به بیابان چیواوا خوش آمدید : بیابان چیواوا دورترین نقطه شرقی ، دورترین نقطه غربی و بزرگترین بیابان امریکای شمالی است . بیشتر آن در ایالات چیواوا و کرهیولا در مکزیک واقع می شود اما دنباله های چیواوا به آریزونای غربی ، نیومکزیکوی جنوبی و تگزاس و از پایین به ایالات زاکاتکاس و سن لوئیس پوستی در مکزیک می رسد . این بیابان بسیار بزرگ – حدو 175000 مایل مربع است ، که آن را بزرگتر ازکل ایالات کالفرنیا می سازد .
چیواوا معمولاً یک بیابان کم باران خوانده می شود . آن به خاطر دو رشته کوه بزرگ ، سیرامادر غربی در غرب و سیرامادر شرقی در شرق ، است که در بخش مکزیکی چیواوا قرار دارند . این کوهها مانع از رسیدن رطوبت خلیج مکزیک و اقیانوس آرام به این زمین می شوند و دلیل اصلی توسعه این بیابان می باشند . یک ویژگی مهم بیابان چیواوا رشته کوههای کوچک بسیاری است که آن را فرا می گیرد از جمله فرانکلین در تگزاس و سن آندرس و دوناآناس در در نیومکزیکو . بین این کوهها دره های کم ارتفاع تری هستند . در حقیقت در چیواوا ارتفاع از سطح دریا از حدود 1970 فوت تا حدود 5500 فوت تغییر می کند . دره های رودی یزوحو دارند که با رودخانه های ریو گراند و پکاس شکل گرفتند و مناطق رود کناری را در چیواوا بوجود می آورد که در بسیاری از بیابانهای دیگر وجود ندارند . این بدین معناست که گیاهان و حیوانات گوناگویی می توانند در محدود ان زندگی کنند . برای مثال دربیگ بند در تگزاس که ارتفاع کم است ، نارمولک های بسیاری وجود ارند که نمی توانند در زمستان های سرد کوههای بیابانی زنده بمانند و هر چند ماهی معمولاً بعنوان ساکنان بیابان تصور نمی شود ، اما در زیستگاههای آبزی چیواوا بسیاری وجود دارند .
حدود : بنابراین اگر در بیابان چیواوا زیستگاه های بسیاری وجود دارد ما چطوری می توانیم بگوئیم آن کجا بیابان می یابد ؟
مانند هر بیابانی ، گیاهان و حیوانات خاصی وجود دارند که در سرتاسر کل چیواوا پدیدار می شوند و گونه های شاخص نامیده می شوند – بعبارت دیگر نشان می دهند که شما چه موقع در بیابان هستید . احتمالاً شما فکر می کنید که این شاخص ها کاکتوس هستند چون بیابان سونوران مجاور به خاطر کاکتوس ساگواروی خود بسیار مشهور است . متاسفم که شما را ناامید می کنم . اما در چیواوا اینطور نیست .
هر چند کاکتوس های فراوان و اربوی زبر در بسیاری از بخشهای این بیابان رشد می کنند ، اما شاخص ها و نشانه های واقعی بترهای جیواوایی هستند مثل کرئوزوت ، کهور ، آگاو و اوکوتیو . تنها یک گیاه وجود دارد که برای بیابان چیواوا بومی است ، یعنی اینکه آن هیچ جای دیگری رشد نمی کند – و آن لچوگیلا ، نوعی آگاو ، نامیده می شود . تمام این گونه های شاخص در سوکورو ، نیومکزیکو ، ناپدید می شوند . بنابراین ما معمولاً سوکورو را دورترین نقطه شمالی بیابان چیواوا تصور می کنیم .
آب در چیواوا : بیابان چیواوا یک بیابان نسبتاً خشک با تنها یک فصل شدیداً بارانی در تابستان و بارانهای ملایم در اوایل زمستان ، معمولاً در دسامبر می باشد . بارانهای تابستان که در جون و جولای رخ می دهند ، فصل بارانهای موسمی نامیده می شوند و با هوای مرطوبی که از خلیج مکزیکو نفوذ می کند ایجاد می شوند . اما حیوانات زنده طی کل سال به آب نیاز دارند و ماترهم بیابانها ، آن از چند منبع حاصل می شود . رود ریوگراند درست از مرکز بیابان در نیومکزیکو می گذرد و بعنوان مرزبین چیواوا ، مکزیکو و تگزاس عمل می کند . این رودخانه زیستگاه رود کناری برای صنوبر شرقی و دیگر درختان ، پرندگان و حیوانات زمینی و خانه ای برای ماهی ها فراهم می کند . آن یک مرکز مهم برای رشد انسان و منبع آلی برای آبیاری زمین ها زراعی نیز می باشد . منابع مهم دیگر آب برای بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی ، نهرها ، دریاچه ها ، جویبارهای موقت و حتی چالاب های بزرگی هستند که طی فصلهای بارانی تابستان شکل می گیرند . و زیر بیابان نیز آبی وجود دارد که قرن ها از پائین به سطح زمین قرار و بده است . عمق آب و مقدار آبی که وجود دارد به جایی بستگی دارد که بیابان در آن واقع می شود . برای مثال در دره میسلا که ریوگراند ازآن عبور می کند ، مقدار زیادی آب در آبخیزی که تنها 20-15 فوت زیر سطح زمین است ، وجود دارند . با این وجچود مناطق کوهستانی بیابان یا دره هایی که دارای رودخانه هایی نیستند ، اغلب آبشان پائین تا حدود 700-200 فوت زیر سطح زمین دارند . در این مکان ها ، کشیدن آب بسیار مشکل است و آب خیلی سریع در دره های رودی دوباره نمی شود .
در مورد داشتن این آب زیرزمینی در بیابان چیواوا نتایج جالبی وجود دارد و یکی از اینها وجود آبادی ها است . یک آبادی یک منطقه حاصلخیز بیابانی است که معمولاً با بالا آمدن آب از پائین ایجاد می شود . آبادی ها زیستگاههایی برای بسیاری از گونه های حیوانات و گیاهان که تحت شرایط بیابان نمی توانستند معمولاً زنده بمانند ، فراهم می کنند . مشهورترین آبادی در بیابان چیواوا در آبریز کوآترو سینگاس در مکزیک می باشد . آن دارای دسترهای ماهی ها ، لاک پشت های آبزی و موجودات غیر معمول دیگر برگه ها ، دریاچه ها و آبراههای بسیار خود می باشد . افراد نیز حتی برای غواصی به آنها می روند .
بیابان شدن – بیابان چطور تغییر کرده است : هرچند در این محل در امریکای شمالی چندین بار بین دوران یخبندان بیابانهایی وجود داشته اند ، اما این بیابان خاص که ما چیواوا می نامیم تنها برای حدود 8000 سال وجود داشته است . آن به نظر همیشگی است ، اما وقتی شما در مورد اینکه دایناسورها چه مدت قبل زندگی می کردند (بیش از 125 سال قبل ) فکر می کنید ، 8000 سال در اصطلاح زمین شناسی این بیابان را طغل می سازد . چیواوا در سرتاسر بسیاری از تغییرات طی تاریخش و مخصوصاً در 150 سالاخیر بوده است . در سالهای 1850 ، گفته شد که علت موجود در بیابان چیواوای شمالی باب میل اسب ها رشد می کرد . از آن موقع روندی که بیابان شدن نام داشت به سرعت جایگزین شده است . زمین هایی که قبلاً علفزارهای بیابانی بودند اکنون تقریباً هه بیابان بترای با علفهایی هستند که به سرعت ناپدید می شدند و این بواسطه حیات بیابان تحت تاثیر واقع می شود چون آن کلاً یک سیستم بوم شناختی است . برای این بیابان شدن چند دلیل وجود دارد . قبل از اینکه تکنولوژی حفر کردن چاههای عمیق مقرون به حرفه توسعه یابد ، علفزارهای موجود در بیابان شمالی چیلواوا برای گله های کوچک محدود می شد . با این وجود حدود 150 سال قبل افراد آسانتر به آب دست می یافتند و گله های بزرگ احشام آورده می شدند . چون افراد هنوز تاثیری که احشام داشتند را درک نمی کردند ، آنها این علفزارها را تا سالهایی که گذشته بود به خوبی کنترل و مدیریت نمی کردند ، ولی از سوی دیگر لگد مال کرده و خورده بودند و این مناطق ناهمگونی برون پوشش گیاهی بوجود آورده بود که انتقال بوته ها را ممکن می ساخت . این امر اغلب تهدی بوته نامیده می شود . وقتی این فرآیند شروع شد ، آن با کمک دیگر حیوانات مثل موش جهنده و خرگوش های امریکایی ادامه یافت . در واقع بیابان سازی و بیابان شدن مدتها قبل در بیابان چیواوای جنوبی شروع شد چون علفزارهای موجود در مکزیت بسیار بزرگتر از امریکا بوده اند . و در خاورمیانه مکانهایی هستند که بیابان شدن هزاران سال به کندی رخ داده است .بسیاری از افراد فکر می کنند که آب و هوای شرق به توزیع کاملاً خشک می شود بطوریکه سرانجام در هرصورت بیابان بوجود می آید . ما واقعاً راهی برای دانستن آن نداریم . اما وقتی شما با تغییراتی در آب و هوای جهانی علفزارهای حیوانات را اضافه می کنید ، گیاهان بیابانی متفائتی بدست می آورید اکنون چند علفزار بیابانی وجود دارند که در سرتاسر جهان رها شده اند و تقریباً هیچیک در بیابان چیلوارا نیستند .
یک نظر اجمالی : یک ناحیه بیابانی می تواند به روشهای بسیاری تعریف شود . برای یک دانشمند علم فیزیک مثل یک هواشناس بیابان می تواند بعنوان منطقه ای تعریف شود که بارندگی متوسط سالانه 10 یا کمتر دارد . بعبارت دیگر یک زیست شناس نحوه عبور و انتقال رطوب از یک اکوسیستم و تاثیری آن روی زی نمودها خواهد داشت را در نظر می گیرد . تعریف او از یک ناحیه بیابانی منطقه ای است که در آن میزان بخار از بارش سالانه تجاوز می کند . در ستاد فرماندهی دیوس فورت از CDRI ، میزان بخار سالانه 48-36 است در حالیکه بارش سالانه متوسط 17 می باشد . علاوه بر ، میزان بخار در حالت آزاد و گشوده آب مثل برکه ، رودخانه یا آب انبار می تواند سالانه 72 باشد . خیلی خشک ! در نتیجه یک ناحیه بیابانی معمولاً با ترکیبی از عواملی مثل آب و هوا ، توپوگرافی و جوامع گیاهی و حیوانی تعریف می شود .
ناحیه بیابانی چیواوا از دره ریوگراند در نیومکزیکوی جنوبی و دره سن سیمون جنوب شرقی آریزونا تا منطقه در شمال مکزیکوسیستی امتداد می یابد . آن تقریباً 800 مایل طول و 250 مایل عرض دارد . همچنین در ناحیه بیابانی چیواوا بخشهایی از ایالات آریزونا ، نیومکزیکو و تگزاس در شهرهای ال پاسو و لاس کروس در ایالات متحده و نیز بخشهایی از ایالات چیوا ، کوهیولا ، نوو لئون ، دورانگور ، زاکاتکاس و سن لوئیس پوتوسی و شهرهای هوارز ، سی دی چیواوا ، تورئون و سالتیور در مکزیک می باشند .
ارتفاع از سطح دریا و آب و هوا : هرچند ناحیه بیابانی چیواوا نسبت به بیابانهای امریکای شمالی دیگر بیشتر در جنوب کتبر مواست ، بخشهای وسیعی در ارتفاع بیش از 4000 فوت قرار دارد . پائین ترین بخشهای ناحیه بیابانی چیواوا در ارتفاع حدود 1000 فوت به موازات ریوگراند هستند در حالیکه بلندترین بخشها در ارتفاع نزدیک به 10000 فوت هستند .
زمستانها بطور خاص سرد هستند ، مخصوصاً در قسمتهای شمالی که دمای شب به زیر دمای انجماد در متوسط بیش از 100 برای در هر سال کاهش می یابد . در تابستان دمای بالای روز در ماپی می بولسون گزارش شده که به 122 درجه فارنهایت رسیده است . ماههای اول تابستانی خشک مروجون بطور خاص گرمترین بخش سال در بیابان چیواوا می باشد .
بیابان چیواوا خشک است چون با دو رشته کوه بزرگ مکزیک احاطه می شود : سیرامادر شرقی و سیرامادر غربی . وقتی هوای گرم و مرطوب برای عبور از این کوهها بالا می آید آن به سرعت سرد می شود و ایجاد بارندگی می کند . نتیجه این است که اکثر رطوبت قبل از اینکه حتی به آبگیرهای بیابان چیواوا برسد از این توده های هوا زوده شده است . هرچند بیابانهای امریکای شمالی دیگر هر یک فصل بارانی تابستانی و زمستانی دارند ( به خاطر دوری محلشان از عرب ) ، در بیابان چیواوا فقط از ژولای تا اکتبر بطور خاص باران می آید 90% بارش سالانه طی این دوره رخ می دهد . وقتی باران می آید ، بعد ازظهر طوفانهای تندری بیابان را سرد می کند .
خواص گیاهی : ارتفاعات پائین تر از این ناحیه بواسطه گیاه شناسان بعنوان خارستان بیابان چیواوا شرح داده می شود . در مقایسه با سیفی از پوشش در این ناحیه ، پیشنهاد شده که جوامع خارستان بیابانی تاحد کنونی خود از طریق هجوم علفزارهای فرسوده رشد کرده اند در حقیقت اظهار شده که ناحیه بیابانی چیواوا احتمالاً به اندازه یک سوم اندازه اش در چند سال اخیر بواسطه فعالیتهای انسانی مثل کشاورزی ضعیف و مهارد کنترل استفاده و آب رشد کرده است .
کرئوروت ، لااتری دنتاتا ، یک عامل چشمگیر خارستاف بیابان است که اغلب دشتهای بزرگ را می پوشاند . گیاهان شیره دار مثل لچوگویلا ، سوتول و یوکا جنبه های چشمگیر خارستان بیابان هستند . درختچه های رایج دیگر شامل میموزا ، اقاقیا ، کهور ، ماریولا ، علف شور فورینگ ، تاربوش ، هاوانیا ، گولدنی ، آلتورن و اکوتیو می باشند .
علفزارهای بیابان روی غلات ها ، تپه های هموار و سطوح آبگیر که خاکها نسبتاً عمیق هستند بهتر رشد کرده اند . علف صحرایی آبی ، گراسیلیس بوتلوا ، گونه چشمگیر این منطقه است .
داغداغان برگ توری ، درخت گردوی کوچک و شماری از درختهای بلوط مولفهه های چوب رایج هستند . علفزارهای وسیع توبوسا در ارتفاعات کم که جریان آب انباشته می شود رخ می دهد در حالیکه علف خرس و وسوتول معمولاً در دامنه های تپه وجود دارند .
درختزارهای بلوط – پیرو – پینیون در دامنه ها و درهای ارتفاعات متوسط را مشخص هستند . درختان رایج درختزاربلوط ، پیرو کاج ، مادون تگزاس و درخت افرای بیگ توس ، را شامل می شود . درختچه های چوبی شامل درختچه های غار کوهی تگزاس ، بوواردریای سرخ و مرموک کوهی می شوند .
جنگل های گیاهان مخروطی در بلندترین ارتفاعات می توانند یافت شوند . گونه های خاص درختی که اینجا یافت می شوند ، شامل کاج پاندوسا ، صنوبر دوگلاس ، الیگیتور و پیروی مجنون ، سروآریزونا و تعدادی از بلوط ها می باشند . گیاهان خاص دیگر شامل خولان برگ غان و علف سوزنی می باشند .