دانلود تحقیق شمس العماره

شمس العماره

شمس العماره یکی از بناهای مرتفع و مشخص و جالب تهران قدیم است . گویا ناصرالدین شاه قبل از سفر اروپا بر اثر دیدن تصاویر بناها و آسمان خراشهای کشورها غربی ، تمایلی پیدا می کند بنای مرتفعی نظیر بناهای فرنگستان در پایتخت ممالک محروسه خود ایجاد نماید تا از بالای آن خود و زنانش بتوانند منظره شهر تهران و دورنمای اطراف را تماشا کنند . شاه در حدود سال 1282 ه . ق . این قصد را با دوستعلی خان نظام الدوله معیرالممالک در میان می نهد و او را برای ساختن چنین بنایی در سمت شرقی ارگ سلطنتی مامور می کند  .

معیرالممالک بزودی بوسیله استادان و معماران ماهر آن زمان طرح عمارت را ریخته و پی کنی آنرا شروع می کند . ساختمان آن پس از دو سال یعنی در سال 1284 ه . ق. بپایان می رسد و آنرا شمس العماره نامیده تاریخ بنایش را بحساب جمل «کاخ شاهنشاه» می یابند .

محمدحسن خان اعتماد السلطنه در روزنامه ایران در سال 1294 ه .ق. در باره

این کاخ می نویسد :

«... اولاً عمارت شمس العماره است که بسیار مرتفع و از بناهای بسیار عالی این دولت جاود شوکت می باشد . تالارهای آینه و ستونهای بلند بزرگ از مرمر و از اره و پله ها نیز کلا از مرمر و مراتب زیادی الی بالای عمارت دارد . چهل ذرع ارتفاع این عمارت است . دو برج دارد با یک مهتابی که روی برجها نشیمن عالی ساخته اند برای تفرج ، وقتی که بالای آن برجها می روند شهر تهران و اطراف و کوهها و صحراها کلا پیدا و چشم انداز بسیار خوب و با روحی دارد در کمال خوبی می توان دید . حتی همه دره هاو آبشارهای کوهها پیداست و در این عمارت هم از اسباب و اشیاء نفیسه بسیار است و ساعت بزرگی در بالای این عمارت می باشد که صدای زنگ آن در اکثر مواضع شهر شنیده می شود » .

باز همو در الماثر و الاثار می نویسد :

«بنیان و بنیاد کوچک مبارک معروف شمس العماره که از عظایم آثار این شهریار و امتیازش بر جمیع ابنیه تهران بلکه ایران اظهر من الشمس است مشتمل بر خمس . و این یادگار بزرگوار چنانکه در اوایل این باب ... اشارت شد بدستیاری دوستعلی خان معیرالممالک بسبک قصور عمارت فرنگستان طرح ریخته و پرداخته و بناء برداشته و افراخته شده است تاریخ تاسیس آن بنیاد و این اثر سعادت نهاد 1284 سال بیست و یکم از جلوس همایون است‌.»

بی گفتگو شمس العماره هم از نظر نقشه و شکل ظاهری وهم از نظر آرایش داخلی ، یکی از بناهای تاریخی و زیبا و جالب تهران است و آینه کاریها و نقاشیها و گچ بریهای از اره ها و دیوارها و سقف های آن از حیث نمایش و شیوه های مختلف و متنوع تزئینات داخلی بناها در ایران بی نظیر است و جای آن دارد که از نظر حفظ نمونه و موردی برای مطالعه معماری و تزیینات داخلی آن دور از تاریخ ایران در نگاهداری و مرمت آن دقت و همت بیشتری بخرج بدهند و نگذارند این اثر جالب از بین برود .

این ساختمان را معیرالممالک بخرج خود ساخته و بعلتی که بهتر است از نظر تکمیل تاریخچه بنا شرح آنرا از زبان نواده اش دوستعلی خان معیرالممالک بشنویم ، تقدیم ناصرالدین شاه کرد .

می گوید : «حاج میرزا حسین خان سپهسالار که با معیر الممالک نرد مخالفت می‌باخت نهانی چند تن را بر آن گماشت تا صورت مخارج بنای مزبور را با دقت بردارند و در آخر کار آن را برای مقابله با سیاهه تقدیمی معیر بدست شاه داد و ضربتی کاری بکار رقیب خود برد .

پس از د سال بنای شمس العماره بپایان رسید و مخارج آن از هر جهت با اثاثه و فرش و غیره به چهل هزار تومان بالغ گردید ، روزی را جشن گرفتند و شاه رسماً بعمارت مزبور آمد و حاج میرزا حسین خان هم برای مشاهده نتیجه نقشه خود حضور بهم رسانید شعرا با مدیحه های آبدار مقدم خسروانه و میمنا بنای تازه را تبریک گفتند و شاه پس از بازدید اطاقها و تمجید بسیار رو بمعیر الممالک نموده گفت : « فی الواقع بنای زیبا و باشکوهی است ولی باید برای دولت گران تمام شده باشد ؟» معیر عرض کرد :قربان برای چاکر گران تمام شد ، زیرا بنا تقدیم خاک پای همایونی و طومار آن اینست که از نظر مبارک می گذرد و گامی پیشتر نهاده صورت مخارج را بدست شاه داد ، سلطان از شنیدن این سخن تغییر قیافه داده و بی اختیار نگاه خشمناک بحاج میرزا حسین خان افکند که معنا از نظر حضار پوشیده نماند ...»

موقعیت

در قسمت غربی محوطه ارگ سلطنتی مشرف به خیابان ناصرخسرو فعلی و جزء مجموعه کاخ گلستان می باشد .

تاریخچه

این کاخ از بناهای دوره ناصرالدین شاه و تاریخ ساختمان آن 1284 هجری قمری می باشد که با نظارت دوستعلی خان ممیر الممالک و به معماری استاد علی محمد کاشی ساخته شده است .

وضعیت فعلی

این بنا در اصلبرای زندگی کردن و اقامت ساخته نشده و در واقع تنها جنبه تشریفاتی داشته و تقلیدی نابجا از بناهای اروپائی هم عصر خود می باشد .

بنا مشتمل بر پنج طبقه و یک زیر زمین است که از طبقه دون بع لبه دو برج قرینه شمالی و جنوبی شروع و طبقات سوم و چهارم و مهتابی (پنجم) را تشکیل می‌دهد. میان دو برج ساعت بزرگ شهر قرار دارد که صدای آن دراکثر نقاط شهر شنیده می‌شده است .

طبقه اول شامل یک ایوان تالار و چهار اتاق دو سوی تالار و ایوان می باشد . در طبقه دوم دو اتاق در دو ضلع شمالی و جنوبی دارای مقرنسکاری می باشد . طبقه سوم شروع برج و طبقه چهارم هر یک دارای دو اتاق یکی در شمال و دیگری در جنوب هستند که ساعت میان دو اتاق مزبور قرار گرفته است .

تزئینات بنا شامل گچبری ، آئینه کاری ، نقاشی ، کاشیکاری ، کارهای چوبی ، مقرنس سازی می باشد .

تعمیرات بنا

تعمیران بنای شمس العماره از سال 1350 آغاز شده که تا کنون ادامه داشته و نزدیک به اتمام است . این تغییرات شامل مراحل زیر می باشد :

1-تقویت اسکلت بنا بصورت آهنکشی قسمتهای مختلف بنا که تیرهای چوبی آن فرسوده شده بود .

2-کانال کشی دور تا دور ساختمان جهت برطرف نمودن رطوبت بنا .

3-بازسازی زیرزمین شامل بازسازی ازاره و‌ آجرکاری سطوح جانبی و زیرسقف‌ها .

4-بازسازی نماها شامل آجرکاریها و کاشیکاری کتیبه ها و پشت بغلها و خورشیدها .

5-تعمیرات بدنه : شامل آئینه کاری ، گچبری و نقاشی و کار در چوبی .

6-مفروش نمودن کف های داخلی با کاشی .

گزارش تعمیرات نیمه اول سال 62

الف:کف سازی :

1-تعویض قسمتی از آجرهای فرسوده کف حیاط جلوی تالار آئینه .

2-بندکشی و تعویض قسمتی از سنگهای کف انبار .

3-تعویض آجرهای فرسوده کف حیاط پشت نما .

ب-تعمیرات درها و پنجره ها

1-لولا کردن و رنگ کاری پنج بنفت در زیرزمین با نصف قفل

2-ساختن دو عدد پنجره نمای جنوبی

ج-تعمیرات آئینه کاری :

1-تثبیت سقف یکی از اتاقهای آئینه در اثر بمب گذاری در حال ریزش بود .

2-ادامه تعمیرات آئینه کاری تالار اصلی .

مشخصات مصالح بکار رفته در بنا

الف: آجر

تاریخچه کوتاهی درباره پیدایش آجر در آثار ایران : پیشینه و ساخت آجر به سالهای باستان می رسد و به موجب مدارک موجود پیدایش و مصرف آجرپیش از تاریخ و هزاران سال قبل از آن بوده است .

در ادوار باستان در کناره رودهای دجله و فرات و پس از طغیان آنها ، مقدار زیادی گل و لای بر سطح زمین رسوب می کرد . این رسوبات که دارای چسبندگی خاص بودند و پس از اینکه در اثر تابش خورشید آب گل و لای آنها تبخیر می شد ، ترکهایی به وجود می آمد که لای خشک به صورت مکعبهای نامنظم در می آمد که این ترکیب به علت چسبندگی زیاد که از خاک و املاح آن به دست می آمد ، به صورت ملات جهت دیوارهای گل چینه ای در آن در آن روزگار مصرف می شد .

هنر آجرکاری دوره قاجاریه : هنر آجرکاری دوره قاجاری نه به پایه دوران شکوفای آجر کاری دوره سلجوقی و نه در مقیاس دوره سلجوقی و نه در مقیاس دوره هنر آفرینهای آجری بسیار متنوع دوره صفویه بوده است .

اما در دوره قاجاریه کارهای آجری با نقوش متنوع و نو نیز رواج گرفته و از آجر و نقشه ای در آن در نمود نمای بناها هر چند که در متن آجرکاریها به شکل گسترده و یا در حالت قالب سازی از نقش کاشی و کاربرد کاشیکاری و یا مواردی دیگر استفاده شده است . اما در حاشیه قابها و سرپایه و کلاف کتیبه های کاشی و چهارچوب پشت بغل‌ها و اسپرها از آجر تراش پیشبرد در ترکیب ساده و یا نقش دهی در بناها استفاده فراوان برده شده است .

ب : آهک

تاریخچه پیدایش آهک : آهک فراورده ای است که پیش از پیدایش تاریخ برای بشر شناخته شده است گفته می شود انسانهایی که بصورت چادر نشینی روزگار می‌‌گذرانده اند ، برای پختن غذا زمین را کنده و اجاق می ساختند مسلماً در این حالت سنگهای آهکی در اثر حرارت پخته شده از سنگ به آهک نشکفته تبدیل شده است . پس از کوچ کردن افراد در اثر بارندگی آهکها پخته شده به صورت شکفته در آمده در اثر شستن آنها به وسیله باران و پر شدن اجاقها از خاک و شن اطارف آهک ترکیبی سخت بدست آمده است . پس از بازگشت چادر نشینها محل سابق و جستجو برای زندگی در مکانهای قبلی متوجه این پدیده شده اند . از آنجائی که انسان همواره جستجوگر بوده است ، به این دگرگونی و پخته شدن سنگ آهک پی برد . پس از تکامل زندگی ، برای ساختن سرپناه و بالاخره خانه های مسکونی از این ملات به عنوان مواد چسبنده و مقاوم بویژه در مقابل رطوبت استفاده فراوان شد .

گفته می شود روش پختن آهک را یونانیها از ایران و رومیان از یونانیها آموختند . همزمان مصریان با داشتن سنگ آهک بناهای خود را از ملات گچ ساخته اند و چینی ها در ساختن برجهای دیواری که 200 سال قبل از میلاد بنا شده ، ملات آهکی را بکار برده‌اند اما همانطوری که اشاره شد مصرف آهک در بناهای ایران ، قدمتی بیشتر از زمانهای ذکر شده دارد .

مصرف آهک : ملات آهکی در پی سازی و کرسی چینی و دیوارسازی در بناهای قدیمی بکار رفته است . از وجود ملاتهای آهک برای ساختمان پلهای سنگی بر روی رودخانه ها و بعضی موارد برای استفاده در سدهای آجری و بالاخره در ساختمان بناها و مجاری و منافذ آب . همچنین در آب انبارها و بسیاری دیگر از بناها استفاده شده است . امروزه نیز آهک یکی از مصالح مفید و موثر در ساختمان می باشد .

ج : گچ

تاریخچه پیدایش گچ :

به طوری که از شواهد زندگی و حیات مشخص می گردد تاریخ پیدایش از گچ به پیش از ساختن خشت و پختن آن به صورت آجر می رسد .

انسانهایی که در صحراها روزگار می گذرانیده اند بدون سرپناه زندگی می کردند . در زمستان و فصول سرد برای مقابله با سرمایه به روشن کردن‌اتش روی آورده و در جوار شعله های آتش زندگی را می گذراندند . مسلماً آتش در ملی گود و در زمین و یا به صورت اجاق دارای دوامی بیشتر بوده است .

گچ و خاک دارای انواع مختلفی بوده که یکی از انواع آن گچ خاکی یا کلوخی می‌باشد . این عنصر در مجاورت آتش کم پخته شده . پس از گرفتن آب که می تواند ناشی از بارندگی باشد یا جابجایی و ورز غیره مستقیم ، خودگیری خود را انجام می‌‌دهد  انسانهایی در آن زمان این پدیده را حس کرده و متوجه پیدایش گچ شده اند که با شکل گرفتن تمدن و ساختن سرپناه از این ماده برای اتصال آجرها جهت رجهای دیواریها و بعدها به شکل عنصری موثر در بناها مورد استفاده قرار گرفت . از این لحاظ در قدیمی ترین بنای دنیا ، یعنی «اهرام ثلاثه» مصر که سابقه نزدیک به چهار هزار و پانصد ساله دارد ، به عنوان مواد چسبنده مقاوم بعد از ازاره در بین سنگها و جهت کلاف سازی آنها استفاده شده است . در آثار بدست آمده از اکتشافات سده سیزدهم در هزاره اول قبل از میلاد در شهر دورانتاشی و در معبد شاهان ایلامی در بنای چغازنبیل در هفت تپه خوزستان ، وجود ملات گچ و کاربرد آن باعث ساخت و استقرار قوسهای سهمی شده است . همچنان کاربرد گچ در پوشش قوسی کانالها در قسمتی از بناهای تخت جمشید از دوره هخامنشی با یادگار مانده است . ملات گچ در دوره ساسانیان در اسکلت سازی بناها و همچنین جهت نما سازی به شکل حرکت گلهای «روزاس» کاربرد فراوان داشته است .

به طور کلی از ملات گچ در پوشش قوسها و طاقهای رفیع و پوشش شبستانها و ایوانهای بلند و گنبدهای آجری و در اسکلت بناهای اسلامی و در ادوار مختلف بعد از اسلام استفاده بسیار فراوان شده و باید گفت که این ملات ، از عناصر لاینفک و از مصالح مهم ساختمانی از روزگار باستان تا امروز بوده است .