دانلود تحقیق پرورش گاو و بیماری های گاو

نفخ یکی از بیماریهای گوارشی تغذیه ای است .وجود برخی بیماریهای دستگاه گوارش و یا مصرف گونه های خاصی از گیاهان می تواند باعث بروز نفخ گردد .در بررسی انجام شده در آمریکا نفخ جزء چهارمین عامل ایجاد کننده مرگ ناگهانی معرفی شده است.در مطالعه ای روی 350 هزار راس گاو پرواری در ایلات کاترانس آمریکا میزان تلفات ناشی از نفخ حدود 1/0درصد بوده است .گوساله ها بره های شیر خوار اسب و گوسفندگاو شیری و پرواری به این بیماری مبتلا می گردند.

گوسفند در مقایسه با گاو مقاوم تر است .نفخ شیر دان نفخ شکمبه و نفخ روده از انواع رایج نفخ می باشند .علاوه بر این نفخ را می توان به درجات حاد نیمه حاد مزمن وبه نفخ اولیه و ثانویه تقسیم بندی کرد .پروتئین های محلول برخی گیاهان مثل لگومینوز ها که بیشتر در سیتو پلاسم برگ ها موجودند باعث ایجاد کفی پایدار در محیط شکمبه ای میشود.وجود این کف از خروج گاز ممانعت نموده و از عمل آروغ جلوگیری می کند به این ترتیب نفخ ایجاد میشود .در مقابل مواد لیپیدی گیاهان و متابولیت های آنها و نیز موکوپروتئین های بزاق عوامل ضد کفی هستند که با کاهش فشار سطحی مایعات شکمبه به صورت ضد نفخ عمل میکنند .

سرعت بالای غذا خوردن رطوبت و نم در غذا می تواند در بروز نفخ کمک کند .یونجه خشک غذاهای نرم و آسیاب شده نیز میتواند نفخ ایجاد کند .مقدار زیاد کنسانتره در غذا با افزایش بروز اسیدوز و کاستن از حرکات دستگاه گوارشی در خروج گاز و عبور غذا از مسیر گوارشی در ایجاد نفخ موثر است .انسداد مری در اثر فشار خارجی انسداد کاردیا اختلال عصب واگ فتق دیافراگم از عوامل مهم عدم خروج گاز از محیط شکمبه می باشد .بزاق در دستگاه گوارش با کاستن از کشش سطحی مایع شکمبه و با خاصیت بافری که داردو نیز با افزایش رقت مایع شکمبه ای و حرکت مواد غذایی در کاستن احتمال بروز نفخ و حتی جلوگیری از بروز آن موثر است .از بیماریهای عفونی غیر گوارشی که با اثر گذاری بر اعصاب یا دستگاه گوارش زمینه ساز بروز نفخ هستند می توان بیماری های سل و کزاز را نام برد .در بیماری سل غدد لنفاوی مری متورم شده و با اعمال فشار خارجی بر مری مسیر آن را مسدود میکند.در بیماری کزاز در گوساله ها با ایجاد اختلال در عصب و اگ عمل ناودان مری مختل میگردد و این زمینه ساز بروز نفخ مزمن است .از عوامل میکروبی شکمبه باکتری های کپسول دار و پلی ساکاریدهای تولیدی آنها در بروزنفخ نقش بیشتری دارند .مراتع جوان و شاداب مراتع اوره پاشی شده و مصرف زیاد گلوکز کلسیم منیزیم و مواد زیاد نیتروژن دار به بروز نفخ کمک می کند .کلسیم با بولکه کردن استیل کولین و شل شدگی عضلات و منیزیم با ایجاد شل شدگی عضلات شکمبه ای در بروز نفخ موثر است .خصوصیات فردی دام همانند اثر ژنتیک دام در ساختمان شکمبه و حرکات آن و ترکیب پروتئین های بزاق و نیز عادت به چرا نیز از عوامل اثر گذارند .مصرف گونه های خاصی چون غلات جوان کلم نخودلوبیا لگومها شبدرسفید و قرمز نیز در این زمینه موثر است .

علایم بالینی و کالبد گشایی لیس زدن به شکم تنگی نفس مشخص خارج کردن زبان از دهان ریزش بزاق خیز کیشه بیضه از علایم ظاهری وجود این بیماری است .در کالبد گشایی پس از تلف شدن دام پر خونی گره های لنفاوی سر و گردن پر خونی بخش فوقانی دستگاه تنفس نرمی کلیه ها پر خونی مخاط روده و گاهی موارد پارگی شکم و دیافراگم مشاهده میشود .تا چند ساعت پس از مرگ کف از بین میرود .لایه شاخی شکمبه به صورت ورقه ای کنده میشود و مخاط زیر آن به طور قابل توجهی پر خون به نظر میرسد .

دامی که براثر نفخ زمین می خورد به زودی تلف میشود .

درمان : در موارد خفیف می توان از راهنمایی های زیر استفاده کرد : 1-با قرار دادن تکه ای چوب در دهان ترشح بزاق را تحریک کرد دو سمت این چوب از دوطرف فک های دام بیرون میباشد و با طنابی به سر دام بسته شود تا قابل خروج نباشد یا بلعیده نشود .

2-از جوش شیرین به مقدار 150 تا 200 گرم در یک لیتر آب استفاده کرد و به دام خورانید .

3-از روغن های غیر سمی مثل روغن های گیاهی به دام خورانیده شود .

4-گاز را توسط لوله ای از بدن دام خارج کرد .

5-از داروهای مربوطه همانند پولوگزالون L46و....

استفاده نمود .

6-مالیدن مخلوطی از روغن های غیر سمی با داروها به پهلوی دام با لیس زدن دام این مواد خورده میشود و اثر خویش را میگذارد .

7-از روغن ها و داروهای فوق در آبخوری ها استفاده کرد .(مقدار روغن های گیاهی 240 تا 300 گرم به ازاء هر راس دام و یا 1%حجم آبخوری) 8-از ترکیبات ضد نفخ در پلت های غذایی استفاده گردد .

9-اسپری روغن های گیاهی بر روی علف ها و علوفه های مرتع انجام شود.

البته بارندگی تا حد زیادی این روغن ها را خواهد شست .

10-استفاده دایمی از روغن هامی تواند بر کیفیت شیر دام اثر گذار باشد .این روغن ها برجذب بتاکاروتن اثر منفی دارد به این ترتیب مقدار بتا کاروتن در شیر و کره کم می گردد و نیز مزه بو و طعم شیر نیز تغییر خواهد یافت .از روغنهایی که اثر نامطلوب بر طعم و بو می گذارند می توان روغن کتان سویاو ماهی را نام برد .

روغن بادام زمینی و امولسیون پیه بهترین می باشند.

علت مرگدر بیماریهای نفخ در گذشته جذب گازهای سمی چون H2S یا آمین های سمی چون هیستامین ها را علت مرگ می دانستند ولی به نظر میرسد اینها از عوامل ثانوی می باشند .

علت اصلی مرگ اختلالات تنفسی-خونی و قلبی است که در اثر اتساع شکمبه ایجاد می شود .در گاوهای پرواری که کنسانتره زیادی مصرف میکنند و PHمحیط شکمبه ای اسیدی تری دارند پایداری کف بیشتر است .بیشترین پایداری در PH=6 گزارش شده است .در گاوهای پرواری ترکیبات چهار تایی آمونیوم برای درمان استفاده میشود.با اضافه کردن 4%نمک به جیره غذایی می توان دام را وادار به خوردن آب کرد به این ترتیب جریان خروج مواد غذایی از شکمبه تسریع می یابد .

عیب این کار این است که افزایش وزن دام کاهش می یابد .

دام را پس از مدتی گرسنگی نباید یکباره در معرض غذا قرار داد.گاو مبتلا را در محیط تنگ قرار نداده و هرگز به پشت نخوابانیده .

نگاهداری گاو در یک سراشیبی به گونه ای باشد که سر دام بالاتر از بقیه بدن قرار گیرد به این ترتیب خروج گاز از بدن دام تسریع میگردد .همچنین نفخ در شیر دان به خاطر برگشتی شیر دان که بیماری تغذیه ای است ایجاد میشود .افزودن فرمالین (محلول 37%فرمالدئید )به مقدار 1%به مایعات جایگزین شیر در غذای گوساله ها و بره ها بروز نفخ شکمبه را کاهش میدهد و خطرات جانی در سلامتی بره ها ندارد.نفخ شکمبه در گوساله ها در سن کمتر از 5هفتگی متداول نیست تا این زمان شکمبه هنوز حالت هوازی دارد ورورد شیر یا جانشین شونده های آن به شکمبه باکتری غیر هوازی را زیاد می کند و فرآورده های تخمیری آنها موجب نفخ می گردند .تغذیه شیر با سر *****ک کمک میکند که این نفخ ایجاد نشود .

استرس گرمایی در دامداری : استرس گرمایی یکی از مشکلات عدیده ای است که دامداران خصوصاً، دامدارانی که در مناطق گرمسیر حضور دارند با آن مواجه هستند.بطور معمول زمانی که دمای هوا رو به افزایش می باشد بدن گاوها در طول مدت 2 تا 7 هفته خود را با شرایط مطابقت داده و در این هنگام تبخیر از سطح بدن مکانیسم اصلی دفاع در برابر این گرما و افزایش دما می باشد.

این تبخیر می تواند بوسیله انسان با ایجاد دوش هایی در محل شیردوشی و یا بوسیله فیزیولوژی طبیعی بدن حیوان از طریق افزایش تعداد تنفس و یا افزایش میزان فعالیت غدد عرق ایجاد شود.

زمانی که دمای هوا بطور ناگهانی و یا بیشتر از سطح تحمل بدن حیوان بالا می رود، هموستازی بدن تعادل خود را از دست داده و کاهش اشتها و تولید و کاهش تولید مثل و حتی مرگ را به همراه دارد.برای کنترل این معضل و به حداقل رساندن آن روش های مختلفی موجود می باشد که در دو بخش کنترل استرس گرمایی که باعث کاهش تولید شیر می شود و کنترل استرس گرمایی که باعث کاهش تولید مثل می شود بحث خواهد شد: 1- روش های کنترل استرس گرمایی برای بهبود تولید شیر و مبارزه با کاهش آن: از نکات ابتدایی و اصلی مبارزه با استرس گرمایی این است که دامدار بتواند و خصوصیات رفتاری دام های خود را در مواجهه با استرس گرمایی تشخیص داده و به موقع نسبت به کنترل آن اقدام کند، اعمالی مثل بی حالی و سستی و فرار از آفتاب و خوابیدن بیش از حد در ابتدای امر به دامدار کمک خواهد کرد؛ همچنین در چنین شرایطی دامدار باید نسبت به تغذیه دام های خود دقت کافی مبذول کند تا با تغذیه نادرست و بیش از حد و افزایش متابولیسم بدن، حیوان در گرمای زیاد خسارت جبران ناپذیر به خود وارد نکند.

در دسترس بودن آب مناسب از دیگر عوامل مفید می باشد.

در مورد دانستن وضعیت گاو که عنوان شد بوسیله دامدار باید مد نظر قرار گیرد، تفاوت نژاد بین گاوها بسیار مهم می باشد، چرا که در بعضی نژادها به علت تفاوت در میزان متابولیسم بدن و میزان آب و غذای موردنیاز و میزان عرق و لایه بندی و رنگ آنها، نسبت به ن‍ژادهای دیگر مقاومت بهتری دارند.

اما بهترین راه حل برای کنترل استرس گرمایی ایجاد سایه در محل دامداری می باشد، خصوصاً در زمانی که این سایه در محل غذا خوری و آبخوری حیوان وجود داشته باشد حیوان در زمان خوردن غذا، کمتر آزار دیده و در نتیجه این منجربه افزایش میزان تولید می شود.

ایجاد سایه و سایه بان در محل استراحت و غذاخوری حیوان باعث کاهش حداقل 30% از میزان استرس گرمایی وارد به حیوان می شود.

2-روش های کنترل استرس گرمایی برای بهبود وضعیت تولید مثلی حیوان: در زمان مواجهه با استرس گرمایی میزان باروری دام کم می شود.

این مسئله بدین دلیل است که در زمان استرس گرمایی دوره فحلی حیوان کوتاه شده و تشکیل فولیکول در این حالت در زمان های مختلف رخ می دهد.

همچنین در زمانی که گاو دچار استرس گرمایی می باشد تشکیل رویان دچار مشکل می شود و در گزارش های مختلف آمده است که در حدود 60 تا 66% کاهش داشته است.

همچنین اثرات منفی استرس گرمایی در درمای 440C در زمان قبل از تلقیح و400C بعد از تلقیح تشخیص داده شده است.

از راه های مناسب برای جلوگیری از کاهش تولید مثل همان روش ایجاد سایه و همچنین خشک کردن محیط در زمان تلقیح مصنوعی می باشد که کمک شایانی به کنترل این وضعیت خواهد کرد.

روش دیگری که در زمان استرس گرمایی،به منظور بهبود شاخص های تولید مثلی به کار می رود، همزمانی فحلی و ایجاد همزمانی در گاوها بوده که نشان داده شده است در تابستان در گاوهایی که بصورت همزمان فحلی شده اند و همزمان تلقیح شده اند نسبت به گاوهایی که جداگانه فحل یابی شده اند در صد موفقیت بیشتری در باروری داشته اند چون فحل یابی بصورت انفرادی در تابستان با کوتاه شدن دوره فحلی مشکل می باشد.

هر کدام از این تکنیکها و روشها، اثرات خاص خود را دارا بوده و با توجه به ارزش اقتصادی و شرایط موجود دامداران می توانند برای بهبود میزان تولید مثل و تولید شیر خود از آنها استفاده کنند نقش آزولا در تغذیه دام مقدمه یکى از مهمترین مسائل یک دامدارى، چگونگى تامین خوراک دامهاست.

چون خوراک دام یک ماده حیاتى است که باید به‏صورت دایمى (روزانه و به‏موقع) در اختیار دام باشد.

بنابراین، تامین غذاى دام به عنوان یک اصل مهم اهمیت زیادى دارد.

یک دامدار باید براى تامین غذاى سالیانه دام و جلوگیرى از خطر کمبود غذاى دام یا افزایش هزینه آن، در فصل تابستان با جمع‏آورى علوفه یا سیلوکردن، توشه زمستانه را براى دام‏ها مهیا کند.

در دامدارى‏هاى ایران معمولا نیاز غذایى دام را کنسانتره و دیگر علوفه تشکیل مى‏دهد.

در استان گیلان با توجه به شرایط جغرافیایى منطقه، انواع علوفه‏اى را که به دام شیرى یا گوشتى مى‏دهند، عبارتند از: کاه گندم، کاه جو، سیلوى ذرت، ذرت علوفه‏اى، علف باغات، پَس چَر مزارع، برگ درختان، یونجه، شبدر و کاه برنج مى‏باشد که دراین میان کاه برنج بیشترین مواد را در تغذیه دام تشکیل مى‏دهد.

با این حال جمعیت دامى استان آنقدر زیاد است که انواع علوفه گفته شده نمى‏تواند نیاز غذاى دام‏هاى منطقه گیلان را تامین کند.

بنابراین براى تامین خوراک دام مى‏توان از سایر منابع موجود استفاده کرد.

یکى از این منابع مهم گیاه آزولا است.در این متن ضمن معرفى آزولا، چگونگى و راه‏هاى عمل‏آورى و استفاده از این گیاه براى شما توضیح داده مى‏شود.

استفاده از آزولا در تغذیه دام گیاه آزولا براى اولین بار توسط دانشمندى به نام لامارک شناسایى شد.

این گیاه به صورت شناور و به رنگهاى سبز و قرمز با منظره زیبایى در مرداب‏ها، تالاب‏ها، استخرهاى پرورش ماهى، گودال‏هاى کم‏عمق و رودخانه‏هاى داراى آب کم و آبگیرها دیده مى‏شود.

دامداران ساکن اطراف مرداب‏ها یا افرادى که در حاشیه رودخانه‏ها زندگى مى‏کنند و ...

به راحتى مى‏توانند از این علوفه خوراک دام‏هاى خود استفاده کنند.

آزولا در مردابها ،تالابها ، استخرهای پرورش ماهی و ...

میروید رنگ آزولا در موقع رشد و نمو (فصل بهار و تابستان) سبز است و در موقع پاییز و زمستان به علت پوسیدگى قرمز مى‏شود که در این موقع، براى غذاى دام مناسب نیست.

چرخه زندگى گیاه آزولا 15-30 روز طول مى‏کشد.

با توجه به شرایط جغرافیایى و اقلیمى منطقه و نوع جنس آزولا، میزان آن 30-80 تن در هر هکتار در ماه مى‏باشد.

از این رو با توجه به شرایط منطقه مى‏توان از این گیاه استفاده کرد.

تولید زیاد بدون عملیات کاشت و استفاده‏هاى مختلف با روش‏هاى ویژه نگهدارى در دیگر فصل‏ها و ساده بودن کار، باعث شده تا آزولا به صورت‏هاى تازه، آب چکیده، خشک و یا سیلوشده مورد استفاده دام‏ها قرار بگیرد.

مشخصات گیاه آزولا آزولا نوعى علف آبى از جنس گیاهى به نام سرخس مى‏باشد و در تمام مناطق دنیا وجود دارد.

آزولا به فراوانى در کانال‏هاى آبیارى و بخصوص در مزارع برنج یافت مى‏شود.

اندازه گیاه آزولا حدود 3 سانتى‏متر است.

ساقه این گیاه به صورت شناور با برگ‏هاى کوچک و یک در میان روى هم قرار دارند.

از آزولا میتوان برای تغذیه دامها استفاده کرد ریشه آزولا به صورت معلق در آب قرار دارد و طول آن به اندازه 2-5 سانتى‏متر مى‏رسد، برگ‏هاى آزولا دو قسمتى است.

قسمت رویى برگ به رنگ سبز یا صورتى و گوشتى است و قسمت زیرى آن که نازکتر است، با بافت‏هاى اسفنجى به صورت نیمه معلق در آب قرار دارد.

آزولا داراى چند نوع ریشه است که به صورت افشان و آویزان رشد مى‏کنند.ریشه و ساقه‏هاى مسن در مرحله پوسیدگى به رنگ قهوه‏اى یا قرمز مى‏شوند.

آزولا در مرحله پوسیدگی به رنگ قهوه ای یا قرمز در می آید ویژگى‏هاى آزولا آزولا به فراوانى در رودخانه‏هاى کم‏شیب و آب پشت سدها و در منابع آبى که راکد هستند، به راحتى رشد مى‏کند.

میزان تولید روزانه آن در حدود 2 تن مى‏باشد.

استفاده از آزولا بسیار راحت است.

همچنین آزولا با روش‏هاى ساده تکثیر و برداشت مى‏شود.

این مسائل جزء ویژگى‏هاى گیاه به حساب مى‏آید.

در بعضى از مکان‏ها، لایه‏اى ضخیم از آزولا سطح آب را مى‏پوشاند و لایه‏هاى زیرین آن به طور دائم در حال پوسیده‏شدن است.

بنابراین آب این نهرها از نظر مواد غذایى بویژه فسفر، منگنز، آهن و ازت بسیار غنى است.

آزولا مخصوص مناطق معتدله است و در محیطهاى اسیدى رشد مى‏کند و در دماى 14-40 درجه سانتیگراد هم رشد دارد.

گیاه آزولادر مناطق معتدله رشد خوبی دارد روش تکثیر و انتشار آزولا آزولا به راحتى در آبگیرها پرورش یافته و تکثیر مى‏شود.

روش معمول تکثیر، روش سبزینه‏اى است.

براى این منظور کافى است که قسمتى از بافت‏هاى سبز و تازه آزولا را برداشته و در آبگیرهایى که ارتفاع آب در آنها حدود 5-40 سانتى‏متر است، پخش کنید.

دماى حدود 20-30 درجه سانتى‏گراد براى رشد و نمو آزولا بسیار مناسب است.

انتشار آزولا از طریق آب‏هاى جارى، انسان و یا پرندگان صورت مى‏گیرد.

روش‏هاى مختلف استفاده از آزولا اصلى‏ترین هدف از پرورش آزولا تامین خوراک دام است.

با توجه به اینکه بیش از 2 میلیون هکتار از مساحت کشور، به خصوص مناطق گیلان استعداد خوبى براى پرورش این گیاه دارند، مى‏توان از آن براى تامین خوراک دام استفاده کرد.

آزولا داراى 23-30درصد پروتئین خام، 4درصد چربى خام و 3/5 درصد قند محلول و یک درصد فسفر است.

علاوه بر آن، از املاح و ویتامین نیز غنى مى‏باشد.

آزولا به شکل‏هاى مختلف در تغذیه دام مورد استفاده قرار مى‏گیرد که مهمترین آنها عبارتند از: آزولاى تر گیاه آزولا را در موقع بهار و تابستان که رنگ آن سبز است، برداشت کرده و یک درصد نمک به آن اضافه مى‏کنند و به عنوان علوفه در اختیار دام قرار مى‏دهند.

آزولای تر را با یک درصد نمک میتوان به دام داد آزولاى نیمه خشک (آب چکیده) آزولا را پس از برداشت حدود 10-24 ساعت در محوطه‏اى پهن مى‏کنند تا رطوبت آن گرفته شود و سپس با اضافه‏کردن یک‏درصد نمک، آن رادر اختیار دام قرار مى‏دهند.

آزولاى خشک گیاه آزولا را پس از برداشت‏کردن، مدت زیادى در مقابل آفتاب مى‏گذارند تا خشک شود.

در حین خشک‏شدن چندین بار آزولا را به هم مى‏زنند تا رطوبت آن کاملا گرفته شود.

آنگاه آزولاى خشک شده را در گونى ریخته و انبار مى‏کنند و در مواقع مختلف (معمولا زمستان) با کنسانتره مخلوط مى‏کنند و در اختیار دام قرار مى‏دهند.

آزولاى سیلوشده بهترین روش نگهدارى و عمل‏آورى علوفه آزولا، استفاده از سیلوى آن است.

در این روش، چون آزولا با مواد دیگرى مخلوط مى‏شود، ارزش غذایى آن بالا مى‏رود و خوش‏خوراک‏تر مى‏شود.

از سوى دیگر، آزولاى سیلوشده را مى‏توان به عنوان علوفه تر در تمام فصول سال در دامدارى‏هاى شیرى یا گوشتى استفاده کرد.

با سیلو کردن، ارزش غذائی آزولا زیاد شده و خوش خوراکتر میشود روش سیلوکردن آزولا یکى از راه‏هاى نگهدارى آزولا سیلوکردن آن است.

در این روش، آزولا را پس از برداشت به مدت 24 ساعت در فضاى آزاد پهن مى‏کنند تا مقدارى از رطوبت آن گرفته شود.

سپس 75 کیلوگرم از آزولا را با 25 کیلوگرم تفاله خشک چغندر قند (تفاله خردشده) مخلوط مى‏کنند.

پس از آماده‏سازى جایگاه سیلو، مقدارى علوفه خشک را به ارتفاع 15 سانتى‏متر درداخل سیلو مى‏ریزند و سپس آزولاى مخلوط شده را روى علوفه مى‏ریزند و توسط غلتک چوبى یا لگدکوب‏کردن، مواد سیلوشده را فشرده (متراکم) مى‏کنند.

سیلو کردن آزولا ، یکی از راههای نگهداری آن است دوباره 75 کیلوگرم آزولا و 25 کیلوگرم تفاله چغندر قند را با هم مخلوط کرده و در داخل سیلو ریخته و فشرده مى‏کنند و این عمل را آنقدر ادامه مى‏دهند تا سیلو پر شود.

پس از پرشدن سیلو روى آن کاه ریخته و سپس با پلاستیک کاملا مى‏پوشانند.

روى پلاستیک سیلو، جسم سنگینى مثل سنگ، بلوک، آجر، چوب یا گل مى‏ریزند تا آزولا سیلو شده در حالت فشرده (و بدون هوا) حفظ شود.

پس از گذشت حدود 45 روز، علوفه آزولا به سیلوى آزولا تبدیل مى‏شود.

با بازکردن سیلو بوى ترشى کاملا احساس مى‏شود، از این پس مى‏توان از سیلوى آزولا به همراه دیگر علوفه در تغذیه پروارى یا شیرى استفاده کرد.

پس ازگذشت 45 روز علوفه آزولا به سیلوی آن تبدیل میشود نحوه استفاده از سیلوى آزولا در تغذیه دام از سیلوى آزولا در تغذیه دام به روش زیر استفاده مى‏شود: - روز اول نیم کیلوگرم آزولاى سیلوشده را با کاه مخلوط کرده و در اختیار دام قرار مى‏دهند.

- در روز دوم مقدار یک کیلوگرم سیلوى آزولا را با کاه مخلوط کرده وبه دام مى‏دهند.

- این عمل را هر روز با افزایش نیم کیلوگرم آزولاى سیلوشده به مقدار روز قبل تکرار مى‏کنند.

پس از گذشت یک هفته، حیوان کاملا به جیره جدید عادت مى‏کند.

براى هر راس گاو پروارى مى‏توان تا مقدار 10 کیلوگرم و براى هر راس دام شیرى تا 15 کیلوگرم آزولاى سیلوشده را به صورت روزانه استفاده کرد.

سیلوی آزولا را باید به تدریج در اختیار دام قرار داد پس از هر بار استفاده از سیلو، بلافاصله روى سیلو را کاملا مى‏پوشانند تا از ورود هوا و خراب‏شدن سیلو جلوگیرى شود.

آزولاى سیلوشده چون به صورت تازه با تفاله چغندر سیلوشده ست، بسیار خوش خوراک بوده و از پروتئین و قابلیت هضم بالایى برخوردار است.

چند نکته مفید: 1- گیاه آزولا به صورت شناور در مرداب‏ها، استخرهاى پرورش ماهى، آبگیرها و رودخانه‏ها با آب کم مشاهده مى‏شود.

2- قسمت رویى برگ آزولا به رنگ سبز یا صورتى و گوشتى است.

3- گیاه آزولا با روش‏هاى ساده، تکثیر و برداشت مى‏شود.

4- اصلى‏ترین هدف از پرورش آزولا، تامین خوراک دام است.

5- آزولا داراى پروتئین و چربى خام، قند محلول و از املاح و ویتامین غنى است.

6- در بهار و تابستان، از آزولاى تر، در تغذیه دام استفاده مى‏کنند.

7- آزولاى خشک را با کنسانتره مخلوط کرده و در زمستان در اختیار دام قرار مى‏دهند.

8- آزولاى سیلوشده را مى‏توان در تمام فصل‏هاى سال به دام‏هاى شیرى گوشتى داد.

جفت ماندگی از نظر فیزیولوژیکی غشا های جنین معمولا 12 ساعت بعد از زایمان بایستی خارج شوند و باقیماندن غشا های آلانتوکوریون در داخل رحم در زمان بشتر دلیل بر حالت پاتولوژیکی می باشد و این باقی ماندن جفت ممکن است 4 تا 8 روز و حتی بیشتر ادامه پیدا کند که در این صورت اثار گندیدگی و تغییرات عفونت رد آن پدید می آید بنابراین در صورتیکه بعد از حداکثر 2 روز جفت خارج نگردید بایستی عملیات درمانی را در مورد خارج کردن جفت انجام دهیم تا منجر به عفونت رحمی و ضایعات بعدی نشود .

سبب شناسی : از نظر فیزیولوژیک دو علت با عث جفت ماندگی می شود .

1- نرسیدن خون در خملها که متعاقب زایمان بر اثر عدم جریان خون کوتیلدونها کوچک شده و جمع می شوند.

2- ادامه حرکات پرستالتیک در رشته های عضلانی دیوواره رحم که بموجب آن در اثر از دست دادن آلانتوکوریون تو رفتگی پیدا کرده و کشیده می شود و بر اثر جا شدن پرده ها خروج جفت از رحم صورت می گیرد .

علت اصلی باقیماندن جفت چسبندگی خملها به حفره ها یا کریپتها است و مسئله دیگر انقباضات رحمی میباشد یعنی برای خروج جفت بایستی دو مسئله در نظر گرفته شود .

یکی اینکه خملها از کریپت ها جدا شوند دیگر اینکه انقلاضات رحمی برای بیرون راندن جفت و خارج کردن آن کافی باشد .

سقط جنین بروسلائی بموجب مطالعاتی که بعمل آمده در سن کمتر از 30 تا 40 هفتگی سبب باقیماندن جفت شده و می توان گفت که در این قبل مواقع از آبستنی جفت ماندگی نارد است و بنا به مطالعاتی که بعمل آ'مده باقیماندن جفت در دو قلو زائی زیاد اتفاق می افتد .

سکون رحم در سومین نیز یکی از مهمترین علل باقی ماندن جفت می باشد و هجوم الدمی خملها که سبب قفل شدن آنها رد حفره ها می شود نیز بعنوان یکی از علل باقیماندن جفت ذکر شده است .

در یک تحقیق محققان هندی آمار جفت ماندگی در گاوهایی که بلافاصله پس از تولد گوساله از آن جدا شده اند میزان جفت ماندگی بیشتر بوده است .

بیماری زائی : میزان اثر مسائل مختلف و مرگ و میری که باقیماندن غشا های جنین را سبب می شود در گاوها قدری مشکل است زیرا بسیاری زا فاکتورها رد این مورد بایستی بررسی شوند اولین مطلبی که رد این مورد باید ذدکر شود شرایطی است که بموجب آن وضع نرمال زایمان را با حالت غیر نرمال باید مقایسه کنیم .

عواملی که روی دوره ماندن جفت تاثیر دارند : این عارضه به دنبال سخت زایی ، سقط ، سزارین و فتوتومی شایع می باشد .

کمبود های جیره از جمله کمبود سلنیم و ویتامین e و ویتامین A با جفت ماندگی در ارتباط هستند .

دست کاری های رحم روی شدت جفت ماندگی تاثیر دارند و از طرفی دوره ماندن جفت نیز روی شدت جفت ماندگی تاثیر دارد ، اگر چه این مورد تا 2 الی 3 روز پس از زایمان اهمیت پیدا می کند ، زیرا بعد زا آن در هر صورت گندیدگی جفت خواهیم داشت .

بعد از گندیدگی ججفت در رحم در 75 درصد موارد سلامتی حیوان مورد تهدید قرار می گیرد و اشتها کاهش یافته و تولید شیر تقلیل پیدا می کند و در بسیاری از موارد عدم درمان جفت ماندگی ، مرگ حیوان اتفاق می افتد و حداقل می توان گفت که 1تا 2 درصد گاوهایی جفت مانده بر اثر عفونت های حاصله می میرند .

خارج کردن جفت با دست : برای خارج کردن جفت سه راه وجود دارد که به شرح آن می پردازیم : بعضی از متخصصان عقیده دارند که بایستی با دست اتصال کوتیلدونها جفتی را به کارونکول های مادری قطع نمود .

کسانیکه پیرو این عقیده هستند از خطر بروز عفونت بر اثر ماندن جفت هراس داشته و آنرا خطری برای دام ذکر می کنند ولی عده ای عقیده دارندکه جفت خود بخود خارج می شود و نیازی به بیرون آوردن آن با دست نیست فقط بایستی از طریق ضد عفونی کردن رحم بوسیله گذاشتن قرص های آنتی بیوتیک ( تتراسیکلین ) از بروز عفونت های احتمالی جبوگیری نمود و عده ای هستند که عقیده دارند هم گذاشتن قرص در رحم و هم تزریق آنتی بیوتیک و استفاده از دارو هایئی نیر لوب خلفی هیپوفیز لازم است و هم در صورت عدم خروج فت بیرون کشیدن ان با دست لازم می شود .

در بین این سه روش راه حل سوم مقبولیت بیشتری دارد و پیروی از آن معقول به نظر می رسد ، یعنی اول تزریق دارو های لازم و بعد در صورت عدم خروج جفت بیرون کشیدن آن با دست که توصیه می شود همواره بدین طریق عمل نمائید .

بر اساس تجربیات محققان انگلیسی تلاش برای بیرون آوردن جفت در 48 ساعت اول نتیجه ای در بر ندارد زیرا جفت اغلب خلی محکم چسبیده و کوشش برای جدا کردن آن منجر به خونریزی می شود و در مواردی خود کارانکول نیز قطع شده است صدمه رسانیدن باعث سپتی سمی ، تب ، بی اشتهایی خواهد شد .

علاوه بر آن قسمت های apical شاخ بارور رحم معمولا در این موقع دور از دسترس است روی همین اصل بیرون کشیدن جفت را بایستی تا روز سوم و یا چهارم به تاخیر انداخت و بعد از روز 4 گندیدگی جفت شروع می شود و جدا کردن خملهای جفتی از کریپت های مادری آسانتر سات .باید توجه داشت که گاو نباید در اثر دست کاری مریض شود زیرا در این صورت ممکن است به مرگ گاو منجر شود .

طبق تحقیق دامپزشکان المانی اگر چه دست زدن به رحم و رها کردن جفت بحال خود و خارج شدن خود بخود آن بهتر است اما می تون ادعا کرد که در صورت انجام بی حسی اپیدورال جفت را به آرامی و با رعایت بهداشت می توانیم خارج کنیم .

و این فاکتور ها همراه با مبارزه با عفونت های احتمالی بایستی مورد نظر قرار گیرد و همواره خار ج کردن آرام جفت بایستی مورد توجه واقع شود و اگر جفت را در روز های اول بتوانیم خارج کنیم خطر بروز عفونت بمراتب کمتر بوده و مسمومیت و عفونت نیز بروز نخواهد کرد .

مخققان سوییسی نیز این روش را تایید کرده اند و اعلام کرده اند که عاملی که بیشتر مواقع سبب بیماری و عفونت بوده پر شدن رحم از مایعات می باشد .

مشاهده چرک در رحم نشانه بروز عفونت است و نیاز به درمان کامل با استفاده از آنتی بیوتیک ها واحتمالا تزریقات داخل رحمی دارد و پرده های جفت وقتی از فرج آویزان باشند می توان از طریق پیچاندن آنها و جدا کردن چسبندگی ها با ست آنرا خارج نمود .

در مواردی که رحم شل و محتوی مقادیر زیادی مایع است برای خارج کردن مایعات باید به وسیله 2 تا 3 لیتر سرم فیزیولوژی سیفوناژ کنیم .

صدمه ایجاد شده دراثر خارج کردن جفت با دست از فاگوسیتوز نوتروفیل ها ی رحمی مانع می شود و از طرفی با عث تورم صفاق و عدم باروری دام در دفعات بعد می شود .

دارو های درمان جفت ماندگی : بسیاری از داروهای ضد عفونی کننده بمنظور ضد عفونی رحم در جفت ماندگی مورد استفاده قرار گرفته اند نمونه این قبیل داروها اسید فنیک ، متیل سالیسلیک اسید ، کرزول و فلاوین و رنگ ها یآکریدین و یدو فرم ، بیسموت سونیترات و فر آورده های املاح نقره می باشد .

سولفانامید و پنی سیلین نیز در مواردی که عفونت ایجاد شده است استفاده می کنند .

اکسی توسین باعث ایجاد انقباضات میومتر می شود که به خروج جفت کمک می کند .

اکسی توسین را می توان از طریق داخل رگی 5 تا 20 واحد بین المللی هر 15 تا 30 دقیقه ) به داخل عضلانی 20 تا 40 واحد IU هر 30 تا 60 دقیقه تزریق کرد .

همچنین از راه داخل رگی به آهستگی انفوزیون نمود .

30 تا 80 واحد IU در 500 میلی لیتر سالین گرم درعرض 30 تا 60 دقیقه ).

از تجویز دز های بیش از حد باید خود داری کرد چون منجر به علایم درد شکم و کزاز می شود .

اگر درمان بیش از 24 ساعت به تاخیر افتاد دز های بالای اکسی تترا سایکلین توصیه می شود .

اگر آلانتوئیس سالم باشد ، محوطه کوریو آلانتوئیک را می توان با 3 تا 4 گالن سالین یا آب گرم از طریق ستاره سرویکال پر کردو منفذ جفت را باید با هنگام شروع فشار های شکمی بسته نگه داشت .

از اکسی توسین و نیز به همراه این درمان استفاده می شود .

اکسی توسین و آنتی بیوتیک های داخل رحمی یا عمومی در فواصل 12 ساعته تا هنگامیکه جفت خارج شود و تجویز های دارو های ضد آماس و کزاز توصیه شده است .

تجویز محلول های کلسیم از طریق داخل رگی در مواردی که جفت ماندگی به طور ثانویه به دنبال کاهش کلسیم خون ایجاد شده باشد صورت می گیرد .

پروستاگلاندین برای درمان جفت ماندگی توصیه شده است چون عامل تونوسیته رحم می شود .

اکثر درمان های مورد استفاده در جفت ماندگی برای کنترل جمعیت باکتریایی داخل رحم می باشد .