تعریف:
"ثبت ولادت" به معنی ثبت رسمی تولد یک کودک در یک فرایند اداری دولتی است که شاخهای خاص از دولت هماهنگکننده آن میباشد. این مدرکی دائمی و رسمی از وجود یک کودک است.
تعریف:
"ثبت ولادت" به معنی ثبت رسمی تولد یک کودک در یک فرایند اداری دولتی است که شاخهای خاص از دولت هماهنگکننده آن میباشد. این مدرکی دائمی و رسمی از وجود یک کودک است.
مقدمه
چرا ثبت احوال؟
ثبت ولادت یکی از حقوق اصلی انسانی و وسیلهای ضروری برای حفاظت از حق هویت هر کودک است.
در سال 2000 میلادی، حدود 50 میلیون کودک در سراسر جهان- بیش از دو پنجم متولدان- ثبت نشده بودند. در ایران در سال 1997 میلادی آمارگیری خوشهای شاخص چندگانه (MICS, MOH-UNICEF) نشان داد که 13 درصد تولدها به ثبت نمیرسند.
ثبت احوال، برکنار از اینکه اولین نشانه پذیرش قانونی وجود یک کودک است، پایه و اساس تحقق شماری از حقوق و یک نیاز عملی نیز میباشد. از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
< >تضمین دسترسی به مراقبتهای بهداشتی؛تضمین دسترسی به ایمنسازی و واکسیناسیون؛تضمین ثبت نام کودک در مدرسه در سن مناسب؛اجرای قوانین مربوط به حداقل سن اشتغال، که منجر به ناکام ماندن تلاشها برای جلوگیری از کار کودکان میشود؛مقابله موثر با مشکل ازدواج اجباری دختران قبل از رسیدن به سن قانونی و بدون ارائه مدرک اثبات سن؛تضمین حمایت ویژه از کودکانی که با قانون در تعارض هستند تا قانونا و عملا با آنها به عنوان یک فرد بزرگسال رفتار نشود؛حمایت از افراد جوان در مقابل انجام خدمت نظام و مشمولیت نظام وظیفه قبل از رسیدن به سن قانونی؛تضمین حق تابعیت کودک، در هنگام تولد و در سنهای بالاتر؛حمایت از کودکانی که بطور غیر قانونی جابجا شدهاند و حمایت از آن کودکانی که مجددا به خانواده باز میگردند؛ گرفتن گذرنامه، بازکردن حساب بانکی، گرفتن اعتبار بانکی، رای دادن و یافتن اشتغال.
اگر چه ثبت احوال تضمینی برای آموزش، بهداشت، حمایت و مشارکت نیست، اما نبود آن باعث میگردد تا حاشیهنشینان اجتماعی از این حقوق اساسی محروم شوند.
یک نظام ثبت احوال فعال، علاوه بر موارد مربوط به حمایت از کودکان، به هر کشور امکان میدهد تا یک بانک اطلاعاتی به روز و مطمئن برای برنامه ریزی داشته باشد. این هم برای نظام برنامه ریزی دولتی خوب است و هم برای نهادهای اداری محلی که مسئول برقراری خدمات اجتماعی از قبیل آموزش، بهداشت و غیره هستند.
ایران در سال 1355 قانون ثبت احوال را به تصویب رساند. قانون صراحت دارد که تمام ولادتها باید ظرف 15 روز به ثبت برسد. وزارتخانههای کشور، دادگستری و امور خارجه عهدهدار اجرای این قانون هستند. تعداد مطلق ثبت ولادتها در سال 2003 میلادی در جدول زیر آمده است.
(جداول و نمودار در فایل اصلی موجود است)
اگرچه آمارگیری خوشهای شاخص چندگانه (MICS) نشان میدهد که نرخ ثبت ولادت 87% است، اما ارزیابی کشوری متداول سازمان ملل متحد در سال 2003 میلادی ناهمگونیهای گستردهای را در بین مناطق مختلف نشان میدهد. نظام ثبت احوال در مناطق دور افتاده روستایی هنوز با مشکلات بسیاری روبرو است. حل مشکلاتی که از عدم ثبت کودکان پیش میآید از توان یک سازمان واحد خارج است. در مناطق دور دست مادران و پدران خود از مزایای شهروندی بی خبرند چه رسد به منافعی که از ثبت ولادت کودکانشان نصیب آنها میشود. با این همه، یک برنامه سیار دو ماهه در پنج شهرستان سیستان و بلوچستان در سال 2004 میلادی میزان ثبت ولادت را به سه برابر همان مدت در سال 2003 میلادی افزایش داد.
مشخص شده که عدم ثبت ولادت ها هم به عدم ثبت ازدواج ها (به ویژه در میان قبیلههای کوچنشین) و هم به عدم دسترسی به ادارات ثبت احوال در مناطق دور دست و دشوار روستایی مربوط میشود. برای مثال، در استان سیستان و بلوچستان که دارای 36 شهرستان است، 16 شهرستان فاقد ادارات ثبت احوال هستند. موانع قانونی کودکانی که پدران غیر ایرانی دارند، هزینه ثبت احوال و محدودیتهای فرهنگی مربوط به نامگذاری زود هنگام کودک از دیگر مشکلات ثبت ولادت هستند. برنامه سیار بخاطر تمرکززدایی و در دسترس قرار دادن امکانات ثبت احوال در مناطق دور دست روستایی توانست برنامه موفقی باشد.
سابقه پیمان نامه حقوق کودک در ایران
ماده 7 پیمان نامه حقوق کودک چنین میگوید:
تولد کودک بلافاصله پس از به دنیا آمدن ثبت میشود و از حقوقی مانند حق داشتن نام، کسب تابعیت و در صورت امکان شناسایی والدین و قرار گرفتن تحت سرپرستی آنها برخوردار میباشد.