دانلود مقاله ورزش و چاقی

مقدمه بعضی از این بیماری ها با رژیم غذایی قابل درمان هستند مثل فشار خون و افزایش چربی خون .

فشارهای روانی ،استرس ها و افسردگی ها ،کم کاری تیروئید ، مصرف بعضی دارو ها مثل ضد بارداری و ضد اضظراب ،اختلال تغذیه ای و ژنتیک هم از جمله علل جاقی هستند .

شیوه های درمان چاقی استفاده از دارو ،استفاده از شیوه ها و وسایل مخصوص ،جراحی و رژیم درمانی است.

درمان دارویی : استفاده از داروهای ادرار آور ،که باعث کاهش سریع آب بدن می گردد.استفاده از داروهای هورمونی که با پرکار کردن غده تیروئید سوخت و ساز بدن را بالا میبرند.

دارو های ملین که با دفع مواد غذایی بدن و جلو گیری از جذب مواد غذایی باعث کاهش وزن می شود .

دارو هایی که مانع جذب چربی می شوند این دارو ها با اتصال به چربی مواد غذایی مصرفی مانع جذب آنها می شوند ولی باید توجه داشت این دارو برای کسانی که مواد غدایی پرچرب مصرف میکنند موثراست وربطی به ذخیره چربی بدن ندارد.ضمنا" با دفع چربی، جذب ویتامین های محلول در چربی نیز مختل می گردد.

استفاده از شیوه های مخصوص مثل سونا ،ترموتراپی (گرمادرمانی موضعی)،ماساژ،کمربند لاغری ،کرم ها پودرها ،ژلها ،گوشواره لاغری که هیچکدام تایید نمی شوند .

درمان های جراحی مثل برداشتن قسمتی از روده ،بالون گذاری و یا برداشتن چربی های زیر پوست شکم با ساکشن که همگی دارای عوارض می باشند .

ورزش یکی از روش های بسیار مناسب برای برخورداری از جسم سالم و وزن ایده‌آل است.

کاهش وزن فقط از طریق ورزش مشکل و دشوار است چرا که مثلاً برای کاهش یک کیلوگرم وزن باید 20 ساعت پیاده‌روی کرد.

کاهش وزن از طریق رژیم غذایی: حذف یک وعده غذایی مثل صبحانه یا شام از جمله این روش هاست که با حذف صبحانه فرد دچار افت قند خون طی روز و کاهش کارآیی روزانه و پرخاشگری شده و درضمن در وعده‌های بعدی با پرخوری جبران می‌شود.

ضمن اینکه سوء‌تغذیه نیز از عوارض آن است.

بهترین شیوه در این مورد، رژیم غذایی بر مبنای علمی آن است که در آن تمام مواد مورد نیاز بدن در رژیم غذایی تأمین میشود.

کاهش وزن از طریق رژیم غذایی همراه با ورزش: این روش بهترین و اصولی‌ترین روش برای کاهش وزن و داشتن وزن ایده‌آل است.

در این روش از یک رژیم غذایی برنامه‌ریزی شده همراه با ورزش متعادل (مانند پیاده‌روی) استفاده می‌شود.

این روش سلامت جسم و روح را به ارمغان می‌آورد و عوارضی مانند ریزش مو و چروکیدگی پوست و … را درپی نخواهد داشت.

در طی رژیم باید عادات غذایی گذشته را ترک کنید و به عادات غذایی جدید انس بگیرید که این مهمترین اصل در درمان چاقی است با توجه به موارد فوق بهترین و سالمترین راه حل ارائه‌شده در مورد درمان چاقی این موارد می‌باشد الف) رژیم غذایی صحیح ب) ورزش مناسب و کافی ج) تغییر رفتار و اصلاح عادات بد غذایی نقش ورزش در کنترل وزن درباره‌ ی ورزش و اهمیت آن در سلامتی انسان، بسیار سخن گفته شده است.

از این رو منظور این مقاله بررسی عمیق ‌تر اثرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ورزش و بررسی علمی پدید‌‌ه‌های مثبت ناشی از آن است.

به ‌طور قطع با بیشتر شدن اطلاعات عمومی در این زمینه، اهمیت ورزش و فعالیت جسمانی بیش از پیش روشن خواهد شد.

افزایش توده‌ی عضلانی بدن (LEAN BODY MASS) و افزایش مصرف انرژی پایه (RESTING ENERGY- EXPENDITVRE) تمرینات مرتب و منظم ورزشی در زندگی افراد باعث کاهش بافت چربی و افزایش توده‌ی عضلانی بدن می ‌شود که این امر به نوبه‌ ی خود باعث افزایش مصرف انرژی پایه ‌ی بدن می ‌شود.

در حدود 75- 60 درصد انرژی کل مصرفی روزانه مربوط به انرژی مصرفی در حال استراحت است، یعنی حالتی که شخص هیچگونه فعالیت جسمی نداشته و به ‌طور کامل در حال استراحت یا درازکش است.

از این مقدار انرژی مصرفی، 18 درصد آن مربوط به مصرف انرژی در عضلات در حال استراحت است.

بنابراین می ‌توان به سادگی دریافت که حتی اگر شخص به علت خاصی در طول روز هیچگونه فعالیتی نداشته باشد و در حال استراحت مطلق باشد، در صورت ورزشکار بودن و داشتن توده ‌ی عضلانی بیشتر، مصرف انرژی پایه ‌ی وی بیشتر از یک شخص غیر ورزشکار با توده‌ ی عضلانی کمتر در همان شرایط خواهد بود و بدیهی است که با احتمال کمتری دچار چاقی در آینده خواهد شد.

افزایش کل انرژی مصرفی روزانه علاوه بر نقش ورزش در افزایش مصرف انرژی در حال استراحت (از طریق افزایش بافت عضلانی و کاهش بافت چربی غیرفعال)، کل انرژی مصرفی روزانه نیز با ورزش از طریق افزایش انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی نیز افزایش می ‌یابد.

انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی می ‌تواند بسیار متغیر باشد و مشخص شده است که از 100کیلو کالری در روز، در یک شخص با فعالیت نشسته، تا بیش از 3000 کیلو کالری در روز، در یک دونده ‌ی ماراتون می ‌تواند نوسان داشته باشد که این امر خود به افزایش سوخت بافت چربی و کاهش وزن کمک می‌ کند (میزان متوسط دریافت انرژی از طریق غذا در که رژیم معمولی 2500 تا 3000 کیلو کالری در روز است).

ورزش از اساسی ‌ترین عوامل در درمان چاقی و پیشگیری از برگشت آن ورزش از چند طریق، از جمله افزایش انرژی مصرفی در حال استراحت به دلیل افزایش توده ‌ی عضلانی بدن، همچنین افزایش مستقیم انرژی مصرفی در حال فعالیت جسمانی، باعث افزایش کل انرژی مصرفی روزانه می شود.

در نتیجه در صورت داشتن رژیم غذایی صحیح، از بافت چربی برای تأمین انرژی استفاده کرده و باعث آب شدن چربی و کاهش وزن می‌ گردد.

همچنین حتی بعد از رسیدن به وزن مطلوب با ورزش کردن، شاهد برگشت کمتر اضافه وزن خواهیم بود.

چون علاوه بر کاهش توده ‌ی چربی و کاهش وزن بدن، توده‌ ی عضلانی بدن نیز افزایش یافته است که این توده ی عضلانی فعال در مقایسه با بافت چربی قدیمی غیر فعال، انرژی بیشتری را حتی در حال استراحت مطلق مصرف می ‌کند و باعث جلوگیری از تجمع مازاد انرژی مصرفی به ‌صورت چربی می‌ شود.

حفظ تناسب اندام و زیبایی جثه ‌ی افراد همان ‌طور که گفته شد، میزان مصرف انرژی با ورزش افزایش می‌ یابد که این امر منجر به سوخت بافت‌های چربی بد فرم بدن و افزایش توده ‌ی عضلانی بدن می ‌گردد.

بدین ترتیب چربی ‌های بد شکل بدن حذف شده و هیکل متناسب و زیبایی را به شخص ورزشکار هدیه می ‌کند.

مسلماً این موضوع در تمام شرایط زندگی وی، مثلاً در استخدام و ازدواج تأثیر مثبت خواهد داشت.

با ورزش از چربی دور شکم بکاهید کاهش سلول های چربی دور شکم که عامل خطری برای ابتلا به بیماری های قلبی و دیابت است ، به اقدام دیگری بیش از کاهش کالری دریافتی نیاز دارد.

به گزارش ساینس دیلی ، محققان دانشگاه ویک فارست می گویند نتایج یک مطالعه پنج ساله نشان می دهد ورزش نیز باید به برنامه کاهش چربی شکمی اضافه شود.

ورزش در کاهش اندازه این سلول ها نقش دارد و شاید روزی به عنوان بخشی از نسخه دارویی برای درمان بیماری های مربوط به چربی این قسمت از بدن، تجویز شود.

همه می دانیم چاقی عامل خطری برای ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی است.

البته این بدان معنی نیست که همه افراد چاق به این بیماری ها دچار می شوند.

افرادی که دارای چربی دور شکم هستند، در مقایسه با افرادی که در قسمت لگن و ران چربی بیشتری دارند، در معرض خطری بالاتری برای ابتلا به این بیماری ها هستند.

چربی دور شکم با سندرم متابولیک (مجموعه ای از علائم که بر احتمال بیماری قلبی و دیابت می افزاید) ارتباط دارد.

این سندرم زمانی پیش می آید که فردی در معرض حداقل سه مورد از موارد زیر قرار گیرد: - چاقی دور شکم - تری گلیسیرید بالا - مقدار کم کلسترول خوب یا HDL - فشار خون بالا - افزایش قند خون برای لاغر شدن شکم، در درجه اول پیاده روی تند به مدت نیم الی یک ساعت در روز و سپس ورزش دراز و نشست را توصیه می کنم.

اخیرا محققان در مطالعه ای یک عامل خطر موثر در سندرم متابولیک را مورد بررسی قرار داده اند که کمتر به آن پرداخته شده است.

این عامل، اندازه سلول های چربی است که زیر پوست قرار داشته و چربی زیر پوستی نامیده می شوند.

اندازه این سلول های چربی، ابتلا به دیابت نوع دوم را مستقل از چاق یا لاغر بودن فرد، پیش بینی می کند.

مطالعات گذشته نشان داده اند که ورزش اندازه سلول های چربی را کاهش می دهد.

اما هنوز چگونگی تاثیر شدت ورزش طی رژیم غذایی در این مورد مشخص نشده است.

توصیه های کارشناس تغذیه : برای لاغر شدن شکم، در درجه اول پیاده روی تند به مدت نیم الی یک ساعت در روز را توصیه می کنم؛ مثلاً کفش راحت بپوشید و مسیری را که با تاکسی یا اتوبوس می رفتید با سرعت نسبتاً زیاد پیاده بروید که در روز 45 دقیقه بشود.

ثانیاً در منزل نرمش کنید.

موثرترین ورزش بعد از پیاده روی، دراز و نشست است.

ورزش دراز و نشست را با روزی 30 تا شروع کنید و به مرور هر هفته 10 تا بیشتر بزنید که طریقه درست انجام آن در مطلب " چگونه چربی های زائد شکم را از بین ببریم ؟" وجود دارد.

یک ماه هر روز این اعمال را انجام دهید و نتیجه را ببینید.

حتماً اول با متر دور شکم خود را اندازه بگیرید تا تغییر اندازه ی آن را متوجه شوید.

راه های افزایش سوخت و ساز بدن برای لاغر شدن "متابولیسم" یا "سوخت و ساز" بدن در بعضی افراد بطور ژنتیکی بالاست (این افراد هر چقدر هم غذا بخورند، چاق نمی شوند) و در بعضی پایین است (این افراد با خوردن کمترین غذا چاق شده و به آسانی لاغر نمی شوند) و در بعضی افراد معمولی است.

علل پایین بودن متابولیسم بدن شامل موارد زیر است : 1- گرسنگی 2- رژیم غذایی کم کالری 3- خوردن زیاد غذاهای شیرین مثل شیرینی ها، آب نبات، نوشابه، ژله و کیک ها در طی روز.

4- ورزش نکردن و کمبود فعالیت بدنی 5- کم کاری تیروئید حال 7 راهکار برای افزایش متابولیسم بدن را برایتان ذکر می کنم : 1- صبحانه را حتماً بخورید: برای افزایش متابولیسم بدن، همیشه اول صبح، صبحانه را بخورید.

اگر شما تا وسط صبح (یعنی حدود ساعت 10) یا بعد از ظهر چیزی نخورید، متابولیسم بدنتان آهسته و کند می شود.

خوردن صبحانه برای سوخت و ساز بدن شما مانند افزودن هیزم به اجاق است، یعنی همانطور که هیزم چوبی، اجاق را شعله ورتر می سازد، صبحانه نیز سرعت سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد.

2- افزایش تعداد وعده های غذایی : به جای 3 وعده غذایی، 4 تا 6 وعده غذایی را با فاصله ی 2 تا 3 ساعت از یکدیگر بخورید.

البته در این صورت باید حجم هر وعده غذایی کمتر از وعده های قبلی باشد، یعنی همان مقدار غذا را که در سه وعده می خوردید، باید در 6 وعده بخورید نه اینکه بیشتر غذا بخورید.

خوردن مقادیر کم غذا در وعده های متعدد، متابولیسم بدن را افزایش می دهد.

3- خوردن غذاهای کم کالری : سعی کنید از داروهای افزایش دهنده متابولیسم بدن استفاده نکنید.

به جای آنها از مواد غذایی کم کالری یا چربی سوز مانند سبزی ها میوه ها و غلات سبوس دار استفاده کنید.

4- ورزش کردن: اگر شاغل هستید سعی کنید روزانه مقداری از مسیر کار خود را پیاده بروید.

به جای استفاده از آسانسور، از پله ها استفاده کنید.

به جای سوار شدن به ماشین، پیاده روی کنید.

سعی کنید روزانه حداقل یک ساعت ورزش یا پیاده روی کنید تا انرژی بدنتان را بسوزانید.

به جای اینکه پول خود را صرف خرید داروهای قلابی لاغری کنید ، هفته ای 3 تا 4 بار و هر بار به مدت 30 تا 40 دقیقه پیاده روی کنید.

این کار بهترین راه برای افزایش متابولیسم است.

5- هیچ وقت گرسنه نمانید: اگر در حال اجرای رژیم لاغری هستید یا می خواهید لاغر شوید، سعی کنید هیچ وقت گرسنه نمانید، زیرا گرسنه ماندن باعث می شود متابولیسم بدنتان به سرعت پایین بیاید.

هیچ وقت برای 5 تا 6 ساعت بین وعده های غذایی خود گرسنه نمایند.

6- برنامه غذایی منظمی داشته باشید: وعده های غذایی کم حجم خود را با فاصله ی زمانی مشخص از یکدیگر مصرف کنید.

هیچ وقت، هیچ وعده ی غذایی را حذف نکنید و در یک وعده کمتر از مقدار مشخص شده، غذا نخورید، زیرا این کار باعث می شود برای رفع گرسنگی خود تنقلات پرکالری و بی فایده را مصرف کنید که باعث افزایش وزن شما می شوند.

7- روزانه 8 تا 10 لیوان آب بنوشید: مصرف آب به مقدار کافی باعث می شود دستگاه گوارش بدن کار خود را به خوبی انجام دهد و هضم و جذب مواد غذایی به نحو موثر انجام شود.

بنابراین از بروز یبوست و سایر اختلالات گوارشی جلوگیری می کند.

همچنین باعث حفظ شادابی پوست می شود، زیرا ممکن است با رژیم گرفتن پوست کمی حالت طراوت خود را از دست بدهد.

فواید ورزش برای کودک چاق تحقیقات نشان داده است که کودکان، فعال بودن را از والدین خود یاد می گیرند؛ برای مثال اگر شما همراه کودکتان بیرون بروید و به جای اتوبوس یا تاکسی، پیاده روی کنید و به کودک بگویید" امروز چه روز خوبی است، خستگی از تنم بیرون رفت، چقدر خوب است پیاده روی".

به این وسیله به کودک خود یکی از آسان ترین روش ها را برای حفظ سلامتی آموزش داده اید و او را به پیاده روی علاقمند کرده اید.

روز بعد هرگاه بگویید، خسته هستم.

کودکتان می گوید: برویم پیاده روی!

کودکان احتیاج به ورزش سخت برای حفظ تناسب اندام ندارند.

آنها بازی کردن را بیشتر دوست دارند.

بهتر است با آنها به پارک یا باغ وحش روید، به آنها دوچرخه سواری ، شنا، تنیس و غیره را یاد دهید و بگذارید کودک با بچه ها بازی کند.

این بازی ها برای تناسب اندم کودک مفید است.

برای تعادل وزن کودک تنها غذای سالم خوردن کافی نیست، بلکه در کنار آن، ورزش کردن نیز نقش مهمی را بازی می کند.

تغییر در غذای کودک و ورزش کردن، به معنای تغییر در غذای خودمان و فعال بودن می باشد.

اگر شما غذای سالم مصرف کنید و به ورزش کردن عادت کنید، بچه شما هم همین کارها را یاد می گیرد و انجام می دهد.

سعی کنید مربی خوبی برای کودکانتان باشید.

غذاهای چرب را از غذای روزانه کودک دور کنید و به جای آن غذاهای انرژی زا و پر از کربوهیدرات به کودک خود بدهید، از قبیل: نان، برنج، ماکارونی و سیب زمینی.

غذای کودک باید متنوع باشد و همه گروه های غذایی را شامل شود.

گروه های غذایی شامل: کربوهیدرات ها، میوه جات سبزیجات، گوشت ها و لبنیات و مقدار کمی روغن می باشد.

روی میز به جای شیرینی و شکلات و غیره که برای بدن مضر است، آجیل، مغزها، میوه و میوه خشک بگذارید تا کودک هرگاه احساس گرسنگی کرد از این مواد غذایی مصرف کند.

چیپس، پفک، نوشابه و به طور کلی غذاهایی که ارزش غذایی ندارند را در خانه نگه داری نکنید.

اگر اینها در خانه نباشد، هم کودک و هم شما نمی توانید مصرف کنید.

غذاهای سالم درست کنید و همه با هم سر سفره غذا حاضر باشید.

اگر شما غذای حاضری می خواهید بخورید، بگردید دنبال آن غذایی که ارزش تغذیه ای بیشتری دارد.

اگر کودک شما غذای سالم نمی خورد، به هیچ عنوان ناراحت و نگران نباشید، باید به کودک فرصت دهیم تا خودش به سمت غذای سالم بیاید.

از غذا به عنوان جایزه برای اصلاح رفتار کودک استفاده نکنید.

کنترل در غذا خوردن کودک نکنید.

بگذارید خود کودک هرچقدر میل دارد بخورد.

کمبودهای کودکان کودکانی که از خوردن میوه جات و سبزیجات پرهیز می کنند، ویتامین C لازم را دریافت نخواهند کرد.

ویتامین C تقویت سیستم ایمنی و عملکرد بهتر مغز و حفاظت پوست را بر عهده دارد.

یکی از مهم ترین کمبودها در رژیم غذایی کودکان، کمبود اسید چرب ضروری امگا 3 می باشد.

اسیدهای چرب برای سیستم عصبی و عملکرد مغز ، لازم می باشد.

امگا 3 در دانه ها و روغن های ماهی یافت می شود.

کلسیم و منیزیوم، که دارای اهمیت فوق العاده زیادی در سلامت استخوان، سیستم عصبی و عضلانی می باشند.

این نکته را نباید فراموش کرد که ما معلم خوبی برای فرزندانمان هستیم و باید سالم غذاخوردن را به آنها یاد دهیم.

در دهه گذشته، شیوع چاقی 50 درصد افزایش یافته است.

نوع رژیم غذایی و کاهش فعالیت بدنی عوامل اصلی این صعود ارقام شناخته شده‌اند.

چاقی عارضه‌ای است که پیشگیری از آن امکان‌پذیر است.

پیشگیری از چاقی بسیار آسان‌تر، ارزان‌تر و مؤثرتر از درمان آن است.

عارضه چاقی در طی زمان بروز می‌کند.

بنابراین، درمان آن در مراحل شکل‌گرفته بیماری به تلاش زیادی نیاز دارد.

امروزه چاقی یکی از معضلات زندگی صنعتی برای تمام گروه‌های سنی است.

بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت (افزایش قند خون)، پرفشاری خون، سنگ کیسه صفرا، نقرس، آرتروز و نیز سرطان‌های سینه، روده بزرگ و پروستات به دنبال چاقی شکل می‌گیرند.

همچنین میزان بستری شدن افراد چاق در بخش‌های مختلف بیمارستانی و نیز زمان لازم برای بهبود کامل آنان تفاوت بسیاری با سایر گروه‌ها دارد.

چاقی در کودکان نیز، اگرچه در ظاهر ناپسند و مشکل‌آفرین نیست، نیاز به توجه و درمان دارد.

میزان شیوع چاقی در ایران طبق پژوهش‌های انجام‌شده در ایران، میزان شیوع چاقی در مردان حدود 27 درصد و در زنان 40 درصد است.

همچنین، شایع‌ترین محدوده سنی ابتلا به چاقی در مردان 40 تا 50 سالگی و در زنان 50 تا 60 سالگی است.

چاقی در ایران حدود 32 درصد شیوع دارد که میزان آن از کشورهای غربی کمتر است.

یک بررسی عمومی نشان داد که نزدیک به 13 درصد از دختران تهرانی در زمره افراد چاق قرار دارند و شیوع چاقی در سنین مدرسه در حدود 10 درصد تخمین زده شده است.

چاقی در سنین مدرسه مشکلات متعددی به دنبال دارد.

بیماری‌های روحی ـ روانی نظیر افسردگی، اجتماع‌گریزی، کاهش اعتمادبه‌نفس و سرخوردگی در این گروه به میزان گسترده‌تری رخ می‌دهد.

چاقی در دوران کودکی، بخصوص در میان پسربچه‌ها، با افزایش احتمال وقوع آن در بزرگسالی همراه است.

26 تا 41 درصد کودکان چاق در سنین پیش از مدرسه، در بزرگسالی نیز به عارضه چاقی مبتلا خواهند شد.

با توجه به مشکلات فراوان حاصل از چاقی، حتی کم کردن مقدار اندکی از وزن نیز عوارض سوء چاقی را کاهش می‌دهد یا از شدت آنها می‌کاهد.

به اعتقاد متخصصان، کاهش 5 تا 20 درصد از وزن بدن در افراد چاق موجب از میان رفتن بسیاری از عوامل خطرساز می‌شود.

چرا چاق می‌شویم؟

چاقی، در تعریفی ساده، ناشی از نامتعادل بودن میزان دریافت انرژی از راه غذا و میزان مصرف یا سوخت انرژی در نتیجه فعالیت بدنی است.

بنابراین، مؤثرترین روش درمان چاقی کم کردن میزان دریافت انرژی و افزایش سوخت و ساز بدن است.

امروزه متخصصان علت عمده چاقی را کم‌تحرکی و ورزش ناکافی می‌دانند.

تغییر رفتارهای جمعی، تنوع زیاد وسایل برقی، ساعات طولانی تماشای تلویزیون و فیلم‌های ویدئویی و بازی‌های کامپیوتری، زندگی مدرن را کم‌تحرک ساخته است.

در کشورهای پیشرفته، افراد بیشتر غذا می‌خورند و کمتر فعالیت می‌کنند.

خوردن غذاهای آماده در خارج از منزل به دلیل مشغله‌های امروزی دلیل دیگری برای چاقی در دنیای مدرن است.

این غذاها، بدون آن‌که تمام مواد غذایی لازم را به بدن فرد برسانند، میزان چربی بالایی را به او تحمیل می‌کنند.

چاقی در کودکان برای چاقی کودکان، علل مختلف ژنتیکی و هورمونی در نظر گرفته می‌شود.

والدین به‌ندرت برای بررسی علت چاقی کودک به پزشک مراجعه می‌کنند.

ارتباط میان والدین چاق و کودکان چاق احتمالاً انعکاسی از شیوه مرسوم تغذیه و فرهنگ فعالیت در جامعه است.

برخلاف تصور عموم، کم‌تحرکی افزایش اشتها و پرخوری را به دنبال دارد.

همچنین، مطالعات بالینی ارتباط بسیار نزدیکی میان میزان تماشای تلویزیون در کودکان و چاقی آنان نشان داده است.

در زمان تماشای تلویزیون، مصرف غذا و تنقلات افزایش می‌یابد و فعالیت بدنی کودک محدود می‌شود.

یک راه‌حل پیشنهادی برای والدین، دور کردن محل تلویزیون از اتاق‌خواب کودک است.

به‌علاوه، می‌توان با برنامه‌ریزی مناسب برای پر کردن وقت کودکان، ساعات تماشای تلویزیون آنها را کاهش داد.

گاه چاقی در کودکان به دنبال ابتلا به بیماری بروز می‌کند.

اگر در کودک چاقی علائمی نظیر کوتاهی قد نسبت به سن، خشکی پوست، بی‌طاقتی در برابر سرما، یبوست، زود خسته شدن، پرخوری همراه با پرنوشی، جوش و موهای زائد صورت، افزایش چربی در ناحیه گردن و شکم و نه بازو و ساق، ضربه به سر یا ستون مهره‌ها و عفونت دیده شد، والدین باید در صدد پیگیری علل زمینه‌ای آن برآیند.

در تمام گروه‌های سنی، روش‌های متعددی برای درمان چاقی پیشنهاد می‌شود، از مصرف داروهای مختلف و نایاب گرفته تا جراحی.

اما درمان اولیه و انتخابی برای افراد دچار اضافه‌وزن و بیماران چاق، ترکیبی از رژیم غذایی، ورزش و تغییر در رفتارهای روزمره است.

حتی مصرف دارو بدون رعایت رژیم غذایی کنترل‌شده و ورزش، بی‌نتیجه خواهد بود.

تأثیر ورزش در پیشگیری از چاقی و درمان آن کل انرژی مصرفی روزانه را به سه قسمت تقسیم می‌کنیم: مصرف انرژی در حالت استراحت، مصرف انرژی بعد از صرف غذا و مصرف انرژی بعد از فعالیت بدنی.

در زمان استراحت، 60 تا 70 درصد از کل انرژی بدن مصرف می‌شود و مقدار آن در هر ساعت، حدود یک کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن است.

متغیرترین میزان مصرف انرژی، در زمان فعالیت بدنی است.

این میزان در افراد کم‌تحرک 10 تا 15 درصد و در افراد فعال 30 تا 40 درصد از کل انرژی مصرفی را تشکیل می‌دهد.

ورزش از دو طریق موجب مصرف انرژی در بدن می‌شود: یکی افزایش میزان سوخت در زمان ورزش و دیگری افزایش مقدار مصرف انرژی در زمان استراحتِ بعد از خاتمه ورزش.

برای مورد دوم یک مثال می‌آوریم: فعالیت بدنی با شدت متوسط به مدت ده دقیقه، می‌تواند مصرف انرژی بدن را در حالت استراحت 5 تا 15 درصد به مدت 24 تا 48 ساعت افزایش دهد.

در ورزشکاران، میزان مصرف انرژی در زمان استراحت 5 تا 20 درصد بالاتر از افراد عادی است.

بنابراین، یکی از مهم‌ترین فواید ورزش و فعالیت جسمانی بالاتر رفتن میزان مصرف انرژی فرد فعال در زمان استراحت است.

بنابراین، این باور افراد پرخور که ورزش و فعالیت بدنی باعث افزایش اشتهای آنها می‌شود غلط است.

هیچ منبع علمی این مطلب را تأیید نمی‌کند.

برعکس، ورزش سنگین موجب افزایش برخی مواد در بدن و کاهش تمایل فرد به خوردن می‌شود.

یعنی با کاهش موقتی اشتها روبه‌رو می‌شویم.

در زمان استراحت، 50 درصد از انرژی لازم برای سوخت و ساز بدن را چربی‌ها و بقیه را مواد قندی تأمین می‌کنند.

در ورزش‌های سبک، همچنان چربی‌ها این وظیفه را بر عهده دارند.

اما با افزایش شدت ورزش، سوخت و ساز قندها مشخص‌تر می‌شود.

به همین دلیل است که متخصصان ورزش‌های سبک را برای کاهش وزن مفیدتر می‌دانند.

شاید تعجب‌برانگیز باشد که صرف مدت زمانی بسیار اندک، مثلاً حداقل روزی یک ساعت فعالیت بدنی به مدت ده روز، برای افزایش سوخت چربی بدن در حالت استراحت کافی است.

برای رسیدن به این هدف در افراد سالمند، به هشت هفته زمان نیاز داریم.

یکی دیگر از فواید ورزش افزایش ظرفیت تنفس عضلات است، یعنی افراد ورزشکار دیرتر از سایرین خسته می‌شوند.

آیا ورزش همراه با رژیم غذایی موجب کاهش بیشتر وزن می‌شود؟

در افراد چاق، ورزش به تنهایی موجب کاهش وزن مختصری می‌شود.

متوسط کاهش وزن گزارش‌شده در 12 بررسی، در حدود دو کیلو و نیم بوده است.

در یک فرد هفتاد کیلویی، پنج ساعت فعالیت ورزشی در هفته تنها 200 گرم کاهش وزن را به دنبال خواهد داشت.

ترکیب ورزش و رژیم غذایی نقش مؤثرتری از رژیم غذایی یا ورزشِ تنها ایفا خواهد کرد.

فرض کنید یک نفر با رژیم غذایی موفق به حدود ده کیلوگرم کاهش وزن شده است.

نزدیک به سه کیلوگرم از این مقدار کاهش وزن در نتیجه حذف مواد غیرچربی به دست می‌آید.

حال آن‌که یک کاهش وزن ده کیلوگرمی با ورزش و رژیم غذایی توأم، کمتر از دو کیلوگرم از توده‌های غیرچربی بدن را از بین می‌برد.

وجود چربی انبوه در ناحیه شکم و احشاء موجب افزایش مقاومت بدن نسبت به آثار انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون در افراد چاق می‌شود.

همچنین یکی از عوامل مؤثر در ابتلا به امراض قلبی ـ عروقی به شمار می‌آید.

بنابراین، کاهش چربی شکمی کمک زیادی به حفظ سلامت می‌کند.

بر اساس نتایج مطالعات وسیع، ورزش نقش مؤثری در کاهش چربی‌های ناحیه شکم ایفا می‌کند.

در افراد کم‌تحرک، شروع ورزش احتمال افزایش وزن را کاهش می‌دهد.

همچنین ورزش کردن روش کارآمدی در حفظ وزن بدن بعد از درمان صحیح چاقی است.

در یک بررسی ثابت شد که با قطع رژیم غذایی، بعد از 18 ماه 92 درصد از وزن ازدست‌رفته مجدداً بازمی‌گردد.

در صورتی که با تداوم ورزش، افزایش زیادی در وزن بدن نخواهیم داشت.

تأثیر ورزش در درمان چاقی کودکان بیشتر است.

امروزه فعالیت بدنی عامل پیشگیری از چاقی اطفال و همچنین درمان آن شناخته شده است.

چه مقدار ورزش کافی است؟

شروع ورزش در برنامه روزانه باید به میزانی باشد که از عهده فرد چاق برمی‌آید.

پس از ایجاد آمادگی جسمانی و کاهش وزن اولیه، می‌توان شدت و مدت ورزش را افزایش داد.

حداقل سوخت مصرفی بدن برای دست یافتن به آمادگی جسمانی، 1000 کیلوکالری در هفته تخمین زده شده است.

میزان مطلوب آن برای کاهش وزن، در حدود 2000 کیلوکالری در هفته است.

در قدم زدن سریع، سرعت سوخت و ساز بدن به میزان چهار برابر حالت استراحت افزایش می‌یابد.

با یک محاسبه ساده درمی‌یابیم که برای یک فرد 70 کیلوگرمی، حداقل هفت ساعت پیاده‌روی در هفته لازم است.

در مورد سایر فعالیت‌ها نیز می‌توان میزان مصرف انرژی را محاسبه کرد.

با این حال، اغلب افرادی که دچار چاقی هستند آمادگی کامل برای انجام دادن مقدار تعیین‌شده فعالیت بدنی را ندارند.

گروهی دیگر هم به علت ابتلا به امراض قلبی و پرفشاری خون از انجام دادن بسیاری از حرکات ورزشی معاف هستند.

در نتیجه، شکل و مدت مناسب برای ورزش در افراد چاق به توانایی و وضعیت جسمانی آنها بستگی دارد.

برای مثال، هرگز به افراد چاق مبتلا به بیماری‌های قلبی دویدن توصیه نمی‌شود.

رایج‌ترین ورزشِ درمانی برای این گروه پیاده‌روی است.

فعالیت‌های بدنی دیگری مانند دوچرخه‌سواری و شنا هم گاه جانشین مناسبی برای پیاده‌روی به‌شمار می‌آیند.

انتخاب نوع ورزش در درجه اول به علاقه فردی شما بستگی دارد.

می‌توانید ترکیبی از انواع ورزش‌ها را در برنامه خود بگنجانید.

به خاطر داشته باشید که ورزش‌های با شدت زیاد و مدت کم باعث بالا رفتن میزان سوخت و ساز بدن در حالت استراحت و نیز کاهش اشتها می‌شوند.

در حالی‌که ورزش‌های با شدت کم و مدت زیاد بر سوخت و ساز چربی‌ها اثر می‌گذارند.

تصمیم‌گیری در مورد شدت و مدت ورزش انتخابی به هدف پزشک و پذیرش بیمار بستگی دارد.

آدامس جویدن نوعی ورزش است که قسمتی از رژیم غذایی شما!

آدامس جویدن می تواند به کنترل اشتهای شما کمک نماید.

در یک مطالعه که در دانشگاه "کالدونیان گلاسگو" انگلیس انجام شد، نشان داد کسانی که در بین وعده های غذایی شان آدامس می جویدند، در وعده های غذایی یا میان وعده های بعدی، غذای کمتری خوردند.

حال این سوال پیش می آید: چه جادویی در پشت این مطلب نهفته است؟

این مساله می تواند به دلایل مختلفی باشد: * یک عقیده این است که آدامس جویدن موجب می شود تا نیاز به جویدن چیزهای دیگر مثل غذا از بین برود.

شما هنگامی که آدامس می جوید، هیچ چیز دیگری را ناخواسته و بدون فکر نمی خورید.

* نظر دیگر این است که طعم و مزه آدامس میل و رغبت شما را به طعم و مزه دیگری در دهانتان از بین می برد.

این موضوع در آدامس های نعنایی بیشتر صدق می کند.

تصورش را بکنید؛ یک آدامس نعنایی را در دهانتان می گذارید و می جوید، سپس یک لیوان آب پرتقال می خورید.

( چه احساسی دارید؟) جویدن یک بسته آدامس بدون قند چیزی حدود 5 تا 10 کالری به شما می دهد، در صورتی که جویدن یک ساعت آن باعث سوزاندن 10 کالری می شود!

به هر حال، بعضی تحقیقات اشاره می کنند خوردن زیاد آدامس می تواند برای دندان ها یا ماهیچه های آرواره و یا هر دو مضر و زیان آور باشد، پس با دندان پزشک تان در این مورد مشورت نمایید.

با این حال آدامس بدون قند می تواند به کاهش پلاک دندانی و یا کرم خوردگی های دندانی کمک نماید.

اگر شما جزء آن دسته افراد هستید که تلاش و کوشش زیادی می کنید تا بعد از وعده غذایی اصلی چیزی نخورید یا برای جلوگیری از خوردن میان وعده های شیرین هنگام خواب تقلای زیادی می کنید، بیایید جویدن یک آدامس بدون قند را امتحان نمایید.

این امر به شما کمک می کند تا: * متوجه شوید وعده غذایی تان به پایان رسیده.

* از خوردن سرپایی یا ناخنک زدن های شما جلوگیری می کند.

* تمایل و اشتهای زیادتان به مواد شیرین را کاهش می دهد.

خوردن یک آبنبات کوچک نعنایی و یا مسواک زدن دندان ها بعد از یک وعده غذایی هم می تواند همین کمک را به سادگی انجام دهد.

شما هم می توانید امتحان کنید و ببینید که خوردن آدامس می تواند به کنترل اشتهای تان کمک نماید و میل و خواسته تان به خوردن بعضی غذاها را کاهش دهد یا خیر.

تأثیر ورزش در پیشگیری از چاقی و درمان آن کل انرژی مصرفی روزانه را به سه قسمت تقسیم میکنیم: مصرف انرژی در حالت استراحت، مصرف انرژی بعد از صرف غذا و مصرف انرژی بعد از فعالیت بدنی.

در زمان استراحت، ۶۰ تا ۷۰ درصد از کل انرژی بدن مصرف میشود و مقدار آن در هر ساعت، حدود یک کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن است.

این میزان در افراد کمتحرک ۱۰ تا ۱۵ درصد و در افراد فعال ۳۰ تا ۴۰ درصد از کل انرژی مصرفی را تشکیل میدهد.

ورزش از دو طریق موجب مصرف انرژی در بدن میشود: یکی افزایش میزان سوخت در زمان ورزش و دیگری افزایش مقدار مصرف انرژی در زمان استراحتِ بعد از خاتمهٔ ورزش.

برای مورد دوم یک مثال میآوریم: فعالیت بدنی با شدت متوسط به مدت ده دقیقه، میتواند مصرف انرژی بدن را در حالت استراحت ۵ تا ۱۵ درصد به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت افزایش دهد.

در ورزشکاران، میزان مصرف انرژی در زمان استراحت ۵ تا ۲۰ درصد بالاتر از افراد عادی است.

بنابراین، یکی از مهمترین فواید ورزش و فعالیت جسمانی بالاتر رفتن میزان مصرف انرژی فرد فعال در زمان استراحت است.

بنابراین، این باور افراد پرخور که ورزش و فعالیت بدنی باعث افزایش اشتهای آنها میشود غلط است.

هیچ منبع علمی این مطلب را تأیید نمیکند.