دانلود تحقیق اضطراب

مقدمه :

نگرانی یا اضطراب عادی واکنشی است طبیعی و لازم که در حقیقت جزیی از زندگی است وباعث یادگیری و رشد شخصیت و بالا بردن میزان کارآیی و هوشیاری و حتی تحریک فرد می شود . اضطراب وقتی حالت مرضی پیدا می کند که از حد طبیعی بگذرد و با شدتی غیر عادی تعادل روانی فرد را مختل و باعث نقصان کارایی و پیدایش یک سلسله اختلالات جسمانی و روانی شود .

از مشکلات و اختلالات اساسی جوانان و نوجوانان پیدایش ترس و اضطراب در آنان است . که سبب بروز دشواری هایی در کار تربیت و هدایت آنهاست . این اختلال بویژه در آغاز بلوغ بسیار به چشم می خورد . و وضع آنچنان پیچیده و درهم است که خود آنان نیز از این حالت خود در شگفت هستند بیماری و آشفتگی آنان را در مواردی از پای در می آورد . و سبب پیدایش رکود و شکست هایی در کار و رفتارشان می شود . ترس آنها اغلب بی حساب و نگرانیشان از آینده ای است که به نظرشان مبهم می آید . تأسف و تأثر از گذشته عمر و از اینکه نتوانستند امادگی لازم برای آینده فراهم کنند سبب آن می شود که از عمر خویش نتوانند استفاده نمایند اضطراب غالباً واکنشی است خودآگاه یا ناخود آگاه به ناراحتیهایی که در خانواده رخ می دهد . عقیده بر این است که ما در مضطرب تقریباً همیشه کودک مضطرب خواهد داشت . اضطراب در بسیاری از بیماری های روانی گاهی در برخی موارد اضطراب بیمار غالباً از ناراحتی های جسمانی متعددی شکایت می کند . گاهی در برخی موارد اضطراب فرد نوجوان با حالات افسردگی توام است . لیک باید متذکر شد که فرد مضطرب حتماً یک فرد افسرده نیست ولی یک فرد افسرده می تواند یک فرد مضطرب باشد . اختلالات اضطراب و افسردگی در طبقه بندی بیماری های روانی جزء اختلالات نوروتیک یا نوروزها هستند که لازم است قبل از این تعریف این دو واژه «اضطراب افسردگی» اختلالات نوروتیک را شرح دهیم .

1 اختلالات نوروتیک یا نوروزها و حالات عصبی

نوروزها با حالات عصبی به آن دسته از اختلالات عاطفی روانی اطلاق می شود که علت عضوی نداشته و در آن بیمار نسبت به وضع خود آگاهی دارد . و تجربیات ذهنی و خیالی پردازی های خود را با واقعیات محیط اطراف در نمی آمیزد . رفتار فرد نوروتیک ممکن است شدیداً مختل شود . ولی از هم گسیختگی شخصیت وجود ندارد. نوروزها را باید از بیماری های روانی جدا کرد .

جدول زیر علائم تشخیص این دو را از یکدیگر بیان می کند .

نوروز یا حالات عصبی

بیماری های روانی یا سایکوز

1 علائم شعور

شعور بیمار سالم و درک محیط کامل است

شعور بیمار مختل و درک محیط مشکل است

2 بینش

بیمار تا حدی نسبت به خودبینش دارد

به ندرت در مورد چگونگی بیماری خود بینش دارد

3 جنبه های اجتماعی

رفتار بیمار به ندرت برای خود و دیگران خطرناک است

رفتار بیمار برای خود یا دیگران خطرناک می باشد

4 چگونگی علائم

امکان متعدد جسمانی و عدم وجود اوهام و تصورات واهی عدم وجود رفتار ضد اجتماعی سازگاری کم و بیش مناسب با محیط

وجود اوهام و تصورات واهی اختلالات تکلم عدم توانایی برای داد و ستد اجتماعی و سازگاری با محیط

5 شدت علائم

علائم محدود به برخی از جنبه های شخصیت ، تماس با محیط نسبتاً خوب قدرت فعالیت اجتماعی

اختلال شدید در سازمان شخصیت عدم تماس با واقعیت ناتوانی در فعالیتهای اجتماعی

معمولاً در نوجوانی علائم نوروزها با یکدیگر مخلوط می شوند بطوریکه در عمل با یک طرح مرضی خاص یا مجموعه ای از علایم روبرو
می شویم و تابلو بیماری به گونه ایی است که مشخص کننده نوع خاصی از موروز است . و بر خلاف واکنش های سازشی معمولاً ماهها و سالها باقی
می ماند علایم به تدریج آغاز می شود . و از لحاظ شدت ممکن است نوساناتی داشته باشد . برخی از علائمی مانند لرزیدن دست به علت اضطراب و گریه به علت افسردگی آشکار است ، در افراد بالغ معمولاً نوروزهای اضطراب افسردگی وسواس و هیستری مشاهده می شود ،‌ قابل ذکر است . بیش از نصف اشخاصی که با شکایات جسمی به مطب پزشکان امراض داخلی مراجعه می کنند از بیماریهای عصبی با اختلالات عاطفی رنج می برند این گونه اختلالات در تمام نقاط جهان دیده می شود .

اضطراب چیست ؟

وقتی فشارهای زندگی روزانه بر شخص به حدی رسیدند که او دیگر نتواند تعارض های درونی و بیرونی خود را حل کند مضطرب می شود .

اضطراب : هیجان ناخوشایندی است که با اصطلاحاتی مانند نگرانی دلشوره وحشت و ترس بیان می شود . و همه ما آدمیان درجاتی از آن را گاه تجربه می کنیم زیر بنا و عامل اساسی انواع اختلالات رفتاری در آدمی تشویش و اضطراب است .

اضطراب عبارت است از پاسخی عاطفی و فیزیولوژیکی به احساس خطر همه جانبه درونی است . که به سادگی کنار نمی رود . اضطراب عمدتاً اختلال افراد جوان است . که شروع آن معمولاً در اواسط دهه سوّم عمر است . شخص مضطرب تنش و ترس شدید و مداوم دارد او دچار احساس مستمر و مبهم و کلی و نامشخص است . که خود نیز از منبع و علت آن خبر ندارد .

فرق ترس با اضطراب چیست ؟

اضطراب نوروتیک نوعی اغراق در حالت نگرانی معمولی است . همانطوری که افسردگی از نظر کمیت ، با حالت غم معمولی متفاوت است . اضطراب نوروتیک در مقایسه با ترس های سالم ترسی است غیر واقعی و غیر منطقی از این جهت که یا احساس خطر از وجود عامل عینی بی اساس است و یا اینکه واکنش فرد نسبت به مسئله ای که خطر بسیار کمی دارد .
بی اندازه شدید است . در افراد سالم وقتی عامل خطر بر طرف شود واکنش اضطراب یا ترس نیز برطرف می گردد و یا به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می یابد ، اما شخص مضطرب مقدار اضطراب در اثر تغییر عامل محیط تفاوت زیادی نمی کند . شخص نوروتیک سعی می کند که از عوامل و شرایط اضطراب دوری گزیند .

در ترس علت و یا انگیزه ظاهری و یا باطنی مسأله پیداست و آدمی
می داند از چه چیز می ترسد ، در حالیکه در اضطراب انگیزه ها روشن و ظاهری نیست و اغلب صورت ابهام دارد .

نظریه های اضطراب

الف : اضطراب به عنوان یک تعارض ناهوشیاری

فروید اضطراب روان رنجور را نتیجه یک تعارض ناهوشیاری دانسته که بین تکانه های نهاد « عمدتاً تکانه های جنسی و پرخاشگری » و
محدودیت هایی که خود و فرا خود اعمال می کنند ایجاد می شود . از آنجا که بسیاری از تکانه های نهاد با ارزشهای اجتماعی یا شخصی در تضاد هستند آدمی را دستخوش تهدید می کنند .

فروید سه نوع اضطراب را از یکدیگر متمایز می سازد .

الف : اضطراب واقعیت

ب : اضطراب اخلاقی

ج : اضطراب روان رنجوری

که در هر سه اضطراب خود به وسیله نیروهای درونی یا بیرونی تهدید به اضمحلال می شود . این سه نوع فقط از نظر منبع اضطراب با یکدیگر فرق می کنند یعنی دنیای واقعی خود یا جهان ناهوشیار یا امر و نهی والدین « برای اطلاع بیشتر به کتاب نظریه های مشاوره خانم دکتر خدیجه آرین مراجعه شود .

ب : اضطراب به عنوان پاسخ آموخته شده .

در نظریه یادگیری اجتماعی به جای تعارض های درونی ، شیوه هایی درمدار توجه قرار می گیرد که طی آن ، اضطراب از راه  یادگیری با برخی موقعیت ها مرتبط می شود . گاه ترس هایی که در دوران کودکی یاد گرفته شده به دشواری خاموش میشود. برای نمونه هر گاه نخستین واکنش کودک به صورت کناره گیری یا فرار از موقعیت اضطراب زا باشد ، در آن صورت ممکن است کودک نتواند دریابد که چه وقت آن موقعیت خالی از خطر است . یک بزرگسال نیز ممکن است از موقعیت هایی که در دوران کودکی برایش اضطراب زا بوده اند همچنان اجتناب کند زیرا هیچگاه به ارزیابی دوباره تهدید مزبور نمی پردازد یا در پی راه و روشی برای کنار آمدن با آن نیست .