۱۸ هفتگی به پرندگان تزریق شد .

جهت چالش(Challenge) , باکتری سالمونلا انترتیدیس به میزان cfu ۱۰۷×۵/۷-۵ از طریق تزریق داخل وریدی در سنین ۸ ، ۱۷ ، ۲۳ ، ۳۰ و ۵۹ هفتگی به پرندگان تزریق شد .

در تمامی گروه های سنی, هر دو برنامه واکسیناسیون موجب کاهش معنی دار در میزان جداسازی سویه باکتری مورد چالش از نمونه های بافت و مدفوع پرندگان گردید .

پس از چالش باکتری, تخم مرغ های طیور واکسینه شده دارای تعداد کمتری کشت مثبت سالمونلا بودند (۵۶ از ۴۳۹ تخم مرغ) .

این تعداد در مورد پرندگان واکسینه نشده معادل ۹۹ از ۲۵۲ تخم مرغ بود .

یافته های حاصل از این تحقیق دلالت بر این دارد که واکسیناسیون روشی مؤثر جهت کاهش عفونت در مرغ های تخمگذار و نیز آلودگی تخم مرغ ها به سالمونلا است .

استفاده از اسیدهای آلی جهت کنترل سالمونلا در طیور تابستان گرم ۱۹۹۵ بریتانیا هشداری بود که علی رغم پیشرفتهای سالیان اخیر، صنعت طیور می باید مبارزه بیشتری با "سالمونلا" انجام دهد.

موج گرما افزایش قابل ملاحظه ای در موارد عفونت غذایی سالمونالایی بوجود آورد بررسی های انجام شده در دانشگاه "ایست انگلیا" نشان داد که وقوع عفونت انسانی در اثر مصرف فرآورده های طیور یک ماه پس از اوج گرما دارای بیشترین میزان بوده است.

کلستریدیوم دیفیسیل کلستریدیوم دیفیسیل عفونت .C دیفیسیل بى‌هوازى مولد سیتوتوکسین به‌طور شایعى در ارتباط با مصرف آنتى‌بیوتیک ایجاد مى‌شود و به‌طور کلاسیک سبب کولیت پسودومامبرانو مى‌گردد.

تظاهرات بالینى شامل تب، افزایش شمارش WBC، و اسهال است.

این عفونت با شناسائى سیتوتوکسین در نمونه‌هاى مدفوع تشخیص داده مى‌شود.

درمان شامل قطع مصرف آنتى‌بیوتیک مسئول بیمارى و تجویز مترونیدازول (۵۰۰mg خوراکى روزى ۳ بار به مدت ۱۴-۱۰ روز) مى‌باشد.

در موارد مقاوم مى‌توان از وانکومایسین (۱۲۵mg خوراکى روزى چهار بار) استفاده کرد ولى به دلیل نگرانى از پیدایش انتروکوک‌هاى مقاوم به وانکومایسین، معمولاً از آن استفاده نمى‌شود.

کلستریدیوم دیفیسیل عفونت .C دیفیسیل بى‌هوازى مولد سیتوتوکسین به‌طور شایعى در ارتباط با مصرف آنتى‌بیوتیک ایجاد مى‌شود و به‌طور کلاسیک سبب کولیت پسودومامبرانو مى‌گردد.

کولیت ناشى از کلستریدیوم دیفیسیل در بیماران جراحی، اسهال در اثر کلستریدیوم دیفیسیل، یک عفونت شایع بیمارستانى مى‌باشد.

طیف بیمارى از کلونیزاسیون بدون علامت تا - ندرتاً - کولیت توکسیک شدید متغیر مى‌باشد.

عامل خطرساز اصلی، استفاده از آنتى‌بیوتیک پیش از جراحى مى‌باشد.

با یافتن یک توکسین سیتوپاتیک خاص در مدفوع یا رشد ارگانیسم در کشت تهیه شده از نمونه‌هاى مدفوعى یا رکتال تشخیص قطعى مى‌شود.

در بیماران شدیداً آلوده، در کولونوسکوپى پسودومامبران دیده مى‌شود.

درمان توسط وانکومایسین خوراکى یا مترونیدازول صورت مى‌گیرد.

کلستریدیوم پرفرنژنس C.

پرفرنژنس نوعى توکسین از قبل تشکیل شده تولید مى‌کند که ۱۴-۸ ساعت بعد از مصرف گوشت چهارپایان و ماکیان یا سبزیجات آلوده باعث بیمارى مى‌شود.

بیمارى به‌صورت اسهال و دل پیچه ظاهر مى‌شود و به‌ندرت بیشتر از ۲۴ ساعت طول مى‌کشد.

این بیمارى با جایگزینى مایعات (در صورت نیاز) درمان مى‌شود، و نیاز به آنتى‌بوتیک ندارد.

امکان مرگ با عفونت کلستریدیوم محققان دریافتند امکان مرگ در اثر کلستریدیوم در بیماران مبتلا به تورم روده بزرگ چهار برابر بیشتر است.

این عفونت یکی از مهمترین دلایل ابتلای بیماران بستری به خاطر اسهال است و تعداد این مبتلایان همچنان رو به افزایش است.

احتمال مرگ در میان افراد مبتلا به این عفونت به تنهایی یا همراه با تورم روده بزرگ بیشتر از بیمارانی بود که تنها مبتلا به تورم روده بزرگ بودند.

اما بیمارانی که هم مبتلا به عفونت و هم مبتلا به تورم روده بزرگ بودند بدون در نظر گرفتن عامل سن، چهار برابر بیشتر احتمال مرگ داشتند.

مهار رشد کلستریدیوم پرفرنجس به وسیله سویه جدید با سیلوس سوبلتیس جداشده از مجاری گوارشی جوجه های سالم در مطالعه ای جهت مهار رشد کلستریدیوم پرفرنجس که عامل ایجاد آنتریت نکروتیک در طیور می باشد ، سویه های باکتریهای مفید روده جوجه سالم مورد بررسی قرار گرفت .

یکی از باکتریها سویه ای از باکتری باسیلوس سوبلتیس بوده که فاکتور ضد کلستریدیایی جهت مهار کلستریدیوم پرفرنجس ATCC13124 تولید می نماید.

این عامل ضد کلستریدیایی توسط پروتئاز تریپسین و پپسین بطور کامل یا نسبی غیرفعال می گردد، اما حرارت 100 یا 121 درجه سانتی گراد یا سایر محلول های ارگانیک غیر فعال نمی گردد.

اسیدیته و درجه حرارت مناسب برای تولید این عامل ضد میکروبی در 2/6 = PH و درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد می باشد.

وزن این عامل ضد باکتریایی حدود 960 تا 983 دالتون می باشد.

این عامل سبب مهار رشد کلستریدیوم پرفرنجس ، کلستریدیوم دیفیسل ، استرپتو کوکوس پنومونیه ، کمپیلوباکترژژونی و کولی می گردد.

انتقال عمودی سالمونلا انتریتیدیس طی مطالعات انجام شده،توانایی برخی از سروتیپهای سالمونلا جهت کلونی شدن در دستگاههای تناسلی جوجه ها و متعاقب آن آلوده سازی تخم مرغها به اثبات رسیده است.

مرغهای تخم گذار بالغ از طریق داخل وریدی توسط یک میلیون واحد سالمونلا انتریتیدیس Salmonella enteritidis ،سالمونلا تیفی مورریوم S.typhimurium ،سالمونلا اینفانتیس S.infantis, سالمونلا ها بر S.habar ،سالمونلا هیدلبرگ S.heidelbergو سالمونلا مونته ویدئو S.montevideo آلوده شدند.

وجود سالمونلا انتریتیدیس در زرده تخم مرغها ،انتقال عمودی آن را از طریق تخمدان ثابت میکند.کبد،طحال و روده های کور در چهارمین یا هفتمین روز پس از تلقیح،واجد تجمعی از سروتیپ های فوق بودند.ولی فقط سالمونلا انتریتیدیس در تخمدان و فولیکولهاب پیش رس تخمدان تجمع یافته بودند.

این سروتیپ در کلواک ،واژن و لوله های تخم بر نیز وجود دارد و نسبت به سایر سروتیپ ها در سیستم عروق محیطی مقاومتر است.

نتایج حاصله در شرایط مزرعه ثابت می کند که وجود تخم مرغهای آلوده به سالمونلا انتریتیدیس،به توانایی این سروتیپ جهت کلونی شدن در دستگاه تناسلی مربوط می شود.

کاهش خطر سالمونلا توسط فلفل روغن فلفل تند می تواند خطر سالمونلوز را در جوجه ها کاهش دهد.

دکتر Audrey McElory ( دستار پروفسور در ویرجینیاتک ) پی برد که Capsaicin (ماده طبیعی در فلفل که حس سوزاننده در دهان ایجاد می کند ) می تواند مقاومت طیور جوان به سالمونلا را افزایش دهد.در آزمایشات انجام شده توسط ایشان ۱۵۳۰ جوجه کشی تجاری به سه گروه تقسیم شدند و با جیره استاندارد ذرت و سویا برای مدت ۴۲ روز تغذیه شدند ( یک گروه با جیره بدون فلفل به عنوان گروه کنترل و در جیره دو گروه دیگر، دریکی ppm ۱۰ و دیگری ppm ۲۰ فلفل اضافه شد).

سپس طیور در سنین ۲۱ و ۲۸ و۴۲ روزگی در معرض سالمونلا enteridis قرار داده شدند.

مشاهده گردید افزودن فلفل موجب افزایش مقاومت جوجه به سالمونلا بدون تأثیر منفی روی میزان رشد و ضریب تبدیل غذایی و همچنین مزه جوجه طبخ شده می شود.

عفونت‌ سالمونلا ـ salmonella infections عفونت‌ سالمونلا عفونت‌ عمومی‌ بدن‌ در اثر میکروبی‌ از خانواده‌ سالمونلا .

این‌ باکتری‌ معمولاً لوله‌ گوارش‌ و دستگاه‌ لنفاوی‌ را درگیر می‌سازد.

عفونت‌ نسبتاً خفیف‌ سالمونلا ممکن‌ است‌ با گاستروانتریت‌ ساده‌ اشتباه‌ گرفته‌ شود.

عفونت‌های‌ سالمونلا بیشتر افراد بالای‌ 70 یا زیر 20 سال‌ را مبتلا می‌سازند (بیشترین‌ شیوع‌ در شیرخواران‌ زیر یک‌ سال‌).

علایم‌ شایع‌: ۱.

سردرد ۲.

وجود خون‌ در مدفوع‌ (گاهی‌) ۳.

استفراغ‌ (گاهی‌)؛ تب‌ ۴.

اسهال‌، اغلب‌ همراه‌ با انقباضات‌ شکمی‌، در موارد خفیف‌، اسهال‌ ممکن‌ است‌ تنها در حد 3-2 بار دفع‌ مدفوع‌ شل‌ باشد، ولی‌ در موارد شدید ممکن‌ است‌ اسهال‌ به‌صورت‌ بیرون‌روی‌ هر 15-10 دقیقه‌ وجود داشته‌ باشد.

ـ علل‌ بیماری: عفونت‌ با باکتری‌ سالمونلا پس‌ از خوردن‌ غذاهایی‌ نظیر گوشت‌، مرغ‌، شیر تازه‌ یا تخم‌ مرغ‌ خام‌ یا آشامیدن‌ آب‌ آلوده‌ به‌ باکتری‌.

باکتری‌ سالمونلا در شرایط‌ انجماد مواد غذایی‌ نیز زنده‌ می‌ماند ولی‌ پختن‌ کامل‌ آن‌ را از بین‌ می‌برد.

همه‌گیری‌های‌ عفونت‌ سالمونلا معمولاً هنگامی‌ اتفاق‌ می‌افتد که‌ افراد زیادی‌ از یک‌ غذای‌ آلوده‌ مشترک‌ مثلاً در طی‌ سفرهای‌ تفریحی‌، اجتماعات‌ مردمی‌ یا رستوران‌ها استفاده‌ می‌کنند.

این‌ عفونت‌ می‌تواند از فردی‌ به‌ فرد دیگر منتقل‌ گردد.

عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر: ۱.

بیماری‌ گوارشی‌ اخیر ۲.

زندگی‌ در شرایط‌ پرجمعیت‌ یا غیربهداشتی‌ ۳.

سن‌ خردسالی‌ و سنین‌ بالا ۴.

ضعف‌ دستگاه‌ ایمنی‌ در اثر بیماری‌ها یا داروها ۵.

کم‌خونی‌ یا بدخیمی‌ پیشگیری‌: ۱.

پختن‌، دستکاری‌، ذخیره‌ و نگه‌ داشتن‌ در یخچال‌ در مورد گوشت‌، مرغ‌، تخم‌ مرغ‌ و غیره‌ باید به‌طور مطلوبی‌ انجام‌ گیرد.

۲.

از حیوانات‌ دارای‌ عفونت‌ احتمالی‌ دوری‌ کنید.

۳.

تنها از شیر پاستوریزه‌ استفاده‌ کنید.

۴.

پس‌ از هر بار رفتن‌ به‌ توالت‌ و قبل‌ از دستکاری‌ مواد غذایی‌ دست‌ها را بشویید.

۵.

فرد مبتلا به‌ این‌ عفونت‌ را از سایر افراد خانواده‌ جدا نگه‌ دارید.

۶.

در مورد مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ جهت‌ پیشگیری‌، قبل‌ از مسافرت‌ به‌ مناطق‌ محروم‌ از آب‌ و مواد غذایی‌ بهداشتی‌، با پزشک‌ مشورت‌ نمایید.

عواقب‌ موردانتظار: اکثر عفونت‌های‌ سالمونلا خفیف‌ بوده‌ و با درمان‌ در عرض‌ 48-24 ساعت‌ بهبود می‌یابد.

بیماران‌ مبتلا به‌ عفونت‌ شدید ممکن‌ است‌ نیازمند بستری‌ و جداسازی‌ از دیگران‌ در بیمارستان‌ باشند.

این‌ عفونت‌ ممکن‌ است‌ 3-2 هفته‌ به‌طول‌ انجامد.

عوارض‌ احتمالی‌: کم‌آبی‌ بدن‌ در اثر اسهال‌ و استفراغ‌ شدید.

کم‌آبی‌ شدید می‌تواند کشنده‌ باشد به‌خصوص‌ در شیرخواران‌ و افراد بالای‌ 60 سال‌ عفونت‌ سایر اعضا، نظیر کلیه‌ها، کیسه‌ صفرا، طحال‌ و ریه‌ها ناشی‌ از انتشار باکتری‌ سالمونلا از طریق‌ جریان‌ خون.‌ درمان‌: بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌های‌ مدفوع‌ و کشت‌ خون‌ باشد.

بستری‌ در بیمارستان‌ به‌ندرت‌ ضرورت‌ می‌یابد.

در مورد اکثر بیماران‌ مراقبت‌ در منزل‌ با توصیه‌های‌ لازم‌ طبی‌ کفایت‌ می‌کند.

در صورت‌ امکان‌ فرد بیمار را از سایرین‌ جدا نگه‌ دارید.

از یک‌ بالشتک‌ گرم‌کننده‌ یا کیسه‌ آب‌ داغ‌ برای‌ کاهش‌ دردهای‌ شکمی‌ استفاده‌ کنید.

اگر اسهال‌ شدید باشد ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد تا از یک‌ توالت‌ کنار بستر استفاده‌ نمایید.

داروها: برای‌ موارد خفیف‌ معمولاً دارویی‌ نیاز نیست‌.

برای‌ موارد شدید بیماری‌ و بیماران‌ دچار سایر اختلالات‌ طبی‌، داروهای‌ ضداسهال‌ و آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با عفونت‌ و مایعات‌ وریدی‌ برای‌ جبران‌ کم‌آبی‌ شدید ممکن‌ است‌ تجویز شود.

فعالیت‌: حداقل‌ تا 3 روز پس‌ از برطرف‌ شدن‌ اسهال‌، تب‌ و سایر علایم‌ در بستر استراحت‌ نمایید و جز برای‌ رفتن‌ به‌ توالت‌ یا حمام‌ بستر را ترک‌ نکنید.

پس‌ از آن‌ فعالیت‌های‌ طبیعی‌ را به‌تدریج‌ از سر بگیرید.

در مدتی‌ که‌ در بستر قرار دارید مرتباً پاهای‌ خود را خم‌ و راست‌ کنید تا از ایجاد لخته‌ در عروق‌ پا جلوگیری‌ شود.

رژیم‌ غذائی‌: تا برطرف‌ شدن‌ اسهال‌، از محلول‌های‌ اوآراس‌ استفاده‌ کنید.

پس‌ از آن‌ از یک‌ رژیم‌ غذایی‌ سبک‌، و در عین‌ حال‌ پرانرژی‌ و متعادل‌، استفاده‌ نمایید.

مصرف‌ مکمل‌های‌ ویتامین‌ها و مواد معدنی‌ پس‌ از بیماری‌ طولانی‌مدت‌ ممکن‌ است‌ سودمند باشد.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمائید: ۱.

تب‌ 9/38 درجه‌ سانتیگراد یا بالاتر ۲.

یرقان‌ (زردی‌ پوست‌ و چشم‌ها) ۳.

سرفه‌ همراه‌ خلط‌ خونی‌ ۴.

تشدید اسهال‌ ۵.

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ عفونت‌ سالمونلا باشید که‌ بیش‌ از 48 ساعت‌ تداوم‌ یافته‌ باشد.

اگر شیرخواری‌ که‌ دچار علایم‌ عفونت‌ سالمونلا همراه‌ نشانه‌های‌ کم‌آبی‌، نظیر خشکی‌ و چروکیدگی‌ پوست‌، کاهش‌ مقدار ادرار یا تیره‌ شدن‌ ادرار باشد.

ویبریو پاراهمولیتیکوس V.

پاراهمولیتیکوس در آب‌هاى ساحلى در سراسر جهان وجود دارد و بیمارى ناشى از آن اکثراً به دلیل مصرف غذاهاى دریائى خام یا خوب پخته نشده است.

بعد از یک دوره ننفته ۴ ساعته تا ۴ روزه، اغلب اسهال حاد آبکى ایجاد مى‌شود که همراه با دل‌پیچه، تهوع، استفراغ است و در مواردى تب و لرز وجود دارد.

تشخیص با کشت ارگانیسم در محیط اختصاصى داده مى‌شود و در موارد تماس با غذاهاى دریائى یا دریا باید به آن مشکوک شد.

درمان موارد شدید شامل جبران مایع و تجویز آنتى‌بیوتیک (تتراسیکلین، ۵۰۰mg روزى چهار بار) است.

شناسائی انواع میکروب کلستریدیوم ، عامل بیماریهای تورم قانقاریائی کبد گوسفند و باسیلاری میکروب‌شناسی شناسائی انواع میکروب کلستریدیوم ادماسین عامل بیماری‌های تورم قانقاریائی کبد گوسفند و باسیلاری PG این طرح شامل بیماری ناشی ازمیکروب Clostridium oectemanens که دارای چهارتیپ A B وC و D میباشدکه عوامل بیماری مختلف گوسفندوگاو درایران میباشند تاکنون تیپ B این میکروب که عامل قانقاریای عفونی کبدگوسفند یاBlack disease میباشددرایران شناخته گردیده ومطالعاتی درمورد عامل بیماری زائی انجام میگردد،ولی تیپ B که عامل همین بیماری درگاومیباشد،وهمچنین تیپ D که احتمالا عامل بیماری نکروز کبدگوسفند وباسیلاری هموگلوبینوزی گاومیباشد قابل مطالعه وبررسی درایران میباشد واحتیاج به مطالعات صحرائی دارد.