دانلود مقاله تاریخچه پست در ایران

خلاصه ای از تاریخچه پست در ایران پست و ارسال پیام در دوران باستان یکی از قدیمی ترین اسناد و مدارک پستی دنیا یک ورق پاپیروس مربوط به سال 255 قبل از میلاد مسیح است که در ناحیه هیبه مصر پیدا شده و متضمن اطلاعاتی درباره طرز عمل و سازمان و تشکیلات پیکی و نامه رسانی در مصر قدیم میباشد پست و ارسال پیام در دوران باستان یکی از قدیمی ترین اسناد و مدارک پستی دنیا یک ورق پاپیروس مربوط به سال 255 قبل از میلاد مسیح است که در ناحیه هیبه مصر پیدا شده و متضمن اطلاعاتی درباره طرز عمل و سازمان و تشکیلات پیکی و نامه رسانی در مصر قدیم میباشد .

ضمن این سند یک مامور پست مصری در مورد ارسال نامه ها تعداد پیکها راههای ساخته شده نوع مرسولات و نام گیرندگان انها که بیشتر فرعون مصر و وزیر دارایی او هستند اطلاعاتی داده است خواندن این سند روشن میشود که پست و پیکهای ان دوران فقط در خدمت فراعنه و حکام مصر بوده و موسسات و افراد مردم ازان استفاده نکرده اند .پست ان زمان مصر با تمام کشور حتی نقاط بسیار دور جنوب مصر و سرزمین نوبیا ارتباط داشته و بهمین علت پیکهای پست بایستی برای راه پیمائیهای دور و دراز با پای پیاده قدرت و توانائی لازم را دارا می بودند .

پست در ایران باستان قدیمیترین سرویس پست رله(ایستگاهی) جهان (تحویل نامه یا مرسوله ازشخصی به شخص دیگر و ادامه عمل تا رسیدن به مقصد نهائی ) توسط کورش هخامنشی حکمروا و پادشاه امپراطوری پارس (ایران ) در 530 سال قبل از میلاد مسیح ایجاد گردید .

هرودت مورخ یونان باستان (از425تا484ق.م) در کتابهای تاریخی خوش شرح مفصل و واضحی از این سیستم بیان میدارد که هیچ روشی سریعتر از طریق ارسال پیامها که توسط پارسیان کشف شده بود وجود نداشت و ان بدین صورت بوده که پارسیان ایستگاه های مختلفی را در نظر گرفته ودر ان افراد سوار کار با اسب منتظر رسیدن پیام بودند و فواصل ایستگاهها را طوری در نظر گرفته بودندکه از نظر زمانی فاصله انها یک روز با یکدیکر فاصله داشتند ضمنا ایستگاهای مخصوصی برای مواقع برف و باران و سرما به منظور ارسال پیام در نظر گرفته شده بود و این پیامها با حداکثر سرعت ممکن انجام پذیرفته است او میگوید نه برف نه سرما نه باران نه تاریکی شب مانع ارسال پیام نمی گردید او.لین پیک وارده پیام و بسته ها را تحویل دومین نفر میداد که او نیز بطریق اولی تحویل سوارکار مینمود و کار ادامه می یافت تا اینکه پیامها به مقصد میرسیدند و در زبان پارسی باستان این روند تکرار یا رلیها به عنوان انکاریون شناخته می شد این روند در طول تاریخ ایران در هر دوره ازسلسله های پادشاهی ادامه یافت و در بعضی از مواقع بهتر ودر پارهای از زمان دچار رکود گشت و پست را نداشتند تا اینکه امیر کبیر در سالهای اول صدارت خود همراه با سایر اصلاحاتی که در همه زمینههای سیاسی اجتماعی و مالی و قضائی مملکت بعمل اوردچون سه کسراخبار ایالات وولایات اهمیت بیسیار قائل بود برای ایجاد پست و چاپار خانه نیز دستوراتی صادر کرد و با این ترتیب ایجاد پست منظم برای عموم مردم و وضع مقررات قانونی برای انها سایر اصلاحاتی که برای اولین مرتبه در ایران صورت می گرفت یادگار و نتیجه فکر این وزیر با تدبیر است امیر کبیر مسئولیت چاپارخانه را به میرزا شفیع خان چاپارچی باشی واگذار نموده بودند که بعد ازوی سالها سالهل به این سمت مشغول بودند و گردش کار چاپارخانه با در نظرگرفتن زمان و وسیله موجود بسیار سریع و مرتب بود در سال 1290 ناصرالدینشاه همراه جمعی راهی اروپا شدند و او در کشور اطریش از پادشاه وقت ان کشور درخواست منتشار برای اداره امور پست نمود و شخصی که از کارمندان عالیرتبه ان کشور بود بنام گوستاوریه درربرای پایه ریزی پست جدید ایران انتخاب و اعزام گردید و بلافاصله اقدامات خود را شروع کرد و یکی از مهمترین کارهایی که انجام دادنظام نامه ای برای پست ایران تهیه نموده و جهت الحاق ایران به اتحادیه جهانی پست کوشش زیادی نمود و بالاخره بعد از مکاتبات بسیار ایران در سال 1877 میلادی به عضویت اتحادیه پستی پذیرفته شد ودر همانسال خدمت گوستاوریه در ایران پایان پذیرفت.

تشکیل وزارت پست بنا بفرمان ناصرالدین شاه اداره پست در سال 1297 به وزارت پست تبدیل و اداره ان به میرزا علیخان امیناللملک واگذار نمود او نخستین وزیر پست است که برای ادارات تابعه ساعت کار معین کرد و برای کارکنان حقوق باز نشستگی برقرار نمود در زمان وزارت ایشاند پست هفته ای 4روز و روزی 4ساعت کار میکرد و برای اقدامات او اداره پست در نزد مردم دارای اهمیت و موقعیت خاصی پیدا نمود ودر اغلب ایالات و ولایات نامه های پستی و مکاتبات دولتی مرتبا مبادله میشد و حتی نامه های خارجه نیز به گیرندگان ان در گوشه و کنار مملکت تحویل میگردید.

نخستین کنگره اتحادیه جهانی پست برن 1874 سازمان دهندگان اتحادیه جهانی پست از طرح و تشکیلات اتحادیه تلگراف جهلنی که در سال 1868 در شهر وین پایتخت اطریش و در سالهای 1871 و1872 کنفرانسهایی در شهر برن تشکیل داده بودند الهلم گرفته و اولین کنگره پستی را به ریاست اورژان بورل مشاور فدرال و رئیس اداره پست سوئیس تشکیل گردید برای تشکیل این کنفرانس طرحی از طرف اداره پست المان بعنوان پایه و اساس مذاکرات مورد قبول قرار گرفت وطی 14 جلسه نمایندگان در مورد انتقاد قراردادی به توافق رسیدند که روز 9 اکتبر 1874 به امضا رسید و بهمین روز 17 مهرماه بنام روز جهانی پست در تمام کشورها جشن گرفته میشودبعد از جنگ جهانی دوم اتحادیه جهانی پست به صورت یکی از سازمانهای تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد درامد یکی از اقدامات مهم کنگرهها مطالعه و تجدید نظر در احکام اتحادیه یعنی اساسنامه ای عمومی قرارداد و ائین نامه اجرائی ان میباشد.

احکام اتحادیه از اسناد لازم الجرا بود که قبول و امضای ان برای کایه دولتهای عضو اتحادیه اجباری است.

طرز کار اتحادیه کنگره قدرت عالیه اتحادیه حداکثر 5سال بعد از به اجرا گذاشتن احکام کنگره قبلی تشکیل جلسه میدهد کنگره کنفرانسی است از نمایندگان تام الختیار کشورهایی که تمام سعی و کوشش اساسی انها مصروف تجدید نظر در مورد احکام اتحادیه است بنابراین کنگره اصولا امور مربوط به قانون گذاری را بهعهده دارد تعداد کشورهای عضو در حال حاضر 168 کشور است و محل دائمی اتحادیه شهر برن در کشور سوئیس می باشد تحت عنوان اتحادیه پستی جهان نامیده میگردد اتحادیه به منظور بالا بردن سطح کمیو کیفیتی ادارا ت پست به کشورهای عضو کمکهایی ارسال مینماید از جمله : کمکهای فنی جهت مدرنیزه کردن سرویسهای ادارات پست به روشهای مختلف انجام میگیرد.

برگذاری دوره های اموزشی بورسهای اموزشی سرویسهای مشاوران توسعه و گسترش اعزام کارشناس تهیه تجهیزات و وسایل اموزش و نمایش و ....

تشکیل شرکت پست قانون تشکیل شرکت پست جمهوری اسلامی ایران که در جلسه روز یکشنبه 3 ابان ماه یکهزارو سیصدو شصتو شش مجلس شورای اسلامی تصویب ودر تاریخ 21 /8/ 66 به شورای نگهبان ارسال شده و با توجه به اینکه عدم مغایرت ان با موازین اسلامی و قانون اساسی بر اساس اصل 94 در موعود مقرر اعلام نگردیده و طی نامه شماره ی 14866/1 مورخ 14/9/1366 ریاست جمهوری به نخست وزیری واصل گردیده است جهت اجرا به پیوست ابلاغ میگردد .

در زیر پاره ای از مواد قانونی اساسنامه شرکت پست آورده میشود : ماده 1 - به منظور اعمال سیاست جتمع در زمینه برنامه ریزی تاسیس تجهیز گسترش و بهره برداری واحدهای پستی هماهنگ با اخرین پیشرفتهای تجربی و تکنولوژی ارتباطات و به مقصد تامین و تامیم خدمات پستی در سراسر کشور مرتبط با سایر کشورهای جهان به موجب این قانون شرکت پست جمهوری اسلامی ایران که در این قانون اختصارا شرکت نامیده میشود تشکیل میگردد شرکت وابسته به وزات پست و تلگراف و تلفن است وتمام وظایف واختیارات وزارت مذکور در امور پستی بهان تعویض می شود.

ماده 2 - شرکت دارای شخصیت حقوقی بوده وعملیات خدمات خود را طبق مفاد این قانون اساس نامه مربوط و قوانین و مقررات مربوط به شرکتهای دولتی انجام خواهد داد مواردی که در قوانین و مقررات فوق الذکر پیش بینی نشده باشد طبق قانون تجارت عمل خواهد شد.

ماده 3 - سرمایه اولیه شرکت پنج میلیارد ریال است که به 50 هزار سهم یکصد هزار ریالی تقسیم میشود وکلیه سهام آن متعلق به دولت خواهد بود.

ماده 15 - هرکس صندوق یا باجه ها یا تجهیزات پستی را که برای انتفاع عموم نصب شده عمدا هدم یا تخریب یا تضییع کند علاوه بر پرداخت خسارات وارده با توجه به شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مرات جرم به مجازات تخریب اموال دولتی محکوم خواهد شد و چنانچه مندرجات مراسلات را افشا ویا امانات را برداشت یا بازرسی یا توقیف نماید علاوه بر مجازات مذکور تا 74 ضربه شلاق نیز محکوم میشود .

ماده 16 – هر یک از کارکنان شرکت یا مستخدمین با مامورین دولت یا اشخاصی که به هر نحوی به همکاری و خدمت دعوت شده اند یا با ادامه فعالیت انها موافقت شده مراسلات و نامه های اشخاص را در غیر موردیکه قانون اجازه داده مفتوح یا بازرسی یا توقیف یا بازرسی با توقیف ذبا معذوم نماید یا مندرجات و مطالب آنها را بدون اجاره صاحبان آنها افشا یا آشکار نماید علاوه بر مسئولیت مدنی در مقابل صاحب مراسله با توجه به شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم به کیفر جرائم مذکور مندرج در ماده 64 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات )محکوم خواهد شد .

ماده 19 – هرکس تمبر یا پاکت و کارت پستی با تصویر تمبر یا کوپن رپنس یا علامت نقش تمبر و به طور کلی هر گونه اوراق و علامی را که چاپ و فروش ان در انحصار دولت و شرکت است به هر کیفیت بالمباشر یا مع الواسطه جعل کند یا با علم به جعل مورد استفاده قرار دهد یا داخل کشور نمایی جاعل اوراق و اسناد بهادار دولتی محسوب و علاوه بر جبران خسارات وارده با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به حبس از یک تا ده سال محکوم خواهد شد.

ماده 20 – هر کس تمبر یا سایر اوراق بهادار پستی باطل شده را مجددا استعمال کند علاوه بر جبران خسارت وارده توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به ده برابر قیمت تمبر و اوارق بهادار محکوم خواهد شد .

تاریخچه جهانی پست ما از ارتباطات پستی و تاریخچه و تحولات آنها چه میدانیم.

نقش این ارتباطات در زندگی اقتصادی سیاسی فرهنگی ما چیست؟

آیا باتاریخچه وسیر تکاملی پست آشنایی داریم؟

به نوشته(( ویل دورانت)) درکتاب(( تاریخ تمدن)) هخامنشیان دارای شبکه پستی منظم وکارامدی بوده که دستورات وفرامین دولتی را منتقل میکردند.

با حمله اسکندر وانقراض سلسله هخامنشیان و مشاهده این چنین تشکیلات گسترده اطلاعاتی آنرا همراه خود به جامعه آنروز یونان برد و سپس در اروپا تا اوایل قرن 12 میلادی ازآن استفاده می شد.

نخستین اداره ((غیر رسمی پست عمومی)) در قرن 12م پس از تاسیس دانشگاه بلونیا در ایتالیا بوجود آمد.نیم قرن بعد دانشگاه پاریس بااقدام مشابه این عمل رابرای رساندن نامه های دانشجویان خود تکرار کردو توسط شاه فرانسه ((پست دانشگاه))به رسمیت شناخته شد.

در سال1636لویی دوازدهم اداره پست عمومی در پاریس تاسیس کردو درسال 1591در انگلستان الیزاابت اول پست را ملی اعلام کرد.

باتوسعه پست درقرنهای 18-16که مبادلات بین دول مختلف صورت می گرفت نبود تعرفه واحد بزرگترین مشکل بودتا اینکه در سال 1840رونالد هیل با پیشنهاد چاپ اوراق بهادار کوچک و الصاق آن برروی نامه ها ومرسولات مبنای انتشار اولین تمبر دنیا در انگلستان بنانهاد.

سپس در سال 1874 به منظور تبادل سریعتر و راحت تر مرسولات پستی در اروپا 22 کشور اروپایی وامریکایی در شهر برن سوئیس با توافق یکدیگر (( اتحادیه پست بین الملل)) را تاسیس کردند.

در سال 1878 اتحادیه جهانی پستUPU(UNION POST UNIVERSAL) به جای(( اتحادیه پست بین الملل)) تشکیل گردید.

هر سال روز 18 اکتبر برابر با17مهر به عنوان روز جهانی پست در سراسر جهان جشن گرفته می شودوطی آن بر وظایف خطیر و حساس پست تاکید می شودومسئولیتهای جدی آن یادآوری می شود.

پست در ایران به نوشته گزنفون وهرودوت هردو ابتکار وتاسیس تشکیلات چاپاربه ایرانیان نسبت می دهندکه ایران دارای شبکه منظم چاپار وپیک بود واین شبکه در دوره اشکانیان و ساسانیان نیز اداره می شد.این تشکیلات بیشتر درخدمت فرمانهاودستورات دولتی بود و درواقع وظیفه پنهان وثانی آنها خبرگیری وخبرچینی بود.

بافتح ایران توسط اعراب این تشکیلات به نام دیوان برید تغییر نام گرفت که وظیفه این دیوان جاسوسی وخبرچینی بودتااینکه در دوره صفویه بااستقرارحکومت فراگیرمرکزی وبنابه ضرورت وقت چاپار خانه هابه صورت منظم و مرتب انجام وظیفه می کردند.باروی کارآمدن سلسله قاجاریه ر وتحت تاثیر گرفتن از فرهنگ غرب فکر تاسیس پست جدید در زمان فتحعلی شاه مطرح شد اما به دلایلی مسکوت گذاشته شد.

امیر کبیر خطوط منظم چاپارخانه راراه اندازی کرد و طی فرمانی درسال1267مقررشد که ماهی دومرتبه یکی دراول ویکی در15ماه چاپارهابه 8منطقه اصلی کشور رفته ومراجعه نماید.در سال 1285ه ق تمبر پستی درکشورچاپ ورواج گردید.در سال 1297ه ق وزارت پست تاسیس گردیدو در دوره پهلوی با تاسیس راههای شوسه وسایط نقلیه مختلف(اتومبیل،قطارو..)تشکیلات پست توسعه فراوان یافت.

امروزه پست با ارائه بیش از90سرویس جزءلاینفک زندگی روزمره ماشده است .

همچنین سایت اختصاصی شرکت پست به آدرسwww.irpost.comبر روی شبکه اینترنت قراردارد.

شما باورود به این سایت از آخرین اخبار واطلاعات پستی کشور،ره گیری مرسولات و...

می توانیددریافت نمائید.

پست در استان خراسان شمالی اداره پست شهرستان بجنورددرسال1314 با3نفرکارمند تاسیس گردید.

این اداره تاسالهای متمادی در همان ساختمان قدیمی مشغول به کاربود تااینکه درسال 1359 باتخریب ساختمان قدیمی بنای جدیدی احداث گردید.

از آن سال به بعد بنا به مقتضیات سه بار در نما وفضای آن تغییراتی بوجود آمد.

به تبع تقسیم استان خراسان در سال 1383 اداره کل پست استان خراسان شمالی درمهر ماه 1383 تاسیس گردید.

هم اکنون با8واحد اداره پست شهری 14دفتر خدمات ارتباطی 159واحد دفتر نمایندگی پستی روستایی158صندوق پست و 423 صندوق پستی شخصی وبا123نفر نیروی متخصص ومتعهد مشغول به ارائه سرویسهای پستی در سطح استان به هم استانی های عزیز می باشد.

هم اکنون اداره کل باراه اندازی سایت اختصاصی خودبه آدرسwww.bojnoord.post.ir برروی شبکه جهانی اینتر نت آمادگی ارائه اطلاعات به مراجعین دریافت انتقادات و پیشنهادات به این سایت می باشد.

کار حرفه‌ای با پست الکترونیک تابان خواجه نصیری در عصر انسانهای ماقبل تاریخی زندگی می کنیم که با استفاده از فن آوری های نوین، با پیام های بی سر و ته، مزاحمتهای تلفنی, با ارسال ویروس های اینترنتی از طریق پست الکترونیکی، - حتی با بی تفاوتی هایشان - به جان همدیگر افتاده اند.

اما اگر امروز پیشرفتهای تکنولوژیکی حرف اول را می زنند، همین امروز یا در روزهای آینده، استفاده یا کار برد صحیح، سریع، به موقع و حرفه ای ابزارها و فن آوری هایی که در احتیارمان قرار گرفته است مسلماً حرف اول را خواهد زد.

در عصری زندگی میکنیم که نامهای مختلفی به آن داده اند، در اینجا می خواهم نام دیگری به این عصر بدهم: عصر سرعت و کار حرفه ای!

یعنی اگر توانستی سریع و حرفهای کار کنی، می توانی بمانی و رقابت کنی، در غیر اینصورت، فراموش کن!

جا ماندهای!

آری، در روزگاری زندگی می کنیم که دانش و تجربه، نقش یک جفت پا را برای (روح و جان) آدمی ایفا می کنند.

انسان بدون آنها راهی نه به پیش دارد نه به پس.

بدون اطلاعات، تفکر متوقف می شود.

بدون آگاهی، آدمی اگر در یک دست کتابی به دست داشته باشد و دستی هم به قلم، شاید در راه آزادی و آزادگی - با حرف های مفت و صد من یک غاز - بتواند خود را روی زمین این جا و آنجا بکشد، اما آنقدرها دور نخواهد رفت.

بدون آن یک جفت پا، بدون دانش و تجربه، بدون مهارت، بی شک، گامی نمیتواند بردارد و سرعتی هم نخواهد گرفت و نخواهد داشت.

همانجا که بوده است، خواهد ماند و آنجاست که اگر گوشی برای شنیدن، چشمی برای دیدن برایش باقی مانده باشد، صدای فریاد بسیاری را خواهد شنید، بسیاری را چون خود خواهد یافت: در گل مانده و مایوس!

افسرده و پریشان، با هزار ناله و درد و ناراحتی.

آنگاه از روی ناچاری، از جهت بسیاری از امراض روحی و روانی، کوته فکری و تنگ نظری، از بی کاری و بدبختی و درماندگی، به جان این و آن می افتد و دیگران را، وقت و سرمایه و فکر و احساسات دیگران را به بازی می گیرد.

دیگران را - که با گامهایی حداقل به دید خودشان، محکم و استوار رو به جلو گام برمیدارند - به جان یکدیگر می اندازد یا به تمسخر، تحقیر و تحمیق می پردازد و با این شیوه، سرش را - با هزار بدبختی - بالا میگیرد که بگوید ما هم هستیم!

آری این جور آدمها زبان علف های هرز را بخوبی می دانند اما در کالبد بی قلب و روح شان، جز آن زبان بی مایه و بی وجود عضو دیگری نیست تا که تفکرات پوچ و احمقانه شان را بگسترانند.

این جور موجودات دیگر انسان نیستند، گرچه از همه جور امکانات و تظاهرات انسانی و غیر انسانی.

از انواع و اقسام فن آوری های نوین و امروزی برخوردارند.

در گوشه اتاقشان, کامپیوتری دارند، به اینترنت هم متصل اند، تلویزیون ماهوارهای هم دارند و تلفن همراهی، اما گویی که با آنها قرار است فقط خودشان و اطرافیانشان را سرگرم کتند: «الو ...

ا لو ...

کن!» - گویی دیگر بر پیکر آنها، چشم و گوشی نمانده است.

فارغ اند از اینکه درآن گوشه دنیا چطور دارند جنگلهای آمازون را نابود میکنند، این گوشه دنیا چه دارند بر سر فلسطینی ها می آورند, اینجا در چچن، آنجا در چین چه خبر است؟

آنجا در هلند چرا ترور؟

اینجا در هند - هند که دم از دموکراسی می زند!- چرا «نجس»ها و چرا تبعیض نژادی!؟

بدون دانش و تجربه، جایی برای تفکر و تعقل، تعلیم و تعلم, تدبیر و تدبر نمیماند.

آری ...

در عصری زندگی می کنیم که بدون شک کامپیوتر، شبکه های پر سرعت محلی و منطقه ای، بی سیم یا ماهواره ای، اینترنت.

تلفن های همراه سلولی و ماهواره ای و مخابرات دوربرد و پهنای باند گسترده و ...

حرف اول را می زنند.

اما همین امروز - همانطور که در مقاله ای دیگر به زبان انگلیسی نوشته ام «Prehistoric Man Lived Before Web Was Invented» - در عصر انسان های ماقبل تاریخی زندگی می کنیم که با فن آوریهای نوین، با پیام های بی سر و ته، مزاحمتهای تلفنی, با ارسال ویروس های اینترنتی از طریق پست الکترونیکی، - حتی با بی تفاوتی هایشان - به جان همدیگر افتاده اند.

اما اگر امروز پیشرفت های تکنولوژیکی حرف اول را می زنند، همین امروز یا در روزهای آینده، استفاده یا کار برد صحیح، سریع، به موقع و حرفه ای ابزارها و فنآوری هایی که در احتیارمان قرار گرفته است مسلماً حرف اول را خواهد زد.

در آینده، جایی برای آن تکه گوشت های بی خرد، بی دانش و بی تفکر نیست.- انسان ماقبل تاریخ امروزی از صحنه تاریخ پاک می شود.

باید خودمان را برای همین امروز یا برای آن روز و روزگاران آینده آماده و تجهیز کنیم، برای ورود به عصر سرعت و انجام و اجرای کار حرفه ای، برای روزگار هوشیاری حرفه ای.

در عصر حاضر, ارتباطات تلفنی، رادیویی، تلویزیونی، ویدیویی، چشم های الکترونیکی.

ماهواره ای را تجربه کرده ایم, به مجموعه ای از دانش و فن آوری دست یافته ایم، در یک دست کتابی و در دست دیگر یک قلم، آیا وقت آن نرسیده است که به تفکر بنشینیم؟

اگر کمی دقیق شویم، در کنار سایر خدمات و فن آوریهایی که اینترنت در اختیارمان قرار داده است، پست الکترونیکی به سرعت به ابزار و گونه ای از ارتباطات سریع و وسیع، خصوصاً در محیطهای کاری مبدل شده است.

اما به جهت عمومیت یافتن آن، سهولت در برخورداری، یادگیری و اسنفاده از آن، قاطعانه، با توجه به بررسی هایی که شخصاً انجام داده ام، می توانم بگویم که معمولاً در خصوص استفاده و به کار گیری آن به صورت ابزاری سریع و حرفه ای، از سوی کاربران تفکر و تعمق کمتری بعمل آمده است.

به همین لحاظ شاید بیشتر گفتن و نوشتن از این ابزار سریع و حرفه ای و پرداختن به آن یک نیاز مبرم باشد.

شخصاً این نیاز را احساس می کنم, چرا که عمیقاً معتقدم, این کار, یعنی همین نگارش، تهیه و تنظیم، ارسال و دریافت و حتی خواندن نامه های الکترونیکی یک کار حرفه ای است و مثل هر کار حرفه ای دیگر نیاز به یادگیری، تمرین، کسب مهارت و تجربه و مطالعه دائم و سرعت در کاربرد دارد.

برخورداری از دانش و آگاهی درباره کامپیوتر و نرم افزارها و برنامه های کاربردی آن دیگر یک ضرورت است.

باید با کامپیوتر کار کرد و از چم و خمهای آن آگاه شد.

باید نرم افزارها را شناخت و از امکانات و تسهیلاتی که در اختیارمان قرار میدهند دانست و در بکارگیری آنها از مهارت و سرعت لازم برخوردار شد.باید پیش از هر گونه اقدام, به جمع آوری اطلاعات پرداخت، اندیشید و برنامه ریزی کرد، اینها از اصول اولیه و مهم در برخورداری از یک اجرای حرفه ای و سریع است.

نگارش پیام های الکترونیکی یک کار حرفه ای است، حتی اگر پست الکترونیکی صرفاً برای امور روزمره و خصوصی (نگارش نامه های شخصی) بکار رود و البته در موقعیت های کاری که عدم توجه به این مهم و اصول حرفه ای آن میتواند اثرات جبران ناپذیری بر روی زندگی شخصی و کاری و حرفه ای کاربران پست الکترونیکی بگذارد.

اگر نگارش متن شما بد، نارسا، غلط و کم یا اضافه باشد.

براحتی میتواند مسیری از مسیرهای زندگی شما را تغییر دهد و یا مشتری، همکار یا رئیس تان را از واکنش یا عملکرد شما مایوس سازد.

برای بالا بردن میزان اثر بر روی مخاطب, بایستی نگارش نامه های الکترونیکی را کاری حرفه ای دانست و مثل یک کار حرفه ای با آن برخورد نمود.

باید آموزش ببینید و تمرین کنید.

باید بدانید کدام نامه را باید بخوانید، کدام نامه را باید بی پاسخ بگذارید، کدام را امروز جواب دهید و کدام را فردا یا هفته یا ماه آینده، باید بدانید کدام نامه را می توانید ارجاع دهید, کدام نامه را نمی توانید یا نباید.

باید خودتان، مخاطبتان و ابزارتان را بشناسید.

باید زمان، مکان، زبان و فرهنگ ها را بشناسید و در غیر اینصورت، با مشکلات متعددی روبرو خواهید شد و آنوقت خودتان هم متوجه نمیشوید که کجا راه را به خطا رفته اید.

«پست الکترونیک حرفه ای» نام کتاب الکترونیکی است که اخیراً نگارش آن را به پایان رسانده ام و امیدوارم که بتوانم آن را نیز بزودی بر روی اینترنت قرار دهم و همچنین نسخه ای چاپی از آن را منتشر سازم.

در این مبحث، جزئیات بسیاری است که متوجه شده ام بسیاری از کاربران درباره آنها نمی دانند و قواعد و قوانین آن را رعایت نمی کنند و همین امر موجب آن شده است که دردسر های بسیاری را برای سایرین بوجود آورد.

شاید پیش خود می پرسید پست الکترونیک حرفه ای یا حرفه ای با پست الکترونیک EMail Professionalism چیست؟

در پاسخ اشاره ای دیگر دارم به عنوان این مقاله - که برای اولین بار در تاریخ 12 می سال 2002 در یکی از خبرنامه های الکترونیکی WEBFAQT.COM درباره آن نوشتم - «نگارش، تهیه و تنظیم، ارسال و دریافت و حتی خواندن نامه های الکترونیکی در مجموع، یک کار حرفه ای است!» کتاب الکترونیکی من با همین عنوان به شرح جزئیات می پردازد و قصد دارد خواننده و یا شرکت کننده در سمینارهای اختصاصی آن را با این کار حرفه ای آشنا سازد.

پست مدرن در مقابل مدرن؟

جمعه 8 اسفند 1382 هو دیروز، پیش نویس مقاله ای را مینوشتم با این هدف که بسادگی و با زبانی قابل طرح برای دانش آموزان دبیرستانی توضیح دهد منظور از داستان پست مُدرنیستی چیست.

با تقلیل گرایی خودآگاهانه ای پست مدرنیسم و پساساختارگرایی را یکسان فرض کردم و درباره تقابلهای دوگانه نوشتم و اینکه یکی از کارهای مهم پساساختارگرایی شکستن این تقابلها و از بین بردن فاصله ها و شکافهای موجود است.

به عنوان مثالی در ادبیات داستانی هم از حذف تقابل و فاصله هستی شناسانه نویسنده – شخصیّت داستانی از یکسو و خواننده – شخصیّت داستانی از سوی دیگر، گفتم.

شخصاً ایده مستتر در پیش نویسِ مقاله را دوست دارم: اینکه نویسنده پست مدرن، با شخصیّتهایش به گفتگو میپردازد و خواننده پست مدرن میتواند یکی از شخصیتهای داستانی اینچنینی باشد و به این ترتیب، همه در یک سطح و نه در تقابل با هم قرار میگیرند؛ ساختار پیشین – که بر فراتر بودنِ سطح هستی شناسانه نویسنده (یا خواننده) از شخصیتها اصرار میورزد – شکسته میشود.

مثالهایی که پیش نویس مقاله با آنها آغاز میشود، یکی "شش شخصیّت در جستجوی نویسنده"ی لوئیجی پیراندلّو است و دیگری "مه" اونامونو.

در این دو اثر محبوبم، شخصیتها و نویسنده در یک سطح هستی شناسانه قرار میگیرند و با هم به گفتگو میپردازند.

(به نظرم فصلِ گفتگوی آگوستو پرث – شخصیّت اصلی داستان مِه – و اونامونو – نویسنده – یکی از صحنه های تکرارنشدنی ادبیات داستانی است.) از سوی دیگر، "اگر شبی از شبهای زمستان مسافری" کالوینو را برای یکسان شدن سطح هستی شناسانه خواننده و شخصیّت مثال آوردم.

(میبینید که علاقه ایتالیایی ام را ناخواسته – اصراری ندارم؛ خواسته – به بچّه ها انتقال میدهم!)امّا نکته آموزنده برای خودم در این میان – که امروز در موردش فکر میکردم – این بود که به هر حال در تقسیم بندی امروزی، اونامونو یا پیراندلّو نویسنده های پست مدرن محسوب نمیشوند.

همین، مرا به فکر واداشت که نوعی تقابل بین "مدرنیسم" و "پست مدرنیسم" هم وجود دارد.

در واقع پست مدرنیسم، که داعیه برداشتن تقابلهای دوتایی را دارد، در شکل صوریش به عنوان فرعی بر مدرنیسم ظاهر میشود: پست مدرنیسم، بعد از مدرنیسم میآید.

همانگونه که متن بر تفسیر مقدم است و کتاب بر فیلم و ...

مدرنیسم هم بر پست مدرنیسم مقدم است.

خلاصه اینکه، به نظرم آمد پست مدرنیسم – دست کم در ظاهر – گرفتار همانچیزی است که از آن میگریزد.

در پیش نویس مقاله دیروزیم نوشته بودم "نمونه‌هایی از ساختارشکنی اوّلیّه در داستانهای این نویسنده‌ها [اونامونو و پیراندلّو] قابل مشاهده است".

الان هم به نظرم همینطور میآید.

بخش اوّل این واژه – یعنی "پُست" – قاعدتاً نباید به تأخّر تاریخی اشاره داشته باشد؛ مدرنیسم در لحظاتی بسیار پست مدرن بوده.

همانطور که داستانهای "شش شخصیّت در جستجوی نویسنده" و "مِه" در لحظاتی پست مدرنتر از داستانهای پست مدرن امروزی بوده.

همین چند دقیقه پیش، مقاله "معنای پست مدرن" لیوتار را خواندم و دیدم که نظر او هم دقیقاً چنین چیزی است: "مدرنیته همیشه لحظات پست مدرن خودش را داشته." میبینید که تقابلی در کار نیست.

(مشابه همین نقد را "رورتی" در مصاحبه اش با دکتر جهانبگلو هم بیان میکند: لیوتار در "وضعیت پست مدرن" از پایان روایتهای کلان فلسفی صحبت میکند؛ امّا کتاب خودش روایت کلان جدیدی است.) خلاصه اینکه، نوشتن پیش نویس مقاله "داستان پست مدرنیستی" برای خودم بسیار فایده مند بود.

پست مدرنیزم غیر بومی ( کپی وارداتی ) یکی از عواملی که ما را از رسیدن به اهدافمان باز داشته است پست مدرنیسم در حقیقت حرکتی است در تقابل با مدرنیزم و تضاد با رفتارهای ماشینی در دنیای تمدن گرا و شهروندی .

ساختار شکنی در ایران بر خلاف غرب که از معماری،گرافیک ،تصویر و تظاهرات بصری به دیگر عرصه های موجود رخنه کرد ،از کلام آغاز شد و در نمونه های درون مایه ای و مفهومی اشعار بیدل و برخی اشعار مولانا و حتی اورادهای ایران باستان حکایتی اینگونه است آنجا که حافظ می گوید منکه شبها ره تقوا زده ام با دف و چنگ ........

یا کرده ام توبه به دست صنم باده فروش .............

در واقع دست به ساختار شکنی شجاعانه و چند پهلویی زده که البته با شناخت او از درون مایه های فرهنگی و مذهبی لحن مرشدانه ای به کلام داده و خواسته یا ناخواسته خود را درگیر ضدیتها نفی کند و نقشی ماندگار بر زمان می زند که بعداز 700 سال همچنان نو و امروزی به دست ما رسیده است .

بعدها هم از بعد معماری کلام و فرم .

نیما یوشیج را می توان بعنوان یک ساختار شکن فرمیک حد اقل از نظر شعری و البته با پشتوانه ای علمی ،بومی نام برد .

همانگونه که مدرن امروز از نظر تقدم زمانی با دیروز و فردا کاملا متفاوت است و آنچه امروز مدرن است ،فردا کهنه ودر حرکت مدرن جایگاهی ندارد .

پست مدرنیسم هم بدلیل جهش درونی و زایش از بطن مدرن در امروز معنی کاملا متفاوتی با فردا دارد .

بنا براین در سنجش آثاری از این دست باید داشته های هر زمانی را با معیارهای آن زمان سنجید.

شاید اولین رگه های پست مدرنیسم را لازم باشد در آثار جلال آل احمد در غربزدگی ضدیت با مدرنیزم و دنیای ماشینی زده جستجو کنیم و در ادامه دکتر علی شریعتی با افکار خاص خود و نظریه های «در خدمت و خیانت روشنفکران »و نگاه ضد فرم آنروز و بازگشت به خویش و تاکید بر شکستن فرم حاکم آنروز که بدون داشته ها و باورهای بومی و صرفا وارداتی ،سنگ اولیه پست مدرنیزم امروزی را بنا نهادند .

پست مدرنیزم در هرمرحله ای با باورها و اعتقادات آن جامعه شکل می گیرد .

لذا برداشت کودکانه از حرکتنها و منشهای وارداتی حکم تلخک سالخورده ای است که احمقانه اداهای شیک پوشان خارجی مقابل گراند هتل در می آورد و نام تشخص به خود می نهد .

بنا براین باورهای هر نظام و فرهنگ و ایدئولوزی ،حرکت موزون و خودجوش خویش را می طلبد.پس اینکه اعتقادات و باورهای دیگران را از هر حیث که باشد ،بومی ،مذهبی،فرهنگی ،خواه درست یا نادرست به سخره بگیریم و نقطه مقابل پست مدرنیزم و ساختارشکنی بدانیم بس اشتباه است .

چنانچه روشنفکرانی چون دکتر علی شریعتی در حوزه نگارش و دید مذهبی و جلال آل احمد و جمال زاده در حوزه ادبیات داستانی .

هرکدام از دریچه دید و عقاید خود دست به ساختار شکنی زدند و حتی گاهی هم بسیاری از ساختارهای بومی و قومی که سالها از قدمت آنها می گذرد شدیدا مدرن و پست مدرن به نظر آدمهای این روزگار می امد .

برای مثال می توان بعضی از همین سقا خانه ها .

تعزیه ها و مراسم ویزه ماه محرم را نام برد که با مقایسه ادوار مختلف می توان مدرن آنها را با پست مدرنشان مقایسه کرد .

از نقطه نظر دیگر پست مدرنیزم غربی اعتراضی کشدار به دنیای مدرن ماشینی ،شهری و مدنی است که خود حکم نوعی دیکتاتوری و امپراتوری امروزی به خود گرفته است که شایسته نیست تنها از جهت ظاهر و جلد پوسته ای به آن نگاه کنیم چرا که حرکتهای ساختارشکن آنچنانی که صرفا جنبه تقلید و کپی برداری از آزمودنی های دیگران انجام پذیرد نتنها راه بجایی نمی برد بلکه راهی به ترکستان است .

مطمئنا قراردادن محتوای فرهنگی .

علمی و اجتماعی یک فرهنگ در قالب بیگانه هم قالب را می شکند و هم هویت واقعی محتوی را می میراند .و این حرکت ساختار شکن محکوم به شکست است .