دانلود مقاله مدیریت آموزشی

پیشنیه مدیریت آموزشی نهضیت مدیریت علمی و اصولی که تبلیغ می کرد مدیریت آموزشی را متأثر ساخته و توجه اندیشمندان و محققان آموزشی را به خود جلب نمود.

هواداران مدیریت علمی در نظامهای آموزشی به کاربرد اصول آن همت گماشتند.

آنها مدرسه را مشابه کارخانه تلقی می کردند که در آن دانش آموران مانند مودا خام، باید در فراگیری آموزش و پرورش، متناسب با کیفیات و مشخصات مورد انتظار جامعه تغییر و تحول پیدا کنند.

بنابراین نظامهای آموزشی باید برای تحقق این هدف، کارکنان واجد صلاحیت، ابزارها و روشهای فنی ویژه مورد نیاز با معیارها و استانداردهای از پیش تعیین شده فراهم سازند.

با تلاش و همت این افراد، در تاریخ مدیریت و رهبری آموزشی ایالات متحده دوره‌ای به وجود آمد که عصر پرستش کارآئی نام گرفت.

طالبان اولیه مدیریت آموزشی، گرچه دقت نطر مهندسان انسان را نداشتند ولی همانند مدیران عملی تیلور رفتار سازمان آموزشی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دادند، و سعی می کردند که اصول مدیریت علمی را در محیط های آموزشی پیاده کنند.

و پیشنهادهایی در جهت انجام امور به حداکثر رساندن کارآیی اراده‌اند.

تجزیه و تحلیل مدارس به سویله ریموند کالاهان در سالهای 1910 تا 1930 فعالیتهای غلمی متأثر اصول مدیریت علمی را به خوبی نشان می دهد.

با این حال تا سال 1940 مدیریت آموزشی تحت تأثیر مطالعات هارتون قرار داشت.

مدیریت دموکراتیک تصمیم‌گیری دموکراتیک و تدریس دموکراتیک شعار این دوره بود تا سال 1950 مدیریت آموزشی بیشتر تحت تأثیر فرضیه های تئوریک قرار داشت.

ولی در سالهای 1950 تا 1960 رفتار گرایان پا به عرصه وجود گذاشتند و نهضتی جدی برای مطالعه و تدریس مدیریت آموزشی به وجود آوردند و از این طریق مفاهیم زیادی از دیگر رشته های علمی در مورد و مدیریت آموزشی گردآوری شد.

در دهه 1970 بحرانهای اجتماعی و سیاسی مانند بحرانهای نفتی و رکور اقتصادی در غرب مطالعات تئوریک و عملی در مدیریت آموزشی را تحت تأثیر قرار داد و انتقاداتی نیز بر رویکرد علوم رفتاری مطرح گردید به طوری که «گریفتیز» مدیریت آموزشی را تا سال 979 به عنوان رشته ای در آشوب روشنفکری توصیف می کند.

ولی در سال 1979 با انتشار مقاله ای از طرف وران ادمونرز که رهبری قوی داری در یکی از خصوصیات مدارسی که در زمینه تدریس، اثر بخش بودند معرفی کرد.

این موضوع نقطه عاطفی شد که توجهی تجدد به مدیریت آموزشی را جلب نمود و در اواسط دهه 1980 منجر به ظهور رهبریت آموزشی تدریس گرا گردید که استاندارد آموزشی جدیدی برای مدیریت تعیین می کرد.

در این الگو مدیر مهمترین منبع دانش برای رشد برنامه های آموزشی مدرسه تلقی می گردید.

در ایالات متحده مراکز آموزشی ایجاد گردید که بتواند توانایی هایی از قبیل توانایی بهبود بخشیدن روشهای تدریس معلمین و ...

داشتن انتظاراتی بیشتر از عملکرد معلمین و دانش آموزان سرپرستی نزدیک در کلاسهای درس، هماهنگی مواد درسی نظارت بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را در مدیران پرورش دهند.

به لحاظ ظهور متغیرهای محیطی جدید در دهه 1990، بطور کلی عقیده گروهی بر این است که نظام آموزش و پرورش دانش اموزان را به طور کارا و مؤثر برای ایفای نقششان در جامعه آینده آماده نمی کند، از این رو سیاستگذاران آموزشی بر آن شدند تا فرصتهای اساسی و زیربنای آموزشی و پرورش را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهند.

پیشنهادهای این افراد بر این فرض استعداد است که نیاز بیشتری به روشهای پویا وجامع در تدریس و یادگیری وجود دارد، در نتیجه مواردی چون تفویض اختیار از نواحی آموزش و پرورش به ندارس در ارتباط با تصمیم گیریهای مرتبط با مواد درسی، افزایش نقش معلمین و والدین در فرآیند تصمیم گیری و تأکید بیشتر بر تدریس پویا و یادگیری فعالانه را پیشنهاد می کنند.

اداره مراکز آموزشی از گذشته های دور یعنی از همان زمان که اولین آموزشگاه های بوجود آمده صورت می گرفته است.

اما توجه بیش از حد به مدیریت آموزشی در واقع بعد از انقلاب صنعتی در قرن هجدهم و شروع آموزش و پرورش همگانی آلمان، انگلستان، فرانسه و آمریکا بود که به تربیت مدیران آموزشی همت گماردند.

درکشور ما توجه به مسأله مدیریت آموزشی تقریباً از 35 سال پیش ابتدا از طریق ورودی و سپس ایجاد رشته های تحصیلی دانشگاهی آغاز گردید.

اخیراً در پی گسترش روز افزون نظام آموزشی ضرورت بهسازی کیفیت نتایج آموزشی مسئله مدیریت و رهبری آموزشی در آموزش و پرورش بارندگی و رشد توسعه اقتصادی و...

توجه چندانی نداشته است.

اکنون با تغییرات و تحولات جهانی و اجتماعی دریافته است که مدیریت آموزشی فعالیتی است پویا که باید همه وظایف مربوط به آن مانند:برنامه ریزی«تعیین هدفها»، سازماندهی، هماهنگی، هدایت، و رهبری، نوآوری و ایجاد انگیزه و ..و کاملاً در نظر گرفت.

تعریف مدیریت آموزشی مدیریت با توجه به آموزشهای حاکم بر جوامع و زیربنای اعتقادی و فلسفه اجتماعی آن تعریف می شود به زعم دکتر کمبل و این مدیریت آموزشی دارای معانی و مفاهیم مختلفی است و هرکس برحسب تجربیات و احتیاجات و مقاصد خود برای آن مفهومی را در نظر می گیرد.

فرهنگ لغات بین المللی تعلیم و تربیت مدیریت آموزشی راه بکار بردن تکنیکها و روشهای اداره سازمان های تربیتی با در نظر گرفتن هدفها و سیاستهای کلی تعلیم و تربیت تعریف می کند.

از نظر کنزویچ مدیر آموزشگاهی فرآیند اجتماعی مربوط به هویت دادن، نگهداشتن، برانگیختن کنترل کردن و وحدت بخشیدن تمام نیروهای رسمی و غیر رسمی انسانی و مادی سازمان یافته در یک نظام واحد و یکپارچه می باشد که برای دستیابی به هدفهای از پیش تعیین شده طراحی است.

دکتر میر کمالی مدیریت آموزشی را«فرآیندی اجتماعی می داند که با بکارگیری و مهارتهای علمی، فنی و هنری کلیه نیروهای انسانی و مادی را سازماندهی و هماهنگ نموده و با فراهم آوردن زمینه های انگیزش رشد، با تأمین نیازهای منطقی فردی و گروهی معلمان، دانش آموزان و کارکنان به طور صرفه جویانه به هدفهای تعلیم و تربیت می رسد.» دکتر واینر بر این اعتقاد است هر عملی که بتواند معلم را در امر آموزش یک قدم پیش‌تر ببرد مدیر و رهبر آموزی خوانده می شود»هدایت و رهبری آموزش در محیط مدرسه محدود به فردی که عنوان مدیر یا راهنما را دارد نمی شود.

از نظر وی رئیس آموزش و پرورش، مدیر مدرسه، دبیران، متخصصین وسایل سمعی و بصری فیلم های آموزشی، کتابدار و حتی سرایدار مدرسه که بتواند قدم در امر آموزش بردارد رهبر و مدیر آموزش تلقی می گردد به این دلیل که هر یک از آنان به گونه های مختلف می‌توانند دبیرران و همکاران خودشان را در جهت آموزش دانش آموزان یاری کنند.

دکتر علاقه بند در تعریف مدیریت آموزشی می گوید: مدیریت آموزشی عبارت است از فرآیند برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت، نظارت ارزشیابی و در مجموع اداره کردن کلیه امور و فعالیت های مربوط به اموزش و پرورش در کتاب رهبری و مدیریت آموزشی تألیف دکتر سید محمد میر مکالی مدیریت آموزشی اینچنین شده است: مدیریت آموزشی فرآیندی است اجتماعی که با استفاده از دانش مدیریت و تجربه عملی و با آگاهی و بهره گیری از علوم تربیتی، کلیه امکانات و منابع مادی و انسانی در جهت تقویت و یاری و بهبود تعلیم و تربیت هم سو و هماهنگ نموده و برای رسیدن به اهداف آموزشی محیط مساعد مناسب را فراهم می سازد.

در کتاب مدیریت در آموزش و پرورش تألیف آقای دکتر صافی ص 9 مدیریت آموزشی اینچنین تعریف شده است: «مدیریت آموزشی عبارتست از کاربرد اصول، نظریه ها و روشهای مناسب مدیریت در سازمانهای آموزش و پرورش.

همه متخصصین امور آموزشی، دستیابی به اهداف تعلیم و تربیت را خدف عمده و روشن مدیریت آموزشی می دانند .

این در حالی است که بسیاری از مدیران آموزشی مدارس ما نظر روشن و قاطعی درباره اهداف سازمانهای آموزشی ندارند، جالب آنکه عده ای از این مدیران در حالیکه نمی دانند وظیفه و کار اصلی شان در مدرسه چیست فکر می کنند به اندازه کافی از مدرسه و اهداف آن اطلاع کافی دارند.

معمولاً مدیران مدارس وظیفه اصلی خود را ثبت نام، تعیین کلاسها، تقسیم دانش آموزان، رسیدگی به حضور و غیاب، آماده ساختن به موقع کلاسها، حل مسائل روزمره و عادی، اجرای بخشنامه ای ارسالی اداره آموزش و پرورش، ثبت کارنامه ها و دفاتر امتحانی، اعلام به موقع نتایج می دانند.

«و از آنجا که هدفهای آموزش و پرورش عمیقاً تجزیه و تحلیل نمی شود، مدیران به کارهای سطحی و روبنای سرگرم و از اهداف اصلی باز می مانند؟

وظایف مدیریت آموزشی: منظور از وظایف مدیریت اشاره به فعالیتهای مهم و اساسی است که در نیل به اهداف سازمان ضرورت دارد اما در اینکه کدام «کارکرد» Function مدیریت مهم است میان صاحبنظران اختلاف نظر وجود دارد و برخی چون هنری فایول Henry Fayol یعنی اولین کسی که وظایف مدیریت تقسیم و تعریف کرده است معتقدند که وظایف اساسی در مدیریت عبارتند از: 1-برنامه ریزی (planing) یعنی تعیین هدف، یافتن و ساختن راهها و وسائلی که رسیدن به هدف را امکان را امکان پذیر می سازد و همچنین و پیش بینی کارهایی که باید در آینده انجام گیرد.

2-سازماندهی (organization) یعنی ترکیب و تخصیص افراد و منابع و امکانات، میان افراد و واحدهای مختلف سازمان و همچنین هماهنگی میان آنها به منظور کسب اهداف سازمان .

3-فرماندهی (precting) شامل عمل مداوم اخذ تصمیم خاص یا کلی و صدور دستور به منظور هدایت و رهبری سازمان و همچنین ایجاد انگیزه و رغبت در زیردستان جهت رسیدن به اهداف سازمان .

4-هماهنگی coordingating یعنی به هم پیوستن و وحدت بخشیدن همه امکانات و منابع مادی و انسانی و همچنین فعالیتها و کوششهایی که برای رسیدن به هدف سازمان ضرورت دارد.

5-کنترل کردن (controling): یعنی رسیدگی به اینکه آیا کلیه برنامه ها و عملیات انجام شده طبق مقررات و دستورالعمل صورت می گیرد یا نه؟

«تحقیقات نشان داده است که مدیران آموزشی از آنچه شرح وظایف برای آنان تعیین نموده است مسئولیتهای گسترده تری بر عهده دارند.» مدیران آموزشی علاوه بر تعقیب وظایفی مانند برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت و کنترل، انگیزش، ارتباطات هدایت و تصمیم گیری وظیفه دارند و به کیفیت امر آموزش و یادگیری توجه خاص مبذول دارند.

مدیران اموزشی باید توجه داشته باشد که ساختار سازمانی، وسایل و تجهیزات آموزشی، جو سازمانی، امکانات و تسهیلاتی هستند که برای آموزش بهتر می توان آنها را در اختیار گرفت.

اکثر دبیران و دیگر اعضای سازمان برای تحقق امر تدریس و آموزش بهتر دارای استعداد بالقوه بالفعل بیشتری هستند، موانع بسیاری از قبیل جو نامناسب سازمانی، عدم علاقه مندی دبیران به امر آموزش و تدریس، نبود فکر خلاق، نبود حسن رابطه با مدیر، اعمال تبعیض از طرف مدیر، پایبندی دبیر به نگرش و باورهای شخصی، عدم وجود ارزشیابی مؤثر و بر انگیزاننده، وضع اقتصادی نامطلوب، عدم عدالت اجتماعی و بسیار مسایل دیگر باعث می شود که دبیران و دیگر اعضای سازمان آموزش از تمامی توان و استعدادهای خود در امر تدریس و آموزش استفاده نکنند، بنابراین مدیر آموزشی وظیفه دارد تا آنجا که به حیطه کاری او مربوط می شود با برقراری روابط انسانی با اعضای سازمان در رفع محدودیتها و موانع تلاش کند و با ایجاد یک محیط آموزشی سرشار از احساسات و عواطف انسانی به شکوفایی و آزاد ساختن استعدادهای اعضای سازمان خود کمک کند.

مدیریت آموزشی برای ارتقاء و کیفی آموزش و پرورش یک الزام است، ابعاد پیچیده و گسترده وظایف آموزشی به مدیرانی با بینش عمیق و انعطاف پذیری تؤام با دانش مدیریت نیاز دارد .

از این رو وظایفی را که بر مدیریت آموزشی قایل شده اند اشاره می شود: 1-نظارت و راهنمایی دبیران یا معمان 2-برنامه ریزی آموزشی 3-روابط اجتماعی و فرهنگی در مناسبات انسانی 4-ایجاد و استقرار تغییر 5-ارزشیابی 6-اجرایی 7-میانجی و یاور در حل مشکلات، بحرانها و تعارضات 8-حسابرسی و کنترل امور مالی و بودجه و پشتیبانی تدارکاتی 9-مشاوره و راهنمایی تحصیلی، شغلی، روحی و روانی دانش آموزان 10-رشد سازمانی و امور کارکنان در جای دیگر هدف اصلی مدیریت آموزشی را تسهیل و پیشبرد او آموزش و یادگیری دانسته و وظایفی را که مستقیماً با فعالیتهای آموزشی و پرورشی ارتباط می یابند به شرح زیر بیان می کند.

1-برنامه آموزشی و تدریس 2-امور دانش آموزان 3-امور کارکنان آموزشی 4-روابط مدرسه- اجتماع 5-تسیلات و تجهیزات آموزشی 6-امور اداری و مالی سرانجام دکتر واینر در یک تعریف کلی وظایف مدیران آموزشی را پنج دسته، مهارت در رهبری مهارت در استفاده زا روابط انسانی، مهرات در روباط گروهی، مهارت در امور استخدامی و مهارت در ارزشیابی تقسیم نموده است در نظر او وظایف مدیران به قرار زیر است: 1-استفاده از عقاید و نظریات معلمان 2-ایجاد محیط خلاق و پویا 3-تعیین اهداف مشترک 4-معرفی صاحبان عقاید و آرای جدید به معلمان 5-شرکت در کلاس به دعوت خود معلم 6-اراده منابع حاوی عقاید و نظریات جدید 7-ارائه روشهای جدید مقابله با مشکلات به معلمان 8-تقویت روحی کارکنان مدرسه 9-تشکیل کارگاه های آموزشی 10-تشکیل شوراهای مربوط به امور درسی 11-تشکیل گروهی از معلمان جهت مطالعه و بررسی برنامه درسی مدرسه 12-احترام فوق العاده به مقام معلم و دانش آموزان 13-توجه به مشکلات عاطفی و خصوصی معلمان 14-جلب همکاری والدین و سایر مردمن اجتماع در امور مدرسه 15-هدایت کارکنان و پیدا کردن طریقه های مؤثر انجام کار 16-داشتن مهارت در استفاده از روشهای ارزشیابی 17-تعیین موازین و ضوابط میزان پیشرفت کار ضرورت توجه به مدیریت آموزشی بر طبق اطلاعات وزارت آموزش و پرورش آمار دان آموزان در سال 1380 به پیش از 25 میلیون رسیده است.

افزایش تعداد دانش آموزان، گسترش واحدهای آموزشی و اداری و افزایش متولیان آمورشی نیاز به مدیران آموزشی بیشتری برای اداری مدارس در دوره های مختلف تحصیلی ایجاب می کند در نتیجه اهمیت توجه به مدیریت آموزشی را از نظر کمی و کیفی بیش از پیش نمایان می کند.

سبکهای مدیریت و رهبری سبک هنجار مدار: این سبک با تکیه بربعد هنجاری به انتظارات سازمان اهمیت می دهد و بر این فرض استوار است که برای رسیدن به هرفهای سازمان می توان رویه ها، دستورالعمل ها و مقررات مناسب با وظتیف و انتظارات نقشهای سازمانی درآمیخت و از کارکنان سازمان خواست که در انجام وظایف خود آنها را دقیقاً رعایت کنند لذا در این سبک نیازمندیهای سازمان سازگاری با توقعات و انتظارات آن بر ارضای نیازها و احتیاجات افراد مقدم بوده و ملاک موفقیت مدیر با توجه به این سبک سازگاری رفتار با انتظارات سازمان است و کمال زیر دست تبعیت از قوانین می باشد.

سبک فرد مدار: این سبک بر بعد شخصی تأثیر کرده انگیزه ها و نیازهای فردی کارکنان سازمان را مورد توجه قرار می دهد و بر این فرض استقرار است که موقعیت سازمان به جای اینکه بر اجرای دقیق مقررات سازمانی و تبعیت کامل از انتظارات سازمان وابسته باشد بیشتر به افرادی بستگی دارد که در سازمان به کار اشتغال دارند لذا در این سبک بیشتر تأکید بر بعد تشخیص و توجه به انگیزه های افراد سریعترین راه برای نیل به هدفهای سازمان به کارکنان می باشد و کمال و برتری زیر دستان به میزان کارآمدی و شایسته بودن آنها است.

سبک موقعیت مدار : سبک متغیری است که با توجه به موقعیت و شرایط به تناوب به هریک از بعدهای هنجاری و شخصی تأکید می کند.

چون هدفهای باید تحقیق یابد ضروری است که به انتظارات سازمان توجه شود و چون انتظارات سازمانی بوسیله افراد برآورده می شوند.

لذا توجه انگیزه ها توانائی ها و مهارتهای آنها لازم می آید.

هدف کلی استفاده از امکانات هر بدو بعد(هنجاری و شخصی) برای انجام وظیفه و دستیابی به هدفهاست.

بنابراین سبک موقعیت مدار به اقتضای وضعیت و شرایط تأکید خود را از یک بعد به بعد دیگر انتقال می دهد و با توجه به موقعیت عمل می کند.

ویژگیهای مدیر موفق با توجه به سبک هنجار مدار؛ مدیران پیرو سبک هنجار (سبک کلاسیک) در ارتباط با زیر دستان به شیوه سنتی عمل می کنند، ارتباط آنان با معلمین و سایر افراد از مجرای سلسله مراتب اداری است.

این امر اگرچه برای تحکیم وحدت فرمان و کنترل کار ضروری است ولی موجب پایین آمدن روحیه افراد و مانع ابتکار و نوآوری آنان می گردد، چنین مدیرانی در مدرسه تنها دارای یک بعد از ابعاد لازم برای اقتدار و حکومت را دارند و آن نیز ناشی از اقتدار مقام و سمت مدیریت است ولی فاقد بعد دیگر که مستلزم نفوذ و احترام قلبی سایرین به آنان (مدیر) است می باشند.

ویژگیهای مدیر موفق با توجه به سبک فردمدار؛ مدیران پیرو سبک فردمدار در سبک فردمدار مدیر مدرسه برای نیل به اهداف سازمان به شرایط فردی، شخصیت و نیازها سرشتهای افراد استناد کرده و به قوانین و دستورالعمل های اداری کمتر اهمیت می دهند.

به عبارت دیگر توجه به نیازهای زیردستان به مراتب بیش از انتظارات سازمانی است.

تحت این نوع مدیریت به افراد امکان داده می شود که درحد توانایی خود مناسب ترین طریق را برای انجام وظایف سازمان از رسمیت می افتند و حتی ممکن است مانع انجام وظیفه شوند، کنشهای بارز تحت نوع مدیریت از نوع تعارضهای شخصیتی می باشد زیرا رابطه مستقیم با بعد شخصی رفتار دارد، ملاک موفقیت مدیران در این سبک همسازی رفتاری با انگیزه های فردی کارکنان و کارآئی است.

مدیر مدرسه با چنین بینشی، محیط را فراهم می کند که کار به مقوله آرامش روحی برای کارکنان محسوب شده و نوعی وابستگی و تعلق خاطر به مدرسه در آنان ایجاد می گردد و به تقویت روحی کارکنان مدرسه بسیار اهمیت می دهد.

مدیر مدرسه کارکنان مدرسه را در مسئولیت و اختیاراتی که به آنان داده است شریک می نماید و در حقیقت با این امر تهیه و اجرای برنامه مدرسه به صورت کار و وظیفه اساسی کلیه کارکنان مدرسه در می آورد و خود مدیر نیز تابع مقررات گروهی بوده و خود را در اجرای آن جدای از دیگران نمی داند و وظیفه هدایت را به عهده می گیرد.

این امر موجب می شود که معلمان احساس مسئولیت بیشتری نموده و قدرتهای بای در نهاد معلمان نهفته است به فصل درآید و قدرت ابتکار و خلاقیت معلمان یابد.

ویژگیهای مدیر وفق با توجه به سبک کار مدار مدیر سبک کار مدار: براساس نظریه گویا مدیر کار مدار از طرفی دارای قدرت تفویض شده و یا به عبارت دیگر اقتدار رسمی می باشد و از طرف دیگر از قدرت شخصی و احترام خویش از سوی معلین نیز استفاده می کند ولی برای پیشبرد و هماهنگی در سازمان، استفاده از هر دو شکل قدرت را ضروری می داند و استفاده تنها از یک نوع قدرت را به منرله از دست دادن نصف قدرت خود می داند.

دکتر علاقه بند در کتاب مبانی نظری و اصول مدیریت آموزشی خود سبک کار مدار را مترادف با موقعیت مدار دانسته و می گوید قضاوت درباره خوب یا بد و مناسب نامناسب بودن سبک هنجاری و شخصی بستگی به موارد خاص کاربرد آنها دارد.

مدیر کارمدار تلاش می کند نه تنها ارتباطات رسمی در سازمان ایجاد کند وارتباط از بالا به پائین را در هرم سازمان فعال نماید بلکه مجرای ارتباط از پائین به طرف رأس هرم سازمانی و همچنین ارتباط بین افراد سازمان را تحکیم می بخشد.

بدینوسیله نه فقط از فرامین اداری به اطلاع زیردستان می رسد بلکه گزارشات و نظرات زیردستان به سمع مسئولین می رسد و همچنین با ایجاد ارتباط بین همکاران موجب رضایت خاطر آنان می گردد، به عبارتی دیگر اینگونه مدیران در زمینه سازماندهی هم به سازمان رسمی که ساختار اداری مدرسه را روشن می کند و هم به سازمان غیر رسمی که با تشکل معلمین بوجود می آید توجه می کنند.

مدیر موفق با آگاهی از کارکرد سازمان غیر رسمی، سعی در هم جهت نمودن آن با سازمان رسمی می کند، همچنین مدیران با همکاری گروه های مختلف معلمان تلاش خود را در جهت هماهنگ نمودن هدفهای سازمان رسمی و غیر رسمی با یکدیگر می‌نمایند تا مانعی در جهت حرکت اداری مدرسه بوجود نیاید.

بطور کلی ملاکهای موفقیت در این سبک(کارمدار) مدیریت عبارتند از: اثربخشی، کارآیی و رضایت اثربخشی: ملاک اثر بخشی معمولاً رفتاری است که مورد ارزشیابی قرار می گیرد لذا مدارک سنجی صرفاً خود رفتار نمی تواند باشد بلکه رفتار را نسبت به انتظارات معینی که ارزشیابی کننده برای رفتار قائل است باید مورد سنجش قرار داد.

اثر بخشی تابع توافق و همخوانی رفتار با انتظارات نقش معین است به عبارت دیگر اثربخشی میزان توافق رفتار سازمانی با انتظارات سازمانی است.

فهرست منابع 1-مبانی نظری و اصول مدیریت آموزشی، علی علاقه بند 2-مدیریت آموزشی، وین ک، هوی و سیسیل، جلد اول، ترجمه سید عباس زاده چاپ اول، انتشارات دانشگاه ارومیه 3-مدیریت مطلوب در آموزش و پرورش، مدیریت در آموزش و پرورش، خدامراد شیالی، شماره 2 4-رهبری و مدیریت آموزشی، سید محمد دیرکمالی، چاپ اول، تهران، نشر رامین 5-مدیریت و رهبری آموزشی، کیمبل وایلز، ترجمه طوسی، چاپ سوم، تهران مرکز آموزش و مدیریت دوستی 6-مدیریت آموزشی، دکتر قرائی مقدم، چاپ اول، انتشارات ابجد پائیز 1375 7-مدیریت آموزشی و اموزشگاهی، محمدرضا بهرنگی، چاپ اول تهران، انتشارات بهرنگی