نور در عکاسی
نور ماهیت عکاسی است. بدون نور عکاسی وجود نخواهد داشت. نور ابزار عکاسان است. کلمه photography از کلمه باستانی یونانی photos و graph تشکیل شده که نور نگاری معنی می دهد. برای همراه شدن با زبان نور، عکاس باید کاملا با کیفیت و رفتار نور آشنا باشد. برای تسلط بر این رسانه، عکاس روش کنترل تصویر نهایی را می آموزد. مدیریت این مدیوم نیاز به دانش، مهارت و هنروری دارد. در ابتدا نور می تواند موضوعی پیچیده و گیج کننده به نظر آید. به هر حال، با افزایش آگاهی و تمرین های عملی می توان از پیچیدگی آن کاست.
دیدن نور
به منظور مدیریت نور ابتدا باید از حضورش آگاه باشیم. توجه بیشتر ما به کادر و ترکیب بندی تصویر، ما را از توجه به نور موضوع و پس زمینه اش باز می دارد. ما به طور طبیعی نور را موضوعی عادی فرض می کنیم. گاهی اوقات این موضوع باعث می شود دیدن نور را فراموش کنیم. وقتی نور بر روی موضوعی می افتد، تون های مختلفی را به وجود می آورد که ما آنها را در سه گروه عمده و مهم دسته بندی می کنیم: روشن(high light)، میانی(mid tone)، تیره(shadows). هر یک از مقوله ها می توانند به وسیله روشنایی شان( چه مقدار تیره، چه مقدار روشن) و پراکندگی شان درون قاب بیان شوند. این سه تون توسط موقعیت دوربین، منبع نور و موضوع به عکاس دیکته می شود.
بررسی نور
تفاوت اصلی بین عکاسی در استودیو و خارج از آن این است که درون استودیو نور محیط وجود ندارد. در نهایت، عکاسان درون استودیو کار را بدون وجود هیچ نوری آغاز می کنند و مجبورند موضوع و تاثیر نوری که بر روی آن خواهد افتاد را تجسم کنند. عکاسان درون استودیو مجبورند یک موضوع را طوری نورپردازی کنند تا همان گونه که هست دیده شود. این کار نیاز به مهارت، دید خوب، سازمان دهی و انضباط دارد. یک عکس خوب استودیویی زمان گیر است و نیاز به صبر و بردباری دارد.
درک طبیعت نور
برای بهترین استفاده از منابع نور مصنوعی، در ابتدا ما باید از این نکته آگاه باشیم که نور درون طبیعت چگونه کنش و واکنش انجام می دهد. دیدن نور مستقیم خورشید، نور تلطیف شده خورشید از میان ابرها و دیگر انواع نور، اهمیت درک دو منبع نور مصنوعی درون استودیو را بیشتر می کند. Spot light همانند نوری است که ما هنگام مشاهده نور مستقیم خورشید می بینیم. Flood light همانند نوری است که ما در روزهای ابری می بینیم، نور پخش شده لطیف با سایه های ملایم و کنتراست کم.
اساسا برای درک کامل، نور به وسیله مشخصه های ویژه اش بررسی می شود:
- منبع source
- شدت intensity
- کیفیت quality
- رنگ color
- راستا direction
- کنتراست contrast
عکاسی در شب
عکاسی در شب می تواند بسیار سرگرم کننده و جالب باشد. عکاسی در غروب یک روز گرم تابستان و یا در یک شب زمستانی که نورها در دوردست سوسو میزند بسیار جالب است و راه مناسبی برای محک زدن توانائیهای یک دوربین می باشد. تمام چیزی که برای این کار لازم است یک سه پایه خوب و حوصله فراوان می باشد.
برای عکس برداری در شب به برنامه ریزی بیشتری نسبت به روز نیاز دارید. عکس گرفتن در شب زمان بیشتری می گیرد و به تنظیمات بیشتری روی دوربین نیاز دارد. به علاوه، باید موضوع مناسبی نیز در دسترس باشد. عکاس باید ترکیب بندی تصویر با نور موجود را بداند و تعیین نماید که کدام بخش از ترکیب روشنتر است و دوربین را در چه زاویه ای قرار دهد که احساس و حالت مناسبی را القا نماید.
عکاسی در شب با دوربین اتوماتیک
در حالی که بیشتر عکس هایی که در شب گرفته می شود با استفاده از دوربین های حرفه ای است که قابلیت کنترل زمان باز ماندن شاتر در آنها وجود دارد، ولی در بعضی از دوربین های اتوماتیک دیجیتال نیز مد "عکاسی در شب" وجود دارد که در صورتی که عکاس تنظیمات مناسبی را روی دوربین اعمال نماید می توان عکسهای خوبی در شب گرفت.
در بیشتر مواقع مد عکاسی در شب در دوربین های اتوماتیک برای عکاسی از کسانی است که در مقابل یک صحنه تاریک (مثلا نمای یک شهر در شب) ایستاده اند. در این حالت دوربین بطور اتوماتیک فلاش می زند و بعد از زدن فلاش برای ثبت منظره پشت برای چند لحظه شاتر باز می ماند. بهمین خاطر اندکی قرمزی چشم در این حالت ایجاد می گردد. برای عکاسی از منظره شب باید فلاش خاموش شود. در مد منظره شب وقتی که فلاش خاموش باشد، بسته به مدل دوربین، ممکن است زمان عکس برداری افزایش یافته و بین 2 تا 8 ثانیه شود. در این نوع دوربین ها، هر چند دوربین بیشتر در سرعت شاتر و دیافراگم از پیش تعیین شده کار می کند، ولی ممکن است کنترلهای دیگری در اختیار کاربر قرار داده شده باشد.
کنترل فوکوس
سیستم فوکوس خودکار در بیشتر دوربین های اتوماتیک در شرایط نور کم دچار مشکل می باشد. در چنین شرایطی بعضی مدلها (نه همه) بطور پیش فرض تنظیم فاصله را در حالت بینهایت قرار می دهند. بهر حال، اگر دوربین مد منظره Landscape دارد (که به معنی تنظیم فاصله بینهایت است) میتوان از آن در مد عکاسی در شب استفاده نمود تا به فوکوس درستی دست یافت.
کنترل نور
این حقیقت که دروبین های اتوماتیک سرعت شاتر را که عامل اساسی در زمان نوردهی و عکاسی در شب است، بطور خودکار تعیین می کنند یک مشکل اساسی در عکاسی در شب با دوربین های اتوماتیک می باشد. به علاوه دوربین های اتوماتیک بخاطر عدم دقت سیستم اندازه گیری نورشان در شرایط نور کم، معمولا زمان لازم برای عکاسی در شب را کمتر از زمان لازم تخمین می زنند. بخاطر همین معمولا عکس آنها همانطور که در تصویر زیر مشاهده می شود کاملا تاریک میشود.
نوردهی اتوماتیک – 2 ثانیه در f2.8
نوردهی اتوماتیک – 2 ثانیه در f2.8 و ISO200
برای افزایش روشنایی تصویر در دوربین های اتوماتیک دو راه حل وجود دارد. راه اول اینکه حساسیت سنسور را بالا ببرید. با تغییر ISO دوربین به 200 د رهمان زمان نوردهی تصویری روشنتر و جالب تر تولید شده است. با تنظیم ISO در 400 روشنایی باز هم بیشتر می شود، ولی در تصویر نویز تولید می شود. از انجا که دوربین های مختلف پاسخ متفاوتی در برابر افزایش حساسیت می دهند، باید دروبین خود را حتما در این شرایط آزمایش نمایید.
بعضی از دوربین ها برای اطمینان از کم شدن نویز در شب بطور خودکار ISO را تغییر می دهند. برای اطلاع بیشتر از مشخصات دوربین خود نگاهی به دفترچه راهنمای آن بیندازید.
راه دوم برای داشتن عکسهایی روشنتر استفاده از جبران نوری بالاتر است، ولی این کار به دقت و مهارت بیشتری نیاز دارد. تنظیم یک جبران نوری در حدود +1EV یا حتی بیشتر در چنین شرایطی می تواند دوربین را مجبور به استفاده از سرعت شاتر پایینتری نماید.
کنترل رنگ
در شب، احتمالا منبع اصلی نور، لامپهای التهابی اطراف می باشد. با تنظیم تراز سفیدی دوربین روی تنظیم مخصوص نور موجود ( در بیشتر دوربین ها بنام نور تنگستن نامیده می شود) باعث تولید دقیقتر رنگهای صحنه مورد عکاسی می شود.
تراز سفیدی اتوماتیک
تراز سفیدی نور تنگستن
همانطور که در تصاویر بالا دیده می شود، تراز سفیدی اتوماتیک رنگ های گرمتری تولید می کند و استفاده از مد نور تنگستن باعث ایجاد رنگهای سردتر در عکس می شود. انتخاب بین این دو تصویر تا به سلیقه شخصی عکاس بستگی دارد.
بهر حال باید دانسته شود که بیشتر دوربین های اتوماتیک توانائیهای محدودی برای عکاسی در شب دارند و در بین آنها، مدلهایی که قابلیت های بالاتری داشته باشند قادر به تولید عکسهای بهتری خواهند بود.