دانلود مقاله ورزش و سلامتی کودکان

تنبلی و سستی بین بزرگسالان بیش از کودکان است چون بچه ها به طور طبیعی و ناخود آگاه فعال هستند.

ورزش منظم یکی از مهمترین راهکار های کسب سلامتی برای بچه ها و بزرگسالان است.

فعالیت بدنی، وزن مطلوب را حفظ می کند، طول استخوان ها را افزایش می دهد و در نهایت از خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می کاهد.

پزشکان باید موقعیت وزنی کودکان و نیز میزان فعالیت بدنی آنها را طی یک دوره پزشکی مداوم ارزیابی کنند.

متخصصان موظفند با توصیه های ساده به بچه ها و خانواده ها زمینه را طوری فراهم کنند تا با حداقل صدمه، حداکثر نشاط و لذت حاصل شود.

همه افراد به ورزش نیازمندند.

معمولاً پزشکان با توجه به سن، موقعیت فیزیکی، مراحل پیشرفت و میزان علاقه مراجعه کنندگان جوان و نوجوان مناسب ترین فعالیت بدنی را به آنها توصیه می کنند.

نادیده گرفتن ارتقای سلامتی بین افراد جوان و خردسال به دو دلیل است: ۱) تنبلی و سستی بین بزرگسالان بیش از کودکان است چون بچه ها به طور طبیعی و ناخود آگاه فعال هستند.

خطر ابتلا به بیماری هایی مثل دیابت و بیماری های قلبی بین افراد بالغ بیشتر است.

به هرحال، با توجه به بررسی های انجام شده، کودکان و نوجوانان به طور کامل فعال و با تحرک نیستند.

شایان ذکر است که باید بچه ها به ورزش هایی بپردازند که برای بهبود بیماری های قلبی و نیز ارتقای سلامتی طولانی مدت مفید است.

متاسفانه تقریبا بیش از نیمی از آنها فعال نیستند.

ضمناً، دخترها در خلال سن بلوغ و پس از آن کمتر از پسرها به ورزش می پردازند.

این روند حتی با آموزش های پزشکی و ورزشی هم قابل درمان نیست.

تنها کمی بیش از یک دوم دانش آموزان دبستان و راهنمایی باید در کلاس های ورزشی روزانه شرکت کنند.

میزان اهمیت به ورزش بین دانش آموزان دبیرستانی نه تنها نباید کاهش یابد بلکه باید افزوده شود.

● چگونگی ورزش سلامتی کودکان را تامین می کند ▪ کنترل وزن: ارتباط بین فعالیت فیزیکی و چاقی در سنین پایین کاملاً مشخص نیست و مطالعات مربوط به آن هم نتایج ثابتی را در اختیار متخصصان قرار نمی دهد.

با این وجود، با افزایش وزن و تحرک و نیز کاهش مصرف کالری می توان وزن را کاهش داد.

نگرانی افزایش وزن بین کودکان و نوجوانان کاملا بجا و منطقی است.

بچه های چاق در معرض بیماری های فشار خون، دیابت نوع دوم، نامنظمی هورمون رشد، مشکلات تنفسی و استخوان قرار دارند.

این بیماران از فقدان اعتماد به نفس و روابط اجتماعی رنج می برند.

▪ رشد و نمو استخوان ورزش باعث تاثیرات ثابت در رشد و نمو استخوان می شود.

فعالیت بدنی ، خطر ابتلا به پوکی استخوان را با افزایش غلظت مواد معدنی کاهش می دهد.

تحقیقات انجام شده در مورد ۴۰ پسر بالغ که به مدت ۳۰ دقیقه و سه بار در هفته به ورزش می پرداختند حاکی از آن بود که حجم استخوان کمر و پا و غلظت مواد معدنی در بدن آنها دو برابر کسانی است که تحرک کمتری داشتند.

نتیجه این تحقیق در مورد ۴۵ زن نابالغ هم مثبت بود.

محققان معتقدند که میزان حجم استخوان حتی پس از توقف ورزش کاهش نمی یابد.

آنها به این نتیجه رسیده اند که انجام حرکات ورزشی قبل از سن بلوغ درصد شکستگی استخوان را پس از سن یائسگی تقلیل می دهد.

▪ مراقبت ازقلب و رگ های خونی: اغلب ، بیماری های قلبی عروقی در بزرگسالان نمایان می شود، با این وجود در سنین پایین هم ممکن است که با آنها مواجه شویم.

تحقیقات نشان می دهد که ورزش های هوازی در جلوگیری از بیمارهای قلبی عروقی بزرگسالان بسیار موثر است، اما در مورد بچه ها هنوز نامشخص است.سلامت فکری و ذهنی: با توجه به آخرین شواهد، ورزش در بهبود افسردگی و اضطراب بزرگسالان وکودکان بسیارموثر است.

فعالیت بدنی یکی از راهکارهای مبارزه با هیجان روحی است.

با توجه به بررسی های انجام شده در مورد ۲۲۰ بزرگسال مؤنث مضطرب و نگران، آن دسته از افرادی که در برنامه های ورزشی سخت شرکت می کنند کمتر از تنش های فیزیکی و روحی رنج می برند.

● برنامه ریزی مهمترین نکته برای پزشکان این است که به طور مثبت تمایل جوانان را به ورزش زیاد کنند و نیز دریابند که هر فعالیت بدنی برای فرد خاصی مناسب است.

کودکان ناتوان نسبت به هم سن و سالان توانای خود کمتر با ورزش آشنایی دارند.

جالب این که این افراد برای افزایش قدرت بدنی و تناسب اندام خود به ورزش بیشتری هم نیازمندند به جزکودکان علیلی که درسازمان های ملی و جهانی (مثل المپیک) فعالیت دارند، بقیه ازتحرک بدنی اندکی برخوردارند، بنابراین باید تک تک افراد، مدارس و مؤسسات مختلف نهایت سعی خود را بکنند تا روز به روز این انگیزه مثبت را بین آنان افزایش دهند.

پزشکان می توانند با تهیه فهرستی از فعالیت ها، به میزان مصرف انرژی و تحرک بدنی بیماران پی ببرند.

درضمن این روش به پزشکان کمک می کند تا ورزش هایی را پیشنهاد کنند که متناسب با سن، اندام، علاقه و موقعیت بدنی آنها باشد، معمولاً سوالات در رابطه با موارد زیر است: ▪ آموزش های بدنی که شامل کلاس های ورزشی مداوم و انواع فعالیت هاست.

▪ ورزش های هوازی مثل دویدن، فوتبال و نیز فعالیت های غیر هوازی مثل بیس بال.

▪ ورزش های تفریحی و جسمانی دیگر مثل اسکیت، راهپیمایی و نیز فعالیت های شدید بدنی.

قابل توجه است که هیچ ورزشی به تنهایی برای سلامت جسمانی و روانی نوجوانان و کودکان مفید نیست.

این نکته بسیار مهم است که با کمک اولیاء بتوانیم فعالیت های بدنی را انتخاب کنیم که با سن و توانایی فیزیکی بچه ها متناسب باشد.

یکی از اهداف اصلی متخصصان این است که بتوانند ۳۰ دقیقه ورزش سبک و آرام را در اکثر روز های هفته دانش آموزان بگنجانند.

پیاده روی و پیمودن پله، باعث تناسب همه جانبه وسلامت روز افزون می شود.

انجام ورزش های سنگین بین اکثریت افراد جامعه شایع است و حتی کودکان نابالغ هم می توانند با حداقل خطر و نیز هیچ گونه صدمه ای به استخوان ها، عضلات و مفاصل ، نتایج خوب و مثبتی کسب کنند.

باید دقت کنیم که نظارت دقیق و همه جانبه هم در انجام حرکات فیزیکی بسیار مهم است.

بچه ها نباید اجسام سنگین بلند کنند، ضمناً باید تا رشد کامل اسکلت بدنشان از پرتاب وزنه خودداری کنند.

گاهی اوقات پزشکان بچه ها را به انجام ورزش هایی وا می دارند که متناسب با توانایی و میزان آسیب پذیری آنهاست.

متخصصان به افراد مبتلا به بیماری ضعف رباط ها پیشنهاد می کنند تا بیشتر به شنا و دوچرخه سواری بپردازند و از ورزش هایی مثل بسکتبال که منجر به پیچ خوردگی می شود اجتناب کنند.

● کاهش صدمات حین ورزش رعایت اصول ایمنی مهم ترین عامل به شمار می رود.

با این وجود حوادث ناگوار مربوط به ورزش بسیار شایع است.

یکی از بررسی ها حاکی از آن است که ۲۲ درصد از بچه های مدرسه ای طی انجام فعالیت های بدنی مصدوم می شوند و اغلب این حوادث هم بسیار جدی است.

با به کارگیری روش های دقیق و حساب شده می توان از این ناراحتی ها جلوگیری کرد.

به عنوان مثال، اولیاء باید به طور کامل دریابند که آیا مکان های ورزشی کاملاً نکات ایمنی را رعایت می کنند یا خیر.

با وجود این که حفظ روحیه رقابت بین بچه ها بسیار مهم و مثبت است، باید آنها را از هل دادن یکدیگر به خصوص در مناطق خطرناک منع کنیم.

شایان ذکر است که بچه ها هنگام احساس درد در بدنشان نباید ورزش کنند و نیز نباید با مصرف مسکن در این فعالیت ها شرکت کنند.

مربیان و اولیاء باید بدانند که صدمات و آسیب های بدنی ممکن است در آینده به لنگی یا پس از افتادن به ساییدگی بازو منجر شود.

به منظور اطمینان بیشتر، کودکان و نوجوانان باید برای هر ورزشی از وسیله ایمنی مناسب آن استفاده کنند.

مثلاً هنگام فوتبال کفش های مناسب بپوشند.

استفاده از کلاه دوچرخه سواری هم یک الزام است، در ضمن، محیط های ورزشی باید عاری از زباله و گودال باشد.

یکی از مهمترین ، معمولی ترین و سخت ترین صدمات برای بچه ها حین موتورسواری حاصل می شود.

باید دقت کنیم که مسیر عبور آنها باید عاری از ترافیک باشد و نیز باید از علامت های دوچرخه سواری و راهپیمایی هم در این مکان ها استفاده شود.

باید به کودکان و نوجوانان توصیه کنیم که هنگام ورزش در معرض آفتاب، از کلاه و عینک آفتابی استفاده کنند.

به منظور جلوگیری از فقدان آب، باید به آنها آموزش دهیم که قبل و بعد از حرکات فیزیکی و نیز هنگام انجام ورزش هایی که بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به طول می انجامد از مایعات استفاده کنند.

روزنامه ایران ورزشی اهمیت پرداختن به بازی های ورزشی برای کودکان ورزش یکی از مهمترین بخشهای زندگی و یکی از اصلی ترین روشهای حفظ سلامتی درتمام سنین به شمار میرود.

بیشتر افرادی که از دوران کودکی به فعالیت و ورزش عادت می کنند، در سنین بزرگسالی نیز، علی رغم مشغله و نوع کار خود، زمانی را به ورزش اختصاص خواهند داد.

ورزشهای همراه با بازی، بهترین روش برای تبدیل کردن تمرینهای بدنی به کاری مفرح است.

پرداختن به ورزش میتواند • آمادگی جسمانی را افزایش دهد.

• کسب مهارت و موفقیت اعتماد به نفس شخص را افزایش میدهد.

• به کودکان می آموزد که چگونه محرکهای آنی را در خود کنترل کنند - که این توانایی نه تنها در ورزش که در مناسبات اجنماعی نیز مفید خواهد بود.

• به یافتن دوستان تازه کمک میکند.

• در کشف علایق و شیوه صحیح زندگی به کودک کمک میکند.

• به کودک می آموزد که قوانین را رعایت کرده و منصفانه عمل کند.

• کنار آمدن با پیروزی و شکست را به او می آموزد.

یک نکته مهم دیگر اینکه چاقی مفرط در سراسر جهان به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است.

افرادی که اضافه وزن داشته یا بیش از حد چاق هستند، با مشکلات متعدد سلامتی روبرو خواهند شد.

اینکه کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازیهای ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازیهای کم تحرک یا بی تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.

کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازیهای ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازیهای کم تحرک یا بی تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.

پرداختن به ورزش کارشناسان ورزش و روانشناسی کودک توصیه میکنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن ۸ تا ۱۰ سالگی نباید در ورزشهای رقابتی سازمان یافته – که در آن امتیاز محاسبه میشود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند - شرکت کنند.

زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزشهای رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یاس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد بسیار زیاد است و میتواند به کنار گذاشتن دائمی ورزش منتهی شود.

کودکان کم سال • کودکان زیر ۸ سال باید در بازی، کشف و یادگیری مهارتهایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل میشود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارتها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.

• واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک میکند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند.

• والدین میتوانند نقش مهمی در بازی با کودکان ایفا کنند.

به یاد داشته باشید که کودکان قبل از اینکه مفاهیم برد و باخت را بیاموزند، به تمرین فراوان احتیاج دارند.

۸ تا ۱۰ سال • کودکان ۸ تا ۱۰ ساله، بسته به میزان رشد خود میتوانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند.

(مانند مسابقات داخلی در مدارس آنها هنوز برای توسعه مهارتهای خود به کمک نیاز دارند و باید کنارآمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند.

• کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند، والدین و اولیا مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب-مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه ای که در آن بیشترین توانایی را دارد - موجبات برنده شدن و دلگرمی او را فراهم نمایند • این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزشهای مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.

۱۱ تا ۱۲ سال و بالاتر • کودکان و نوجوانان میتوانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارتهای تازه بپردازند.

• بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان میدهند و میتوانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند • یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است.

• پرداختن به ورزش در این سنین میتواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصتهایی برای رهبری گروه هم باشد.

• نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی روحی او به انجام کاری “وادار” کرد.

• نوجوانانی که به هر دلیل علاقه ای به شرکت در ورزشهای رقابتی تیمی ندارند میتوانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزشهایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه سواری و مانند اینها بپردازند.

امنیت در ورزش • کودکان برای لذت بردن از بازیهای ورزشی باید با قوانین ایمنی آشنا شده و آنها را رعایت نمایند.

بیشتر صدمات از عدم رعایت این قوانین ناشی میشوند.

• بعضی از ورزشها نیازمند استفاده از تجهیزات ایمنی خاصی هستند.

از جمله کلاه ایمنی، مچ بند، زانو بند و مانند اینها.

با کمک مربی او میتوانید این لوازم را تهیه کرده و فراموش نکنید که این تجهیزات باید نو و کاملا اندازه باشند.

• محوطه بازی کودک باید امن و دور از عوامل خطر آفرین باشد.

• گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش و خنک کردن آن پس از ورزش بسیار مهم بوده و در کاهش کوفتگی و درد عضلانی بسیار مفید هستند.

• کودکان کم سال نباید به ورزشهایی بپردازند که موجب اخلال در کار رشد استخوانها، عضلات و مفاصل آنها شده یا به این اندامها صدمه وارد کند.

بهترین روش پرداختن به ورزشهای متنوعی است که ر روی یک اندام متمرکز نشده و طولانی هم نباشند.

بدن سازی با وزنه قبل از سن بلوغ به هیچ وجه توصیه نمیشود و پس از آن هم باید همواره تحت نظر مربی انجام گیرد.

• بهترین حالت در بازی و ورزش کودک زمانی است که او با همسالان یا کودکان هم قد و قواره خود باشد.

• از آنجایی که بدن کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار سریعتر گرم و سرد میشود آنها نباید: ۱.

به ورزشهایی بپردازند که بیش از ۳۰ دقیقه طول بکشد.

۲.

در هوای بسیار گرم (بالای ۳۰ درجه سانتیگراد) به ورزش و بازی بپردازند.

۳.

هنگام شنا به مدت طولانی در آب سرد باقی بمانند • معمولا کودکان نمیدانند که چه زمانی به نوشیدن آب نیاز دارند و معمولا قبل از اینکه احساس تشنگی کنند به آب نیاز دارند.

آنها باید قبل، بعد و در حین ورزش و بازی آب بنوشند.

• در هوای گرم کودکان به کرمهای ضد آفتاب و کلاه لبه دار نیاز دارند.

• آسیبهای روحی نیز نباید از نظر دور بماند.

همواره مطمئن شوید که : کودک به انجام کاری که نمیتواند انجام دهد یا از انجام آن وحشت دارد، مجبور نشده باشد.

.

برای اینکه کاری را درست انجام نداده یا خوب بازی نکرده است مقصر دانسته نشود و مورد انتقاد و تمسخر قرار نگیرد.

هیچ کس از بین بازیکنان، مربی یا تماشاگران بر سرش فریاد نزند و و او را متهم نکند.

• آسیبهای ورزشی در مورد کودکان باید با دقت بسیار بیشتری درمان شود تا موجب اخلال در رشد آنها نشده و یا به نوعی معلولیت یا ناتوانی تبدیل نشود.

www.cyh.com چگونه ژیمناستیک را با کودکان شروع کنیم؟

آمنه رضوى Ameneh Razavi یادگیرى ژیمناستیک قهرمانى از سنین پایین آغاز مى شود، تمرینات براى قهرمان پرورى سریع تر از ورزش هاى دیگر به مسیر تخصصى کشانده مى شود.

به همین دلیل لازم است به نکاتى که در این مقاله به آنها اجمالاً پرداخته مى شود توجه خاص شود تا رسیدن به هدف یادگیرى بدون مشکلات روانى و جسمانى میسر باشد.

-در تمرین با کودکان، عامل مهم «همه جانبگى» رشد در تمرین است.

همه جانبگى به این معناست که ضمن داشتن هدف، تمرینات براى تقویت کلیه قابلیت ها انجام گیرد.

-کودک فرصت تجربه و شناخت تقریباً همه اعضاى بدن خویش را در طول تمرینات به دست آورد.

چون شروع سن آموزش تکنیکى ۸-۷ سالگى است، بنابراین تمرینات همه جانبه از نظر زمانى مى تواند ۲ تا ۳ سال به طول انجامد.

در این باره لازم است والدین کودک نیز همانند مربیان آگاه تر شوند و تمرینات حتى در رشته هاى مختلف ورزشى را حمایت کنند.

تنها کودکانى مى توانند قهرمانان آینده ورزش کشور یا جهان بشوند که در طول تمرینات هدفدار توانسته باشند تجربیات فراوانى را در فرم هاى متفاوت حرکتى - ورزشى به دست آورند.

(همه جانبگى رشد خوب است به خاطر بسپاریم چنان که یک قابلیت بدنى خاص در زمان حساس خود آموخته یا تقویت نشود بعد از گذشت آن زمان (مرحله) حتى با بهترین و علمى ترین روش هاى تمرینى قادر به شکوفایى آن قابلیت نخواهیم بود.

این مورد در پژوهش ها بسیار ثابت شده است.

به همین دلیل مربى ژیمناستیک کودکان نباید از جوانان کم تجربه یا مربیان با سطح معلومات کم انتخاب شوند؛ بلکه این مربیان باید از نظر تحصیلات، تجربه و علاقه ممتاز و بى نظیر باشند زیرا اساس و پایه همه رشته هاى دیگر باید در این ورزش پى ریزى شود.

مورد دیگرى را که در تمرینات کودکان باید به آن توجه کرد فشارهاى تمرینى است که در مقابل آن مى توانیم از فشارهاى نامناسب نیز صحبت کنیم.

همه مربیان ژیمناستیک با این سؤال مخصوص والدین کودکان مواجه بوده اند که آیا ژیمناستیک قد را کوتاه مى کند و به منظور روشن شدن ذهن شما والدین و مربیان گرامى نمونه اى از یک تمرین چند دقیقه اى را براى شما و یادگیرى بهتر شاگردان تان ترسیم مى کنیم: نوع ورزش: ژیمناستیک هدف: پرورش ذهنى و همه جانبگى رشد زمان این تمرین: ۱۴ تا ۲۱ دقیقه تکرار کل تمرین در جلسه: ۲ بار تعداد جلسات در هفته: ۲ بار روش تمرین: ایستگاهى زمان هر ایستگاه: ۲ تا ۳ دقیقه ایستگاه یک: پریدن از روى یک توپ.

با توجه به توانایى بچه ها، توپ مى تواند از نظر قطر انتخاب گردد.

ایستگاه ۲: رد شدن از زیر یک نیمکت.

ایستگاه ۳: تاب خوردن از یک میله.

اگر میله بلند است، زیرپاى بچه ها پله هایى گذاشته شود تا بتوانند میله را بگیرند، حرکت کنند و به وسط میله بیایند و تاب بخورند و فقط در زیر میله، میله را رها کنند و فرود آیند.

توجه: زیر میله باید امن باشد.

وضعیت فرود کاملاً با کودکان قبلاً در میان گذاشته شود.

ایستگاه ۴: طناب بازى به عنوان یکى از بازیهاى هماهنگى در انواع بسیار ساده و جذاب.

ایستگاه ۵: بازى با توپ به دلخواه.

پرتاب کردن، گرفتن، رد کردن آن از زیر پا، ایجاد خلاقیت.

ایستگاه ۶: بالا رفتن از چند مانع به شکل پله، ایستادن و پرش به پایین با بدن کاملاً کیپ و فرود روى سینه هاى پا و چسباندن همه کف پا به زمین.

ایستگاه ۷: غلتیدن به دلخواه حول محور طولى بدن (مثل یک مداد بچرخ) و تکرار مجدد.

با دیدن خستگى در کودکان تمرین باید قطع شود زیرا خستگى سیستم عصبى را متزلزل و یادگیرى را کند مى سازد و موجب بروز حوادث و صدمات در تمرینات و یادگیرى غلط مى گردد.

کودکان به دلیل اشتیاق فراوان حتى متوجه خستگى نمى شوند که باید مورد توجه خاص قرار گیرد و به محض دیدن خطاهاى غیرعادى در تمرین باید هوشیار بود و تمرین براى استراحت کوتاه متوقف شود.

تمرین مثال گونه فوق که در آن سادگى مطلق در نظر گرفته شده است و بنا بر امکانات سالن هاى ورزشى کشورمان انتخاب گردیده مى تواند به عنوان یک مثال مورد استفاده قرار گیرد.

شایان توجه است که با داشتن هدف، مربى همیشه مى تواند نوع ایستگاه ها را انتخاب کند.

چوب موازنه هاى تمرینى نیز مى توانند به زودى در این دستگاه ها مورد استفاده قرارگیرندکه براى تمرینات آینده بسیار مهم است.

همچنین ایجاد امکاناتى که پریدن از روى خرک را کم کم آماده کند.

مثلاً استفاده از مینى ترامپلین و تشک ایمنى و همچنین درب هاى خرک مطابق با طبقات متفاوت مى تواند مهارت پریدن از روى مانع را کم کم تقویت کند.

فراموش نشود از طناب آویزان بالا رفتن نیز مهارت بسیار مهمى است که به دلیل عدم نصب آن در سالن هاى ورزشى کشورمان استفاده از آن به فراموشى سپرده شده است.

جا دارد در همین جا از مربیان سالن هاى ورزشى بخواهیم مسؤولان را به تهیه این وسیله آموزشى مهم تشویق کنند و به وسایل کمک آموزشى ساده بیش از پیش اهمیت بدهید تا ساعات آموزشى با محتواى غنى تر و جذاب تر به نفع رشد و تکامل کودکان برگزار گردد.

در فرصت هاى بعدى نکات مهم دیگرى در آموزش و یادگیرى ژیمناستیک دانش آموزان را با شما در میان خواهیم گذاشت.

شاید هرگز نتوانسته باشند پاسخى منطقى را که خود به آن عمیقاً اعتقاد دارند، ارائه دهند.

بله، ژیمناستیک نیز مى تواند باعث کوتاهى قد ورزشکاران گردد، چنانچه فشار تمرینات نامناسب باشد یعنى فشار فقط روى یک قسمت از بدن به مدت طولانى وارد آید و تکرار شود.

مثلاً کودک را وادار کنیم تا مدتى طولانى فقط بالانس تمرین کند.

این فشار در سنین کودکى به این دلیل نامناسب است که صفحات رشد در استخوان هاى کودک هنوز غضروفى و آماده طویل شدن است و وقتى فشار به این قسمت ها مى آید آنها را زودتر از معمول استخوانى مى کند.

چنین مواردى است که مى تواند باعث کوتاهى قد تمرین کنندگان شود.

بر اثر تمرینات نامتناسب و خارج از اندازه صفحات رشد زودتر از موعود سخت مى شوند و باعث عدم رشد طولى استخوان هاى دراز بدن مى گردد.

چه باید کرد؟

در تمرینات کودکان باید آنقدر تنوع وجود داشته باشد و آنقدر این تنوع آگاهانه انجام گیرد که به طور مرتب محل فشارها تغییر کند.

براى مثال اگر چند بار کودکان روى دست هاى خود کار کرده اند، فوراً در تمرین بعدى باید از پاها استفاده کرد و به همین طریق ادامه یابد.

اصول تغذیه در کودکان ورزشکار دکتر سید ضیاءالدین مظهرى استادیار دانشگاه آزاداسلامى مرحله پیش از بلوغ و دوران بلوغ، یکى از بحرانى ترین دوره هاى رشد انسان محسوب مى شود.

براى دست یابى به حداکثر راندمان رشد و نمو، انجام فعالیت هاى ورزشى توأم با رعایت یک برنامه غذایى متعادل و مناسب به طور قوى توصیه و تأکید مى شود.

علاوه بر تکامل جسمى و روانى و شکل گیرى شخصیت، بالفعل شدن استعدادها مانند بروز مهارت هاى تخصصى ورزشى نیز از ویژگى هاى دوران بلوغ محسوب مى شود.

در دوران کودکى و پیش از بلوغ، ظرفیت انجام فعالیت هاى ورزشى در دختران و پسران به طور کامل با یکدیگر قابل مقایسه است اما با پیشرفت مراحل بلوغ، تغییرات و واگرایى چشم گیرى میان دو جنس آشکار مى شود.

چه در دختران و چه در پسران، فعالیت هاى منظم ورزشى سبب دست یابى به حداکثر رشد ماهیچه ناشى از فرآیند بلوغ، افزایش توان هوازى و بى هوازى، افزایش توان کلى بدن، افزایش قدرت عضلانى و استقامت شده که همه این موارد معیارهاى مهمى براى افزایش راندمان فعالیت هاى فیزیکى محسوب مى شود.

گسترش توانایى ها در پسران چشم گیرتر است، چون تجمع چربى بیشتر در بدن دختران طى بلوغ تا حدى سبب کاهش برخى توانایى هاى ورزشى مى شود.

فعالیت هاى ورزشى شدید طى بلوغ و فقدان وزن گیرى کافى، مى تواند با ایجاد اختلالات اندوکرین و نوراندوکرین، مهار غدد جنسى و اختلال در تخریب و بازسازى طبیعى استخوان ها، سبب ایجاد پیامدهایى مانند توقف رشد قدى، تأخیر یا مهار بلوغ جنسى و نبود کفایت توده استخوانى شود که به طور مسلم، سلامت آتى فرد را به مخاطره مى اندازد.

شواهد متقاعد کننده اى وجود دارد که اختلالات اندوکرین و نبود تعادل در متابولیسم استخوان ها در کودکان ورزشکار، به طور قابل توجهى با کمبودهاى اساسى تغذیه اى ناشى از نیاز افزوده شده بر اثر فعالیت هاى ورزشى در ارتباط است و با نوع فعالیت ورزشى ارتباطى ندارد.

از علایم کمبود هاى تغذیه اى در کودکان ورزشکار مى توان به موارد زیر اشاره کرد: خستگى، بى حالى، خواب آلودگى، تحریک پذیرى، بى اشتهایى و اختلالات بالینى مانند عفونت هاى مکرر، دهیدراتاسیون و صدمه به بافت هاى نرم.

اختلالات غذا خوردن در کودکان ورزشکار در اغلب موارد، علت اولیه کمبودهاى تغذیه اى در کودکان ورزشکار اختلالات تغذیه اى و محدودیت هاى عمدى و آگاهانه در برنامه غذایى است، نه دسترسى نداشتن به غذاى کافى.

اختلالات غذا خوردن که به طور عمده ریشه روانى دارد، در دختران بیشتر از پسران است و اغلب پس از آغاز بلوغ و به دنبال افزایش ناگهانى هورمون هاى جنسى که موجب ایجاد تغییرات سریع در شکل بدن و افزایش نسبت بافت چربى به ماهیچه و تغییرات روانى مى شود، رخ مى دهد و علت آن مى تواند نارضایتى نوجوان از تصویر ذهنى فرم بدن خود باشد.

این اختلالات غذا خوردن که بیشتر به صورت بى اشتهایى بروز مى کند، مى تواند به وسیله رفتارهایى مانند اصرار به انجام ورزش هاى شدید با کاهش عمدى غذاى روزانه و حتى استفاده از ملین ها توأم شود که متأسفانه خطر ابتلا به این اختلال هر روز بیشتر از روز پیش سلامت نوجوانان را تهدید مى کند.

محدودیت غذایى درکنار فعالیت هاى ورزشى طاقت فرسا طى بلوغ، مى تواند سلامت آتى فرد را به مخاطره اندازد از جمله علل ایجاد چنین رخدادهایى مى توان به اطلاع نداشتن والدین یا مربیان کودکان و نوجوانان ورزشکار از ضرورت تغذیه مناسب، متعادل و متنوع براى حفظ تداوم رشد، توأم با سلامت و کارایى بدن اشاره کرد.

توصیه مى شود، کودکان ورزشکار و والدین آنها به طور مرتب تحت مشاوره متخصصان تغذیه قرار گیرند.

چون اغلب موارد در نوجوانان و جوانان این توهم واهى وجود دارد که مصرف کافى مواد غذایى، آنها را از داشتن اندامى موزون محروم مى کند.

عنوانصفحهورزش و سلامتی کودکان2اهمیت پرداختن به بازیهای ورزشی برای کودکان10چگونه ژیمناستیک را با کودکان شروع کنیم؟17اصول تغذیه در کودکان ورزشکار23