نیکولاس فاکو در کتاب قالی ایران و دیگر قالی های مشرق زمین می نویسد در سال 850 ق.م شلمنسر سوم (858 824 ق.م) پادشاه آشور دستور داد ستونی هرمی شکل به افتخارش بسازند و شرح پیروزیهایش را به خط کوفی و با تصاویر گویا بر آن نقش کنند. در میان نقوش این هرم فرستادگانی از کشورهای همسایه را در حال حمل اشیایی به عنوان هدیه و خراج نقش کرده بودند از آن نقش 2 نماینده از کشور ایلام1 (در ایران جنوبی) در حال حمل دو قالی لوله شده دیده می شود.2
متن بالا نشان می دهد که قالی بافی از گذشته های دور در جنوب ایران که قلمرو ایلامی ها بوده رواج داشته اما متاسفانه قرن صنعت و تکنولوژی، زندگی صنعتی جدیدی را بوجود آورده که ما را از علاقه های سنتی و فرهنگی و ملی دور ساخته، در این میان فرش و سایز زیراندازها و دیگر صنایع دستی که جزء میراث فرهنگی ما ایرانیان است بی تاثیر از دخول تکنولوژی نبوده و واقعیت حاکی از عدم استفاده از فرش و دستبافته های محلی حتی در میان خود عشایر و با تأسف شاهد جای گزینی بافته های صنعتی به جای دستبافته های محلی هستیم.
باد با تدابیر، سازماندهی و حمایت های لازم از بافندگان همچنین تبلیغات موثر جهت استفاده عامه مردم از دستبافتهای محلی کشور عزیزمان ایران این هنر اصیل را به سمت جایگاه والای خود سوق دهیم.