ایدز
ایدز (به انگلیسی: AIDS یا Acquired immune deficiency syndrome) به معنی نشانه های نقص ایمنی اکتسابی می‌باشد ،یک بیماری پیشرونده علاج نشدنی و قابل پیشگیری است ،این بیماری حاصل تکثیر ویروسی به نام اچ آی وی (Human Immunodeficiency Virus) در بدن میزبان است که باعث تخریب جدی دستگاه ایمنی بدن (معروف به نقص ایمنی یا کمبود ایمنی) انسان می‌گردد که خود زمینه‌ساز بروز عفونت‌های موسوم به فرصت طلب است که یک بدن سالم عموما قادر به مبارزه با آنهاست و در نهایت پیشرفت همین عفونتها منجر به مرگ بیمار می‌گردد به طوری که بیماری سل عامل اصلی مرگ و میر در میان مبتلایان به ایدز در سراسر جهان است.
در سال ۱۹۸۱ هشت مورد وخیم از ابتلا به بیماری کاپوسی سارکوما، یکی از انواع خوش خیم‌تر سرطان که معمولا در میان افراد سالمند شایع است، در میان مردان همجنسگرای نیویورک گزارش شد.تقریباً همزمان با این موارد ، شمار مبتلایان به یک عفونت ریوی نادر در کالیفرنیا و نیویورک بالا رفت.با این که در آن زمان عامل شیوع ناگهانی این دو بیماری مشخص نشده بود ، اما معمولا از این دو واقعه پزشکی به عنوان آغاز ایدز یاد می‌کنند.در طی یک سال این بیماری بدون نام، گسترش زیادی داشت تا سرانجام در ۱۹۸۲ آن را ایدز نامیدند.
از سال ۱۹۸۸ به منظور افزایش بودجه‌ها و همچنین برای بهبود آگاهی، آموزش و مبارزه با تبعیض‌ها اول دسامبر هرسال (برابر ۱۰ آذر) به عنوان روز جهانی ایدز معین شده‌است ،هر ساله برای این روز شعاری نیز در نظر گرفته می‌شود.[۱] ایدز معضلی پزشکی-بهداشتی است که ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن بسیار گسترده است. در سال ۱۹۹۶، سازمان ملل متحد ایدز را نه تنها به عنوان یک مشکل سلامتی مورد توجه قرار داد بلکه آن را یک مسئله بر سر راه پیشرفت بشری برشمرد.[۸]بیش از ۹۰ درصد موارد آلودگی مربوط به کشورهای جهان سوم و در حال توسعه است .ایدز در حال حاضر چهارمین علت مرگ و میر بشر می‌باشد که پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۱۰ مقام اول را از آن خود نماید.
مکانیسم تکثیرچسبیدن : خوشه‌های پروتئینی در سطح بیرونی ذرات ویروس، به دریافت کننده‌های پروتئینی سلول مقصد ملحق می‌شوند.
کپی ژن‌ها : اچ آی وی نمونه‌ای از اطلاعات ژنتیکی خود را کپی می‌کند.
تکثیر : ویروس این کپی از ژن‌ها را وارد دی‌ان‌ای (DNA) سلول میزبان می‌کند. وقتی سلول میزبان شروع به تکثیر می‌کند، بخشهای تشکیل دهنده اچ آی وی را نیز تکثیر می‌کند.
آزاد سازی : بخشهای تشکیل دهنده ویروس در نزدیکی جداره سلول جاسازی می‌شوند. آنها یک جوانه را تشکیل می‌دهند که از سلول جدا می‌شود و به یک ذره جدید اچ آی وی تبدیل می‌شوند.
پیشگیری
از آنجا که تاکنون واکسن و یا علاج قطعی برای این بیماری کشف نشده‌است و در آینده نزدیک نیز امکان پذیر به نظر نمی‌رسد مهم‌ترین راه مبارزه با این بیماری پیشگیری و آموزش است.
گزارش سال ۲۰۰۷ بانک جهانی در مورد ایدز در جنوب آسیا، شیوع بیماری ایدز را «شدید» اما «قابل پیشگیری» می‌داند.
برای پیشگیری از انتقال اچ آی وی، بهترین راه خودداری از برقراری رابطه جنسی با فرد مبتلا و یااستفاده از کاندوم‌های جنس لاتکس (نوعی پلاستیک) است.
ذرات با ابعاد اچ آی وی نمی‌توانند از کاندوم لاتکس عبور کنند و اگر به درستی و به طور منظم استفاده شوند شیوه کاملا موثری در کاهش خطر انتقال بیماری محسوب می‌شوند. هرچند تنها شیوه صد در صد موثر خودداری کامل از آمیزش جنسی با افراد مشکوک به داشتن رفتارهای پرخطر است.
معتادان تزریقی می‌توانند با خودداری از مصرف سرنگ‌های مشترک خطر ابتلا به اچ آی وی را کاهش دهند.
سینه پهلو یا ذات‌الریه
بیماری سینه پهلو در اکثر اوقات در اثر باکتری به نام استرپتوکوکوس پنومونیه ایجاد می‌شود.دوره کمون یا نهفتگی بیماری ۲۴ تا ۷۲ ساعت است و در این دوره علایم سرماخوردگی وجود دارد. شروع بیماری ناگهانی همراه با تب، لرز، سرفه و درد شدید در ریه می‌باشد و خون آلود یا آجری رنگ است.درد سینه با سرفه، عطسه و تنفس عمیق شدت مییابد.
خلط غلیظ و چسبنده و خون آلود یا آجری رنگ است. تب معمولا در موارد درمان نشده ۷ تا ۱۰ روز ادامه مییابد مدت بیماری در افراد مسن بیشتر است. با درمان مناسب تب در مدت ۲۴ساعت تا ۴۸ساعت کاهش مییابد و در صورتی که عارضهای پیدا نشود بیمار به حال عادی خود برمی‌گردد. در حدود ۲۵ تا۳۰ درصد موارد مبتلایان دچار عفونت خون خواهند شد که پیش آگهی بیماری را بدتر می‌کند و ممکن است عوارض دیگری را ایجاد نماید. میزان مرگ و میر در موارد درمان نشده در حدود ۳۰درصد است. مرگ و میر سینه پهلو با عوامل متعددی از قبیل نژاد، جنس، سن، حالت عمومی، نوع باکتری، وسعت قسمت مبتلاء ریه، وجود یا عدم عفونت خون، پیدایش عوارض، طرز درمان و بسیاری از عوامل دیگر بستگی دارد.
سینه‌پهلو
به هر نوع عفونتى که حبابچه‌ها را مبتلا سازد و سبب پر شدن آنها از ترشحات یا یاخته‌هاى التهابى شود پنومونى (Pneumonia) اطلاق مى‌گردد که معمولاً ابتلاى یک قسمت یا لوب ریه در کار است و در اکثر اوقات عامل آن میکروب پنوموکوک است. در مواردى که التهاب به یک قسمت از ریه محدود نمى‌شود به آن برونکوپنومونى (Bronchopneumonia) مى‌گویند. یافته‌هاى بالینى به عامل بیمارى‌زا و وسعت انتشار و عفونت بستگى دارد. علاوه بر علائم عمومى مانند تب و بى‌حالی، ممکن است علائم اختصاصى مانند سرفه، خلط چرکی، خلط آغشته به رگه‌هاى خون بروز کنند. اگر عفونت به پرده جنب انتشار یابد حرکات تنفسى دردناک خواهد شد.