دانلود تحقیق آلبالو

آلبالو با نام علمی (prunus serasus) از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است.

آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است.

مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.

گیاه شناسی : آلبالو گیاهی خزان پذیر با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند.

رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است.

آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند.

ارتفاع درختان آلبالو 4-2 متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و میتوان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید.

گل روی اسپورهای سالهای قبل و همچنین روی شاخه های سال قبل هم تشکیل می شود.

گلها بصورت 5-3 تایی در یک جوانه ظاهر و گلها دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است.

بر عکس گیلاس آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد.

گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند.

گل آلبالو معمولاً دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود بهمین دلیل معمولاً با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود.

میوه آلبالو دارای دم بلند که بر اساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولاً ارقام دم کوتاه مرغوب ترند.

اقلیم : نیاز سرمایی آلبالو بین 1600-600 ساعت زیر 7 درجه سانتیگراد می باشد.

تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است.

مقاومت به سرما در حد سیب است.

ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق 5/1 متر گسترش می یابد.

ازدیاد : آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است.

آلبالوهای معمولی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد میگردد.

ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان (سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد.

کاشت و تربیت درختان آلبالو : فاصله کاشت در آلبالو 5*4 و یا 5*5 است.

زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد.

درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد.

آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم 6-5 شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف میگردد پیوند زدن از نظر اجرایی کلیه عملیاتی را که منجر به اتحاد بافتهای دو گیاه مختلف روی یکدیگر می‌شود، پیوند زدن می‌نامند.

دید کلی پیوند در لغت بدین معنی است که طی آن قسمتی از یک گیاه را روی گیاه دیگر طوری قرار می دهند که آندو پس از مدتی با یکدیگر جوش می خورند.

به طوری که گیاه حاصل از اتحاد آنها می تواند به صورت یک گیاه مستقل به رشد و نمو خود ادامه دهد.

برخی از پژوهشگران پیوند زدن را فن خاصی می‌دانند که طی آن بخشی از یک گیاه با قسمتی از گیاه تعویض می‌شود تا با ایجاد تکیه گاه مناسب شرایط تغذیه و رشد گیاه جدید فراهم شود.

برخی دیگر پیوند را انتقال بخشی از یک گیاه روی قسمتی از گیاه دیگر با هدف گیاه افزایی یا برای عادت دادن گیاه جدید به شرایط محیطی ویژه تعریف می‌کنند.

از نظر باغبانی ، قسمتی را که بخشهای هوایی یک گیاه پیوند شده را بوجود می‌آورد، پیوندک یا فرازیست و بخش دیگر که رشد گیاه را شامل می‌شود، پایه یا فروزیست می‌نامند.

بدون تردید هر قدر این دو قسمت از نظر صفات ژنتیکی مشابه و از لحاظ گیاه شناسی دارای خویشاوندی نزدیکتری باشد به همان نسبت جوش خوردن بافتها در پیوندگاه آسانتر و پایداری پیوند مطمئن‌تر است.

تاریخچه پیوند اسناد و مدارک موجود بیانگر این واقعیت است که چینی ها چندین دهه قبل از میلاد مسیح با دانش پیوند زدن گیاهان آشنا بوده‌اند.

در زمان امپراطوری روم نیز این فن مرسوم بوده است.

سیرتحولی پیوند در طی قرون سیزدهم تا شانزدهم میلادی علاقه به پیوند زدن گیاهان قوت گرفت و موجب شد تا تعداد زیادی از گیاهان از کشورهای خارجی و زیستگاههای اصلی به اروپا منتقل شوند.

ناگریز گیاهان وارداتی را با روش پیوندزنی افزایش داده و نگهداری کردند.

با این حال در این مقطع زمانی اهل فن هنوز از انواع پیوندها اطلاعات کامل نداشتند.

در اواخر قرن هیجدهم ضمن آشنایی با نحوه جریان شیره گیاهی ، اعمال برخی از پیوندها مانند پیوند مجاورتی ممکن گردید.

در همین راستا طرح پیوند سه گیاه با یکدیگر ارائه شد.

با گذشت زمان و پیشرفت علوم باغبانی مسائل مربوط به جوش خوردن و اتحاد بافتهای پایه بطور جدی بررسی شد.

در طی قرن نوزدهم انجام روشهای مختلف پیوند در گیاهان بررسی شد.

نقش پیوند و اهداف آن پیوند کردن درختان میوه به منظور ایجاد یک ترکیب پیوندی مطلوب ، زمانی امکان‌پذیر است که شرایط محیطی و وضعیت فیزیولوژیکی گیاه برای تشکیل یک اتحاد پیش بینی شده مناسب باشد.

در ضمن موفقیت در این مهم به عوامل دیگری از جمله ساختار گیاه – زمان و نحوه اجرایی فنون پیوندزنی بستگی دارد.

معمولا از اواخر خرداد تا اواخر تابستان زمان مناسب برای انجام پیوندهای جوانه (کوپیوندها) است.

اما پیوندهای چوبی (چو پیوندها) را باید در اواخر زمستان تا دیر وقت همزمان با آغاز رشد گیاه اجرا کرد.

پیوند زدن درختان میوه اغلب با هدف افزایش توان باردهی درخت و بهبود کمی و کیفی محصول انجام می‌شود.

با وجود این تعویض ساختار رویشی و باردهی درخت ، تنظیم گرده افشانی در باغ ، استفاده از ویژگیهای پایه‌های پیوندی به منظور دست رسی به گیاهان کوتاه قد تا بسیار قوی ، استفاده از میان پایه‌ها برای رفع برخی از عوارض و نارسایی‌های پیوندی ، ترمیم زخمهای وارد شده به تنه – ریشه و شاخه‌های اصلی درخت ، تسریع در آغاز باردهی و موارد بسیار دیگر از اهدافی هستند که همیشه در ایجاد ترکیب‌های پیوندی مورد توجه‌ اند انواع مختلف پیوندها پیوندهای جوانه شامل: پیوند سپری (پیوند T یا Tبرعکس(، پیوند وصله‌ای ،پیوند لوله‌ای ، پیوند تراشه‌ای پیوندهای چوبی شامل پیوند اسکنه‌ای یا شکافی ،پیوند تاجی یا پوستی ، پیوند ترصیعی ، پیوند نیمانیم پیوندهای مجاورتی شامل پیوند مجاورتی انتهایی ، پیوند مجاورتی جانبی ، پیوند مجاورتی کمانی هرس : هرس در آلبالوهای بارور مطرح نیست و به غیر از شاخه های شکسته شده و یا بیمار بقیه حفظ میگردد.

میوه آلبالو روی شاخه های یکساله و اسپورها تشکیل میگردد.

بهترین شاخکهای میوه ده روی شاخه های 3-2 ساله قرار دارد.

هر چه از عمر این شاخکها میگذرد کم بارتر می شوند.

عمر شاخکهای روی ساقه های افقی، بیشتر از شاخکها روی ساقه های عمودی است.

پس از آنکه درخت آلبالو به حد رشد کامل و میوه دهی رسید هر ساله شاخه ها باید 20-10 سانتیمتر رشد داشته باشد تا خاصیت میوه دهی ادامه یابد.

برداشت : محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد.

رنگ میوه رسیده قرمز تیره است.

زمان رسیدن میوه حدود 90 روز پس از تمام گل درخت می باشد.

متوسط وزن هر میوه 6-5 گرم و متوسط هر درخت 30 کیلوگرم است.

برداشت معمولاً با دست انجام می شود.

آلبالو مصرف تازه خوری ندارد و بیش از 95% آن به مصرف تهیه آب میوه، کمپوت، مربا و شربت می رسد.

محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد.

کود و تغذیه : بر طبق آزمایشاتی که در کشورهای مجارستان در باغهای آلبالو انجام شده است ازت و فسفر اثر کمی روی مواد غذایی موجود در برگهای آلبالو داشته اند.

اما کودهای پتاسه وابستگی خوب و مثبتی با پتاس محتوی برگها نشان داده اند.

ولی منگنز نسبت منفی داشته است.

اما به هر حال کودهای ازته و پتاسه اثر زیادی در تشکیل و تولید میوه داشته اند که افزایش تولید فقط با کودهای پتاسه بوده است.

اثر مثبت پتاس و همچنین بطور نامحسوس (کمی) اثر ازت در جلوگیری از سرما زدگی گلهای آلبالو مشاهده گردیده است.

با توجه به آزمایشات انجام شده مصرف کودهای شیمیایی در باغهای آلبالو به شرح ذیل می باشد.

ازت : حدود 30 تا 40 کیلوگرم در درختان جوان و 80 تا 100 کیلوگرم در درختان بالغ پتاس : درختان جوان 40 کیلوگرم و بارور حدود 100 کیلوگرم و همچنین بـــر حسب ضرورت از کــودهای ریز مغزی نیز هر ساله باید استفاده نمود.

آفات مهم آلبالو : مهمترین آفت آلبالو مگس گیلاس می باشد.

آفت پوست خوار آلبالو و سایر میوه های هسته دار نام علمی: Scolytus mediteraneus or Rugoloscolytus mediteraneus طبقه بندی Classification : این آفت به راسته سوسکها Coleoptera و خانواده Scolytidae تعلق دارد.

این آفت، Scolytus mediterraneus هم نام دارد.

پراکنش Outspread : در تمام مناطق ایران گسترش دارد و از خشک ترین تا مرطوبترین ناحیه، از گرم ترین تا سردترین ناحیه یافت می­شود.

میزبان Host : خانواده گلسرخیان Rosaceae (درختان گوجه، زردآلو، گلابی، سیب، گیلاس، آلبالو، هلو، بادام و به).

از مهمترین پوستخوار­ها در ایران است.

نکته مهم) اسکولیتها (سوسکهای خانواده Scolytidae) به درختانی که در ضعف فیزیولوژیک بسر می­برند، حمله می­کنند.

بدین صورت که این درختان، به نوعی از خود مواد فرومونی ترشح می­کنند و اسکولیتهای ماده به همین خاطر، آنها را شناسایی می­کنند و به آنها حمله می­کنند، زیرا در صورت حمله به درختان سالم و قوی، در لایه صمغ و مواد مترشحه پوست درخت، به دام می­اُفتند، لذا اسکولیت، درختانی را انتخاب می­کند که دارای کمترین مقاومت و فشار شیره­ای باشند تا بتواند براحتی در پوست آن درخت نفوذ کرده و فعالیت و تغذیه نماید.

شکل شناسی Morphology : اسکولیتها، سوسکهایی کوچک بطول 2 تا 3 میلیمتر هستند.

سر کوتاهی دارند که زیر سینه مخفی است.

انتهای شاخکها، سنجاقی است.

در چشمهای مرکب، یک فرو رفتگی عمیق وجود دارد و گاهی اوقات، چشم دو قسمتی دیده می­شود.

لارو، کوچک، شیری رنگ و فاقد پا است.

طول بدن پوستخوار مدیترانه­ای، 4/1 تا 6/2 میلیمتر و دارای اِلیترهای (بالپوش) قهوه­ای است.

روی بالپوشها و پشت سینه، نقاطی ریز و فرو رفته، همراه با پرزهایی کوتاه دارد.

تخم، بیضی، برنگ سفید شیری و بطول 5/0 میلیمتر است.

لارو، فاقد پا، قوسی شکل و برنگ سفید مایل به زرد می­باشد.

نکته) در میان تمامی اسکولیتها، پوستخوار سیب Scolytus mali، از بزرگترین اسکولیتها محسوب می­شود که طول آن به 5 میلیمتر هم می­رسد.

نحوه خسارت Type of harm : لارو این آفت در پوست و ناحیه کامبیوم (حد فاصل پوست و چوب) درخت تغذیه و فعالیت دارد و ایجاد دالانهایی را می­کند که منجر به قطع آوندها ­شده و در عبور شیره گیاهی اختلال ایجاد می­کند.

زمانی که سوسکهای متولد شده، قصد خروج از زیر پوست را دارند، در تنه، ایجاد صدها سوراخ می­کنند و شیره نباتی از این سوراخها، خارج می­شود.

خسارت این اسکولیت، در باغات ابتدا به صورت ضعف عمومی درخت و عدم جریان شیره گیاهی در قسمتهای هوایی و کوچک ماندن میوه­ها بروز کرده و بتدریج باعث خشک شدن سریع سرشاخه­ها و حتی مرگ درخت خواهد شد.

نکته (1) سوسک ماده بالغ قبل از تخم­ریزی و در ضمن تغذیه، زخمها، شکافها و دالانهایی روی تنه، سرشاخه­ها و خصوصا Spure ها (شاخه­ها و شاخکهای بارده که حاوی جوانه میوه­اند) ایجاد می­کند که منجر به خشک شدن دسته­های برگ و میوه­ها می­شود.

نکته (2) سوسکهای پوستخوار، آفت درجه 2 درخت محسوب می­شوند چراکه پس از ضعف اوّلیه درخت توسط عوامل دیگر، به آن حمله­ور می­شوند.

نکته (3) خسارت اسکولیت مدیترانه­ای در مناطق کوهستانی کمتر است و در بین دانه­دارها، به سیب خسارت بیشتری می­رساند.

زیست شناسی Biology : در سال 2 تا 3 نسل دارد و زمستانگذرانی آن بصورت لارو کامل، داخل پوست درخت است.

در بهار به محض بر طرف شدن سرما، لارو پس از کمی تغذیه، در انتهای دالانهای فرعی، ایجاد فضایی بنام اتاقک شفیرگی می­کند که در اوایل بهار در همان محل، تبدیل به شفیره شده و این دوره را سپری می­کند.

در اواسط بهار (نیمه دوّم اردیبهشت) سوسکها متولد شده و با ایجاد سوراخی در پوست از درخت خارج می­شوند.

نحوه مبارزه Control : زراعی: از آنجاکه اسکولیتها به درختانی که در ضعف فیزیولوژیک هستند حمله می­کنند، بهترین راه، پیشگیری است.

یعنی با رسیدگی مناسب، قطع و سوزاندن درختان و سرشاخه­های خشک در زمستان، دادن کود ازته، تنظیم برنامه آبیاری، تقویت خاک و...

درخت را سالم و قوی بار آورد.

بیولوژیک: حدود 42 گونه مختلف زنبور، 4 گونه مگس، 4 گونه سوسک و 2 گونه کنه، شکارچی و پارازیتوئید این اسکولیت هستند.

شیمیایی: از آنجا که این آفت، مرحله تغذیه و زمستان را بصورت لارو، درون پوست درخت می­گذراند، سمپاشی نمی­تواند کاملا پاسخگو باشد.

سمپاشی در بهار و مصادف با ظهور حشرات کامل صورت می­گیرد.

دقت گردد که تمام سرشاخه­ها و تنه با سم، شسته شود.

سموم کاربردی عبارتند از؛ 1.

گوزاتیوان Gousathion بصورت امولسیون EC 20% با دوز 2 در هزار 2.

دیازینون Diazinin بصورت امولسین EC 60% با دوز 1 در هزار 3.

لیندن Linden بصورت امولسیون EC 25% با دوز 2 در هزار نکته) در مبارزه با اسکولیت پسته از فرمول « 100 لیتر آب + cc 250 اندوسولفان + 5/1 لیتر نفت + cc 250 مایع ظرفشویی­» در اردیبهشت بهره بگیرید.

بیماریهای مهم آلبالو : از مهمترین بیماریهای آلبالو شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه می باشند.

ســـطح کشت آلبالو در ایران 10607 هکتار که اکثراً در استانهای خراسان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و تهران کشت گردیده است.

سطح کشت آلبالو در استان اصفهان 8/751 هکتار (8/151 هکتار نهال و 600 هکتار بارور) با متوسط عملکرد 5242 کیلوگرم در هکتار می باشد.

مناطق عمده تولید آلبالو در استان اصفهان شهرستانهای نجف آباد، خمینی شهر، سمیرم، شهرضا و اصفهان می باشند.

آلبالو، آلوبالو صد گرم آلبالو 16 گرم مواد قندی،85/0 گرم پروتئین و 6/8 کالری دارد.

بعلاوه صد گرم آن حدود 50 میلی گرم کلسیم، 20 میلی گرم فسفر، 1 میلی گرم آهن، 400 واحد بین المللی ویتامین A ، 14/0 میلی گرم تیامین، 12/0 میلی گرم ریبوفلاوین، 5 میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم،منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد.

از آلبالو برای تهیه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و موارد دیگر استفاده میشود.

خواص دارویی آلبالو ، مسکن تشنگی است و شربت آلبالو بهترین دارو برای افرادی است که عطش فراوان دارند.

هسته آلبالو ، ضد اسهال و قابض خوبی است و ضد فشار خون نیز میباشد .

آلبالو ، ضد مواد صفراوی ، ضد حالت تهوع و ضد سنگ کلیه است .

آلبالو ، اشتها آور بسیار خوبی است .

آلبالو برای باز شدن رنگ رخسار و چهره موثر و مفید است.

مصرف آلبالو برای گرم مزاجان و مبتلایان به فشار خون و افرادی که چربی زیادی در شکم دارند سودمند است .

مصرف آلبالو برای افرادی که خارش پوستی دارند موثر و مفید است .

آلبالو خواص گیلاس را دارد و مصرف آن ، اعصاب را آرامش میدهد ، ولی در هر حال نباید در مصرف آن زیاده روی کرد.

آلبالو برای سوء هاضمه های لجوج بسیار مفید است .

آلبالو میوه ای نرم کننده (ملین ) است .

مصرف چند روز متوالی شربت یا مربای آلبالو برای معالجه نارسائی های کبد مفید است .

شربت یا مربای آلبالو در معالجه التهاب و ورم معده و روده موثر است.

میوه اى که براى بیماران قلبى و روماتیسمى فوق العاده مفید است و زیبایى و طراوت خانمها را تضمین مى کند.

کشت آلبالو در کشورهایى که تولید کننده آلبالو هستند روز به روز رو به توسعه است .

ایتالیا و آمریکا جزو اولین کشورهاى تولید کننده آلبالو هستند و بیش از دویست هزار تن هر ساله میوه آلبالو دارند، بعد از ایتالیا در اروپا کشور آلمان است که محصول سالیانه آن به صد و پنجاه هزار تن مى رسد.

درخت آلبالو اصلا در ایران بوده است و از ایران به کشورهاى دیگر رفته و کشت شده است .

منطقه اى که در قدیم درختان آلبالوى فراوان داشته در منطقه وسیعى از آناطولى ترکیه تا دریاى خزر بوده است .

در حال حاضر در مناطق مختلف ایران درخت آلبالو و میوه آن وجود دارد و بعضى سالها محصول فراوانى دارد که از آن به عنوان میوه استفاده مى شود یا آن را خشک مى کنند و یا از آن شربت و مربا و یا آلبالو پلو و یا خورش ‍ آلبالو درست مى کنند.

ارزش غذایى آلبالو زیاد نیست و صد گرم آلبالو فقط هفتاد کالرى دارد.

آلبالو داراى ویتامین آ.ب .

و ث مى باشد.

املاح معدنى آلبالو عبارت است از آهن ، کلسیم ، فسفر، کلر، گوگرد، منیزیم ، سدیم ، پتاسیم ، مس ، روى ، منگنز، کوبالت .

قند آلبالو از نوع لولوز است و براى اشخاصى که دیابت دارند جذب آن آسان است .

آلبالویى براى خوردن خوب است که رسیده و تازه باشد علامت رسیدگى آن رنگ آن است که کاملا قرمز و درخشان باشد.

از آلبالویى که رنگ آن کاملا قرمز نشده است و داراى گوشتى سفت است دورى کنید زیرا مصرف آن سوء هضم مى آورد و کار روده ها را مختل مى کند.

آلبالو وقتى تیره رنگ است و داراى لکه هاى قهوه اى است کهنه شده و رو به فساد گذاشته است .

گاهى میوه فروشان براى این که آلبالو را خوش منظره سازند به آن آب مى زنند این کار زود آلبالو را خراب مى کند و آماده مى سازد که زودتر فاسد شود.

خواص غذایی و درمانی آلبالو * مسکن تشنگی است و شربت آلبالو برای رفع عطش بسیار مناسب است.

* آلبالوی ترش قابض خوبی است و برای درمان اسهال مفید می باشد.

* کاهش دهنده فشار خون و غلظت خون است .

* ضد مواد صفراوی و سنگ کلیه است.

* برای رفع حالت تهوع مناسب است.

* باعث افزایش اشتها می شود ، بنابراین برای افراد لاغر و کم اشتها سودمند است .

* ضماد و مرهم آلبالو برای باز شدن رنگ چهره موثر و مفید است.

* مصرف آلبالو برای گرم مزاجان و افرادی که چربی زیادی در شکم دارند، سودمند است .

* مصرف آلبالو برای افرادی که خارش پوستی دارند، موثر است .

* آلبالو خواص گیلاس را دارد و مصرف آن باعث آرامش اعصاب می شود ، ولی در هر حال نباید در مصرف آن زیاده روی کرد.

* برای سوء هاضمه بسیار مفید است .

* مصرف چند روز متوالی شربت یا مربای آلبالو برای معالجه نارسائی های کبد مفید است .

* شربت یا مربای آلبالو در معالجه التهاب و ورم معده و روده موثر است.

* آلبالو به علت داشتن قند لوولوز برای افراد دیابتی مضر نیست.

همچنین برای تقویت قدرت باروری مردان مفید است.

چه وقت و چگونه باید مصرف کرد وقتى آلبالو خوردید روى آن آب نخورید، مایعات به طور کلى روى میوه ها آن را ((باد کرده )) مى کند و این وضع براى دستگاه هاضمه خطرات جدى در بر دارد.

در فاصله غذاهاى اصلى مى توانید آلبالو را بخورید زیرا خیلى زود هضم مى شود یک مرتبه مقدار زیادى آلبالو نخورید بلکه به مقدار کم بخورید و در موقع خوردن هم خوب آن را بجوید.

آلبالو براى چه اشخاصى خوب نیست کسانى که ورم روده دارند چون آلبالو ترش و سلولز دارد دیر هضم مى شود.

کسانى که از معده یا روده ها علیل هستند مى توانند آلبالوى پخته را به صورت کمپوت یا مربا مصرف نمایند البته در این موارد آلبالو چون پخته مى شود قسمتى از مواد حیاتى خصوصا ویتامین هاى خود را از دست مى دهد ولى به آسانى هضم مى شود.

با وجود این بعضى از کسانى که از جهت معده و یا روده ها علیل هستند مى توانند هضم آلبالو را تحمل کنند به شرطى که صبح ناشتا به مقدار کم آن هم کاملا رسیده باشد مصرف نمایند.

کسانى که دیابت دارند مى توانند به حد اعتدال آلبالو بخورند زیرا قند آلبالو از نوع لولوز است و این قند را بیماران دیابتیک مى توانند جذب کنند.

اشخاصى که چاق هستند نباید آلبالو را به عنوان دسر یا غذاى اضافى علاوه بر غذاهاى مخصوص رژیم خود مصرف نمایند ولى به عنوان یک غذاى اصلى مى توانند آلبالو مصرف نمایند زیرا آلبالو داراى کالرى کمى است و شیپور اشتهاى کاذب را خفه مى کند!

چه کسانى باید آلبالو بخورند؟

کسانى که بیمارى کلیه دارند، اشخاصى که رماتیسم دارند اگر آلبالو بخورند از بروز نقرس در آنها جلوگیرى خواهد شد.

کسانى که بیمارى قلبى دارند چون آلبالو ادرارآور است پوتاسیوم آن از باقیمانده نمک در عروق جلوگیرى مى کند و به صورت ادرار آن را خارج مى کند و در نتیجه به قلب کمک مى کند.

خانمهایى که مى خواهند داراى رنگ درخشانى شوند و زیبایى چهره آنها مورد توجه قرار گیرد براى صاف شدن خون خود باید آلبالو بخورند.

مصارف دیگر آلبالو جوشانده دم آلبالو بى اندازه ادرارآور است و کسانى که به حبس البول یا اختلال کلیه و یا مثانه مبتلا هستند باید آن را مصرف نمایند.

براى تهیه این جوشانده باید سى گرم دم آلبالو را که خشک کرده اید در یک لیتر آب ده دقیقه بجوشانید و بعد آن را مصرف کنید.

در طب جدید هم جوشانده دم آلبالو در مواردى که بخواهند خروج ادرار را زیادتر کنند مصرف مى شود.

مغز هسته آلبالو را مى کوبند و از آن روغن مایعى مى گیرند که قرنها است با موفقیت رماتیسم را شفا مى بخشد.