دانلود تحقیق هپاتیت

مقدمه: کبد بزرگترین عضو بدن است که کانون بسیاری از رویدادهای ضروری فیزیولوژیک از قبیل تعادل قند خون (کلوکز)، تولید پروتئین پلاسما، چربی، لیپوپروتئین، تولید اسیدهای صفراوی و ترشح آن، ذخیره‌سازی ویتامین‌های (B12، A،D،K،E) و نیز محل متابولیسم، سم‌زدایی و دفع بسیاری از مواد ساخته شده در بدن یا مواد وارد شده به آن است.

تظاهرات بالینی بیمارهای کبدی نیز به همین ترتیب متنوع بوده و ممکن است کاملا خفیف و یا حتی ناگهانی و شدید باشند.

هپاتیت به معنی ایجاد التهاب و تورم در کبد است و به علل مختلف از قبیل داروها، الکل، ویروسها یا عوامل ایمنی و....

ایجاد می‌شود.

هپاتیت خود به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود.

هپاتیت حاد به مواردی اطلاق می‌شود که کمتر از شش ماه ادامه یافته وبیماری کبد به طور کامل بهبود می‌یابد و کار کبد به حد طبیعی باز می‌گردد یا آنکه جمله حاد ظرف مدت کوتاهی منجربه از بین رفتن بافت کبد و مرگ می‌شود.

هپاتیت مزمن به مواردی اطلاق می‌شود که تغییرات التهابی بیشتر از شش ماه در کبد ادامه داشته باشد.

یکی از علل مهم ایجاد هپاتیت ویروسها می‌باشند و هپاتیت ویروسی عمدتا توسط پنج ویروس هپاتیت A، B، C، D و E ایجاد می‌شود.

البته علاوه بر این ویروسها، ویروسهای دیگری هم در ایجاد التهاب و هپاتیت موثرند.

ویروس هپاتیت: بیماری هپاتیت ویروسB انتشار جهانی دارد به طوری که در حال حاضر بیشتر از 2 میلیار نفر در جهان مبتلا به عفونت HBV (hepatitis B virus) می‌باشند و حدود 300 میلیون نفر از این افراد حاملین یا ناقلین مزمن این عفونت هستند که علائم بیماری کبدی را هم ندارند.

شیوع جهانی عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) در حال کاهش می‌باشد و این اتفاق علاوه بر ساخت و استفاده از واکسن، به علت رعایت بهداشت و نیز ترس و نگرانی از بیماری AIDS/HIV می‌باشد چراکه اکثر راههای انتقال ویروس هپاتیت B و ایدز مشابه هستند شیوع هپاتیت B در جمعیت‌های نرمال در ایالات متحده آمریکا و اروپای غربی نادر، (1 تا 5 درصد است) ولی در کشورهای خاور دور و در بعضی از کشورهای حاره بین 5 تا 20 درصد است.

در ایران حدود دو میلیون نفر آلوده به HBV وجود دارد که حدود 3 درصد کل جامعه را تشکیل می‌دهد سالانه حدود 50 میلیون مورد جدید عفونت، ویروس هپاتیت B در سطح جهان به وجود می‌آید.

آلودگی ویروس هپاتیت B بسیار شایع‌تر از ایدز و احتمال مسری بودن آن نیز به مراتب بیشتر از ویروس ایدز است.

علائم بیماری هپاتیت B: اکثر افرادی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند علامت و یا شکایت مشخصی ندارند (مهمترین علامت این بیماری بی‌علامتی است) برخی موارد در ابتدای ایجاد عفونت ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد خفیف شکم را داشته باشند که معمولا با این علائم نمی‌توان هپاتیت را تشخیص داد ممکن است فرد دچار علائم زردی (یرقان) شود و در آزمایشات آنزیم‌های کبدی تغییر کنند.

راههای انتقال: ویروس هپاتیت B در خون و ترشحات بدن فرد آلوده وجود داشته و عمدتا از راههای غیرخوراکی منتقل می‌شود.

از جمله راه‌های انتقال عبارتند از: از مادر آلوده به نوزاد در زمان تولد، از بافت خون و فرآورده‌های خونی آلوده، تماس جنسی با فرد آلوده، استفاده از وسایل فرد آلوده، وسایل دندان‌پزشکی، خالکوبی، ‌سوراخ کردن گوش با روش‌های غیربهداشتی، استفاده مشترک از تیغ ریش‌تراش، ناخن‌گیر، مسواک و یا سرنگ آلوده و سابقه هپاتیت در خانواده و....

افرادی که در معرض خطر ابتلاء به عفونت ویروس هپاتیت B هستند عبارتند از: شرکای جنسی آلوده (به خصوص مردان همجنس‌باز)، کارکنان مراکز بهداشتی-درمانی به ویژه جراحان، دندانپزشکان، کارکنان آزمایشگاههای بالینی، کارکنان بخش دیالیز، استفاده‌کنندگان از داروهای وریدی و شیرخواران به دنیا آمده از مادران آلوده و بیمارانی که به میزان زیاد در معرض دریافت خون یا فرآورده‌های خونی هستند و یا دچار اختلال ایمنی می‌باشند.

به یاد داشته باشید که هپاتیت B از طریق حیوانات، و تماس‌های عادی و روزمره نظیر دست دادن، معاشرت کردن، در یک کلاس حضور داشتن و در یک مکان غذا خوردن خطر انتقال بیماری را به دنبال ندارد.

مبتلایان به هپاتیت B می‌توانند ازدواج کنند ولی قبل از ازدواج باید همسرشان بر علیه هپاتیت B واکسینه شود.

پیشگیری از هپاتیت B: 1- از تماس با خون آلوده خودداری شود.

2- از لوازم شخصی مانند ریش‌تراش، تیغ،‌ ناخن‌گیر، حوله و...

به طور مشترک استفاده نشود.

3- از حجامت، خالکوبی، سوراخ کردن گوش و طب سوزنی با روش‌های غیر بهداشتی خودداری کنید.

4- با واکسیناسیون به موقع از ابتلا کودک به هپاتیت جلوگیری نمایید.

5- در صورتی که در خانواده شما فرد مبتلا به هپاتیت وجود دارد حتما افراد خانواده را واکسینه نمایید.

6- مبتلایان به هپاتیت B برای درمان و کنترل بیماری خود به پزشک متخصص مراجعه نمایند.

7- خانم‌هایی که در زمان ازدواج واکسن هپاتیت را نزده‌اند و قصد دارند باردار شوند از پزشک خود درخواست نمایند تا وجود آلودگی به ویروس هپاتیت را در آنها بررسی نماید و در صورت آلوده بودن مادر با تزریق واکسن و ایمونوگلوبولین اختصاصی از سرایت این ویروس به نوزاد پیشگیری کنند.

هپاتیت B به ندرت از طریق مسیر مدفوعی- دهانی منتقل می‌شود ولی بهتر است از تماس با ترشحات و مواد دفعی بیماران پرهیز شود.

واکسن هپاتیت دو نوع است: 1- نوعی که از سرم انسانی گرفته می شود (پلاسمای خون ناقلین به ظاهر سالم) 2- فرم نوترکیب (از طریق مهندسی ژنتیک و استفاده از مخمرها) 3- قبلا در مورد فرم استفاده از سرم انسانی واکسن نگرانی وجود داشت زیرا تصور بر این بود که موجب انتقال بیماری‌هایی مانند ایدز می‌شود که این موضوع کاملا رد شده است و واکسن هیچ خطری نداشته و اثربخشی هر دو نوع واکسن مشابه است.

توصیه‌های فعلی برای تزریق واکسن را می‌توان به توصیه‌های مربوط به قبل از تماس و پیشگیری پس از تماس تقسیم نمود.

برای پیشگیری قبل از تماس علیه هپاتیت B در شرایطی که تماس مکرر وجود دارد سه تزریق در ماههای صفر، یک و شش توصیه می‌شود.

برای پیشگیری پس از تماس HBV می‌توان از ترکیبی از HBIC (ایمونوگلوبین اختصاص هپاتیت B ) و واکسن استفاده نمود.

درمان: برای نوع حاد هپاتیت ویروسی درمان خاصی وجود ندارد و اکثر بیماران نیازی به مراقبت بیمارستانی ندارند مگر آنکه بیماری شدید باشد.

استراحت اجباری در بستر و طولانی مدت لازم نیست ولی کاهش فعالیت بدن باعث بهبود بسیاری از بیماران می‌شود.

در نوع مزمن در بعضی از موارد می‌توان از داروهایی مثل اینترفرونها استفاده نمود.

هپاتیت B کبد به‌‌عنوان فعالترین غده بدن بیش از 5000 عملکرد حیاتی را به‌عهده داشته ویکی از عوامل تصفیه خون از میکروب‌ها و خنثی کننده بسیاری از مواد سمی است .

در صورت التهاب و تورم کبد، هپاتیت ایجاد می‌شود که علل آن می‌تواند داروها، الکل، ویروس‌ها و .

.

باشد.

ویروس هپاتیت B یکی از جدی‌ترین انواع هپاتیت را سبب می‌شود.

این بیماری شایع‌تر و 100 برابر مسری‌تر از ایدز می‌باشد.

برآورد می‌شود که تا کنون بیش از دو میلیون نفر از مردم جهان به این بیماری مبتلا شده‌اند و هم‌اکنون حدود 350 میلیون نفر ناقل ویروس هستند.

ناقلین ویروس منبع اصلی انتشار آن در جامعه می‌باشند.

بر اثر آمار به‌دست آمده، حدودا بیش از 2 میلیون نفر از جمعیت کشورمان ناقل هپاتیت B هستند که حدود یکصد هزار نفر سالیانه به علت این ویروس بیمار می‌شوند و از این تعداد حدود 5 4 هزار نفر فوت می‌کنند.

حدود سیصد هزار نفر از این ناقلین، مبتلا به هپاتیت مزمن نوع B بوده و نیازمند درمان و مراقبت پزشکی می‌باشند.

مشکل عمده بهداشتی در رابطه با این بیماری این است که اکثر افراد آلوده تا مراحل آخر بیماری بدون علامت هستند و به همین دلیل به‌راحتی این ویروس را به نزدیکان خود منتقل می‌کنند.

هپاتیت عبارت است از التهاب کبد (جگر).

هپاتیت علل متفاوتی دارد.

الکل، بعضی از داروها، بعضی بیماریهای ارثی، میکروبها، انگلها، ویروس ها و بالاخره بیماریهای خود ایمنی ممکن است ایجاد هپاتیت کنند.

ویروس ها شاید بیشتر از بقیه علل دیگر، ایجاد هپاتیت کنند.

ویروسهای متعددی می توانند التهاب کبد بوجود آورند که مهمترین آنها ویروس هپاتیت A، ویروس هپاتیت B، ویروس هپاتیت C، ویروس هپاتیت D، ویروس هپاتیت E و ویروسهای دیگر را می توان نام برد.

هپاتیت ها را به دو گروه حاد و مزمن طبقه بندی می کنند.

اصطلاح حاد نشان دهنده زمان بروز علائم و تداوم آنها است و نشان دهنده خطرناک بودن یک بیماری نیست.

مثلا اگر علائم هپاتیت کمتر از 6 ماه از بین بروند و بیمار بهبودی کامل پیدا کند، هپاتیت را حاد می گوئیم و در صورتی که علائم هپاتیت بیش از 6 ماه ادامه یابد، هپاتیت را مزمن می گوئیم.

هپاتیت های حاد معمولا به خودی خود بهبودی کامل می یابند و فقط درصد بسیار کمی از بیماران فوت می کنند.

هپاتیت ناشی از ویروس های B یا C را بیشتر می توان در بیماران مزمن دید.

هپاتیت های مزمن معمولا بهبودی کامل پیدا نمی کنند و سالها ادامه می یابند .

اما چنانچه خیلی پیشرفت کنند و کبد کاملاً آسیب دیده و تخریب شود، به بیماری سیروز کبدی تبدیل می شود.

سیروز کبدی عوارض متنوع و خطرناکی دارد و امکان بهبود قطعی ندارد.

گاهی برای بیماری سیروز پیشرفته کبدی، پیوند کبد انجام می دهند که این روش هم موفقیت صد در صد ندارد.

هپاتیت حاد ایجاد شده توسط ویروسهای ذکر شده درمان خاصی نداشته و بیماری خود به خود معمولا بعد از چند هفته بهبودی کامل می یابد.

اگر هپاتیت حاد پس از 6 ماه بهبودی نیافت، مزمن شده و برای تعیین نوع و میزان آسیب رسیده به کبد بایستی نمونه برداری از کبد انجام گیرد.

نمونه برداری از کبد با سوزن مخصوص در بیمارستان و با بی حسی موضعی انجام می شود.

تاریخچه بقراط، بیماری عفونی را که احتمالا " توسط هپاتیت های ویروس هپاتیت ایجاد میشده، در بیش از 2000 سال قبل توصیف کرده‌ است .

هپاتیت به فراوانی در جمعیت‌های ارتشی در جنگ ها شیوع داشتهاست ، وخیلی از اوقات اهمیت آن همسان با وبا و طاعون، بعنوان علت پاندمی در اروپا بوده ‌است .

در زمانهای قدیم، بیماری‌های دیگر مثل لپتوسپیروز، تب زرد و مالاریا غیر قابل تشخیص از هپاتیت ویروسی بوده است.

مطالعاتی که در اوایل قرن حاضر صورت گرفت ، اشکال اپیدمیولوژیک یک هپاتیت‌عفونی رامعرفی کرد.

اولین گزارش از این هپاتیت بوسیله Lurman در سال 1855 داده شد.

در 1926، Flaum و همکاران، در سوئد گزارشی دادند که در آن به بیماران مبتلا به هپاتیت اشاره شده بود که بوسیله سرنگهای‌آلوده و عفونی، به بیماری مبتلا شده بودند.

در این کلینیک‌ها سرنگهایی که بطور ناکامل استریل شده بودند ، علت انتقال هپاتیت بوده اند.

در ابتدا دو عامل برای ایجاد هپاتیت ویروسی مطرح شد که HAV و HBV بودند .

پیدا کردن آنتی‌ژن ویروسی (که‌اکنون HBsAG خوانده می‌شود).

درخون بیماران با هپاتیت سرمی در 1960، وانتقال ویروس بهمین صورت در شمپانزه، اولین گام درشناسایی ویروسی بود که‌اکنون ویروس هپاتیت B نامیده‌می‌شود.

با ویروسی که از مدفوع انسان مبتلا به هپاتیت ویروسی گرفته شده بود و پیدا کردن آنتی‌ژن ویروسی در مدفوع‌همین بیماران، هپاتیت A نیز کشف گردید.

کبد به‌‌عنوان فعالترین غده بدن بیش از 5000 عملکرد حیاتی را به‌عهده داشته ویکی از عوامل تصفیه خون از میکروب‌ها و خنثی کننده بسیاری از مواد سمی است .

بر اثر آمار به‌دست آمده، حدودا بیش از 2 میلیون نفر از جمعیت کشورمان ناقل هپاتیت B هستند که حدود یکصد هزار نفر سالیانه به علت این ویروس بیمار می‌شوند و از این تعداد حدود 5 ـ 4 هزار نفر فوت می‌کنند.

تاریخچه بقراط، بیماری عفونی را که احتمالا " توسط هپاتیتهای ویروس هپاتیت ایجاد میشده، در بیش از 2000 سال قبل توصیف کرده‌ است .

ویروس شناسى ویروس هپاتیت B ویروس نسبتاَ مقاومى است وانتظار داریم روى سطوح محیطى (از قبیل مسواک، تیغ، سوزن، وسایل اسباب بازى، شیشه شیر بچه، ظروف غذاخورى، ابزار بیمارستان همچون اندوسکوپ و ابزار آزمایشگاهی) پایدار باقى بماند و در صورت تماس با خراش هاى پوستى و غشاء مخاطى باعث انتقال بیمارى شود.

ویروس هپاتیت B در آب جوش ١٠٠ درجه سانتى گراد به مدت ١٠ دقیقه، حرارت خشک ١٦٠ درجه سانتى گراد به مدت دو ساعت یا اتوکلاو ١٢١ درجه سانتى گراد به مدت ٢٠ دقیقه غیر فعال مى شود.

استفاده از محلول هیپوکلریت سدیم ٥/٠ تا ١ درصد به مدت ٢٠ دقیقه منجر به تخریب ساختار ژنى ویروس مى گردد.

مکانیسم عمل ویروس های عامل هپاتیت و ایمنی در مقابل آنها روند بیماری به این شکل است که ویروس ، با وارد شدن به داخل سلول های کبدی با استفاده از سیستم های زیستی سلول ، اقدام به ساخت پروتئین ها و سایر ترکیبات خود می نماید و به این طریق تکثیر می یاید.

سیستم ایمنی ، سلولهای آلوده کبدی را تشخیص می دهد و به منظور نابود ساختن ویروس سلول را از بین می برد تا از این طریق ویروسهای درون آن نیز کشته شوند.

بنابر این در واقع آنچه باعث تخریب کبد می شود ، دفاع و سیستم ایمنی خود بیمار است که سعی در مبارزه با بیماری دارد.

کشف آنتی بیوتیک های ضد باکتری یکی از جهش های علم پزشکی را رقم زد و با پیشرفت آنها بیماری های عفونی ناشی از باکتری ها دیگر مانند قبل به عنوان یک پدیده غیر قابل کنترل مطرح نیستند ، و لی تلاش در زمینه کشف آنتی بیوتیک های موثر ضد ویروسی تا به حال به جز در چند مورد به نتایج موفقیت آمیز و قابل توجهی نرسیده است.

لذا روشهای دیگری برای مقابله با ویروسها مورد توجه قرار گرفته اند.

همان طور که می دانید ، بدن به طور طبیعی علیه ویروسها واکنش نشان می دهد.

از جمله ترکیباتی که در شکل گیری این پاسخ ایمنی نقش دارند اینتر فرونها می باشند.

اینترفرونها از میانجی های سیستم ایمنی هستند که با تقویت دفاع سلولی توانایی نوعی از گلبولهای سفید موسوم به لنفوسیتهای T را در از بین بردن سلول های ناشناس و آلوده افزایش می دهند.

30 نوع اینترفرون وجود دارند که با نامهایی مثل اینترفرون آلفا، بتا و گاما نام گذاری شده اند و از بین آنها اینترفرون آلفا بیشترین تاثیر ضد ویروسی را داراست.

این ماده امروزه به طور مصنوعی قابل ساخت است و می توان آن را به عنوان یک دارو برای درمان مبتلایان به هپاتیت ویروسی مزمن تجویز کرد.

نتایج این درمان تاکنون رضایت بخش بوده است.

اما همانطور که عنوان شد ، نابود ساختن ویروس به خرج کشتن سلولهای کبدی خودی صورت می گیرد .

بنابراین اگر بیماری شدید بوده و تعداد زیادی از سلولهای کبدی آلوده باشند اینترفرون آلفا با تحریک سیستم ایمنی سبب از بین رفتن ناگهانی حجم قابل ملاحظه ای از کبد و ایجاد نوعی از هپاتیت خطرناک می شود.

برای پیشگیری از این رویداد در حال حاضر استفاده از این دارو محدود به افرادی است که بیماری به نسبت خفیف تری دارند که معمولا برای مدتی کمتر از 18 ماه به طول انجامیده است.

علائم بیماری هپاتیت B اکثر افرادی که هپاتیت B می‌گیرند علامت و یا شکایت مشخصی ندارند و در واقع مهم ‌ترین علامت این بیماری بی‌علامتی ‌آن است.

اما در برخی موارد علائمی شبیه آنفلانزا، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد شکم خفیف دارند و اکثر این افراد بدون آنکه از بیماری خود آگاه شوند، بهبودی پیدا می‌نمایند.

لازم به ذکر است که افراد مبتلا ، بسته به این که مبتلا به کدام نوع هپاتیت باشند علائم بالینی متفاوت را بروز می دهند.

هپاتیت B در بعضی افراد به‌طور مرموزانه پیشرفت کرده و در نهایت باعث سیروز و سرطان کبد می‌شود.

بعضی افراد نیز پس از آنکه به ویروس آلوده شدند، بدون هیچ علامتی ناقل ویروس شده و می‌توانند آن را به دیگران انتقال دهند.

راه‌های انتقال ویروس هپاتیت B در خون و ترشحات فرد آلوده وجود داشته واز این طریق به افراد دیگر انتقال پیدا می‌کند.

از جمله راه‌های انتقال عبارتند از : ◄ از مادر آلوده به نوزاد خود در زمان تولد.

◄ دریافت خون و فرآورده‌های خونی آلوده.

◄ تماس جنسی با فرد آلوده.

◄ استفاده از وسایل فرد آلوده.

◄ وسایل دندان‌پزشکی و سوراخ کردن گوش با روش‌های غیربهداشتی.

◄ استفاده مشترک از تیغ ریش‌تراش، ناخن‌گیر، مسواک و یا سرنگ آلوده و سابقه هپاتیت در خانواده و .

به‌یاد داشته باشید که هپاتیت B از حیوانات به انسان منتقل نمی‌شود و تماس‌های عادی و روزمره نظیر دست دادن، معاشرت کردن، در یک کلاس حضور داشتن و در یک مکان غذا خوردن، خطر انتقال بیماری را به‌دنبال ندارد.

عفونت از طریق عطسه، سرفه، غذا یا آب و استفاده از ظروف مشترک منتقل نمى شود و فرد مبتلا نباید از کارکردن و حضور در مدرسه، مهد کودک ومکان هاى دسته جمعى منع شود.

گروههاى در معرض خطر ابتلا به هپاتیت: - معتادان تزریقى (درحال حاضر شایعترین عامل خطر ساز محسوب مى شود.) - دریافت کنندگان خون، فاکتورهاى انعقادى و فرآورده هاى خونى آلوده.

- دریافت کنندگان پیوند اعضاء.

- بیماران همودیالیزى.

- کارکنان مراکز بهداشتی-درمانى.

- افرادى که رفتار جنسى پرخطردارند..

- کودک متولد شده از مادر آلوده (بویژه اگر مادر مبتلا به عفونت همزمان با HIV باشد.) افرادى که مواد مخدر تزریق کرده اند حتى اگر سالها پیش و فقط یک بار تزریق کرده باشند، در معرض خطر بالاى HCV قرار دارند.

عفونت HCV به سرعت پس از تزریق ماده مخدر و در اثر اشتراک سرنگ، سرسوزن وسایر ادوات مربوط به مصرف مواد مخدر، بین افراد منتشر مى شود.

هپاتیت C به آسانى توسط دفاع ایمنى میزبان سرکوب نمى شود و درصورت مزمن شدن با درجات مختلف پیشرفت کرده وعوارض متعددى را ایجاد مى کند .

هپاتیت C کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیت های حیاتی بدن ، مانند مقابله با عفونت ها ، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها، و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد.

هپاتیت یک بیماری است که کبد را متورم کرده ، و فعالیت آن را مختل می سازد.

این بیماری به علت های مختلفی ایجاد می شود.

یکی از این علت ها آلودگی به ویروس هپاتیت C است.

نشانه های هپاتیت C برخی از بیماران در اوایل ابتلا به هپاتیت C ریال علائمی شبیه سرماخوردگی ، تب ، خستگی ، تهوع، استفراغ ، بی اشتهائی و درد شکم دارند.

علائم بارز این بیماری عبارتند از: - ادرار تیره - مدفوع روشن - زردی پوست و چشم ها حدود 80% موارد آلودگی به هپاتیت C به صورت مزمن در بدن باقی می ماند.

بسیاری از موارد آلودگی به هپاتیت C بدون نشانه است.

راههای انتقال هپاتیت C آلودگی به هپاتیت C به طور عمده در نتیجه تماس با خون آلوده ، به روش های زیر صورت می گیرد: * استفاده مشترک از ابزار آلوده تیز و برنده نظیر سوزن و سرنگ ، تیغ اصلاح و مسواک اغلب موارد آلودگی به هپاتیت C مربوط به افرادی است که با استفاده مشترک از سرنگ و سوزن ، اقدام به تزریق مواد مخدر می کنند.

* خال کوبی ، حجامت ، سوراخ کردن گوش ، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل های نا مطمئن و آلوده ، یا هر اقدامی که منجر به سوراخ شدن پوست با وسایل آلوده و غیر استریل شود.

* دیالیز با وسایل آلوده و پیوند اعضای آلوده * تزریق مکرر خون یا فرآورده های خونی آلوده ( امروزه کنترل خون های اهدایی احتمال آلودگی از این طریق را بسیار اندک نموده است.) * تماس جنسی حفاظت نشده با فرد آلوده ، به ویژه اگر یکی از طرفین به بیماری های آمیزشی دیگر مبتلا باشد ( احتمال انتقال از این راه بسیار اندک است.) * تولد از مادر آلوده به هپاتیت C اغلب موارد آلودگی به هپاتیت C مربوط به افرادی است که با استفاده مشترک از سرنگ و سوزن ، اقدام به تزریق مواد مخدر می کنند.

پیشگیری از هپاتیت C * هرگز اقدام به تزریق مواد مخدر نکنید.

در صورتی که از این مواد استفاده می کنید ، این کار را ادامه ندهید و جهت درمان اقدام کنید.

در صورتی که امکان ترک برای شما وجود ندارد، هرگز از سرنگ و سوزن و سایر وسایل به صورت مشترک استفاده نکنید.

* در صورتی که مجبور به تماس با خون فرد دیگری هستید : *از دستکش استفاده کنید.

* وسایل شخصی خودتان را استفاده کنید: از مسواک ، ریش تراش ، تیغ یا هر وسیله شخصی که ممکن است به خون آلوده باشد ، به صورت مشترک استفاده نکنید.

* در صورت انجام خالکوبی ، حجامت یا هر اقدام دیگری که منجر به سوراخ شدن پوست می شود: از یک بار مصرف بودن یا ضد عفونی وسایل اطمینان حاصل کنید.

* از تماس جنسی مشکوک و حفاظت نشده پرهیز کنید.

چنانچه رفتارهای پر خطری ، نظیر اعتیاد تزریقی و تعدد شرکای جنسی دارید ، خون یا اعضای بدن خود را اهدا نکنید ، و برای بررسی احتمال آلودگی خود به پزشک مراجعه کنید.

درباره هپاتیت C چه می‌دانید؟‌ هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است.

ویروس‌هاى هپاتیتى که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیمارى هپاتیت مى‌شوند از نظر ژنتیکى بسیار به یکدیگرشبیه هستند.

تعداد زیادى از بیماریها از دسته بیماریهاى ویروسى هستند یعنى حضور یک ویروس در بدن منجر به بیمارى مى‌شود.

این گروه از بیماریها درمان خاص و قطعى ندارند.

هنوز دارویى ساخته نشده است که بتواند ویروس را از بین ببرد.

در این حالت تنها سیستم ایمنى بدن باید با بیمارى مبارزه کند.

در نتیجه اگر دارویى برای بیمارى ویروسى تجویز شود تنها براى بالا بردن مقاومت بدن و حمایت از سیستم دفاعى درونى است.

بیشتر بیماریهاى دشوار و طولانى مدت، بیماریهاى ویروسى هستند.

از جمله این بیماریها، بیمارى هپاتیت است.

بیمارى هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است.

آنچه که این ویروس‌ها را از هم متمایز مى‌کند تفاوت کوچکى در ساختار اطلاعاتى آنهاست.

هر ویروس ذره کوچکى است که ذخیره اطلاعاتى ژنتیکى خاص خود را به همراه دارد.

بر پایه همین تفاوت کوچک ویروس‌هاى هپاتیتى به انواع مختلفى تقسیم و نامگذارى مى‌شوند.

با آنکه نشانه‌هاى اولیه بیمارى هپاتیت در تمامى انواع این بیمارى مشابه است اما نوع و شدت آسیب‌هاى کبدى در هر یک متفاوت است.

ویروس هپاتیت نوع C که موجب بیمارى هپاتیت C مى‌شود یکى از این ویروس‌هاى این گروه است.

بیمارى هپاتیت C که طبق آمارهاى موجود بیش از 170 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند با نشانه‌هاى عمومى بیمارى هپاتیت همراه است.

علائمى مثل تهوع، اسهال و ضعف عمومى.

اما زردى پوست یا زردى سفیدى چشم در بیمارى هپاتیت C دیده نمى‌شود.

این مسئله یکى از تفاوت‌هاى بارز این نوع هپاتیت با سایر انواع هپاتیت است.

دوره خفتگى بیمارى، یعنى از هنگام ورود ویروس تا شروع فعالیت آن ممکن است بین دو تا 20 ماه به طول انجامد.

این امکان هست که پس از ورود ویروس بیمارى هپاتیت C سیستم دفاعى بدن بتواند تا مدتى مقاومت کند.

گلبولهاى سفید که در خون شناورند مى‌توانند ویروس‌ها و باکترى‌ها را ببلعند و آنها را در خود هضم کنند.

ویروس بیمارى هپاتیت C ممکن است تا مدتى در گلبولهاى سفید به صورت خفته باقى بماند اما این ویروس مى‌تواند به دلایل نامعلومى فعال شود.

شروع فعالیت ویروس گاه به یک سرماخوردگى ساده شبیه است.

از آنجا که بیمارى هپاتیت C با زردى همراه نیست غالبا فرد متوجه ابتلا خود به بیمارى نمى‌شود.

اما فاکتورهاى کبدى خون که میزان فعالیت آنزیم‌هاى کبدى را نشان مى‌دهند به شدت بالا مى‌رود که نشان‌دهنده بر هم خوردن تعادل در کبد و آغاز بیمارى است.

روند بیمارى در بیمارى هپاتیت C سریع‌تر و آسیب‌هاى حاصل از آن شدیدتر است.

از جمله آسیب‌هاى جانبى این بیمارى دردهاى مفصلى و از بین رفتگى بافت کلیه است.

متأسفانه بیمارى هپاتیت C بیش از 80 درصد موارد به سیروز کبدى مى‌انجامد.

با تشخیص سریع بیمارى و بهره‌گیرى از داروهاى کمکى و بازدارنده مى‌توان از تخریب بیشتر بافت کبد جلوگیرى کرد و بیمارى را تا حدى کنترل کرد.

هپاتیت‌ها به شدت مسرى هستند.

مهمترین راه انتقال بیمارى هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با خون فرد بیمار و آلوده است.

متأسفانه این بیمارى در زندانها و در معتادان تزریقى آمار بالایى نشان مى‌دهد.‌ درمان بیمارى بسیار پرهزینه و مشکل است.

مهمترین راه مقابله جلوگیرى از انتقال ویروس است.

واکسن بیمارى هپاتیت C تا به امروز کشف نشده است.

اما واکسیناسیون علیه هپاتیت نوع B بدن را بیش از 75 درصد نسبت به هپاتیت نوع C نیز ایمن مى‌کند