ظروف چیندار : ۱۹۳۶ کارها و آثار آلتو دارای مرز طراحی مشخص شده اند و حتی جزئیات ثابت مثل دسته های در ، و اشیاء دیگر طراحی می شوند .
جهان دارای طرح و شکلهای آن از همان منشأ معماری هستند ، برای مثال : یک خط آزاد و موجدار در سقف کتابخانه ویبوری ، در حوض ویلای مایرآ یا در گلدان مشهور شیشه ای او مورد استفاده قرار گرفته است .
کارخانه کاغذ و فضای مسکونی (۱۹۳۶-۱۹۵۴) سانیلا – کوتکا – فنلاند .
کارخانه سانیلا (Sunila) در خلیج فنلاند قرار داشت و از آنجایی که آلتو در سال ۱۹۳۰ کارخانه ی کاغذ توپیلا (Toppila) در اولو (Oulu) در شمال فنلاند را طراحی کرده بود در این زمینه تجربه کافی داشت .
ویلای میرآ : (۱۹۳۹- ۱۹۳۸) : نورمارکیو(Noormarkku) ، فنلاند .
این بنا ویلای شخصی آلتو شامل رستوران و ساختمان دفتر در نورمارکیو در فنلاند غربی است .
پلانی به فرم L شکل در دو طبقه و کشیده شده در دو باغ با چشم اندازی وسیع ، و استخری وسیع بیضی شکل بود .
سقف فضای ورودی به ویلا را تنه ی درخت جوانی تحمل می کند و فضای اطراف را طی روز تاریک می کند .
در داخل فضا ، فوراً توجه به سمت جنگل نگاه ها را به سمت خویش جذب می کند .
آلتو هرگز ژاپن را ندیده بود اما هنگام طراحی خانه میرآ کلمر نو پوشیده بود که سفید ژاپنی به او هدیه داده بود ، و فرم معماری ژاپنی در طراحی این بنا کاملاً نمود پیدا کرده است .
آلتو سرانجام از کارکردگرایی دور شد ، و به زبان منظم و رمانتیک در شکلها رسید .
آنچه که در این خانه بیش از هرچیز دیگر توجه ما را به خود می خواند نظم فضایی آن است .
وقتی شخص وارد سرسرای این خانه شود دیواری موجی شکل که به ارتفاع قد آدمی ساخته شده در مقابلش قرار می گیرد و انحنای آن گویی اشاره ای است به وجود اطاق هایی که درجانب راست آن بنا گشته اند .
از این سرسرا چهار پله به طبقه اصلی این خانه راه می برند که در آن قسمت های مختلف درجهات متفاوت گسترده شده اند .
در این طبقه اگر شخص نگاه خود را به طور مورب به جانب چپ معطوف دارد محوطه ای را که بخاری در آن قرار گرفته است است خواهد دید و اگر باز به طور موربت به جانب بخاری قدم بردارد به قسمتی که در آن پیانویی قرار گرفته و «اطاق » موزیک این خانه محسوب می شود ، می رسد .
در این قسمت پنجره های بسیار بزرگ و ستون هایی که قسمتی از تنه آنها نوار پیچ شده است به دیده می آیند.
گفتیم «اطاق» موزیک ، امامرادمان محوطه ای است که به موزیک اختصاص یافته زیرا هیچ دیواری یا تیغه ای آن را از سالن پذیرایی بزرگ این خانه جدا نمی کند .
فقط کتابخانه این خانه به چهار دیوار محصور است که بتوان در آن با فراغ خاطر مطالعه کرد .
به محض آن که شخص وارد سالن پذیرایی این خانه شود ستون های ظریفی که به فواصل غیرمساوی در امتداد پله ساخته شده اند نظرش را جلب می کند .
این ستون های نازک در حالی که مانند دیواری فضای این پله کان را از بقیه تالار جدا می کنند اما چون مانند دیوار مسدود نیستند موجب می شوند که این پله جزئی از فضای تالار شود.
ذکر این نکته بی مناسب نیست که اغلب ساختن پله ها و نحوه ای که ان با بقیه قسمت های بنا ترکیب می شود می توان قدرت و استادی یک معمار را سنجید .
در این خانه پله کان چوبی آن که راه به طبقه دوم می برد در حالی که جزئی از فضای سالن پذیرایی این خانه است موجودیت خود را حفظ می کند و انگاری مانند مجسمه ای از بلور به دست استادانه «آلتو» تراشیده شده است.
از راستی در این خانه امری نادر صورت حقیقت به خود گرفته است : سرتاسر فضای خانه یک پارچه به نظر می رسد و با اینهمه هرگوشه آن دنج و دلنشین است از راستی در این خانه امری نادر صورت حقیقت به خود گرفته است : سرتاسر فضای خانه یک پارچه به نظر می رسد و با اینهمه هرگوشه آن دنج و دلنشین است.
(پاویلون فنلاندی : ۱۹۳۸- ۱۹۳۹) نمایشگاه جهانی کوئینز (queens) ، نیویورک که خراب شد .
در یان مسابقه معماری آلوارآلتو برنده دو جایزه شد .
در یان کار او سطحی موجدار را قرار داد که مایل به جلو و یادآور نورهای شمالی بود ، یک بالکن خمیده روی دیوار قرار داشت .
باقی گذاشتن چوب در نمای این پاوین به صورت طبیعی کاملاً کیفیت مدرن دارد ، گشودگی و آزادی فرم این نمایشگاه نیز کاملاً از چنین کیفیتی برخوردار است ، اما انحنای دیوارهای آن و سیالیت فرم آن حاصل ابتکار آلتو است و نشان از یکی از خصوصیات اصلی معماری وی دارد.
جالب است که همین کیفیت مبتکرانه آلتو در ایجاد فرمهای سیال در نمایشگاههای دیگری که وی طرح کرد متجلی شد .
کار آلتو در طرح غرفه فنلاند در نمایشگاه جهانی سال ۱۹۳۹ نیویورک معرف این نکته است .
دیوار اصلی این « پاویون » با موج های آزاد خود نسبت به سطح زمین به طور «مایل» به ارتفاع سه طبقه بالا می رفت .
هر قسمت بر قسمت زیرین خود کنسل بود.
تمایل دیوار و پیش آمدگی هر قسمت از قسمت دیگر سبب می شد تحرک موج های آن بیشتر به دیده آید .
این دیوار مرکب از نوارهای عمودی چوبی بود که بازی سایه و روشن در آن ها به دیوار زندگی و تحرک بیشتر می داد .
تمام مظاهر بدیع و غیر معمول این دیوار را می توان توجیه کرد : در این گونه نمایشگاه ها برای نصب تصاویر احتیاج به جای فراوان هست ، شکل موجی این دیوار (نسبت به دیواری صاف) جای بیشتری فراهم می آورد .
تمایل دیوار عکس هایی را که در قسمت بالایی آن نصب شده بودند به دیده نزدیک تر می آورد ؛ ردیف نوارهای عمودی ، عکس ها را برجسته به نظر می آورد و پیش آمدگی هر قسمت این دیوار از قسمت پایین تر خود به پاویون تمرکز بیشتر می داد.
مهمترین عامل این تجربه « آلتو » شکل داخلی پاویون بود که هنوز به دیده برخی ابتدایی و حتی نظیر کار کولیان و بربریان می رسد .
قدر مسلم این است که این کار راه به پیشرفت های بعد می برد و مانند بسیاری از کارهایی که در آغاز معماری معاصر به وجود آمدند هم از گذشته و هم از امکانات آینده مایه گرفته بود.
(خانه بیکر ۱۹۴۹- ۱۹۴۷) خوابگاه دانشجویان مؤسسه تکنولوژی ماساچوست کمبریج : آلتو در سال ۱۹۴۰ مؤسسه تحقیق فلو (Fellow) در MIT را ساخت .
بعد از جنگ به دعوت معمار و دوست قدیمی اش ویلیام دبلیوورستر (William w.warster) برای تدریس به کمبریج بازگشت .
او در سال ۱۹۴۶ مجوز طراحی یک خوابگاه جدید دانشجویی را گرفت.
شریان ترافیک اصلی محل یعنی مموریال درایو (Memorial Drive) و رفت و آمد متوالی مردم بین رودخانه و ساختمان ها وجود داشت .
آلتو به دنبال رفع این مشکل سعی کرد توسط طراحی نمای جنوبی مانند طاق بازشوی به سمت رودخانه ، بازشوها را در یک زاویه از خیابان قرار دهد که طریق آنها به طرز دلچسبی رفت و آمد اتومبیل ها قابل تماشا کردن باشد .
سقف باغ طراحی شد ، عقیده نقشه کشی در این جمله آلتو نهفته بود که: می خواهم هدف اصلی معماری را با گفتن این که معماری هدف ابراز شدن است و همه نیروهای مثبت طبیعت برای سکونت را جمع می کند ، فرمول بندی کنم ، به عبارت دیگر ، معماری وظیفه ی محافظت از خانه در برابر نیروهای نامطلوب است که در طبیعت و در اطراف ساختمان رخ می دهد .
آجرهای سوخته نامنظم به عنوان ماده ساختمانی نما به کار رفت .
آلتو بر استفاده از مصالح دیوار تکه تکه تأکید کرد که در سطح صاف جلو بردند .
و سطحی مطلوب و نامنظم ارائه دهند .
اتاقهای غذاخوری که توسط نورگیر سقفی روشن می شوند ، از خصوصیات معماری آلتو است .
تالار شهر سانیاستالو (۱۹۵۲-۱۹۴۹) : جیواسکیلا، فنلاند .
بسیاری از نظرات در معماری آلوارآلتو از کشورهای مدیترانه ای سرچشمه می گیرد و میدان شهروندان به عنوان یک محل گردهمایی دمکراتیک و نمادین نقش مهمی در مراکز شهری ای آلتو طراحی می کرد ، دارد .
یک اشاره به یادمان سازی نیز می شود که برای مدت زیادی تحت سلطه ی کارکردگرایی بود .
در محل تریبون این تالار ، نوارهایی از چوب قرمز که کف این قسمت را می پوشانند یک سره به جانب بالا ادامه می یابند و در طول دیوار شیشه ای این تالار ، «تیغه» ای موجی شکل در پشت این تریبون به وجود می آورند.
طبیعی است با محاسبات فیزیکی می توان ثابت کرد که شکل موجی سقف این تالار از نظر پخش صدا در تالار لازم بوده است .
از این رو در این بنا منطق عملی و تخیل هنرمندانه ، معمار را از تقیدی که معماری امروز بدان تهدید می شود رهانیده اند .
تالار شهر فقط کارکرد خاص اداری ندارد ، بلکه شامل اتاقهای مسکونی و تجاری می شود .
علاوه بر تالار کنفرانس شورا ، اتاقهای اداره ، نقشه هایی برای یک کتابخانه ، داروخانه ، بانک ، اتاق تجاری و سونا ساخته شد .
تالار شهر با نقشه ای سه طبقه با سالن کنفرانسی بلندتر از طبقات دیگر طراحی شد .
آلتو می گوید : این ساختمان که روی سرازیری تندی بنا شده دارای بخشهای ساده و دوبلکس در اطراف حیاط داخلی یعنی پامیو است .
حیاط داخلی یک سطح صاف است و دغتر اداری اصلی در اطراف پامیو گروهبندی شده است .
مصالح این بنا از جنس آجر قرمز می باشد و یک حجم بلند برج مانند بر معماری خانه تسلط یافته است .
آلتو می گوید : یکی از مهمترین وظایف معماری یافتن مقیاس صحیح است ، برج ، یک برج نیست ، اما توده ای یکی شده است که تالار شورا را می پوشاند یا نماد اصلی ساختمان اداره است که در زیر آن قرار دارد .
تالار شهر سایناتسالو علی رغم اندازه کوچکش ، یک یادبود نادر است ، آلتو این بنا را با پالاز پابلیکوسینا (palazze pubblico siena) مقایسه کرد که یکی از بزرگترین موفقیتهای فرهنگ شهری اروپایی ست .
هر دو یک وظیفه ی معماری مشابه ، با نمادین کردن ارزشهای دمکراتیک دارند .
استفاده از دو سطح به ارتفاعات مختلف جالب ترین نکته این پروژه است .
قسمتی که ارتفاع بیشتر دارد با استفاده از خاک حاصل از حفاری پی ها به وجود آمده است .
بنای اصلی شورای ده ، دو ساختمان دیگری که به جلسات این شورا اختصاص دارد و کتابخانه هر یک به ارتفاعی بیش از دیگری ساخته شده است و در جلوی آنها حیاطی در دو سطح مختلف قرار گرفته که به دو پله کان راه می برد .
یکی از پله کان ها که درمیان دو بنای این مجموعه قرار گرفته به شکل چند ضلعی ناقصی از این دو بنا پیشتر می آید ؛ کف پله ها چمن کاری شده و بدنه آنها سنگی است.
«آلتو» در پروژه های بعدی خود به تأکید بیشتر از دو سطح به ارتفاع مختلف استفاده کرد .
PALAPAL HOME_STUDENTS راهبردهای طراحی در معماری مولف : جفری اچ ،بیکر مترجم : رضا افهمی دانشنامه معماری رشد مضمون