دانلود مقاله گیاهان دارویی

مقدمه: گیاهان اولین موجودات خلقت و این جاندارن خاموش و نمودارهای زیبایی در طبیعت پس از گذشت میلیون ها سال که از پیدایش آنها برروی زمین می گذرد، در طی چند قرن اخیر، آثار و خواص اعجاز انگیز خود را توسط دست بشر به منصه ظهور رسانده‌اند.

طب و طبابت و به طور اعم معالجات از اولین مسائلی است که بشر برای حفظ اعتدال و توازن مزاج در بروز امراض جهت اعاده سلامتی به آن روی آورده نسبت به وضع قوانین، امکانات، تحقیقات و گردآوی لازم ومسائل مربوطه نهایت باریک بینی و دقت را معمول داشته، زیرا به هر صورت جان آدمی گنجیه ودیعه ای است که حفظ آن ذاتی و غریزی است .

در طی قرون و اعصار متمادی مردم به خواص درمانی گیاهان پی برده اند و دانشمندان بزرگی در اقصی نقاط جهان، دراین زمینه تحقیق و کار کرده اند و کتا بها نوشته اندو همزمان با سایر نقاط دنیا در ایران نیز استاتید و دانشمندان بلند پایه ای چون اوبو‌علی سینا، محمد زکریای رازی، سید اسماعیل جرجانی و ابونصر موفق هروی قرن های متمادی علم پزشکی ئ درمانی جهان را تحت تاثیر قرار داده و به حدی ارتقاء علمی یافته اند که آثار آنها به اروپا رفته وتا قرون شانزده و هفده، تعلیمات منحصر به فرد دانشگاهی را تشیکل داده وهنوز مضامین آن مورد تتبع و ترجمه و استفاده است.

فارماکوکنوزی که معنی تحت الفظی آن داروشناسی (علم الادویه) است، جزئی از هنر و علم پزشکی به شمار می آید و آغاز آن از زمانی است که بشر ب درمان بیماری‌ها پرداخته است.

فارماکوگنوزی از تمدن های کهن، که در آنها از اجزای حیوانات و گیاهان، محلول های شفا بخش وتهیه می کردند و آنها را برای از بردن آلام و کاستن رنج ومقابله با بیماری ها به کار می بردند و ریشه گرفته است.

منشا اولیه فارماکوگنوزی را می توان در اسرار جادوگری قبایل بشری دانست که توانسته است دوره ثبت نشده اسرار طب انسانی را پشت سر بگذارد وسیر تکاملی خود را از مرحله بدوی تا به امروز که عصر استفاده از عوامل اختصاصی است به خوبی طی نماید.

با آنکه امروزه درمان بیماری ها بیشتر از طریق مصرف داروهای صورت می گیرد که منشاء صنعتی دارد واختصاصا در‌آزمایشگاه تهیه می شوند و اثرات قاطع آنها نیز در درمان بیماری ها موجب توسعه مصر ف آنها گردیده است، معهذا چون با مصرف بعضی از داروها زیانهایی به بدن می رسد، روز به روز به اهمیت گیاهان دارویی و فرآورده های آنها بیشتر توجه می‌شود و اعتقاد عمومی درباره آنها پیوسته تقویت می‌گردد.

دارچین معمولاً به عنوان پوست درخت Cinnamomum zeylanicum شناخته می‌شود.

در پرتغال و اسپانیا به عنوان Canela ، در فرانسه Cannelle و در آلمانی به عنوان Zimt شناخته می‌شود.

در هند و ایران دراچین خوانده می شود که بمعنی چوب درخت چینی است که درقیق ترین توضیح برای دارچین است .

اسم آن از « kayumanisk» به معنای چوب شیرین زبان مالاکا گرفته شده که معادل عبری آن «qinnkmn» است که منشا کلمه cinnamon است.

کلمه Canolla توسط ایتالیایی ها استفاده می شده تا دارچین را توضیح بدهند به عنوان «little cannan tubes» (لوله های توپی کوچک) که شبیه پوست ساقه لوله شده دارچین است.

تجارت دارچین در قرن ها سیرزدهم و چهاردهم در کنترل ونیس بود که به همین علت این شهر بسیار ثروتمند شده بود (67) مصری های دارچین را به همراه مر درمومیایی کردن استفاده می کردند، شاید به خاطر سینامیک اسید که خاصیت آنتی باکتریال دارد.

عبری ها از دارچین درمراسم مذهبی استفاده می کردند و در همین حال در مکزیک،‌کشورهای آسیایی، عربستان و در شمال آفریقا دارچین در آشپزی استفاده می شده ولی بع عنوان ادویه د آشپزی استفاده نمی‌شده است.

در قرون رسطی و بعد از آن دارچین از مصر صادر می شد که خود توسط تاجران عرب از سیلان آورده می شد.

دارچین تبدیل به یک طعم محبوب در تعدادی زیادی از غذاها شد و به عنوان محرک اشتها، هاضمه و درمان برای سرفه و گلو درد شناخته شد.

در حال حاضر در آمریکا دارچین به طور عمده برای طعم دادن به دسرها و چاشنی ها استفاده می‌شود.

در حالیکه پودر آن در ترکیبات گرانی که به نوشیدنی ها و قهوه اضافه می‌شود استفاده می‌شود.

(68) دارچین حقیقی در آشپزی مکزیکی و در قهوه و چای بسیار محبوب است.

احتمالا دارچینی که مصری ها در زمان فراعنه استفاده می کردند و به طور عمده از چین می آمده جایی که درختستان هایی از دارچین در جایی اطراف شهر kweikin که اکنون Guilin (Kwei به معنای دارچین و lin به معنای جنگل است) خوانده می‌شود و روئید.

دارچین حقیقی سیلان که اکنون سریلانکا نامیده می‌شود توسط پرتغالی ها در اوایل قرن شانزدهم کشف شد و بعد از آن تجارت آن به طور ظالمانه ای توسط آنها کنترل شد.

(65) درخواست رو به رشد برای دارچین منجر به جنگی بین هلندی ها و پرتغالی ها شد و در اواسط قرن هفدهم هلندی ها تجارت سیلانی تحت کنترل درآوردند.

در قرن هفدهم خیلی از هلندی ها در سریلانکا درتلاشی برای شکستن قوانین ظلمانه مستعمره نشین های جدید قتل عام شدند .

اما این منجر به تلافی و پیشرفت پرتغالی ها درکنترل کاشت دارچین جزیره شد.

هلندی ها به زور امتیاز انحصاری دارچین را گرفتند.

برای اینکه قیمت ها را بالا نگهدارند در سال 1760 مقدار زیادی دارچین را در آمستردام سوزاندند تا دارچین کم یاب شود.

شاید این رفتارخصمانه دوستداران خیالباف دارچین را در سایر کشورها قانع کرد که آن ادویه بیش از اندازه در خوراک پزی استفاده شده .

(68) در هر حال در سال 1795 انگلیسی ها کنترل سیلان را با این امید که علاقه مردم را نسبت به دارچین دوباره زنده کنند به دست گرفتند خیلی قبل از این نهال های دارچین توسط هلندی ها برای کاشت در اندونزی منتقل شد.

اهمیت دارچین به طور مستمر و تدریجی رو به کاهش گذاشت چون استفاده از این ادویه در آشپزی و ساختن شراب از مد افتاد اکنون علاقه به دارچین در مصر روبه رشد است.

در قرن نوزدهم در مصر دارچین توسط فرانسوی هایی که نهال های آن را در Jardin de plantes پاریس می کاشتند و معرفی شد.

درهرحال بعد از آن اهمیت دارچین در آشپزی فرانسوی کاهش یافت با این حال هنوز در غذهای سنتی فرانسوی کانادا استفاده می‌شود.

امروزه دارچین به عنوان یک ماده معطر فوق العاده در غذهای پخته شده مصرف می‌شود.

ولی مزه‌آن تعداد محدودی را جذب می کند.و به طور مشابه دارچین به طور گسترده به عنوان دارو یا نگه دارنده غذا یا بخور استفاده می‌شود.

ولی تعداد محدودی را جذب می کند از نظر محبوبیت زیاد و جدال های فراوان برای تجارت آن در هزاره گذشته، این ادویه باستانی بدون شک امروزه شایستگی بیشتری برای تحسین دارد.

گیاهان Plants معرفی گیاه دارچین (5) دارچین، شامل پوست تنه خشک شده ساقه گیاه Cinnamonum zeylanicm Blume از خانواده برگ بو (Lauraceae) است که عاری از بافت چوب پنبه ای خارجی و پارانشیم زیر آن بوده و حدقل دارای 2/1 درصد ( حجمی / وزنی) اسانس می باشد.

نام های مختلف گیاه به شرح زیر می باشد نام های مختلف گیاه به شرح زیر می باشد: دارچین در لغت به معنای «چوب آمده از چین » می باشد که البته بیشتر منظور دارچین ازگونه کاسیا می باشد.

انواع دارچین گونه دارچین به نام دارچین سیلان و دارچین کاسیا از قدیمی ترین ادویه های جهان هستند که اعصار کهن مورد شناخت بشر بوده اند واسناد مکتوب تاریخ قدمت آنها را به 40-30 قرن پیش می رساند .

از نظر کیفیت این دو نوع دارچین باهم یکسان نیستند ولی به علت شباهت زیادی که از نظر خواص وعطر باهم دارند از همان قرنها پیش همیشه دو گونه :C.verun وC.cassia با هم اشتباه می شده و حتی در حال حاضر نیز دراغلب مناطق دنیا برای این دو گونه دارچین اختلافی قائل نیستند .

در بازار امریکا تقریبا تمام ادویه ای که به نام دارچین فروخته می‌شود عملا از نوع C.cassia است ونام دارچین را امریکایی ها از هر نوع Cinnamon می گویند .در انگلیستان مرسوم است در بازار در محافل عملی نام Cinnamon برای گونه مرغوب C.zeylanicum ونام Cassia برای گونه C.cassia به کار می رود .

در صورتی که در امریکا طبق مقررات مواد غذایی دارویی مربوط به سال 1938 اجازه داده شده است که کلمه Cinnamon رای هر دو نوع یعنی C.

zeylanicum ویا C.cassia به کار رود .

حکمای طب سنتی از جمله گالن طبیب نامدار یونانی در قرن دوم پس از میلاد در کتابش دارچین سایگون ویا C.cassia را هم ردیف با C.zeylanicum یا دارچین سیلان اعلام کرده ومعتقد است که در مصارف طبی می توان به جای دارچین سیلان از دارچین سایگون استفاده کرد ولی از نظر مقدار باید مقدار مصرف دارچین سایگون دو برابر دارچین سیلان باشد .(11) در تجارت بالاخص در صنعت مواد غذایی پوست سایر انواع دارچین به خصوص دارچین چین Cinnamomum aromaticum nees، دارچین پادانگ ،Cinnamomum burmnii Blumeودارچین سایگون Cinnamomum loureirii Nees نقش بزرگی دارند.

پوست این انواع دارچین به راحتی ، مخصوصا زمانی که پودر شوند ، با پوست دارچین قابل عوض شدن می باشد که به واسطه بوی ضعیف تر و به خصوص میزان نسبتا دبالای کومارین ، در این نوع دارچین ها قابل تشخیص است .

(11) گونه های مختلف دارچین که به منظور مصارف دارویی استفاده می گردند ، به شرح ذیل می باشد: C.ceylanicum،Cinnmomum verum J.S.Presl (Cinnamomum zeylanicum Blume دارچین ، دارچین سیلانیCeylon Cinnamo= ،Nees) C.

aromaticum Nees (C.

cassia Cinnamon وبه میزان کمتر : Cassia ، C.burmanii () Bhume C.

Iouteirii Ness, Cinnamon.

علاوه بر پوست تنه، گلهای aromaticm نیز استفاده می‌شود.

(3 و 10) مشخصات گیاه دارچین گیاه Cinnamonmum zeylanicum ، درختی است کوچک به ارتفاع 12 – 8، همیشه سبز، دارای تاج پوششی متراکم و گسترده که از تمام قسمتهای آن بوی معطر و مطبوع دارچین استشمام می‌شود.

(6) تنه کوتاه، سبز وارست یا با اندکی برآمدگی، با یک سیستم ریشه ای حجیم.

از مشخصات دیگر آن این است که برگهائی به وضع تقریبا متقابل، بیضوی دراز، نوک‌تیز، کامل ، بی کرک، صاف و شفاف در سطح فوقانی پهنک و غبار آلود در سطح تحتانی آن دارد.

گلهای آن که در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود، منظم، نر – ماده، به رنگ سفید مایل به زرد و مجتمع به صورت خوشه منشعب و گرزن دوسویه ی باشد.

هر گل آنرا پوششی مرکب از 6 کاسبرگ پایا در دوردیف فرا می گیرد درون آنها، 12 پرچم در 4 ردیف به نحوی جای دارد که مجموعا در 3 ردیف دیده می شوند، زیرا که خارجی ترین ردیف پرچمها، ظاهر زبانه‌ای و وضع غیر زایا دارد.

مادگی گلهای آن، دارای تخمدانی یک خانه است و پس از رسیدن به میوه ای به صورت سته و به رنگ قهوه ای مایل به آبی تبدیل می گردد که همیشه با کاسه ونهنج گل همراه می باشد.

قسمت گوشتدار میوه نیز رنگ مایل به سبز دارد و درون آن دانه ای با مغز روغنی مشاهده می گردد.

(6) گل آذین، خوشه محوری است.

گلها کوچک، کرم رنگ، به طول 7/0 سانتی متر می‌باشد.

در زمان میوه به حالت استکانی تاج مانند بالوب های مدور درمی آیند.

میوه نیز کشیده، خشک، نوک دار و به طول تا حدود 2 سانتی متر می رسد.(11) پوست بخش دارایی این گیاه را تشکیل می دهد.

به رنگ خاکستری – قهوه‌ای ، پوسته پوسته (فلسی) و یا در نمونه های مسن به صورت چوب پنبه ای است.

(11) پوسته ساقه Cinnamomum Cassia تحت نام دارچین چین Cannelle de chine در بازرگانی عرضه می‌شود.

درخت مولد آن، برگهائی باظاهر چرمی، بیضوی دراز و وضع متقابل برروی شاخه ها دارد.

از مشخصات آن این است که در پهنک برگهای آن، 2 رگبرگ خمیده دیده می‌شود که تدریجا در ناحیه راس پهنک به هم ارتباط پیدا می کنند.

سطخ فوقانی پهنک برگهای آن، بی کرک وبه رنگ سبز مایل به قرمز است در صورتی که سطح تحتانی آنها، رنگ سبز مایل به آبی دارد و از کرکهای کم پوشیده شده است (6) پوست خشک شده شاخه های این درخت، به رنگ تیره وگاهی کمی مایل به قرمز است و برروی آن اثر برگهای قطع شده و جوانه ها قابل تشخیص است.

بوی آن قوی ولی درهر حال کمتر از نوع دارچین سیلان مطبوع می باشد.

طعم آن گرم، تند، کمی شیرین، معطر (کمتر از نوع سیلان) و لعابی (زیاد تر از نوع قبلی) است.(6) درخت دارچین سایگون کمی بلندتر، پوست آن ضخیم تر، برگها درازتر و میوه آن کوچکتر از دارچین سیلان است.

کاشت و بهره برداری آن نظیر کاشت وبهره برداری دارچین سیلان می باشد.

و تنها اختلاف این است که در مورد دارچین سایگون معمول است از پوست شاخه های جوان و از پوست تنهدرخت نیز که نا صاف است از هر دو استفاده می‌شود و برای اولین برداشت نیز در مورد دارچین سایگون طول مدت زمان بیشتری و شاید 15 – 10 سال لازم است تا بهره بردای آغاز شود.

(11) فصل رویش و کشت گیاه دارچین احتمالا بومی سیریلانکا بوده ودر سیریلانکا، سیچلز، جنوب شرقی هند، اندونزی وجزایر هند غربی در آمریکای جنوبی کشت می‌شود.

دارچین به طور عمده از سریلانکا و به میزان کمتر از مالزی ، ماداگاسکار و سیچلز صادر می گردد.

این گیاه در ایران رویش ندارد.

(37) این درخت در سیلان و هندوستان می رید و بعلاه پرورش می یابد.

تکثیر آن به سهولت با کاشتن دانه یا به طریقه قلمه زدن و خوابانیدن شاخه ای از درخت صورت می گیرد.

درمورد اول، دانه ها را در زمینهائی که کود کافی داشته باشد در اوایل ماه مرداد می کارند.

پس از پایان 20 روز، جوانه ای از آنها خارج می‌شود که به سرعت رشد و نمو حاصل می کند.

(6) اراضی ساحلی، شنی، سیلیسی و‌آبرفتی ، بهترین زمین برای پرورش این درخت است بعلاوه اگر این درخت درمکان آفتابی به نحوی کاشته شود که مستقیما درمقابل تابش خورشید قرار گیرد، پوست مرغوب تر از درختان اماکن سایه دار می دهد.

درانتخاب دانه نیز باید دقت کافی بعمل آید زیرا دانه بعضی از نژادهای این درخت، پایه هائی بوجود می آورد که پوست بسیار خوب از آنها به دست می آید.

(6) نخستین برداشت محصول ازدرختان پرورش یافته چهارساله صورت می گیرد.

برای این کارساقه را قطع می کنند ولی پاجوش های قوی و خوب آنها را باقی می گذارند تا از نمو آنها، پایه های خوب و مورد استفاده نتیجه گردد.

دارچین کاسیا بیشتر در مالابر و جزائر سوند می روید.

به علاوه در جنوب شرقی چین پرورش می یابد.

دارچین سایگون در ویتنام، هیمالیای شرقی و قسمتی از چین می روید.

(36) ترکیبات شیمیایی مهم ترین ترکیب سینامون 5/2 – 5/0% روغن فرار می باشد.

(میزان آن در سینامون سایگون به 6% هم می رسد).

مطابق USNF XVI روغن سینامون، روغن فراری است که به وسیله بخار از شاخه های کوچک و برگهای aromaticm تقطیر می‌شود.

(روغن کاسیا) (10) جزء اصلی تمامی روغن های سینامون، سینامالدهیدمی باشد .

تفاوت هایی در ترکیب روغن فرار وجود دارد که بستگی به گونه گیاه و بخش مورد استفاده آن دارد.

(10) اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست گیاه مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود.

این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است ولی به مرورزمان به علت اکسید شدن، به رنگهای زرد طلائی و سپس قهوه ای مایل به قرمزدرمی آید.

وزن مخصوص آن در گرمای 10 درجه بین 024/10 و 040/1 است.

به مقدار کم در آب ولی بهرنسبتی در الکل 90 درجه، اتر و کلروفرم حل می گردد.

بوی آن مطبوع و طعمش ملایم وگرم است.

قسمت اعظم این اسانس را الدئید سینامیک یا Cinnamaddehyde (65 تا 75 درصد) تشکیل می دهد.

بعلاه دارای 4 درصد از فنلها، مخصوصا اوژنول همراه با فلاندرن، سافرول (به مقدارکم) فورفرول و غیره است.

(6) الدئید سینامیک ‌Cimmamic aldehyde, Cinnamaldehyde) Aldehyde cinnamique فنیل آکرولئین Phenylacolein، سینامالCinnamal ) ، به فرمول C9 H8 O و به وزن ملکولی 10/132 است.

در بعضی اسانس ها مانند اسانس دارچین سیلان و اسانس دارچین چین(Cinnamomun Cassia BI) ، بمقادیر زیاد وجود دارد واستخراج می‌شود.

استخراج آن از نوعی قارچ به نام Stereum subpileatum Berk & Curt, نیز توسط Birkinshaw و همکارانش انجام گرفته است (1).

الدئید سینامیک، به صورت مایعی روغنی و به رنگ مایل به زرد است.

بوی قوی دارچین دارد.

وزن مخصوص آن در گرمای 25 درجع معادل 480/1 است .

در حرارت 5/7- درجه نیز انجام پیدا می کند.

در 700 قسمت آب و در حدد 7 حجم الکل 60 درجه حل می‌شود .

در الکل، اتر، کلروفروم و روغن ها نیز محلول است.

الدئید سینامیک، بعلت بوی مطبوعی که دارد، در عطر سازی مورد توجه است.

(1) علاوه بر سینام آلدهید که ترکیب اصلی در اسانس دارچین می باشد، و حدود 80 –65 درصد آن را تشکیل می دهد ترکیبات مهم دیگری از جمله اوژنل، و ترانس – اسیدسینامیک بیشترین بخش اسانس را تشکیل می دهد افزون بر این، ترکیبات دیگر فنیل پروپانی دیگر فنیل شامل هیدروکسی سینام آلدئید، ارتو – متوکسی سینام آلدئید، سینامیل الکل و استات آن، ترکیبات ترپنی مثل لیمونن، آلفا – ترپینئول ، تانن ها، پروسیانیدن های الیگومری مثل سینام تانن B1 و مشتقاتش، موسیلاژ (د – گلوکان)، سینزیلانول، سینزیلانین، مقادیر ناچیزی کومارین اگزالات کلسیم، نشاسته و رزین حضور دارد.ذکر شده است که طعم شیرین دارچین به علت وجود مانیتول است.

(35) 1- سینامالدهید 2- اژنول 3- ترانس – اسید سینامیک پوست دارچین چین بر خلاف پوست دارچین سیلان عاری از اوژنل، ترکیبات منوترپنوییدی و سزکویی ترپنوییدی است (1 و 35) از برگ و جوانه های این درخت نیز مانند دارچین سیلان، بر اثر تقطیر با بخار آب ، اسانسی به نام اسانس کاسیا Cassia oil تهیه می‌شود که پس از تصفیه از طریق تقطیر مجدد، به صورت مایعی به رنگ به زرد یا مایل به قهوه ای در می آید.

بوی معطر و مخصوص و طعم پوست درخت را می دهد و اگر در مجاورت هوا قرار گیرد، رنگ تیره پیدا می کند و غلظت آن زیاد می‌شود.

اسانس کاسیا، در اسید استیک گلاسیال و الکل محلول است.

وزن مخصصو آن بین 044/1 و 063/1 است.

از اسانس کاسیا برای معطر ساختن طعم بعضی اغذیه استفاده بعمل می آید.

(6) روشهای مختلف کنترل های کیفی و کمی شیمیایی شناسایی مقداماتی – 1- عصاره الکلی پوست (1 گرم) یا اسانس (1 میلیمتر ) هنگام واکنش با فنیل هیدرازین هیدروکلرید رنگ قرمز مربوط به فنل هیدرازان آلدئید سینامیک تولید می نماد.

2- مقدار 1 میلی گرم اسانس را در 5 میلی لیتر الکل حل نموده و یک قطره کلرید آهن بیفزائید، این ترکیب درواکنش با آلدئید سینامیک و اوژنل رنگ سبز کم رنگ تولید می‌نماید (44) آزمایش خلوص – برای انجام این آزمایش از روش کروماتوگرفی لایه نازک استفاده می‌شود.

فاز ثابت سیلیکاژل جی – اف – 254 است.

تهیه عصاره مورد آزمایش – مقدار 1/0 گرم دارو را درهاون کوبیده بمدت 15 دقیقه با 2 میلی لیتر دی کلرومتان تکان داده، صاف نموده، حاصل صافی را برروی حمام‌آب تا سر حد خشک شدن حرارت داده و باقیمانده در 4/0 میلی لیتر تولوئن حل می گردد.

تهیه محلول شاهد - مقدار 50 میکرولیتر سینام آلدئید و 10 میکرولیتر اوژنل با تولوون به حجم 10 میلی لیتر رسانده شود.

به طور جداگانه از محلولهای تهیه شده بمیزان 10 میکرولیتر به صورت خط های 2 سانتیمتری بر روی صفحه کروماتوگرافی کاشته و سپس به کمک دی کلورمتان به عنوان فاز متحرک و تا ارتفاع 10 سانتیمتر، کروماتوگرافی نموده و بعد از‌ آن صفحه مزبور را در هوای اطاق خشک نموده و در زیر نور لامپ ماوراء‌ بنفش با طول موجهای 254 و 365 نانومتر لکه های فلورسانس دار و خاموش علامت زده می‌شود.

(18) در زیر نور ماوراء بنفش با طول موج 254 نانومتر و در وسط درمورد محلولهای نمونه و شاهد لکه خاموشی مربوط به سینام‌آلدئید و بلافاصله بالای آن لکه خاموش ضعیفی مربوط به اوژنل دیده می‌شود.

لکه اوژنل با معرف وانیلین – اسید سولفوریک (معرف شماره 43) و در نورمرئی به رنگ قهوه ای ظاهر می‌شود.

در زیرنور ماوراء بنفشس با طول موج 365 نانومتر درمورد محلول نمونه بلافاصله در زیر لکه سینام آلدئید، لکه ای با فلورسانس آبی درخشان مربوط به ارتو – متوکسی سینام آلدئید ملاحظه می گردد.

هنگام پاشیدن معرف دیانیزیدین (معرف شماره 20)، لکه سینام آلدئید قهوه ای مایل به زرد می گردد.

در صورتیکه معرف فلوروگلوسینول (معرف شماره 28) بر روی صفحه کروماتوگرافی پاشیده شود، لکه های مربوط به سینام آلدئید و ارتومتوکسی سینام آلدئید به ترتیب قهوه ای مایل به زرد و بنفش می‌شوند.

(18) وجود لکه با فلورسانس سبز شدید در Rf در حدود 28/0 بلافاصله زیر لکه ارتومتوکسی سینام آلدئید با Rf حدود 35/0 نشان دهنده وجود کومارین با غلظت بیش از 03/0 درصد بوده (پوست دارچین کمتر از 0008/0 درصد کوماین دارد (37 و 45 و 46) حضور اوژنل (کمتر از 5 درصد) تنها در مورد دارچین و حضور کومارین تنها در مورد دارچین چین گزارش شده است.

اغلب پودرهای تجارتی دارچین از هر دو گونه را دارا می باشد و لذا هر دو لکه در آنها وجود دارد (18).

سنجش های مرغوبیت میزان خاکستر سولفاته – حداکثر 6 درصد می باشد .‌(9).

میزان خاکستر نامحلول در اسید کلریدریک – حداکثر 2 درصد می باشد (13).

میزان مواد آلی خارجی – حداکثر 2 درصد می باشد (13).

تعیین مقدار اسانس تام – 20 گرم پودر دارچین را که بلافاصله تهیه شده باشد دار ارلن 500 میلی لیتری ریخته، 200 میلی لیتر اسید کلریدریم 1/0 مولار افزوده و 5/0 میلی‌لیتر گزیلن را در قسمت مدرج ریخته و عمل تقطیر با سرعت 5/2 تا 5/3 میلی‌لیتر در هر دقیقه بمدت 3 ساعت انجام داده شود (17).

ارزیابی ترکیبات متشکله اسانس – سینام آلدئید را می توان با روش کروماتوگرافی گازی تعیین مقدار نمود (19 و 20) .

بمنظور ارزیابی متشکله اسانس می توان از روش کروماتوگرافی مایع با کارکرد عالی استفاده نمود (19 و 21).

مصرف غذایی انواع مختلف دراچین مثل دارچین سیلان و کاسیا، استفاده های یکسانی دارند.

اما به دلیل دارچین سیلان طعم و مزه بهتری دارد معمولاً در دسرها و غذاها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد (62) به طور معمول دارچین در کیک ها و یا دیگر فرآورده های نانوانی و شیرینی پزی، شیربرنج ، انواع پودینگ ها و دسرهای شکلاتی و میوه ای به خصوص دسر سیب و گلابی استفاده می‌شود.

(64) در بسیاری از غذاهای خاورمیانه ای و هم چنین غذاهای شمال آفریقا، برای طعم دادن برای مثل در خوراک گوشت و یا بادمجان پرشده وانواع سوپ به عنوان ادویه استفاده می‌شود.

هم چنین دارچین برای طعم دادن و گرم کردن مزه شراب ها، کرم ها و شربت ها به کار می رود.

بزرگترین واردکننده دارچین سری لانکا، مکزیک می باشد، در کشور مکزیک دارچین به صورت چای با قهوه، شکلات و یا آبجو نوشیده می‌شود (64) به علت وجود نوعی از انواع فنول ها، دارچین دارای خاصیت آنتی باکریال می باشد که باعث کندکردن فاسد شدن گوشت می شود، بنابراین استفاده آن به عنوان ادویه درغذاهای گوشت داره به ویژه در مناطقی که دارای آ‎ب و هوای گرم می باشند، موثر است.

(60) دارچین در طب سنتی علما و بزرگان طب سنتی، خواص متعدد و بی شماری را برای گیاه دارچین برگزیده‌اند.

شیخ ابوعلی سینا در کتاب معروف «قانون در طب» خود در مورد دارچین چنین گفته است: (2) چندین نوع دارچین است و نامهای متعدد دارد : دارچین خوب که به سیاهی زند و کوهی و ستبر است (غلیظ) .

دارچین سفید و سست که ریشه اش از هم پاشیده و سیاهرنگ است و صاف است وکمتر گرده دارد.

دارچینی که به سبزرنگی مایل و مزه‌اش و همان مزه (سلیخه، دارچین ختایی) است و پوستش به پوست آن شبیه و برنگ سرخ است که این نوع تا مدتها قوتش می ماند و بویژه اگر کوبیده شود و به وسیله محلولی قرص گردد.

دیسقوریدوس گوید: نوعی از دارچین بوی خوش دارد که تقریبا به بوی فیجن یا بوی زیره سیاه شباهتی دارد.

گرم است و زبان گز و کمی شوری و گرمی در آن موجود است.

اگر با ناخن حک کنی زود خرد نمی‌شود.

و هرگاه شکست آنچه در میان شاخه هاست ریز است و به خاک نرم می ماند.

و اگر خواهی بیازمایی یک حبه – قطعه کوچک – از ساقه ای جدا کن و بیازمای که آسان تر است.

زیرا خرده ها با هم شاید با مواد دیگری مخلوط باشند و آمیزه بیگانه در آن موجود باشد.

همو گوید: نوعی دارچین هست که آنرا دارچین دروغین گویند.

تا اندازه بویی هم دارد.

زبر است و کم تأثیر.

دارچینی هست که آنرا دارچین زنگی نامند.

سیمای دارچین می دهد ولی فرق در میان آنها تندبویی است.

دارچین که به ( قرفه) مشهور است در اصل و فراوانی گره همان دارچین است.(2) ولی دارچینی است چوبی که چوبهای دراز و محکم دارد و بوی خوش آن از بوی دارچین کمتر است .

برخی عقیده دارند که قرفه از تیره دارچینی ها نیست و مزاجش نیز با دارچین تفاوت دارد.

گاهی از دارچین دروغین روغن گیرند و نگاه دارند.

گزینش: بهترش آن است که بودی خوش دارد و تندمزه است و زبان را نیازارد، رنگش صاف و بدون آمیزه است.

دیسقویدوس گوید: در میان این قسمت از دارچینها بهترش آن نوع است که تازه باشد و رنگش میانه ای از خاکستری و سیاه و سرخ باشد، صاف و دور از زبری است.

شاخه ها باریک و به هم نزدیک ، درمزه اش شیرینی و شوری و کمی سوزش حس شود.

چندان کم مایه نباشد.

و یکی از علامت خوبی آن است که بویش بر سایر دارچین ها چیره باشد و با وجود او بوی دیگر حس نشود.

نوع بد دارچین، دارچین (اسنی) یا کندری یا (دارچین ختایی) یا دارای بوی بسیار تند است.

همچنین سفید و زودشکن، سنگینی که در آب ته نشین می شود، صافی که تنه زبر دارد.

خوب نیستند.

دارچین را باید کوبیده واز‌آن قرصها ساخت و گرنه بعد از مدت پانزده سال و بیشتر قوت خود را از دست می دهد.

بهتر آن است که ریشه‌ صحیح را بکار برند و قرص سازند.

و به خرده ها اهمیت ندهند.

بهترین دارچین آن است که در ابتدای آزمایش بینی را از بوی خود چنان پرکند که نگذارد نوع بدتر از آن راحس کنیم.مزاج: در سوم گرم وخشک است.

خاصیت: دیسقوریدوس گوید: همه دارچین ها گرمی‌بخش، بازکن و زادینده عفونت و بسیار لطیف و جذب کننده هستند.

وعلاج همه نیروهای تباه، خطهای زنگاری و فاسد می باشند.

روغن دارچین گدازنده، بسیار گرم و تحلیل برنده است.

آرایش: محلول آنرا بر لکه ها و نقطه های عدسی مالند و باسرکه علاج جوشهای شیری است.

(2) مفاصل: در علاج لرزه روغن دارچین تاثیر عجیب دارد.

سر: برای زکام خوب است.

روغنش سرگرانی آورد.

دماغ را می پلاید ورطوبات دماغ را برچیند.

مسکن درد گوش است و ضمن داروهای آن است.

چشمک خوردن و به چشم کشیدنش تم و تیرگی چشم را می‌برد.

و رطوبت غلیظ چشم را می زداید.

سینه: داروی سرفه است.

سینه را می پالاید.

ورمها را می رساند.

کبد: بندآمدنیهای کبد را باز کند و کبد را توان بخشد.

اندامان غذا: رطوبت معده را برچیند و معده را قوی کند و داروی استسقا است.(2) خاصیت : بادهای متراکم را می پراکنند، اندکی قبوضیت دارد، زیاد تند است، بسیار لطیف است، و تندی را تکه تکه کند - از قبوضیتی که دارد مواد گیرنده و از تحلیلی که در او است کمک مواد اسهالی است.

و چون گدازنده و گیرندگی و لطافت دارد اندامان را تقویت می نماید.

بعضی چنین پنداشته اند که دارچین ختایی سبب برانداختن بچه می‌شود.

زهرها: برای دفع گزند از نیش مار می خورند.

(2) خواص دارویی و درمانی اثر فیزیولوژیکی دارچین، مربوط به اسانس و تانن آن است از این جهت به علت دارا بودن این دو ماده، اثر محرک و قابض ظاهر می کند.

دارچین دارای خاصیت تقویت کننده اعمال هضم و جریان گردش خون است واز آن برای رفع سوء هضم ها مخصوصا در مواردی که با نفخ همراه باشد و به عنوان بادشکن استفاده می‌شود.

دارچین به علت دارا بودن تانن، برای رفع اسهال، ضعف عمومی بدن و همچنین بند‌آوردن خون مصرف می گردد مانند آنکه به پوسیون های بند آرونده خون افزوده شود و بعلاوه برای درمان خونروی در فواصل قاعدگی و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.

(6) دارچین را معمولاً به مسهلهائی که مصرف آنها با ناراحتی هائی همراه است و همچنین به مقوی های تلخ به منظور مخفی ساختن طعم آنها، می افزاید.

اسانس دارچین دارای اثر ضدعفونی کننده ملایم است.

(6) آثار ثابت شده سینام آلدئید شامل آثار تحریک سیستم عصبی (در دوزکم) ، آرامبخش (در دوز زیاد)، کم کردن حرارت بدن و ضد تب می باشد آثار ضد باکتریایی و ضدقارچی، تسریع در آزاد شدن کاتکولامین (به طورعمده آدرنالین) از غدد آدرنال، اثر شبه پاپاورینی ضعیف، افزایش در جریان خون محیطی، کاهش فشار خون، برادی کاردی و کاهش قند خون گزارش شده است.

بایستی متذکر شد که تمامی این آثار با قدرت کم بوده و علاوه بنظر می رسد که بیشتر محتوای سینام آلدئید طی جوشاندن داروی خام با فرآیند بخار شدن و آکسیداسیون خودبخودی از دست می رود.

بنابراین دخالت سینام آلدئید در اثر بخش درمانی کلی داچین مشکوک می باشد.

(4) تانن ها به عنوان ترکیباتی با خواص قابض شناخته شده اندو ممکن است علت اثر ضداسهالی دارو باشند.

دو ترکیب سینزیلانین و سینزیلانول دارای آثار حشره کشی‌اند.

(4) روغن آن بسیار گرم و خیلی خشک است، و برای سنگینی و سردرد دردهای رحمی مفید است.

به علاوه به عنوان تب بر در موارد سرماخوردگی و کاهش درد مفاصل و کمر توصیه می‌شود.

(10) خاصیت ضد میکروبی دارچین آثار ضد میکروبی ، ضد انگل و ضد قارچی که در مورد دارچین مشهور است احتمالا بواسطه اسانس آن است، اسانس دارچین دارای آثار ضدمیکروبی و قارچی است که احتمالا این آثار مربوط به محتوای ارتو – متوکسی سینام آلدئید آن است (4 و9).

افزون بر این اسانس دارچین دارای آثار ضد ویروسی و لاروکشی می باشد.

ثابت گردیده است که عصاره دی اکسید کربنی از پوست دارچین (به میزان 1/0 درصد) به طور کامل رشد میکروارگانیزم های مختلفی شامل Escherichia coli ، Candida albicansc , Staphylococus aureus را مهار می کند.

آثار و بی حس کنندگی اوژنال به اثبات رسیده است، افزون بر این اثر تومورزایی خفیف برروی پوست موش و بر اثر ضعیف .کشنده سلولی بر علیه سلولهای هیلا ثابت شده است.

(6 و 8) فعالیت میکروبی دارچین یا اسانس فرار سینامالدهید طی تحقیقات مختلفی بررسی شده است.

انتشار ترکیبات مذکور بر روی آگار و آزمایشات رقیق سازی متوالی نشان می‌دهد که کلیه این ترکیبات در مقابل باکتری و قارچ اثر ضدمیکروبی دارند (8 و 6).

Keilner گزارش داده است که فعالیت ضدمیکروبی اسانس دارچین و سینامالدهید درحالت بخار ظاهر می‌شود (11 – 9) .

علاوه بر خواص ضد میکروبی، Deininger گزارش داده شده است که روغن گل کاسیا و سینامالدهید به طور In vitro در مقابل هرپس و آدنوویروس اثر ضد ویروسی نشان می دهد.

محدوده فعالیت آن تقریبا باریک است.

در خرگوش خوراندن سینامالدهید قبل و بعد از عفونی شدن اثر محافظتی در برابر ویروس Ps.

R ایجاد می کند.

(21) نتایج مذکور تأئید و تثبیت بیشتری لازم دارد.