دانلود مقاله سرمایه گذاری مستقیم خارجی و مالیات های زیست محیطی

خلاصه

این مقاله روی تأثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) بر شدت سیاستگذاری زیست محیطی در دو کشور مدل با هزینه های مبادلاتی مطالعه می کند ، جاییکه (FDI) سرمایه گذاری مستقیم خارجی می تواند یکسویه و دو سویه باشد و هر دو دولت آلودگی محلی را از نظر مالیات زیست محیطی مورد ملاحظه قرار می دهند . ما نشان می دهیم که  (FDI) سرمایه گذاری مستقیم خارجی قیمت شکنی بوم شناختی را افزایش نمی دهد . زیرا کشور میزبان انگیزه ای برای تغییر موضع کرایه ها از کشور مبدأ به کشور هدف دارد . استراتژی های سیاست زیست محیطی و تأثیرات رفاهی  ( بهزیستی ) تحت فرضیه ای که مقادیر پارامتر از FDI بعنوان امری سودمند حمایت می کند ، مورد مطالعه قرار می گیرد .

طبقه بندی JEL : F12 ، F18 ، F23 .

کلمات کلیدی : سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، مالیات های زیست محیطی  ، شرکت چند ملیّتی ، موقعیت تجهیزات .

خلاصه اجرایی

در طول دو دهه اخیر اقتصاد جهانی شاهد یکپارچگی بی سابقه جهانی بازارهای مشترک کالا بوده است . سرمایه گذاری مستقیم خارجی  (FDI) اساساً در این فرآیند شرکت می کند زیرا این فرآیند شامل شرکت های چند ملیّتی با تشکیل یک کارخانه در یک کشور خارجی می شود تا اینکه بازارهای جهانی را از طریق صادرات به دست آورد . عمده فروشی توسط ارتباطات شرکت های چند ملیّتی افزایش داده صادرات جهانی جمعی را از اواخر دهه 1980 که بیان می کند سرمایه گذاری مستقیم خارجی یک جنبه کلیدی جهانی سازی است حتی مهم تر از بازرگانی  . برای مثال ، گزارش سرمایه گذاری جهانی سازمان ملل فروش وابسته خارجی  USD را 22.2 تریلیون در سال 2005 تخمین می زند ، در حالیکه صادرات جهانی کالا و خدمات غیر عامل در USD 6/12 تریلیون در همان سال بود . در سال 1982 ، بر عکس فروش وابسته خارجی و صادرات جهانی حجم یکسانی داشتند  : کمتر از 3 تریلیون USD  . علاوه بر این  ، سازمان ملل تخمین زد که USD صادرات کالاهای خارجی از  6/0 تریلیون در سال 1982 به 2/4 تریلیون در سال 2005 افزایش پیدا کرد . این همچنین بیان می کند که FDI به بازارهای خارجی نزدیک تر است البته به همان اندازه جایگزینی بازرگانی بسیار مهم است .

با دادن این زمینه مقالات زیادی مفهوم سیاست های زیست محیطی در رقابت شرکت ها و گزینش محل یابی بر اساس سرعت ( گردش ) بازی عمیق را بررسی کرده اند  . دولت ها سیاست هایشان را پایه ریزی می کنند قبل از اینکه شرکت ها محل های خود را انتخاب کنند . بسیاری از این مقالات نتیجه گیری می کنند که دولت ها استانداردهای بسیار پایین یا مالیات موازنه شده ای را تنظیم میکنند . به هر حال ، مدارک تجربی هیچ نوع ارتباط قابل توجهی بین محل تشکیلات چند ملیّتی و استانداردهای زیست محیطی در کشورهای میزبان به چالش می کشد این گردش بحث اساسی را ، اگر چه قوانین زیست محیطی بنظر می رسد که فعالیت صنعتی را محدود می کند .

بازارهای مشترک ، جایی که شرکت ها موقعیت شان را قبل از سیاست گذاری دولت انتخاب میکنند ، کمتر مورد استفاده قرار گرفته ، اگر چه مواقعی  ممکن است پیش آید که استراتژی های سیاست های زیست محیطی دولت تحت تأثیر گزینش موقعیت شرکت ها باشد . این فرضیه شاید بتواند مشکل وقفه را که شرکت ملی چند ملیتی با آن مواجه می شود  و خطراتی که سرمایه شان دچار سلب مالکیت شود را بخوبی نشان دهد . اگرچه دولت ها قول می دهند که مالیات زیست محیطی کمی را از ابتدا وضع کنند ، مالیات ممکن است با آلایندگی شرکت چند ملیّتی که تأسیساتی در آن کشور ایجاد کرده هماهنگ باشد و دیگر نمی تواند بدون از دست دادن سرمایه اصلی اش خارج شود . دولت ها ممکن است توسط  شهروندان وادار به تغییر سیاست های مالیاتی زیست محیطی شوند وقتی که اندازه آلایندگی بلقوه آگاهی عمومی باشد . بنابراین ، ما به موردی که کمتر بررسی شده توجه میکنیم که شرکت های تغییراتی در مالیات های زیست محیطی پیش بینی می کنند که از تصمیم سرمایه گذاری مستقیم خارجی شان تحت فرضیه ای استنتاج می شود که بیگانگان به دیگر کشورها سر ریز نمی شوند ، همانند مورد خسارات جهانی زیست محیطی .

چطور سیاست زیست محیطی تحت تأثیر فعالیت آلایندۀ سرمایه گذاری مستقیم خارجی است ؟

یافته مهم کلیدی این است که وقتی اینگونه سرمایه گذاری مستقیم خارجی مجاز می شود ، باعث نهاده سازی کم بازده  ( بی کفایت ) بیگانگی تولید شده توسط آلودگی نمی شود . ( رجوع شود به دامپینگ ( قیمت شکنی ) بوم شناختی ) ، زیرا کشور میزبان انگیزه ای برای تغییر موضع کرایه ها از کشور مبدأ به کشور میزبان با مالیات بستن تولیدات شرکت های چند ملیّتی را می دهد . این تنها با استفاده از افزایش مالیات در فعالیت های تولیدی آلاینده در کشورهای میزبان حاصل می آید . ما نشان می دهیم که کشور میزبان سرمایه گذاری مستقیم خارجی یک رتبه بندی مالیاتی پیگووین را معرفی می کنند که عدم کارآئی از محیط آلوده شده توسط فعالیت سرمایه گذاری مستقیم خارجی نهادینه می شود .

اگر FDI یکسویه باشد آن کشوری که FDI را جذب کرده بهزیستی را از دست می دهد اگر چه مالیاتش در رتبه بندی پیگووین باشد ، زیرا این سرمایه گذاری مستقیم خارجی وضعیت رقابتی شرکت داخلی را از دست می دهد . بر عکس ، کشور دیگر سود می برد اگر هزینه های FDI بیش از اندازه زیاد نباشد ، علی رغم نهادینه سازی کم بازده برون رفتگی منفی . در این مورد ، هر کشور ترجیح می دهد شرکت خودش به عنوان یک شرکت چند ملیّتی باشد . اگر FDI دو سویه باشد ، تأثیرات بهزیستی یکسان برای هر دو کشور است ، اما آنها به اندازه هزینه های FDI بستگی دارد در این مورد ، نتایج از نظر زیست محیطی استراتژی های سیاست دوستانه را حمایت می کند اما FDI ضرورتاً باعث رشد بهزیستی ( ارتقای رفاه ) نیست ، اگر چه ، سیاست های زیست محیطی روی عملکرد شرکت ها بطور ذاتی اثر می گذارد .

معرفی

در طول دو دهه اخیر اقتصاد جهانی شاهد یکپارچگی بی سابقه جهانی بازارهای مشترک کالا بوده است . سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) اساساً در این فرآیند شرکت می کنند زیرا این فرآیند شامل شرکت های چند ملیّتی با تشکیل یک کارخانه در یک کشور خارجی می شود تا اینکه بازار های جهانی را از طریق صادرات به دست آورد . عمده فروشی توسط ارتباطات شرکت های چند ملیّتی افزایش دهنده صادرات جهانی جمعی غیر از اواخر دهه 1980 که بیان می کند سرمایه گذاری مستقیم خارجی یک جنبه کلیدی جهانی سازی است ، حتی مهم تر از بازرگانی . برای مثال ، گزارش سرمایه گذاری جهانی سازمان ملل فروش وابسته خارجی USD / 1 2/22 تریلیون در سال 2005 تخمین میزند ، درحالیکه صادرات جهانی کالا  و خدمات غیر عامل در USD 6/12 تریلیون در همان سال بود . در سال 1982 ، بر عکس فروش وابسته خارجی و صادرات جهانی حجم یکسانی داشتند  : کمتر از 3 تریلیون USD  . علاوه بر این  ، سازمان ملل تخمین زد USD صادرات کالاهای خارجی از  6/0 تریلیون در سال 1982 به 2/4 تریلیون در سال 2005 افزایش پیدا کرد . این همچنین بیان می کند که FDI ترازی به بازارهای خارجی نزدیک تر است البته به همان اندازه جایگزینی بازرگانی بسیار مهم است .

با دادن این زمینه مقالات زیادی مفهوم سیاست های زیست محیطی در رقابت شرکت ها و گزینش موقعیت بر اساس گردش این بازی عمیق را بررسی کرده اند . دولت ها سیاست هایشان را قبل از اینکه شرکت ها موقعیت های خود را انتخاب کنند پایه ریزی می کنند . بسیاری از این مقالات نتیجه گیری می کنند که دولت ها استانداردهای بسیار پایین یا مالیات موازنه شده ای را تنظیم می کنند . به هر حال ، مدارک تجربی هیچ نوع ارتباط قابل توجهی بین محل تشکیلات اقتصادی چند ملیّتی و استانداردهای زیست محیطی در کشورهای میزبان به چالش می کشد این گردش بحث اساسی را ، اگر چه قوانین زیست محیطی به نظر می رسد که فعالیت صنعتی را محدود می کند . جالب اینکه کول ات آل در سال  (2006 ) فهمید که سرمایه گذاری مستقیم خارجی یک سیاست زیست محیطی سختی بالاتر ( پایین تر ) را هدایت می کند وقتی که درجه توانایی رشوه خواری دولت محلی پایین ( بالا ) است ، در حالیکه کِلرو لِوینسن  در سال ( 2002 ) دلیل اینکه سرمایه گذاری مستقیم خارجی صنعتی تنها بوسیله یک مقدار کوچک هزینه های کاهش آلودگی را کاهش می دهد پیدا کردند .

بازار های مشترک ، جایی که شرکت ها موقعیت شان را قبل از سیاست گذاری دولت انتخاب می کنند ، کمتر مورد استفاده قرار گرفته ، اگر چه مواقعی ممکن است پیش آید که سیاست های زیست محیطی دولت تحت تأثیر گزینش موقعیت شرکت ها باشد . این فرضیه شاید بتواند مشکل وقفه را که شرکت های چند ملیّتی با آن مواجه می شوند و خطراتی که سرمایه شان دچار سلب مالکیت شود را به خوبی نشان دهد . اگر چه دولت ها قول می دهند که مالیات زیست محیطی کمی را از ابتدا وضع کنند ، مالیات ممکن است با آلایندگی شرکت چند ملیّتی که تأسیساتی در آن کشور ایجاد کرده هماهنگ باشد و دیگر نمی توانند بدون از دست دادن سرمایه اصلی اش خارج شود . دولت ها ممکن است توسط شهروندان وادار به تغییر سیاست های مالیاتی زیست محیطی شوند وقتی که اندازه آلایندگی بلقوه ، آگاهی عمومی باشد . بنابراین ، ما به موردی که کمتر بررسی شده توجه می کنیم که شرکت ها تغییراتی در مالیات های زیست محیطی پیش بینی می کنند که از تصمیم سرمایه گذاریشان تحت فرضیه ای استنتاج میشود که بیگانگان به دیگر کشورها سرریز نمی شوند ، همانند مورد خسارات جهانی زیست محیطی .