دانلود مقاله بررسی مصرف گلبول قرمز در جنوب شرق انگلستان و لندن

سابقه و اهداف: اطلاعات کمی در خصوص کاربرد تخصصی گلبول قرمز در انگلستان منتشر شده است.

هدف از این بررسی تشخیص اکثر افرادی است که بطور تخصصی به خون نیاز دارند تا هدفی باشند در جهت تحقق رو انتقال خون و با این نگرش که مصرف نامناسب خون را به حداقل رسانده و طرح تهیه خون مورد نیاز در آینده را حمایت کرده و ادامه دهد.

اسناد و روش کار: کلیه اطلاعات قبلی در خصوص انتقال RBC موجود ر 62 بیمارستان واقع در لندن و جنوب شرق انگلستان از تاریخ آوریل 1997 تا مارس 1998 جمع آوری شد.

نتایج: مجموع 594810 واحد گلبول قرمز بطور موفقیت آمیزی تا تخصصهای کلینیکی مربوطه دنبال یا تعقیب شدند.

این میزان معادل %19/91 از کل واحدهای گلبول قرمزی است که به بیمارستانهای تحقیقاتی منتقل شد.

از کل واحدهای گلبول قرمز منتل شده، %2/51 مربوط به بخش جراحی، %36 به مدیکال %8/12 به تخصصهای «combined» بود.

اختامیه: این تحقیق گسترده رشته های (تخصصهای) کلینیکی که مصرف کننده اصلی RBC بخش خدمات بودند را دقیقاً مشخص کرده است.

این تحقیق درک کلی استفاده از RBC در بیمارستانها را بسط داده است.

ضمناً سبب افزایش تحقیقات راهکارهای آتی در خصوص کاهش انتقال خون آلوژنیک[1] شده است که در صورت ایجاد کاهش قابل توجه پیش بینی شده در تهیه خون در اینده نزدیک بسیار حائز اهمیت خواهد بود.

اصطلاحات کلیدی: تخصص های کلینیکی،‌ مصرف (کاربرد) RBC مقدمه: در ده سال اخیر تغییرات مهم و قابل توجهی در فعالیتهای مربوط به جمع آوری خون در بسیاری از کشورها به چشم می خورد.

طی یک دهه قبل (تا سال 2000) افزایش کلی در تقاضا یا درخواست گلبول قرمز در انگلستان مشاهده شذ (R.Lodge.

اطلاعیه شخصی).

برعکس در آمریکا کاربرد گلبول قرمز کاهش یافته بود [1].

در مقایسه انگلستان با سایر کشورها، این افزایش تقاضا به سطح پایین تر مصرف گلبول قرمز در سایر کشورها رسید.

این نتیجه در مورد افزایش فعالیتهای کلینیکی، پیشرفتهای جدید در زمینه مدیکال و سرجیکال[2] نیز صادق است.

بعلاوه، دولت انگلستان به منظور بهبود استانداردهای مراقبتهای سلامتی اقداماتی صورت داده است، مثلاً در درمان امراضی و یا کاهش لیست انتظار جراحی، این اقدامات در الگوی مصرف RBC می توان مؤثر واقع شود.

علاوه بر این بعلت اجرای اصول و قوانین نپذیرفتن اعطا کننده جدید خون و مقدمات تست محافظتی برای انواع بیماری (VCJD) Creutzfeldt-Jakob، اگر و در جایی که بیماری باتشد، کاهش اساسی در تعداد افراد اعطا کننده خون در انگلستان رخ خواهد داد.

این مسئله که در سال گذشته تمایل مصرف گلبول قرمز کاهشی در حدود 1/5% داشته است، امیدوارکننده می باشد.

اگرچه این کاهش در مجموع جبران کاهش پیش بینی شده را نمی کند.

اطلاعات دقیق در مورد سطح مصرف RBC در انگلستان حائز اهمیت است زیرا مجوزی است برای توسعه راهکارهایی که در صورت امکان با تغییرات پروفایل 0منحنی) تقاضای RBC مقابله کرده و ارائه اعطا کننده های آلوژنیک را کاهش می دهد.

یک سری تحقیقات، مصرف خون در یک منطقه یا گروهی از بیمارستانها را مورد بررسی قرار دادند (2-7).

نتایج تحقیقاتی که مبنی بر تعداد کمی از بیمارستانها یا تنها یک بیمارستان باشد، بر اسسا اهمیت تخصصهای موجود در این مراکز، احتمالاً به سمت تخصصهایی که مصرف خون بالایی دارند تمایل پیدا می کند، مثلاً انکولوژی[3] یا کاردیوتوراسیک[4] به علت کمبود اطلاعات در خصوص شرایط کلینیکی که به انتقال RBC نیاز دارد، اکثر P.353 تحقیقات محدود شدند.

این امر احتمالاً منجر به پدید آمدن مشکلاتی در دنبال کردن و یافتن مقصد نهایی هر واحد RBC بطور جداگانه می شود، که مستلزم صرف وقت در مرور یادداشتهای مربوط به بیماران و یا سوابق بانک انتقال خون است.

سیستم کامپیوتری بانک خون مکمل است قادر به تمیز دادن بین درخواست خون، واحدهای فراهم شده و واحدهایی که واقعاً انتقال داده شده اند نباشد و یا فاقد اطلاعات کلینیکی که در رابطه با تصمیم گیری انتقال خون است، باشد.

با چنین فرضیاتی، طرح تحقیق جامع و وسیعی جهت ثبت واقعی آمار مصرف RBC در لندن و جنوب شرق انگلستان ریخته شده و طوری برنامه ریزی شد که این تحقیق تمامی بیمارستانهای تحت پوشش یک منطقه اجرایی خدمات خون ملی (National Blood Service=NBS) را در بر بگیرد تا اطلاع جمع آوری شده معرف تعداد وسیع و انواع بیماران مختلف بستری شده باشد.

به منظور مشخص کردن هرچه دقیقتر منحنی یا پروفیل مصرف RBC، این تحقیق بیشتر برروی الگوی مصرف RBC، از طریق تخصصهای مختلف کلینیکی، متمرکز می شود.

ضمناً، به منظور توضیح ارزش کسب اطلاعات دقیق در باره کاربرد کلی RBC در بیمارستانها، بررسی دقیقتر انتقال RBC در بخشهایی از جراحی که مصرف RBC بالایی دارند (ازجمله ارتوپدی[5] و کاردیوتوراسیک[6]) تقبل شد.

لذا این تحقیق ما را قادر به تشخیص اکثر مصرف کنندگان خون می سازد تا نمونه ای برای تحقیق برروی روش انتقال خون باشند و البته با این نگرش که مصرف نامناسب و عوارض انتقال خون بواسطه گسترش «بهترین روش» مشاهده شد، [8]، به حداقل رسید.

روشها در لندن و جنوب شرق انگلستان، جهت تعیین میزان RBC که در فاصله زمان بین آوریل 97 تا مارس 98 به بیمارستانهای مورد نظر NHS تحویل و در آنها انتقا داده شدند، اطلاعات موجود جمع آوری شد.

تمام مدیران اجرایی این بیمارستانها و مشاوران هماتولوژیست که مسئول انتقال خون بودند، از طریق نامه در جریان اصل و اهداف این پروژه قرار گرفته و به همکاری دعوت شدند.

اطلاعات (infourmaticy) اولیه برای تهیه واحدهای RBC بیمارستانها از طریق بخش مالی اختصاصی NBS[7] بدست آمد.

سپس اطلاعات مربوط به مقصد نهایی این واحدهای RBC از طریق بانکهای خون بیمارستانها، مرور دقیق اطلاعات کامپیوتذی آزمایشگاه ها و بررسی اطلاعات مالی موجود در بیمارستان که حاصل از روشهای پرهزینه متداول بودند، بدست‌آمد.

یک فرد هماهنگ کننده تحقیقات کلینیکی، مستقیماً مسئول ایجاد ارتباط با آن دسته از پرسنل بیمارستان که می شد اطلاعات بانک خون بیمارستان را از آنها دریافت کرد، شد.

به این امر نیز بطور ویژه ای توجه شد که بین اطلاعات مربوط به انتقال خون، Cross-matched (تطایق) و واحدهیا خون مجدداً تحول داده شده (reissued aints of blood) تفاوت وجود دارد.

اطلاعات کامپیوترهیا بانک خوم از طریق سوابق بخش مالی NBS چک شدند تا کاملاً صحیح باشند.

در هفت بیمارستانی که لابراتوارهای انتقال خون آنها از نرم افزارهای مناسب بهره مند بودند، مقصود نهایی واحدهای RBC از طریق اطلاعات یکه بواسطه بخشهای تکنولوژ اطلاعاتی یا مالی آنها فراهم شده بود، دنبال و مشخص شد.

بررسی دقیقتر در زمینه جراحی ارتوپادیک در 24 بیمارستان در لندن و جون شرق انگلستان انجام شد: در یک دوره 13 ماهه از جولای 97 تا ژوئن 98 لیستی از تمام بیمارانی که جراحی استخوان ران[8] و یا جراحی استخوان زانو[9] داشتند، جمع آوری شد.

به منظور تعیین تعداد بیماران که خون به آنها تزریق شده و نیز تعیین مقدار واحد خون داده شده، سوابق بانک خون هرکدام از این بیمارستانها بررسی گردید.

وسابق اطاقهای جراحی نیز مستقیماً مورد بررسی قرارگرفت تا اطمینان حاصل شود که کنسل یا تأخیر جراحی ها ببروی اطلاعات جمع آوری شده اثری نداشتند و اطلاعات کامل دقیق هستند.

با استفاده از این اطلاعات بهمراه اطلاعات سایر بیمارستانها (که با دقت جمع آوری شده بودند)، امکان تشخیص تعداد بیترانی که در هر بیمارستان مورد تزریق خون قرار گرفته بودند و نیز مقایسه میزان متوسط مصرف RBC بار روشهای یکسالن در بین بیمارستانها میسر شد.

تعداد واحدهای RBC مصرفی در این مواردبا کل مصرف RBC اوتوپادیک در 24 بیمارستان شرکت کننده در این بررسی مقایسه شد.

در سه بیمارستان آموزشی لندن که CABG[10] داشتند، مصرف RBC بیماران در همان دوره 12 ماهه شمابه بررسی ارتوپادیک مشخص و سپس با کل مصرف کاردیوتوراسیک مقایسه گردید.

بررسی دقیقتر در زمینه جراحی ارتوپادیک در 24 بیمارستان در لندن و جون شرق انگلستان انجام شد: در یک دوره 13 ماهه از جولای 97 تا ژوئن 98 لیستی از تمام بیمارانی که جراحی استخوان ران و یا جراحی استخوان زانو داشتند، جمع آوری شد.

در سه بیمارستان آموزشی لندن که CABG داشتند، مصرف RBC بیماران در همان دوره 12 ماهه شمابه بررسی ارتوپادیک مشخص و سپس با کل مصرف کاردیوتوراسیک مقایسه گردید.

نتایج جمعا 77 بیمارستان در خصوص اطلاعات مصرف از آوریل 97 تا مارس 98 درنظر گرفته شد.

62 بیمارستان قادر به شرکت در این امر بودند.

5 بیمارستان دیگر به عللی از جمله کمبود پرسنل، کمبود کامپیوتر، تغییر سیستم های اطلاعاتی در حال پیشرفت یا نقص نرم افزارهای سیستمهای اطلاعات یقادر به شرکت نبودند.

62 بیمارستان شرکت کننده شامل 10 از 11 بیمارستان آموزشی، 45 بیمارستان از 59 بیمارستان جنرال و تمام 7 بیمارستان تک تخصصی (مثلاً بیمارستان تخصصی پلدیاتریک) می شدند.

میزان کل RBC که در سال 98 از طریق NBS (تنها فراهم کننده اجزاء خون در انگلستان) به تمام بیمارستانها انتقال داده شده بود برابر 24/2 میلیون واحد بود.

در طی این تحقیق، 777392 واحد RBC 0یعنی %34 از total national sapply) به این 77 بیمارستان که در لندن و جنوب شرق انگلستان قرار دارند، انتقال یا تحویل داده شده بود جمعاً 646978 واحد RBC (معادل %2/83 از کل واحدهای منتقل شده در این منطقه) به 62 بیمارستان مورد تحقیق تحویل داده شده و از این مقدار خون منتقل شده به بیمارستانها، در واقع یک میزان اختلاف ثبت شد که بر اساس بانک خون بیمارستانها به مصرف رسیده بودو تفاوت حاصله مربوط به واحدهای غیرقابل تعقیب می شد.

در جدول 1 نشان داده شده است، و مجموعا 36302 (%6.5) از واحدهای مورد تحقیق را در بر می گرفت، از 610676 واحد باقیمانده، بیش از 15866 واحد RBC (%4/2) از طریق بانکهای خون تحویل داده شده بود تزریق شد.

ولی موتور نهایی آنها بطور اختصاصی مشخص نشده بود.

(جدول 19.

بنابراین، مجموع 594810 واحد RBC بطور موفقیت آمیزی تا تخصصهای کلینیکی مربوط به خودشان دنبال یا تعقیب شدند که معرف %9/91 از کل واحدهای RBC بود که به بیمارستانهای تحقیقاتی تحویل داده شده و %5/76 از کل واحدهای RBC که در منطقه مفروض P.354 در سالهای 98-1997 انتقال داده شده بودند.

جدول های 2، 3 و 4 سند و مدرکی برای اثبات الکوهای مصرف RBC در زمینه های «سرجیکال»ؤ «مدیکال» و «Combined» به مشار می آیند.

از کل واحدهای دنبال شده %2/51 به بخشهای تخصصهای جراحی تحویل داده شد.

(جدول 2).

در بین تخصصها یا رشته های جراحی 150709 واحد RBC (معادل %3/259 تا جراحی عمومی و ارتوپادیک دنبال شد.

در حالیکه 153810 واحد RBC (%9/25) در سایر تخصصهای جراحی مورد استفاده قرار گرفته بود.

میزاغن مصرف RBC در تخصصهای مدیکال در جدول 3 مشخص شده است.

کل میزان مصرف براب با 214266 واحد معادل (%36) است که از این مقدار بیشترین سهم به مصرف کنندگان در هماتولوژی تعلق داشت 0%1/13) و general medicine = %67/9 renal medicine = %88/3، رادیورتاپی و انکولوژی = %02/3 در بیمارستان مربوط به سرطان که تنها دارای یک تخصص است، تفاوت چندانی بین مصرف RBC در سرجیکال و مدیکال وجود ندارد.

هرچند که با یک تخمین متوسط بین مصرف RBC در انکولوژی این بیمارستان با میزان مشابهی در یک بیمارستان دارای انکولوژی و هماتولوژی، اینطور برآورد می شود که کل مصرف RBC در انکولوژی و رادیوتراپی افزون بر تقریباً %5/4 از کل واحدهایی می شود که تا مختصها دنبال شده اند (یعنی: رادیوتراپی انکولوژی %02/3 + بیمارستان سرطان تک تخصصی %22/1 + بیمارستانهای دارای رشته هیا انکولوژی و هماتولوژی %22/6)در تخصها یا رشته هایی که بهم مرتبط و مشترک هستند مثل پدیاتریک و جریاتریک0انراض دوران پیری)، میزان مصرف RBC در مدیکال و سرجیکال، بدلیل مراقبتهای مشترک و انتقال بیماران بین این دو بخش، اختلاف چندانی را در بانک خون نشان نیم دهد.

بر خلاف سعی برای تشخیص اختلاف مصرف کل RBC در بخشهای مدیکال و سرجیکال، 76025 واحد RBC (%8/12 از کل میزان مورد تحقیق) قابل تخصیص یا نسبت داده به یک بخش خاص نبودند (جدول 1 و 4).

هرچند که همچون انکولوژی، حدس اهمیت مصرف RBC در یاد یاتریک احتمالا بیشتر مربوط به مدیکال است تا انتقال خون در سرجیکال، مشخصاً می توان به انتقال خون «Top.up» در بخشهای نوزادان اشاره کردو بطور مشابه، سهم اعظم بیماارن geriatrics و آن بینارانی که با علائم آنمی و خونریزی (bleeding anemia) مشخص می شوند.

به علت ظاهر شدن هلائم امراض مدیکال خون را دریافت می کنند.

البته این ارقام نمی توانند کاملاً دقیق باشند، تقریباً مجموع مصرف RBC مدیکال را تا حد بیش از %40 کل مصرف RBC نشان می دهند.

جراحی ارتوپلدیک به تنهایی میزان %17-10 از مصرف RBC در بیمارستانهای این تحقیق را در بر می گیرد.

24 بیمارستان (17 بیمارستان عمومی منطقه، 7 بیمارستان آموزشی) مجدداً برای بررسی جزئیات مورد تحقیق در مصرف RBC در ارتوپلدیک انتخاب شدند.

این 24 بیمارستان برای 30036 واحد (%7/49 از کل میزان مصرف RBC در ارتوپدی (ارتوپدیک) P.355 در این تحقیق) در نظر گرفته شدند.

طی یک دوره 12 ماهه 11624 واحدی RBC برای جراحی های THR 07258 واحد) و TKR (4366 واحد) در این 24 بیمارستان تزریق شدند.

اختلاف زیادی در میزان متوسط واحدهای RBC که در جراحیها بکار می رفت، وجود داشت.

(THR، متوسط 38/3-85/0: یعنی 2 واحد RBC fvhd iv lvdq.

THR، متوسط 0/57-2/45 یعنی 6/1 واحد RBC برای هر مریض).

تعداد بیمارانی که در هر بیمارستان به آنها خون تزریق می شد نیز اختلاف وسیعی داشت، از 22 تا %97 (یعنی %64) برای TKR و از 37 تا %90 (یعنی %70) برای THR (اطلاعات ارائه نشده اند).

در طی یک دوره مشابه، سه بیمارستان (غیر از 11 بیمارستان که در این حوزه بودند) جهت بررسی عمیق تر نیاز به RNC در جراحی CABG از هدف RBC در کاردیوتوراسیک در این تحقیق).

در این بیمارستان، %9/75-4/61 (یعنی %7/69، اطلاعات ارائه نشده اند) از کل گلبولهای قرمز مصرف شده در کاردیوتوراسیک در جراحی CABG انتقال داده شد.

بحث این تحقیق ارائه کننده تحلیلی از مصرف RBC در اندن و جنوب شرق انگلستان می باشد که پیش مقدمه Leucodepletion (کاهش گلبول سفید) جهانی است.

بیش از %90 کل واحدهای RBC انتقال یافته (تزریق شده) بطور موفقیت آمیزی تا تخصصهای کلینیکی مربوطه در بیمارستانها یا بیمارستانهایی که در این پروژه شرکت داشتند، تعقیب شد.

این تحقیق معرف بررسی بیش از 000/500 واحد RBC انتقال یافته است و به همین علت به بزرگترین تحقیق در انگلستان تبدیل شده است.

روش جمع آوری اطلاعات 0که در این تحقیق در مورد آن توضیح داده شد) به صورتی انتخاب شد تا حتی الامکان تضمینی بر بررسی نهایی باشد، بررسی که بر اساس آمار واحدهای RBC واقعاً تزریق شده، صورت گرفته است.

از طریق مقایسه و موازنه آمار و ارقامی که از لابراتوارهای بانک خون گزارش شده با اطلاعات بدست آمده از بخشهای مالی خدمات خون و بیمارستانها.

این امکان وجود دارد که خطرات misinterpretation که در نتیجه انتقال مجدد واحدهای خون حاصل می شود و نیز در اثر بررسی اطلاعات تست پیش از انتقال خون (Pretansfusion testing) و اطلاعات cross-match حاصل می شود، را کاهش داد.

برخلاف سعی و تلاش جتمع و کاملی که برای تخصیص یا نسبت دادن میزان مصرف RBC بطور دقیق به هر تخصص ویژه انجام شد، اما %18 از واحدهای RBC انتقال یافته به بیمارستانهای تحقیقاتی قابل تعقیب نگردید.

این فقدان تعقیب تعداد قابل توجهی از واحدهای RBC در این بررسی به این واقعیت مربوط می شود که این مسئله، وظیفه سازمان تندرستی و سلامتی انگلستان است که به مقصد نهایی و یا عاقبت همه واحدهای خونی که از طریق NBS جمع آوری می شود، پی ببرد.

با نگاهی به قبل، گم شدن نمونه های مورد بررسی این تحقیق و ارتباط با بررسی موارد انتقال عفونت در اثر تزریق خون، خطر ناددیه گرفتن اشتباهات در درخواست و دادن اجزای خون و احتمالاً تا حدودی نقص و کمبود اطلاعات سیستمهای اجرایی یا مدیریت قرار این احتمال نیز وجود دارد که تعدادی، البته نه اکثر، واحدخای RBC «غیرقابل تعقیب» خراب شده و یا تاریخ مصرف آنها گذشته باشد و تعداد دیگری، بعلت اطلاعات ناکافی فرمهای درخواست cross-matck یا عدم کفایت انتقال اطلاعات کلینیکی از فرمهای درخواست به کامپیوترهای بانک خون «غیرقابل تخصیص»شده باشند.

دربیمارستانهای تحقیقاتی 15 سیستم کامپیوتری متفاوت به کار گرفته شده بود.

نه تنها در توانایی سیستمهای کامپیوتری متفاوت برای دوباره بدست‌اوردن اطلاعات مورد نیاز اختلاف وجود داشت، بلکه معلوم شد که حتی یک کامپیوتری که در بانکهای مختلف برای کسب و استخراج اطلاعات بکار می رود، میزان کارآیی متفاوتی دارد.

در کل حدود واحدهای قابل تعقیب بوسیله بانکهای خون بیمارستان از 74 تا %100 تغییر داشت (یعنی %5/92) (اطلاعات ارائه نشده است).

بعلت آن که 15 بیمارستان از 77 بیمارستان قادر به شرکت در نحقیق نبودند، بیشتر مربوط به نقص سیستمهای اطلاعاتی داخلی می شد.

مقایسه سیستمهای کامپیوتری که در دسترس پرسنل بانک خون بیمارستان NHS و پرسنل تکنولوژی اطلاعات NBS قرار داشت.

از یان نظر مفید واقع می شد که مناسبترین سیستمهایی که هم نیاز بانک خون بیمارستان را برآورده کرده و هم به تبادل اطلاعات بین بیمارستانها و خدمات خون ملی National Blood Sewrvice کمک می کردند، مشخص می شوند.

NBS «طرح مدیریت سهام خون» را به طور موفقیت آمیز به مرحله عمل رسانده و در بیمارستانها به اجرا درآورد.

در حال حاضر این طرح در 203 بیمارستان از 310 بیمارستان انگلستان اجرا می شود (Judith chapman، اطلاعیه شخصی).

یکی از اهداف اصلی این تحقیق، تشخیص کاربرد یا مصرف RNC در تخصصهای کلینیکی بود.

برخلاف انتظار، این تحقیق نشان داد که تخصصهای مدیکال مصرف کنندگان اصلی RBC هستند، در واقع حداقل %40.

هنگام مقایسه گزارش می شود که در شمال امرکا، بین 56 تا %69 از کل انتقال یا تزریق خون در جراحیها مصرف می شود [9].

در تحقیقات ما، به شکل تفاوت قائل شدن بین مصرف RBC در مدیکال و سرجیکال در برخی بیمارستانها اشاره شد.

بخصوص در تخصصهایی که تیمهای مدیکال و سرجیکال همکاری نزدیکی با یکدیگر دارند، مانند بدیاتری (کودکان) و جریاتری.

در برخی از بیمارستانها دیده شده است که تیمهای مدیکال دستور خون بیش از جراحی را می دهند، اما تزریق یا انتقال خون را تیم جراحی انجام می دهد مثلاً در جراحی کاردیوتوراسیک.

تفاوت قائل شدن در دستور و انتقال خون بوسیله متخصص بیهوشی، پرسنل واحد Intensive therapy و جراحان نیز مشکل است.

در این تحقیق میزان RBC که بوسیله متخصصین بیهوشی و ITU به کار گرفته شده است.

در «تخصصهای جراحی» جای گرفته است.

رسماً، تحقیقات مصرف RBC برروی تخصصهایی متمرکز شد که بیشترین مصرف کنندگان خون به شمار می روند از جمله جراحی ارتوپدی (%17/10 کل مصرف RBC در این تحقیق) البته نشان داده ایم که سایر رشته های کلینیکی مانند جراحی جنرال (بالای %14) و هماتولوژی (%10/13) نیز مصرف کنندگان مهمی هستند و باید جهت کاهش مصرف تا مناسب انتقال خون از طریق آموزش و ارتقا بهترین روش، در تحقیقات روشهای انتقال خون درنظر گرفته شوند.

Renal medicine (بدون جراحی ارولوژی) شامل %88/3 از کل مصرف RBC است و رشته های جراحی، مراقبتهای ویژه، جراحی Vascular و اعصاب هر کدام شامل حدود %1 مصرف RBC می شوند.

جریاتری و پدیاتری با هم شامل %65/7 مصرف کل RBC می شوند، هرچند که در مورد هر دو تخصص تفاوت بین مصرف RBC در سرجیکال و مدیکال امکان پذیر نبود.

محاسبه مصرف خون در این تخصص ها به تعقیب و پیگیری دقیقتر واحدهای گلبول قرمز نیاز داشت، مشابه میزان دقت و کاری که در این تحقیق در مورد ارتوپدی صورت گرفت (در زیر بحث شده است).

خطرات ویژه خاصی در مورد میزان بالای استفاده RBC در کودکان وجود دارد.

تزریق و انتقال عفونتها (انتقال عفونتها در اثر تزریق خون)، چه واقعی (مثل هپاتیت C) یا تئوری 0مثل VCJD)، با یک دوره طولانی نهفته از عفونت تا امراض مشهود، تشخیص داده شده است.

در حقیقت، وقتیکه ثابت شد VCJP قابل انتقال از خون به انسان است، این احتمال وجود دارد که دوره نهفته کلینیکی از عفونت تا بیماری را مرگ بسیار طولانی باشد، طوری که حتی هیچ موردی برزو نکند، هرچند که اولین گروه از موارد VCJD در سال 1996 در انگلستان گزارش داده شد.

لذا این مسئله از اهمیت خاصی برخوردار است تا هم به توسعه و پیشرفت روشهای دیگری برای انتقال آلوژنیک پرداخته و هم انتقال نامناسب در این گروه بیماران جروانی که انتظار زندگی طولانی برای آنها وجود دارد، را به حداقل برسانیم ]10[.

این کار از طریق تحقیق برروی روشهای متداول، و در جایی که ضرورت دارد، ارائه استانداردها (measures)، انجام می شود تا از انتقال خون غیرضروری ماسته شود.

چنین نظریاتی می تواند منتج به کاهش تعداد انتقال یا تزریق خون در کودکان، انتقال Single و ارائه کل اعطا کنندگان خون شود.

اطلاعات بدست آمده از یان تحقیقات، منبع عظیمی برای فرضیات آزمایشاتی که در زمینه هیا مختلف انتقال خون انجام می شود، فراهم آورد.

برای مثال، پایه و اساس تحقیقات مقایسه روشهای انتقال خون در بیمارستانهای مختلف و بخشهای مختلف تخصصها.

مطالب مربوط به چهارچوب تحقیقات در بالا بحث شد.

ما از طریق خدمات خون (Blood Service) انتخاب شدیم تا با استفاده از اطلاعات موجود، اثر پیشرفتهای کلینیکی را بر RBC ارزیابی کنیم.

برای مثال اقدامات دولت به منظور کاهش لیست انتظار جراحی.

24 بیمارستان برای بررسی دقیق درخواست RBC انتخاب شدند تا بطور انتخابی در آنها THR و THR انجام می شود.

جمعاً، 11624 واحد RBC مشترکاً برای جراحیهای TKR/THR در این بیمارستانها تزریق شد.

این میزان برابر %7/38 از کل مصرف RBC است که در جراحی ارتوپدی بکار می رود.

حتی بنا به فرض اگر هر مریض که جراحی می شود خون دریافت کند و سالانه جراحیها %10 افزایش یابد، افزایش مصرف RBC (تقریباً 1164 واحد) حاکی از فقط %4 کل مصرف ارتوپدی در این بیمارستانها است.

بررسی مشابهی براساس افزایش تعداد جراحی CABC نشان دهنده افزایش بسیار بیشتری در تقاضای RBC است.

نتایج حاصله از بررسی دقیقتر ارتوپدی نیز نشان داد که اختلاف وسیعی ذر روشهای انتقال خون وجود دارد که در سایر تحقیقات ذکر شده و احتمالا در تخصصهایی که میزان مصرف خون در آنها بسیار بالا است، کاربرد دارند ]14-12[.

ما مجدداً این تحقیق را ادامه دادیم تا مصرف خون در ارتوپدی (انتخابی) را در 200 بیمارستان انگلستان بررسی کنیم.

ادامه بررسی تفاوتهای وسیع روشهای انتقال خون و P.35T تشخیص راهکارهای حفظ خون لطور مؤثر از قبیل Group Save به جای Cross-match، به منحنی انتقال هموگلوبین غلیظ شده و روشهای Cell-Solvage در حین و برای جراحی H.Noralessa) و دیگران(.

بررسی اولیه و اصلی در مورد مصرف خون بطور اختصاصی، به ما توانایی آن را داد که مصرف کنندگان اصلی خون را شناسایی کنیم، تا هدف راهنمایی و نمونه ای برای تحقیق برروی روشهای مناسب تزریق خون باشند.

در این امر قصد ما کاهش مصرف از طریق انتخاب بهترین روش است.

حفظ خون در دوره پیش از جراحی با ایجاد برخی راهکارها از جمله: درمان آنمی پیش لز جراحی، توقف آسپیرین، anticoagulonts پیش از جراحی، روشهای پیشرفته جراحی، اهمیت به کیفیت تزریق خون و کاهش haemoglobin trigger برای تزریق، انجام شدنی و موفقیت آمیز خواهد بود.

از جمله راهکارهای دیگر می توان به مقدمات پروتکل (قراردادهای) تزریق خون و استفاده از نظریات فارماکولوژی به منظور کاهش نیاز به خون [1]، مصرف بیشتر از تغییر بسیار کوچکی، برخلاف بخش نامه اجرایی NHS «انتقال خون صحیحتر (بهتر)»، در روش انتقال outologous صورت گرفته است.

[16].

در مورد پرسنل مدیکال که مسئولیت تجویز خون در مورد تخصصهای مشخصی را دارند، این مسئله ضرورت دارد که بررسی کنند کدامیک از روشهایی که در بالا ذکر شد قابل اجرا، و البته تا چه حدی، هستند.

پروتکلها بایستی در مورد تخصصهای مدیکال و سرجیکال که مصرف بسیار بالایی دارند قابل استفاده و اجرا بوده و بعنوان استانداردی برای افرادی که تحقیقات کلینیکی انجام می دهند بکار رود.

[1].

راهکارهای کاهش تزریق نامناسب بنظر بسیار مهمتر می آیند، زیرا حون ماده ای باارزش و گرانقیمت است که همه مردم، هم وسایل ارتباط جمعی و هم قانون خواستار آن هستند که خطرات آن به «خطر صفر درجه» برسد.

این حقیقت شامل leauco[letion جهانی اجزاء خون، تست نوکلنیک اسید برای HCV و ورود پلاسما برای جدا شدن از امریکا نیز می شود.

از طریق اجرای انتخاب اعطای کننده خون بطور محدود و قطع روشهایی که در نتیجه ارتباط با شیوع VCJP در انگلستان (تا جولای 2002 ، 125 مورد تایید شده) و خطر تئوریکی قابل انتقال بودن آ“ از طریق خون، می توان به تهیه خون مناسب در اینده اطمینان داشت.

برای مثال، اگر دهندگان خون که سابقه تزریق خون دارند از خون ددن مستثنی شوند، برآورد کرده است که ذخیره خون تا 18 الی %15 کاهش خواهد یافت.

همینطور که در این تحقیق نیز تاکید شد، افزایش درخواست RBC در یکی از رشته های کلینیکی بایستی از طریق «صرفه جویی» در مصرف RBC در تعداد دیگر تخصصهای کلینیکی که مصرف بالای RBC در آنها قطعی نیست، به حد تعادل برسد.

تقدیم نویسنده از کلیه افرادی که در این امر مشارکت داشته اند تشکر می کند.

منبع- Vox (2002) 83.352.357