دروازهای به سوی صنعت فرش دستباف هند
شورای ارتقای صادرات هند (CEPC) با دیدی بر ارتقای صادرات فرش و کفپوش دستباف در سال 1982 توسط دولت هند ایجاد شد. این شورا به دولت در زمینه اقدامات ارتقای صادرات مشاوره میدهد و به جامعه صادرکنندگان کمک میکند تا مشکلات و نیازمندیهای خود را به دید دولت برسانند و در بسیاری حوزهها هم برای صادرکنندگان و هم خریداران خارجی کارشناسی و دید کارشناسی میآورد.
شورا، هیأتی بلند پایه متشکل از نمایندگان تجاری و مقامات دولتی عالیرتبه است و به صادرکنندگان هندی کمک لازم را میدهد. شورا بازارها را شناسایی میکند، کمک مالی میکند، شرکت در نمایشگاهها را پشتیبانی میکند و همچنین تبلیغات خارج از کشور را انجام میدهد. برای خریداران / واردکنندگان برون مرزی، CEPC عرضهکنندگان صاحب نام معرفی میکند و گزارشات معتبری را در اختیار صادرکنندگان هنری قرار میدهد و همچنین جلسات خریدار - فروشنده ترتیب میدهد و به گفتمانهای تجاری کمک میکند.
به منظور ریشهکنی بیگاری کودک در صنعت فرش هند، CEPC بر چسب کالین ((KALEEN را برگزیده است.
عمده اهداف برگزیدن این نشان:
ریشهکنی کلی بیگاری کودک
رفاه جامعه بافندگان
آموزش بچهها به همراه وعده غذایی نیمروز
مراقبتهای پزشکی خانوارهای بافنده
آموزش فنی بچهها با دستمزد بیمه شده
مناطق تولید قالی هند
بهادهی میرزاپور (. U.P)
میرزاپور شهری تجاری واقع در سواحل رودخانه گنگ بوده است. این گفته با نارقات (Naar Ghat)، سنگی تراشیده به همراه مالیات زمان آشوکان (Ashokan) منتسب به آن ثابت میشود. بیشتر شهر را افسران انگلیسی ساختند. بهادهی نزدیک رودخانه گنگ (حدود 29 کیلومتری منطقه شهری) واقع است. معبرهای باستانی بسیاری در بهادهی مانند ونیدیهاچال (vindhyachd) مشهور وجود دارد. انواع مشهور فرش بهادهی شامل دیورهای پنبهای، فرشهای چاپرامیر، اریبافت، گبه هندی و همچنین فرشهای نپالی و فرشهای پرزدار اخیر هستند.
آگرا (. U.P) (Agra)
عصر طلایی این شهر با مغولها آغاز شد. سپس به عنوان اکبرآباد شناخته شد و پایتخت امپراطوری مغول تحت امپراطوری اکبر، جهانگیر و شاه جهان باقی ماند. نوه پسری امپراطور همچنین شهری جدید در دامنههای اکبرآباد با نام فاتح پورسیمری ساخت. پسر او، جهانگیر، تاجمحل را به عنوان یادواره همسرش، ممتاز محل، ساخت . این بنای تاریخی در سال 1348 تکمیل شد.
پانیپات (Haryana)
پانیپات یکی از شهر (پراستاس) به وجود آمده توسط برادران پانداوا (Pandava) در دوران ماهابهاراتا (Mahabharata) با نام تاریخی پاندیوپراستا (Pandupastha) بوده است. پانی تاپ برای صنعت منسوجات و الیاف شناخته شده است. پانی پات صحنه سه نبرد در هند بوده است. جاذبههای این شهر، گورستان ابراهیم لرهی، کابلی بلخ، دوی ماندیر، کالا امب، دروازه سالار گنج و غیره هستند.
گوالیور (مادها یا براردش) (Madhaya Pradesh)
در قلب گوالیور، باروی آن (باروی گوالیور)، ساخته شده توسط راجامن سینگ بومارتاز خاندان توماراست. شهر قدیمی گوالیور در قسمت شرقی بارو قرار میگیرد. قهر جان ویلاس (jai vilas)، طراحی شده به سبک پالایس د ورسایلس (palais deversailles) در فرانسه، سبکهای معماری توسکان، ایتالیایی و کورنیتایی را ترکیب میکند.
کشمیر (GUK)
نیلاماتا پورانا (Nilameata purana)، نقطه آغاز دره را از آنها توصیف میکند، ka به معنای آب و shimir به معنای خشکاندن است. بنابراین، کشمیر یعنی سرزمین شتاب گرفته از آب. نیلاماتا پورانا، نام کشمیر را به رده میدهد و آن را تجسم اوما (uma) در نظر میگیرد و کشمیر است که امروز جهان میشناسد. کشمیریها در بافت و ساخت شال، فرشها و قالیهای ابریشمی و سفالگری بسیار ماهر هستند. در کشمیر زغوان هم پرورش داده میشود. سریناگار (Srnagar) برای کارهای قوه، خراطی و بافت ابریشم مشهور است. کشمیر منطقه جاذب توریستی و شناخته در جهان برای زیبایی باشکوه خود است.
جایپور (راجاستان)
جایپور در سال 1727 به دست مهاراجه جانسینگ TT، یک راجپوت کاچهاوایی، که از 17441966 فرمانروایی کرد، ساخته شد. جایسینگ از ویدیادهارمهاتاچاریا، یک برهمن بنگالی، مشاوره میگرفت تا طرحمعماری شهر را بریزد. ساخت و ساز شهر با یک طرح استراتژیک در سال 1727 آغاز شد. حدود 4 سال طول کشید تا مکانها، جادهها و میدان اصلی تکمیل شود. خیابانهای باز و تمیز به رنگ صورتی، جذابیت جادویی برای شهر به ارمغان آورده است.
آمیرتیسار (پنچوب)
شهر آمریتیسار یکی از شهرهای اصلی هند است. با دستورات گوروامارداس، این شهر به دست گورورامداس در سال 1574 ساخته شد. گورورامداس محل سکونت خود را ساخت و به این مکان جابجا شد. در آن زمان با نام گورولاچتک شناخته میشد. رد اینجاست که آکال تخت «سریر زندگی جاودان»، جایگاه قدرت سیاسی سیک به دست گوروهارگوبیند در سال 1906 ساخته شد. این شهر برای معبد طلایی و دورگایاناماندیر مشهور است. فرشهای بخارایی آمیرتیسار نیز مشهور است.