دانلود مقاله آشنایی با بافته های سنتی

فرش ایران دارای تاریخی بسیار طولانی است، در ایران از دیرباز بافتن انواع فرش متداول بوده و انگیزه ای اجدادی داشته است.

به نوشته مورخان، جهانگردان، جنگجویان و آثار مکشوفه از گذشتگان گویای آن است که فرشبافی به صورت هنری دستی ، مردمی ، روستایی و عشایری در ایران سابقه بس دراز دارد.

پروفسور «رودنکو» کاشف «فرش پازیریک» معتقد است که قالی مذکور کار مردم ماد یا پارس و پارت (خراسان بزرگ) است.

توجه به نقش های مشابه و هم زمان این فرش در ستون های تخت جمشید نیز این نظریه را تایید می نماید.

آثار دیگری از جمله نقاشیهای برخی هنرمندان قرون وسطی حاوی نقش قالی هایی است که گفته اند بافت ایران بوده است .

برخی مورخان در مورد حمله رومیان به ایران و غارت دستگرد قالی را از جمله غنایمی که در این غارت به دست آورده شده، قید نموده اند و نیز منابع یونانی از قالیهای زربفت ایران یاد کرده اند.

«فرش بهارستان» با آن همه هنرمندی که به تأیید روایات مختلف، دربافت آن به کار رفته بوده اگر چه گاه در تعریف از آن راه اغراق پیموده شده اما خود نشانگر پیشرفت صنعت فرشبافی و صنایع جنبی از جمله طراحی و رنگرزی در ایران قدیم می باشد.

فرش به عنوان نمودی از فکر و اندیشه بشری و متاثر از حس نوجویی او در طول تاریخ خود با نشیب و فرازهایی روبرو بوده که گاه با فراغت فکری هنرمندان و محیط مناسبی که برای رشد و شکوفایی هنر ایشان ایجاد گردیده به حد اعلای خود رسیده و گاه صدماتی که بر اثر مصائب طبیعی و غیر طبیعی بر پیکر جامعه وارد شده، آن را به دوره نهفتگی و خمود سوق داده است.

عصر مغول یعنی قرن هفتم هجری را می توان دروان بس غم انگیز برای انواع هنر ایرانی دانست و پس از آن قرون دهم و یازدهم هجری را که عصر صفویان است زمان شکوفایی طبع هنری مردم ایران باید به شمار آورد.

آغاز دوران صفوی متفارن با رشد بسیاری از هنرهای دستی و توسعه آن در کلیه شئون جامعه بوده است.

بسیاری از هنرمندان ایرانی در این دوره ظهور کرده اند که با اغتنام فرصت از آرامش و محیط مساعدی که به وجود آمده عمر گرانبهای خود را بر سر ارتقاء سطح کیفی هنر و صنایع دستی نهاده اند وبا ابداع طرح ها و نقشه های زیبا و هنرمندانه جایگاه این صنایع به ویژه فرش را به حد اعلاء خود رسانیده اند و نام ایران را در سراسر جهان با آثار خود پرآوازه ساخته اند.

با توجه به اهمیت عصر صفویه در اعتلاء هنر ایران و توجهی که در این زمان به صنعت قالیبافی مبذول شده، جا دارد به این عصر و وضعیت هنرمندان و قالیباقی آن مشروح تر بپردازیم.

فرش های دوران صفویه را می توان متعلق به دو گروه زمانی دانست: اول: قالیهای بافته شده در دوران سلطنت شاه اسماعیل وشاه طهماسب که به"شاه طهماسبی" معروف است و خود مکتبی خاص دارد که به همین نام شهرت یافته.

شاه طهماسب همواره به تشویق هنرمندان و قالیبافان و طراحان می پرداخت و خود از هنر بهره داشت و حتی نوشته اند، رنگرزی می دانست و مستقیمأ طراحی می نمود و بافندگان را راهنمایی می کرد.

از این جهت در زمان پادشاهی او انواع صنایع ظریفه به ویژه قالی بافی راه ترقی پیمود و در طرح آن تغییرات کلی به وجود آمد.

قالیهای ترنجدار جانشین آن گروه از قالیهایی شد که تا اواخر قرن 9 هجری در ایران بافته می شد و بعدأ به طرح مغولی و تیموری شهرت یافت.

علاوه بر قالیهای ترنجدار در این دوره بافتن قالیهایی با طرح حیوان و شکارگاه متداول شد.

دوم: قالیهای بافته شده در زمان شاه عباس که به مکتب " شاه عباسی" معروف است.

در این دوره با اغتنام فرصت از وجود هنرمندان عصر نقشهای جدید به ویژه با استفاده از اسلیمی ها و گلهای مخصوص بوجود آمد برخی طرحهای قالی در مکتب شاه عباسی عبارتند از:/ الف – طرح ترنجدار یا لچک ترنج/ ب – طرح شکارگاه/ ج – طرح درختی/ د – طرح گلدانی .

اینک با توجه به سهولت ایجاد ارتباط بین هنرمندان نقاط مختلف و پیشرفت تکنیک طراحی و نقش پردازی، فرش همگام با سایر هنرها و صنایع مردمی رو به تکامل رفته است، طرحهای محلّی به نقاط دیگر برای بافت فرستاده می شود و هنرمندان از نتایج تجربیات دیگر همکاران خویش کاملاً با خبر می گردند.

وسایل کار طراحی پیشرفت نموده و تکنیک جدید به کمک هنرمندان آمده و ایشان به مهارت در تهیه و تکثیر طرحهای خود اقدام می کنند.

بازار های فرش جهانی به ویژه از اوائل قرن بیستم میلادی رونق گرفته و این خود تشویق دست اندرکاران را در پی داشته و به ویژه در تبریز، کرمان، کاشان، اصفهان، اراک ، داد و ستد این کالای ارزشمند را رونق داده و در این زمان است که بازار صادرات فرش های نو و کهنه گرم شده و کارگاه های بزرگ برای پاسخگویی به تقاضاهای روز افزون دایر گردیده است.

این قالیها به اروپا به ویژه کشور آلمان و آمریکا حمل می گردد و موجبات تقویت بنیه مالی کشور را در حد خود فراهم می سازد و تجارت خارجی را به سرمایه گذاری در تولید فرشهای مورد درخواستشان تشویق و ترغیب می نماید.

مجموعه این اقدام طی قرن اخیر در جهت تقویت بنیه اقتصادی کشور مؤثر بوده، اما دخالت فروشندگان و صاحبان سرمایه در کار طرح و رنگ فرش و سفارشات غیر مسئولانه ایشان به کیفیت این دستباف لطمه وارد ساخته است.

عدم نظارت صحیح بر کار بافت فرش و بسیاری عوامل دیگر از جمله قیمت ها و چگونگی صادرات طی نیم قرن گذشته، رقبای فرش ایران را به میدان رقابت کشانده واز سوی دیگر سودجویان را به سوء استفاده از غفلت دست اندرکاران و انجام تقلباتی در مراحل مختلف تهیه موارد اولیه و تولید فرش وا داشته و در نتیجه موجبات سقوط کیفیت و کمیت و گرمی بازار فرش ایران را فراهم نموده است به منظور ایجاد پیوستگی ارتفاء سطح کیفی این دستباف ارزشمند و تداوم تاریخ پرآوازه ی آن هوشیاری و کوششی همه جانبه لازم است که امید است عشق و علاقه عامه مردم به این میراث اجدادی خود آن را در ضمیر کلیه دست اندرکاران بیدار سازد.

یک قرن طراحی فرش ایرانی اگرچه موزه فرش، فاصله زیادی با موزه هنرهای معاصر تهران ندارد و می‌شود دستاورد یک قرن طراحی فرش در آنجا به نمایش در‌بیاید اما مسئولان و برگزار‌‌کنندگان نمایشگاه طرح فرش، موزه هنرهای معاصر را انتخاب کردند تا مردم عادی و حتی اهالی هنرهای تجسمی به یاد بیاورند که روزی روزگاری، فرش ایرانی، گران قیمت‌‌ترین و با ارزش‌‌ترین کالای هنری ایرانی به حساب می‌آمده است؛ روزگاری که به قول حسین خسروجردی هر کسی نمی‌توانست فرش ایرانی را روی دوشش بگذارد و آن را معامله کند!

طرح او لچک ترنج تلفیقی گل و مرغ است.

یا مثلاً دو طرحی که در سال 87، خلق شده‌اند هم همین ویژگی را دارند.

برخلاف آنچه به‌نظر می‌رسد، نمایشگاه طراحی فرش، فقط برای حرفه‌ای‌ها و طراحان فرش جذاب و پُربار نیست؛ هر چند که آنها لذت بیشتری از کل نمایشگاه می‌برند چون گره‌های هنری و نام طرح‌ها را از ظاهر یک طرح تشخیص می‌دهند و به این تشخیص درستشان، مباهات می‌کنند!‌اما زمینه شطرنجی تابلوها، اولین مشخصه‌ای است که فرشبافان و طراحان به‌دنبال آن می‌گردند.

زمینه شطرنجی که نباشد، متوجه می‌شوند آنچه می‌بینند، فقط یک عکس از فرشی قدیمی است.

مهم‌ترین نکته‌ طرح این فرش‌های قدیمی‌تر، این است که بیننده به راحتی می‌تواند متوجه بشود با پیشرفت زمان، طرح‌ها هم پیچیده‌تر و پیچیده‌تر می‌شود یا شاید هم شلوغ‌تر و خوشبختانه از آنجاکه تاریخ تمام طرح‌ها مشخص شده، مقایسه جزئیات ساده‌تر است؛ مثلا در طرح فرش‌های دهه‌های اخیر گل‌ها و بته‌های بزرگ دیده می‌شود یا طرح‌های زیادی هستند که چند سبک را با هم تلفیق کرده‌اند و از آن، طرحی جدید کشیده‌اند؛ طرح‌های مجید حامی یکی از این موارد است.

یکی از آنها، طرح اسب و حاشیه تلفیقی دارد و اساساً به‌نظر می‌‌رسد تابلوفرش باشد، نه طرح یک فرش.

دیگری که طرحی با نام زیرخاکی (سبک استاد قلی نامی) دارد، با رنگ‌های روشن کشیده شده و همه جور نقشی در آنها می‌توان پیدا کرد؛ حیوان، گل، شیر بالدار و گلدان‌های بزرگ.

اما آنچه نمایشگاه طرح فرش را از دیگر نمایشگاه‌ها متمایز می‌کند، وجود کارگاه‌ها و میزگردهای مختلف است.

به‌خصوص که محسن محسنی، شخصاً در انتخاب و نمایش طرح‌های فرش دخیل بوده است؛ آنان که کمی بیشتر با فرش و طرح فرش آشنا هستند، می‌دانند که محسنی سال‌های متمادی، ریاست شرکت فرش ایران را در شهرهای مختلف بر عهده داشته و احتمالا کسی بهتر از او نمی‌توانست نمایشگاه را اداره کند.

او درباره برگزاری این نمایشگاه می‌گوید: «تا به حال همه نمایشگاه‌های فرش، به نمایش فرش بافته شده اختصاص داده شده، آنهم با انگیزه خرید و فروش این کالا.

مهم‌ترین نکته‌ طرح این فرش‌های قدیمی‌تر، این است که بیننده به راحتی می‌تواند متوجه بشود با پیشرفت زمان، طرح‌ها هم پیچیده‌تر و پیچیده‌تر می‌شود یا شاید هم شلوغ‌تر و خوشبختانه از آنجاکه تاریخ تمام طرح‌ها مشخص شده...

لذا همیشه جنبه تجاری این نمایشگاه‌ها بسیار زیاد بوده است ولی ما این بار قصد داشتیم سوابق هنر فرش را به مخاطبان، به‌خصوص جوانان بشناسانیم.

به همین دلیل هم می‌بایست طرح و نقش گذشته را شناسایی می‌کردیم.»او ادامه می‌دهد: «فرش ایرانی با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند که یکی از مهم‌ترین آنها، رقابت نابرابر با بازار فرش کشورهای دیگر است؛ کشورهایی که با دستمزد بسیار پایین، قالیبافانی را از کشورهای چین، هند و پاکستان اجیر می‌کنند و دست به تولید انبوه می‌زنند؛ چیزی که تاجران فرش ایرانی نمی‌توانند انجام دهند چراکه دستمزدها و هزینه‌ها مشخص است و عدول ناپذیر.

حتی اگر این کار عملی هم باشد، باز هم نتیجه، چیز مطلوبی نخواهد بود و فرش ایرانی به ابتذال کشیده می‌شود.

بنابراین، فرش ایران باید تحت مدیریت خاصی ساماندهی شود.

اولین قدم هم شناساندن طرح و نقش فرش به مخاطب است لذا این نمایشگاه، فرصت خوبی را در جهت نیل به این هدف فراهم کرده است چون طرح‌های فعلی از میان هزاران طرح از شهرهای مختلف انتخاب شده‌اند.» فرش ترکمن ؛ اوج هنر و هویت زنان کرانه خزر "دو تا قرمز، یکی زرد به زیر، دو تا نارنجی"، این کلمات لالایی گوش نوازی است که دختر ترکمن صحرا از مادر به یادگار دارد و هر روز تکرار می کند تا اوج هنر و هویت را برای همیشه تاریخ زنده نگه دارد.

به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، رنگ چهره اش مثل قالی پرنقش و نگار شده، از قامتش می توان داستان رنج زندگی هنرش را فهمید.

دختران ترکمن پس از ازدواج و "آنق گذاری"( کلاه مخصوص زنان متاهل)، روغن، یک کاسه آرد و یک "ایگ"هدیه می گیرند که ایگ یا دوک نخ ریسی نشانه ای است برای پویایی و فعالیت و ریشه در تاریخ و هویت زنان ترکمن دارد.

امروز گلستان و ترکمن با فرش و قالی ترکمن شهرت جهانی دارد و این شهرت مرهون تلاش زنان و دختران بی نام و نشان و هنرپردازی است که با هر تار و پود تابلویی از عشق و شیدایی را به تصویر می کشند.

"گول" نقش اصلی فرش ترکمن است که بافته های هر قوم به وسیله آن از بافته های اقوام دیگر متمایز می شود و پشم و پنبه از مواد اولیه برای تولید این هنر ماندگار است.

به رغم ترویج رنگهای شیمیایی هنوز مواد رنگدار گیاهی مانند پوست انار، چوب پویا، خاکستر چوب ازدار و زردچوبه، روناس و نیل برای رنگرزی خامه قالی کاربرد دارد.

"دو تا قرمز، یکی زرد به زیر، دو تا نارنجی"، این کلمات لالایی گوش نوازی است که دختر ترکمن صحرا از مادر به یادگار دارد و هر روز تکرار می کند تا اوج هنر و هویت را برای همیشه تاریخ زنده نگه دارد.

نقوش فرش ترکمنی حفظی بافت است نقوش فرش اصیل ترکمن ذهنی یا حفظی بافت است و زنان ترکمن در تولید این دستبافت، آرمانها و اندیشه هایشان را با رنگهای دلخواه بر روی تار قالی گره می زنند تا تابلویی زیبا و مانا پیش روی مجسم سازند.

شاخ قوچ، نقش عقرب، ماری گول، در ناق گول، قافسه گول، تکه گول، انسی، قزل ایاق، توینگ گول، قوش گول، آوغان گول، تاج حروز، پنجارا آراگول، آق نقش از جمله نقوش زیبایی است که در این هنردستی به کار می رود.

دارهای قالی بیشتر از نوع افقی و متحرک بوده و به همراه کوچ ایل جابجا می شود و در سالهای اخیر استفاده از دارهای عمودی نیز در این منطقه رونق یافته است.

اکنون هنرپردازان این هنر دیرپا، پرپیشینه و دارای شهره جهانی با مشکلات فراوانی روبرو هستند و برای رفع مشکلاتشان خواستار حمایت ویژه متولیان امر هستند.

جمعی از این هنرمندان این هنر دستی بر این باورند که مواد اولیه نامرغوب، نبود حمایت مالی، ساماندهی نشدن، بی توجهی به آموزش، آشنا نبودن به نیازهای بازار و برنامه نداشتن موجب شد تا فرش اصیل ترکمن رو به فراموشی رود و جایگاه واقعی اش را از دست دهد.

این عده در گفتگو با خبرنگار مهر در گرگان، برپایی کارگاههای آموزشی، خرید تضمینی، بالا بردن کیفیت، شناسنامه دار کردن قالی، ترویج آموزش و اصول سنتی فرش بافی را در احیای دوباره قالی ترکمن ضروری می دانند.

علاوه بر بازارهای داخلی، امیرنشینان خلیج فارس، کشورهای حاشیه خزر و برخی کشورهای اروپایی، خریداران فرش اصیل ترکمن را تشکیل می دهند.

یک بافنده فرش از بندر ترکمن به خبرنگار مهر گفت: بافندگان این هنر اصیل برای تهیه چله و خامه محدودیت دارند و باید از آنها حمایت شود.

مرجان جعفری که قالی بافی را از مادر مرحومش به یادگار دارد، افزود: اگر برای توسعه و احیای این هنر دستی و اصیل کاری صورت نگیرد، در آینده ای نزدیک از این هنر جز نام و نشان چیز دیگری باقی نخواهد ماند.

وی اظهار داشت: مواد اولیه نامرغوب و بی کیفیت موجب شده تا فرش اصیل ترکمن جایگاه قبلی خود را از دست دهد که این امر نگران کننده است.

بافنده دیگری از گنبدکاووس گفت: قالیبافی در اشتغال و درآمد زنان و دختران روستایی منطقه نقش اساسی دارد و برای رونق نیازمند متولی خاص است.

شهلا ایگدی بیان داشت: هر روز شاهد جمع شدن دارهای قالی هستیم و باید برای حمایت از فعالان این عرصه برنامه ریزی جامعی شود.

بانوی دیگری از بندرگز، کمبود وام، نبود حمایت مالی، دستمزد کم و بیمه نبودن را از مهمترین مشکلات فراروی ذکر کرد و گفت: برنامه جامع و اصولی برای حمایت از تولیدکنندگان این هنر ضروری است.

کبری نعیمی افزود: اتحادیه تعاونی برای حمایت از بافندکان فرش باید گسترش یابد و مرکزی برای بهبود وضعیت قالیبافی در منطقه تشکیل شود.

وی اظهار داشت: متاسفانه برخی افراد سودجو با صدور فرشهایی با کیفیت نامطلوب و تقلبی در سالهای گذشته بر جایگاه این هنر اصیل و سنتی تاثیر منفی گذاشته اند.

به گفته این بانوی هنرمند، فرش باید بر اساس نیاز مصرف کنندگان تولید شود که ارتباط بیشتر بین تولید کننده و صادر کننده ضروری است.

رئیس اداره بازرگانی گنبد کاووس گفت: اتحادیه تولیدکنندگان فرش دستبافت ترکمن در این شهرستان تشکیل می شود که راه اندازی این اتحادیه در حمایت از فعالان این عرصه و رفع مشکلات فراروی نقش زیادی دارد.

خلیل رجبی افزود: تاکنون برای سه هزار هنرمند فرش دستبافت ترکمن در این شهرستان کارت فعالیت صادر شده است این در حالیست که حدود شش هزار نفر در این شهرستان در زمینه تولید فرش دستبافت فعالیت دارند.

به گفته رجبی، همچنین تاکنون ????

نفر از هنرمندان این رشته بیمه شدند و از مزایای آن بهره مند هستند.

مدیر اداره بازرگانی گنبد کاووس با اشاره به ‌نقش و جایگاه فرش دستبافت ترکمن در ایجاد اشتغال بیان داشت: تولید و عرضه فرش مرغوب ترکمن به ‌حفظ جایگاه و ارزش آن در بازارهای جهانی و نیز رونق بیشتر اقتصاد خانوارهای تولیدکننده فرش کمک خواهد کرد.

وی یادآورشد: رفع مسائل و مشکلات تولیدکنندگان فرش نیاز به عزم ملی و منطقه ‌ای دارد و باید در این زمینه تلاش بیشتری شود.

کاهش مرغوبیت فرش ترکمن نگران کننده است مدیرعامل اتحادیه شرکتهای تولیدی فرش دستباف ترکمن گلستان گفت: کاهش مرغوبیت فرش ترکمن در سالهای اخیر نگران کننده است.

تاشلی قوچقی افزود: رقابت ناسالم بازار و هزینه بالای تولید از جمله دلایل کاهش مرغوبیت فرش اصیل ترکمن را تشکیل می دهد که باید رفع شود.

وی اظهار داشت: اکنون بسیاری از تولیدکنندگان فرش ترکمن مجبورند با مواد اولیه نامرغوب فرش تولید کنند که برای رفع مشکلات موجود عزم ملی نیاز است.

غلامرضا سوسرایی فرماندار گنبد کاووس گفت: باید با برنامه ‌ریزی دقیق و اصولی برای رفع مشکلات هنرمندان این عرصه و ارتقای کیفیت فرش ترکمن تلاش شود زیرا گسترش صنعت فرش دستباف ترکمن در بین خانواده‌ها، فرصت‌های خوبی را برای اشتغال و رونق اقتصادی آنان ایجاد می کند.

سوسرایی اظهار داشت: تولید فرش با کیفیت به ارتقای جایگاه فرش ترکمن در بازارهای جهانی و رونق اقتصادی خانوارها کمک می کند.

شهرستان گنبد کاووس بیش از 295 هزار نفر جمعیت دارد که شش هزار نفر آن به قالیبافی اشتغال دارند.

قدیمی ترین فرش جهان قدیمی ترین فرش دستبافت ایرانی در سال 1949 میلادی در دومین مرحله ی کاوش های باستان شناس روسی، "رودنکو" در منطقه" پازیریک" کشف و به نامفرش پازیریک نامیده شد.

رودنکو در کتابی که به مناسبت این اکتشافات در سال 1953 در روسیه منتشر کرد، درباره ی فرش کشف شده توضیحات مفصلی نگاشت و آن را صراحتاً کار ایران و قدیمی ترین فرش ایرانی در دنیا دانست.

او نوشت: "بدون اینکه بتوانیم به طور حتم بگوییم ، این فرش کار کدام یک از سرزمین های ماد- پارت(خراسان قدیم) یا پارس است، تاریخ فرش مذکور و پارچه هایی که در پازیریک کشف شد، قرن پنجم و یا اوایل قرن چهارم پیش از میلاد تشخیص داده می شود." سپس او اضافه می کند:"تاریخ این قالی از روی شکل اسب سواران معلوم می شود.

طرز نشان دادناسب های جنگی که به جای زین، قالی بر پشت آنها گسترانده اند و پارچه ی روی سینه ی اسب، از مشخصات آشوری هاست.

اما ریزه کاریهای مختلف و طرز گره زدن دم اسبها روی فرش پازیریک، در نقوش برجسته تخت جمشید نیز دیده می شود." در زمان تسلط مغول ها (قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی) قالی بافی به سطح بسیار بالایی از زیبایی وتکنیک رسید.

شکوفایی این صنعت شاید با حکومت غازان خان مصادف بود.

اما اوج هنر قالی بافی کلاسیک ایرانی را که از آن به عنوان رنسانس قالی ایران یاد می شود، زمان سلاطین صفوی به ویژه زمان حاکمیت شاه طهماسب اول و شاه عباس ثبت کرده اند.

از این دوران حدود 3000 تخته فرش به یادگار مانده که درموزه های بزرگ دنیا یا در مجموعه های شخصی نگهداری می شوند.

در این دوران در کنار قصرهای پادشاهان، کارگاه های قالی بافی بنا شد و مراکز گوناگون که قبلأ در تبریز ، اصفهان ، کاشان ، مشهد ، کرمان ، جوشقان ، یزد ، استرآباد ، هرات و ایالات شمالی، نظیر شیروان ، قره باغ و گیلان وجود داشتند توسعه و رونق بیشتری گرفتند.

در همان زمان، نقاشان و نگارگران بلند پایه، طرح های خلاصه شده و ترکیبی ترنج در وسط قالی و لچک ها را در آن وارد کردند ، یعنی همان طرحی که قبلأ به زیباترین وضعی در قرن پانزدهم روی جلد کتاب های ارزشمند به کار می رفت.

با اشغال کشور به وسیله افغان ها (1722-1721 میلادی)، این صنعت و هنر رو به انحطاط گذاشت.

در قرن نوزدهم قالی های ایرانی، به ویژه فرش های نفیس ناحیه ی تبریز به اروپا راه یافتند.

از سوی کشورهای اروپایی نمایندگانی به تمام کشورهای مشرق زمین گسیل شدند و با رقابت بسیار فشرده ، کلیه ی فرش های کهنه و عتیقه را گردآوری کرده به قسطنطنیه که هنوز هم مهمترین بازار قالی مشرق زمین است فرستادند.

با به پایان رسیدن منابع فرش های کهنه ، شرکت های انگلیسی (زیگلر 1883 م) ، آمریکایی و آلمانی به طور نامحدود اقدام به تأسیس کارگاه هایی در تبریز ، سلطان آباد (اراک) و کرمان کردند.

این روال تا جنگ جهانی اول که تولید قالی به طور قابل توجهی افزایش یافته بود، ادامه داشت.

بزرگترین فرش دنیا فرش سلطان قابوس که 4343متر مربع مساحت دارد به سفارش سلطان قابوس پادشاه کشورعمان ، جهت مفروش نمودن مسجد اعظم سلطان قابوس در مسقط، توسط شرکت سهامی فرش ایران بافته شد.

کلیه امور مربوط به فرش از جمله طراحی، تأمین موارد اولیه شامل: پشم ، رنگ ، پیاده سازی و بافت فرش در شرکت سهامی فرش ایران انجام شد.

بافت این فرش که اجرای آن دارای بـُعد ملی بود، رکورد بزرگترین فرش تولید شده جهان را به خود اختصاص داد.

مشخصات فنی فرش سلطان قابوس ابعاد: 90/60 متر × 50/70 متر مساحت: 4343 متر مربع در 48 قطعه مساحت بزرگ ترین قطعه : 1200 متر مربع مساحت کوچک ترین قطعه: 24 متر مربع رج شمار : 40 رج تعداد گره : 1700000000 گره جنس تارو پود: نخ پنبه ای جنس پرز: نخ پشمی تعداد رنگ : 28 نوع رنگ گیاهی نصب و نگهداری پس از اتمام بافت کلیه ی قطعات این فرش و انجام عملیات پرداخت، روگیری ، دارکشی و شستشو در تاریخ 10/10/1379 (30 دسامبر 2000 به کشور عمان حمل و طی 3 ماه کار مداوم توسط 50 نفر استادکار ماهر رفوگر کلیه قطعات به هم متصل ، و فرش ِ یک پارچه در صحن مسجد اعظم سلطان قابوس در تاریخ 15/2/1380 (5 می 2001) همزمان با افتتاح مسجد ، مورد بهره برداری قرار گرفت.

فرایند تولید شرکت سهامی فرش ایران پس از انعقاد قرارداد ، در سال 1375 (1969) با دربار کشور عمان ، ضمن تشکیل ستادی از زبده ترین کارشناسان خود نسبت به تهیه طرح های اولیه اقدام نمود و طرح و نقشه ی نهایی این فرش را به تأیید مقامات کشور عمان رسانید.

از آنجایی که بافت چنین فرشی (نزدیک به 5 هزار متر مربع) به صورت یک پارچه ، ناممکن بود و با توجه به اینکه در شبستان مسجد اعظم سلطان قابوس، 4 ستون اصلی و 18 ستون ، جهت رواق ها وجود داشت، بنابراین اجرای این طرح، تجربه و تخصص خاصی را برای طراحی و بافت فرش طلب می کرد.

بافت این فرش در شهر نیشابور در استان خراسان طی سه سال کار مداوم توسط 500 نفر بافنده در دو نوبت کار روزانه با صرف 12 میلیون ساعت کار و نظارت و کنترل 300 نفر کارشناس خبره شرکت صورت پذیرفت.

در رنگرزی مواد اولیه فرش از شویه ی ابداعی شرکت(رنگرزی پشم قبل از ریسندگی) استفاده شده است.

طرح و نقشه ی ترنج فرش با الهام از طرح داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله اصفهانی تهیه شده است و در زمینه ی این فرش ، از طرح افشان شاه عباسی که ترکیبی از شاخ و برگ است توسط طراحان و نقاشان ماهر شرکت با صرف 15000 نفر ساعت و استفاده از 13500 برگ نقشه رنگی انجام شده است.

وزن پشم مصرفی در این فرش 32 تن ، از بهترین پشم با توجه به استانداردهای موجود است و وزن فرش بافته شده پس از انجام عملیات پرداخت به 22 تن رسیده است.

طرح های قالی طرح های شکسته و گردان قالی از نظر طراحان و برخی کارشناسان فرش، طرح های قالی به دو شیوه کاملاً متمایز از یکدیگر قابل تقسیم بندی است: 1- شیوه روستایی (طرح های شکسته یا هندسی) 2- شیوه شهری (طرح های گردان یا منحنی) در بعضی طرح ها این دو شیوه با یکدیگر آمیخته شده و شیوه ی تقریباً تلفیقی را با نام طرح شکسته گردان به وجود آورده که به توضیح هر یک می پردازیم: طرح های شکسته: (روستایی یا هندسی) این طرح ها که سه خط افقی، قائم و مایل را شامل می شوند، جزء ابتدایی ترین و قدیمی ترین طرح هایی هستند که به ذهن هنرمندانِ طراح راه یافته است.

خط افقی شامل یک ردیف گره است که پهلو به پهلوی هم قرار می گیرد.

خط عمودی (یا قائم ) مشتمل بر یک ردیف گره است که بالای دیگری به روی یک جفت تار یا چله بسته می شود.

خط اریب (مایل) نیز که یک ردیف گره را شامل می شود، به تناوب یکی در بالا و یکی در کنار قرار می گیرد و یک زاویه 45 درجه را تشکیل می دهد.

نقشه های شکسته به واسطه سادگی مورد توجه بسیاری از روستاییان است.

اما هنوز در آسیای میانه، ترکیه، قفقاز و ایلات و عشایر ایران کاربرد فراوان دارد.

شاید یکی از دلایل گرایش روستاییان به این گونه طرح ها این باشد که از طرح های شکسته، بدون ترسیم بر روی کاغذ نیز می توان استفاده کرد و به مهارت بسیار، نیاز نیست.

در صورتی که طرح های گردان حتماً باید بر روی کاغذ رسم شود، تا بتوان از آن استفاده کرد.

طرح های گردان: (شهری یا منحنی) طرح های گردان با کمک گرفتن از خطوط منحنی به وجود می آیند.

این نقش ها از ابتدای قرن نهم بسیار مورد توجه قرار گرفته اند، با استفاده از گل و بته ها و شاخه های دوار ساده و ابتدایی، به سرعت مراحل تکامل را پیموده اند.

ایجاد نقش های گردان تنها توسط طراحان ماهر و بر روی کاغذهای نقشه کشی میسر است و بافنده نیز برای خواندن نقشه و بافت آن، باید از مهارت ویژه ای بهره مند باشد.

امروزه کاغذهای طراحی در اندازه های گوناگون کار نقشه پردازی طرح های گردان را بسیار آسان کرده است.

واحد نقشه، ورقی است شطرنجی که در اندازه های مختلف به خانه های مربع شکل کوچکی تقسیم شده است، هر مربع نیز به نوبه خود به مربع هایی بسیار کوچک (هر ضلع 10 خانه، جمعاً 100 خانه) تقسیم شده اند.

هر خانه کوچک نشان دهنده یک جفت تار، یا یک گره است.

اوراق نقشه در طول نزدیک به یک قرن مراحل مختلفی را طی کرده تا به شکل امروزی برای همگان مورد استفاده قرار گرفته است.

تا دوران انقلاب مشروطیت و رواج صنعت چاپ، همه نقشه ها را با دست خط کشی می کردند و بیشتر مرسوم بود که اول نقاش، نقشه دلخواه را نقاشی می کرد و بعد کسی که کارش جدول بندی بود خط های عمودی و افقی را با مرکب و به اندازه دلخواه – به نسبت ریزبافی قالی – روی صفحه نقاشی ترسیم می کرد و چهارخانه های هر گروه و هر رنگ را در می آورد.

این شیوه برای نقاش آسان تر و برای بافنده دشوارتر بود، چرا که خط کش و چهارخانه سازی پس از نقاشی، گاه موجب می شد یک گره در دو چهارخانه جا گیرد – نیم گره در یک چهارخانه و نیم دیگر در چهار خانه دیگر – و بافنده به دشواری می توانست با این نقشه ی نامیزان کار کند.

از این رو و از همان ابتدای کار استادان و هنرمندان سبک «نقطه زنی» را ابداع کردند.

اساس این سبک بر آن بود که روی کاغذ شطرنجی ترسیم شده، هر گره را بی کم و کاست و بی آنکه یک چهارخانه میان دو گره مشترک باشد، به صورت یک نقطه رنگی در چهارخانه ها جای می دهند.

رواج این شیوه کار بافندگی را آسان تر و دقیق تر و وسیع تر کرد، هر چند که نقطه زنی برای نقاش بسیار دشوار بود.

شاید همین دشواری کار سبب شد که همه نقاشان خود را مرد این میدان نیافتند و شیوه ی دیگری که کار نقاشی را آسان تر می کرد و به سبک «دوره گیری» معروف است، پدید آوردند.

در شیوه ی دوره گیری به جای آنکه هر گره یک نقطه شود، گره های همرنگ را تا چهار خانه امتداد می دهند، بنابراین رنگها و گره ها به هم پیوسته می شود و بافنده به دشواری می تواند جای درست و دقیق پاره ای از گره ها را معلوم کند و به همین سبب است که شبیه سازی در قالی بافی بدون نقطه زنی، میسر نمی شود.

پس از این که کاغذ های شطرنجی چاپی به بازار آمد، از حدود شصت سال پیش، بیشتر نقاشان به شیوه دوره گیری گرویدند.

طرح های فرش اساس تقسیم بندی شرکت سهامی فرش ایران، نقشه های فرش ایران به 19 گروه اصلی و تعداد زیادی طرح های فرعی تقسیم می شوند.

گروه 1- طرحهای آثار باستانی و ابنیه اسلامی: این طرحها از ساختمانها و کاشیکاری ها و اشکال هندسی و تزئینی بناها الهام گرفته شده است.

در طول تاریخ طراحان فرش در طرحهای اصلی دخل و تصرفاتی کرده و طرحهای فرعی را بوجود آورده اند.

معروفترین این آثار عبارتند از مسجد شیخ لطف الله، محرابی کوفی، مسجد کبود، مقبره شیخ صفی، سردر امامزاده محروق، گنبد قابوس، مسجد شاه اصفهان، تخت جمشید، طاق بستان، طاق کسری(ایوان مدائن)، و زیرخاکی.

گروه 2- طرحهای شاه عباسی: اساس این طرح را گلهای طراحی شده خاصی تشکیل می دهند که به نام شاه عباسی مشهور شده است.

این گلهای تجرید یافته، ضمن شاخه و برگها و گاه اسلیمی ها و ختائی ها در متن و حاشیه فرش، نقشه اصلی را تشکیل می دهند.

به گروه های فرعی طرح اصلی نامهای، افشان، لچک ترنج، ترنجدار، درختی، جانوری، شیخ صفی، طره دار سلسله ای، شاه عباسی تصرفی، ترنجی طره دار، بوته ای و لچک ترنج کف ساده، داده شده است.

گروه 3- طرحهای اسلیمی: شکل اصلی این طرح را شاخه های دورانی در میان برگها تشکیل می دهد.

این شاخه ها، تجرید یافته طرح درخت می باشند.

اسلیمی انواع بسیار زیاد دارد و معمولا در بیشتر قالبها این طرح تکرار می گردد اما در بعضی فرشها این طرح مسلط است.معروفترین اسلیمی ها ، اسلیمی دهن اژدر است.

در این نوع اسلیمی انتهای هر شاخه به دو بخش متقارن منشعب می گردد و بصورت فکین اژدها نشان داده می شود و روی ساقه شاخه ها جوانه هایی در نقاط مختلف تزئین شده است که بیشتر این جوانه ها را اسلیم می نامند.

شاید کلمه اسلیمی از اسلیم به معنای جوانه باشد و شاید هم این لغت مصغر اسلامی باشد و می دانیم که در هنرهای اسلامی از این طرح بسیار استفاده شده است.

این طرح نیز به لحاظ تغییرات و دخل و تصرف ها به گروههای فرعی بسیار تقسیم شده است.

مانند اسلیمی، اسلیمی بندی، اسلیمی شکسته، اسلیمی دهان اژدر، اسلیمی لچک ترنج، اسلیمی ترنجدار و اسلیمی ماری.

گروه 4- افشان: با آنکه در طرحهای فرش معمولا کلیه اجزا و اشکال، به هم پیوسته و مرتبط هستند، گفتی قلم نقاش از هنگام شروع طرح تا پایان آن تحرک و ارتباط خود را قطع نساخته است ولی طرح افشان به این صورت است که گل وبرگها و شاخه ها بطور پراکنده و بدون پیوستگی با یکدیگر در متن فرش افشانده شده اند.

به همین علت است که اصل چنین طرحی را افشان نامیده اند.

اما در طرح افشان نیز تنوع و تغییر زیادی داده شده است و طرحهای فرعی بسیاری از آن منشعب گشته است.

مانند افشان اسلیمی، افشان ختائی، افشان بندی، افشان شکسته، افشان گل اناری، افشان شاه عباسی، افشان شاخه پیچ، افشان دسته گل، افشان حیوان دار و افشان ترنجدار.