دانلود مقاله راهنمای سنجش روانی

مقیاس L

مقیاس L (دروغ پردازی) شامل 15 سوال است که مشخص کننده میزان تلاش مراجع برای ارائه توصیف مثبت و غیرواقع گرایانه از خود است. بنابراین دارندگان نمره های بالا در این مقیاس خود را به صورت افرادی کمال گرای افراطی به شیوه آرمانی توصیف می کنند. سوالها شامل توصیف عیبهایی نسبتا جزیی است که بیشتر مردم از اعتراف بدانها ابایی ندارند. بنابراین فردی که در مقیاس L نمره بالا می گیرد ممکن است به ماده 102 من گاهی اوقات عصبانی می شوم نیز پاسخ غلط [1]بدهد. در هر حال در تفسیرها باید ویژگیهای جمعیت شناختی شخص را نیز به حساب آورد. افرادی که ازنظر روانی پیچیده باهوش،دارای تحصیلات عالی و از طبقات بالاتر اقتصادی- اجتماعی هستند نوعا در این مقیاس نمره های پایین (نمره های خام 0یا1) می گیرند. در فرم اصلی MMRI ،نمره L ا طریق شمارش تمام پاسخهای غلط به سوالهای 15،45،75،135،165،195،225،285،30،60،90،120،150 محاسبه می شد. در MMRI-2 کلید نمره گذاری جداگانه ای در نظر گرفته شده است.

نمره های بالا در L ارزشیابی برافراشتگی مقیاس L مستلزم این است که ابتدا د رخصوصیات جمعیت شناسی فرد بررسی شود. نمره خام 4 یا 5 برای افراد طبقه پایین یاکارگران طبقه متوسط محسوب می شود.بر عکس نمره خام 4 یا 5 برای افراد تحصیلکرده نمره بالایی است مگر اینکه براساس نوع شغل آنها مثلا کشیش[2] توجیه شود. اگر نمره مراجعی بالا تلقی شود احتمالا نشانگر آن استکه وی خود را به صورت فردی مطلوب توصیف می کند.علت این امر ممکن است فریب هشیارانه بوده و یا به این دلیل باشد که برداشت غیرواقعی از خود دارد. چنین مراجعانی احتمالا انعطاف ناپذیر ،‌وغیر اصیل بوده و از تاثیری که بر دیگران می گذارند، ناآگاهند وادراکشان نسبت به زندگی خشک وخودمحورانه است. آنان به علت انعطاف ناپذیرشان ،احتمالا در مقابل فشارهای روانی تحمل کمی از خود نشان میدهند. چون هر عیبی را در خودانکار میکنند، بینش آنان ضعیف است. شاید هم به همین دلیل برای روان درمانی داوطلبان مناسبی نباشند.نمره های خیلی بالا نشان میدهدکه این افراد دارای نشخوار ذهنی[3] بسیار خشک وانعطاف ناپذیرند ودر ارتباطاتشان دچار مشکل هستند. این مورد شاید با بسیاری از افراد پارانویید همسانی داشته باشد افرادی که بر انکار عیبهای شخصی خود تاکید می ورزند، و بر عکس آنها را به دیگران فرافکنی می کنند. همچنین نمره های خیلی بالا ممکن است به دلیل فریب هشیارانه باشد که در شخصیتهای جامعه ستیز وجود دارد.

نمره های پایین در مقیاس L نمره های پایین حاکی از آن است که مراجعان در پاسخهایشان صریح وباز بوده اند. این افراد شهامت اعتراف به خطاهای کوچکشان را دارند و همچنین ممکن است دارای گفتاری صریح و رک [4] بوده افرادی راحت[5] از نظر اجتماعی سلطه گر [6] ومتکی به خود هستند. دارندگان نمره های پایین همچنین ممکن است تا اندازه ای طعنه زن [7] وعیبجو[8] باشند.

مقیاس F

مقیاس F (نابسامدی [9]) میزان پاسخهای استثنایی [10] وانحرافی فرد را اندازه گیری می کند. ماده های این مقیاس براساس اینکه کمتر از 10% افراد جامعه درجهت کلید نمره گذاری به آنها پاسخ داده باشندانتخاب شده اند. بنابراین براساس یک تعریف آماری این سوالها منعکس کننده افکار غیرمتعارف هستند.برای مثال اگر مراجع به ماده 49 (بهتر است تقریبا همه قوانین دور ریخته شوند) پاسخ صحیح بدهد یک نمره برایش محاسبه میشود وهمچنین است اگر به ماده 64 (دوست دارم از اماکنی که تاکنون ندیده ام بازدید کند) جواب غلط بدهد.

در هر حال این ماده ها به یک صفت یا نشانه بیماری مشخص ارتباط پیدا نمی کنند. این نشان میدهد مراجعی که نمره بالایی می گیرد، به گستره وسیعی از خصوصیات غیرمعمول ، پاسخهای قابل نمره گذاری می دهد. چنانکه انتظار می رود ،نمره های بالا در F نوعا با نمره های بالا در بسیاری از مقیاسهای بالینی همراه است. نمره های بالا اغلب می توانند به عنوان یک شاخص عمومی آسیب شناختی مورد استفاده قرار گیرند. به طور اخص نمره های بالا ممکن است منعکس کننده احساسات غیر معمول باشند که فرد در واکنش به برخی از شرایط خاص زندگی از خود نشان می دهد. از جمله این شرایط خاص ممکن است غم ازدست دادن یکی از عزیزان ازدست دادن شغل و یا طلاق باشد.شخصی که نمره بالایی در این مقیاس می گیرد احتمالا می کوشد تا تصویر نامطلوبی از خود ارائه دهد ولذا پروتکل چنین فردی نامعتبر تلقی میشود. متاسفانه نمره برش خاصی در دست نیست تا براساس آن بتوان تعیین رکد که یک نیمرخ در چه نمره ای نامعتبر است و یا برعکس در چه نمره ای دقیقا آسیب رامنعکس می کدن.حتی نمره هیا T از 70 تا 90 نیز لزوما نشان دهنده یک نمیرخ نامعتبر نیست. اطلاعات بیشتر را می توان از طریق شاخص F-K به دست آورد ( رجوع کنید به بخش مربوط به شاخص F-K )

نمره های بالا در مقیاس F نمره های 100 وبالاتر از آن نشان دهنده یک نیمرخ نامعتبر است.علت آن احتمالا خطاهایی است که در نمره گذاری صورت گرفته است یا اظهارات کذبی که مراجع درباره نشانه های بیماری عنوان کرده است یا ناشی از تحریفهای یک مراجع گیج با افکار هذیانی است. در هر حال حتی بیماران دارای اختلال شدید نیز که بادقت به سوالها پاسخ میدهند به ندرت ممکن است نمره هایی نزدیک به 100 بگیرند. اگر نمره های آنان دردامنه 100 باشد نشانگر توهم، هذیان به خودبستن [11] وقضاوت ضعیف است و یا اینکه به شدت تحت تاثیر عوارض ترک دارو هستند.

نمره های T بین 80و99 نشانه تمارض، مبالغه در بیان مشکلات ، مقاومت در برابر آزمون، یا سطوح بارز آسیب است. اگرنمره های دقیقا منعکس کننده آسیب باشند، مراجعان افرادی گم گشته[12] ،بیقرار ، دمدمی [13]و ناخشنود خواهند بود. نمره های 70 تا 80 حاکی از آن است که مراجع افکار غیرمعمول ونامتعارف دارد واحتمالا فردی طغیانگر وجامعه ستیز است،‌و یا در ایجاد هویت روشنی از خود دچار مشکل است. نمره های 70 تا 90 نشانگر «فریادی برای کمک» نیز میتواند باشد، بدین معنا که این اشخاص در بیان مشکلاتشان باز وصریح بوده اند تا بدین وسیله نیازشان به کمک را اعلام کرده باشند. اگر مراجعی نمره ای بین 65 تا 75بگیرد اما به نظر بیمار نیاید، احتمالا او فردی کنجکاو ،‌از نظر روانی پیچیده ، جزمی اندیش [14]،بی ثبات و یا دمدمی است.

نمره های پایین در مقیاس F نمره های پایین F بیانگر این امر است که ادراک مراجعان از جهان همانند بیشتر مردم است. اما اگر دارای سابقه آسیب روانی باشند، احتمالا مشکلات خود را انکار می کنند( گزارش جعلی مثبتی در مورد خصوصیاتشان ارائه میدهند) این تمایز را میتوان باتوجه به برافراشتگی نسبی k و تفسیر معنی داربودن شاخص F-K انجام داد.

مقیاس K

مقیاس K برای جداسازی وتعیین مراجعاتی طراحی شده است که تصویر کاملا مثبتی از خودشان ترسیم میکنند. بنابراین به مقیاس L شباهت دارد.اما مقیاس K این تفاوت را دارد که دقیقتر وموثرتر است. در حالی که فقط افراد ساده ،بی تکلف و پیرو موازین اخلاقی در مقیاس L نمره های بالا می گیرند افراد باهوشتر و از نظر روانی پیچیده تر احتمالا در مقیاس K  نمره های بالایی میگیرند ، بی آنکه برافراشتگی نمره هایشان در مقیاس L به گونه معنی دار بالا باشد. در واقع انتظار میرود که افراد دارای تحصیلات دانشگاهی در مقیاس K نمره های بالا بگیرند (نمره های T در MMPI از 55 تا 70 ونمره های T در MMPI-2 تقریبا از 50 تا 65).بنابراین نمره های بالا شامل نمره هایی است که از 65 یا 70 بالاتر باشند. برعکس دامنه نمره های افراد طبقه های پایین تا متوسط که تحصیلات عالی ندارند، معمولا بین 40 تا 60 است. بنابراین نمره های نسبتا دست کم از 60 یا 55 =T شروع می شوند.

افرادی که نمره های متوسط دارند، اغلب از نیرومندی خود [15] دفاعهای هیجانی موثر، ارتباط خوب با واقعیت و از مهارتهای عالی سازشی برخوردارند. آنها نوعا به پاسخهای جامعه پسند اهمیت می دهند و اغلب در این زمینه مهارت دارند. برافراشتگیهای k همچنین می تواند نشانگر حالت دفاع و پاسداری از من باشد. این امر احتمالا در مورد کسانی صادق است که به سبب سبک شخصیتشان از افشای خود نگرانند و یا اینکه از راه ارائه تصویری دوست داشتنی از خود به امتیازی دست می یابند ( مثلا در جایی استخدام شوند) متاسفانه نمره برش روشنی وجود ندارد تا بتوان نیرومندی خود مثبت (سازگاری ) دفاع از خود، یا «وانمود خوب»[16] را از یکدیگر متمایز ساخت. یک راهنمایی کلی در این زمینه این است که هر چه تمایل شخص به دفاع از خود بیشتر باشد،احتمال برافراشتگی بالا در برخی از مقیاسهای بالینی افزایش می یابد.

همچنین می توان از طریق شاخص F-K سوابق مربوط، و بافت انجام آزمون [17] (اقدامهای قانونی، ارزشیابی استخدامی وغیره) اطلاعات مفیدی به دست آورد.

از آنجا که رویکرد دفاعی به آزمون ممکن است پاسخهای مراجع را به مقیاسهای آزمون واپس زنی کند،‌برای تصحیح این حالت دفاعی، تصحیح k در مورد برخی ازآنها اعمال می شود.این تصحیح از طریق کم کردن یک کسر معین از K واضافه کردن آن به مقیاس مربوط انجام می پذیرد

نمره های بالا در K با توجه به تحصیلات فرد، اگر نمره K خیلی بالاتر از آنچه انتظار می رود باشد ،نشانه ای است از تلاش مراجع برای ارائه تصویر مطلوب از خود، انکار مشکلات، و یا اقدام به دادن پاسخهای غلط به همه ماده های آزمون (نه گفتن). اگر نیمرخ معتبر تلقی شود، نمره های بالا نشانگر این است که فرد تصویری از خود ارائه میدهد که تحت کنترل است وکارکردی موثر دارد، اما تمامی خطاهای خود را نادیده میگیرد. این قبیل افراد بصیرت ضعیفی دارند و درمقابل ارزشیابی روانی مقاومت می کنند. چون آنان از اینکه در نقش یک بیمار روانی قرار بگیرند مقاومت نشان می دهند توانایی شان در بهره گیری از روانی درمانی محدود است. آنها تحمل ناهمرنگی دیگران را ندارند و چنین افرادی را ضعیف می پندارند. انکار حربه دفاعی استکه آنها نوعا بکار می برند و به علت بصیرت ضعیفشان از تاثیری که بر دیگران میگذارند آگاهی ندارند. آنها همچنین ممکن است کمرو، بازداری شده [18]، و دارای تعامل اجتماعی در سطح پایین باشند.

نمره های متوسط در مقیاس k نمره های متوسط ضمن آنکه نشانگر کیفیتهای مثبت بالقوه فرد است سطوح متسوط حالت تدافعی وی را نیز نشان می دهند.این گونه درمانجویان افرادی مستقل ومتکی به خود بوده، دارای سطح مناسبی از خود –افشایی هستند و از نیرومندی خود خوبی برخوردارند. ممکن است توانایی کلامی ومهارتهای اجتماعی آنان نیز خوب باشد. اگر چه ممکن است به برخی مشکلات «جامعه پذیر» خود اعتراف کندن،تعارضهای مهمشان را به حداقل ابراز میدارند. احتمال اینکه این گونه افراد درصدد دریافت کمک برآیند، کم است. نمره های متوسط در افراد نوجوان بر مقابله آنان بابرون ریزی دلالت دارد.

نمره های پایین در مقیاس K نمره های پایین نشانگر یک نیمرخ «وانمودبد » است که در آن شخص درباره بیماری خود مبالغه می کند. همچنین ممکن است نشانگر پروتکلی باشد که در آن به تمام سوالها پاسخ صحیح داده شده است. چنانچه نیمرخ معتبر باشد ،‌مراجع احتمالا فردی گم گشته ، گیج، بسیار منتقد از خود،بدبین شکاک، وناخشنود بوده فاقد وسایل دفاعی کافی است. او احتمالا از بصیرت وخودانگاره ضعیفی برخوردار است.نمره های پایین در مورد نوجوانان امری غیرمعمول نیست و احتمالا سطح بالای باز و صریح بودن وحساسیت نسبت به مشکلاتشان را منعکس می سازد.این امر ممکن است با جریان خود –سنچی انتقادی آنان در ارتباط با ایجاد مفهوم روشنی از هویت همسانی باشد.همچنین مراجعان طبقه های پایین تر اجتماعی-اقتصادی نیز معمولا در این مقیاس نمره های پایین می گیرند که در این صورت، نشانرگ مشکلات آنان در سازگاری نیست.

شاخص F-K(شاخص وانمود)[19]

تفاوت بین نمره های K,F ممکن است شاخصی باشد از این احتمال که نیمرخ حاصل از پاسخهای فرد نامعتبر است. این شاخص از طریق تفریق نمره خام K از نمره خام F به دست می آید. در حال حاضر در استفاده از F-K برای MMPI-2 باید احتیاط لازم را به عمل آورد، زیرا نه تنها بعضی از عبارات در ماده های مربوط به مقیاسهای F,K  در MMPI تغییر یافته اند، بلکه 4 سوال از 64 سوال اولیه MMPI نیز از مقیاس F حذف شده اند. این اقدام ممکن است به ایجاد تحریفهای ظریفی در معنای شاخص F-K منجر شود.

 در این دامنه به سبب وانمود بد احتمال نیمرخ نامعتبر را افزایش دهد. این امر ممکن است به سبب تمارض مراجع و یا فریادی برای کمک باشد. در هر صورت باید با احتیاط بیشتری با وانمود کردن برخورد شود، زیرا احتمال دارد که بر خلاف داشتن نمره بالا در شاخص F-K ( 11+ یا بیشتر) ، نیمرخ حاصل همچنان معتبر باشد. این امر ممکن است در مورد افرادی صادق باشدکه به سبب واکنش زودگذر نسبت به موقعیتهای فشارآور، انواع رفتارهایی را که با نشانه های شبه بیماری همراهند تجربه می کنند. همچنین یک نیمرخ نسبتا معتبر در مورد افرادی مشاهده می شود که مشکلاتشان را مهم جلوه می دهند. اینان احتمالا اشخاصی هستند که در مورد مشکلاتشان اغراق می کنند، برای خود دلسوزی می کنند، بی ثبات، خودشیفته[20] و یا نمایشی (هیستریانیک )[21] هستند. آنها احتمالا با استفاده و یا حتی بهره کشی از مشکلات فعلی شان سعی می کنند بر دیگران تسلط یابند و یا توجه آنان را جلب کنند (سایکوکندریاک )[22].نمره های بالای F-K همچنین ممکن است در بیماران به شدت روان پریش که ادراک از خود [23] را تحریف کرده اند، دامنه گسترده ای از نشانه های بیماری را بروز داده ودر نتیجه به ماده های آزمون پاسخهای انحرافی میدهند مشاهده می شود.

 شاخصهای  پایین F-K بیانگر تلاش مراجع در خفیف نشان دادن مشکلات و حالت دفاعی است که مراجع از این طریق می کوشد تا تصویری کاملا مطلوب از خود ارائه دهد.بنابراین بقیه مقیاسهای بالینی چنین مراجعی را باید با رعایت احتیاط زیاد تفسیر کرد.

 شاخصی چنین پایین دلالت بر دفاعی شدید دارد. این وضع احتمالا به دلیل فریب هشیارانه مراجع و یا به علت ناتوانی اعتراف به هر گونه بی کفایتیهای شخصی است. رویکرد آنان به ارزشیابی به اندازه ای منفی است که حتی ممکن از همکاری با آزماینده خودداری کنند. چون تصور تحریف شده اند از خود دارند و بینش آنان ضعیف است، داوطلبان خوبی برای روان درمانی نیستند.

مقیاسهای روایی اضافی MMPI-2

مقیاس  (F بعدی)  ماده مقیاس Fb در ارتباط با استاندارد مجدد MMPI ساخته شد. این مقیاس برای شناسایی شیوه [24] «وانمود بد» در پاسخ دادن به 197 ماده آخر تنظیم شد. اهمیت این مقیاس بدان جهت است که مقیاس قدیمی F فقط از 370 ماده ای که اکنون در ابتدای MMPI-2 قرار گرفته اند، استخراج شد. بررسی اعتبار ماده های آخر آزمون بدون وجود مقیاس Fb ممکن نیست. این احتمال وجود دارد که فردی به ماده های اولیه آزمون با دقت پاسخ بدهد، اما بعدها شیوه پاسخ دادن وی در جهت نامعتبر بودن تغییر کند. این امر برای مقیاسهای محتوایی و تکمیلی حایز اهمیت است زیرا بسیاری از آنها از 197 ماده آخر آزمون استخراج می شوند. روش تدوین مقیاس Fb نیز به همان روش تدوین مقیاس قدیمی F بود، بدین ترتیب که سوالهایی در آن گنجانیده شده که فراوانی تصدیق آنها کم بود ( کمتر از %10 بزرگسالان بهنجار) بنابراین نمره بالا در Fb حاکی از آن است که مراجع به شیوه ای غیر معمول به ماده های آزمون پاسخ داده است. همانند مقیاس F این امر می تواند نشانگر یک آسیب تعمیم یافته و یا کوشش فرد برای مبالغه در نشانه های بیماری شناختی وی باشد.

VRIN [25] (مقیاس ناهمسانی پاسخهای گوناگون) مقیاس VRIN نیز مقیاس جدیدی است که به منظور تکمیل مقیاسهای روایی موجود طراحی شده است. این مقیاس شامل جفت سوالهای برگزیده ای است که انتظار می رود چنانچه رویکرد مراجع نسبت به آزمون به شیوه ای معتبر باشد، بین آنها همسانی وجود داشته باشد. محتوای هر یک از این جفت ماده ها مشابه و یا متضاد یکدیگرند. انتظار می رود مراجعان به ماده ای مشابه پاسخهای همسو بدهند. اگرشخص به هر یک از آنها پاسخ ناهمسو بدهد در این صورت به عنوان پاسخهای ناهمسان تلقی می شود و در نتیجه یک نمره خام در مقیاس VRIN به آن تعلق می گیرد. همچنین انتظار می رود که مراجع به جفت ماده هایی که محتوای متضادی دارند، پاسخهای ناهمسو بدهد. لذا اگر پاسخهایش بر خلاف انتظار همسو باشند، به عنوان پاسخهای ناهمسان محسوب می شوند و در نتیجه یک نمره خام در مقیاس VRIN به آنها تعلق میگیرد. تعداد زیاد پاسخهای ناهمسان (نمره خام 13 یا بیشتر ) حاکی از آن است که پاسخهای مراجع نامتمایز است. بنابراین نیمرخ چنین فردی نامعتبر تلقی شده و از تفسیر آن صرف نظر می شود.

TRIN [26] (مقیاس پاسخ های واقعی ناهمسان) مقیاس TRIN شیبه مقیاس VRIN است زیرا از جفت ماده ها تشکیل شده است. اما در ان فقط جفت ماده هایی که محتوای متضاد دارند گنجانیده شده است. بدین ترتیب برای اینکه شخص نمره ای در مقیاس VRIN بگیرد فقط دو روش پاسخ دادن وجود دارد. پاسخ صحیح به هر دو نشانگر ناهمسانی است و یک نمره خام مثبت برای آن منظور می شود. همچنین پاسخ غلط به هر دو سوال نیزبیانگر ناهمسانی است ویک نمره خام منفی به آن داده می شود( با افزودن یک مقدار ثابت از نمره های منفی جلوگیری میشود) نمره های خیلی بالا (نمره خام 13 یا بیشتر ) نشانه آن است که فرد به طور نامتمایز به ماد ها پاسخ صحیح می دهد (گرایش به تصدیق یا دادن پاسخ آری) نمره های خیلی پایین ( نمره خام 5 یا کمتر) معرف این است که فرد به گونه ای نامتمایز به ماده ها پاسخ غلط می دهد( گرایش به عدم تصدیق یا نه گفتن) هر یک از این دو شیوه پاسخ دادن نامتمایز نشان دهنده نمیرخ نامعتبر است. کمیته استاندارد مجدد (بوچر و همکاران ، 1989) اعلام داشته است که هم VRIN و هم TRIN مقیاسهای تجربی هستند و باید بااحتیاط از آنها استفاده شود تااینکه برای روشن شدن مفهوم وفواید بالقوه آنها پژوهشهای بیشتری انجام گیرد.

مقیاسهای بالینی

مقیاس 1: خود بیمارانگاری یا هیپوکندری (Hs)

مقیاس 1 در اصل برای این منظور تنظیم شده بود که افراد مبتلا به هیپوکندری را از سایر انواع بیماری روانی متمایز سازد. هر چند این مقیاس ممکن است شاخصی برای تشخیص هپیوکندری باشد عمدتا از این لحاظ سودمند است که به عنوان شاخصی از انواع خصایص شخصیتی که اغلب با هیپوکندری همسان هستند اما لزوما تشخیص هیپوکندری ندارند به شمار می رود. افرادی که نمره های بالایی در این مقیاس می گیرند، نه تنها نگرانی زیاد درباره بیماری از خود نشان می دهند بلکه ممکن است اشخاصی خودمحور، ناپخته، بدبین، ترشرو، نالان[27] و پرخاشگر نافعال باشند. شکوه هایشان معمولا در ارتباط با دامنه وسیعی از ناراحتیهای جسمانی است. یکی از اهداف مهم چنین شکوه هایی ، کنترل و تحت تاثیر قراردادن دیگران است. افرادی که نمره های پایین می گیرند، چنین شکوه هایی ندارند.

مقیاس 1 همچنین ممکن است با برافراشتگیهایی در مقیاسهای 2و3و7 همراه باشد. این حالت منعکس کننده سطوح متناظر افسردگی، انکار، روان رنجوریهای تبدیلی [28] ، یا حالتهای اضطرابی است. در هر حال افرادی که نمره های بالایی در مقیاس 1 می گیرند، نوعا اضطراب اندکی را تجربه می کنند. V تبدیلی [29] وقتی اتفاق می افتدکه در مقیاسهای 1و3 برافراشتگی وجود دارد اما در مقیاس 2 کاهش معنی دار(10نمره یا بیشتر ) مشاهده میشود. این نیمرخ نشانگر آن استکه شخص تعارضهای روانی خود را به شکایتهای جسمانی تبدیل می کند( به کد نوع 31/13 مراجعه کنید)

نمره بالا در مقیاس 1 افرادی که نمره های بالایی در مقیاس 1 میگیرند، اشخاصی لجباز، بدبین،خودشیفته، وخودمحور هستند. آنان از شکوه های بیمارگونه خود برای تحت تاثیر قراردادن دیگران بهره می برند و در نتیجه نزدیکان خود راغمگین می سازند.شکوه های  بیمارگونه آنان مبهم و پراکنده اند واغلب از یک عضو بدن به اعضای دیگر انتقال می یابند. اغلب از امکانات پزشکی به گونه افراطی استفاده می کنند و سوابق آنان نشان میدهد که به پزشکان متعدد و در رشته های تخصصی گوناگون مراجعه کرده اند. به هر حال آنها از قبول این نکته که مشکلات جسمی آنان اساس عضوی ندارند، امتناع می ورزند. آنان در هر بار مراجعه به پزشک، فهرست طویلی از شکوه های مربوط به علایم بیماری را ( که گاهی از بهر خوانی بیماریهای عضوی ) نامیده می شد ارائه می دهند. علایم بیماری آنان معمولا واکنش به موقعیتهای فشارانگیز روانی نیست بلکه بیشتر به سبب استمرار زمان این اختلال است. دراغلب موارد «کمکهایی«را که به آنان پیشنهاد شده است رد کرده و به باد انتقاد گرفته  اند. آنها احتمالا نسبت به هر پیشنهادی دایر براینکه حتی بخشی از مشکلاتشان ریشه روانی دارد خشمگین می شوند. چون سطح بینش پایینی دارند نوعا داوطلبان خوبی برای روان درمانی نیستند.

ممکن است افرادی که نمره های متوسط میگیرند، واقعا دچار ناراحتی های جسمی باشنداما حتی دارندگان نمره های متوسط بالا نیز احتمالا در خصوص ناراحتیهای جسمی واقعی خود مبالغه می ورزند. زیرا میزان تشویش مراجع به اندازه کافی بالا است که او را به ایجاد تغییر برانگیزد. نمره بسیار بالا ممکن است نشانگر این باشد که شخص دارای انواع گسترده ای از شکوه های مربوط به علایم بیماری است و شاید به شدت تحت فشار باشد. این وضعیت ممکن است با شخصی که دارای ویژگیهای شبه –روان پریشی (اسکیزوئید ، اسکیزوافکتیو [30]، اسکیزوفرنیک، افسردگی پسیکوتیک) همراه با هذیانهای بدنی است همسان باشد ( برافراشتگی در مقیاسهای 6و7و8و9 را نیز بررسی کنید.)

نمره های پایین در مقیاس 1 نمره های پایین در درجه نخست بیانگر فقدان شکوه های بدنی است. حتی ممکن است نشانه ای از توجه ناکافی شخص به وضعیت جسمانی خود باشند، تا بدانجا که حتی هنگامی که دچار ناراحتی جسمی است به پزشک مراجعه نمی کند. همچنین آنها ممکن است عموما افرادی هشیار، توانا، مسئول، و با وجدان و حتی افرادی پیرو موازین اخلاقی باشند.

مقیاس 2:افسردگی (D)

مقیاس 2 شامل 60 ماده در MMPI و 57 ماده در MMPI-2 است. طبقه بندی مجدد مقیاس محتوایی هریس [31] و لینگوز[32] نشانگر این استکه ماده ها پیرامون حوزه های آشفتگی فکر [33]، کندی جسمانی، احساس ذهنی افسردگی، بی تفاوتی روانی، و بدکاری بدنی دور می زنند.

بنابراین نمره های بالا ممکن است نشانگر مشکلاتی در یک یا چند مورد از حوزه های مذکور باشند بیمارانی که به دنبال بستری شدن برای درمان روانپزشکی هستند، احتمالا مقیاس 2 بالاترین نقطه در نیمرخ آنان است. همانطور که انتظار می رود برافراشتگیهای مقیاس 2 بهترین وتنها شاخص برای پیش بینی خشنودی، احساس امنیت، و درجه راحتی فرد  است.اشخاصی که نمره بالایی در مقیاس 2 دارند معمولا افرادی منتقد از خود، گوشه گیر، دوری گزین، ساکت و غیرمعاشرتی هستند.

هر گونه تفسیری از نمره های 2 نیازمند آگاهی از سن فرد و نیز در نظر گرفتن مفهوم برافراشتگیهای احتمالی در سایر مقیاسها است. نوجوانان معمولا 5 تا 10 نمره پایین تر از بزرگسالان غیر بیمار میگیرند. در مقابل افراد سالخورده معمولا 5 تا 10 نمره بالاتر میگیرند.الگوی متداولی که اغلب مثلث نوروتیک [34]نامیده می شود هنگامی که به وجود می آید که مقیاسهای 1و2و3 همگی برافشته باشند. این امربدان معنا است که دامنه شکوه های شخص گسترده ومتنوع است که نه تنها افسردگی بلکه شکوه های بدنی، تحریک پذیری،مشکل در روابط بین فردی، گرفتاری های شغلی، وناخشنودی عمومی را نیز دربر میگیرد ( به انواع کد 21/12 ،‌31/13،32/23 مراجعه کنید) برافراشتگی همزمان مقیاس 7 نشان میدهد که این حالت خودانتقادی وخودکیفری افسردگی تنش و ناآرامی را نیز شامل می شود. برافراشتگیهای متوسط مقیاسهای 2و7 ازیک نظر نشانه ای ازآمادگی فرد برای روان درمانی است. چنین برافراشتگی هایی نشانگر آن است که این افراد به سبب اینکه ناراحتی را تجربه می کنند، انگیزه کافی برای ایجاد تغییر در خود را دارند، و همچنین ممکن است افرادی خود-آگاه و درون نگر باشند مقیاسهای 2و7 اغلب مقیاسهای درماندگی [35] نامیده می شوند زیرا آنها شاخصی از درجه درد، اضطراب، وناراحتی تجربه شده توسط شخص را نشان میدهند( به کد نوع 72/27 مراجعه کنید) اگر برافراشتگی مقیاس 2 یا برافراشتگی مقیاس 8 همراه باشد نشانگر آن است که افسردگی با ویژگیهایی مانند افکار غیرمعمول، فقدان پیوند جویی،[36] انزوا، و احساس بیگانگی مشخص می شود.

برافراشتگی مقیاس 2 احتمال خودکشی را افزایش می دهد. این امر به ویژه وقتی صادق است که برافراشتگیها زیاد و یا خیلی زاد بوده و برافراشتگهای متناظر د رمقیاس 4و7و8 یا 9 وجود داشته باشد. اگر چه این برافراشتگیها احتمال خودکشی را افزایش م یدهند، تاکنون هیچ نیمرخ خودکشی [37] روشن که پیش بینی کننده دقیقی باشد پیدا نشده است. هر گونه اظهار نظر در مورد رفتار خودکشی از روی نیمرخ آزمودنی باید از طریق سنجش دقیق سایر متغیرهای مربوط ( ویژگیهای جمعیتی ،‌وجود سابقه خودکشی، روشنی ومرگ آوربودن نقشه و غیره) مورد تحقیق بیشتر قرار گیرد.همچنین می توان با بررسی ماده های بحرانی مربوط وبحث با بیمار درباره آنها اطلاعات اخص در این مورد به دست آورد.7]