مقدمه
آنچه از این گزارش بدست آمده است خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه اداره مخابرات می باشد با توجه به اینکه تمام مفاهیم فنی در این مجموعه را بصورت گسترده نمی توانیم توضیح دهیم و در زمان موعد مقرر هم نمی گنجد به گزیده ای از عملکردهای مهندسین در این مجموعه اکتفا می کنیم و بدین ترتیب نام گزارش کار را روشهای نگهداری مراکز دیجیتال s12 و اطلاعات عمومی مهندسی نگهداری می نامیم.
یکی از هدفهای ما در این گزارش این است که بدانیم چطور می شود در همه سالن ها بطور همزمان عملیات حفظ و نگهداری صورت پذیرد.
تاریخچه مخابرات:
در سالها پیش و در زمانی که مردم نمی توانستند با یکدیگر ارتباط هوایی بدون اینکه همدیگر را ببینند برقرار کنند شخصی به نام الکساندر گراهام بل در سال 1899 میلادی بوسیله یک پرده نازک مقداری کربن و زغال و یک دهنی و گوشی اختراع جدیدی را بوجود آورد که توسط آن دو نفر با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند این سیستم تا زمانی که تعداد مشترکین 5 نفر بودند و هر مشترک به وسیله دو زوج سیم به مشترک دیگر وصل می شد دوام داشت اما وقتی که تعداد مشترکین بیشتر شد دیگر یک نفر نمی توانست همه مشترکین را کنترل کند پس تصمیم گرفتند یک مرکز تلفن بوجود آورند که در این مرکز یک نفر به عنوان اپراتور بود و هر شخصی به طور مثال با شخص دیگری کار داشت ابتدا به اپراتور زنگ می زد و اپراتور با آن شخص تماس می گرفت و بوسیله یک رابط یا سیم این دو خط را به هم وصل می کرد این سیستم در ابتدا موفق بود چون تعداد مشترکین یک شهر کم بود و فقط افراد تحصیل کرده و دارای مقام تلفن داشتند اما بعدها که تعداد مشترکین بیشتر شد تصمیم گرفتند مرکز تلفن ها را بیشتر کنند و تعداد اپراتورها را نیز بیشتر کنند و برای هر نفر یک شماره در نظر گرفتند مثلاً برای یک منطقه 29-23 و برای منطقه دیگر 39-30 و همینطور در یک شهر شماره دادند و این امر ارتباطات را سریعتر و آسانتر می کرد و بعدها یک فرد انگلیسی آمد و سیستم ECG را راه اندازی کرد تا ارتباطات بهتر و سریعتر انجام شود و بعدها یک فرد آلمانی این سیستم را کامل تر کرد و سیستم EMP را راه اندازی کرد این سیستم که به سیستم مکانیکی نیز معروف بود و تا چند سال پیش هم کاربرد داشت و البته هم اکنون در کشورهای عقب افتاده هم کاربرد دارد در این سیستم از عمل مکانیکی استفاده می شد بدین صورت که هربار دو خط با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند باید روغنکاری و تمیز کاری می شد که این کار هم حجم بیشتر و هم فضای زیادی را اشغال می کرد و مدت زمان زیادی را صرف می کرد و امکان اختلال بین خطوط هم وجود داشت دانشمندان پس از تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیدند که با پیشرفت الکترونیک و سیستم های دیجیتال از این سیستم استفاده کنند تا هم بتوانند تعداد زیادی مشترکین در یک سالن دستگاه جا بدهند و هم احتیاجی به روغنکاری و تمیزکاری نبود و سیستم بصورت خودکار همه این کارها را می کرد و سیستم های متعددی وجود دارد مثل سیستم s12 که سیستم امرکایی است یا سیستمهای دیگری مثل E WSD یا NEC یا Hvawei و سیستم دیگری که در جهان امروزی وجود دارند و هر کشور با یک نوع سیستم دیجیتالی کار می کند که در ایران بیشتر از سیستم s12 استفاده می شود ذکر این نکته هم حائز اهمیت است که اصولاً مراکز تلفن و اداره مخابرات در هر شهر یا منطقه در وسط آن می باشد تا بر تمام نقاط تسلط داشته باشد در سیستم مکانیکی یا همان EMD در یک سالن دستگاه تا 30 هزار خطوط تلفن وجود داشت اما در سیستم دیجیتالی یا s12 این 30 هزار تا به 80 هزار در هر سالن افزایش یافت حال می خواهیم در مورد کابلها و کافوها و ارتباطشان با سالن دستگاه توضیحاتی بدهیم در سالن دستگاه MDF در یک طرف قطعه هایی مربوط به پیش شماره های آن منطقه وجود دارد و در طرف دیگر قطعه هایی برای متصل کردن خطوط به مراکز شهر می باشد حال ما یک خیابان اصلی که تعداد زیادی کوچه دارد در یک منطقه را در نظر می گیریم که تعداد زیادی خط تلفن احتیاج دارد ابتدا ما تعدادی کافو برای این خیابان در نظر می گیریم که بین کوچه های این خیابان تقسیم می شوند که بطور مثال اگر این خیابان 10 کوچه داشته باشد 5 کوچه برای یک کافو و 5 کوچه دیگر برای کافوی دیگر در نظر می گیریم حال تعدادی کابل پست در نظر می گیریم هر دو خانه یک کابل ممکن است برای یک کوچه که 20 متقاضی دارد تعدادی 10 کابل بخواهیم یا برای دو کوچه که تعداد متقاضی آن کم است 10 کابل بخواهیم و بعد از این کار دو رشته سیم از کابل به خانه وصل می شود و دو رشته سیم از کابل به کافوی نزدیک منطقه وصل می شود و از کافو دو رشته سیم به حوضچههایی که در هر منطقه وجود دارند وصل می شود و از این حوضچه ها دو رشته سیم به قطعه مورد نظر در سالن MDF وصل می شود و بدین ترتیب یک خط تلفن در این منطقه دایر می شود حال می خواهیم در مورد سیستم s12 توضیحات بیشتری بدهیم بدین صورت که از مزایای این سیستم می توان به انتظار مکالمه اشاره کرد یا برای قطع و وصل کردن خطوط به وسیله کامپیوتر خیلی راحت و آسان انجام می شود یا اگر سه نفر کد یک شهری را بگیرند و بخواهند با آن فرد در ارتباط باشند این کار به آسانی میسر است در حالی که در سیستم مکانیکی یا همان EMP این کار لاینحل بود یا وقتی تلفن شما بدلیل بدهی قطع می شود بوسیله یک پیغام وقتی گوشی را برمیدارید که تماس بگیرد آن منشی به شما می گوید که بدهی دارید و دیگر لازم نیست به اداره مخابرات بروید و باید بدهی را بپردازید قابل ذکر است که در سیستم آنالوگ یا همان مکانیکی سیستم براحتی نویز می پذیرد و دچار اعوجاج می شود که بستگی به فاصله مسیر انتقال بین فرستنده و گیرنده و تعداد دستگاه های الکترونیکی در این فاصله دارد و حتماً باید این سیستم به دیجیتال تبدیل شود.
در مورد تاریخچه مخابرات در ایران این را باید بنویسیم که در اسفند سال 1363 شمسی یعنی 14 سال پس از مخابره اولین پیام تلگرافی این سیستم در ایران زیر نظر میرزا اعتضاد السلطنه و با همکاری رضاقلی خان اله باشی طبرستانی بوسیله کرشش انجام شد و بلافاصله کار سیم کشی بین کاخ ارک تا باغ لاله زار در تهران شروع شد و این خط تلگرافی نیز در سال 1237 شمسی آغاز به کار کرد نخستین خط نسبتاً طولانی تلگرافی در ایران به فاصله 300 کیلومتر در تیرماه 1238 شمسی بین تهران و زنجان دایر شد و شروع به کار کرد ارتباط تلگرافی ایران- روسیه در سال 1342 برقرار شد و بدین ترتیب ارتباط تلفنی بین تهران و سایر شهرها مورد بهره برداری قرار گرفت.