شهر کاشان در 258 کیلومتری تهران قرار دارد. از شمال به کویر و دریاچه قم و از مشرق به اردستان و از جنوب به نطنز و از مغرب به محلات محصور است. به دلیل وجود تپه های باستانی در آن از مناطق باستانی محسوب می شود. کاشان از گذشته های دور به بافت منسوجات گلابتون، زری مخمل اطلس و تافته معروف بوده است.
آغاز شکل گیری و پیدایش فرشبافی در کاشان به عواملی باز می گردد که باعث رکود و حتی منسوخ شدن بافت پارچه و انواع منسوجات در کاشان شد. عواملی مثل مشکلات تاریخی – سیاسی، فرایند نساجی در ایران و تولید انبوه انواع منسوجات و شرایط جغرافیایی و خشکسالی های مکرر که باعث از رونق افتادن کشاورزی شد. در کنار مجموعه این عوامل به مرور فرشبافی جای گزین نساجی شد. امروزه قالی بافی در اکثر شهرها و روستاها و قصبات کاشان رواج دارد. شهر کاشان و حومه آن به عنوان مهمترین مرکز و پس از آن شهرهای نطنز جوشقان و مناطق فرشباف این ناحیه هستند.
طرح ← طرح های مورد استفاده در فرش کاشان انواع لچک ترنج شاه عباسی انواع لچک ترنج شاه عباسی و اسلیمی و شکارگاهی شیخ صفی و گل فرنگ است.
در فرش های قدیمی کاشان معمولاً ترنجی مرکزی به صورت چند قسمتی و لچک های مرتبط با آن وجود داشته. ترنج از چند ترنج متحد المرکز تشکیل می شده است و در مرکز ترنج یک نقش چلیپا وجود داشت و در مقابل حاشیه اصلی دارای نقوش درشت تری بود. در زمینه فرش ها گل های ختمی نیلوفر آبی، گل های سرخ و برگ های نوک تیز روی ساقه هایی ظریف سوار بودند و به نرمی در زمینه فرش می گشتند. و همه این مجموعه حالتی هندسی داشته. بعد ز جنگ جهانی اول این حالت هندسی از بین رفته. بعد از این دوره ترنج حالت بیضی شکل به خود می گیرد و کوچکتر می شود. حاشیه هم به نوعی از حاشیه معروف موستوفی الهام می گیرد. به طور کلی نقوش در فرش کاشان گردان است.