دانلود مقاله تاریخچه آموزش در کره

تاریخچه آموزشی

یک ضرب المثل قدیمی در کره وجود دارد که می گوید : نباید حتی بر روی سایه معلم خود پا گذاشت.این ضرب المثل میزان احترامی که بطور سنتی به معلمان ابراز می شده را مورد تأیید قرار می دهد.اگرچه تغییرات زیادی در نظام آموزشی کره از زمان پذیرش روشهای آموزشی مدرن بوجود آمده است،بسیاری از سنن قدیمی هنوز جایگاه خود راحفظ نموده اند.

آموزش درکره باستان

عموماً بدیهی فرض میشود که کره ای ها بطورسنتی اهمیت زیادی برای آموزش قائل شده اند  و این دیدگاهی است که تا به امروز ادامه دارد.

طبق متون تاریخی باستان،آموزش رسمی درکره طی دوران سه پادشاهی(از57 سال پیش از میلاد تا 668 میلادی) تحت تأثیر نظام آموزشی کشورچین بوده است.

درسال 372میلادی مؤسسه دولتی آموزش عالی با نام TAEHAK( آکادمی ملی کنفوسیوس) در پادشاهی GOGURYEO (37 سال پیش ازمیلاد تا 668 میلادی) تأسیس گردید.

مؤسسه مشابه آموزش عالی با نام GUKHAK (کالج ملی کنفوسیوس)درسال 682 دردوران پادشاهی SILLA (57 سال پیش از میلاد تا 935 میلادی) ایجاد گردید.

دراین اثنا،همچنین سیستم تربیتی منحصربفردی تحت عنوانHWARANGDO(رویش گلهای جوان) ایجاد گردید تا جوانان نخبه اشراف را آموزش دهد.

HWARANGDO درمتحد کردن شبه جزیره کره طی قرن هفتم میلادی مؤثربود.پادشاهی BAEKJE(18سال پیش ازمیلاد تا 660 میلادی) نیزآموزش را مورد تاکید قرار داد و بسیاری ازدانشمندان را در موضوعات آکادمیک گوناگون تربیت نمود، که بسیاری از آنها سهم مهمی در فرهنگ ابتدایی کشورژاپن ایفا کردند.آموزش عالی در تمامی این پادشاهی ها تمایل به تمرکز بر مطالعه آثار کلاسیک چینی داشت.اگرچه سلسله بعدی GORYEO (1392 – 918) بودائیسم را بعنوان مذهب دولتی برگزید، مطالعات کنفوسیوس همچنان تأثیرمهمی بر جوامع آکادمیک و نظام آموزشی داشتند.نهادینه شدن خدمت دولتی درنیمه قرن دهم الگوی رفرم آموزشی راایجادنموده و نقش آموزش  را بسوی آماده نمودن افراد جوان جهت خدمت عمومی سوق داد.

GORYEO مؤسسه ای دولتی جهت آموزش عالی با نام GUKJAGAM (دانشگاه ملی) در سال 992 در پایتخت خود GAESEONG بنیان گذاری نمود.

تقریباً در همین زمان بود که دولت مرکزی شروع به گسیل کردن دانشمندان به نواحی استانی کرد تا آموزش جهت ساکنان محلی را به اجراء در آورد.با اینحال تا پایان قرن چهاردهم میلادی بودائیسم بتدریج رنگ باخت.مؤسسین سلسله JOSEON (1910– 1392) درعوض به عنوان منبع اصول اساسی برای سیاست و اخلاق ملی و نهادهای اجتماعی به کنفوسیونیسم گرویدند.عالیترین مؤسسه آموزشی طی دوران JOSEON که با نام Seonggyungwan(آدمی کنفوسیوس) خوانده می شد بعنوان مرکز مطالعات کنفوسیوس عمل می نمود.

درسطح آموزش متوسطه نیز،2نوع مدرسه وجودداشت:

· Hakdang  در پایتخت Han yang (سئول امروزین)

· Hyanggyo در مناطق روستایی

مدارس خصوصی که Seodang خوانده می شدند آموزش ابتدایی را به انجام می رساندند.

آموزش دردوران سلسله JOSEON عمدتاً بعنوان ابزاری جهت آماده نمودن اشراف جوان جهت خدمت عمومی آتی نگریسته میشد.امتحانات چینی کلاسیک معیارهای اصلی صلاحیتهای آموزشی به شمار می آمد.این سنت بعنوان پایه نظام آموزشی کره تا اواخر قرن نوزدهم باقی ماند یعنی زمانی که کره درهای خود را بسمت غرب باز کرد.

ظهور مدارس مدرن

کره در واقع ظهور یک حرکت گسترده درجهت مدرنیزه شدن را در اواخر قرن هفدهم و قرن هجدهم تجربه کرد. گروهی ازدانشمندان جوان گرد هم آمدند تا راههای عملی را جستجو کنند تا دانش آکادمیک به جهت مدرنیزه نمودن کشورمورد استفاده قرار گیرد.

دانش و فکر آنها بعنوان SILHAK یا «آموزش عملی» خوانده شد.این دانشمندان پیشرو تئوریک غیر عملی که در جوامع محافظه کار آکادمیک آن زمان غلبه داشت سرخورده شدند.

آنها درجستجوی کاربردعملی دانش درتمامی موضوعات آموزشی شامل تاریخ،سیاست، علوم طبیعی وانسانی بودند و کوشش کردند که آنها را در ساخت یک دولت مدرن مورد استفاده قرار دهند.این حقیقت جالب توجه است که آنها سعی کردند که ازتجارت کشورچین QING که بمیزان زیادی از تماس خود با غرب آموخته بود درسهایی بگیرند.

امواج فرهنگ و مدرنیزاسیون غربی که به ساحل «پادشاهی نفوذ ناپذیر» نامی که غربیها به کره داده بودند ، رسید به اندازه کافی قدرت داشتند تا پادشاه GOJONG را به صورت فرمانی در سال 1882 وا دارند که درهای مدارس اداره شده توسط دولت را بر روی شهروندان تمامی طبقات بگشاید.

YUGYEONG - GONGWON که نخستین مدرسه کره ای در منای میون بود در سال 1886 تأسیس شد.در این مدرسه معلمین مبلغ آمریکایی به استخدام درآمده بودند که با کمک مترجمین انگلیسی تدریس میکردند.مدارس تأسیس شده توسط مبلغین مسیحی کمک زیادی به تکامل اولیه آموزش مدرن کره نمودند.نخستین مدرسه مبلغین یعنیBAEJAE HAKDANG درسال 1886 توسط گروه مبلغین کلیسای متدیست شمالی که توسط هانری آنپزلراداره میشدتأسیس گردید.

GYEONGSHIN که یک دبیرستان پسرانه بود درسال 1887 توسط یک گروه پرزبیتاری پایه گذاری شد .

EWHA HAKDANG که درسال 1886 توسط گروه مبلغ متدیست پایه گذاری شد نخستین مدرسه دخترانه کره ای بود.

پنج مدرسه مبلغین دیگر درشهرهای عمده درسالهای بعد تأسیس گردیدند.دردهه 1900 تعداد زیادی از دبیرستانها توسط کره ای هایی که اغلب اشراف ثروتمندی بودند که اهمیت آموزش را طی دوران بحرانی پیش ازالحاق کره توسط ژاپن درسال 1910 درک کرده بودند تأسیس گردید.برجسته ترین آنها مدارس پسرانه   YANGJEING  , BOSEONG و HWIMUN بودندکه به ترتیب درسئول،اوسان وPYEONGYANYتأسیس شدند.

مدارسدخترانهSNKMYEONG،JINMYEONY و DONYDEOKنیزتماماً در سئول واقع بودند.

مبلغین مسیحی آمریکایی نیزکالج مسیحیJOSEON را درسال 1905 درسئول تأسیس کردند  که بعداً به دانشگاه YONSEI تکامل یافت.درسال 1906کالج SNNGSIL را درپیرانگ پایه گذاری کردند.تکامل آموزش مدرن طی دوران اشغال استعماری ژاپن بین سالهای 1910 و 1945دچاروقفه گردید.

اگرچه تعداد مدارس عمومی طی دوران استعماری افزایش چشمگیری داشت، آموزش ارائه شده توسط این مدارس بسیاری از خواسته های روبه رو شده کره ای ها دور بود.فرصتهای آموزشی محدود به تعداد محدودی از کره ایها بود.مثلاَ مدارس ابتدایی تنها 30% تمامی کودکان سن مدارس مدرسه راپوشش میداد وتنها یک دانش آموزاز20 دانش آموزدر دبیرستان ثبت نام میکردند.همچنین تعداد بسیارکمی از کره ایها میتوانستند درکالج تحصیل کنند.

دوران پس از استقلال

آزاد سازی کره ازاشغال ژاپن درسال1945 نقطه عطفی درتاریخ آموزش بود.زمانیکه کشور گذار تدریجی از فرمانروایی مستبد به دموکراسی را تجربه نمود، نگرانی عمده فراهم آوردن امکانات آموزشی مساوی برای همه بود.دوران1945تا1970شاهدگسترش چشمگیر آموزشی بود.با وجود تخریب گسترده و مشکلات اقتصادی ایجاد شده توسط جنگ کره،این کشور قادر به محو تقریباً کامل بی سوادی گردید.52 سال پس از آزاد سازی تعداد مدارس از3000 به 19887 وتعداد دانش آموزان از5/1میلیون به7/11(حدود یک چهارم کل جمعیت) افزایش یافت. امروزه به هر کودک در سن مدرسه ابتدایی آموزش مجانی مطابق با سیستم آموزش اجباری ارائه می شود. چنین توسعه سریعی از موقعیتهای آموزشی طبیعتاً همراه با مشکلاتی بود که جدی ترین آنها کاهش کیفی آموزش بود. با این حال درپایان دهه 1960آموزگاران کره ای توجه خود رابه این مشکلات مبذول کرده و پروژه های متعددی انجام شدن تا دوره ها و روشهای آموزشی بهبودیابند.برجسته ترین این پیشرفتها لغوامتحان ورودی مقطع مقدماتی متوسطه طی سال 1968 بود.طی پنج ساله بعدی نسبت دانش آموزان ابتدایی که  به مدرسه راهنمایی میرفتند از55 به 75درصد افزایش یافت.چنین تغییرنه فقط به افزایش سطح آموزش جمعیت کمک کرد بلکه کارگران آموزش دیده لازم برای صنعتی شدن را فراهم آورد.

درحالیکه سیستم جدید پذیرش دانش آموزان بر اساس ناحیه مدرسه منجر به افزایش توانایی های فردی در یک کلاس درس واحد شده است، همچنین مشکلات جدیدی برای آموزش فراهم آورده است.با شناخت نیاز اصلاحات آموزشی منشور آموزش ملی درسال 1968 اعلام شد. این منشور بر تعادل بین سنت و توسعه و نیزبر نیازهای فردی و نیازهای ملی تأکید داشت.

دهه 1970 دوران مدرنیزاسیون سریع بود آموزش نقش حیاتی دراین جنبش ملی فراگیر توسط توسعه منابع ملی کره ایفا نمود.آموزش فنی بویژه بطور فزاینده مورد تأکید قرار گرفت زمانی که نیازبه تکنسینها افزایش سریع یافت.اما صنعتی شدن همچنین شکاف اجتناب ناپذیری بین توسعه شهری و روستایی ببار آورد.

SAEMAEUL  UNDONG (جنبش جدید جامعه) که توسط دولت پارک چونگ هی آغازشد به کشاورزان کمک کرد تا استانداردهای زندگی خود را با حمایت ازدرجه اعتماد به نفس ، تلاش و همکاری متقابل بهبود بخشند.ازتمامی تلاشهای نوآورانه انجام گرفته درحوزه آموزش در اوایل دهه 1970 پروژه توسعه مدارس ابتدایی و راهنمایی که توسط دولت به عهده گرفته شد اهمیت ویژه ای داشت.هدف این پروژه این بود که کیفیت برنامه های ابتدایی و راهنمایی را از طریق بازنگری اهداف آموزشی ، دوره های آموزشی و روشهای آموزشی بهبود بخشد.تحت این پروژه رقابت درفراخوانی دانش آموزان دبیرستانی به جهت طبیعی کردن آموزش راهنمایی که عمدتاً متمرکزبرآمادگی برای امتحانات ورودی دبیرستان میبود لغو گردید.کوششهای بهبودآموزش عالی درهمین زمان با فکراهداف طولانی مدت انجام گرفت.

کمیته مطالعه آموزش عالی درسال 1972تأسیس شد تا مشکلات ونیازهای آموزش دانشگاهی را تجربه و تحلیل کند و یک طرح توسعه ای تنظیم نماید.این منجربه معرفی برنامه های آزمایشی با هدف تقویت آموزش حرفه ای در مؤسسات منتخب گردید.هدف آماده کردن بهتر دانشجویان کالجها برای آینده دریک جامعه صنعتی درحال تغییر سریع و تکنولوژی مدار بود.

بعنوان مثال کالج های مهندسی تأسیس شوند تا نیازهای تخصصی جهت توسعه ملی را هر چه بیشتر به پیش برند. موفقیت مهم دیگراین دوران آغاز اشکال جدید آموزشی مانند مدارس مکاتبه ای بود. هدف آنها عمدتاً فراهم آوردن موقعیت آموزش دبیرستانی یا دانشکده ای برای کارگران و بالغین تمامی سنین بود.سال 1980 شاهد اجرای موفقیت آمیز یک خط مشی رفرم آموزشی جسورانه بود القاء آموزش خصوصی به عنوان یکی از بحث انگیزترین موضوعات آموزشی بود.علاقه والدین به آموزش همراه با تب نامنویسی فرزندان خود در به اصطلاح دانشگاههای درجه یک ، آموزش خصوصی گسترده را آغاز نموده بود با این وجود این کار منجر به بار ملی برای والدین شده بود و آموزش مدرسه ای معمول را تحت تأثیر منفی قرار داده بود.دولت که این تأثیرات نامطلوب راشناخته بود قانوناً اعلام قدغن شدن آموزش خصوصی را نمود و سیستم ورود به کالج را تغییر داد هماهنگ با این سیاست دولت از سال 1981 امتحان دولتی را برای تمام فارغ التحصیلان دبیرستانی که مایل به ورود به کالج یا دانشگاه هستند قرار داده است. نمرات این تست کتبی همراه با رکوردهای دبیرستان دانش آموزاکنون صلاحیت یک دانش آموزجهت نامنویسی دریک دانشکده یا دانشگاه مشخص را معلوم میکنند.سیستم مذکورهمچنین دانشگاهها و دانشکده ها را ازبرگزاری امتحانات ورودی منع می کند.

 سیاستهای آموزشی

دولت کره جنوبی طرحهایی جهت بازبینی نظام آموزشی بمدت چندین سال طراحی نموده است.درزیربرخی ازایده های اصلی مطرح شده توسط کمیسیون ریاست جمهوری کره جنوبی درخصوص مفاد سیاستهای جدید آموزشی اززمان تأسیس آن درسال 1994 ارائه شده است:

طراحی برنامه های جدید درسی که به دانش آموزان و مدارس انتخاب بیشتری درگزینش دوره ها می دهد

مطالعه زبان خارجی درسنین پایین

صدورمجوزترتیب برنامه های ویژه تفریحی-تحقیقاتی توسطمدارس ومراکز آموزشی

معرفی برنامه های آموزش مدنی جهت مقابله با افزایش محسوس درجنایات،عدم صداقت و مشکلات انضباطی دانش آموزان

ایجاد شوراهای مدارس به سبک PTA جهت دخالت دادن والدین و رهبران جوامع محلی در نظارت برعملکرد مدارس منطقه تحت پوشش خود

برگزاری کلاسهای آموزش بزرگسالان با دوره های انتخابی فوق العاده بعنوان آلترناتیوی بر تدریس خصوصی

توسعه امکانات مراکز آموزشی،مدرنیزه سازی مدارس و کاهش نرخ دانش آموزی مراکز آموزشی

تجهیز مدارس کشور به سیستمهای جدید کامپیوتری جهت اجازه دسترسی همگانی به اینترنت

اعطای خود مختاری بیشتر به دانشگاهها و دانشکده ها بویژه در طراحی برنامه ها و سطوح مختلف آموزشی

سیاست های اخیرآموزشی

از سال 1997 تا 1999 با یک پروژه سه ساله بر اساس برنامه های عصر اطلاعات برای مدارس ابتدایی و دبیرستان یک سیستم آموزش باز باید به هدف ایجاد پتانسیل خلاق برای قرن بیست و یکم باید ایجاد گردد.در پروسه تکمیل آموزش درعصراطلاعات تمامی مدارس در کره باید تا سال 1999؛ تحت افزارهای لازم و دسترسی به اینترنت تا سال 2000 مجهز گردند.تا سال 2000 از طریق ساخت یک شبکه الکترونیک و اتصال به اینترنت درتمامی مدارس ابتدایی و دبیرستانها کره طراحی افزایش تعداد کاربران محیط ارتباط اطالعاتی را می بیند . اطلاعات از طریق اینتترنت جمع آوری خواهند شد تا توانایی تحقیق را افزایش دهد و خلاقیت دانش آموزان را شریک کند وشبکه توسط معلمان  بکارخواهد رفت تا کار آئی آموزش و تعلیم را افزایش دهد.درجهت آمادگی برای جامعه اطلاعات سطح بالای آینده 195 کلاس درس مولتی مدیا در شانزده دفتر آموزش شهری و استانی و 180 دفتر منطقه ای آموزشی نصب خواهد گردید.این تسهیلات موقعیت تربیت معلمان مدارس ابتدایی و راهنمایی را جهت افزایش توانایی آنها در جهت عملکرد با سیستم های مولتی مدیا فراهم خواهند آورد .

EDUNET یک سیستم اطلاعات آموزش محلی رایگان است که کاربران نهایی چون معلمان ، دانش آموزان یا والدین آنها براحتی اطلاعات آموزش با کیفیت بالا را ازطریق ارتباطات کامپیوتری دریافت نمایند.

EDUNET  که در روز 11 سپتامبر 1996 با 100000 کاربر پایه گذاری شده است سرویس را چنان فراهم آورده است که کاربران با وضعیت تجهیزات کامپیوتری خود محدود نگردند.

آموزش پیش‌ دانشگاهی‌

تحصیلات‌ ابتدایی‌ از سن‌ 6 سالگی‌ اغاز می‌ شود و به‌ مدت‌ 6 سال‌ ادامه‌ دارد. در این‌ دوره‌ دانش‌ اموزان‌ دروس‌ پایه‌ را فرا می‌ گیرند سپس‌ دانش‌ اموزان‌ دوره‌ دبیرستان‌ را شروع‌ می‌ کنند که‌ خود به‌ دو دوره‌ سه‌ ساله‌ تقسیم‌ می‌ گردد. دوره‌ اول‌ دبیرستان‌ (Middle School) سه‌ سال‌ است‌ که‌ دانش‌ اموزان‌ علاوه‌ بر دبیرستان‌ های‌ عمومی‌ می‌ توانند در دبیرستانهای‌ فنی‌ و حرفه‌ ای‌ نیز ادامه‌ تحصیل‌ دهند. دوره‌ دوم‌ دبیرستان‌ (High School) نیز سه‌ سال‌ است‌ که‌ مشابه‌ دوره‌ اول‌ است‌ و در مجموع‌ تحصیلات‌ پیش‌ دانشگاهی‌ در کره‌ جنوبی‌ 12 سال‌ می‌ باشد که‌ دانش‌ اموزان‌ موفق‌ به‌ اخذ دیپلم‌ دبیرستان‌ می‌ شوند

ساختارآموزشی

آموزش پیش مدرسه ای توسط کودکستانها ارائه میشود.آموزش پیش از مدرسه در سیستم آموزش رسمی گنجانده نمی شود با این وجود اهمیت آن به نسبت نظام آموزش رسمی شایان توجه است.کودکستان مرکزعمده جهت آموزش پیش دبستانی درکره است.ازآغازسال1997، تعداد9010 کودکستان با نامنویسی567814 کودک وجودداشته است.این میزان7/27 درصد کودکان پیش مدرسه ای درکره با محدودیت سنی بین 3 تا 5 سال را در برمیگیرد.بواسطه شمارکم ثبت نام کنندگان وزارت آموزش و توسعه منابع انسانی اخیراً سیاستهایی را درجهت افزایش و دسترسی به آموزش کودکستانی بنیان نهاده است.

آموزش کودکستانی با هدف فراهم آوردن محیط مناسبی برای پرورش وتکامل کودک بوسیله فعالیتهای جالب گوناگون و روشهای گوناگون آموزش ایجاد شده است.

دوره ها متشکل از5ناحیه حیاتی میباشند:فیزیکی،اجتماعی،مالی،زبانی وپرسشگری اززندگی.

مدرسه راهنمایی(مقدماتی متوسطه) سه سال بطول می انجامد.درصورت تکمیل موفقیت آمیز این دوره دانش آموزان دیپلم می گیرند.مقطع دبیرستان(تکمیلی متوسطه) نیز مدت زمان سه سال به طول می انجامد.آموزش دبیرستان اجباری نبوده و در3نوع دبیرستان مختلف به شرح ذیل ارائه می گردد:

دبیرستانهای آکادمیک (عمومی)

دبیرستان های  حرفه ای

دبیرستانهای تخصصی

دبیرستانهای آکادمیک در2سال آخر دانش آموزان می توانند تخصص در علوم انسانی یا علوم را برگزینند.مطالعات برطبق سیستم واحدی سازماندهی شده است.(204تا216واحدجهت فارغ التحصیلی)

هنرستانهای حرفه ای نیزبه چندین گروه تقسیم می شوند.در این مراکز حدااقل 82 واحد درسی(حدود40درصداز کل واحدهای لازم جهت فارغ التحصیلی) از موضوعات تخصصی ارائه میگردد.

آموزش مقدماتی متوسطه

ساختارآموزشی

آموزش راهنمایی به سطوح مدرسه راهنمایی مقدماتی (متوسط) و راهنمایی عالی تقسیم شده است.زمان نکمیل مدرسه ابتدایی، کودکان سن 12تا 14 سال اجازه ورود به مدرسه راهنمایی برای دوره های مدارس هفتم تا نهم را دارند.تعداد دانش آموزان داهنمایی در دهه های اخیر سرعت رشد چشمگیری رانشان داده است.درصد فارغ التحصیلان ابتدایی که به راهنمایی می روند از 4/58 درصد درسال 1969 به 9/99 درصد درسال 1997 افزایش یافت.

ازآغاز1997 تعداد2720 مدرسه راهنمایی درسطح کره با کل نام نویسی 2180296 وجود دارد.اززمان القای امتحان ورودی در سال 1969 پذیرش در مدرسه راهنمایی توسط اجرای سهمیه بندی بر اساس منطقه محل سکونت انجام شده است.این اقدام با هدف ریشه کنی تبعیض سن به اصطلاح مدارس سطح پایین وسطح بالا انجام شد.چنانکه تمامی فارغ التحصیلان ابتدایی بتوانند دسترسی یکسانبه تمامی مدارس راهنمایی واقع درمناطق مربوطه مدرسه خود داشته باشند.دوره های راهنمایی متشکل از11موضوع درسی اساسی یا اجباری موضوعات انتخابی وفعالیتهای دوره های اضافی میباشند.دوره های تکنیکی وحرفه ای در موضوعات امتحانی گنجانده شده اندتا ازرابطه مولدمیان آموزش وحرفه اطمینان حاصل شود.