باروری / حاصلخیزی
قبل از بحث در مورد رژیم مناسب برای چمن ، ممکن است آزمایش اینکه گیاهان چگونه برای بقا سازمان دهی شده اند قبل از مداخله انسان، ارزشمند است، هیچ بحثی نیست که چمن نیاز به بارور کردن دارد، اما با کمان تعجب نیتروژن ، فسفر ، پتاسیم، کلسیم، منزیم، سولفور، عناصر سازمان دهنده دیگر تنها 5 درصد کل رژیم گیاه را شامل می شوند. بقیه 95 درصد از آب و اتمسفر تأمین می شود. همانطور که نسبتاً مواد معدنی مورد نیاز به نظر کم می اید این سئوال باقی می ماند که گیاه چگونه ماده مغذی را که نیاز دارد به دست می آورد اگر هیچ کس این کار را برای او نمی کند؟ شخصاً ع گیاهان با تکیه بر خودشان در طی میلیونها سال به بقا ادامه داده اند ، و قبل از بشر یا هر موجود زنده ای که حاصلخیزی را متشر کند در زمین ظاهر شدند.
کربن و اکسیژن از دی اکسید کربن در هوا و هیدروژن از اب با هم ترکیب می شوند تا ساختاری متحد با همه چند جزئی جای ارگانیک که توسط نور خاست تولید شده اند. همه بقیه مواد مغذی لازم از منابع ارگانیک و ؟ درخاک بدست می آید، توسط بسیاری از ارگانیسم های خاک قابل دسترس به گیاهان می شود. پروتئین ، کربوهیدارات، چربیها، موم، سلولزع و دیگر چند جزئی های ارگانیک که در گیاهان و حیوانات یافت می شود. در خاک ارگانیک، و در هوموس، و مواد معدنی که در خاک یافت می شود همه از مواد مغذی ضروری برای گیاه تشکیل شده است. اما ارگانیزم خاک ابتدا باید این مواد مغذی را به گونه قابل دسترس تبدیل کند، شما می توانید این عملیات ارگانیزم را سیستم گوارشی گیاهان بخوانید. بیشتر دی اکسید کربن در اتمسفر در خاک وجود دارد از طریق فعالیتهای زیستی. دقیقاً همانطور که بشر و حیوان دی اکسید کربن را رها می کنند،به همین ترتیب نیز ارگانیسم خاک عمل می کند، ابتدا از طح خاک ریشه گیاهان برای جذب دی اکسید کربن زمانی است که ابتدا از سطح خاک پدیدار شود – قبل از اینکه تلاطم اتمسفر نتواند آنرا رقیق کند با دیگر گازها. این سیستم تحویل ، بیش از هزاران ، بهبود آن را دشوار ، لازم و تأثیر گذار اثبات می کند.
متاسفانه این سیستم در کنار رأس اجرایی در بیشتر مناطق بسیاری از زمینهای ورزشی عمل نمی کند. اصولاً ، خاک شامل ذرات ارگانیک کوچک است، که جمعیت ارگانیزم خاک و خلق هوموس را محدود می کند، و زیاد طبق روش ارگانیک به کاربده نمی شود. اگر چسبندگی ریشه از زمین از بین رفت ، موقعیت وخیم تر می شود. ارگانیزم خاک منابع را محدود کرده است، که توانایی آنها را در قابل دسترس ساختن مواد مغذی به گیاه را محدود می کند، و خلق دی اکسید کربن بستگی به سطح فعالیت آنها دارد. حقیقتاً ، وقتی از حاصلخیزی صحبت می شود، ما باید به نیازهای کل سیستم های در حال رشد گیاهی توجه کنیم – که شامل ارگانیزم های خاک می شود.
به طور نرمال ، حاصلخیز کنندگان بر اساس تحلیلات N-P-1 انتخاب شده اند که توسط وزن کل نیتروژن ، فسفات قابل دسترس و پتاس حل شدنی درصد بندی می شود. مدیران ممکن است از ؟ ثانویه استفاده کنند. کلسیم ع منیزیم، سولفور و ذرات دیگر – اگر قسمت خاک بر کمبود دلالت کنند. بسیار نادر است که ؟ کسی که به دنبال یک بارورنده ای است که کربن قابل گوارش را برای ارگانیزم های خاک فراهم می کند و حتی نادرتر آنجا است که می پرسد آیا بارورنده کربنی به جمعیت باکتری توجه دارد. این ها سئوالهای مهمی برای پرسیدن هستند. تعادل و تناسب درست ارگانیزمی که در خاک زندگی می کندد گیاهان ریشه ای را با هر دوی حمایت و تغزیه تأمین می کند، و همانطور که کربن ته نشین گوارش می شده است ، این ارگانیزم نیز دی اکسید کربنی را که ریشه گیاهان می توانند بگیرند همانطور که در حال گذشتن از سطح خاک است. جمعیتهای مساوی این ارگانیسم نمی توانند باقی بمانند تا وقتی که منابع مناسب قابل دسترس باشند
علف هرز، حشره و مشکلات بیماری و عملکرد ضعیف ریشه اغلب نشانه یک سیستم خاکی ناقص است. آفت اصولاً با حشره کشی چک می شود، و عملکرد ضعیف ریشه به طور نرمال با اضافه کردن ماده مغذی شیمیایی مرتبط است. اما مشکلات به درستی بیولوژیکی هستند. در زمین های ورزشی ، عدم تعاادل بیولوژیکی کلاً کمتر شکل ساز است تا سطح نامساوی فعالیت های زیستی.
کربن:
کربن در خاک در بیومس های زنده یافت می شود، رسوبات ارگانیک ، گیاخاک ناپایدار و گیاخاک پایدار. این منابع برای ارگانیزم های خاک انرژی فراهم می کند. کربن خاک توسط ارگانیزم های اتوتروفیک از قبیل گیاهان و جلبکی که می تواند کربن را از اتمسفر با انرژی خورشید بگیرد برای تولید ماه ارگانیک ترکیبات کربن که توسط اتوتروف تولید می شوند نهایتاً به قستی از انرژی تلف شده و پروتئینی که به نام ماده ارگانیک خاک نامیده می شود تبدیل می شود. این عملیات در هزاران راه صورت می پذیرد. دو هدف اصلی برای تأمین انرژی زندگی خاکی و دی اکسید کربن برای گیاهان وجود دارد.
وقتی رسوبات تازه ارگانیک با خاک تماس پیدا می کنند ، تخریب ناگهان آغاز می شود حداقل در طی فضاهای که ارگانیسم خاک فعال است. دما، رطوبت، هوا و تعادل کربن و نیتروژن در رسوبات سرعتی که در آن رسوبات ارگانیک صورت می پذیرد، را تعیین می کند ، معیار کربن به نیتروژن (C:N) همیشه به عنوان قسمت X کربن به یک قسمت نیتروژن اندازه گیری می شود. اگر میزان (C:N) وسیع باشد، از تجزیه آرام صورت می پذیرد. علاوه بر این ارگانیزم های خاک باید نیتروژن قابل دسترس را از خاک مصادره کند. همانطور که کربن را گوارش می دهند زیرا رژیم های آنها میزان (C:N) باریکی را مطالبه می کند. این عصب دائماً نیاز نیتروژن به گیاهان را از بین می برد. اگر ؟ اصلی ارگانیک میزان (C:N) باریکی و کمی داشت، همانطور که با چسبندگی ریشه ، هدر رفتن غذا ، هدر رفت حیوانات ، تجزیه احتمالاً با سرعت تر رخ می دهد، قابل دسترس کردن نیتروژن برای گیاهان و دیگر ارگانیزم ها. هر زمان ارگانیزم تخریب اجزا گوارشی رسوبات ارگانیک یا ارگانیزم ها توسط تغذیه کنندگان مصرف شدند، مقداری انرژی استفاده می شود و کربن به دی اکسید کربن، اکسید می شود، که سپس به اتمسفر خاک رها می شود.
خاک ریشه دار در خاک زیستی متعادل ، سالم ترین است. آنی که باکتری در آن برای بیش از نیمی از بیومس ها شمرده می شود. باکتری در خاکی که شامل رسوبات بالای کربوهیدرات که شکرهاست، رونق می یابد. سبزیجات و غذای حیوانات و کمپوست از اضافات غذا یا بیوسولفیدهایی که شامل کربوهیدراتهای ضروری برای حفظ یک خاک باکتری است ایجاد می شود. ضافات انبار اغلب شامل مقدار بیشتری سلولز و سنین های است که می تواند محدوده قارچی را حفظ کند. کمپوست یک حالت دهنده جذب خاک است اما احتمالاً برای خاک ریشه دار ایده آل نیست، جایی که تعادل بیشتر بین باکتری و قارچ قابل ترجیح است. بر اساس تحقیقات دانشگاه کرنل ، کمپوست انبارهای اضافی ؟ بیشتری از کمپوست ساخته شده یا ترکیبات چوبی را ایجاد می کند. اگر چه تولید کنندگان می توانند عهده دار تغییر توازن باکتری و قارچ در کمپوست انبار اضافات باشد.
تغذیه کردن خاک: ما همه این حقیقت را قبلاً شنیده ایم. گاهی اوقات از افرادی که یک باغچه ارگانیک ، اجاق چوبی ، یا یک توالت کمپوستی دارند. هر چه نظر پیغامبر ، فلسفه شنیده می شود و این قضیه نیازهای اساسی عملکرد اکوسیستم خاک را توصیف می کند. ما معمولاً بارور کننده را بر اساس تحلیلات تضمینی بر داریم، که به ما نیتروژن کلی را می گوید. و نیز فسفات قابل دسترس، و پتاس قابل حل. گاهی اوقات منیزیم یا مواد معدنی مثل آهن یا منگنز نیز اضافه می شوند. ما قصد تغذیه خاک را داشته باشیم، ما باید از غذاهای مانند کربوهیدرات و پروتئین ها استفاده کنیم. که ترکیبات دشواری دارد، اگر غیر ممکن نیست، دریافت بر چسبهای بارور کننده تغذیه کنندگان ضروری که استفاده می کنیم بسیار مهم است. اما بدون یک اکوسیستم سالم، آنها احتمالاً به طور ناقص استفاده شود.
نیتروژن (N) مثال مهمی از آن است. گیاهانی که برای بسیاری از عملیات ها از نیتروژن استفاده می کند. بدون نیتروژن ، گیاهان نمی توانند آمینواسید ، پروتئین ، آنزیم، کلروفیل و اسید نوکلئیک بسازند و این اجزا برای رشد و عملکرد گیاه ضروری است. عکس العملی که در فوتوسینتیک نیاز دارد یک عالمه نیتروژن است. اگر نیتروژن در طی فوتو سینتیتک ناکافی می باشد، کلروفیل کمتری نیاز است، و گیاه شروع به از دست دادن رنگ سبز خود می کند. پاسخ ریشه خاک به بسیاری از موقعیتهای دسترسی توسط تولید پروتئین خاص و دیگر متابولیسم هایی که از نظر نیتروژن بسیار غنی هستند. دسترسی نامساوی به ارائه دهنده نیتروژن به گیاه بسیار مستعد مشکلات ؟ است. گیاهان هم چنین آنزیم های خاصی تولید می کنند برای حمله حشرات. آنزیم ها مثل پروتئین نیاز به نیتروژن دارد.
از طرف دیگر ، کاربردهای افراطی نیتروژن نیز می تواند به مشکلات منتهی شود. گیاهان به نیتروژن پاسخ می دهد توسط افزایش رشد و دسترسی به رشد ریشه آمینواسید آزاد اغلب در برگ وجود دارد و هر دوی حشرات و پاتوژن های بیماری را دعوت می کند به علاوه قطرات روان که در نیتروژن و دیگر مواد مغذی غنی است می تواند از نوک برگ تراوش شود، یک پدیده آنالوژیکی در بالا بردن پرچم که «خوردن با لذت» خوانده می شود. زمانیکه جریان قطرات خشک شود ، نمک باقی مانده می تواند نوک های برگ را بسوزاند، دیگر مشکل پتانسیلی که وقتی گیاه رشد می کند با نیتروژن اضافی هل داده می شود. تولید مواد دفاعی است، آب مصرفی افزایش می یابد مانطور که سطح نیتروژن فزایش می یابد و گیاه کنترل کمتری روی دفع رطوبت دارد به این دلیل که روزنه به آن سرعت و سختی با آن همه نیتروژن در گیاه نمی تواند بسته شود. مداوماً در موقعیت های خشک پژمردگی زودتر اتفاق می افتد. در واقع یک رابطه خطی بین پژمردگی و سطح نیتروژن در گیاه وجود دارد.
کاربرد میزان درست و مشخص نیتروژن زیاد اهمیت ندارد اما اغلب غیر ممکن است زیرا موقعیت هایی که تعیین می کند گیاه در یک زمان به خصوص چقدر نیاز دارد. دمای هوا و خاک ، رطوبت ، بلندی برش (HOC) و ؟ و قدرت خورشید، تولید بیولوژیکی دی اکسید کربن، و تنوع چمن همه روی سرعتی که در آن ریشه گیاه از نیتروژن استفاده می کند تأثیر می گذارد. مقدار بالای نیتروژن امروزه می تواند افراطی باشد یا در اینده نامساوی باشد. گیاهان می توانند هم به نیتروژن اضافی و هم ناقص پاسخ دهند. اما این پاسخ همیشه برای غلبه بر مشکلات کافی نیست. زمانیکه نیتروژن نامساوی است، گیاه شکر تولید می کند در گیاه سریعاً به ریشه منتقل می شود. این شکرها ریشه ها را تغذیه می کنند و آنها را قادر به رشد بیشتر در خاک می کنند برای جستجوی بیشتر نیتروژن ، اگر نیتروژن زیادی قابل دسترس باشد، برگها آمینواسید تولید می کنند ، که رشد را افزایش می دهد. تولید شکر همه چیز است اما متوقف شد، و رشد ریشه نیز متوقف شد. این جذب آرام نیتروژن از طریق ریشه است.
گیاه تفاوت بین نیتروژنی را که به طور بیولوژیکی از منابع ارگانیک آزاد می شود و نوع قابل حل که توسط مدیران مدرن خاک ریشه دار به کاربرده می شود را نمی فهمند. برای گیاهان ، نیتروژن نیتروژن است. اما آنها نیز یک زمان سخت برای درک و پذیرش سناریوهای مرتبط با بسیاری از برنامه های غذایی شیمیایی دارند.
در طول زمانکه نیتروژن نامساوی است، گیاهان توسط ریشه های پاسخ می دهند. وقتی یک موج نیتروژن قابل دسترس باشد از یک کاربرد نیتروژن حلال و یک سیستم ریشه ، بیش از نیاز گیاه جذب کند، اثرات جدی – که شامل بیماریها، حمله حشرات، و سوختگی می تواند اتفاق بیفتد. در یک اکوسیستم خاک سالم، اگر چه ، مکانیزم ها در؟ وجود دارد و میزان نیتروژن قابل دسترس گیاهان را قانون مند می کند.
بسیاری از ارگانیزم های خاک نیاز به نیتروژن بیشتری نسبت به گیاهان دارند. اما آنها نیاز به متعادل کردن آن تعداد مشخصی از کربن دارند. این تعادل در پروتئینی رخ می دهد که در رسوبات ارگانیک وجود دارد، گیاخاک ناپایدار و در ؟ که بسیاری از ارگانیزم های خاک تغذیه می شود. در واقع یکی از راههای اصلی که در آن ارگانیزم نیتروژن را قابل دسترس گیاه قرار می دهد از طریق شکار کردن دیگر ارکانیزم هاست . غارتگران از قبیل نماتودهای باکتریایی، برای مثال نمی خواهند یا نیاز ندارند مقدار نیتروژنی را که در شکار خودشان وجود دارد و مقدار بیشتری رها می کنند مانند آمونیوم که به طور زیستی به نیترات تبدیل می شود که ریشه گیاه می تواند جذب می کند . کاربد و درخواست کمپوست یا دورنده های ارگانیک طبیعی ، مکمل عملکرد گیاهان را تنظیم می کنند. نباید گفت که نیتروژن قابل حل هرگز نباید استفاده شود، اما اگر آن تنها منبع کاربرد نیتروژن باشد ، فعالیتهای زیستی احتمال توقف دارند در حالیکه قانون تغذیه نامساوی باشد. کربن قابل گوارش باید قابل دسترس باشد اگر ارگانیزم های خاک قصد قانونمندی نیتروژن کاربردی را دارند.
اگر اکوسیستم ریشه خاک سالم است و به خوبی عمل می کند ، کاربرد ؟ نیتروژن قابل حل می تواند توسط ارگانیزم های خاک قانونمندی شود. نیتروژن قابل حل توسط بسیاری از ارگانیزم ها می تواند استفاده شود. که ، در عوض مقدار قابل دسترس گیاهان را تعدیل می کند. همانطور که تجزیه و دیگر فعالیتهای زیستی رخ می دهد نیتروژن بیشتری برای ریشه آزاد می شود که جذب کند. سطح فعالیت های ارگانیزم هایی که نیتروژن آزاد می کنند و دیگر مواد مغذی پاسخ دهنده به بسیاری از موقعیتهای گیاه را تحریک می کند، بنابر این دسترسی مواد مغذی با نیازها هماهنگ است. نیتروژن حلال به ندرت ایده آل است.
اگر روزهای بزرگ نیتروژن حلال استفاده شود، هم گیاهان و هم ارگانیزم ها می تواند ؟ شود. بارونده های نمک بالا می توانند مانند یک اسفنج خشک عمل کنند، و رطوبت را از مناطق اطراف دور کنند. این ممکن است یک شوک نافذ را سبب شود. کشتن ارگانیزم در مجاورت بالا. نهایتاً همانطور که نمک درون یک محلول بزرگتر پراکنده می شود، مواد مغذی غیر قابل حل از مضربه مفید تبدیل می شوند و می تواند توسط برخی ارگانیزم های خاک جذب شود. فرماتیکه برای اولین بار در یک ارگانیزم زنده جذب شود، ماده مغذی به گونه ای ثابت است تا وقتی که ارگانیزم بمیرد یا قربانی شود. اگر بمیرد ، نیتروژن ممکن است آزاد شود و یا نشود، بسته به ساپرومنیتی دارد که باقیمانده ها را مصرف می کند. اگر ساپرونیت نیاز به نیتروژن کمتری داشته باشد نسبت به مقدار قابل دسترس منابع غذایی خود ، برخی ها ممکن است آزاد شود؛ اگر چه ، اگر نیاز بیشتری داشته باشد، سپس نیتروژن ممکن است از دیگر منابع جمع شود. در ریشه خاک ، سازنده سناریو بسیار شبیه تر است. اگر یک تجزیه کننده ارگانیزم را بخورد ، در آن هنگام یک رهایی نیتروژن در شکل قابل دسترس گیاهان صورت می پذیرد. نه تنها این سیستم می تواند نیتروژن کافی را آزاد می کند بلکه هم چنین می تواند آزادی نیتروژن را برای یک زمان طولانی تر حفظ کند.
متأسفانه ، کمی از این قانونمندی زیستی می تواند در زمینه تولید ماسه ، به طور سطحی ریختن ماسه، و بارور کردن خالص توسط نمک های قابل حل. یک جمعیت سالم، فعال ، و با تغذیه خوب یک ارگانیزم خاک ضروری است، حتی این امر تقرباً غیر ممکن است برای دسترسی یا بقا در یک محیط بدون منابع مساوی. محیطهایی که بر اساس ماسه هستند در بسیاری از زمین ها به عنوان یک متوسط ساکن که حمایتهای مکانیکی برای ریشه گیاهان را تأمین می کند ، حفظ شود. به ندرت این امر را برای گیاه یک عادت می دانند.
بهبود و توسعه یک برنامه که نیازهای زیستی خاک را خطاب قرار می دهد ، یک قدم قانونی به سمت توسعه باروری است. استفاده کمپوست در مخلوط پراکنده ، چای کمپوست در سیستم، و بارورنده های ارگانیک طبیعی در پراکنده کنندگان نه تنها نمی تواند نیاز به نیتروژن حلال کمتری می تواند بیشتر انجام دهد. اضافه کردن چای کمپوست و بارورنده های ارگانیک طبیعی مواد مغذی بیشتری را تأمین می کند. اگر نیتروژن حلال هنوز لازم باشد دوزهای کوچک می تواند به طور ؟ با عملکرد بیولوژیکی که نیاز کلی نیتروژن را افزایش می دهد واکنش نشان دهد. اگر چه احتمالاً نیازی به آن نیست. کمپوستهای خوب ساخته شده و بالغ هر جایی می تواند باشند از 5/0 تا 3 دصد نیتروژن، بسته به غذایی که می سازد و متن رطوبت. بطن نیتروژن در کمپوست معمولاً بر یک اساس خشک اندازه گیری می شود و ارزش یافت نشده درصد وزن مواد است، بنابر این اگر یک کمپوست خشک شامل 1 درصد نیتروژن باشد اما رطوبت آن 50 درصد باشد، سپس بطن اصلی نیتروژن 5/0 درصد است. اگر لایه پراکنده شامل 50 درصد ماسه و 50 درصد کمپوست باشد در هر 4/1 اینچ کاربرد دارد، سپس تقریباً 8/0 یارد از مواد در هر 1000 پای مربع کاربرد دارد. اگر وزن کمپوست در هر یارد 1500 پوند باشد و شامل 5/0 درصد نیتروژن باشد ، سپس تقریباً 3 پوند از نیتروژن در هر 1000 پای مربع کاربرد دارد. انتظار رشد زیادی نداشته باشید. رهایی نیتروژن از کمپوست آرام است و بستگی به عواملی از قبیل رطوبت و دما دارد. اگر ریشه در خاک سرد در حال رشد است جاییکه فعالیتهای زیستی متوقف شده است، برخی نیتروژن های حلال برای انجام نیازهای گیاه ضروری است تا زمانیکه خاک کرم شود.
نیتروژن ارگانیک طبیعی مترادف پروتئین است. دلیل اصلی که بسیار گرانتر از پسر خاله شیمیایی خود است ، این است که ارزش بسیار بالاتری در غذای حیوانات و حیوانات خانگی دارد تا مانند بارور کننده عمل کند. پروتئین یک غذای قابل دسترس نیست برای گیاهان. ساختار شیمیایی پروتئین بسیار وسیع و پیچیده است برای جذب مستقیم از طریق ریشه گیاهان . پروتئین ، اگر چه می تواند توسط ارگانیزم خاک جذب شود، وقتی مواد نیتروژنی در تماس با خاک قرار می گیرند ، ارگانیزم شروع به بی مصرف کردن آن به آمینواسید و پپتید . بیشتر نیتروژن و کربن مصرف شده است ، دما برخی آزاد شده است و معدنی شده است توسط دیگر ارگانیزم ها به نیتروژن ساده ای که ریشه گیاهان می تواند جذب کند. جمعیت ساپرونیت ها که پروتئین مصرف می کند به طور تشریحی رشد می کند، که در یک رشد در شمارش ارگانیزم تجزیه ای که آنها را تغذیه می کن، نتیجه می شود. نتیجه این رشد تجزیه یک افزایش در نیتروژن قابل دسترس برای ریشه های گیاه است. اما رهایی پایدار است – بر خلاف سونومی پابولوم که اصول بارورنده های حلال است. یک مزیت اضافی در استفاده نیتروژن پروتئینی این است که بسیار مؤثر است. درک کارایی و توانایی آن در تصفیه یک شبکه غذایی خاک فعال ارزش نیتروژن ارگانیک طبیعی به سادگی بیشتر از قیمتش می ارزد.