دانلود تحقیق تاریخچه تجهیزات شهری در قدیم

تاریخچه تجهیزات شهری در ایران : در اوایل سلطنت ناصر الدین شاه (1267 ه .

ق ) به دستور امیر کبیر که قلعه ارگ سلطنتی را تعمیر کرد ضمناً میدان ارگ را نیز تجدید عمارت کرده آن را میدان توپخانه نامیدند .

در سال 1281 ه.ق به دستور شاه در مورد اقدام اساسی برای تنظیف و زیبایی برآمده با انتقال دادن توپها و توپچیان به میدان توپخانه جدید که در شمال ارگ سلطنتی احداث کرده بودند .

در وسط میدان استخر هشت ضلعی بسیار بزرگی ساخته آب قنات جدید ناصزی و آب سایر قناتها را که در کاخهای سلطنتی آفتابی می شدند از وسط این استخر بیرون آورده از آنجا به حوض سبزه میدان و محله های قدیم تهران که در جنوب ارگ قرار داشتند جاری ساختند ، سپس در دور استخر دو جاده سنگفرش دوروشکه و کالسکه را ساخته و بقیه میدان باغچه بندی کرده با درختهای سرو و کاج و میوه و گلهای ایرانی و فرنگی بطور جدیدی آراستند و سپس دور باغچه ها رانیزبا نصب پایه و ستونهای سنگی در فواصل معین با؟؟؟؟؟؟؟

چوبی محصور ساخته میدان خاکی و ناپاکیزه سابق را به صورت محوطه ای سبز و باصفا در آوردند .

خیابان شمس العماره بهترین کوچه در سال 1294 که اقدامات برای تجهیز و زیباسازی آن انجام گرفت .

طرفین کوچه درختهای میوه دار و چنار و غیره کاشتند و اطراف آنرا با ؟؟؟؟؟؟؟

و سیمها محصور کردند .

وسط کوچه محل عبور پیاده بود .

چدنی در طرفین نصب کردند که همه شب و روز روشن بوده و ؟؟؟؟؟؟

محل گردش مردم بوده است .

سابقه تاریخی فلز کاری ، ساخت نرده های فلزی در ایران و تأ ثیر غرب در شیوه ها و سبکها و تکنیکهای اجرائی .

اروپا متداول شدن عناصر فلزی ( مشبکها – پنجره ها – دروازه ها و بطور کلی ؟؟؟؟؟؟

مشبک .

در قرن 11 و 12 میلادی گسترش آن در قرون بعد و استفاده از این عناصر در جهت تزئینات حتی در فضاهای داخلی .

در قرن 19 آمیخته شدن کلیه تجربه های قرون گذشته ، پیشرفت صنعت و رو به انحطاط رفتن هنر آهن کاری .

خانه 12 ویکتور اورتا استفاده از عناصر فلزی ( آهن کاری ) در داخل فضاها.

رواج آرایه های آهنی ریخته ای به طور گسترده و به شیوه نئو کلاسیک (قرن 19 ) کمیاب شدن پیچه های دست ساز .

ایران همزمان باسلطنت ناصر الدین شاه قاجار و تشکیل حکومت مشروطه سلطنتی سفرهای اروپایی شاه قاجار و الگو گرفتن از نمونه های فرنگی ، نخستین نشانه های توجه به تمدن جدید و سازو کارهای ملازم آن پدیدار می شوند.این توجه را در قلمرو مربوط به شهر و شهر سازی در پدیده های زیر می توان مشاهده کرد : نخستین اقدامات برای سر و صورت دادن به وضعیت شهرها با سنگفرش کردن خیابانهای ارگ دار انحلافه به دستور امیر کبیر و خیابانهای تبریز به دستور نواب و آغاز اولین نقشه تهران به کمک معلم اتریشی دار الفنون و شاگردان او.

محور اصلی عملیات شهر سازی ، خیابان کشی ها و میدان سازی هاست .

ساخت ابنیه عمومی از قبیل رستوران ، تأتر ،سینما و ...

نیز ؟؟؟؟؟

این اقدامات پیش می رود .

تسطیح معابر ، تامین روشنایی و تنظیف آنها .

( جداسازی معابر از سطح سواره رو با ورود اتوموبیل ، بوسیله نرده های مشبک که از نمونه های فرنگی ( شیوه نئو کلاسیک ) برداشت شده بود و برای تامین جانی عابران ) ساخت دروازه خیابان جدید دولت ( که به میدان توپخانه باز می شد ) با ارتفاع و بزرگی زیاد و ساخته شده از چدن به صورت یکپارچه ، محصول چرخ نجار .

( اولین حفاظ مشبک چدنی ) .

ساخت استخر هشت ضلعی در وسط میدان ارگ ، ساخت دو جاده سنگفرش درشکه و کالسکهرو ، باغچه بندی میدان و آراستن آن با درخت های میوه و کاج و سرو ، محصور کردن آن بانصب کاری ها ، نرده ها و پایه و ستونهای سنگی در فواصل معین .

کاشت درختان میوه ، چنار و غیره در طرفین خیابان شمس العماره و محصور کردن آن.

تفکیک محل عبور کالسکه و سواره از محل عبور پیاده بوسیله محجرها و سیمها ، نصب چراغهای چدنی در طرفین که همه شب روشن بوده و صبح و عصر محل گاه عامه بوده است .

ظاهر شدن تزئینات اروپایی و گسترده بر روی نماهای ساختمانها ، همچنین مورد استفاده قرار گرفتن مصالح مدرن مانند آهن سفید وچدن برای اولین بار در این دوره به صورت محدود .

کتاب باغ ایرانی ( دکتر لطیف ابولقاسمی ) باغ ایرانی محصور است .

گرداگرد خود دیواری یا چینه ای دارد استوار، که تاجگستر درختها از فراز آن سپر حفاظت بر دست، تبسم دعوت بر لب و گشاده روئی مهمان نوازی بر چهره دارد.

حصار از دو سری ورودی، باغ را دور می زند.

عمارت سر در که در برخی باغها بنای کامل و بزرگ است، ورودی را تأکید می کند، این هر دو مانع دید مستقیم عابران می شود تا پیش از ورود به باغ از کم و کیف آن بی خبر باشند.

در باغ های فاقد عمارت سردر «پرس» حاجب است و وظیفه دار سد نظر.

پرس دیواری است مجزا، افراشته در داخل باغ.

فرا روی در ورودی که اگر مشبک باشد پرسین یا پرچین نامیده می شود که آن را گیاهان رونده، سبزپوش می کنند.

(کتاب سفید روی – نگارنده: سیمین لک پور- سازمان میراث فرهنگی کشور) آشنایی با فلز در ایران سابقه دیرینه دارد.

انواع این عنصر در طی قرون متمادی به علت ویژگی های خاص مورد توحه و استفاده قرار گرفته و از کهن ترین ایام تا زمان حاضر جایگاه خاص خود را در زندگی بشر حفظ کرده است.

ایرانیان نیز به سرور و در نتیجه تجربه به آمیزه های متفاوتی از آن دست یافتند و آلیاژهای گوناگونی از فلز به دست آوردند.

فلز کاری از آغاز تا دوره هخامنشی: استفاده از فلز در خاورمیانه و خاور نزدیک به حدود چند هزار سال پیش از میلاد باز می گردد.

پیش از کشف فلز در دوران نوسنگی، انسان از ترکیبات متفاوت فلزات که با رنگهای گوناگون در طبیعت موجود بود برای آراستن خود در جشنها، مراسم مذهبی و جنگها یا نقاشی دیوار غارها استفاده می کرد.

بر اساس مدارک موجود چنین به نظر می رسد که مس اولین فلزی بود که در فلز کاری مورد استفاده قرار می گرفت.

کهن ترین اشیاء به دست آمده از مس، اشیاء ساده ای هستند که با روش چکش کاری شکل گرفته اند.

سابقه تاریخی نرده های فلزی (آهن کاری) در خارج از کشور گنجینه فیلیپ مقدونی –پدر اسکندر کبیر- آهنینه های کوچک و در عین حال دلفریب بسیاری را به دیدگان مردم این دوران هدیه کرده است.

این بدان معناست که هنر آهن کاری به قرن ها پیش باز گشته و با گسترش افق های باستان شناسی، قدمت آن به زمان های پیش تر نیز خواهد رسید.

لیکن آن دسته از ماندافزاهای ساختمانی که مورد توجه ماست (از قبیل شباک ها، پنجره ها، دروازه ها، ایوانک ها و به طور کلی تارس های مشبک) در قرن یازدهم و دوازدهم بعد از میلاد متداول گردید.

در قرن دوازدهم، شاهد تارس های مشبک با پایه فلزی و عناصر منفرد تکرار شونده ای هستیم که از شمس های آتش کاری شده که تنها روش مناسب برای شکل دهی شمس است و نیز اتصال به وسیله آهن مناسب به دست آمده اند «پیچه یا طوماری» شکل خاصی از این آرایه در آهن تزئینی است.

این آرایه ها از میله های کوچک پیچیده ای ساخته شده اند که بین دو میله S شکل بزرگ دیگر قاب شده اند و همه آنها به وسیله یک حلقه منفرد در جای خود استقرار می یابند.

نقوش شاخ و برگی به ندرت در آنها یافت می شود.

در قرن 13، آرایه های سنتی با ظهور بعضی عناصر ریخته ای، غنا و پیراستگی بیشتری یافتند.

در این آرایه هابخش های مختلف به وسیله انقباض حاصل از سرد شدن، با دقت هر چه تمام تر به یکدیگر متصل می شدند.

پیچه های بسیار باز به آرایه های گل سرخی مهری ختم می شدند.

در قرن 14 همه هنرها غالباً از گوتیک پیروی می کردند.

یک سبک پر توان برای تجلی آهن و صورت های مختلف آن تارس های مشبک، اغلب با مفصل های ساده و فراوانی کمتری با کام و زبانه پیچ و پرچ ها اتصال یافته اند.

در آرایه های ساخته شده از میله های افقی و عمودی، فضاهای مربعی حاصل، با میله های خمیده به شکل چهار پره و گاه سر پره می شدند.

نقوش شاخ و برگی به عنوان یک نقش مایه هر روز بیشتر و متداول تر می شدند.

در این زمان برگ ها به شکل کاملاً پهن، گوشه ها رو به بالا و حاشیه به صورت دالبری بود.

در قرن 15 در ایتالیا ارزش های رنسانس رو به پپیشرفت نهاد.

در این دوره همچنین شاهد ترکیب بندی شکل های چهار برگ با رأس واژگون هستیم.

با نزدیک تر شدن به پایان سده، نقش گل های شعاعی تو در تو به عنوان درون مایه اصلی رخ می نماید.

در قرن 16 علاوه بر شمس های متداول به دست آمده از چکش کاری، ورقه هایی که به وفور مورد استفاده قرار می کرفتند محصول جک های هیدرولیکی بودند و از آنها ورقه های نازکی به دست می آمدند که به راحتی بریده شده و به کار گرفته می شدند.

پیچه ها در اثر ایجاد فضای بیشتر برای برگ ها، اغلب بسیار گشاد به نظر می رسیدند، نقوش نخلی برشی و برجسته ای که در آهن تزئینی جای داده شده بودند و اکنون به صورت بازتری به کار می رفتند.

از نیمه اول قرن 17، اشاعه فن آوری امکان ساخت ورقه های نازک و میله های منقوش را فراهم آورد.

نقوش شاخ و برگی آراسته با رگ برگ های برجسته و قطور نشان دهنده ساختار ساده و محکمی بودند ولی هیچگاه پرطحطراق ارائه نشدند.

رأس مرکز برگ ها به شکل قوس های استواری بود.

ترکیب ها نیز اغلب به صورت متقارن در اطراف محور شکل می گرفتند.

در سال 1722 «ریومور» ذوب آهن را تکمیل کرد.

بدین طریق امکان حصول شمس های نواری و پهن، همچنین ورقه های نازک فراهم آمد.

در شباک ها حلقه های اتصالی و گونه های بین عناصر گوناگون تا حدود زیادی حذف شده اند، پیچه ها کاهش ضخامت را به صورت حلقه مشخص می سازند.

مانند برگ شکل یافته و به ست بیرون میله گسترش می یابند.

این الگو طرح «شاخ قوچی» نامیده می شود.

در برخی نمونه ها پیچه به صورت جفتیو سه تایی از یک روزن منشأ می گیرد.

در نیمه دوم قرن 18 یک نوع جدید تزئینی از آن رواج یافت.

در این شیوه میله های باریک به شکل مشبک کاری های یونانی درآمدند.

نقوش برگ نخلی تشکیل شده در میله های مضاعف کوچک، باریک و ظریف که با دیگر میله های موج دار کوچک به عنوان تاج تزئین یافته بودند.

ویژگی هایی چون خطوط منحنی، رنگین، الگوهای نامتقارن و S یا C شکل بودن، خاص آثار قرن هجدهم می باشد.

با نزدیک شدن به اواخر قرن، آهن کاری ویژه تزئین فضاهای داخلی شد که تنها با یک عنصر تزئینی به رنگ روشن مناسب غنا می یافتند.

نقوش شاخ و برگی ، بیشتر فرم کلاسیک با نقش مایه های انتهایی یا سنتوری های پرطحطراق بودند.

در قرن 19 کلیه تجربه های پیش در هم آمیخته شد و در مواردی این آمیزش به طریقی نومید کننده صورت پذیرفت.

در حقیقت می توان اذعان داشت که از سال 1840 با پیشرفت صنعت هنر آهن کاری رو به انحطاط رفت.

از آن پس آرایه های آهنی ریخته ای به طور گسترده و به شیوه نوکلاسیک رواج یافت.

در نتیجه پیچه های دست ساز کمیاب شده، روزن ها بسیار گشاد شدند.

ضوابط و استانداردهای نرده ها و طبقه بندی آنها (با تأکید بر نرده ها و جداکننده های فضاهای عمومی شهری).

اهمیت جداکننده ها و حفاظ ها: حفاظ ها و جداکننده ها در شهرها به عنوان بخشی از مبلمان شهری دارای اهمیت فراوانی هستند.

جداسازی فضاهای سواره از پیاده، فضاهای خصوصی از عمومی، فضاهای دوچرخه رو از سایر فضاها و ...

نمونه ای از مواردی هستند که باید به وسیله حفاظ ها و جداکننده ها از یکدیگر مجزا شوند.

طراحی این عناصر از یک سو با زیبایی، رنگ، طرح و ابعاد و از سوی دیگر با کاربری ارتباط تنگاتنگی دارد.

جداکننده ها به عنوان گروهی از مبلمان شهری، در زیبایی و آرایش فضایی شهر نقش مهمی دارند، بنابراین باید کلیه اصول زیبایی شناسی در طراحی آنها رعایت شده و بر این عناصر تنها به عنوان موانع فیزیکی نگریسته نشود.

جداکننده پیاده و سواره: تیرک یا بولارد نزده های فلزی تیرک خیابانی یا بولارد: بولارد یا تیرک خیابانی، تندیس های کوچک مقیاس شهر هستند.

آنها حرکت را در سطح پیاده رو و سواره رو کانال بندی و تنظیم می کنند.

هر صحن اجازه ورود وسایل نقلیه موتوری را به داخل برخی محدوده ها نمی دهند.

در کل محدودکننده های مفیدی در سطح خیابان هستند و جانشین خوبی برای جدول ها به شمار می آیند.

استفاده از یک تیرک باید در جای درست و موقعیت مورد نیاز باشد.

در غیر این صورت باعث سد معبر و ازدحام بی مورد مردم می شود.

برخی تیرکهای کوتاه می تواند جایی برای نشستن باشد یا با تعبیه چراغ در آن به یک المان روزی هم تبدیل شود.

استانداردهای لازم در طراحی تیرکها: هر گاه جلوگیری از عبور وسال نقلیه مورد نظر باشد فواصل بین پایه ها می بایست حدود 5/1 متر باشد ولی چنانچه برای ممانعت از ورود پیاده همراه با زنجیر نصب گردد می تواند فاصله بیشتری داشته باشد.

جایی که نیاز به دسترسی اضطراری یا خدمات رسانی در پیش است موضوع استفاده از تیرک متحرک مطرح می شود.

مصالح رایج در ساخت تیرکها: قطعات بتنی پیش ساخته: به واسطه ماهیت این ماده، مقدار و نوع جزئیات محدود است.

اما به دلیل داشتن یک بافت متراکم و برجسته برای هماهنگی بیشتر می تواند در ادامه کف سازی و سنگفرش سواره رو و پیاده رو باشد.

اگر در قالب بندی های استاندارد به کار رود، بتن تقریباً یک انتخاب ارزان بدون مواقبت های زیاد خواهد بود.

فلز (فولاد): انتخابی ساده است ومی تواند جایگزین چدن باشد.

اگرچه به اندازه آن دوام ندارد.

اما آماده سازی های چدن گالوانیزاسیون یا آب دادن، پیش رنگ های مقاوم و پوشش های محافظ که برای اطمینان از خوردگی و فرسایش صورت می پذیرد در حداطمنیان آن را بالا می برد.

چدن: این ماده همانند فولاد می تواند برش یا جوش شود و در برابر خوردگی فوق العاده مقاوم است.

باید از چدن استفاده شود که خاصیت کششی بیشتری دارد (مانند چدن داکتیل با گرافیک کروی).

آلومینیوم: ماده ای سبک که برای نقاط پر تردد و سنگین توصیه نمی شود.

چوب: استفاده از تیرک چوبی به کمی مراقبت نیاز دارد .

با علم به اینکه به تدریج نیز پوسیده می شود چوب را می توان شکل و نقش داد تا به این وسیله شاخص های تزئینی بیشتری پیدا کند.

نرده های فلزی: برای حفاظت از فضای پیاده رو در مقابل اتومبیل ها، استفاده از نرده های فلزی با ارتفاع، طرح و رنگ مناسب می تواند مؤثر باشد.

نرده ها را می توان با دیوارهای کوتاه ادغام کرد تا زیربنای مستحکمی را برای آنها به وجود آورد و حصار مناسبی را ایجاد کند، بدون آنکه جلوی دید را کاملاً مسدود نماید.

قسمت لوله مانند نرده می بایست از زاویه های تند عاری بوده و به گونه ای باشد که به راحتی بتوان از آن استفاده کرد.

و دست را به طور مداوم در امتداد آن حرکت داد.

قسمت فوقانی نرده ها جهت تکیه دادن بر آن باید به اندازه کافی پهن و راحت باشد.

قطر بهینه چنگش برای مردان و زنان mm 38-32 می باشد و بهترین ارتفاع دست انداز نرده cm 80 می باشد (برای حرکت راحت و مداوم دست روی آن) می توان در مکان هایی که توقف های کوتاه اتفاق می افتد و امکان استقرار نیمکت به دلیل محدودیت های فضایی وجود ندارد با ایجاد یک پیش آمدگی به وسیله یک لوله قطور ضمن تفکیک پیاده و سواره فضایی برای مکث کوتاه مدت ایجاد کرد.

فواصل موجود بین حفاظ ها می بایست طوری طرح شوند که خردسالان نتوانند از آنها خارج شوند یا سر خود را بین نرده گیر دهند.

اتصالات و مطلقات نرده ها انطباق آنها را با مجموعه کاربردهای مختلف ممکن می سازد، اتصال به زمین، سنگفرش یا دیوار درست به اندازه یکپارچه کردن آنها با تیرهای برق، المان های روشنایی و سایر اجزای مبلمان شهری، کاربرد دارد.

نرده ها را باید به طول ها کوچک تقسیم کرد تا هم امکان جابجایی و نصب راحتتری داشته باشند و هم در تغییرات تدریجی اختلاف سطح و شیب زمین کارایی داشته باشند.

تارس و حصار (دیوار نرده ها) تارس در لغت به معنای دیوار مشبک چوبی یا آهنی است که اطراف باغ یا ایوان می گذاشتند.

حصار نیز تقریباً چنین مفهومی دارد.

در شهرهای امروزی تارس و حصار بیشتر موانع فیزیکی هستند که برای ایجاد امنیت و سد معبری استفاده می شوند.

نصب تارس و حصار در ارتفاع چشم و سطح دید (حدود cm 150 تا cm 170) باعث برهم خوردن آرامش بصری و مزاحمت دید می شود.

برای ایجاد استحکام، ایمنی و مجزا بودن بهتر است قسمت پایینی به صورت دیوار کوتاهی ساخته شود و پایه های ستون مانند در بالای آن قرار گیرند.

زنگ تیره حصار منظره پشت آن را مشخص تر می سازد در حالیکه رنگ روشن خاصیت پوششی بیشتر دارد و تشخیص مناظر به طور دقیق از پشت آن چنان راحت نیست.

حفاظ پارک و گیاهان جایی که گلکاری و چمن کاری به محافظت در برابر تردد عابرین نیاز دارد حصارهایی کوتاه با ارتفاع حدود mm 300 می توانند کیفیت رفت و آمد را سامان بخشند.

کلیه مواد و اتصالاتی که برای این منظور استفاده می شود باید مانند اکثر عناصر مبلمان شهری در برابر خوردگی محافظت شوند.

برای ایجاد هماهنگی با محیط های طبیعی همچون پارک و فضای سبز چوب یکی از مناسبترین مصالح حفاظ ها محسوب می شود ولی به دلیل به تدریج پوسیده شدن به مراقبت نیاز دارد.

(ترکیب نرده و گیاه نیز جهت هماهنگی بیشتر با محیط های طبیعی همچون پارک می تواند راه حل مناسبی باشد.) حفاظ تنه درخت: این وسیله امکان حفاظت از نهال های نوکاشته شده در محیط های شلوغ و پرتردد عابران را فراهم می سازد.

حفاظ تنه درخت باید بین m 6/1-3/1 ارتفاع داشته باشد تا از عهده حفاظت لازم برآید.

در ضمن به شاخه گسترانی درخت نیز صدمه وارد نیاید.

انتهای عناصر عمودی را باید به سمت خارج درخت برگرداند تا باعث صدمه به تنه آن نشوند.

حفاظ کال و پیاده رو: انگیزه استفاده از نرده، ایمنی و حمایت افراد از تغییرات سطوح زمین است.

ارتفاع مناسب نرده برای پله cm 90 و نرده های ایمن تر معمولاً cm 110 یا بیشتر ارتفاع دارند.

در مکان هایی با تغییر سطوح زیاد و خطرناک باید از خم شدن روی نرده جلوگیری کرد.

این هم با برگرداندن ریل اصلی به سمت مسیر رفت و آمد یا ترکیب نرده و گیاه تا ارتفاع مورد نظر صورت می پذیرد.

راه حل دیگر آن است که مقطع نهایی نرده توپر ساخته شود و داخل دیوار کوتاهی قرار گیرد.

امتداد نرده در طول مسیر مورد نظر القای حس استواری، ایمنی و پرایوسی می کند.

در گردش گاه ها، آبشارها، پلهای عبور پیادگان در پارک و باغ، قسمت و بالایی نرده باید کاملاً ارگونومیک و راحت طراحی شود تا هنگام خم شدن و تکبه کردن برای تماشای مناظر مشکلی حس نشود.

پریواسی و امنیت کامل باید به گونه ای باشد که نتوان از آن بالا رفت.

به این منظور استفاده از میله ها و نرده های افقی که می تواند به عنوان نردبان تلقی شود به طور کامل نفی شده است.

این نرده ها خردسالان را نیز به بالا رفتن ترغیب می کند.

حفاظ پارکینگ: در محوطه پارکینگ که در آن ممکن است اتومبیل ها در حال عقب رفتن با آنها برخورد کنند، حفاظ ها باید ارتفاع کافی داشته باشند تا به راحتی توسط رانندگان دیده شوند.

این بدان معناست که می بایست بین m 9/0 تا m 2/1 ارتفاع داشته باشند.

در محل عبور عابرین آنها را می توان با ارتفاع کمتری نصب کرد.

هرگاه که امکان برخورد اتومبیل ها مطرح است پایه ها باید به اندازه مورد نیاز در زمین قرار گیرند تا باعث پابرجایی بیشتر می شود.

قابل رؤیت بودن: شیاری را می توان در طرح پایه ها و حفاظ ها در نظر گرفت تا نوار شبرنگی در آن جای داده شود و به این ترتیب دیدن پایه ها در شب آسانتر گردد.

جایگاه دوچرخه: با رشد سریع و چشمگیر آگاهی های عمومی نسبت به محیط زیست و نیز توجه بسیار به وسایل نقلیه غیرآلاینده به ویژه دوچرخه، نیاز به طراحی و در نظرگیری محل ویژه ای برای جایگاه دوچرخه در سطح شهر و خیابان مشخص می شود.

جایگاه های دوچرخه از حیث اتصال به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: در نوع اول بیشتر قسمت تنه با بدنه جایگاه در تماس است و کابل یا زنجیر فقل کننده معمولاً تنه را در برمی گیرد.

در نوع دوم تنها چرخ جلوی دوچرخه را دربر می گیرد و چرخ جلو به آن قفل می شود.

در هر دو سیستم، طراحی به گونه ای مدولار و پشت به پشت صورت می گیرد تا فضای کمتری را اشغال کند.

این اتصال را می توان به دیوار، سطح یا در عمق زمین ثابت کرد.

رنگ در محیط: رنگ پیش از بافت، فرم و مواد مصرفی دریافت می شود و به همین دلیل اثرش بیشتر است ولی در این میان آنچه که ضروری است حرکت منسجم تمامی عناصر یک طرح به سوی هماهنگی با محیط است.

قرمز و نارنجی رنگهایی هستند که پیش از همه جلو می آیند و به اصطلاح پیش آمدگی دارند و در شخص دوربینی ایجاد می کنند.

رنگهای سبز و آبی برعکس چشم را نزدیک بین می کنند.

این دو رنگ به عقب رفتن و عمیق شدن تمایل دارند.

برای چیدمان هایی جسورانه و پویا محیط هایی روشن بهترین هستند و رنگهای اصلی و غنی در چنین فضاهای درخشانی بیشتر رایج اند.

سفید خیره کننده است و به سادگی کثیف می شود و برای سطوح نباید به کار رود.

خاکستری با هر رنگی هماهنگی دارد.

رنگهایی با رنگمایه کم برای محیط های فعال و پر جنب و جوش مناسب ترند.

رنگهای قوی به منظور تأکید و برانگیختن به کار می روند.