دانلود مقاله معرفی وب

معرفی وب

هیچ چیز در دهه 90 به اندازه وب جهانی (Wird Wide Web) ، ارتباطات را تغییر نداده است. وب که از ایده ای در مورد سازماندهی اطلاعات غیر خطی ریشه گرفته، تا به امروز چنان رشد کرده است که به عنوان سیستم ارتباطی که دهها میلیون نفر در سراسر جهان از آن استفاده می کنند، شناخته می شود. در واقع شکی وجود ندارد که هم اکنون وب راهی برای دریافت اطلاعات، ارتباطات و تداخل کلی روی اینترنت است.

به همین ترتیب نرم افزاری که برای مشاهده اطلاعات وب (مرورگر یا Browser وب) به کار می رود، به چنان اهمیتی رسیده است که شرکت های بزرگ نرم افزاری، کلیدی ترین بخش تولیدات خود را به آن اختصاص داده اند.

همه این مسائل چگونه رخ داد؟ وب از کجا آمد و چرا به نظر می رسد که قسمت مهمی از تکنولوژی را تسخیر خواهد؟ آیا وب خصوصیتی دارد که به  آن می کند جلوتر از زمان حرکت کند؟ آیا وب روزی به کلی نابود خواهد شد؟ ایا سرنوشت آن، این است که آیندگان، آنرا در موزه های خود نگهداری نمایند؟

شاید صد سال دیگر، جواب تمام این سوالات روشن شده باشد!

تاریخچه وب

برخی می گویند که وب از یک رؤیا شروع شد. بعضی دیگر معتقدند که ساختمان و بافت اصلی آن چیز جدیدی نیست و انسانها قرن هاست که به شیوه کنونی وب با یکدیگر ارتباط برقرار کرده اند.

پایه های تکنیکی سیستمی که امروز به نام وب می شناسیم، در سوئیس بنا نهاده شد. در ماه مارس سال 1989، تیم برنزلی، محقق مرکز تحقیقات هسته ای اروپا (CERN)، آزمایشگاه اروپایی ذرات فیزیکی ژنوا، سوئیس، یک سیستم ابرمتن ارائه داد، که قادر بود اطلاعات را به طور مناسبی در اختیار دانشمندانی که در حال مطالعه روی فیزیک پرانرژی بودند، قرار دهد. برنزلی قبلا در زمینه آرایش و تنظیم متن و ارتباطات فعالیت کرده بود. او قبلا در سال 1980 سیستم ابرمتنی بنام Equire ابداع کرده بود. 0اگرچه در آن زمان، از اصطلاح ابرمتن که تدنلسون برای اینگونه متنها وضع کرده بود اطلاعی نداشت). مدل پیشنهادی برنزلی در سال 1989 «ابرمتن و CERN» نان داشت. در اواخر سال 1990، مدل اولیه وب روی یک کامپیوتر NEXT به اجرا درآمد و رابطی که روی این سیستم برای کاربران استفاده می شد، WWW نام گرفت. از این پس بود که تمام اجزاء وب شکل گرفتند.

در مارس 1991 رابط WWW در یک شبکه کوچک مورد استفاده قرار گرفت و از ماه می همان سال، روی ایستگاههای مرکزی CERN قرار داده شد. تا پایان آن سال، گروه CERN همه جا به صحبت پیرامون سیستم خود پرداختند. و در 19 اوت سال 1991 اعلام کردند که فایلهای موجود در گروه خبری alt.hypertext(USENET) در دسترس همه جا قرار دارد.

پایه وب HTML، ابر متن (HyperText) می باشد. تد نلسون اولین کسی بود که واژه ابر متن را اختراع کرد. وی آنرا برای توصیف متونی به کار برد که در آنها لازم نبود همانند ساختار سنتی نوشتار، همه کلمات به دنبال هم و در یک صفحه آورده شوند. او ابرمتن را برای ایجاد سیستمی به نام Xanadu ابداع نمود، که بنا بود در آن بین نوشته های ادبی و حقوق مؤلفین آنها ارتباطی برقرار شود که بوسیله آن به طور اتوماتیک، حق مؤلف از خواننده آنها دریافت شود.

ابعاد تکنیکی وب

تا وقتی که ابعاد تکنیکی و عملی وب روشن نشود، جایگاه آن به عنوان یکی از مهمترین وسائل ارتباطی و اطلاع رسانی درک نخواهد شد. رشد سریع و توسعه تکنیکی وب، آنقدر آنرا معروف کرد که باعث اشتباهاتی در درک مردم از آن شد. خیلی ها فکر می کنند که وب همان اینترنت است. اما باید گفت که وب سیستم کاملاً متفاوتی از اینترنت می باشد. چرا که اولاً وب یک شبکه یا مجموعه ای از شبکه های به هم پیوسته نیست و ژانیاً نرم افزاری که وب برروی آن سوار می شود، می تواند به گونه ای طراحی شود که برروی انواع مختلف شبکه ها و یا حتی روی یک کامپیوتر جدا از شبکه استفاده گردد.

در اینجا تعریف ساده ای از وب ارائه می شود:

وب جهانی (Worde Wide Web یا WWW) یک سیستم اطلاعاتی و ارتباطی بر پایه ابر متنها، برروی شبکه کامپیوتری اینترنت می باشد که بر اساس مدل سرویسگر/سرویسگر عمل می کند. سرویسگر (مرور یا Browser( وب می توان به اطلاعات چند پروتکلی و اطلاعات ابررسانه ای (گاه به کمک نرم افزار هیا یاریگر)، با استفاده از یک سیستم آدرس دهی مخصوصی دسترسی پیدا کند.

چون مطالب وب به وسیله ابرمتنها به هم متصل می شوند، اطلاعات آن لازم نیست که بصورت خطی مرتب شده باشد. در اصطلاح ریاضی، وب یک گراف جهت دار است که راسهای آن (گره ها) را صفحات وب و یالهای آن را پیوندهای مربوط به ابرمتنها تشکیل می دهد.

در واقع صفحات وب حاوی لنگرهائی بصورت نقاطی ویژه می باشند که کاربر می تواند با انتخاب آنها به صفحات جدیدی هدایت شود.

شکل 1-1 اساس سازماندهی ابرمتنها را مشخص می نماید. پیوندهای روی صفحات وب، که در شکل با پیکانهای جهت دار مشخص شده اند یک لنگر را در یک صفحه حاوی ابرمتنها، به یک صفحه دیگر از متنها، و یا مکان دیگری در همان صفحه اولیه متصل می نمایند.

همچنین این پیوندها می توانند یک صفحه از ابرمتنها را به سرویسگرهای دیگری روی اینترنت مانند گوفر، FTP و تل نت وصل نمایند. بعلاوه این پیوندها می توانند صفحات مزبور را به مطالب چند رسانه ای یعنی صوت، تصویر و فیلم ارتباط دهند. این لنگرها، همانوطر که گفته شد، در مرورگر وب به صورت نقاط ویژه ای نمایش داده یم شوند که معمولاً متنهایی با رنگ متفاوت و دارای خطی در زیرشان می باشد و کاربر می تواند با انتخاب این نقاط ویژه، که اکثراً با استفاده از کلیک موس برروی آنها صورت می گیرد، به صفحاتی هدایت شود که این لنگرها به آنها متصلند.

همانگونه که قبلاً تدنلسون توضیح داده بود، ابر متن، متنی است که می تواند بصورت خطی نباشد. بریا درک بهتر مفهوم متون خطی و غیر خطی، یک کتاب را در نظر بگیرید. تمام مطالب کتاب، با یک نظم مشخص و واحد و یک ترتیب خاص، بطور متوالی و به اصطلراح به صورت خطی، از ابتدا تا انتهای کتاب نوشته شده اند. ممکن است شما هنگام مطالعه کتاب به یک کلمه یا اصطلاح برخورد کنید که مفهوم آنرا بدرستی نمی دانید. همچنین ممکن است مفهوم آن کلمه یا اصطلاح در جای دیگری در همان کتاب و یا یک کتاب دیگر توضیح داده باشد. تنها کمکی که نویسنده کتاب می تواند در این زمینه برای شما انجام دهد، این است که آدرسی که آن مطالب در آنجا توضیح داده شده است را ذکر نماید تا شما راحت تر آنرا بیابید. حال این شما هستیدذ که باید کتاب را به منظور یافتن آن مطلب ورق بزنید، آنرا مطالعه نموده و سپس بخ جای اول برگشته و بقیه کتاب را بخوانید.

اکنون تصور کنید که پیوندهایی وجود داشت که کلمه یا اصطلاح مورد نظر را مستقیماً به توضیح آن متصل می کرد. بدین ترتیب شما به سرعت و به راحتی می توانستید به سمت توضیح آن مطلب هدایت شوید. این دقیقاً همان چیزی است که در متنهای غیر خطی دیده می شود. یعنی مطالب اینگونه متنها پشت سر هم و بر روی یکح خط قرار نگرفته اند. بلکه بصورت شاخه به شاخه و منشعب آرایش شده اند.

همانطور که توضیح داده شد، صفحات وب حاوی لنگرهائی می باشد که کاربر، با انتخاب آنها می تواند به صفحات جدید هدایت شود. به این ترتیب، مطالب وب به صورت غیرخطی سازمان یافته اند.

خصوصیت مهم دیگری که ابر متنهای وب دارند، محدود نبودن آنهاست. بدین معنی که چون صفحات وب می توانند به صفحات دیگری که بوسیله نمایندگان دیگر تهیه شده اند و برروی سرویسگرهای دیگر قرار دارند، متصل شوند، لذا به سرویسگر و یا ایستگاه وب منحصری محدود نمی شوند. در واقع، معمولاً صفحات وب، به صفحات زیاد دیری برروی اینترنت متصلند و نویسندگان، با این کار، کیفیت عرضه مطالب خود را بالا می برند. دوبارهتذکر مکی دهیم که گرچه اکثراً وب در ارتباز با اینترنت شناخته می شود، اما نرم افزارهای وب را می توان روی شبکه های محلی یا اینترانت و یا حیت روی یک کامپیوتر منفرد قرار داد. بطور مشابهی، هر کاری که به عنوان وب تهی شده باشد، می تواند مقصدی برای یک لنگر از یک صفحه دیگر باشد.

صفحات ابر متن وب، با ساتفاده از زبان علامتگذاری ابرمتن (HTML) که گسترشی از SGML می باشد، طراحی می شوند. SGML یک استاندارد بین المللی (ISO 8879) می باشد که بریا پردازش اطلاعات متنی بکار می رود.

فلسفه وجودی SGML این است که به گونه ای اطلاعات را آرایش کند که سییتم های دیگر چاپ برنامه های دیگر، به راحتی بتوانند از آن استفاده نمایند.

HTML که بوسیله SGML تعریف می شود، یک زبان علامت گذاری لغات و متون که روش به نمایش درآمدن آنها را تعیین می کند نه شکل دقیق ظاهر شدن آنها را.

WWW به عنوان یک سیستم اطلاعاتی و ارتباطی

بوسیله وب می توان هم اطلاعات را منتشر کرد و هم اطلاعات را دریافت نمود. مورد دوم (دریافت اطلاعات از کاربران) توسط پرسشنامه هایی انجام می شود که بوسیله HTML ساخته می شوند.

لذا وب فقط سیستمی برای پخش یکطرفه اطلاعات (مانند رادیو و تلوزیون) نمی باشد، بلکه توانائی ایجاد ارتباط متقابل با کاربران را نیز دارا است.

با استفاده از برنامه CGI در کنار پرسشنامه ها، می توان به کاربران اجازه داد تا ساختار ابرمتنها را دستکاری کرده یا تغیر دهند.

چون وب توانایی پخش اطلاعات را دارا می باشد، مشابه هر سیستم پخش کننده اطلاعات، می تواند هر تعداد از مخاطبان را داشته باشد؛ از یک فرد واحد گرفته (هنگامیکه برروی یک کامپیوتر منفرد سوار شده باشد)، تا یک گروه (وقتیکه روی یک شبکه محلی قرار گرفته باشد) تا کل مخاطبان وب جهانی (وقتی روی اینترنت باشد).

WWW و استفاده از آن از طریق شبکه اینترنت

گرچه نرم افزارهای وب نیازی به قرارگیری روی اینترنت ندارند و می توانند روی یک رایانه منفرد و یا یک اینترانت محلی هم قرار بگیرند، معمول ترین شکل استفاده از طریف شبکه اینترنت است. اینترنت یک شبکه منفرد نیست بلکه مجموعه ای از شبکه ها است به یکدیگر متصل شده اند. این اتصال بر اساس یک سری پروتمکل ها (ضوابط) که به نام TCP/IP شناخته شده اند، برقرار می باشد. بر اساس این ضوابط، اطلاعات به صورت بسته های کوچکتری درآمده و سپس رد وبدل می شوند.

باید گفت که سیستم اینترنت به گونه ای طراحی شده است که اگر قسمتی از آن از کار بیفتد، اطلاعات (بسته ها) بتوانند از طریق راههای دیگر (البته در صورت وجود) منتقل شوند. به این ترتیب هیچ ضرورتی وجود ندارند که بسته هیا اطلاعاتی همگی از یک مسیر انتقال یابند.

به شکل 3-1 توجه کنید. همانگونه که در شکل مشخص شده، یک مجموعه اطلاعات می تواند به بسته های کوچکتذ و مجزا از هم تقسیم شده و از طریق اینترنت ارسال شود. این بسته ها ممکن است از طریق راههای متفاوتی به سمت مقصد هدایت شوند. هنگامیکه به مقصد رسیدند، دوباره بر اساس اطلاعاتی که در آنها کدگذاری شده است، در کنار هم و ر محل مناسب قرار می گیرند و به این ترتیب اطلاعات بازسازی می شود.

اگر یک بسته اطلاعاتی در طول راه مفقود شده و یا خراب گرد ، درخواستی برای ارسال مجدد آن صادر شده و آن بسته مجدداً فرستاده خواهد شد.

گرچه پروتکل TCP/IP برای مدتهای زیادی اینترنت را تغذیه کرده است، اما به تازگی برروی یک پروتکل جدید بنام IPNG کار می شود.

نام رسمی IPNG، IPV6 است در حالیکه نسخه کنونی (1996) پروتکل اینترنت، IPV4 می باشد. انتظار می رود که IPNG، با حل مشکلاتی که در رابطه با IPV4 وجود دارد، بتواند تا مدتهای مدیدی اینترنت را پشتیبانی نماید. یکی از مشکلاتی که با IPV4 وجود دارد این است که فضائی برای نامگذاری کامپیوترهیا روی اینترنت درنظر گرفته شده به سرعت در حال پر شدن است. این در حالیست که IPNG، اجازه آدرس دهی بسیار بیشتری را خواهد داد.

وب بر اساس مدل سرویسگر / سرویسگیر عمل می کند.

مدل سرویسگر / سرویسگر در سیتم شبکه های کامپیوتری شامل سه جزء است: سرویسگر، سرویسگیر و شبکه. سرویسگیر در واقع یک نرم افزار که برروی کامپیوتر کاربر اجرا می شود و سرویسگر نرم افزاری می باشد که برروی کامپیوتری که عمل تعذیه اطلاعاتی را به عهده دارد اجرا می شود.

نرم افزار سرویسگیر که می تواند متناسب با سیستم سخت افزاری کاربرتهیه شود، در واقع به عنوان یک رابطه بین آن سیستم و سیستم دیگر عمل می کند. کاربر از طریق این نرم افزار یم تواند درخواستهائی برای دریافت اطلاعات و یا انجام اعمالی ارسال دارد. این درخواست از طریق شبکه به کامپیوتر سرویسگر می رسد و آن هم به نوبه خود این درخواست را تفسیر کرده و اعمال لازم را انجان می دهد. این اعمال می تواند شاملجستجو در یم بانک اطلاعاتی، و یا ایجاد تغییراتی در اطلاعاتی در اطلاعات ذخیرع شده باشد. نتیجه این اعمال (در صورت وجود)، به سوی سرویسگر فرستاده می شود تا برای کاربر نمایش داده شود.

تمام ارتباطاتی که بر اسا مدل سرویسگیر / سرویسگر کار می کنند، از یکسری ضوابط با پروتکل هائی پیروی می نمایند کهب رای آن سیستم تعریف شده اند.

شکل 4-1 این روابط را بطور خلاصه بیان می کند. همانگونه که در شکل مشاهده می شود، یک درخواست از سوی سرویسگیر برای سرویسگر فرستاده شده است و در مقابل، سرویسگر، اطلاعات لازم را برای سرویسگیر ارسال داشته است.

این شکل فعالیت فعالیت «درخواست و پاسخ» که از طریق مدل سرویسگر / سرویسگیر اجرا می شود، توانائیهای زیادی دارد. چون رابطه سرویسگیر و سرویسگر بر اسا یک پرتوکل از پیش تعریف شده و مشخص برقرار می باشد، نرم افزار سرویسگیر می تواند برای هر نوع سخت افزار خاصی طراحی شود. در واقع سرویسگیر دیگر نگران این که کاربر از چه نوع کامپیوتری استفاده می کند، نخواهدبود زیرا می داند که زبان مشترکی با سرویسگیر دارد که صرف نشر از سیستم سخت افزاری کاربر، هر دو آنها به این زبان با یکدیگر ارتباط برقار می کنند. برای مثال یک سرویسگیر وب (مرورگر وب) می تواند برای سیستم مکینتاش طراحی شود و با استفاده از آن به سرویسگرهیا وب دسترسی پیدا کند. همچنین مرورگزی که برای سیستم یونیکس و برای اجرا روی Xwindows طرا شده نیز می تواند به همه سرویسگرهای وب دسترسی پیدا کند. به این ترتیب مرزهای وظایف سرویسگر و سرویسگر کاملاً روشن است و لذا اطلاعات را می توان به سادگی در اختیار هر کاربر و با هر سیستم سخت افزاری قرار داد و این اطلاعات لازم نیست برای هر کاربر و متناسب با سیستم سخت افزاری وی، به طور جداگانه طراحی شوند.

در واقع این طراحی در سطح نرم افزار سرویسگیر صورت گرفته است و همین امر را به صورت یک پدیده غیر وابسته به سیستم درآورده است.

برای درک بهتر این موضوع می توان مدل سرویسگیر / سرویسگر را مشابه سیستم پخش تلوزیونی فرض کرد. بیننده برنامه های تلوزیون می تواند هر نوع دستگاه تاوزیونی که می خواهد (سرویسگیر) تهیه نماید و بوسیله آن برنامه مورد علاقه اس را که از برجهای فرستنده (سرویسگر) پخش می شود، مشاهده نماید. اینکه بیننده از چه نوع دستگاهی استفاده می کند، اهمیتی ندارد. در هر حال، دستگاه وی، اطلاعات را از ایستگاه پخش امواج،بر اساس یک نظم و ساختار استاندارد، دریافت کرده و نمایش می دهد. به این ترتیب، برجهای فرستنده لازم نیست برای هر نوع تاوزیونی، مانند سیاه و سفید و رنگی، و یا تلوزیونهائی با اندازه هیا متفاوت، برنامه هیا متفاوتی پخش نماید. شکل 5-1 خلاصه ای از روابط متقابل سرویسگر و سرویسگیر را نشان می دهد.

مرورگرهای وب می توانند به اطلاعالت چند پروتکلی دسترسی داشته باشند.

مرورگرهای وب، چند پروتکلی (چند ضابطه ای) هستند. این، بدان معناست که مرورگرها می توانند به انواع مختلفی سرویسگرها که بر اساس پروتکل هیا مختلفی ارتباط برقرار می کنند دسترسی داشته باشند. مهمترین پروتکل هائی با استفاده از آنها، به سرویسگر ها متصل شوند، عبارتند از:

HTTP یا پروتکل انتقال ابر متن: این پروتکل مخصوص وب است و برای انتقال ابرمتن از طریق شبکه طراحی شده.

FTP یا پروتکل انتقال فایل: این پروتکل برای این طراحی شده است که به کاربر اجازه دهد تا فایلهای متنی یا باینتری را برداشت نماید.

Gopher (گوفر): این پروتکل برای در اختیار قرار دادن اطلاعات، با استفاده از سیستمی از منوها، صفحات و یا اتصالاتی به تل نت طراحی شده است.

News یا NNTP (پروتکل انتقال اخبار شبکه): این پروتکل مربوط به اخباتر یوزنت است. یوزنت سیستمی برای بحث و تبادل اطلاعات پیرامون موضوعاتی تقسیم بندی شده است.

Telnet (تل نت): این پروتکل برای ورود به سیستم یک کامپیوتر میزبان (معمولاً از راه دور) استفاده یم شود. به این ترتیب، مرورگر وب، مثلاً هنگامیکه به یک سرویسگر گوفر متصل است، بعنوان یک سرویسگر گوفر و وقتی که به یک سرویسگر اخبار یوزنت متصل است، مانند یک سرویسگر اخبار، عمل می کند.

آدرسی که به یک صفحه وب و یا هر منبعی برروی وب جهانی و بطور کلی اینترنت اشاره می نماید URL نامیده یم شود. URL ساختاری دارد که بیان می کند چگونه می توان به یک منبع خاص، دسترسی پیدا کرد. در واقع این ساختار حاوی اطلاعاتی در باره نام کامپیوتر میزبان و راه دسترسی به آن می باشد. برای مثال، در زیر سه نمونه از URL های مختلف آورده شده است.