دانلود تحقیق خصوصیات دارویی ضد قارچی

خصوصیات دارویی ضد قارچی :

آمفوتریسین ب

آمفوتریسین ب به عنوان مفید ترین دارو برای درمان بیشترین عفونت های عمقی قارچی باقی مانده است این دارو همراه فلوسیتوزین در درمان کاندیدوزیس و کریپتوکوکوزیس استفاده شده است و این ترکیب اغلب نسبت به آمفوتریسین ب به تنهایی ارجحیت دارد در اکثر موارد پلاستومایکوزیس ، کاندیدوزیس ، کوکسیدیوئید و مایکوزیس ، کریپتوکوکوزیس ، هیستوپلاسموزیس و پاراکوکسیدیوئید و مایکوزیس به تستهای MIC نیازی نمی باشد استرینهای غیر حساس اغلب دیده می شوند عوامل سپرژیلوزیس و موکومایکوزیس در پاسخ به آمفوتریسین ب بسیار متغیر هستند و در مورد این دو قارچ بهتر است تستهای MIC  را انجام دهیم .

       شروع درمان با آمفوتریسین ب به صورت داخل وریدی با دز 1 میلی گرم  معمول
می باشد اگر این مقدار دارو تحمل گردید دز دارو را به مقدار 5 یا 10 میلی گرم افزایش
می دهیم تا به ماگزیمم روزانه 6/0میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم برسد در صورتیکه تزریقات بعدی به فواصل 24 ساعت یکبار انجام شود یا اگر تزریقات بعدی هر 48 ساعت یکبار انجام شود روزانه 1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم خواهد بود اگر آمفوتریسین ب را با فلوسیتوزین بکار می بریم دز آمفوتریسین ب را می توان به روزانه 5/0-3/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن کاهش داد میزان کلی دارو که باید تجویز گردد و دوره درمانی بستگی به ماهیت عفونت و تحمل بیمار دارد .

تزریق 50میلی گرم آمفوتریسین ب عیار سرمی 2-5/1 میلی گرم در لیتر را تولید خواهد کرد که به 6/0 میلی گرم در لیتر در 24 ساعت تقلیل پیدا می منماید این دوره نیمه عمر اولیه ای در حدود 48-24 ساعت دارد و مرحله دوم دفع دارو با نیمه عمر 2 هفته خواهد بود غلظت آمفوتریسین ب در مایعات پریتوئن و مفاصل و جنب ، حدود نصف آن در سرم است مقادیر آن در CSF کمتر از 5/0 مقدار آن در سرم خواهد بود .

صدمه به فعالیت کلیوی در اکثر بیمارانی که با آمفوتریسین ب درمان می شوند دیده می شود ولی این امر باعث تجمع دارو نمی شود با وجود این در بیمارانی که ناراحتی کلیوی دارند باید برای پیشگیری از ضایعات بعدی بواسطه دارو مصرف آنرا محدود کرد اندازه گیری غلظت آمفوتریسین ب در سرم CSF در طول دردرمان بندرت مورد پیدا میکند میزان مناسب این دارو د رخون برای عفونت های قارچی مخصوص تعیین نشده است و ارتباط واضحی بین سطوح خونی و آسیب کلیوی وجود ندارد .

فلوسیتوزین

فلوسیتوزین طیف محدودی از فعالیت ضد قارچی دارد و در رابطه با استفاده از آن محدودبه بیماران مبتلا به کاندیدوزیس ، کریپتوکوکوزیس و کرومومایکوزیس
 می باشد این دارو اغلب همراه آمفوتریسین ب در درمان کاندیدوزیس و کریپتوکوکوزیس مصرف می شود راکسیونهای ملایم تر و کمتری نسبت به آمفوتریسین ب اتفاق می افتد و ترکیب این دو معمولا موثرتر از دزهای طولانی آمفوتریسین ب به تنهایی است این ترکیب در درمان آسپرژیلوزیس استفاده شده ، ولی برای این منظور بهترین درمان نیست. در تمام قارچهایی که حساس به فلوسیتوزین هستند به استرینهای مقاروم نیز برخورد شده است هم مقاومت تولیه و هم مقاومتی که در خلال درمان با دارو اتفاق می افتد به همین دلیل برای رسیدن به داروی مناسب ، تست های MIC باید بر روی قارچهای جدا شده از بیمار و تمام ایزوله هایی که در طول درمان بدست می آیند انجام شود محیطهای کشت غیر آنتا گونیسیتیک و تستهای استاندارد شده باید استفاده شود تعیین نتایج تست MIC باید با احتیاط تفسیر شود زیرا ارتباط آن با تاثیر مفید کلینیکی همیشه معین نیست.فلوسیتوزین بعد از تجویز خوراکی ، به راحتی جذب می شود. حداکثر غلظت سرمی ، 2 ساعت بعد بدست می آید.

میزان فلوسیتوزین در CSF حدود 75% غلظت سرمی همزمان آن است و عیار مشابهی در مایعات جنب ، پریتوئن ، مایع مفصلی دیده می شود .

فلوسیتوزین از طریق دفع کلیوی خارج می شود حدود 95% دز خوراکی آن بدون تغییر در ادرار دیده می شود و غلظتهای 1000 میلی گرمی در لیتر در بیمارانی که فعالیتهای کلیوی طبیعی دارند غیر معمول نیست . نیمه عمر دارو د رچنین افرادی 5-3 ساعت است در بیماران با آسیب کلیوی ، نیمه عمر سرمی دار و طولانی تر شده و تعدیل دز دارو ضروری می باشد .

اندازه گیری غلظتهای سرمی فلوسیتوزین باید در مواردیکه آسیبهای کلیوی وجود دارد و مواقعیکه این دارو همراه آمفوتریسین ب داده می شود به منظور حصول اطمینان از عیار خونی مناسب برای جلوگیری از اثرات سمی که در غلضتهای سرمی بالا شایع است انجام گیرد.

میکو نازول و کتو کونازول

تستهای MIC با ترکیبات آزول مقدار زیادی از مشکلات را به همراه دارد این داروها غالبا با افزایش غلظت باعث کاهش تدریجی رشد قارچها می شوند تفسیر نقطه پایان عمل مشکل می باشد MIC بدست آمده اغلب بستگی به شرایط تست دارد غلظت قارچ تلقیح شده ، ترکیب و PH محیط کشت ،دما و مدت انکوباسیون همگی دارای اثرات واضحی روی نتایج هستند. این بدین معنی است که MIC های بدست آمده برای قارچهای حساس، اغلب خیلی بالاتر از سطوح داروئی بدست آمده در خون است.

تجویز خوراکی 200 میلی گرم کتوکونازول عیار خونی معادل 4-3 میلی گرم در لیتر را بعد از 3-2 ساعت ایجاد خواهد کرد. سطوح بالاتر سرمی می تواند با دزهای 600-400 یا 800 میلی گرم بدست آید. نیمه عمر دارو به نظر می رسد وابسته به دز دارو باشد و با افزایش دزاژ،افزایش پیدا می کند. نیمه عمر اولیه 2-1 ساعت بعد از تجویز 400-100 میلی گرم و نیمه عمر حذف ثانویه 10-6 ساعت می باشد. میزان کتوکونازول در CSF حدود 5% غلظت سرمی آن است. دارو در کبد متابولیزه شده و در صفرا وارد می شود. هیچکدام از متابولیتهای آن فعال نیستند. کمتر از 1% دز خوراکی بدون تغییر در ادرار یافت می شود.

تنوع چشمگیری در عیار خونی بین افراد مختلف تحت درمان با دزاژهای یکسان دیده شده است. عیار خونی پایین دارو را مربوط به نقص درمانی می دانند. اگر این مسئله مورد شک باشد، اندازه گیری غلظت سرمی مهم است.

گریزئوفولوین

گریزئوفولوین یک آنتی بیوتیک ضد قارچ است و در درمان درماتوفیتوزیس بصورت خوراکی استفاده می شود. ایندارو در عفونتهائی که با ترکیبات موضعی قابل درمان نیستند یا جواب خوبی نداده اند استفاده می شود. این دارو برای عفونت ناخن ها تاثیر کمتری دارد. ولی عفونت های ناخن انگشت دست اغلب پاسخ درمانی بهتر نسبت به ناخن انگشت پا می دهد. مقاومت اولیه به گریزئوفولوین نادر است. گزارشات توسعه مقاومت در خلال درمان در مواردی محدودی وجود دارد و ندرتا نیاز به تست های MIC پیدا می شود.

تجویز خوراکی 500 میلی گرم گریزئوفولوین عیار خونی حداکثر 2-1 میلی گرم در لیتر در حدود 4 ساعت بعد ایجاد خواهد کرد. نیمه عمر سرمی حدود 36 ساعت است. گریزئوفولوین در لایه شاخی تجمع پیدا می کند و می تواند چند برابر عیار سرمی آن دیده شود.

درمان با گریزئوفولوین غالبا برای مدت طولانی لازم می باشد و تغییرات برجسته ای در عیارخونی افراد مختلف نسبت به دزهای مشخص دارو دیده می شود. بعلاوه تجویز باربیتورات ها اغلب منجر به غلظت های پائین تر گریزئوفولوین سرم
می شود. به همین علت، کنترل عیار خونی دارو در صورتی که مشکوک به عدم موفقیت در درمان هستیم، سودمند می باشد.