دانلود مقاله نقشه کشی صنعتی در محیط

نقشه کشی صنعتی در محیط Drawing اهداف این فصل در تمرین عملی این فصل چگونگی تهیه نقشه های دو بعدی از تنادهای مختلف یک قطعه را تجربه خواهید کرد.

علاوه بر این اضافه کردن جزئیاتی از نظیر اندازه گیریها، تلرانس گذاریهای هندسی و دیگر نمادهای متداول در نقشه کشی صنعتی را به این نقشه ها خواهید آموخت.

قطعه ای که در تمرین عملی این فصل با‌ آن کار می کنیم همان قطعه ماشینکاری شده است که در بخش قبل مدل سازی کردید.

نکته ای که قبل از شروع به کار باید یادآوری کنیم ارتباط مستقیم محیطهای Part، Drawing و Assembly است.

به این ترتیب برای اندازه گیری نقشه های دو بعدی از همان اندازه گیریهای مدل سه بعدی در محیط Part یا Assembly استفاده می کنیم و هر تغییر در هر یک از محیطها در دیگران نیز مستقیماً انعکاس می یابد.

ابزار و دستوراتی که در تمرین عملی استفاده می کنیم بیشتر متعلق به نوار ابزارهای Drawing و Annotation می باشند پس بهتر است قبل از شروع کار با انتخاب View، Toolbars آنها را فعال کنید.

1-6) تمرین عملی 1-6) باز کردن یک پرونده جدید از نوع Drawing 1)File، New، Draw.

2) در کادر بازشده گزینه Standard Format را انتخاب کنید و سپس قالب بندی استاندارد D-Landscape را انتخاب کنید سپس دکمه OK را کلیک کنید تا برگه ای جدید با قالب بندی انتخاب شده باز شود.

1.

6 3) در مکانی دلخواه از برگه باز شده کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.

4) در کادر بازشده (با نام Sheer Setup) در قسمت Type Projection نوع چیدمان نماهای اصلی (بالا، راست، جلو) را Third angle انتخاب کنید.

در این نوع چیدمان نمای جلو از قطعه در گوشه پایینی و سمت چپ نقشه قرار می گیرد.

در حالی که در نوع First angle نمای جلو در گوشه بالایی سمت چپ قرار می گیرد.

5) دکمه OK را کلیک کنید.

نکته: در این بخش از سیستم استاندارد ANSI و واحد اینچ برای واحد طول استفاده می شود.

پس توصیه می شود قبل از شروه کار تنظیمات مربوطه را انجام دهید.

6) در زیر نمای عمومی از برگه ای از نوع D-Landscape را مشاهده می کنید.

هر برگه از دو لایه جلویی و عقبی (Front Layer, Back Layer) تشکیل شده است.

نقشه هایی که از نماهای مخحتلف یک قطعه تهیه می شود برروی لایه جلویی ایجاد می شوند.

ولی جزئیات مربوط به قالب بندی برگه در لایه عقبی که اصطلاحاً قالب بندی برگه (Sheet Format Layer) خوانده می شود ذخیره می شود و برای هر گونه ویرایش قالب بندی برگه باید این لایه را بالا آورد.

برای بالا آوردن این لایه باید برروی برگه کلیک راست کرد و گزینه Edit Sheet Format را انتخاب کنید.

3.

6 2-6) ویرایش قالب بندی برگه 1) به وسیله دستور Zoom to area و یا Zoom In/Out (هر دوی این دستور در ذیل گزینه Modify از منوی View موجود می باشند و در نوار ابزار View نیز به وسیله آیکون های شبیه ذره بین مشخص شده اند.

جدولی که در گوشه پایینی و سمت راست نقشه وجود دارد را بزرگ کنید.

4.

6 2) برروی برگه کلیک راست کنید و از منوی باز شده گزینه Edit Sheet Format را انتخاب کنید.

بدین ترتیب لایه عقبی برگه بالا آورده می شود و این لایه که تا به حال فقط خواندنی بود، آماده ویرایش می گردد و می توانید متون و یا خطوط دلخواه را به آن بیفزایید و یا از آن حذف کنید.

3) برای مثال برروی عبارت COMPANY NAME دوبار پشت سر هم کلیک کنید و نام شرکتی که در آن فعالیت دارید را وارد کنید و پس از اتمام کار برروی مکانی دلخواه در برگه کلیک کنید.

5.

6 4) آیکون دستور Text را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotations، Notes را انتخاب کنید.

5) در ناحیه خالی که در زیر نام شرکت وجود دارد کلیک کنید (این ناحیه با نام TITLE مشخص شده است) و نام قطعه ای که قصد دارید از آن نقشه تهیه کنید را وارد کنیدا برای مثال در این تمرین عملی عنوان Machined block که در واقع نام پرونده همان قطعه ماشینکاری شده بخش 4 می باشد را وارد کنید.

6) می توانید با غیرفعال نمودن گزینه Use Document Font و کلیک کردن دکمه Font در کادر باز شده (با نام Note) نوع قلم و اندازه آن را برای متنی که می خواهید وارد کنید تغییر دهید.

7) پس از وارد کردن متن دکمه OK را در کادر Note کلیک کنید.

6.

6 3-6) برگشت به لایه جلویی برگه 1) اکنون یکبار برروی مکانی دلخواه در برگه کلیک راست کنید و گزینه Edit Sheet را انتخاب کنید.

2) بدین ترتیب لایه جلوئی دوباره بالا آورده می شود و لایه قالب بندی (عقبی) به جای اصلی خود برمی گردد و در حالت فقط خواندنی (Read Only) قرار می گیرد.

4-6) وارد نمودن قطعه ازر محیط Part به داخل محیط Drawing 1) File، Open، Machined block را انتخاب کنید تا پرونده مربوطه به قطعه ای که در بخش 4 مدل سازی نمودید باز شود.

2) Window، Tile Horizontaly را انتخاب کنید تا پنجره مربوط به محیط Drawing و پنجره محیط Part با هم در یک صفحه تصویر نمایش داده شوند.

7.

6 3) به وسیله تکنیک کشیدن و رها کردن (drang and drop) که قبلاً بارها انجام داده اید، به وسیله ماوس نام قطعه داخل محیط Part را از نمودار درختی انتخاب کرده و پس از کشیدن در داخل محیط Drawing راها سازید.

بدین ترتیب نرم افزار به طور خودکار سه نمای اصلی از قطعه (جلو، بالا، راست) را در محیط Drawing برروی برگه بازشده ایجاد می کند.

با توجه به آنکه نوع چیدمان نماها را Third Angle انتخاب نمودید.

مشاهده می کنید که نمای جلو از قطعه در گوشه پایین سمت چپ برگه جای می گیرد و نمای بالا و راست به ترتیب در بالا و سمت راست نمای جلو قرار می گیرند.

8.

6 4) توجه داشته باشید که نمای بالا و راست با نمای جلو تراز می گردند و کاملاً به آن متصلند به طوری که وقتی نمای جلو را حرکت دهید دو نمای دیگر نیز به گونه ای حرکت می کنند که دوباره با آن تراز گردند.

5) نمای راست تنها می تواند به سمت چپ و یا راست حرکت کند و به همین ترتیب نمای بالا نیز تنها می تواند به سمت بالا و یا پایین حرکت داده شود.

6) در مراحل بعدی چگونگی تغییر این محدودیتها و وابستگیها را خواهید آموخت.

9.

6 5-6) ایجاد نمای ایزومتریک به وسیله دستورNamed View 1) آیکون دستور Named View را در نوار ابزار Drawing کلیک کنید و یا Inser، Drawing Views، Named View را انتخاب کنید.

2) برروی یکی از کادرهای مستطیل ی که به دور از هر یک از نماها موجود می باشد کلیک کنید.

3) بدین ترتیب کادر کنترل خصوصیات دستور Named View ظاهر می گردد.

4) در کادر باز شده در قسمت View Orientation گزینه Isometric را انتخال کنید.

5) بدین ترتیب نمای ایزومتریک از قطعه تولید می شود و می توانید آن را در مکان دلخواه قرار دهید.

به همین ترتیب می توانید دیگر نماهای فرعی (چپ، پایین، تریمتریک، دیمتریک، عقب) از قطعه را به وسیله دستور Named View تولید کنید.

(مطابق 13.

6) 10.

6 11.

6 12.

6 6-6) تغییر مقیاس بزرگنمایی نماها 1) برروی کادر مستطیل ی که در اطراف نمای ایزومتریک موجود می باشد کلیک نمایید تا سبزرنگ گردد.

2) بدین ترتیب کادر Named View بار دیگر در سمت چپ تصویر ظاهر می گردد.

3) در کادر بازشده قسمت Custom Scale را فعال کنید و مقیاس 1:1 را به مقیاس 1:2 تغییر دهید.

بدین ترتیب نمای انتخاب شده به اندازه اندازه پیشین خود درمی آید.

13.

6 4) اگر می خواهید به یکباره مقیاس بزرگنمایی کلیه نماهای موجود را تغییر دهید می توانید برروی برگه کلیک راست کرده و گزینه Properties را از منوی بازشده انتخاب کنید.

سپس در کادری که باز می گردد در قسمت Scale مقیاس بزرگنمایی را تغییر دهید.

این کادر که در 14.

6 نشان داده شده است همان کادری است که در ابتدای بخش آن را ظاهر ساختید.

14.

6 7-6) حرکت نمادها 1) برای حرکت دادن هر یک از نماها ابتدا کادر اطراف هر یک از آنها را انتخاب کرده و سپس نشانگر ماوس را برروی کادر انتخاب شده حرکت دهید تا به صورت این نماد تغییر دهد.

به محض آنکه نشانگر ماوس تغییر داد می توانید نمای مورد نظر را جا به جا کنید.

البته همان طور که گفتیم با تغییر مکان جلو، دو نمای دیگر نیز به گونه یا حرکت داده می شود که با آن همتراز گردند.

15.

6 2) اما با حرکت دادن نماهای راست و یا بالا دیگر نماها تغییر مکان داده نمی شوند.

ضمن اینکه این نماها تنها می توانند در راستای خط فرضی که آنها را به نمای جلو متصل می کند حرکت کنند.

16.

6 البته این محدودیتها و وابستگیها بین نماها را می توان از بین برد.

در مرحله بعد چگونگی این کار توضیح داده شده است.

8-6) شکستن قیود بین نماها 1) برروی کادر مستطیل دور نمای بالا (Top) کلیک راست کنید و در ذیل گزینه (Alignment از منوی باز شده، گزینه Break Alignment انتخاب کنید.

2) بدین ترتیب دیگر می توانید نمای بالا در هر جهت دلخواه حرکت دهید زیرا قید همترازی که قبلاً بین این نما و نمای جلو برقرار بود شکسته شده است.

در این حالت اگر نمای جلو را حرکت دهید دیگر نمای بالا به همراه آن حرکت داده می شود.

17.

6 برای اینکه دوباره قید همترازی بین نمای بالا و جلو برقرار سازید و برروی کادر اطراف آن کلیک راست کنید و در ذیل گزینه Alignment از منوی باز شده گزینه Default Alignment را انتخاب کنید.

9-6) ایجاد یک نمای موضعی 1) گاهی در نقشه ها لازم می شود که جزئی از یک نما را در مقیاسی بزرگتر نمایش داد.

به نمایی که در آن برروی جزئی از یک ترسیم تمرکز می شود اصطلاحاً نمای موضعی (Detail View) گفته می شود.

برای ایجاد این نوع نما دستوری با نام Detail View پیش بینی شده است.

آیکون این دستور در نوار ابزار Drawing موجود می باشد.

در زیر با یک مثال چگونگی ایجاد نمای موضعی توضیح داده شده است.

18.

6 2) مطابق با 19-6 به وسیله Circle دایره ای برروی نمای بالا از قطعه رسم کنید.

19.

6 3) حال آیکون دستور Detail View را در نوار ابزار Drawing کلیک کنید و یا Insert، Drawing Views، Detail View را انتخاب کنیدو بدین ترتیب نمای موضعی به طور خودکار ایجاد شده و می توانید آن را در سمت چپ نمای بالا قرار دهید.

20.

6 اگر کادر اطراف نمای موضعی ایجاد شده را انتخاب کنید کادر کنترل خصوصیات Detail View در سمت چپ تصویر ظاهر می گردد.

در این کادر می توانید با انتخاب گزینه Full Outline دایره ای که در ابتدا برای ایجاد نما رسم کردید را در دور نمای تولید شده ظاهر کنید.

همچنین با انتخاب گزینه Custom Scale می توانید مقیاس بزرگنمایی نما را نیز تغییر دهید.

برای مثال با تغییر مقیاس 1:1 به 2:1 می توانید اندازه نمای موضعی را دو برابر کنید.

22.

6 21.

6 10-6) ایجاد یک نمای تصویر شده 1) به وسیله دستور Project View می توانید هر یک از نمادها را در جهات مختلف تصویر کرد.

آیکون این دستور در نوار ابزار Drawing موجود است.

در زیر برای نمونه یک نمای تصویر شده از نمای جلو را ایجاد می کنیم.

23.

6 2) ابتدا کادر مستطیل دور نمای جلو را انتخاب کنید.

24.

6 3) سپس آیکون Project View را کلیک و یا Inset، Drawing View، Project View را برگزینید.

بدین ترتیب پیش نمایش نمای تصویر شده به نشانگر ماوس متصل می شود و با حرکت دادن آن ماوس می توانید نمای تصویر شده را از جهات مختلف ببینید.

در زیر نمای تصویر شده از سمت چپ نمای جلو تهیه شده است.

4) نمای تصویر شده همواره با نمایی که مولد آن بوده است همتراز خواهد بود.

25.

6 11-6) ایجاد یک نمای کمکی 1) یک نمای کمکی شبیه نمای تصویر شده است با این تفاوت که این نما می تواند عمود بر هر لبه انتخاب شده از یک نمای اصلی (جلو، عقب، راست) ایجاد شود.

در واقع این نمای تصویری که ناظری عمود بر لبه انتخاب شده مشاهده می کند را ایجاد می نماید.

دستور مربوط به ایجاد نمای کمکی Auxilliary View نام دارد که آیکون آن در نوار ابزار Drawing می باشد.

26.

6 2) برای مثال لبه زاویه دار نمای جلو را انتخاب کنید.

27.

6 3) آیکون دستور Auxilliary View را کلیک کنید و یا Insert، Drawing View، Auxilliary را انتخاب کنید.

4) به این ترتیب نرم افزار نمایی از دید ناظری عمود بر لبه انتخاب شده ایجاد می نماید، نمای ایجاد شده با خطی عمود بر لبه انتخاب شده همتراز می گردد.

28.

6 12-6) ایجاد نما از یک مقطع برش یافته یکی از نماهای متداول در نقشه کشی صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد نماهایی است که از یک مقطع برش یافته از مدل تهیه می شود.

به این نماها اصطلاحاً نماهای برشی (Section View) گفته می شود.

برای ایجاد این چنین نماهایی دستوری با نام Section View موجود می باشد که آیکون آن در نوار ابزار Drawing موجود می باشد.

در زیر مثالی در این رابطه آورده شده است.

29.

6 1) به وسیله دستور Line خطی مطابق 30.

6 برروی نمای راست رسم کنید به طوری که دقیقاً از مرکز یکی از سوراخهای خزینه ها عبور کند.

30.

6 2) آیکون دستور Section View را انتخاب کنید و یا Insert، Drawing View> Section را انتخاب نمایید.

3) بدین ترتیب پیش نمایشی از نمای برشی به نشانگی ماوس متصل می گردد.

با حرکت دادن ماوس به سمت راست، نمای ایجاد شده را در سمت راست از نمای راست قرار دهید.

نمای برشی به طور خودکار هاشور زده می شود.

4) اگر بخواهید می توانید جهت دید نمای برشی را تغییر دهید.

برای این کار برروی کادر اطراف نمای برشی کلیک کنید تا پنجره Section View ظاهر شود.

در این پنجره Flip directions را کلیک کند تا جهت دید نمای برشی تغییر کند.

31.

6 32.

6 13-6) ظاهر ساختن خطوط پنهان در یک نما 1) کادر نمای جلو را انتخاب کنید 2) آیکون دستور Hidden In Gray را در نوار ابزار View کلیک و یا View، Display، Hidden In Gray را برگزینید.

3) بدین ترتیب خطوط پنهانی که در نمای جلو دیده نمی شود ظاهر می گردند.

33.

6 34.

6 14-6) ایجاد نمایی از پیکربندی دوم اگر به یاد داشته باشید در فصل 13 پیگربندی دیگری علاوه بر پیکربندی پیش فرض با نام GUTAWAY ایجاد نمودیم که در آن قطعه ماشینکاری شده برش خورده بود.

در این قسمت می خواهیم ایزومتریک این پیکربندی را نیز ایجاد نماییم.

1) آیکون دستور Named View را کلیک و یا Insert، Drawing Views، Named View را انتخاب کنید.

2) کادر یکی از نماها را انتخاب کنید تا پنجره کنترل خصوصیات دستور Named View ظاهر می شود.

در این پنجره در قسمت View Orientation گزینه ایزومتریک را انتخاب کنید.

و مقیاس را نیز نسبت به 1:2 تعیین کنید.

3) نمای ایزومتریک ایجاد شده را در زیر نمای ایزومتریکی که قبلاً ایجاد نموده بودید قرار دهید.

36.

6 35.

6 4) حال برروی کادر نمای ایزومتریکی که ایجاد کردید کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.

5) حال در کادر مکالمه بازشده در قسمت Configuration information به جای پیکربندی Default (پیش فرض) پیکربندی (CUTAWAY VIEW) را انتخاب و دکمه OK را کلیک کنید.

بدین ترتیب نمای پیکربندی دوم ایجاد می شود.

37.

6 38.

6 15-6 هاشور زدن سطوح برش خورده 1) در حالی که کلید Ctrl را در صفحه کلید پائین نگه داشته اید، سه سطح برش خورده مدل را انتخاب کنید.

در صورت لزوم می توانید از دستور Filter Face استفاده کنید تا سطوح را به راحتی انتخاب کنید.

2) Insert، Area hatch را انتخاب کنید تا هر سه سطح هاشور زده شوند.

39.

6 تا اینجای کار، نمای عمومی برگه شما باید به 40-6 آورده شود.

40.

6 16-6) تعیین نوع هاشورزدگیها بر اساس استانداردها در نقشه کشی صنعتی برای قطعات با جنسهای متفاوت هاشورهای استانداردی پیش بینی شده است.

به همین سبب در Solidworks نیز برای تعیین نوع هاشورخوردگیها امکاناتی درنظر گرفته شده است.

1) به وسیله دستور ZoomIn/Out تصویر نمای برشی که در کنار نمای راست قرار گرفته است را بزرگ کنید و سپس در ناحیه هاشورخورده آن کلیک کنید.

41.

6 2) از منوی باز شده گزینه Properties را انتخاب کنید.

3) بدین ترتیب کادر مکالمه ای با نام Cross hatch Properties ظاهر می گردد که در آن می توانید الگو، اندازه و زاویه خطوط هاشورها را تعیین کنید.

برای مثال الگوی ANSI38 (Aluminum) را در قسمت Pattern و مقیاس 5/1 را در قسمت Scale و زاویه 90 درجه را در قسمت Angle انتخاب کنید و سپس دکمه OK را کلیک کنید تا تغییرات اعمال شود.

42.

6 نمای برشی پس از تغییر الگوی هاشورها در زیر آورده شده است.

43.

6 17-6) اندازه گذاری نماها از آنجا که محیط Part با محیط Drawing ارتباط مستقیم دارد می توانیم برای اندازه گذاری نقشه های یک مدل در محیط Drawing از اندازه های اصلی در محیط Part استفاده کنیم.

در زیر مراحل اندازه گذاری هر یک از نماها را دنبال می کنیم.

1) کادر نمای راست را انتخاب کنید و سپس Insert، Model Items را انتخاب کنید.

2) در کنار کادر مکالمه گزینه های Dimension، Eliminate duplicate model dimensions را فعال کنید و کلیه گزنیه های دیگر را غیرفعال کنید.

44.

6 3) دکمه OK را کلیک کنید تا نرم افزار به طور خودکار اندازه های مدل اصلی را برروی نمای راست قرار دهد.

با کشیدن (درگ کردن) اندازه ها می توانید آنها را مرتب کنید.

45.

6 با تکرار این مراحل برای دیگر نماها می توانید آنها را هم اندازه گیری کنید.

در زیر تصاویر تعدادی از نماها در حال اندازه گذاری شده نشان داده شده است.

46.

6 نمای کمکی در حالت اندازه گیری شده.

47.

6 نمای برشی در حالت اندازه گذاری شده.

48.

6 نمای بالا در حالت اندازه گذاری شده.

18-6) علامتگذاری مراکز سوراخها در نقشه های صنعتی مراکز سوراخها به وسیله دو خط چین متقاطع مشخص می گردد.

برای اضافه کردن این نماد به نقشه ها دستور Center Mark در نوار ابزار Annitation تعبیه شده است.

49.

6 برای علامت زدن مراکز دایره ابتدا دستور Genter Mark را اجرا کنید (علاوه بر نوار ابزار Annotation از طریق Insert، Annotations، Center Mark نیز قابل اجرا می باشد) و سپس برروی لبه دایره مورد نظر کلیک کنید تا مرکز دایره علامتگذاری شود.

در های زیر مراکز سوراخهای نمای موضعی و نمای راست برای مثال علامتگذاری شده اند.

50.

6 19-6) اضافه کردن نماد جزء مبنا نماد جزء مبنا یکی از نمادهای تلرانس گذاری هندسی می باشد که در نقشه های صنعتی برای تعیین صفحه مراجعه و یا یک جزء مرجع (نظیر یک سوراخ) به کار می رود، کلیه روابط نظیر تعامد، توازی، … نسبت به این مرجع درنظر گرفته می شود.

در این قسمت چگونگی افزودن این نماد به نقشه های صنعتی را خواهید آموخت.

1) آیکون دستور Datum Feature Symbol را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotation، Datum Feature Symbol را انتخاب کنید.

54.

6 2) به ترتیب زیر لبه هایی که باید نماد جزء مبنا به آنها متصل شود را کلیک کنید تا نماد به آنها متصل گردد.

در کادر مکالمه بازشده می توانید برچسب نماد که از یکی از حروف الفبا تشکیل شده است را تغییر دهید.

52.

6 53.

6 20-6) اندازه گذاری سوراخها می توانید نوع سوراخها و اندازه های مربوط به پارامترهای مشخص کننده آنها را در هنگام اندازه گذاری ذکر کنید.

برای مثال می توانید نوع سوراخهای نمای راست که مربوط به خزینه پیچهای سراستوانه می باشد را با نماد استاندارد مربوط به خزینه های استوانه ای مشخص کنید.

برای این کار آیکون دستور Hole Callout را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotation، Hole Callout را انتخاب کنید.

سپس لبه دایره ای یکی از سوراخها را کلیک کنید تا نرم افزار به طور خودکار نماد مربوط به خزینه های استوانه ای را به همراه پارامترهای مشخص کننده آن نظیر عمق، قطر سوراخ و عمق و قطر خزینه استوانه ای درج کند.

21-6) تلرانس گذاری هندسی بعدگذاری و تلرانس گذاری هندسی (Geometric Dimensioning and Toleramcing) یک زبان بین المللی مهندسی است که در نقشه های مهندسی و به منظور توصیف سه بعد قطعه به کار می رود.

نمادهای موجود در این زبان بین المللی قادرند تعاریف جامع و روشنی از جزء به جزء یک قطعه ارائه دهند و بهتر از هر کلمه ای جزئیات مربوط به ساخت قطعه را برای خوانندگان نقشه توصیف کنند.

یک طراح صنعتی و یا هر کس دیگری که با نقشه های صنعتی سر و کار دارد باید با این نمادها آشنا شود.

به علت اهمیت این نمادها در نقشه کشی صنعتی در Solid Works نیز امکان افزوده شدن این نمادها به نقشه های محیط Drawing فراهم شده است.

در این قسمت و قسمتهای بعد شما را با چگونگی اضافه کردن این نمادها در این نرم افزار آشنا می کنیم.

البته واضح است که در این قسمتها قصد آموزش و توصیف این گونه نمادها را نداریم.

1) به وسیله دستور Zoom In/Out نمای جلو از قطعه را بزرگ کنید.

2) لبه بالایی از نمای جلو را انتخاب کنید.

3) آیکون دستور Geometric Tolerance را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotations، Geometric Tolerance را انتخاب کنید.

6 4) بدین ترتیب کادر مکالمه Geometric Tolorance Property ظاهر می گردد که در واقع کتابخانه ای از نمادهای تلرانس گذاری هندسی می باشد.

5) دکمه را که مربوط به کتابخانه نمادهای تلرانس گذاری هندسی می باشد را کلیک کنید.

حروف GCS مخفف کلمات Geometric Control Symbol می باشد.

55.

6 6) از کتابخانه نمادهای تلرانس گذایر هندسی نماد توازی (Parallelsim) انتخاب کنید و دکمه OK را کلیک کنید.

56.

6 7) حال در همان کادر مکلمه Properties در ذیل گزینه Tolerance1 عدد 0.010 را وارد کنید و در ذیل گزینه Primary حروف A را تایپ کنید تا جزء به عنوان صفحه مرجع انتخاب شود.

57.

6 8) دکمه OK را کلیک کنید تا نمادهایی که انتخاب کرده اید در یک کادر کنترل (Control Frame) به لبه بالایی از نمای جلو متصل شود.

58.

6 به وسیله ماوس کادر کنترل نمادهای تلرانس گذاری را بکشید (درگ کنید) و آن را با لبه بالایی از نمای جلو تراز کنید.

59.

6 22-6) اضافه کردن تلرانس های هندسی به اندازه ها 1) کادر اندازه ای که به یکی از خزینه های استوانه اضافه کردید را انتخاب کنید.

2) آیکون دستور Geometric Tolerance را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotations، Geometric Tolerance را انتخاب کنید.

3) دکمه GCS راکلیک کنید تا کتابخانه نمادهای تلرانس گذاری هندسی ظاهر شود.

4) از کتابخانه نمادها، نماد تعامد (Per pendicularity) را انتخاب کنید.

5) در ذیل گزینه Tolerance عدد 005/0 را ورد کنید و در ذیل گزینه Secondary حرف B را تایپ کنید تا صفحه مرجع B به عنوان دمین صفحه مرجع درنظر گرفته شود.

6) دکمه OK را کلیک کنید تا نمادها و اعداد وارد شده در یک کادر کنترل به کادر اندازه متصل گردد و وضعیت سوراخها به طور دقیقتر برای خوانندگان نقشه و استفاده کنندگان آن مشخص شود.

65.

6 23-6) تعیین دقت مجاز اندازه ها 1) در نمای کمکی اندازه بین اضلاع دو مستطیل مجاور (5/0 اینچ) را انتخاب کنید.

2) بدین ترتیب پنجره کنترل خصوصیات دستور Dimension ظاهر می گردد.

در پنجره ظاهر شده در قسمت Tolerance/Percision نوع Bilateral (دو طرفه) را برای تعیین دقت مجاز انتخاب کنید.

سپس در قسمتی که با علامت + مشخص شده است عدد 0 (صفر) را به عنوان حد بالایی دقت و در قسمتی که با علامت – مشخص شده است عدد 005/0 اینچ را به عنوان حد پایینی دقت تعیین کنید و در پایان دکمه OK را کلیک کنید.

61.

6 62.

6 در 63-6 اندازه 5/0 اینچ را پس از تعیین دقت مجاز مشاهده می کنید.

63.

6 3) حال اندازه عرض یکی از مستطیلهای را در نمای کمکی انتخاب کنید.

(25/1 اینچ) 4) این بار در پنجره Dimension نوع Symmetric (متقارن) را انتخاب کنید.

5) در قسمتی که با علامت + مشخص شده است عدد003/0 اینچ را بعنوان دامنه تغییرات دقت وارد کنید.

بدین ترتیب دقت مجاز این اندازه نیز به سبک متقارن در نقشه درج می شود.

64.

6 65.

6 24-6) تعیین سطوحی که به ماشینکاری نیاز دارند 1) به وسیله دستور Zoom In/Out نمای برشی را بزرگ کنید.

2) لبه نشان داده شده در را انتخاب کنید.

66.

6 3) از نوار ابزار Annotation آیکون دستور Surface Finish را کلیک کنید و یا Insert، Annotations، Surface Finish را انتخاب نمایید.

67.

6 4) در ذیل گزینه Roughness، بیشترین زبری سطح را 63 (Max) و کمترین آن را 32(Min) انتخاب کنید.

5) گزینه Always Show Leader را برگزینید تا نماد انتخاب شده به همراه یک پیکان به سطح الصاق شود.

این نماد لزوم ماشینکاری سطح معین شده را با زبری مشخص شده گوشزد می کند.

68.

6 69.

6 25-6) اضافه کردن نمادهای بدون بعد 1) آیکون دستور Dimension را کلیک کنید و یکی از دایره های نمای موضعی را اندازه گیری کنید.

2) در پنجره کنترل خصوصیات دستور Dimension در قسمت Dimension text قبل از عبارت عبارت 4X را وارد کنید 3) سپس در قسمت خالی زیرین، عبارت 4PLCS را وارد کنید.

4) دکمه OK را کلیک کنید تا این نمادها به عدد اندازه اضافه شود.

70.

6 71.

6 26-6) اضافه کردن یاداشتهای ضمیمه به نقشه در صورتی که نیاز داشته باشید توضیحات تکمیلی نظیر نوع استانداردهای به کار گرفته شده و واحدهای اندازه گیریها و … را به نقشه ضمیمه کنید می توانید به وسیله دستور Text که قبلاً هم از آن استفاده کرده اید یادداشتهای ضمیمه را در گوشه ای از نقشه درج کنید.

1) مثلاً آیکون دستور Text را در نوار ابزار Annotation کلیک کنید و یا Insert، Annotation، Note را برگزینید.

72.

6 2) حال گوشه پایینی از سمت چپ نقشه را کلیک کنید و متن زیر که حاوی توضیحاتی تکمیلی در مورد نقشه (نظیر نوع استانداردهای به کار گرفته شده، صافی سطوح…) می باشد را تایپ کنید.

Notes: UNLESS OTHERWISE SPECIFIED INTEPRET DRAWING PER ANSI STANDARDS.

DIMENSIONS ARE IN INCHES.

BREAK ALL SHARP EDGES WITH R.025 MAX.

ALL C’BORES ARE CONCENTRIC WITHIN 0.003 MAX.

می توانید با کلیک کردن دکمه Font در کادر مکالمه NOTE نوع قلم و اندازه قلم را نیز تعیین کنید.

NOTES: UNLESS OTHERWISE SPECIFIED INTERPRET DRAWING PER ANSI STANDARDS.

DIMENSIONSN ARE IN INCHES.

ALL C’BORES ARE CONCENTRIC WIRHIN 0.003 MAX BREAK ALL SHARP EDGES WITH R.025 MAX.

73.

6 27-6) ذخیره پرونده آنچه در این فصل در مورد ایجاد نماها و تلرانس گذاریهای هندسی، اندازه گذاری و … آموختید تنها برای آشنایی شما با چگونگی استفاده از این امکانات بود.

ولی شما می توانید خود با جستجوی بیشتر تمرینات متنوع تری را برای خود طراحی کنید و انواع دیگری از تلرانس گذاریها و نمادگذاریها را تجربه کنید.

حال می توانید نقشه ای که ایجاد نمودید را ذخیره کنید.

1) File، Save As، Maching Black Detailing ، Save.

74.

6 بخش 7 تبدیل ترسیمات دو بعدی به مدل های سه بعدی اهداف این بخش در بیشتر نرم افزارهای کاربردی برای ایجاد ارتباط بهتر با دیگر نرم افزارها امکان فراهم نمودن ورود (import) پرونده های برخی از نرم افزارهای دیگر و همچنین امکان صدور (Export) پرونده های خود را به سایر نرم افزارها برای کاربران فراهم می آورند.

در Solidworks نیز امکان ورود پرونده ها از سایر نرم افزارهای متداول در طراحی صنعتی به محیط Solidworks و همچنین صدور پرونده های Solidworks به آنها پیش بینی شده است.

برای مثال کاربرانی که ترسیمات دو بعدی خود را در محیط Autocad انجام می دهند می توانند ترسیمات خود را در محیط Part و Drawing از Softworks وارد کنند.

همچنین امکان صدور پرونده هایی که در محیط Drawing تهیه شده اند به محیط Autocad فراهم شده است.

به همین ترتیب برای سایر نرم افزارهای مدل سازی و نقشه کشی نظیر Mechanical Desktop، Solid Edge، Auto desk Inventor و … این امکان فراهم آورده شده است.

البته بسته به نوع کار نرم افزارها تنها امکان ورود و صدور برای برخی از محیطهای Part، Drawing و یا Assembly درنظر گرفته شده است.

برای مثال در مورد نرم افزار Mechanical desktop که نرم افزار مدل سازی سه بعدی است تنها امکان ورود پرونده هایی این نرم افزار به محیط Part و Assembly پیش بینی شده است.

در جدول 1-7 امکان صدور و ورود پرونده ها در نرم افزار Solidworks نسبت به چند نرم افزار کاربردی متداول دیگر آورده شده است.

علامت X به معنی پشتیبانی Solidworks از ورود و یا صدور پرونده ها در رابطه با نرم افزار ذکر شده می باشد.

جدول 1.

7 در تمرین عملی این فصل چگونگی ورود یک ترسیم دو بعدی ایجاد شده در Autocad را به محیط Part توضیح می دهیم.

سپس به وسیله نوار ابزار 2D to 3D که از امکانات جدید ارائه شده در نسخه Solidworks 2001 Plus به بالاتر می باشد، ترسیم دو بعدی وارد شده را به یک مدل سه بعدی تبدیل می کنیم.

نکته: با توجه به کارایی بالای نوار ابزار 2D to 3D که می توان گفت یکی از بزرگترین نکات تمایز بین نسخه 2001 و 2001 Plus می باشد تصمیم گرفتیم شما را با این ابزار نیز آشنا کنیم.

البته آنچه در مورد وارد نمودن ترسیم دو بعدی Autocad به محیط Part گفته می شود توسط همه نسخه قابل پشتیبانی است و تنها در نسخه 2001 نوار ابزار 2D to 3D وجود ندارد و برای دسترسی به آن باید نسخه 2001 Plus به بالا را نصب کنید.

این بخش می تواند به خصوص برای کاربران Autocad که یکی از متداولترین نرم افزارهای ترسیم دو بعدی می باشد بسیار مفید باشد.

تمرین عملی 1-7) ایجاد یک ترسیم دو بعدی در Autocad ابتدا سه نمای اصلی از یک قطعه را در محیط Autocad رسم نمایید.

در 1-7 نمونه ساده ای آورده شده است.

در صورت لزوم ترسیمتان را اندازه گیری کنید.

برای مثال در 1-7 می توانید طول مستطیلها را 3 اینچ و عرض آنها را 2 اینچ درنظر بگیرید و به همین ترتیب با توجه به اینکه سه ترسیم سه نمای جلو، بالا و راست از یک قطعه می باشند بقیه اجزاء را طوری اندازه گیری کنید که قابل انطباق بر هم باشند.

7 پس از رسم ترسیم دو بعدی مورد نظرتان آن را بر روی حافظه کامپیوتر خود ذخیره کنید و مکان آن را به خاطر بسپرید.