دانلود مقاله آسیب دیدگی کشتی‌ گیران

نتیجه‌ی یک تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان کشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تکنیک غلط و حرکات ورزشی است.

به گزارش ایسنا، در این تحقیق که از سوی علی‌ اکبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاکی از آن است که در کل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وکوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شکستگی 96 درصد سوم و آسیب های کشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.

هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسک 50 درصد، ترک خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند.

ضمن این که آسیب دیسک با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.

به علت درگیر شدن کلیه‌ی اندام‌ها در ورزش کشتی می توان گفت هیچ یک از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است.

به طوری که در آسیب‌ های استخوانی، شکستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترک خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیش‌ترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.

در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن‌، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و کوفتگی انگشتان دست گردن و کمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در کشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیش‌ترین شیوع را داشته‌اند.

در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسک شده‌اند که طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در کل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد کرد.

به طورکلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته که علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای کلیه‌ی فنون دانست.

در سر و صورت، گوش بیش‌ترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند که با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد.

دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.

از نظر فیزیکی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است.

در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و کمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته که شاید علت آن فشاری باشد که در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی که خم حریف را به صورت شکسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر کرده باشد.

در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد که می تواند علت آن محدود نبودن حرکت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد.

درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت که 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است که با نتیجه "احمد زاکانی" 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.

در مورد میزان کاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال کم کردن وزن و رژیم بوده‌اند.

آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یکی ازعوامل دانست که در بروز آسیب سهیم است، چرا که 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند.

عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یک عامل موثر قلمداد شود، چرا که 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند.

در این‌باره باید متذکر شد که مربی در اکثر جلسات تمرین حضور دارد و کمتر روزی وجود دارد که مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.

نتایج حاصله نشان می‌دهد: 62 درصد از آسیب‌ها در شرایط بروز خستگی مفرط واقع شده و 38 درصد آن به بروز خستگی مفرط ارتباطی نداشته‌اند.

در نتیجه می توان این عامل را یک عامل موثر دانست و توجه و مراقبت مربیان و ورزشکاران را به این نکته سوق داد که حتی‌الامکان از ادامه‌ی تمرین در شرایط بروزخستگی مفرط احتراز ورزند.

در مورد عامل گرم کردن و برخورداری از امکانات و وسایل وتجهیزات نتایج موید آن است که 90 درصد در شرایط بروزآسیب بدن خود را گرم کرده و 80 درصد از افراد از وسایل و امکانات استاندارد استفاده کرده بودند و در نتیجه این دو عامل را نمی توان عوامل مهمی دراین سطح ورزش در بروز آسیب دانست.

تمرین و تکنیک غلط و انجام حرکات غیر ورزشی را می توان یکی از عوامل موثر در بروزآسیب‌ها دانست.

به طوری که 56 درصد آسیب‌ها درنتجیه تمرین و تکنیک غلط یا حرکات غیر ورزشی رخ داده است.

هم‌چنین اکثر آسیب‌ها با 74 درصد در شرایط تمرین رخ داده است که این نتیجه با نتایح "احمدزاکانی" مطابقت دارد.

در ضمن مراقبت و ارایه راهکارها برای احتراز و کاهش آسیب‌ها در زمان تمرین باید بیشتر باشد.

نهایتا آسیب‌های قبلی را در بروز آسیب‌های ورزشی جدید نباید نادیده گرفت، چرا که 60 درصد آسیب‌ها به دنبال آسیب‌های قبلی به وقوع پیوسته‌اند.

در نهایت می توان عوامل موثر بروز آسیب در این تحقیق را به ترتیب خستگی مفرط با 62 درصد آسیب‌های قبلی 60 درصد و شرایط روحی نامناسب 58 درصد و تمرین و تکنیک غلط و حرکات غیر ورزشی را 56 درصد بیان کرد.

پیشنهادات با توجه به یافته های تحقیق 1- به منظور آماده کردن کامل کشتی گیران در سطح ملی حضور یک مربی کشتی، همچنین روانشناس و پزشک متخصص ضروری است.

2- مربیان کشتی در رشته تخصصی خود لازم است.

شایع‌ترین نوع صدمات در اعضای مختلف بدن را شناخته و ضمن جلب توجه و آگاهی کشتی گیران در جهت کاهش و احتراز از آن برنامه مناسبی را برای پیش‌گیری از بروز صدمات اتخاذ کند.

3- به منظور احتراز از اجرای تکنیک‌های غلط واجتناب از حرکات غیرورزشی پیشنهاد می‌شود که مربیان، ورزشکاران را به حضور مستمر، مداوم در کلاس‌های آموزشی و کسب مهارت اجرا و آگاهی‌های فنی و اخلاقی لازم ترغیب کنند.

4- تشکیل کلاس‌های آموزشی به جهت آگاه کردن مربیان و ورزشکاران نسبت به درمان و باتوانی کامل بعد از آسیب ها و راهکارهای جلوگیری از تشدید آنها ضروری است.

5- جهت کاهش احتمال بروز آسیب‌ها پیشنهاد می‌شود که مربیان، ورزشکاران را از ادامه تمرین شدید یا برگزاری رقابت در شرایط روحی نامناسب و بروز خستگی مفرط بازداشته و حتی الامکان تمرین را با فعالیت‌های انفرادی برای آنان ادامه می دهند.

6- مربیان باید روش صحیح گرم کردن متناسب با رشته کشتی را به کشتی گیران بیاموزند و برای بالا بردن قدرت و انعطاف و سایر عوامل آمادگی جسمانی برنامه ها وحرکات خاصی را پیش بینی کنند.

7- به منظور کاهش آسیب‌ ها استفاده از وسایل حفاظی مثل گوش بند و زانوبند و وسایل استاندارد مثل کفش و تشک الزامی است.

8- پیشنهاد می‌شود که جنبه‌های بهداشت فردی از جمله کوتاه بودن ناخن‌ها، رعایت اندازه ریش، استفاده از حوله و سایر موارد بهداشتی به وزرشکاران آموزش داده شود و در محل تمرین نیز وسایل و جعبه کمک های اولیه وجود داشته باشد 8- پیشنهاد می‌شود که جنبه‌های بهداشت فردی از جمله کوتاه بودن ناخن‌ها، رعایت اندازه ریش، استفاده از حوله و سایر موارد بهداشتی به وزرشکاران آموزش داده شود و در محل تمرین نیز وسایل و جعبه کمک های اولیه وجود داشته باشد.

پژوهش – ورزش سیستم ایمنی کشتی گیران با تغییرات سریع وزنی ضعیف می شود.

کمیته پزشکی فیلا باید تأثیر تغییرات رده وزنی کشتی گیران بر ایمنی هومورال آن ها را مورد توجه قرار دهد.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، نتایج تحقیقات استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه ارومیه واستاد یار گروه ایمنی شناسی دانشگاه تربیت مدرس تهران با بررسی " اثر تمرینات کشتی در پیش از فصل مسابقه و فصل مسابقه روی ایمنی هومورال کشتی گیران جوان " ، بیانگر آن است که ورزشکاران در طی دوره هایی که پاسخ های ایمنی پس از ورزش ِ شدید مهار می شود، نسبت به ابتلا به عفونت و بیماری حساس تر می شوند.

گفتنی است، دراین ارتباط ، سیستم ایمنی هومورال به عنوان اولین خطر دفاعی مهم بدن با توجه به ویژگی تمرینات کشتی، نوع رقابت و خصوصیات بدنی و فیزیولوژیک کشتی گیران ، جایگاه ویژه ای را از لحاظ تندرستی و دوام کشتی گیران در طول فصل پیش از مسابقه و فصل مسابقه دارد.

در این تحقیق 37 کشتی گیر سَبک ِ آزاد جوان و سالم ِ داوطلب با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش 19 نفر و شاهد 18 نفر تقسیم شدند.

بر اساس این بررسی، گروه آزمایش در فصل پیش از مسابقه ( 3 ماه) و فصل مسابقه( 1 ماه) تمرینات معینی را انجام می دادند و گروه شاهد در برنامه تمرینات مورد نظر شرکت نمی کردند.

نتایج بررسی اثر تمرینات کشتی در پیش از فصل و فصل مسابقه بر روی شاخص های منتخب ایمنی هومورال کشتی گیران ، نشان داد که در وضعیت استراحت، دو گروه( آزمایش و شاهد) از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال و متغیرهای تحت کنترل یکسان بوده اند، در فصل پیش از مسابقه ، غلظت های IgM , IgG, IgA سرم در دو گروه ، تغییر معنی داری نشان نداد.

همچنین در فصل مسابقه، گروه آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد ، غلظت IgG40 درصد و غلظت IgA30 درصد کاهش داشت که این تغییرات از نظر آماری معنی دار بودند.

در دوره بازیافت، تغییر معناداری از نظر شاخص های منتخب ایمنی هومورال بین دو گروه مشاهده نشد.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که سیستم ایمنی هومورال کشتی گیران جوان در فصل مسابقه ، تحت تأثیر شدت تمرینات ، با تغییرات موقتی مواجه می شود که با توجه به برگشت این تغییرات در دوره بازیافت ، اهمیت آنها کاملا مشخص نیست.

از سوی دیگر، کاهش حجم پلاسما و تبادلات آنی خارج عروقی پروتئین های پلاسما می توانند از ساز و کارهای تاثیر گذار بر تغییرات میزان این ایمونوگلوبولین ها در سرم ورزشکاران در طول فصل مسابقه باشند.

پژوهشگران در خاتمه تاکید کرده اند: تحقیق در خصوص دستگاه ایمنی کشتی گیران ، بسیار اندک بوده و انجام تحقیقات بیشتری را در این زمینه ضروری می سازد.

آیا تفاوتی در میزان بروز شدت آسیب های زانو درکشتی گیران با سایر ورزشکاران وجود دارد؟

میزان بروز آسیب های زانو در کشتی گیران بالا است ( تقریبا مثل فوتبال ) ، اما شدت آن کمتر است، احتمالا به دلیل حرکات پیچشی و خم شدن بیش از حد زانوها ، آسیب منیسک ( خصوصا قسمت خارجی آن) در این ورزش از همه رشته های دیگر شایعتر است .

شایعتر ین محل آسیب در کشتی گیران کجاست و اصولا مکانیسم آسیب در ورزش کشتی شامل چه مواردی است؟

زانوها بیشترین احتمال آسیب را دارند.

اگر چه صدمات شانه ، سر و گردن هم به طور معمول مشاهده می شوند .

در کل تماس مستقیم با حریف یا تشک کشتی ، ضربات مستقیم به سر و صورت تحت فشار قرار گرفتن یا کشیده شدن گردن و شانه ، برخورد زانو در هنگام زیر گیری یا افتادن روی تشک ازجمله علل آسیب در ورزش کشتی می باشند.

منظور از زمان آسیب یا Injury time چیست؟

در جریان مسابقه به هر کشتی گیر صدمه دیده حداکثر 2 دقیقه وقت درمان داده می شود تا به رقابت بازگردد( و گرنه نتیجه به سود حریف اعلام خواهد شد، مگر اینکه آسیب در اثر مانور غیر قانونی حریف باشد).

این زمان حالات خونریزی دهنده را شامل نمی شود ( مثلا برایخونریزی از بینی ) ، ولی میزان وقتهایی که برای مقابله و درمان خونریزی گرفته خواهد شد بر عهده داری مسابقه است.

اگر خونریزی بیش از 5 دقیقه طول بکشد.

داور می تواند بازی را خاتمه یافته اعلام کند.

پس تصمیم سریع و صحیح در مرود توانایی ادامه کشتی توسط کشتی گیر برعهده پزشک تیم است .

از سال 1992 به بعد تصویب شد که استفاده از داروهای بی خطر در طی این زمان مجاز باشد: البته گلوکز خوراکی و یا مواد استنشاقی برای آسمی ها هم از جمله استثناء ها هستند.

داروهای غیر مجاز ، در این شرایط غیر مجازند و استفاده از هر گونه دارویی در جهت کاستن از شدت درد( مثلا بی حس کنده های موضعی ممنوع است.

در مورد نحوه برخورد با پارگی ها و یا بریدگی های در حین مسابقه شرح دهید.

پس ازپاک کردن خون ،برای جلوگیری از خونریزی بیشتر به روی ناحیه فشار وارد می کنند.

سپس می توان روی زخم را با چسب های بیشتر به روی ناحیه فشار وارد می کنند سپس می توان روی زخم را با چسب های استریل پوشانید.

کشتی گیر می تواند سریعا به مسابقه بازگردد.

چون احتمال کنده شدن چسب های استریل پوشانید .

کشتی گیری میتواند سریعا به مسابقه بازگردد .

چون احتمال کنده شدن چسب و خونریزی مجدد وجود دارد ، بهتراست ، مقداری از زمان مجاز آسیب را ذخیره کند تا برای دفعات احتمال بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

چگونه باید خونریزی از بینی را متوقف کرد؟

اگر خونریزی شدید و غیر قابل کنرتل باشد ، داور حق دارد بازی را متوقف کند برای مقابل با این معضل.

کستی گیر را خوانده ( در هر وضعیتی که راحت تر است ) و از او میخواهند که با فین کردن خون و لخته های موجود را در دستمالی تخلیه کند.

میتوان پس از این کار ، دستمال را روی پره های بینی فشار داد تا مواد باقیمانده تخلیه شود.

حال با استفاده از پنبه و یا کتان یک تکه و کافی سوراخ بینی را مسدود یا به اصطلاح تامپون می کنند.

در بعضی موارد تامپون را به پماد یا ماده ای روغنی هم آغشته می کنند.

اما استفاده از مواد نقض کننده عروقی ممنوع است.

اصلاح گوش گل کلمی به چه معناست ؟

چگونه نمی توان از ایجاد آن جلوگیری کرد؟

ضربات و تروماهای مکرر به گوش سبب جدا شدن غضروف از بافت دور آن شده و در فاصله پدید آمده خون و سرم تجمع پیدا می کند.

درصورت باقی ماندن این وضعیت ، هماتوم بوجود آمده ودر جریان خون غضروف اختلال ایجاد کرده و سبب غضروف سازی جدید در این ناحیه شده که خود سبب بد شکل شدن گوش می شود.

شاید مناسب ترین درمان ، تخلیه از راه ایجاد برشی کوچک باشد و پس از آن از مواد فشارنده ای استفاده می کنند تا این فضای بوجود آمده را مسدود نماید .

استفاده از محافظهای سر در جلوگیری از ضربه های مکرر به گوش نقش موثری خواهند داشت .

آیا در کشتی خطر انتقال عفونت از فردی به دیگر وجود دارد ؟

چگونه می توان از احتمال آن کاست؟

اصولا احتمال انتقال عفونت از کشتی گیری به کشتی گیردیگر اندک است ولی غیر مکن نیست ، تماس مکرر بدنی در کشتی گیران سبب انتقال آسان عفونت ها به خصوص انواع پوستی آنها می شود.

برای کاستن از احتمال خطر ، رعایت دقیق بهداشت فردی لازم است در صورت مشاهده هر گونه خونریزی باید آنرا سریعا متوقف کرد و علائم را پاک نمود.

تشک کشتی باید با ماده ضد عفونی کننده شسته شود.

لباسهایی که روزانه پوشیده می شوند باید تمیز بوده و پس از تمرین یا مسابقه بلافاصله شسته شوند کشتی گیران باید قبل و بعد از هر مسابقه دوش گرفته وبا صابون خود را بشویند.

اگر کشتی گیر از لحاظ عفونی علامت دار باشد، تا رفع آن مجاز به انجام مسابقه یا تمرین نخوهد بود.

در مورد عفونت ویروس هرپس ( تب خال) در کشتی گیران توضیح دهید راه درمان و پیشگیری از آن چیست؟

واژمه Herpes gladiatorum‌ به معنی یک عفونت پوستی ویروسی شایع در کشتی گیران است که در اثر تماس نزدیک بدنی بین فرد آلوده با فرد سالم ایجاد می شود .

در صورت ابتلا ، طبیعی عموم کننده دارد.

جداسازی فرد مبتلا از سایر کشتی گیران تا رفع علائم اجباری بوده و معاینه دقیق و منظم برای ارزیابی سیر ضایعات لازم است داوران هم باید با نوع ضایعات آشنا شوند و در حین وزن کشی از انجام مسابقه افراد مبتلا جلوگیری شود.

برای درمان با تجویز پزشک و برای دوره های 10 روزه از داروهای ضد ویروس استفاده می شود .

درصورت عود با صلاحدید پزشک می توان برای مدت طولانی تری هم از دارو استفاده کرد.

توجه زیاد به کاستن وزن در کشتی گیران سبب بروز اختلالات جسمی وروانی در آنان می شود.

راه صحیح کاهش وزن چیست ؟

اگر کاستن وزن به میان 5 تا 8% چربی بدون و به صورت تدریچی و با حفظ تغذیه و هیدراتاسیون کافی انجام پذیرد.

اصلامضر نخواهد بود.

عمده اشکال متوجه روش های غلط وسریع کاهش وزن است که حتی می توانند در برخی موارد مخل حیات باشند.

از جمله این موارد استفاده نادرست ازسوناء کاهشمیان آب بدن ( با استفاده از داروهای ادرار آور یا مسهل و یا وادار ساختن به استفراغ ) و از همه شایعتر دهیراتاسیون می باشند .

شاید بتواند گفت وزن کشی در فاصله یک ساعت مانده به مسابقه هم مانع دهید ره شدن کشتی گیر می شودوهم از خوردن مایعات بیش از حد در این فاصله کوتاه جلوگیری خواهد کرد.

چگونه دهیدراتاسیون روی یک کشتی گیر اثر خواهد گذاشت؟

بسیاری از کشتی گیرا در فاصله 24 تا 48 ساعت به مسابقه مانده حدود 5 تا 10% آب بدن خود را از دست می دهند پزشکان ، مردم عادی را با این شدت دهیداتاسیون بستری می کنند به صورت حاد، دهیدراتاسیون خصوصا از جهت قدرت و سرعت سبب افت عملکرد ورزشکار می شود.

با مختل شدن سیستم تنظیم حرارت بدن ، گرفتگی های عضلانی خستگی و یا شوک گرمایی رخ خواهد داد.

اختلالات الکترولیتی پدید آمده روی عمل قلب اثر سوء خواهند گذاشت، در درازمدت هم آسیب های کلیوی ، تاخیر رشد و اختلالات یادگیری ازجمله عوارض دهیدراتاسیون هستند.

تغذیه در ورزش کشتی (1) کشتی از جمله فعالیت های ورزشی سنگین و یکی از پرجنب و جوش ترین ورزش ها می باشد و کشتی گیر نیازهای تغذیه ای منحصر به فردی دارد.

دلیل این امر آن است که اگر چه مدت زمان مسابقه ی کشتی کوتاه و در حد چند دقیقه می باشد، لیکن یک کشتی گیر می باید در طول روز، مدت زمان زیادی را به تمرین اختصاص دهد و این امر به افزایش نیاز فرد منجر می گردد.

یک کشتی گیر برای آن که بتواند در یک مسابقه پیروز شود، می باید در بهترین شرایط قرار داشته باشد.

بر این اساس دانستن اصول مقدماتی تغذیه و به کارگیری آنها برای چنین فردی، حیاتی خواهد بود.

مهم ترین مطالب قابل ذکر در این رابطه عبارت اند از: آب : کمبود آب بدن (دهیدراتاسیون)، دشمن اصلی شماست.

زمانی که بدن شما کم آب می شود، حجم خون شما به شدت کاسته می گردد و افت فشار خون رخ می دهد.

در چنین شرایطی خون رسانی به بافت ها به خوبی انجام نمی شود و سلول های بدن مواد مورد نیاز خود را نمی توانند دریافت کنند و مواد دفعی در اطراف آنها تجمع می یابد.

این مجموعه ی عوامل، موجب تشدید احساس خستگی می گردد.

مطالعات متعددی تاکنون بر روی این موضوع صورت گرفته و همگی نشانگر آن است که کم شدن آب بدن حتی در مقادیر اندک نیز موجب آسیب رساندن به عملکرد ورزشی و ضعف عضلانی ورزشکار می گردد.

زمانی که بدن فرد کم آب می شود، عمل تعریق به سختی انجام می شود.

در این حالت فرد بیشتر در معرض آسیب های ناشی از افزایش دمای داخلی بدن و گرما قرار می گیرد، زیرا بدن انسان با انجام عمل تعریق، بخشی از دمای داخلی را به بیرون رانده و سبب خنک شدن محیط داخلی می گردد.

قابل توجه آن که افزایش دمای محیط داخلی بدن نه تنها موجب بیماری فرد می شود، بلکه می تواند به آسیب های عضلانی، نارسایی کلیوی و حتی مرگ منجر شود.

بنابراین برای نوشیدن آب، منتظر احساس تشنگی نشوید.

مصرف مایعات مورد علاقه یا نوشیدنی های ورزشی نیز به شما کمک می کند.

البته در صورت عدم دسترسی به این موارد، به مقدار زیاد آب بنوشید.

در مرحله ی پس از ورزش، مصرف آب میوه های طبیعی را فراموش نکنید.

حتی اگر تشنه نیستید، حدود یک ساعت قبل از ورزش یا مسابقه، 3-2 لیوان آب بنوشید.

این کار جلوی تشنگی شما را گرفته و به شما کمک می کند تا شدیدتر و برای مدت طولانی تری به مسابقه پرداخته یا تمرین کنید.

فراموش نکنید اثر بخشی تمرینات سخت و شدید، تنها در صورت وجود ذخایر کافی ومطلوب آب در بدن شما میسر خواهد بود.

املاح معدنی : برای آن که فعالیت عضلات شما به خوبی انجام شود به میزان متناسبی از الکترولیت ها و مواد معدنی نیاز دارید.

بدن شما در هنگام تعریق برخی مواد معدنی نظیر : سدیم ، پتاسیم ، کلسیم و منیزیم را از دست می دهد که این اتلاف در طی ورزش به دلیل افزایش میزان تعریق، افزایش می یابد.

عدم جایگزینی این الکترولیت ها که از طریق عرق و ادرار از دست رفته است، به توان و عملکرد ورزشی شما آسیب می رساند.

جالب توجه آن که تحقیقات نشان می دهد که افراد با وزن مطلوب، کمترین میزان تعریق را داشته و بر این اساس الکترولیت کمتری را از دست می دهند.

در صورتی که از نوشیدنی های ورزشی استفاده می کنید، انواعی را که حاوی الکترولیت ها هستند، انتخاب کنید تا به تأمین نیاز شما به مواد معدنی کمک نماید.

البته برای مصرف در حین ورزش، بهتر است نوشیدنی از انواع ایزوتونیک ( نوشیدنی حاوی الکترولیت ها که غلظت آن مشابه خون باشد ) انتخاب شود تا با سهولت بیشتری جذب شده و موجب ناراحتی های گوارشی نگردد.

برای آن که انتخاب درستی داشته باشید به برچسب محصول مراجعه نمایید.

کربوهیدرات برای حداکثر ذخیره ی انرژی : کربوهیدرات مصرفی روزانه ی شما به صورت گلیکوژن در عضلات ذخیره می شود.

اگر چه پروتئین و چربی نیز به عنوان منابع انرژی مورد استفاده قرار می گیرند، لیکن کربوهیدرات سریع ترین و به صرفه ترین منبع انرژی بوده و نیازهای فوری انرژی را تأمین می نماید.

برای آن که عضلات شما ذخایر قابل توجهی از این مواد را در خود جای دهند، در طی چند روز قبل از مسابقه میزان کربوهیدرات برنامه ی غذایی خود را افزایش داده و از منابع غنی از کربوهیدرات استفاده نمایید.

مواد غذایی غنی از کربوهیدارت شامل : انواع نان ، برنج و سایر غلات ، سیب زمینی ، ماکارونی ، کیک و شیرینی هاست.

برخی متخصصان به ازای هر ساعت فعالیت ورزشی شدید، حدود 60-30 گرم کربوهیدرات را توصیه می کنند.

حال آن که در طی دوره های مسابقات فشرده، به طور معمول، ورزشکار زمان کافی برای مصرف یک وعده ی غذایی مطلوب جهت تأمین نیازهای خود را ندارد.در چنین شرایطی، یک میوه و یک مکمل انرژی زای کربوهیدراته می تواند منبع خوبی از کربوهیدرات، برای ورزشکار باشد.

در مطلب بعدی در مورد ویتامین ها و سایر مواد غذایی مود نیاز کشتی گیران بحث خواهیم کرد.

با ما همراه باشید.

*مطالب مرتبط : - تغذیه ورزشکاران وتامین انرژی - نقش کربوهیدارت ها در تغذیه ورزشکاران - نیاز به آب و املاح در ورزشکاران - برای جلوگیری از کم آبی در بدن ، چه مقدار آب و مایعات نیاز داریم ؟

تغذیه در ورزش کشتی (2) ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها : این سئوال برای بسیاری از ورزش کاران وجود دارد که آیا دریافت مکمل ویتامینی در بهبود عملکرد ورزشی یک کشتی گیر مؤثر بوده و اساساً مورد نیاز می باشد؟

در پاسخ به این سئوال ذکر این نکته لازم است که در صورت دریافت یک برنامه ی غذایی متعادل که حداقل 5 واحد میوه و سبزی در تنظیم آن در نظر گرفته شده باشد، به احتمال زیاد اکثر ویتامین های اساسی، در حد مورد نیاز دریافت گردیده و مصرف مکمل لزومی نخواهد داشت.

البته کشتی گیران در دوره ی تمرینات فشرده و نیز دوره هایی که قصد کاهش وزن دارند؛ برنامه ی غذایی متعادلی دریافت ننموده و این امر به طور معمول در یک دوره ی زمانی طولانی صورت می گیرد.

لذا برای اطمینان از آن که امکان بروز کمبود ویتامینی را در این موارد از بین ببریم، مصرف یک مکمل ویتامینی می تواند مفید باشد.

از طرف دیگر انجام فعالیت بدنی سنگین، با افزایش میزان رادیکال های آزاد در خون، به بافت های بدن آسیب وارد می کند.

لذا برای پیشگیری و کاهش ضایعات اکسیداتیو بافت ها، مصرف آنتی اکسیدان هایی مثل ویتامین E و C می تواند مفید باشد.

بهترین منبع ویتامین E آجیل و روغن های گیاهی مثل : روغن جوانه گندم، آفتابگردان، بادام، گردو ، فندق ، ذرت و زیتون است.

ویتامین C در سبزیجات و میوه های تازه و بیشتر در مرکبات ( پرتقال، گریپ فروت، انواع لیمو و نارنگی )، کیوی ، انواع توت، گوجه فرنگی ، فلفل دلمه ای، هندوانه ، طالبی ، توت فرنگی ، سیب زمینی و سبزیجات برگ سبز موجود است.

کراتین برای توان و عملکرد ورزشی بهتر : کراتین ترکیبی است پروتئینی که در گوشت قرمز و در برخی مواد غذایی دیگر یافت می شود.

این ترکیب در بدن، به عنوان ذخیره ی انرژی، برای انجام فعالیت های بدنی به ویژه انواع ورزش های بی هوازی که با شروع تند همراه بوده و نیز حرکات سریع ورزشی نظیر زیرگیری ها در کشتی به کار می رود.

برخی از مکمل هایی که در حال حاضر توسط ورزشکاران مصرف می شوند، اساس علمی ندارند.

ولی این موضوع در مورد کراتین صادق نیست.

مطالعات علمی متعدد، نشانگر آن است که کراتین موجب افزایش قدرت، اندازه و عملکرد ورزشی می شود.

مطالعات بسیاری نیز تأیید کننده ی بی ضرر بودن این ماده می باشند و محققان با به کارگیری این مکمل تحت شرایط کنترل شده، هنوز عوارض جانبی خاصی از این ماده گزارش ننموده اند.

این مکمل حدود 150 سال است که به مصرف می رسد و نخستین بار توسط پزشکان، برای بهبود عملکرد عضلات و سلول های عصبی استفاده شد.

مطالعات بر روی کشتی گیران نشانگر آن بوده که مصرف این ماده، موجب افزایش قدرت بدنی و کاهش درد ناشی از ورزش سنگین می شود.

علاوه بر این ، مصرف کراتین در ورزشکارانی که برنامه ی غذایی کم کالری دارند، به حفظ اندازه و توان عضلات کمک می نماید.

توجه داشته باشید که در مصرف کراتین، باید به توصیه ی متخصص تغذیه یا پزشک عمل نموده و بیش از مقدار تجویز شده میل نکنید، زیرا مصرف بیش از حد آن، تنها دور ریختن پول بوده و ممکن است باعث بروز عوارضی در بدن شود.

توصیه های تغذیه ای برای کشتی گیران : - هیچ گاه بیش از 1 کیلوگرم در هفته، وزن خود را کاهش ندهید.

با رعایت این میزان استاندارد کاهش وزن، در واقع حداقل کاهش بافت عضلانی را دارید و با کاهش بیشتر ازاین مقدار، اتلاف بافت عضلانی رخ می دهد.

- در صورتی که به دلیل تمرینات سخت و فشرده، در هفته بیش از 5/1-1 کیلوگرم وزن کم کردید، مقدار بیشتری میوه، سبزی و غلات مصرف کنید تا نیاز شما برطرف گردد.

- برای کاهش وزن تنها، به برنامه ی غذایی کاهش وزن اکتفا نکرده و به یاد داشته باشید که انجام فعالیت های هوازی مثل پیاده روی، چربی بدن شما را خواهند سوزاند و انجام تمرینات با وزنه، وزن عضلات شما را افزایش می دهد.

بنابراین توأم نمودن این ورزش ها با برنامه ی غذایی، مقدار چربی بدن شما را کم خواهد کرد.

- انرژی مورد نیاز شما، وابسته به اندازه ی بدن شماست.

کوچک جثه ترین کشتی گیر نیز حداقل 1700 کیلو کالری انرژی در روز نیاز خواهد داشت و دریافت انرژی کمتر از این میزان، به کاهش وزن فرد منجر می گردد.

- از دریافت مایعات روزانه غافل نشوید و سعی کنید دریافت مایعات شما در حد مطلوب باشد.

برای آن که از کم آبی (دهیدراتاسیون) و خستگی زودرس جلوگیری شود، 5/1 برابر وزن از دست رفته ی خود، در طی تمرین و مسابقه، آب یا مایعات دیگر بنوشید.

- رژیم غذایی روزانه ی خود را با مشورت متخصصان تغذیه تنظیم کرده و از تمامی گروه های غذایی بهره ببرید.

در عین حال به یاد داشته باشید مصرف غلات، سبزی جات و میوه جات به دلیل وجود کربوهیدرات در آنها، برای شما مفید خواهند بود.

- از نوشیدنی هایی استفاده کنید که سریع تر جذب شوند و در عین حال ذخایر انرژی بدن شما را نیز تجدید نمایند.

لذا از نوشیدنی های ورزشی که حاوی 17-14 گرم کربوهیدرات در هر لیوان (250 میلی لیتر) و مقدار کمی نمک طعام می باشند، مصرف کنید.

این نوشیدنی ها علاوه بر تأمین مایعات و مقداری انرژی، املاح معدنی بدن شما را نیز تأمین می کنند.

- پس از وزن کشی، با مصرف مایعات، غذاهای کربوهیدراتی و نوشیدنی های کربوهیدراتی ورزشی، علاوه بر بازسازی ذخایر انرژی از دست رفته ی خود، وضعیت مایعات بدن را بهبود دهید.

البته در دریافت این اقلام نیز زیاده روی نکنید تا دچار مشکلات و عوارض گوارشی نشوید.

- در رستوران ها و از بین غذاهای آماده، غذاهایی با چربی کمتر را انتخاب کنید.

برای این منظور سس کم چرب و ماست کم چرب انتخاب های خوبی می باشند.

- غذاهای چرب، نظیر: کره، انواع روغن ها و غذاهای سرخ کرده را در برنامه ی غذایی روزانه ی خود به ویژه در روز مسابقات، به مقدار کم مصرف کنید و غذاها را بیشتر به صورت آب پز میل کنید.

*مطالب مرتبط : - نقش مواد غذایی آنتی اکسیدانی در سلامتی بدن - مصرف قرص های ویتامینی در ورزشکاران نقش ویتامین های آنتی اکسیدانی در ورزش - چگونه می توان عضلانی و نیرومند شد ؟

- ویتامین C - ویتامین E حدود یک ساعت قبل از ورزش یا مسابقه، 3-2 لیوان آب بنوشید و پس از ورزش، مصرف آب میوه های طبیعی را فراموش نکنید.

افراد با وزن ایده آل، کمترین میزان تعریق را داشته و بر این اساس املاح کمتری را از دست می دهند.

در طی چند روز قبل از مسابقه میزان کربوهیدرات برنامه ی غذایی خود را افزایش داده و از منابع غنی از کربوهیدرات استفاده نمایید.

برای پیشگیری و کاهش ضایعات اکسیداتیو(تخریب) بافت ها، مصرف آنتی اکسیدان هایی مثل ویتامین E و C می تواند مفید باشد.

مصرف کراتین باید تحت نظر پزشک یا متخصص تغذیه باشد.

برای جلوگیری از کم آبی (دهیدراتاسیون) بدن و خستگی زودرس ، 5/1 برابر وزن از دست رفته ی خود، در طی تمرین و مسابقه، آب یا مایعات دیگر بنوشید.