چکیده رساله: از شاخص های توسعه یافتگی هر جامعه آماری مربوط به بهداشت و سلامت می باشد، که در راس آن آمارهایی چون مرگ و میرکودکان زیر1سال، مرگ میر مادران باردار، سن امید به زندگی و...
است.
در کشور ما علی رغم آمارغیر قابل اعتماد که از سوی مسئولین ارائه می گردد تا رسیدن به حد مطلوب بهداشت و سلامت فاصله بسیار است.
که اکنون با افزایش روز افزون جمعیت در سالهای اخیر و تجمع مردم بخصوص در مراکز شهری، رعایت اصول بهداشت توسط عموم طبقات مردم در سراسر کشور بیش از پیش ضروری بنظر می رسد و بطور کلی نیاز به احداث مراکز درمانی جدید و مدرن کاملاً محسوس است.
پیشرفتها و جهشهای شگرف علم پزشکی به ویژه در سالهای اخیر، همراه با کاربرد روزافزون تجهیزات و سیستمهای مدرن در امر تشخیص و درمان بیماریها و پژوهشهای علمی و اهمیت بازگشت سریع تندرستی بیماران، موجب شده است که اکثر جوامع توجه زیادی به برنامه ریزی و اداره بیمارستان معطوف دارند.
لزوم مطالعه و بررسی تحولات علم پزشکی و روشهای تشخیص، درمان، تحقیق در فضاها و تجهیزات مورد لزوم و...
از اهمیت خاص برخوردار میباشد، در ضمن با توجه به شرایط خاص بیماران این بیمارستان در نظر گرفتن امکانات رفاهی برای افراد بستری شده و همچنین مراقبتهای لازم پزشکی و امکانات خدمات لازم در اولویت میباشد.
در روند مطالعات خود بانگرشی چند جانبه به تمامی عناصر موثر در شکل گیری مجموعه سعی گردیده به موارد ذیل توجه خاص مبذول گردیده و پس از تجزیه و تحلیل، راه حل مناسب ارائه گردد.
شناخت بیمارستان عوامل و ضوابط بسیاری در طراحی بیمارستان دخالت دارند که نادیده گرفتن و یا کم بها دادن به یکی از عوامل از کارآیی بیمارستان خواهد کاست، این عوامل عبارتند از: عملکرد هر بخش و فضا- ارتباطات داخلی و خارجی؛ سازه، تاسیسات مکانیکی و برقی و...
بررسی و مطالعه ی روشها و سیستمهای معمول طراحی بیمارستان در داخل و خارج کشور ونقد آن (بهره گیری از اصول و روشهای طراحی در غرب و تطبیق آنها با شرایط ایران مستلزم دقت بسیار است، چون آنچخ که در غرب تدوین وطراحی می شود محصول اندیشه فرهنگ، جامعه و اقلیم دیگری است) ضوابط و معیارها و تجزیه وتحلیل بستر طرح آب و هوای کرمان مسائل خاصی را دیکته می کند که در فرم کلی مجموعه و در جزئیات معماری بیمارستان تاثیرات بسزایی دارد.
مقدمه: نیاز مبرم کشور به خدمات درمانی و فضاهای درمانگاهی و بیمارستان و نیز کمبود این فضاها و خدمات ذکر شده در سطح کشور غیرقابل تردید است.
با توجه به شمار بیماران کشور و نسبت تعداد تخت به بیمار و نیز کمبود پرسنل درمانی؛ پزشکی ، ضرورت توجه به این کمبود و احداث و توسعه مراکز خدماتی درمانی و بیمارستانهای عمومی و تخصصی کاملاً ملموس و محسوس است.
این نیاز کمابیش در تمامی نقاط کشور وجود دارد و غالب نقاط ایران به نسبت محرومیت نیازمند بیمارستان هستند.
با توجه به اینکه بیمارستان درکدام جامعه؛ چه کشور و یا چه منطقه ای باشد وبا چه نظام از نظامهای ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی واقع گردیده است، میتواند عملکرد متفاوت داشته باشد.
ولی اصول طراحی آن همگی واحد وبده و شامل ترکیب اجزاء مختلف آن با یکدیگر، حل ارتباطات و سیرکولاسیون میان آنها است.
مسئله ترکیب کردن اجزاء متعدد که بترتیب دارای عملکردهای متفاوت باشند، در یک واحد کاری است بسیار دشوار، و لیکن آنچه بیمارستان سازی را از این هم مشکلتر میسازد این است که یک بیمارستان هیچ وقت بنای مجزا و ایزوله ای نیست بلکه جزئی از اجتماع خود است و چون احتیاجات هر اجتماع به مرور زمان تغییر میکند، رابطه بین بیمارستان و اجتماع هم بصورت پیچیده ای تظاهر مینماید.
بدیهی است که طرحهای مطلوب معماری به هر منظوری که باشند فقط در صورتی می تواند کاملا مفید واقع شوند که در آنها فضاهای مختلف به تناسب نیازمندیهای استفاده کنندگان طرح ریزی شده و متکی بر اصل تفکیک فضاهای سرویس دهنده باشند.
این اصل در جهت بهتر کردن گردش کارها و تسریع فعالیتهای مختلف بسیار موثر میباشند.
هدف از انتخاب پروژه با توجه به مطالب ذکر شده و رشد روزافزون جمعیت کمبود فضاهای درمانی در ایران بخصوص در مناطق نوساز شهرها از جمله کرمان نیاز به احداث مجتمعهای درمانی به شدت احساس می شود.
از طرفی پیشرفتهای پزشکی و تکنولوژی در آستانه هزاره سوم و توجه به هر چه بیشتر به بهبود فیزیکی بیماران و تقویت روحی انها لزوم تغییر در معماری بیمارستان و فضاهای درمانی که بطور معمول فضاهای خشک و عاری از هر گونه تنوع را مشخص تر می کند.
با در نظر گرفتن این مطالب در طراحی پروژه اخیر سعی شده است علاوه بر اینکه گامی در جهت رفع کمبود فضاهای درمانی برداشته میشود از نظر نوع فضای ساخته شده برای بیمارستانی که نقش تحقیقات پزشکی و آموزشی نیز دارد، تحولی بوجود آورده شود.
در طراحی و ترکیب فضاهای مختلف شده تا از طریق توجه به خصوصیات روانی فضاها، فضایی پویا و متنوع برای پزشک و بیمار، استاد و دانشجو، پرستار و ملاقات کننده بوجود آید.
در روند مطالعات خود با نگرشی چند جانبه به تمامی عناصر موثر در شکل گیری مجموعه سعی گردیده به موارد ذیل توجه خاص مبذول گردیده و پس از تجزیه و تحلیل، راه حل مناسبی ارائه گردد.
بیمارستان در گذشته اولین بیمارستانها به صورت موسسه خیریه بوده است که با پول مردم اداره می شده است تا اینکه همزمان با صنعتی شدن کارها و کمبود بهداشت و غیره، مرضهای شدید شیوع پیدا کرد که باعث بوجود آمدن بیمارستانهای خیریه برای حمایت از کارگران شد.
بیمارستان سلوق در کارس، که بنیانگذار آن سلطان جوان؛ کیکاوی جوان بود.
این بیمارستان در اوایل قرن سیزدهم ساخته شده است.
سازنده همچنین چندین مرکز درمانی در قرنهای گذشته ساخته که همگی از بین رفته اند.
بیمارستان سنت پان کراس در وینچستر این بیمارستان از قدیمی ترین نوانخانه های انگلیس است و توسط اسقف هنری در سال 1316 م ساخته شده است بعدها بخشهایی به بنای اولیه اضافه شده است.
بیمارستان سنت مری در منچستر این بیمارستان در ابتدا به عنوان صومعه ساخته شده بود با ظرفیت 8 نفره بیمارستان دارای یک هال مرکزی است که اتاق ها در اطراف آن قرار دارند.
تاریخ ساخت آن سال 1562 م می باشد.
بیمارستان فورد در کاونتری این بیمارستان در سال 1941 م ساخته شده بود و مورد استفاده 5 مرد و 1 زن فقیر بوده است.
بیمارستان جرج هریت: در اوائل قرن هفدهم این بیمارستان ساخته شده است ( از اوائل دوره رنسانس) که جزئیات آن بخصوص در بخش ورودی بیمارستان با ارزش هستند.
2-1- بیمارستان در حال باتوام نمودن بهداشت و پیگیری امراض از این پس به مرحله ای خواهیم رسید که بیمارستان بصورت اجزاء پراکنده در شهر مشاهنده نشود بلکه تمام امراض جسمی و روحی در یک مرحله و مسائل مربوط به کهولت و غیره همه در یک محیط باشد که خود را برای تامین تمام احتیاجات بهداشتی آن اجتماع آماده است.
دیگر تفاوتی در بین مراقبت از بیماران جراحی و عمومی در حال بحرانی نخواهد بود.
اشخاصی که امراض روحی یا مغزی ندارد نیز می تواند مانند دیگر بیماران پذیرفته و درمان شوند و دیگر این نگرانی که بیمارن آنها غیر از سایرین است نیز وجود نخواهد داشت و نیز بیمارانی که بعد از مرخص شدن احتیاج به گذراندن دوره نقاهت دارند، می توانند در همین محل تعلیم داده شوند.
بیمارستان محلی است که از طریق یک تشکیلات مشخص که بر اساس نوع بیماریهای بیماران با وسائل لازم از نظر پرسنلی و تکنیکی بنحو منطقی و معقول برای بیماران بررسی و تعیین می شود شکل می گیرد.
در بیمارستان به انسان آمادگی دوباره داده می شود تا عنصری مولد برای اجتماع شود هر قدر عمل تولیدی بیمارستان بر اساس سیستم معقول تری قرار گیرد امکان خودسازی جسمی وروحی افراد که از طریق بیمارستان میسر می گردد، راحت تر انجام می پذیرد، لذا بیمارستان مکانیاست متعلق به مردم و باید در حد معقول سرویس دهد.
بیمارستان نبایستی عنصری بمنظور هدفهای سوداگان باشد.
زیرا فرد ارزش کمی خود موجودی است تولیدی، روزهای کار او نه تنها سلامتی او را تضمین می کند بلکه به اجتماعی که در آن زندگی می کند بهره ای می دهد.
حال اگر در نظر گرفته شود که به علت کمبود امکانات بهداشت پیشگیری روزهای تولیدی او کم گردد نه تنها عمر کوتاه می شود بلکه به همین نسبت بهره ای که به اجتماع می دهد کم می شود.
در نتیجه ارزش روزهای کار بهره دهنده او بخاطر نبودن امکانات دروانی به هدر می رود و این ضرر با مرگ زودرس بیمار از ارزش سرویسی که به رایگان می تواند از طریق بیمارستان در خدمت او باشد بسیار بیشتر است.
در کشورهایی که ارزش بالا است، ایندکس (تعداد تخت برای هر هزار نفر) تختهای درمانی بین 9 تا 12 میباشد و هر قدراین مقدار تنزل کند به همان نسبت به ارزش انسانی در آن اجتماع کمتر است.
در بررسی زیر بنای بیمارستان می توان یافت که یک بیمارستان طی قرن نوزدهمی دارای مساحت ناخالص حدود 20 متر مربع برای هر تخت بود.
بخش ها در محدود بیش از نیمی از این مساحت را به خود اختصاص می دادند.
در دوران بین دو جنگ این مساحت به 40 متر مربع افزایش یافت.
اخیراً( 1950) در بیمارستان عمومی 75 تا 80 متر مربع و در بیمارستانهای تخصصی حدود 100 متر مربع و بیشتر برای هر تخت اختصاص یافت.
سطح قسمت مراقبت دو برابر شده بود و سایر قسمتهای زیربنا تا چهار برابر افزایش یافته بود.
درنتیجه مجموعه های ساختمانی عظیمی بیش از یکصد هزار متر مربع به وجود می آمد که خود از لحاظ ساخت و رهبری دارای مشکلات و پیچیدگیهای بود.
دگرگونی ارائه خدمات بهداشتی درمانی و اداره سازمانهای ذیربط به سالهای پس از جنگ دوم مربوط می شود.
در حقیقت با پیدایش این جنگ و خاطرات تلخی که از اپیدمی بعد از جنگ اول بیاد مانده بود ایالات متحده به منظور پیشگیری از مسائل گوناگونی بهداشتی در سال 1963 ایجاد سازمان رفاه بین المللی را پیشنهاد نمود که با عضویت 44 کشور تشکیل گردید و مقدمات تشکیل بهداشت جهانی را فراهم آورد.
3-1- بیمارستان در آینده طبق آینده نگری آلفرد لوس معمار و دکتر مکلین جالبترین قسمت آینده نگری آنها راجع بع راهروهای دو طرفه در واحد پرستاری می باشد و قسمت عمده سرویسهای پزشکی بطرف انتهای راه روها و کریدورها کشیده می شود.
همچنین بنظر آنها بغیر از طبقه همکف در بیمارستانها، واحد پرستاری در تمام نقاط موجود است و بقیه قسمتها از یکدیگر مجزا می باشند.
قسمتهای تشخیص بیماری و استراحت بیمار که دارای 200 تا 250 تختخواب هستند بصورت عمودی رشد می کند.
بهر حال ممکن است در بیمارستانهای آینده بعنوان از تشخیص بیماری هر مریض به وی داروی بیهوشی داده شود و قسمت عمده اوقات اقامت وی در بیمارستان در حالت بیهوشی خواهد گذشت و بعد از آنکه تمام کارهای طبی روی بیمار انجام شد بیمار را بیدار کرده و بعد از مدت کوتاه دوران نقاهت از بیمارستان مرخص خواهند کرد.
شاید در آینده بتوان با کمک یک کامپیوتر و یک اسیلوسکوپ کارکرد پلاتهای بیمارستان ارزشیابی شده تا به این ترتیب معمار بتواند از بهترین فرم با بهترین کیفیت در هر شرایط استفاده کند.
البته یک معمار هنوزاحتیاج به روشها و برنامه های دارد تا بتواند پروژه های خود را طرح بریزد چون در غیر اینصورت موفقیت او اتفاقی خواهد بود.
نتایج علمی تاکنون بسیار کم است و ممکن است احتیاج باشد که دائما برنامه ریزی کامپیوتر تغییر کند زیرا که الگوی روش پزشکی نیز دائما در حال تغییر است.
ساختار بیمارستان مدرن: بیمارستان مدرن امروزی دیگر مانند سابق چون یک موسسه خیریه عمومی بای بیمارستان تصور نمی شود.
بلکه بعنوان یک تکیه گاه برای فعالیت های بهداشتی در ناحیه مورد نفوذش مورد توجه قرار می گیرد.
بیمارستان به غیر از وظیفه بستری و درمان می تواند فونکسیونهای ضروری متعددی را بعهده بگیرد مانند: فعالیت هایی در زمینه اجتماعی و پیشگیری امراض تعلیم و تربیت بهداشت تدریس دروس و آماده نمودن پرسنل مورد احتیاج بالاخره دنبال نمودن تحقیقات عملی بالاخره دنبال نمودن تحقیقات عملی معمولا بیمارستان به پذیرش بیماران حاد اختصاص داده شده بطوریکه بتوان بقدر کافی بهره برداری از مجموعه و تاسیسات پرخرج بیمارستان بشود.
تشکیلات بهداشتی منطقه ای- فونکسیونهای هر بیمارستان باید در یک مفهوم وسیع بهداشت منطقه ای تدوین شود و هر واحد بیمارستانی در هر منطقه ای (استان یا شهرستان) باید شرکت در تشکیلات بهداشتی منطقه ای بنماید.
تشکیلات بهداشتی ذکر شده می بایست با طرح جامع شهرسازی شهرستان یا استان و یا همکاری مقامات مسئول تکنیکی و بهداشتی همزمان مشخص شود.
در کشورهای مترقی یکی از کوچکترین قسمتهای این تشکیلات بنام «مرکز بهداشت» نامیده می شود که فونکوسیونهای مختلفی به آن اختصاص داده شده است.
مانند پیشگیری امراض، بعضی از کارهای اجتماعی منجمله تعلیم بهداشت عمومی و غیره که این مرکز در رابطه مستقیم با بیمارستانهای اطراف خود می باشد.
2-1- تقسیم بندی موسسات درمانی موسسات درمانی به دو دسته تقسیم می شوند: 1-2-1- بیمارستانها 2-2-2- کلینیک ها 1-2-1- بیمارستانها: برای معالجات بیماریهای عمومی، جراحی زنان و مامایی، بیماریهای اطفال و بیماریهای بخصوصی در نظر گرفته می شوند.
وقتی بیمارستان عمومی اطلاق می شود که اختصاص به معالجات بیماریهای عمومی و زنان و اطفال و جراحی و آنچه که در این زمینه بتوان نام برد.
بیمارستانهای تخصصی (اختصاصی) وقتی گفته می شود که برای معالجه بیماریهای معینی اختصاص داده شده باشد.
طبقه بندی بیمارستانها بروری تعداد متوسط بیماران که روزانه مراجعه می نمایند و ماهیت بخشها و سرویس های بیمارستان بنا می شود.
برای بیمارستانها با ساختمان جدید تعداد پیش بینی شده باید بیشتر از 20% تعداد متوسط بیماران مراجعه کننده باشد.
2-2-2- کلینیک ها: کلینیک ها موسساتی هستند که بیماران بستری شده در آن احتیاج به معالجات مخصوص و جراحی سهمی نداشته باشند و تقسیم می شوندبه: الف- کلینیک برای بیماران حاد برای معالجه ساده و جراحی های کوچک ب- کلینیک برای دوره نقاهتی بیماران.
ج- کلینک برای بیماریهای مزمن وکهنه.
3-1- موقعیت قرار گرفتن بیمارستان انتخاب موقعیت بیمارستان تحت تاثیر فاکتورهای زیر است: فاکتور آب و هوا، مانند جهت آفتاب، جهت باد، رطوبت نسبی و غیره فاکتورهای مربوط به زمین – در رابطه با جنس زمین و امکان ایجاد بنا در آن فاکتورهای محلی – وجود ارتباطات با محل مسکونی پ وسعت می نیمم بازاء هر تخت 75 متر مربع در نظر گرفته می شود و بعلاوه 15 تا 20 متر مربع نیز اختصاص به پارک و یا باغ یا تراس داده می شود.
1-3-1- جهت بیمارستان -جهت بیمارستان را باید نسبت به نمای قسمت بستری در نظر گرفت بطوریکه حد فاصل جنوب و جنوب شرقی قرار گیرد و قسمت بستری بتواند از نور جنوب استفاده نماید.
(موقعیت قرار گرفتن بیمارستان نسبت به نور جنوب و نور جنوب شرقی) 2-3-1- فاصله بلوکها و بدنه های بیمارستان از یکدیگر پیشنهاد می شود در اطراف بیمارستان ناحیه پارک و سبز قرار گرفته باشد که محیط مناسبی برای بیماران از نقطه نظر دور بودن از سر و صدا بوجود آورد بعلاوه آن تیپ از بیمارستانهائیکه بصورت چند شاخه در آمده اند پیشنهاد می شود فاصله مناسبی از یکدیگر داشته باشند که این فاصله از 2 تا 5/2 برابر بیشترین ارتفاع بلوک ها نباید کمتر باشد.
4-1- تعداد طبقات تعداد طبقات پیشنهاد می شود بیش از 7 طبقه خارج از زمین نباشد و ظرفیت ماکزیمم بیمارستانها با یک بلوک 750 تخت و ظرفیت ماکزیمم با چند بلوک 1500 تخت پیشنهاد می شود.
(تعداد طبقات پیشنهاد شده نسبت به سطح) سیستم های بنای بیمارستان این سیستم ها را می توان در قسمت های زیر خلاصه نمود: 4-1.
توسعه افقی به حالت پراکنده و وسیع 4-2.
توسعه عمودی متمرکز 4-3.
توسعه نیمه متراکم یا مخلوط 1-2- توسعه افقی به حالت پراکنده و وسیع: در این حالت مجموعه از تعداد زیادی بناهای جدا از هم در یک فضا تشکیل شده و گاهی اوقات بوسیله سرپوشیده هایی بهم متصل می شوند.
هر کدام از این قسمت ها اختصاص به بستری نمودن نوع بیماری مخصوص و یا قسمت تشخیص بیماریها دارد و بطور کلی پراکنده و وسیع چون بیمارستان بصورت پاویون در نظر گرفته می شود.
1-1-2- معایب و بی صرفه بودن این نوع بیمارستان 1- احتیاج زیاد به زمین به جهت ایجاد بیمارستان 2- بالا رفتن مخارج فونداسیون و پوشش سقف انتهایی 3- احتیاج به راههای ماشین رو برای رسیدن به قسمت مختلف 4- از دست دادن حرارت وبرودت بمقدار زیاد 5- ایجاد ناراحتی برای بیماران بمنظور تغییر مکان آنها از قسمت های درمان به قسمت های بستری و بالعکس و بالاخره این سیستم می توانند تا 35 الی 40 سال قبل با ارزش باشد.
امروزه این نوع بناها تخصیص به بیماریهایی اختصاصی مانند بیمارستانهای روانی و بیمارستانهایی برای دوران نقاهت داده شده اند.
2-2- توسعه عمودی متمرکز - این سیستم از یک حالت ساختمانی کم و بیش متراکم برخوردار است.
که در آن قسمت های بستری و سرویس های تشخیصی و درمان و سرویش های اداری و تکنیکی و غیره در طبقات بر رویهم متمرکز شده اند بطوریکه بجای بوجود آوردن مسیرهای طولانی افقی، مسیرهای عمودی و سریع بوجود آورده اند و عموما بعنوان بیمارستان در بلوک از آن یاد می شود.
1-2-2- محاسنی که نسبت به سیستم قبل دارد عبارت است از: 1- احتیاج کتر به زمین 2- احتیاج به خرج کمتر از نظر کنسترکسیون بنا 3- پایین آمدن مخارج محوطه سازی و کاهش از دست حرارت در قسمت های مختلف 4- کنترل بهتر تمام قسمت ها 2-2-2- معایب این سیستم: 1-تراکم و نزدیکی زیاد بین سرویس های مختلف بیمارستان و بیماران 2-توسعه زیاد پله ها و اسانسورها و مونشارژها 3- ایجاد مناطق سایه در فضای باز بیمارستان 3- تشکیلات فونکسیونل یک بیمارستان 1-3- المانهای فونکسیونل بیمارستان: 1- سرویس های عمومی: شامل قسمت اداری و رئیس بیمارستان- کتابخانه- حسابداری- داروخانه- آشپزخانه- رختشویخانه و مرکز تاسیسات محل کارکنان- قسمت مذهبی- قسمت تشریح و سردخانه- مرکز ضدعفونی و محل سوزانیدن زباله ها می باشد.
2- سرویس های درمانی: چون کلینیک، اورژانس و سوانح، آزمایشگاهها، قسمتهایی برای تشخیص و معالجه بوسیله اشعه X، رادیوتراپی و درمانهای مختلف فیزیکی، سمت جراحی.
3- سرویس های پذیرش بیمار و قسمت معاینه 4- محل های بستری: شامل تمام بخش های بستری 4-محل های بستری: شامل تمام بخش های بستری بطور کلی نظم و ترتیب قسمت های اشاره شده در یک بلوک بیمارستان در طبقات مختلف به قرار زیر خواهد بود.
بالهای اصلی بلوک اختصاص به قسمت بستری بیماران دارد و سرویس های عمومی در طبقات پایین و نیمه زیرزمین همان بلوک های بستری ویا نزدیک به آن پیش بینی می شود بطوریکه ارتباطات با قسمت های بستری بسرعت انجام شود و در نظر گرفتن گروههای درمان و تشخیص بیماری در قسمت های پشت و خارج از بالهای اصلی قسمت بستری، بطوریکه یک راه داخلی مستقیم و ساده ای با قسمت های مختلف بستری داشته باشد و یا بعضی از آنها وابستگی خیلی نزدیکی با قسمت های بستری بوجود آورد.
به المانهایی که در بالا اشاره شد باید «مرکز انتقال خون» را نیز اضافه نمود و امروزه در هر بیمارستان احتیاج به پیش بینی این قسمت را داریم.
4- اصول اساسی تشکیلات بیمارستان: 1- استقلال کامل بخش ها و حتی المانهای فونکسیونل ساده 2- تعیین قسمت های بستری بنوع جنسیت بیماران 3- تعیین مسیرهای پاک و ناپاک و آلوده 4- جلوگیری از بوجود آمدن تقاطع ترافیک، مخلوط شدن آنها باهم.
ترافیک های اصلی بیمارستان: ترافیک بیماران به هنگام پذیرفته شدن ورود بیماران فوری و تصادفی به قسمت اورژانس ترافیک بیماران به کلینیک ترافیک کارکنان بیمارستان شامل پزشکان و پرستاران ترافیک کارمندان اداری ترافیک ملاقات کنندگان ترافیک مواد غذایی و خوراکی ترافیک لباس و ملحفه تمیز ترافیک لباس و ملحفه کثیف ترافیک لباس و ملحفه آلوده ترافیک جسد بطرف سردخانه و تشریح ترافیک بیماران و کارکنان بطرف قسمت مذهبی ترافیک غذا از آشپرخانه ترافیک زباله ترافیک مربوطه به قسمت عفونی 1-5- تعیین و دسته بندی ترافیک ها: 1-1-5- ترافیک در بخشها: 1-ترافیک لباسهای چرک و زباله 2- ترافیک مواد غذایی و دسته دسته کردن آنها برای بیماران (در رابطه با آشپزخانه بخش) 2-1-5- ترافیک در DIVISTION 1- ترافیک لباسهای پاک (در ارتباط با آسانسورهای مخصوص آنان) 2- ترافیک ملاقات کنندگان در ارتباط با آسانسورهای مخصوص آنان) 3- ترافیک بیماران در ارتباط با آسانسور تخت ها وبیماران 4- ترافیک کارکنان در ارتباط با آسانسور مخصوص آنان 3-1-5- ترافیک در کریدورهای طبقات پایین 1- ترافیک بیماران از قسمت پذیرش به قسمت تشخیص و معاینه 2- ترافیک بیماران از قسمت تشخیص به بخش بستری 3- ترافیک بیماران بستری بطرف رپارت (repart) تشخیص و درمانهای فیزیکی 4- ترافیک بیماران از کلینک بطرف رپارت تشخیص و درمانهای فیزیکی 5- ترافیک ملاقات کنندگان بطرف قسمت بستری 6- ترافیک کارکنان و عموم بطرف سرویس های اداری.
4-1-5- ترافیک در هالهای سرویس 1- ترافیک مواد غذایی و لباسهای کثیف 2- ترافیک لباس و ملحفه کثیف، زباله ها و جسد 3- ترافیک لباس و ملحفه آلوده و زباله آلوده 5-1-5- ترافیک در خارج از بلوک بیمارستان 1- ترافیک کارمندان – مردم بطور اعم- ملاقات کنندگان- دکترها- نرسها 2-ترافیک بیمارستان در قسمت پذیرش 3- ترافیک بیماران فوری و تصادفی و قسمت اورژانس 4- ترافیک بیماران در بخش کلینیک 5- ترافیک اهداکندگان خون در قسمت انتقال خون 6- ترافیک مواد غذایی به آشپرخانه و انبارهای آن 7- ترافیک کارمندان تکنیکی سرویس های عمومی 8- ترافیک دارو به داروخانه 9- ترافیک قسمت عفونی از ناحیه وابسته به آن 10- ترافیک جسد از قسمت شریح وسردخانه به خارج 6-1-5- ترافیک در خارج از حصار بیمارستان و بوجود آمدن ورودی های مختلف 1-ترافیک بیماران- کارکنان- کلینیک- ملاقات کنندگان- کارمندان اداری (در رابطه با ورودی اصلی بروی حصار خارجی) 2- ترافیک مواد غذایی و غیره (در ارتباط با ورودی سرویس) 3- ترافیک عفونی (در ارتباط با ورودی پیش بینی شده) 4- ترافیک دسته جمعی تشیع جنازه( در ارتباط با خروجی پیش بینی شده) سیستم پذیرش بیماران این بیمارستان را مراجعینی از تهران و یا سایر شهرها و روستاهای ایران تشکیل میدهند.
این بیماران یا مستقیماً خودشان به بیمارستان مراجعه میکنند ویا از طریق سایر بیمارستانها و مراجع ذیربط معرفی می گردند.
در هر دو مورد مراجعین پس از گرفتن شماره به درمانگاه مراجعه می نمایند.
بیماران اگردارای سابقه ای در درمانگاه باشند شماره پرونده پزشکی خود را ارائه می دهند و پرونده آنها از بایگانی بیرون آورده میشود و به درمانگاه فرستاده میشود و اگربیمار سابقه ای در درمانگاه نداشته باشد پرونده ای برای وی تشکیل میشود.
سوالات بدون جواب مادامیکه پیشرفت در روشهای عملیاتی بیمارستان ادامه یابد، سوالات بدون جواب در زمینه برنامه ریزی بیمارستان وجود خواهند داشت مهمترین آنها سوالاتی هستند که از اختلاف در روشهای عملیاتی برخاسته اند و تا زمانیکه بر روی یک روش واحد توافق حاصل نگردد، هیچگونه جواب نهائی برای برنامه ریزی وجود نخواهد داشت.
برای مثال: مناسبترین اندازه بخش بستری کدام است؟
بهترین نسبت اطلاق های یک نفره به چند نفره چیست؟
آیا باید تمام اطلاق های بیماران حمام خصوصی داشته باشد؟
اگر حمام شامل دوش هم میشود به چه میزان از آن استفاده شود و آیا مخاطره انگیز خواهد بود؟
آیا وجود اطاق های روز در طبقات بستری ضروری می باشد؟
چگونه یک برنامه ریزی مناسب می تواند از سر و صدای آزار دهنده ای که بوسیله بیماران یا ملاقات کنندگان بوجود می آید، جلوگیری نماید؟
آیا در یک بیمارستان عموی باید بیماران مزمن را از بیمارانیکه باید سریع معالجه شوند (ACUTE) مجزا نمود؟
اعتبار عملیات جهت پیشتیبانی از بیماران طویل المدت از کجا تامین می گردد؟
چه درصد از کل مخارج عملیاتی را باید حقوق بگیران بخود اختصاص دهند؟
راندمان اطاق های عمل چگونه ممکن است بالا رود؟
ایا لازم است در قسمت مراقبت های ویژه تخت برای بیماران داخلی و کودکان مثل بیماران جراحی، در نظر گرفته شود؟
غربال کردن طبی بیمار در هنگام پذیرش تا چه حد احتیاج به تحت را نقصان میدهد؟
بحث های مخالف و موافق در رابطه با مستقل کردن رختشویخانه بیمارستان چیست؟
در توزیع ملحفه چگونه جنبه های اقتصادی رعایت گردد وکسری ها (بخاطر دزدی) از بین بروند؟
چگونه ممکن است از تبدیل شدن بخش اورژانس به بخش بیماران سرپائی و در آخر هفته جلوگیری بعمل آورد؟
روش طراحی بیمارستانهای خارجی چیست؟
هر بار که بیمارستانی طرح میشود، به این سوالات اجبارا پاسخ چگونه خواهدشد، ولی بد نیست پرسیده شود که جوابهای آینده چه می توانند باشند، بطور وضوح، تغییراتی اساسی در روش های پرستاری بوقوع خواهند پیوست که به بعضی از آنها در فصلهای بعدی اشاره خواهد شد.
ولی آنچه که کمتر مشهود است جهت جلوگیر کلی در مراقبت های بیمارستانی میباشد.
روش های امروزی ( در بسیاری از جوامع) در جهت تمرکز بیماران و خدمات در مراکز شهر بطور وسیع میباشد تا بدین وسیله پایگاه مناسب برای پشتیبانی از تخصص های فنی موجود ایجاد گردد.
اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، انتقال بیمار و اطلاعات سمعی و بصری با وسائل الکترونیکی در آینده بیشتر معمول خواهد شد.
بررسی پیشرفت های امروزی در زمینه سفر به فضا اشاره به کند ساختن فعالیتهای طبیعی بدن از طریق یخ زدن و رسانیدن آن به آستانه فعالیت های اولیه بدن وارد این امر که باعث طولانی تر شدن زندگی در طی سفرهای دراز مدت فضائی خواهد شد هیپوترمیانا نامیده شده و ممکن است در مورد انتقال بیماران بدحال یا به عنوان درمان مورد استفاده قرار گیرد.
آنچه مسلم است این است که تقریبا هیچگونه کاهشی در زمان توسط بستری بیمار پیش نخواهد آمد.
این مدت زمان هم اکنون برای بیماران در حداقل موثر خود می باشد ولی احتمالا طیف مدت اقامت وسیع تر می گردد یعنی تعدادی از بیماران در خلال دو یا سه روز داخل و خارج شده در حالیکه دیگران که مشمول مداوای پیچیده تری می شوند مدت بیشتری بستری خواهند بود.
نکته ای که بیشتر از تغییر این ارقام اهمیت دارد تقلیل پذیرش بیمار در بیمارستان از طریق درمانهای سرپائی در منازل می باشد که باید به موازات توسعه روش های ارتباطی و مداوای شیمیایی (CHEMOTHERAPY) پیش برود.
غیر معقول نخواهد بود که انتظار داشته باشیم دستگاههای ثبت متصل به بیمار ( در منزل) اطلاعات لازم را برای بررسی به یک ثبت کننده مرکزی بفرستند ویا اینکه تلویزیون نظارت لازم را بوسیله دکتر و پرستار ممکن سازد و یا اینکه فنون پیشرفت و درمان توسط افراد غیر متخصص بر مبنای استفاده از دوز (DOSAGE) معین دارو و یا داروی بسته بندی شده انجام گیرد.
کلیه این موارد در جهت روشهای مراقبتی مناسب از بیمار و در خارج از بیمارستان وجلوگیری از اشغال آنها در یک تخت بیمارستانی میباشد.
تغییر و تحول در ضمائم تشخیصی و درمانی، بناچار رخ خواهد داد، ولی میتوان پیش بینی نمود که از جهت کمی تعدادشان افزایش خواهد یافت که منعکس کننده فنون جدید و پذیرش بیش از بیماران سرپائی می باشد بنظر می آید که در آینده نیز مانند حال بخش بستری فضای عمده از پلان بیمارستان رااشغال نماید.
برنامه عملی بعد از آنکه تعداد تخت های بیمارستان تعیین شد، با جزئیات متعدد دیگری مربوط به بخش بستری روشن گردند.
از اواین این موارد تعداد تخت هائی هستند که هر ایستگاه پرستاری بدان اختصاص داده شده است.
این واحد، واحد پرستاری یا بخش پرستاری بیمار (بستری بیمار) نامیده میشود.
فاکتورهائی که بر روی تعیین تعداد تحت تاثیر می گذارد عبارتند از: وسعت بیمارستان، نوع خدمات پیش بینی شده، متوسط زمان بستری بیمار، احتیاجات جامعه، لزوم تفکیک بیماران از نظر جنس، خدمات پزشکی و غیره تعداد اطاقهای لازم یکنفره و بالاخره نوع پلان انتخاب شده طبقات.
10- پلانهای قابل توسعه برای بیمارستانهایی که تسهیلات موجود آنها احتیاج به توسعه و بهسازی داشته ولی در ضمن باید کار خود را بدون وقفه بهنگام توسعه ادامه دهند.
طرحهای قابل توسعه منطقی تر خواهند بود.
در این کار تسهیلات موجود از جهت کفایت فیزیکی و عملکردی بررسی می شوند.
بهسازی مورد نیاز روشن شده توسعه آینده بر مبنای احتیاجات جامعه پیش بینی می گردد و طرح هایی مخصوص جهت هدایت چنین توسعه ای آماده می گردد معمولا سه مرحله برای این نوع توسعه در نظر گرفته می شود: اول آن نوع بهسازی (شامل توسعه) که فوریت داشته و امکان فراهم کردن بودجه آن، در یک زمان محدود بیشتر است، دوم آنهائیکه در مدت 10 تا15 سال مورد احتیاج و تحقق پذیر می باشند و سوم پیش بینی برای توسعه نهائی خواهد بود.
مرحله اول بخاطر لزوم ادامه فعالیت ها در هنگام توسعه به چندین مرحله فرعی تقسیم می گردد.
این معمولا بدان معنا است که ابتدا واحد جدید، ساخته شده و بخش های به خصوصی بدان انتقال یافته، سپس ساختمان تخلیه شده تغییر شکل داده میشود و یا تخریب می گردد و بعد از آن نیز فعالیت در هر دو فضای تغییر کرده شروع می گردد.
بنابراین برنامه کامل توسعه، تا هنگام کامل شدن آن تحقق پیدا نخواهد کرد.
4- کیفیات و استاندارهای طراحی: 1- اندازه اطاقها یک فاکتور دیگر در تعیین وسعت بخش بستری از این حقیقت سرچشمه می گیرد.
که تعداد قلیلی از بیمارستانها، تمامی بیماران خود را در اطاقهای خصوصی جای می دهند با وجود اینکه احتراز از این امر عمومیت دارد، میزان احتراز درست مانند طیف قوس و قزح متغییر است.
و مباحث بدون پایانی همچنان در مورد بهترین ترکیب اطاقهای یک نفره، دونفره، چندنفره ادامه داشته است.
بهرصورت پیش بینی اطاقهای بیش از شش تخت بندرت اتفاق می افتد و معمولا حد بالای آن چهار تخت می باشد.
بسیاری از بیمارستانها فقط اتاقهای یک نفره و دو نفره دارند.
2- تعداد تخت در هر اطاق بعنوان یک مسئله ثانوی باید این نکته روشن گردد آیا تمام و یا قسمتی از اطاقهای یکنفره می توانند آنقدر بزرگ باشد که در مواقع اضطراری یک تخت اضافه را در خود جای دهند.
و در صورتیکه بدین طریق برنامه ریزی شده باشند، آیا در محاسبه کل تخت ها بحساب اطاق یکنفره گذاشته میشوند و یا دو نفره.
جواب به این سوالات تحت تاثیر فاکتورهای زیادی، مانند وسعت بیمارستان، تعداد تخت در هر یک از بخش های بستری، نوع بیمارستان (عمومی سریع العالی، طویل المدت، خصوصی، عمومی) نوع خدمات مورد بحث (داخلی، جراحی، زنان و یاکودکان) احتیاجات محرز یا پیش بینی شده جامعه، هزینه احتمالی اطاقهای یک و چند نفره ، شرایط رسمی هیل برتون (HILL BURTON) نمایندگی های دولتی و عمومی، برنامه صلیب آبی (BLUE CROSS) می باشند.
با تعداد و اختلاف فاکتورها بدین طریق، هیچ قانونی ثابت قابل پیدا کردن نبوده و فقط در پرداختن به مسئله، یک روش قابل پیشنهاد می باشد.
اول: اگر در تاکید این مورد قوانین رسمی وجود داشته باشند، میتوان حداقل تعداد تخت را، مثلا 20درصد، بدان اختصاص داد ویا ممکن است مستلزم آن باشد که بعضی از اطاقهای چهار تخت اطاقهایی باشند که حداکثر کمک هزینه عمومی در مورد آنها منظور می گردد.
دوم: حداقل تعداد اطاقهای انفرادی در هر یک از بخشهای بستری جهت جداسازی بیمارهائیکه ضروری تشخیص داده شوند (معمولاً دو، گاهی چهار) و بهمین صورت حداقل احتیاجات برای جداسازی در بخش هائی مانند کودکان، نوزدان، و روان درمانی.
سوم: برنامه نرخ گذاری مورد نظر و احتیاجات محلی در رابطه با اندازه های متفاوت اطاق و تسهیلات مختلف آن.
در اینجا فاکتورهای دیگری علاوه بر اندازه وارد عمل خواهد شد.
که عمدتا عبارت خواهند بود از پیش بینی توالت های خصوصی، توالت با دوش و وان.
در این مقطع نقطه نظرها و تمایلات شخصی اهمیت پیدا می کنند.
عده ای معتقدند که اطاق ها نباید دو یا سه نفره در نظر گرفته شوند بلکه باید فقط تک نفره و باندازه لازم بوده، بقیه تخت ها در اطاقهای چهار یا شش نفره پیش بینی گردند.
بعضی عقیده دارند که تمام اطاقها باید دو نفره بوده و هنگامیکه اطاق یک نفره مورد احتیاج باشد، از اطاقهای دونفره بصورت انفرادی استفاده گردد و عده دیگری هنوز هم معتقدند، در صورت امکان از نظر بودجه، تمام اطاقها یک نفره پیش بینی شوند.