آمادگی جسمانی - توانایی فرد در انجام اعمال جسمانی حاصل از تلاش عضلانی - توانایی انجام کار عضلانی رضایت بخش - توانایی انجام کارها و وظایف روزمره با قدرت و هوشیاری بدون خستگی زودرس و با ذخیره انرژی برای لذت بردن از اوقات فراغت و توانایی روبرو شدن با حوادث اضطراری پیش بینی نشده · استقامت قلبی – عروقی - استقامت دستگاه گردش خون و تنفس برای انجام فعالیتهای نسبتاً طولانی مدت و توانایی برگشت سریع به حالت اولیه پس از انجام کار.
· استقامت عضلانی - توانایی یک یا گروهی از عضلات برای انجام تعدادی حرکات یکنواخت یا انقباض نسبتاً طولانی است.
· قدرت عضلانی - قابلیت بکارگیری نیروی یک یا گروهی از عضلات برای یکبار و با حداکثر کوشش در مقابل یک مقاومت.
· انعطاف پذیری - قابلیت فرد در به حرکت درآوردن تمام یا بخشی از بدن در بیشترین دامنه حرکتی بدون آن که به مفاصل و عضلات وی آسیب برسد.
· سرعت - قابلیت فرد در جلو راندن یا حرکت دادن تمام یا بخشی از بدن در فضا در کوتاهترین زمان ممکن · چابکی - قابلیتی است که انسان را قادر میسازد تا با سرعت، حالت بدن و جهت حرکت را همراه با حفظ تعادل در فضا تغییر دهد.
· تعادل - حفظ و نگهداری بدن بطور ارادی در یک حالت خاص · هماهنگی - به همکاری متقابل دستگاههای عصبی – عضلانی و ارگانهای حسی یا به عبارت دیگر به توانایی کار درست اعضای بدن با یکدیگر · توان قابلیت فرد در بکارگیری حداکثر قدرت در کوتاهترین زمان ممکن یا قابلیت بکارگیری قدرت در سرعت (آزمون آمادگی جسمانی) 1- ضربان قلب در شرایط عادی و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روی یکی از نبض های بدن مانند ناحیه مچ دست و یا شریان گردن در قسمت انتها و تحتانی استخوان فک پائین تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمایش را در مدت یک دقیقه می توان شمارش نمود .
این عمل را در شرایط ی که ورزشکار در اوج شدت تمرین بدنی می باشد تکرار می کنیم .
مشخص کردن تعداد ضربان قلب در حالت استراحت و در شرایط حد اکثر فشار تمرین های جسمانی یکی از روشهای تعیین میزان آمادگی جسمانی افراد می باشد .برای سهولت و در عین حال صحت عمل می توان تعداد ضربان قلب را در 15 ثانیه شمارش کرده و در عدد 4 ضرب نمود .
تعداد کمتر ضربان قلب در شرایط استراحت و تمرین بیانگر آمادگی شخص است .
واحد اندازه گیری در این آزمون تعداد ضربان قلب در مدت یک دقیقه می باشد .
2- ظرفیت حیاتی تعیین حد اکثر اکسیژن مصرفی هنگام تمرین های بدنی در زمان یک دقیقه معیاری است برای سنجش و آمادگی دستگاه تنفس بدن انسان .
هر قدر توانائی مصرف اکسیژن بیشتر باشد ، قابلیت انجام و تداوم فعالیت های جسمانی بهتر خواهد بود .
برای اندازه گیری مصرف اکسیژن جهت تعیین ظرفیت حیاتی به روش سا ده ، از یک دوچرخه ثابت استفاده می شود .
در این آزمون ورزشکار به مدت 5 دقیقه بر روی دوچرخه نشسته و در حد توانائی به رکابها فشار آورده و پا می زند .
قبلا درجه دو چرخه به مقدار مورد نیاز ثابت می شود .
واحد ااندازه گیری در این آزمون لیتر در دقیقه است .
3- ضخامت چربی اندازه گیری چربی بدن انسان به روشهای نسبتا مشکل قابل اجرا است ، ولی با توجه به تحقیقات انجام شده مبنی بر اینکه مجموع اندازه های سطحی سه ناحیه مشخص شده بدن نسبت مستقیم با در صد چربی دارد ، لذا با این روش ساده مقایسه لازم بین ورزشکاران مختلف صورت می گیرد .
برای این منظور با استفاده از یک دستگاه کا لیپر یا اندازه گیرنده پوست و ناحیه سطحی بدن ، سه قسمت شامل عضله سه سر بازوئی ، ناحیه کتف و ناحیه شکمی را بطور دقیق اندازه می گیریم .
مجموع سه اندازه گیری را یادداشت کرده و آن را با اعداد داخل جدول استاندارد مقایسه می کنیم .
برای اندازه گیری ناحیه عضله سه سر بازوئی نقطه ای در وسط فاصله بین مفصل آرنج و مفصل شانه مشخص کرده و با دو انگشت شست و سبابه محل فوق را گرفته سپس با کا لیپر اندازه گیری می نمائیم .
همین روش در دو ناحیه دیگر نیز صورت می گیرد بطوری که نقطه بعدی یک سانتیمتر یا بیشتر از راس تحتانی استخوان مثلثی شکل کتف ودر امتداد یکی از ا ضلاع آن بوده و نقطه سوم در ناحیه شکمی بین ناف و قسمت فوقانی و قدامی استخوان خاصره می باشد .
واحد اندازه گیری بر حسب میلیمتر است .
4- دوها دو 45 متر ، بر اساس زمان صرف شده بر حسب ثانیه و دو های 540 متر و 1600 متر بر حسب دقیقه و ثانیه مشخص شده اند .
در دو 12 دقیقه مسافت طی شده بر حسب کیلو متر محاسبه می گردد .
5- دو 9 +4 متر با مشخص کردن یک فاصله 9 متری و کشیدن دو پاره خط در ابتدا و انتهای این فاصله دو قطعه چوب کوچک را در یک سو قرار داده و فرد مورد آزمایش در سوی دیگر می ایستد .
با فرمان شروع ، ورزشکار می باید با حد اگثر سرعت فاصله 9 متر را دویده و با بر داشتن یک قطعه چوب آن را به سمت مقابل آورده و حرکت را برای حمل چوب دوم نیز ادامه دهد .
به همین ترتیب فاصله 9 متر تعیین شده را 4 بار با حد اکثر سرعت و در حد توانائی خود طی می کند .
زمان شروع تا پایان این حرکت بر حسب ثانیه ثبت می گردد.
6- دو مار پیچ در یک مسیر تعیین شده 10 متری ، 4 مانع را با فاصله 3 متر از یک دیگر طوری قرار می دهیم که مانع اول تا چهارم هر کدام به فاصله نیم متر از خط شروع و خط پایان فاصله داشته با شند .
با شروع حرکت ورزشکار مورد آزمایش با حد اکثر توان و سرعت خود سعی می کند ابتدا یک بار فاصله 10 متر را بطور رفت وبر گشت طی کرده ، سپس با عبور از پشت اولین مانع بطور مار پیچ از میان بقیه مانع ها عبور نماید .
در پایان مجددا فاصله 10 متر را بطور رفت و برگشت یک بار دیگر طی کرده و به خط پایان می رسد .
زمان صرف شده بر حسب ثانیه ، معیار اندازه گیری این حرکت است .
7- پرش طول در جا پاره خطی روی زمین رسم کرده و شخص مورد آزمایش در پشت آن قرار می گیرد .
او می باید در حد توان خود به جلو وبطور طولی پرش نماید .
محل فرود پاشنه ها تا پاره خط رسم شده میزان پرش را مپخص می کند .
این حرکت در دو نوبت انجام شده و بیشترین طول پرش ثبت می گردد.
مقیاس تعیین شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .
8- پرش ارتفاع در جا ورزشکار مورد نظر در کنار دیواری مدرج ایستاده و یکی از دستها ی خود را بدون اینکه کف پاها یش از زمین جدا شود بطور کاملا کشیده بالا می برد و محل بر خورد انتهای انگشت وسط با دیوار اندازه گیری می شود ، سپس به حالت اولیه بر گشته سعی می کند بدون دور خیز ، در حد اکثر توانائی خود بطور عمودی به بالا جهش کرده و انگشت وسط دست خود را به بالاترین نقطه ممکن بزند .
اختلاف فاصله دو نقطه بدست آمده ، ارتفاع پرش را به سانتیمتر مشخص می کند .
این حرکت در دو نوبت صورت گرفته و بهترین نتیجه درج می گردد.
1- ضربان قلب در شرایط عادی و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روی یکی از نبض های بدن مانند ناحیه مچ دست و یا شریان گردن در قسمت انتها و تحتانی استخوان فک پائین تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمایش را در مدت یک دقیقه می توان شمارش نمود .
واحد ااندازه گیری در این آزمون لیتر در دقیقه است .1- ضربان قلب در شرایط عادی و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روی یکی از نبض های بدن مانند ناحیه مچ دست و یا شریان گردن در قسمت انتها و تحتانی استخوان فک پائین تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمایش را در مدت یک دقیقه می توان شمارش نمود .
واحد ااندازه گیری در این آزمون لیتر در دقیقه است .3- ضخامت چربی اندازه گیری چربی بدن انسان به روشهای نسبتا مشکل قابل اجرا است ، ولی با توجه به تحقیقات انجام شده مبنی بر اینکه مجموع اندازه های سطحی سه ناحیه مشخص شده بدن نسبت مستقیم با در صد چربی دارد ، لذا با این روش ساده مقایسه لازم بین ورزشکاران مختلف صورت می گیرد .
زمان شروع تا پایان این حرکت بر حسب ثانیه ثبت می گردد.3- ضخامت چربی اندازه گیری چربی بدن انسان به روشهای نسبتا مشکل قابل اجرا است ، ولی با توجه به تحقیقات انجام شده مبنی بر اینکه مجموع اندازه های سطحی سه ناحیه مشخص شده بدن نسبت مستقیم با در صد چربی دارد ، لذا با این روش ساده مقایسه لازم بین ورزشکاران مختلف صورت می گیرد .
زمان شروع تا پایان این حرکت بر حسب ثانیه ثبت می گردد.6- دو مار پیچ در یک مسیر تعیین شده 10 متری ، 4 مانع را با فاصله 3 متر از یک دیگر طوری قرار می دهیم که مانع اول تا چهارم هر کدام به فاصله نیم متر از خط شروع و خط پایان فاصله داشته با شند .
زمان صرف شده بر حسب ثانیه ، معیار اندازه گیری این حرکت است .7- پرش طول در جا پاره خطی روی زمین رسم کرده و شخص مورد آزمایش در پشت آن قرار می گیرد .
مقیاس تعیین شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .7- پرش طول در جا پاره خطی روی زمین رسم کرده و شخص مورد آزمایش در پشت آن قرار می گیرد .
مقیاس تعیین شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .8- پرش ارتفاع در جا ورزشکار مورد نظر در کنار دیواری مدرج ایستاده و یکی از دستها ی خود را بدون اینکه کف پاها یش از زمین جدا شود بطور کاملا کشیده بالا می برد و محل بر خورد انتهای انگشت وسط با دیوار اندازه گیری می شود ، سپس به حالت اولیه بر گشته سعی می کند بدون دور خیز ، در حد اکثر توانائی خود بطور عمودی به بالا جهش کرده و انگشت وسط دست خود را به بالاترین نقطه ممکن بزند .
این حرکت در دو نوبت صورت گرفته و بهترین نتیجه درج می گردد.9- پرش جفت دو طرف قطعه چوب یا مانع کوچکی به طول 50 و به عرض 20 و ارتفاع 10 سانتیمتر بر روی زمین قرار می دهیم .
فرد مورد آزمایش می باید با فرمان شروع به مدت یک دقیقه با هر دو پا به دو طرف این مانع پرش نماید .
تعداد دفعات پرش های انجام شده در یک دقیقه ، واحد اندازه گیری این آزمون می باشد .9- پرش جفت دو طرف قطعه چوب یا مانع کوچکی به طول 50 و به عرض 20 و ارتفاع 10 سانتیمتر بر روی زمین قرار می دهیم .
تعداد دفعات پرش های انجام شده در یک دقیقه ، واحد اندازه گیری این آزمون می باشد .10- کشش میله این آزمون که به حرکت بار فیکس معروف است توانایی بالا کشیدن بدن به کمک دستها و با استفاده از یک میله افقی را مشخص می کند .
در هر بار می باید ناحیه چانه تا حد میله بالا آمده و مجددا به حالت اولیه با دستهای کاملا کشیده باز گشت نماید .
تعداد دفعات انجام گرفته در حد توانائی هر فرد واحد اندازه گیری در این آزمون محسوب می شود .11- فشار موازی آزمون فوق با استفاده از دستگاه پارالل که یکی از وسایل مورد استفاده در ورزش ژیمناستیک است به مورد اجرا گذارده می شود .
شخص در حالی که دو میله موازی پارالل را در دستهای خود گرفته است ، بطور عمودی و بین دو میله بدون حرکت مستقر می شود .
باید توجه داشت که مفاصل آرنج های دو دست کاملا باز و هیچگونه خمیدگی نداشته باشد .
با فرمان شروع ، شخص مورد آزمایش ، می باید بدن را کاملا پائین برده و مجددا با فشار به حالت اولیه باز گرداند .
با شمارش این حرکت تعداد دفعات انجام شده در حد توانائی ملاک ارزشیابی خواهد بود .12- قدرت پنجه بوسیله نیرو سنج دستی که در تصویر مشخص شده است ، قدرت پنجه بر حسب کیلو گرم بدست می آ ید .
اعداد قید شده در جدول های استاندارد بیانگر نسبت نیروی اعمال شده به نیروسنج بر وزن بدن فرد مورد آ زمایش می باشد .
13- توانائی دستها در حالی که ورزشکار روی نیمکت به پشت خوابیده و کف پاها روی زمین مستقر هستند ، میله وزنه ها را با دست ها گرفته و بر روی سینه می آورد ، سپس با فشار آن را بالا برده بطوری که مفاصل آرنج های هر دو دست کاملا باز شوند .
این حرکت می باید تنها در یکبار و در حد اکثر توانائی شخص انجام پذیرد .
مقدار وزنه مورد استفاده مقیاس تعیین کننده این آزمون است .
واحد تعیین شده در جدول های استاندارد بر اساس نسبت وزنه قابل حمل بر وزن بدن شخص مورد آزمایش می باشد .12- قدرت پنجه بوسیله نیرو سنج دستی که در تصویر مشخص شده است ، قدرت پنجه بر حسب کیلو گرم بدست می آ ید .
واحد تعیین شده در جدول های استاندارد بر اساس نسبت وزنه قابل حمل بر وزن بدن شخص مورد آزمایش می باشد .14- توانائی پاها در دستگاه بدنسازی و در قسمت پرس پاها ، وزنه ای انتخاب می شود که شخص مورد آزمایش با فشار پاها تنها یک بار قادر به جابجائی آنها باشد .
مقدار وزنه جابجا شده مقیاس این آزمون است .
واحد تعیین شده ، نسبت وزنه جابجا شده به وزن بدن شخص می باشد .15- دراز و نشست در این آزمون ورزشکار به پشت دراز کشیده و با فرمان شروع که همزمان با فشار تکمه زمان سنج می باشد ، در حالی که دستها ی خود را به پشت سر گذاشته و مفصل زانو را در حد زاویه 90 درجه تا نموده است ، سر را بالا آورده تا حد امکان به پاها نزدیک و مجددا به حالت اولیه باز می گردد .
این حرکت در مدت یک دقیقه تکرار شده و تعداد دفعات انجام شده به عنوان مقیاس سنجش ثبت می گردد.15- دراز و نشست در این آزمون ورزشکار به پشت دراز کشیده و با فرمان شروع که همزمان با فشار تکمه زمان سنج می باشد ، در حالی که دستها ی خود را به پشت سر گذاشته و مفصل زانو را در حد زاویه 90 درجه تا نموده است ، سر را بالا آورده تا حد امکان به پاها نزدیک و مجددا به حالت اولیه باز می گردد .
این حرکت در مدت یک دقیقه تکرار شده و تعداد دفعات انجام شده به عنوان مقیاس سنجش ثبت می گردد.16- آزمون پله جعبه ای مکعب شکل به ارتفاع 40 سانتیمتر یا پله ای با همین ارتفاع انتخاب می کنیم و از شخص مورد آزمایش می خواهیم که بطور متناوب بر روی پله رفته و دو باره پائین بیاید .
حرکت به این ترتیب انجام می گیرد که اول یک پا روی پله قرار گرفته سپس با پای دیگر می باید به بالای جعبه یا پله رفت .
پس از اینکه ورزشکار کاملا در روی پله ایستاد مجددا همان پای اول را پائین گذاشته سپس با پای بعدی به حالت اولیه بر می گردد .
این بالا و پائین رفتن ها می باید بدون مکث و در زمان 3 دقیقه انجام گیرد .
پس از پایان زمان تعیین شده فرد مورد نظر روی پله نشسته و بلا فاصله بعد از 10 ثانیه استراحت تعداد ضربان قلب او برای مدت یک ذقیقه محاسبه می شود .17- عکس العمل خط کشی را از انتها در نقطه صفر نگهداشته و از شخص مورد آزمایش خواسته می شود که انگشت شست و سبابه یکی از دستان خود را در نقطه 50 ( 50 سانتیمتری ) خط کش قرار دهد .
در حالی که شخص به خط کش خیره شده است می باید بدون اطلاع قبلی آن را رها کرد .
با گرفتن خط کش شماره محل تماس انگشتان ثبت می گردد.18- انعطاف تنه به جلو فرد مورد نظر در روی زمین نشسته بطوری که پاها کاملا کشیده شده باشد .
نیمکتی را در مقابل او به پهلو قرار داده و کف پا ها با سطح نیمکت تماس پیدا می کند .
سپس خط کشی را طوری روی نیمکت قرار می دهیم که نقطه 15 سانتیمتری آن در لبه سطح نیمکت قرار گرفته و صفر آن به طرف فرد مورد آزمایش قرار گیرد .
انتهای انگشتان وسط دستهای شخص در حالی که حد اکثر سعی خود را در خم کردن بدن و دور کردن دستها دارد ، بر روی خط کش اندازه گیری کرده و نقطه مشخص شده را با واحد سانتیمتر ثبت می کنیم .
19- انعطاف تنه به پشت در این آزمون شخص به طرف سینه بر روی زمین دراز کشیده و در حالی که مچ پا هایش بوسیله فرد یا مانعی نگهداشته شده است ، سعی می کند تا حد امکان سر و گردن و سینه و حتی ناحیه شکم خود را از زمین جدا کند .
در حد نهائی این حرکت در صورتی که بتواند به مدت 2 ثانیه در آن حالت باقی بماند ، فاصله زمین تا نوک بینی و ی اندازه گیری شده و بر حسب سانتیمتر درج می گردد.
20- دامنه حرکتی مفصل شانه در این آزمون ورزشکار بر روی سینه کاملا دراز کشیده و سعی می کند یکی از دستهای خود را بدون تا کردن آرنج بطور مستقیم تا حد امکان بالا آورده و حداقل به مدت 3 ثانیه در حالت نهائی نگهدارد .
نسبت فاصله مچ دست تا سطح زمین به اندازه طول دست از مفصل مچ تا مفصل شانه مقیاس اندازه گیری می با شد .
نوک بینی می باید در تمامی طول این حرکت با زمین تماس داشته با شد .18- انعطاف تنه به جلو فرد مورد نظر در روی زمین نشسته بطوری که پاها کاملا کشیده شده باشد .
نوک بینی می باید در تمامی طول این حرکت با زمین تماس داشته با شد .21- دامنه حرکتی مفصل ران فرد مورد آزمایش سعی می کند در حالی که امتداد سر وتنه بطور طبیعی و عمود بر سطح ایستادگی باشد ، در حد اکثر توانائی خود و بدون گرفتن کمک پا ها را به سمت پهلو از یکدیگر دور کند .
نسبت فاصله بین انتهای اتصال دو استخوان خاصره تا سطح زمین نصف فاصله دو پا مقیاسی برای سنجش این قابلیت جسمانی می باشد .21- دامنه حرکتی مفصل ران فرد مورد آزمایش سعی می کند در حالی که امتداد سر وتنه بطور طبیعی و عمود بر سطح ایستادگی باشد ، در حد اکثر توانائی خود و بدون گرفتن کمک پا ها را به سمت پهلو از یکدیگر دور کند .
نسبت فاصله بین انتهای اتصال دو استخوان خاصره تا سطح زمین نصف فاصله دو پا مقیاسی برای سنجش این قابلیت جسمانی می باشد .