دانلود مقاله ساختار پوست

ساختار آنالوگ های ECM که فعالیت احیاء را در هر حالت انجام می دهد توسط انجام ددن مطالعات گسترده حیوانات با مدل های قابل فهم از فقدان عضو، یا پوست، ملتحمه چشم، یا ازا عصاب جلدی تعییین شده.

احیاء خوبخود این اعضاء در مدل های حیوانی مشاهده نمی شود.

بنابراین احیاء مشاهده شده باید در حضور این داربستها القاء شده باشد.

فعالیت آنالوگECM که احیاء پوست را براساس انتخاب میزان GAC / کلاژن انتخاب یک درجه بالا و انتخاب میزان افزوده شده القاء کرده.

تفاوت های ساختاری مشخص بین آنالوگ ECM که احیاء پوست را القاء می کند و آن چیزی که احیاء عصب را موجب می شود گزارش شده بود.

به هر صورت الگوی احیاء درمی برای احیاء ملتحمه چشم کافی بود یک کشف جالب این بود که آنالوگهای ECM که تحت تأثیر ساختارهایی با مشخصات بیرون از میزان مشاهد شده قرار گرفتند بطور جدی فعالیت احیاء یا فعالیت بدون تشخیص را در مدل حیوانی موردنظر کم کرده بودند( شکل 14-12) وابستگی یک فعالیت احیاء آنالوگ ECM به ساختارش پیشنهاد می دهد که شبکه ماکرومولکولی پرزهای بلند بعنوان آنالوگ شبه جامدی از یک آنزیم رفتار می کند( شکل 1.4) آنزیم های کاتالیت های پروتئین هستند که واکنش شیمیایی را در زمان باقی ماهند بدون تغییر در طبی واکنش تسریع می کنند.

فعالیت آنزیم ها بستگی به خصوصیت شکل سه بعدی آنها دارد.

حتی تنوعات در ساختار مثل آنهایی که تبدیل به یک واکنش یا یک انتقال فیزو شیمیایی می شوند معمولاً به فقدان مشخصی از فعالیت آنزیمی منجر می شوند.

الگوهایی احیایی موجب ترکیب بافت و اندام( عضو) دردو مرحله می شوند.

ابتدا الگو محل ناتومی جراحت را می بندد.

مرحله بستن در یک محل آناتومی مجروح شده یک اتفاق است که بوضوح در طی اولین هفته پیوند انجام شده آشکار می شود.

در پایان این مرحله هر یک از دو نمونه های احیاء بدون تغییر باقی مانده اند در حالیکه سلولها از محل مجروح به سمت ساختار پرزی شکل مهاجرت کرده اند و به لیگاندها روی سطح آن جهش یافته اند علامت با دیدگاهی که نمونه در طی ترکیب ترفیع می یابد سازگار است و دومین مرحله است که به سمت احیاء سوق می یابد.

درطی این عملیات مرحله بلوکه کردن نمونه آشکار می شود که بعنوان یک کاتالیت منفی عمل می کند یک جایگزینی که تمرکز را بدون تن دادن به یک تناوب مجزا در طی مراحل را نشان می دهد در این نمونه آنالوگ نمونه عالی یک آنزیم سلول پیچیده توسط محدودکرن(محصور کردن) نقصهای سلول روی لیگاندرهای مبدأ فرم داد.

محلهای فعال از این آنزیم هیپوتیتکال محلهای محصورشده داربست سلول هستند.

محلهای محصورشده داربست فیبروبلاست در طی مطالعات اخیر تعیین شده اند.

در ک افزوده مکانیسم توسط آنالوگ های ECM مطلق و کامل موجب احیاء اعضاء با همدیگر و با تأثیرشان و یک توافق قوی در عملکرد مطالعات آینده از ترکیب بافت ها اعضاء in vivo بیشتر ز in vitro می شود.

برای مهندسی بافت مقدمه هیدروژل های پلیمر ی هیدروفیلیک اتصال عرضی هستند که شامل اندازه های زیادی از آب بدون انحلال هستند.

آنها کاندیداهای جالبی برای کاربردهای مهندسی بافت هستند بخاطر قابلیتشان در پرکردن بی قاعده بافت شکل گرفته شده و اجازه انجام مراحلی مثل جراحی های آرتروسکوپی و آسانی بکارگیری سلول ها یا عوامل بیواکتیو هیدروژل ها میتوانند از پلیمر های طبیعی با ترکیبی ساخته شوند و اتصال عرضی در بعضی از مسیرها برای پیشگیری از انحلال پلیمرها داشته باشند.

بیشتر پلیمرهای ترکیبی مطالعه شده برای مهندسی بافت پلی(اتیلن گلیکول)(PEG )، پلی( وینیل الکل)( PVA )پلیمر های آکریلیک ومشتقات آنها هستند.

پلیمرهای مشتق شده بطورطبیعی( ماکرومولکول ها) بیشترین استفاده را بعنون داربست های هیدروژل در مهندسی بافت دارند و شامل hyaluronate, alginate کلاژن و مشتاتشان هستند.

این بخش بطور خلاصه مواد زیستی alginate استفاده آنها در مهندسی بافت و دیگر ارتباط نزدیک کاربردهای بیودارویی را مرور می کند.

11- منابع ساختارها و خصوصیات Alginate می تواند از جلبک های دریایی معین بدست بیاید یا توسط بعضی از باکتریها تولید شود.

آگلینات بدست آمده از جلبک قهوه ای اولین چیزی بود که توسط یک شیمیدان بریتانیایی(Eccstanford ) در اوایل سال 1881 گزارش شد در حالیکه آلگینات میکروبی اولین مورد کشف شده بود که بیش از 80 سال بعد از آن توسط Liker و جونز کشف شد.

برای بدست آوردن ارزش محصولی بالاتری از آلگینات که منابع باکتری دارند، منابع اولیه مواد آلگینات تجارتی امروزه گونه های متفاوتی از جبلک قهوه ای هستند.

گونه های خاص برای تولید آلگینا، آسکوفیلا، لامینارریا و ماکروسیستوس هستند طبقث مروری که توسط ساترلند انجام شد.بازار جهانی آلگینات حدود 000/30 تن می باشد.

در حدود 50 درصد از آلگینات درصنایع غذایی بعنون عوامل امولسیونی و پف کردنی استفاده می شوند.

برا ی مثال آلگینات استفاده می شود در بستنیها، کاستاردیهای یخ زده ، مخلوط های کیک و کرم و آبمیوه ها و بسیاری چیزهای دیگر.

آلگینات در صنایع کاغذسازی هم برای بهبود خصوصیات سطحی استفاده می شود در بهسازی آب جهت افزایش اندازه در صنعت بعنوان مواد افزودنی و در فرمولهای متفاوتی در لوازم آرایش و صنایع دارویی استفاده می شود.

اسیدآلگینیک یک خانواده از کویولی مرهای خطی از اتصال -4 و 1 اسید مانورونیک و اسید گلورونیک از ترکیب متنوع و ساختارهای منظم می باشد( شکل 2.1).

قابلیت ژلاتینی خصوصیات مکانیکی و دیگر خصوصیات فیزیکی این پلی ساکارید طبیعی بستگی به ساختارهای ترتیبی و فیزیکی آن دارد.

بخشهای M,G اپی مرهای هستند که فقط در شکلشان متفاوتند.

عقیده براین است که پلیمر ها ابتدا بعنوان پلی( اسیدمانوریک) و بعضی ا ز بخشهای M ترکیب می شوند و به بخشهای G و تبدیل می شوند.

آلگینات بدست آمده از گونه های متفاوت جلبک ترکیبات متفاوتی دارد.

برای مثال آلگینات بدست آمده از لپریر آL میتواندشامل محتوای G باندازه 75% باشد.

الگینات بدست آمده از پیریفراM شامل یک محتوای G به اندازه 39% و آلگینای بدست آمده از نودوسوم A می تواند شامل یک محتوای G کمتر از 10% باشد.

ژلاتین آلیگنات براساس میزان اسیدآلگینیک به سمت یونهای معین و قابلیت اتصال این یونها بطور انتخابی و کاربردی می باشد.

محتوای G و ساختار ترتیبی آن بطور مشخصی خصوصیات مکانسیم ژلتأثیر می گذارد.

بنابراین ارتفاع بلند تر بلوک G مقاومت چسبندگی و میزان ساختار و خصوصیات مکانسیم ژل تأثیر می گذارد بنابر این ارتفاع بلندتر بلوک G مقاومت چسبندگی و میزان ساختار و خصوصیات مکانیسم ژلهای آلگینات را افزایش میدهد.

توجه به این نکته ارزش دارد که محققان بسیاری عقیده دارند که بلوک های M.MG از آلگینات بطور غیرمفیدی پاسخگویی و رشد بالای فیبروتیک را از کپسول های آلگینات in vivo کاهش میدهد.

به هر صورت مطالعات اخیر به نظر می آید که موافق نیستند و نشان می دهند که پاسخ در مقابل محتویات آلگینات بطور اشتباه بعنوان یک پاسخ در مقابل M بیان شده است.

برای ژل های آلگینات اتصال عرضی یونی علاوه بر ترکیب و ساختار ترتیبی آلگینات نوع اقدام اتصال عرضی هم مهم است.

برای مثال انعطاف ناپذیری ژل آلگینات با استفاده از این معادلات عمومی و یا پیروی ازهمان منظور با یک استثناهایی مثل قابل حمل است.به هر صورت باقیمانده های از کاتیون برای فرمولبندی آلگینات در کابردهای بیومدیکال استفاده می کند.

زیرا در مقادیر زیادی دربدن انسان وجود دارد و بعنوان یک قابل پیوند زیستی مورد ملاحظه می باشد ژل آلگینات کلسیم هم حساسیت بالایی به عوامل ژلاتینی مثل فسفاتها سیترات، EDTA ، لاکتلت دارد.

آنها توسط کاتیو های ضدژلاتینی مثل ضعیف می شوند.

علاوه بر ژلهای یونی، اسید آلگینیک میتواند ژل های آلگینات مقاوم تر ممکن است توسط کووالانت اتصال عرضی و ترکیب کاربردی کربوکسیل بدست بیایند.

به هر صورت اتصال عرضی شیمیایی معمولاً برای سلولهای سمی هستند و برای بکارگیری سلول مناسب نیستند.

از آنجائیکه آلگینات ها در یک تنوع وسیعی از کاربردهای بیومدیکال شامل مهندسی بافت استفاده شده اند ASTM راهنمای استانداردی را برای مشخص کردن و آزمایش کردن مواد آلگینات نشان داده شده برای اینچنین کاربردهای( استاندارد ASTM 2064 F ) بیان کرده است.

3- کاربردهای بیومدیکال متنوع .A ارسال دارو آلگینات بطور گسترده ای برای ارسال دارو استفاده می شود.

قرصها و کپسولها بیشترین دوز آنرا استفاده کرده اند آلگینات سدیم بعنوان یک عامل چسبندگی قرص استفاده شده است.

در حالیکه اسیدآلگینیک بهعنوان یک فروپاش قرص در قرصهای کمپرس شده برای بخش شد دارو به صورت فوری استفاده می شود.

آلگینات بعنوان پوششی برای دستیابی به یک انتشار آرام دارو استفاده می شود.

لایه آلگینات می تواند بعنوان یک مرزی جهت کاهش میزان انتشار ترکیبات دارویی کمک کند.

سیستم های انتشار کنترل شده برای فرستادن دارو در سالهای اخیر پیشرفت کرده است.

این سیستم ها برای دستیابی به پروفایل های انتشار قابل تولید بطور جنبشب و معینی از ترکیبات دارویی طراحی شده اند.

برای اینچنین کاربردهای آلگینات اساساً در سیستم های ارسال کنترل شده انتشار استفاده می شود.

این سیستم ها می توانند بعنوان سیستم اعضایی و سیستم های مبدأیی مشخص می شوند.

در سیستم های اعضایی الگینات فرمول دارو( در مدل جامد، سوسپانسیون یا در یک محلول) در یک قسمتی دارو کپسول می شوند.

پروقال های انتشار از دارو توسط قابلیت اعضاء آلگینات کنترل می شود.

برای چنین سیستم هایی( کپسول های آلگینات) ضخامت عضوی می تواد بعنوان یک متغیر برای کنترل میزان انتشار و جنبش های صفر که اغلب قابل دستیابی هستند استفاده شود.

در سیستم مبدأ دارو به چند صورت هموژنیزه در یک مواد آلگینات پخش می شود یا بعنوان میکروسفرهاف نانوسفرها، یا قرصهایی سنتی پخس می شود.

وقتی این سیستم ها به یک میان یا جریان بدن فرستاده می شوند، دارو توسط مکانسیم انتشار پخش می شود.

به هر صورت اغلب بیشتر از یک مکانیسم ساده انتشار عمل می کند زیرا در یک سیستم مایع حل می شود تحت شرایط معینی حلال ممکن است بحساب بیاید که جنبشهای انتشار را انجام می دهد.

اینجا چگالی اتصال عرضی رل مهمی را بازی می کند و اغلب برای کنترل مشخصات انتشار مورد استفاده می باشد.

باید به این موضوع توجه شود که متدولوژی های استفاده شده در انتشار کنترل شده و درمانهای ژنی بطور افزاینده ای درکاربردهای مهندسی بافت پیشرفته استفاده می شوند.

.B کپسول کردن کوچک جداسازی ایمنی زمینه مهم دیگری در آلگینات هی متفاوت است که مواد اولیه موردنظر بوده اند.

جداسازی ایمنی محصورسازی آلوژنیک یا اگزوژنیک سلولها یا بافتها در یک سیستم اعضایی یا مبدأ بمنظور حمایت کردن از آنها دارند بازگشت امینی است.

کاربردهایی می تواند درفرم پیوندها با طرحهای همکاری وجود داشته باشد این تکنولوژی خصوصیتی دارد که سیستم های مبدأیی و عضوی را که وزن مولکولی تعیین شده خوبی دارند یا اندازه خوبی دارند را قابل مطالعه می کند.

مواد باید به مواد مغذی و اضاف های متابولیک اجازه دهند در میان سلولهای کپسوله شده با بافت های کپسوله شده زنده و کاربردی باقی بمانند.

آنها باید به مولکولهای درمانی اجازه بدهند توسط سلول ها یا بافت های کپسوله شده تولید شوند و در انتشار بعنوان اعضاء بیوهیبرید عمل کنند به هر صورت آنها مجبورند سلول های مؤثر ایمنی و آنتی بادیهای میزبان از ورود پیوند ها دربر گیرند.

Sun ,Lim استفاده از آلگینات را بعنوان یک ماده میکروکپسول شده برای استفاده دردیابت هموستازی گلوکز باقی مانده با استفاده از آلوژنیک کپسول شده نشان دادند.

سپس مقالات بسیاری توسط محققان مختلفی منتش شد که شامل استفاده از آلگینات اتصال عرضی برای کپسوله کردن سلول بود.

اگرچه انواع بسیاری از تنوعات مرحله کپسوله کردن وجود دارند، مرحله اصلی خارج کردن سدیم یا پتاسیم حلال آلگینات و ریختن آن در یک حلالی است که شامل یونهای چندگانه است که می تواند با گروههای کربوکسیل آلیگنات برای سرعت دادن به شکل گیری ژل واکنش بدهد.

در مرحله اصلی توسط Lim, Sun ژل آلگینات کلسیم شکل گرفته با پلی(L – لیزین) پوشیده شده برای مقاوم کردن ساختار و ژل مقاوم شده با استفاده از سیترات سدیم و بهینه سازی سلول بکار برده شود.

با بکاربردن این میکروکپسولها با آلگینات اضافی و حلالهای پلی( لیزین – L )، دیواره های دوبل یا حتی ساختارهای چندلایه ای می تواند برای مقاوم کردن سلول به دست بیاید.

سایز حباب ژل بین است .

ب هر صورت مطالعات اخیر با استفاده از حبابها ( دانه های) بزرگتر( 2تا 6 mm در ضخامت) بدون پوشش پلی( لیزین L )نشان داده شده اگر چه مکانیسم ها فهمیده نشدند علاوه بر انتشار کنترل ده و میکروکپسول کردن سلول ها، آلگینات در یک میزان گسترده ای از کاربرده های بیومدیکال دیگر، مثلب پوشاندن جراحت درمانی ژنی استفاده می شود.

واکسیناسیون 4- داربستهای مهندسی بافت میکرو کپسوله کردن کپسولها همانطورکه در بالا اشاره شد می تواندبرای حالت خاصی از مهندسی بافت مرود ملاحظه قرار بگیرد.

در چنین حالتی، سلولها و مواد آلگینات کپسوله شده با همدیگر بعنوان یک عضو / بافت برای یک هدف درمانی کمک می کنند.

اگرچه آنها تحت تأثیر بافت/ اندام بازسازی شده سازماندهی و ترکیب بافت طبیعی قرار نگرفته اند.

در بخش های قابل قبول تر از مهندسی بافت، داربست فقط به عنوان یک راهنمای الگو برای سلول ها کمک می کند که باعث رشد، کاربرد، ترکیب، مبدأ سلول خارجی طبیعی(ECM ) و بکاربردن بافت جدید می شود بعد از فرم گیری بافتها / اندام های طبیعی داربست باید در بعضی راهها جایگزین بافت طبیعی را اجازه بدهد.

اگرچه آلگینات در ابتدا بعنوان داربست های هیدروژل در کاربردهای مهندسی بافت استفاده می شود، بلکه مرحله ای شده است به فرمهای پرزدار بعنوان داربستهایی در حالت جامد توسط Cohen و دیگران این فوم های آلگینات با استفاده از یک تکنیک فریز خشک ساخته شده اند.

حلال آلگینات سدیم با حلال گلوکونات کلسیم و فریز خشک شده ترکیب می شود تا فوم های آلگینات اتصال عرضی را تشکیل بدهد.

این مواد آلگینات پرزدار بعنوان داربست هایی برای مهندسی و بافت های کبد بیان شده اند.

اعضای آلگینات با استفاده از حلال آلگینات سدیم و حلال کلرید کلسیم insitu ساخته شده ند و به معنی بازسازی بافت راهنما جهت ترمیم شکستگی های استخوان می باشند.

بعنوان یک پلی ساکارید هیدروفیلیک طبیعی، آلگینات بعنوان یک داربست هیدروژل بیشتر از داربست های پرزی حالت جامد برای کاربردهای مهندسی بافت مطالعه شده است.

بعنوان یک داربست برای مندسی بافت غضروف، هیدروژل آلگینات در متن خود توضیح داده شده است.

موفقیت اولیه کپسوله کردن در حباب های ژل آلگینات به معنی جداسازی ایمنی می باشد که به سمت تحقیق فعالی روی مطالعات کوندروسیت در حباب های ژل آلگینات هدایت می شود.

کندروسیت ها در حبابهای ژل آلگینات فنوتیپ متفاوت شده را توضیح می دهند.

اخیراً دانه های ژل بعنوان یک مبدأ برای القاء تقاوت کندروسیت ها برای کاربردهای مهندسی بافت استفاده شده اند.

اگرچه سلول محتوی حباب های ژل آلگینات فواید آلگینات را بعنوان منشاء D 3 برای کاربرد متفاوت کندروسیت بیان کرده است، این حباب های ژل واقعاً سازه های عضو/بافت D 3 هستند.

یک محدودیت اساسی از واکنش های شیمیایی سریع که در حباب ژل استفاده شده عدم توانایی آن در انتقال این روش به ساختن تعادلات بافت D 3 با قمست های بدن است.

واکنش فوق العاده سریع بین یونهای کلسیم(معمولاً از حلال ) و گروههای کربوکسیل در پلیمر ترکیب انتشار یکپارچه یونهای کلسیم در مبدأ آلگانیت را اجازه نمی دهد.

Paige و همکاران کندروسیت ها را در یک حلال آلگانیت سدیم در یک قالب بکار بردند.

سپس قالب محتوی سلول آلگینات را به یک حمام حلال کلرید کسیم به اتصال عرضی بردند.

در بعضی حالات دیگر، یک ماده عضوی بعنوان پوشش یا قسمتی از قالب استفاده می شود تا به یونهای کلسیم اجازه انتشار در حلال آلگیناتت را بدهد.

این روش فرم گیری سازه های سلول ژن D 3 را تحت شرایطی برای بکارگیری سلول زنده مقدر می سازد اما افزایش وزن حجمی اتصال عرضی و تمرکز آلگینات موجود در ژل ها شکل گرفت و باعث ساختار های غیریکدست شدکه برای بافت یکپارچه کنترل شده اید آل نیست.

یک روش متفاوت برای ساختن ساختارهای ژل آلگینات سلول با استفاده از سولفات کلسیم، بعنوان منبع کلسیم بجای کلرید کلسیم استفاده شده است.

سولفات کلسیم کم حلتر از کلرید کلسیم در آب است و به سمت واکنش اتصال عرضی پائین تری برای فرم گیری ژل آلگینات هدایت می شود.

این تکنیک توسط گروه Vacanti بعنوان یک فرمول قابل تزریق برای مهندسی بافت غضروف استفاده شده است.

کندروسیت ها به صورت آنزیمی جدا می شوند از غضروف مفصلی یک اتصال حیوان، سلولها سپس در یک حلال آلگینات پخش می شوند و در حرارت پائین روی یخ نگهداری می شوند خیلی فوری قبل از استفاده، پودر سولفات کلسیم با سوسپانسیون آلگینات محتوی سلول ترکیب می شود و به نقصانها تزریق می شود.

فرم گیری غضروف in vivo بعد از تزریق ساختار های ژل آلگینات سلول برای 6 هفته یا بیشتر گزارش شده است.

آلگینات با بیومولکول ها یا مواد ترکیبی دیگر برای مهندسی بافت غضروف و با استفاده از کندروسیت ها یا سلول های مشتق شده استخوان ترکیب شده اند.

Atala و همکارانش از فرمولهای ژل آلگینات کندروسیت بعنوان یک عملکرد برای مدل موش athymic با استفادهاز کندروسیت های غضروفی شانه ها یا یک مدل خوک کوچک با استفاده از کندروسیت های آریکولا اتولوگ ها استفاده کردند.

سوسپانسیون های سلول ژل آلگینات در ناحیه ای از refluxing ureter تزریق شدند آنها فرم گیری غضروف in vivo و موفقیت تصحیح reflux را در مقایسه با محل کنترل نشان دادند.

علاوه بر مهندسی غضروف و ترممی نقصانهای بافت نرم، ژل آلگینات برای مهندسی بافت استخوان هم بکار رفته است گروه Moony از پپتید RCD مشهور برای تعیین ژل های آلگینات استفاده کردند.

پپتید محتوی RGD برای استوبلاست و انتشار دادن روی سطح ژل آلگینات گزارش شده Gao و همکارانش از سلول های استخوان اتولوگ() استفاده کردند در یک ژل آلگینات کلسیم برای ترمیم نقص استخوان Cranial بافتهای استخوان جدید در نقصهای گروه تجربی درکمتر از 6 هفته بعد از ترمیم مشاهده شدند اما نه در گروه کنترل.

ترمیم کامل نقص گروه تجربی گزارش شده بود که در18 هفته اتفاق بیافتد.

5- ساختارهای مهندسی بافت یکپارچه( یکدست) و ژلاتین کنترل شده اگرچه ژل های آلگینات با استفاده از کلریدکلسیم یا سولفات کلسیم بعنوان یک عامل اتصال عرضی برای کاربردهای مهندسی بافت نشان داده شده است، یک ضرر از استفده از این ترکیبات کلسیم غیرحل شدنی این است که حرکت های ژلاتین برای کنترل متفاوت است.

واکنش سریع اتصال عرضی، فرم گیری ساختار ژل یکدست را اجازه نمی دهد و این در داربستهای مهندسی بافت مهم است.

یکدستی ساختار فقط برای یکپارچه کردن انتشار سلولی مهم نیست بلکه برای خوب کنترل کردن اختصاصات مواد هم مهم است که شامل ژئومتری ساختار کنترل شد اختصاصات مکانیکی و خصوصیات انتشار می باشد.

گروه Messersmith لیپوزومها را بصورت حرارتی طراحی شده را از 90% Dipalmitoylphosphatidylcolin و 10 % dimyristoylphosphatidy lcholine به برای ژلاتین کنترل شده از حلا آلگینات ساختند این لیپوزم ها بیشتر از 90% را وقتی که گرم شد و به سانتیگراد رسید منتشر کرد.

یک جریان محتوی لیپوزوم ها در جریان باقی مانده آلگینات سدیمب رای چند روی در اتاق حرارتی آزاد شده اما سریعاً وقتی گرما به رسید تبدیل به ژل شد همانطور که انتشار و فرم گیری آلگینات کلسیم اتصال عرضی را نتیجه داد.

این روش ممکن است برای توسعه سریع حلال آلگینات قابل تزریق ژلی مفید باشد و بتواند دراتاقحرارت ذخیره شود و در یک شرایط لازم به بافت بدن تزریق شوند.

در آزمایشگاه ها تکنیک هایی را برای کنترل میزان ژلاتین برای یکدستی فرم گیری ساختار ژل آلگینات سلول با استفاده از کربنات کلسیم یا ترکیبی از کربنات کلسیم و سولفات کلسیم بعنوان منبعی از یونهای کلسیم توسعه دادیم.

حبابهای ژل آلگینات عموماً توسط انداختن حلال آلگینات سدیم یا پتاسیم به یک حلال یونهای کلسیم ساخته شده از کلریدکلسیم() آماده می شوند همانطوریکه در شکل a 2.2 نشان داده شده است میزان ژلاتین سریع با باعث یک تنوع چگالی ارتباط عرضی و یک بالارفتن تمرکز پلیمر در حبابهای ژل میشود همانطورکه در شکل a 2.2 نشان داده شده است در مقایسه قابلیت حل شدن خیلی پائینی در دارد و انتشار یکدستش ار در یک سلول بکاربرده شده حلال آلگینات قبل از ژلاتین را اجازه می دهد ما سپس حلال لاکتون - گلوکونو – D را در سوسپانسیون اضافه می کنیم(GDL ).

GDL بتدریج هیدرولیز می شود که یک اسید در مقدار PH کمتر شود که غیرقابل حل شدن را در انتشاردادن یوناهای کلسیم داخل سوسپانسیون سلول آلگینات را نشان می دهد.یونهای کلسیم منتشر شده می توانند فوراً مولکوله ای اسیدآلکنیک محاصره شده پیوند عرضی و مواد مغذی اسید را به سوی یکدست کردن ساختار قدرت مکانیکی و فرم گیری ساختار سلول ژل آلگینات مواد مغذی در یک طراحی شکل D 3 با استفاده از یک قالب هدایت کنند.

ما نشان داده ایم که فرم گیر یک ژل از ساختار یکدست و اختصاصات مواد شامل، نیاز به زمان کارکردن برای یکدستی کلسیم از میان ژل دارد قبل از اینکه اتصال عری اتفاق بیافتد در حالیکه یک میزان ژلاتینی آهسته تردر دستیابی به یک ساختار یکدست و ترفیع مکانیکی اصلاح شده مفید است یک میزان ژلاتینی سریع تر برای کاربردهای معین قابل بررسی استو برای مثال ژل ها( با یا بدون سلول) می توانند بعنوان مواد ترمیمی در عروق خونی یا اندامهای دیگر استفاده شوند.

یک میزان ژلاتینی سریع معم است که فرم گیری ژل را قبل از اینکه تمام شود تضمین کند.

در کاربردهای دیگر ژل با سلول های بکار گرفته شده می تواند در یک شکل پیچیده ای از ساختار بافت ساخته شود.

جراح نیاز به یک مدت کار معین برای شکل دادن به مواد قبل از آن ژل ها دارد ما یک روش ترکیب و را به یک سیستم برای کنترل میزان ژلاتین و بقاء هموژنیتی ساختاری بیشتر توسعه داده ایم( شکل b 22.

میزان ژلاتین با افزایش محتوای کلسیم نهایی و (شکل 2.3 ) افزایش می یابد.

این تکنیک یک روش مؤقر برای کنترل زمان ژلاتین، پوشاندن یک میزان از زمان ژلاتین از یک چند دقیقه به چند روز می باشد( شکل 2.3) لطفاً توجه کنید که محور زمان روی یک مقیاس لگاریتم است.

سیستم های ژلاتینی کنترل شده و آرام اجازه یکدست شدن ساختن ساختار ژل -سلول را برای کاربردهای مهندسی بافت می دهند.

ساختارهای ژل سه بعدی از شکلهای قالب شده متفاوت ساخته شده اند.

( شکل a 2.4) و سلو لها بطور یکدستی در ژل آلگینات و in vitro همکاری کرده اند(شکل b 2.4) بعد ازدستیابی موفق به میزان ژلاتین کنترل شده و یکدستی ساختار سازه های سلول- آلگینات اختصاصات فیزیکی یونی ژلهای آلگینات اتصال عرضی بررسی شدند.

نشان داده شده است که دو مدل و استقامت با چگالی اتصال عرضی افزایش یافته اند ژل های هوموژنوس با استفاده از تکنیک های ژلاتین آرام حاضر شدند و همیشه نسبت به مرحله ژلاتین سریع استحکام بیشتری دارند.

وزن مولکولی و ساختار شیمیایی بطور مشخصی خصوصیات مکانیکی ژل را تحت تأثیر قرار میدهند وزن مولکولی بالاتر و محتوای اسید گولورونیک( محتوای G ) به مقاومت بالاترذی از ژل آلگیناتت D 3 منتشر می شود که با نتایج گزارش شده برای حباب های ژل مشمول می شود.

در شکل 2.5 آلگینات LH محتوای G بالاتری دارند اما وزن مولکولی کمتری از آلگینات MP دارند.

اطلاعات ما نشان میدهند که چگالی های اتصال عرضی پائین، وزن مولکولی خصوصیات مکانیکی را تحت الشعاع قرار میدهد.

در حالیکه در چگالی های اتصال عرضی بالا محتوای G خصوصیات مکانیکی را تحت الشعاع قرار می دهد.( شکل 2.5) این دانسته ها از ارتباطات خصوصیات ساختاری ممکن است به مهندسین بافت در دنبال کردن خصوصیات مکانیکی ساختارهای سلول ژن آلگینات توسط فرم گیری های متنوع کمک کند.

انتشار ژل های آلگینات هم ممکن است دنبال شود.