انسان همزمان با تحول در نحوه زندگی از شکار به کشاورزی و چوپانی با حیوانات رابطه های مختلفی پیدا کرد که همه در راستای دفع نیازهای او بودند و طی همین دورانها انسان متوجه مظاهر طبیعت که از کنترل او خارج بودند می شود و به دلیل قدرت بسیار این عوامل و مظاهر طبیعی و ناتوانیش در کنترل آنها و این که هستیش بستگی تام و تمام به آنها داشت برای آنها احترام خاصی قائل بود و آنها را به صورت های مختلف می پرسیدند. این مظاهر طبیعی بستگی به منطقه ای که انسان ها در آن ساکن بودند از منزلت و ارزشهای متفاوتی برخوردار می شوند گروهی از این عوامل که درآن منطقه خاص، نمود بیشتری داشتند و بیشتر با زندگی انسان مرتبط بودند بیشتر و گروهی کمتر مورد توجه و پرستش قرار می گرفتند و آریاییها وارد شده به سرزمین ایران برخی مظاهر سودمند طبیعت را پرستش می کردند و برای ایشان قربانی می نمودند و همانند دیگر پیروان ادیان ابتدایی برای مظاهر طبیعت به خاطر آنکه آنها را محل سکونت برخی ارواح می دانستند احترامی خاص قائل بودند، در دیم ساده آریاییها آسمان پاک- آتش- باد- خورشید- ماه- ستارگان و باران همگی مظاهر حیات هستند و پرستیده می شدند.