دانلود تحقیق انستیتو پاستور و داروهای نوترکیب

با کسب دانش فنی تولید فرآورده های دارویی نوترکیب انستیتو پاستور از این پس انواع مواد دارویی بیوتکنولوژی را می توان در مقیاس واستانداردهای قابل قبول جهانی در داخل کشور تولید کرد.

زیست فناوری، فناوری مبتنی بر زیست شناسی است که بطور روزافزون در صنایع مختلف همچون کشاورزی، علوم غذایی و پزشکی کاربرد دارد.رویکرد جهانی به دانش زیست فناوری طی دهه های گذشته نشانگر اهمیت این دانش و نقش خاص آن در صنعت و اقتصاد کشورهای مختلف است به طوریکه بسیاری از فرآورده های مختلفی که در زندگی انسان مورد استفاده قرار می گیرد حاصل به کارگیری دانش زیست فناوری و بخصوص فناوری تولید فرآورده های نوترکیب است.محصولات نوترکیب که با دستکاری های ژنتیکی و تغییرات DNAدر موجودات مختلف همراه است موجب تحول عظیمی در نوع و تنوع فرآورده های دارویی مورد مصرف شده است به طوریکه امروزه شاهد مصرف فرآورده های نوترکیب دارویی با وزن مولکولی بالا به جای مولکول های شیمیایی کوچک دیروز هستیم.

با افتتاح مجتمع ملی تولید فرآورده های دارویی نوترکیب پاستور در منطقه غرب آسیا ایران تنها کشوری است که توانایی تولید فرآورده های دارویی نوترکیب را بصورت صنعتی پیدا کرده ممکن است کشورهای دیگری هم اقدام کرده باشند ولی هنوز به مرحله تولید صنعتی نرسیده اند.مجتمع ملی تولید فرآورده های دارویی نوترکیب در مجموعه ای به مساحت ۵۰هزار مترمربع ایجاد شده و شامل بخش های مختلف بخش تولید واکسن هپاتیتB، بخش تولید استرپتوکیناز، بخش تولید آلفا اینترفرون، بخش تولید اریتروپویتین و بخش فرمولاسیون و بسته بندی است.

رییس انستیتو پاستور ایران در گفتگو با ایرنا گفت: «در مجتمع تولید فرآورده های دارویی نوترکیب مواد اولیه و محصولات نهایی پروتئین های نوترکیب دارویی شامل واکسن هپاتیت B ، اریتروپویتین، اینترفرون و استرپتوکیناز در مقیاس صنعتی تولید می شود.» منظور از محصولات نوترکیب داروهایی است که با دستکاریهای ژنتیکی و تغییرات DNAدر موجودات مختلف همراه است این داروها منجر به تحول عظیمی در نوع و تنوع فرآورده های دارویی مورد مصرف می شود.به گفته رییس انستیتو پاستور ایران مجتمع تولید فرآورده های نوترکیب در شرایط فعلی با تولید یک میلیون واکسن هپاتیت B قادر به رفع نیازهای داخل است.

دسته‌بندی‌های کاربردی و اولویت‌های تحقیقاتی- تجاری در این مقاله با اشاره به نانوبیوذرات به کاربردهای آنها اشاره شده است.

با اشاره به نانوکپسول ها و تعریف آنها به کاربرد این نانوکپسول ها اشاره شده است.

همچنین در این مقاله به درخت سانها، کاتالیتها، ذرات ویروس مانند، پروتئین نانوذرات و کاربردهای آنها اشاره ای شده است.

در ادامه این مقاله نقش نانولولهها و نانوکامپوزیتها در صنعت و تولیدات صنعتی آورده شده است.

به کاربردهای این مقاله میتوان به نانوفیلتراسیون، نانوسنسورها و مواد هوشمند اشاره کرد نانوکامپوزیت‌ها می‌توانند به عنوان مواد بسته‌بندی جدید استفاده شوند.

یک مثال نانوکامپوزیت‌های تشکیل‌شده از نشاسته سیب‌زمینی و کلسیم کربنات است.

این فوم مقاومت خوبی به حرارت دارد و سبک و زیست‌تخریب‌پذیر است و می‌توان برای بسته‌بندی مواد غذایی به کار رود.

نانوساختارها همچنین می‌توانند از مواد طبیعی، خاک‌های کریستالی طبیعی به خصوص Montomorillouite مواد آتشفشانی و دسکی شکل نازک در مقیاس نانو، منابع محبوبی برای تولید نانوخاک هستند.

این ماده به عنوان یک ماده افزودنی در تولید نانوکامپوزیت‌ استفاده می‌شود.

افزودنی فقط ۳-۵% از این ماده پلاستیک را سبک‌تر، قوی‌تر و مقاوم‌تر به حرارت می‌کند و خواص ممانعت‌کنندگی بهتر دربرابر اکسیژن، دی‌اکسید کربن، رطوبت و مواد فرار دارد.

این خواص برای بسته‌بندی مواد غذایی بسیار مفیدند و استفاده از آنها می‌تواند زمان نگهداری مواد غذایی مثل گوشت‌های فرآیندی، پنیر، آرد قنادی، غلات و غذاهای کنسروشده را افزایش دهد.

۳- نانوفیلترها، نانوسنسورها و مواد هوشمند: فیلترها براساس اندازه منافذشان دسته‌بندی می‌شوند و بر این اساس به میکروفیلترها آلترافیلترها و نانوفیلترها دسته‌بندی می‌شوند.

نانوفیلتراسیون در اصل فیلتراسیون با فشار پایین‌تر از اسمز معکوس است، بنابراین قیمت تمام‌شده نانوفیلترها و انرژی مصرفی کمتر است.

نانوفیلترها علاوه بر بازیابی عناصری مثل نمک و کلسیم از آب، قادر به بازیابی ویروس‌ها و باکتری‌ها نیز می‌باشند بنابراین می‌توانند در رفع، آلودگی‌های آب‌های ذخیره نوشیدنی انسان‌ها و آب‌های کشاورزی استفاده شوند.

نانوفیلترها می‌توانند به فیلتراسیون سریع خون کمک فراوانی کنند.

در حال حاضر مسمومیت خونی یکی از مشکلات جدی در جهان است و خطر عفونت در واحدهایی که نیاز به مراتب شدیدتری دارند بیشتر است، چون مریض‌ها آسیب‌پذیرترند.

اگر مسمومیت خونی اتفاق بیافتد باید خون هرچه سریع‌تر از عامل مسمومیت پاک شود.

برای تشخیص عامل عفونت پلاسما و Endo toxin باید از هم جدا شوند تا عامل عفونت شناسایی شود.

با استفاده از نانوفیلترها می‌توان در یک مرحله پلاسما و Endo toxin را جدا کرده و عامل مسمومیت را شناسایی کرد و علاوه بر این خون را تمیز کرد.

علاوه بر این نانوفیلترها می‌توانند در جداسازی‌های بیولوژیکی باکتری، ویروس، اسیدنوکلوئیک تصفیه DNA ، جذب پروتئین‌ها و اسیدنوکلوئیک‌ها، سوبسترا برای کشت Batch ، آلترافیلتراسیون محصولات آشامیدنی و غذایی و استریلیزه کردن سرم‌های پزشکی و سیالات بیولوژیکی استفاده شوند.

نانوتکنولوژی با ساخت سنسورها در ابعاد کوچک ما را قادر خواهند ساخت که بتوانیم بسیاری از پارامترها را با دقت بیشتری ارزیابی کنیم.

با استفاده از مولکول‌های بیولوژیکی قادر خواهیم بود که نانوسنسور بسازیم.

نانوسنسورها کاربردهای بسیاری در سه حوزه مهم نانوبیوتکنولوژی (پزشکی، کشاورزی و صنایع غذایی) دارند که شامل: • آشکارسازی عوامل و کمیت‌های شیمیایی و بیولوژیکی • توالی‌سنجی DNA • در تشخیص بیماری‌ها و تولید داروها • در آزمایش‌های مؤثر و سریع بر روی داروهای جدید • سیستم‌های کنترلی قابل حمل و نقل برای حفظ سلامت محصولات کشاورزی و غذایی در انبارها و حمل و نقل و انتقال • سیستم‌های مجتمع نانوسنسوری برای اندازه‌گیری، گزارش‌دهی و کنترل هوشمند گیاهان یا دام‌ها • بیوسنسورهای دقیق‌تر برای شناسایی پروتئین‌ها • آشکارسازی سریع عوامل بیماری‌زا مواد هوشمند، مواد واکنشی ( Reactive Material ) که در ترکیب با حسگرها و تحریک‌کننده‌ها و شاید هم کامپیوترها به شرایط و تغییرات محیطی پاسخ مناسب می‌دهند، پلیمرهای هوشمند نمونه‌هایی از این دسته مواد هستند.

از این پلیمرها می‌توان در ساخت مواد بسته‌بندی جدید برای محصولات غذایی استفاده کرد، این مواد می‌توانند به مصرف‌کننده هشدار بدهند که غذا یا محصولات کشاورزی فاسد شده است.

لوازم آرایشی جز صنایع چندمیلیون دلاری است که از این سری مواد هوشمند سود خواهند برد.

فوران ایزوفلوران داروی بیهوشی استنشاقی اجزای فرمولی و شرح: ایزوفلوران (فوران)، داروی بیهوشی استنشاقی میباشد که غیر قابل اشتعال است.

نام شیمیایی آن 1-کلرو-2و2و2- تری فلوئورواتیل دی فلوئورومتیل اتر میباشد و فرمول ساختمانی آن بصورت زیر است: برخی ویژگیهای فیزیکی فوران عبارتند از: وزن مولکولی : 5/184 نقطه جوش در فشار 760 میلی متر جیوه: 5/48 درجه سانتیگراد ضریب انکسار 1/2990-1/3005 : n D20 اجزای فرمولی و شرح: ایزوفلوران (فوران)، داروی بیهوشی استنشاقی میباشد که غیر قابل اشتعال است.

نام شیمیایی آن 1-کلرو-2و2و2- تری فلوئورواتیل دی فلوئورومتیل اتر میباشد و فرمول ساختمانی آن بصورت زیر است: برخی ویژگیهای فیزیکی فوران عبارتند از: وزن مولکولی : 5/184 نقطه جوش در فشار 760 میلی متر جیوه: 5/48 درجه سانتیگراد ضریب انکسار 1/2990-1/3005 : n D20 وزن مخصوص در دمای 25 درجه سانتیگراد: 496/1 فشار بخار (بر حسب میلی متر جیوه) در دمای 20 درجه سانتیگراد : 238 در دمای 25 درجه سانتیگراد : 295 در دمای 30 درجه سانتیگراد : 367 در دمای 35 درجه سانتیگراد : 450 ضریب تفکیک در دمای 37 درجه سانتیگراد: ضریب تفکیک برای لاستیک و پلاستیک در دمای 25 درجه سانتیگراد : میزان خلوص بروش گاز کروماتوگرافی: بیش از 9/99% قابلیت اشتعال در اکسیژن یا اکسید نیتروژن : اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 9 ژول بر ثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: غیر قابل اشتعال اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 900 ژول برثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: در غلظت های بیهوشی دهنده ، غیر قابل اشتعال است .

MAC (حداقل غلظت الوئولی درانسان ): فوران مایع بیرنگ و پایداری است که پایدار کننده شیمیایی به آن افزوده نشده است.

فوران بوی شبه اتری و کمی تند دارد.

نتایج گاز کروماتوگرافی نشان داده است که در نمونه هایی از دارو که در بطری های شفاف بی رنگ و در مقابل نور غیر مستقیم آفتاب بمدت 5 سال قرار داشتند و یا در نمونه هایی از دارو که بمدت 30 ساعت در مقابل اشعه UV قرار داشتند، هیچ تغییری در ترکیب دارو دیده نشده است.

در اثر تماس فوران با محلول 1 نرمال متوکسید سدیم در متانول بمدت بیش از 6ماه، هیچ اثری از مصرف قلیا مشاهده نشده است.

این، نشانه پایداری بالای فوران در محیط قلیایی قوی میباشد.

فوران در صورت تماس با سدالایم تجزیه نمیشود و با آلومینیوم، قلع ، برنج ، مس و آهن واکنش نشان نمیدهد.

موارد مصرف: جهت بیهوشی استنشاقی خواص: القای بیهوشی و بویژه بازگشت از بیهوشی سریع است.

گرچه بوی نسبتاً تند دارو سرعت القا را کاهش میدهد، اما سبب تحریک ترشح بیش از حد بزاق و ترشحات نای و نایژه ای نمیشود.

رفلکسهای حلق و حنجره ای بسرعت فرو می خوابد.

عمق بیهوشی با فوران بسرعت قابل تغییر است.

ضربان قلب ثابت میماند.

در صورت افزایش عمق بیهوشی ، تنفس خود بخودی کاهش می یابد و باید بفواصل کوتاهی کنترل شود.

در طی القای بیهوشی ، فشارخون کاهش می یابد که در اثر تحریکهای ناشی از جراحی به حالت عادی باز میگردد.

در مرحله ابقای بیهوشی، نسبت مستقیمی بین عمق بیهوشی و کاهش فشار خون وجود دارد اما ضربان قلب ثابت میماند.

با کنترل تنفس و فشار CO2 داخل سرخرگی نرمال، علی الرغم افزایش عمق بیهوشی ، برون ده قلبی بدلیل افزایش ضربان قلب ثابت میماند.

افزایش CO2 خون ناشی از تنفس خودبخودی نیز می تواند سبب افزایش ضربان قلب و برون ده قلبی در حدی بالاتر از زمان هوشیاری باشد.

جریان خون مغزی در طی بیهوشی سبک با فوران ، تغییر نمی یابد اما در عمقهای بیشتر بیهوشی با فوران ، افزایش می یابد.

با هیپرونتیلاسیون بیمار قبل از بیهوشی یا در طی بیهوشی ، روند افزایش فشار مایع مغزی نخاعی، پیشگیری شده یا معکوس میگردد.

تغییرات الکتروانسفالوگرافی و تشنج پس از مصرف فوران بسیار بندرت مشاهده میشوند.

بنظر می رسد که فوران نسبت به انفلوران ، عضله قلبی را با شدت کمتری به آدرنالین حساس میکند.

اطلاعات محدودی نشان دهنده آنست که تزریق زیر جلدی تا 50 میلی لیتر از محلول آدرنالین 000، 200: 1 در بیمارانی که با فوران بیهوش شده اند، سبب القای آریتمی بطنی نمیشود.

در سطوح عادی بیهوشی ، اثر شل کنندگی عضلانی فوران ممکن است برای برخی از اعمال جراحی داخل شکمی کافی باشد اما برای ایجاد اثر شل کنندگی بیشتر، دوزهای پایینی از شل کننده های عضلانی داخل وریدی مورد نیاز است .

شل کننده های عضلانی که عموماً استفاده میشوند، اثرشان بطور قابل توجهی با فوران افزایش می یابد و این اثر در مورد شل کننده های عضلانی نان دپلاریزان با شدت بیشتری دیده میشود.

نئوستیگمین اثر شل کننده های عضلانی نان دپلاریزان را برمیگرداند اما تاثیری روی اثر شل کنندگی داروی فوران ندارد.

شل کننده های عضلانی که عموما" استفاده میشوند، با فوران سازگارند.

فوران در بیهوشی عمومی، در مراحل القا و ابقای بیهوشی قابل استفاده است.

در مورد استفاده از این دارو در دوران بارداری یا جهت کاربرد در طب زنان به استثنای جراحی سزارین ، اطلاعات کافی در دست نمیباشد .

فوران در بدن انسان نسبتاً کم متابولیزه میشود.

پس از بیهوشی فقط 17/0 درصد داروی استنشاق شده بصورت متابولیت در ادرار دیده میشود.

حداکثر غلظت سرمی فلوئور غیرآلی معمولاً کمتر از 5 میکرومول در لیتر است و تقریباً 4 ساعت پس از بیهوشی دیده میشود و تا 24 ساعت بعد به حد نرمال باز میگردد.

هیچ علامتی از آسیب کلیوی پس از تجویز فوران مشاهده نشده است.

دوز دارو و نحوه تجویز : فوران باید در دستگاههای تبخیر کننده ای که برای استفاده از این دارو طراحی و تنظیم شده اند، مصرف شود بطوریکه غلظت فوران آزاد شده بطور صحیحی کنترل شود.

مقادیر حداقل غلظت آلوئولی (MAC) فوران با سن تغییر میکند.

جدول زیر مقادیر میانگین MAC را در گروههای سنی مختلف نشان میدهد: دارو درمانی قبل از بیهوشی: داروی مصرفی قبل از بیهوشی باید با توجه به شرایط فردی بیمار و با در نظر گرفتن این نکته که فوران دارای اثر کاهش دهنده فعالیت سیستم تنفسی میباشد، انتخاب شود.

استفاده از داروهای آنتی کلینرژیک بستگی به انتخاب پزشک دارد اما در اطفالی که القای بیهوشی با فوران است ، استفاده از این داروها توصیه میشود.

القای بیهوشی: معمولاً داروی باربیتورات کوتاه اثر یا سایر داروهای وریدی القا کننده بیهوشی، تجویز شده و بدنبال آن مخلوط فوران استنشاق میشود.

روش دیگر ، استنشاق فوران با اکسیژن یا مخلوط اکسیژن / اکسید نیتروژن جهت القای بیهوشی می باشد.

القای بیهوشی با فوران در غلظت 5/0 درصد توصیه میشود.

غلظتهای 5/1 تا 3 درصد طی 7 تا 10 دقیقه، معمولاً عمق بیهوشی کافی برای انجام عمل جراحی را فراهم میکنند.

ابقای بیهوشی: عمق بیهوشی مورد نیاز جهت انجام عمل جراحی با غلظت 5/2-1 درصد فوران در مخلوط اکسیژن/ اکسید نیتروژن ایجاد میشود.

در صورتیکه فوران تنها با اکسیژن مصرف شود، مقدار 1-5/0 درصد اضافه تر جهت ایجاد عمق مورد نیاز برای عمل جراحی مصرف میشود.

در عمل جراحی سزارین 75/0 -5/0 درصد فوران در مخلوطی از اکسیژن / اکسید نیتروژن ، برای ابقای بیهوشی مورد نیاز است.

طی ابقای بیهوشی، فشار خون داخل سرخرگی ، در صورت عدم وجود سایر عوامل تاثیرگذار روی فشار خون بطور معکوسی با غلظت آلوئولی فوران ارتباط دارد.

کاهش بیش از حد فشار خون، اگر ناشی از عمق بیهوشی باشد، باید از طریق کاهش غلظت فوران استنشاق شده، اصلاح گردد.

افراد سالمند: همانند سایر داروهای استنشاقی ، غلظتهای کمتری از فوران برای ابقای عمق بیهوشی مورد نیاز جهت انجام عمل جراحی لازم است.

به جدول فوق در مورد مقادیر MAC مربوط به سن مراجعه نمایید.

موارد منع مصرف ، هشدار و غیره : در موارد حساسیت شناخته شده به فوران یا سابقه تب بالای بدخیم به دنبال مصرف این دارو ، فوران منع مصرف دارد.

از آنجایی که سطوح بیهوشی بسرعت و به آسانی با فوران قابل تغییر است ، تنها دستگاههای تبخیرکننده ای که دارو را با مقادیر قابل پیش بینی آزاد میکنند و دارای صحت مناسبی هستند یا تکنیکهایی که بواسطه آن غلظتهای دارو در هوای دم و بازدم قابل کنترل است، باید استفاده شوند.

میزان کاهش فشار خون و دپرسیون تنفسی می تواند نشانه ای از عمق بیهوشی باشد.

تاکنون ، در تجارب بالینی مصرف فوران حتی پس از مصرف دارو جهت اعمال جراحی طولانی مدت ، علائمی از سمیت کبدی مشاهده نشده است.

با وجود این، در مورد مصرف فوران در اعمال جراحی پی در پی در یک فرد تجارب محدودی وجود دارد و هنوز نتیجه اثر آن روی کبد مشخص نمی باشد.

همانند سایر گازهای بیهوشی هالوژنه ، فوران باید در بیماران مبتلا به افزایش فشار داخل مغزی با احتیاط مصرف شود.

درچنین مواردی انجام هیپرونتیلاسیون ممکن است ضروری باشد.

اثر شل کننده های عضلانی غیر دپلاریزان بطور مشخصی در اثر مصرف فوران تقویت میگردد.

مطالعات روی rat هیچ اثری روی قدرت باروری، بارداری یا زایمان یا روی قابلیت زیست حیوانات متولد شده نشان نداد.

هیچگونه اثر تراتوژنی مشاهده نشد.

آزمایشات مقایسه ای در خرگوش ، نتایج منفی مشابهی نشان داد.

ارتباط این مطالعات با انسان مشخص نمی باشد .

بی خطری استفاده از این دارو در دوران بارداری ثابت نشده است.

در بیمارانی که تحت عمل کورتاژ قرارگرفته اند، میزان خون ریزی قابل مقایسه با افرادی بوده که سایر گازهای بیهوشی را دریافت نموده اند.

اطلاعات کافی در مورد مصرف فوران جهت کاربرد در طب زنان ، به استثنای جراحی سزارین وجود ندارد.

عوارض ناخواسته: 1- آریتمی قلبی در برخی موارد گزارش شده است.

2- افزایش تعداد گلبولهای سفید خون، حتی در صورت عدم وجود استرس جراحی ، مشاهده شده است.

3- در طی بیهوشی یا پس از بیهوشی با فوران، بدلیل متابولیزه شدن دارو افزایش جزئی در میزان فلوئور غیر آلی سرم خون دیده شده است.

بعید بنظر می رسد که مقادیر جزئی فلوئور غیرآلی موجود در سرم خون (در مطالعه ای این مقدار بطور متوسط4/4 میکرومول در لیتر است) سبب سمیت کلیوی شود.

چرا که این مقادیر پایین تر از آستانه سمیت کلیوی است.

عوارض جانبی: همانند سایر داروهای بیهوشی هالوژنه ، کاهش فشار خون و دپرسیون تنفسی مشاهده شده است.

کنترل و اندازه گیری فشار خون و وضعیت تنفسی به فواصل نزدیک توصیه می شود.

در مواقعی که عمق بیهوشی بیش از حد بالاست، برای بهبود وضعیت افت فشارخون و دپرسیون تنفسی ناشی از آن، درمانهای حمایتی لازم است انجام گیرد.

هنگام برگشت از بیهوشی اثرات ناخوشایندی (لرزش ، تهوع، استفراغ) که ماهیتاً خفیف میباشند، میزان وقوعشان همانند میزان وقوع این عوارض با سایر عوامل بیهوش کننده است.

آب : گاز خون : گاز روغن: گاز61/0 43/1 8/90 لاستیک رسانا :گاز لاستیک بوتیل : گاز پلی وینیل کلراید: گاز پلی اتیلن : گاز پلی اورتان : گاز پلی اولفین : گاز بوتیل استات : گاز62 75 110 Ca 2 Ca 4/1 Ca 1/1 Ca 5/2 سن100 درصد اکسیژن70 درصد اکسید نیتروژن4±2628/156/07±4415/150/05±6405/137/0 سنمقدار میانگین حداقل غلظت آلوئولی در اکسیژن1-0 ماه6/1 %6-1 ماه87/1 %12-6 ماه8/1 %5-1 سال6/1 %اواسط دهه 20 سالگی28/1%اواسط دهه 40 سالگی15/1%اواسط دهه 60 سالگی05/1 %