دانلود مقاله دختران فراری

دختران فراری به دخترانی گفته می‌شود که به دلایل مختلفی از خانه و خانواده شان فرار می‌کنند و به جامعه پناه میبرند.

به گفتهٔ مدیر کل دفتر آسیب‌های اجتماعی در ایران حدود ۸۰ درصد دختران در ۲۴ ساعت اول بعد از فرار مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند.

در سالهای اخیر، پدیده "دختران فراری" به معضلی اجتماعی در ایران تبدیل شده است.

گفتنی است که در کشورهای اروپایی و آمریکا دخترانی که به هر دلیلی از خانه هایشان فرار می‌کنند، به طور اتوماتیک تحت حمایت بنیادهای حمایتی دولتی و نیکوکاری درمیایند و به مکانهایی امن زیر نظر روانکاوان و متخصصان حمایت از زنان منتقل می‌شوند اما در ایران به خاطر جرم بودن اصل قضیه دختران که جایی برای پناه بردن ندارند، اکثرا به افراد غریبه متوسل می‌شوند که در اکثر این موارد مورد تجاوزات پی در پی قرار میگیرند و نهایتا جذب باندهای فساد داخلی و یا خارجی می‌شوند و با این شرایط در صورت دستگیری این دختران در بعضی موارد به زندان افتاده و در مواردی هم توسط مقامات قضایی به خانواده هایی که به دلایلی ازشان فراری شده اند، بازگردانده می‌شوند.

80 درصد دختران فراری در 24 ساعت اول جذب باندهای فساد می شوند 80 درصد دختران فراری در همان 24 ساعت اول فرار پس از شناسایی و جذب توسط باندهای قاچاق و افراد سودجو در پایانه ها و پارکها ، به دلیل نیاز به سرپناه و غذا به خواسته های آنها تن داده و مورد تعرض قرار می گیرند ، دکتر سید هادی معتمدی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری مهر با بیان این مطلب افزود : با توجه به این امر بهزیستی و نیروی انتظامی تلاش می کنند که این دختران را در همان 24 ساعت اول شناسایی و جمع آوری کنند چراکه پس از گذشت یک روز دیگر نمی توان به سلامت این دختران اطمینان داشت .

وی در ادامه تاکید کرد: در حال حاضر عمده فراوانی فرار دختران از خانه در سنین بین 15 تا 30 سال است ، اما متاسفانه در سالهای اخیر نمونه هایی از فرار دختران کمتر از 14 سال نیز دیده شده است و از آنجا که فرار دختران رابطه مستقیمی با سایر آسیب های اجتماعی همچون معضل زنان خیابانی دارد این مساله می تواند نگرانی کاهش سن آسیب های اجتماعی را نیز در جامعه افزایش دهد .

وی با اشاره به 4 برابر شدن میزان جمع آوری دختران فراری از سطح شهر در سال گذشته اظهار داشت : در سال 81 حدود 700 دختر فراری از سطح شهر جمع آوری شدند که این تعداد در سال گذشته به 2 هزار و 500 نفر رسیده و این امر بیانگر 4 برابر شدن میزان فعالیت نیروی انتظامی و گشت های سیار سازمان بهزیستی در زمینه جمع آوری این دختران است .

دکتر معتمدی ادامه داد : همچنین در سال 81 حدود 1 هزار و 800 زن خیابانی از سطح شهر جمع آوری شدند که خوشبختانه این رقم در سال 82 به 1 هزار و 500 نفر کاهش پیدا کرد و این امر بیانگر این است که اگر ما فعالیت های خود را بر روی ساماندهی دختران فراری بیشتر متمرکز کنیم ، در مقابل می توانیم از افزایش تعداد زنان آسیب دیده در جامعه جلوگیری به عمل آوریم .

مدیر کل دفترآسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی اعتیاد ، فقر ، بیکاری ، طلاق وپدیده زنان ویژه رااز جمله مهمترین آسیب های اجتماعی دانست و اظهار داشت : بر اساس تحقیقاتی که توسط کارشناسان دفتر آسیب ها صورت گرفته این 5 معضل به عنوان مهمترین آسیب های اجتماعی در سال جاری شناسایی شده اند .

دختران فراری در بیشتر جوامع مشاهده می شوند.

فرار از منزل معمولا زمانی صورت می گیرد که خانواده دچار تنش شده و دختر در خانواده فکر می کند که دیگر جایی در خانواده ندارد .

یک کارشناس امور آسیب های اجتماعی بهزیستی استان خراسان رضوی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری زنان ایران (ایونا) گفت : برخی از دختران فکر می کنند که با فرار می توانند استقلال نسبی را به دست آوردند ولی متاسفانه چون سرگردان و حیران هستند در جامعه مورد اذیت و آزار افراد دیگر قرار می گیرند و جذب گروه های تیمی شده و از این طریق زمینه انحراف فراهم می شود .

مهدی زاده در ادامه افزود : دید مردم نسبت به دختر فراری دید مثبتی نیست و مردم در جامعه به او به عنوان یک فرد فاسد نگاه می کنند .

وی تصریح کرد : فرار ممکن است گاه به علل ها ی کوچکی پیش آید و اگر فرد نداند که کجا می رود و در سیستم های جامعه دچار مشکل خواهد شد .

وی افزود: سنین بین 15-30 سال سن بحران فرار است و افراد معمولا بین رده سنی بالای 30 سال به خاطر بلوغ اجتماعی کمتر دست به فرار می زنند .

مهدیزاده خاطر نشان کرد: فرار معمولا بیشتر در خانواده های تک والدی است ، اعتیاد یکی از والدین ، کم سوادی یا طلاق والدین نیز بر این امر دامن می زند .

وی از خانه هایی تحت عنوان خانه های امن ، سلامت خبر داد و افزود : پذیرش در این خانه ها بین سنین 30- 15 سال با ظرفیت خوابگاهی 10 نفر است.

مهدی زاده تصریح کرد : کارشناسان علوم تربیتی و مدد کاری مسوولیت دختران فراری را به عهده دارند و این خانه ها باعث می شود که بعد از مدت زمان نگهداری دختران ارتباط بیشتری بین فرد فراری و خانواده اش ایجاد گردد .

وی در ادامه گفت : بحث آگاه سازی مردم ، آموزش مهارت های فردی خود و خانواده تا حدودی می تواند از فرار دختران جلوگیری کند خانواده ها نیز باید به گونه ای رفتار کنند که دختر در خانواده هرگز احساس نکند که جایگاهی ندارد و به جامعه پناه ببرد که جذب گروه های انحرافی شود .

مهدی زاده در پایان گفت : اگر در مدارس مشاورین قوی حضور داشته باشند پدیده انحراف در جامعه کمترصورت خواهد گرفت چرا که مشاور رازدار ورابط بین بچه ها و والدین است و می تواند بسیار مفید واقع شود اگر دختری فرار کرد خود خانواده زمینه بازگشت او را باید فراهم کند در غیر این صورت دختر دچار انحراف اخلاقی خواهد شد و هرگز روی بازگشت نخواهد داشت ، لذا خانواده ها باید خشونت های درون یک خانواده را کاهش داده و دیدگاه های تعصبی و فرهنگ غلط خویش را عوض کنند و اجازه بازگشت به دخترشان بدهند .

وی ضمن توصیه به دختران گفت : قبل از فرار حتماً به مراکز مشاوره بهزیستی مراجعه کنند تا آنها بتوانند مشکلشان را برطرف سازند .

مهدی زاده گفت : در مشهد معمولا به پارک ها یا حرم امام رضا(ع) پناه می برند که در این مکان ها نیز زنانی نشسته اند که دختران را به محل های نا امن ببرند و ناخواسته دختر از خانواده خارج شده به دام اعتیاد ، و...

می افتد .

67 درصد دختران فراری گلستان در رده سنی 10 تا 19 سال قرار دارند معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان گلستان گفت: نتایج تحقیق روی پرونده 206 دختر فراری در گلستان نشان می‌دهد، بیش از 67 درصد این دختران در رده سنی 10 تا 19 سال قرار دارند.

به گزارش شیعه نیوز به نقل از خبرگزاری فارس ، محمد تمسکنی ‌زاهدی افزود: بیش از 67 درصد دخترانی که اقدام به فرار کرده‌اند، متاهل هستند که این بیانگر بدرفتاری و تنبیه بدنی و کلامی توسط همسرانشان است.

وی تصریح کرد: از این میزان، 31 درصد آنها به علت مشکلات خانوادگی، 50 درصد به علت اغفال که این عامل هم نشئت گرفته از اختلال‌های خانوادگی و ایجاد خلأ عاطفی در خانواده است، اقدام به فرار کرده‌اند.

تمسکنی‌زاهدی ، اختلال‌های خانوادگی را یکی از مهم‌ترین علل فرار دختران از منزل برشمرد و گفت: شرایط بد اقتصادی سبب شده که در بسیاری از خانواده‌ها پدر و مادر دارای حضور فیزیکی باشند و حضور وجودی و معنوی آنان برای فرزندان محسوس نباشد.

وی خاطرنشان کرد: در اینگونه خانواده‌ها ، فرزندان به حال خود رها شده و ارتباط آنان با افراد مختلف، تحت هیچگونه نظارت خاصی نیست.

تمسکنی‌زاهدی افزود: در چنین وضعیتی، زمینه برای ایجاد خلأ عاطفی به‌ویژه برای دختران شدت یافته و به پناه آوردن به بیگانگان منجر می‌شود.

وی اضافه کرد: دختران فراری اغلب متعلق به خانواده‌هایی هستند که در آنها پدر به عنوان نهاد قدرت ، حکومت کرده و نه تنها تکیه‌گاه عاطفی و اقتصادی برای خانواده محسوب نمی‌شود، بلکه استفاده از قدرت جسمی و سلطه از سوی آنان سبب می‌شود که فرزندان احساس آرامش و امنیت نکنند.

اغلب دختران فراری ، کمتر از ۲۴ ساعت پس از فرار، مورد تجاوز قرار می گیرند.

و بیشتر این دختران، پس از تجاوز از سوی خانواده هایشان پذیرفته نمی شوند.

این آمار بر مبنای بررسی شرایط دختران و زنانی است که مورد آسیب اجتماعی قرار گرفته و تحت حمایت مراکز سازمان بهزیستی نگهداری می شوند.

این دختران فراری در ۳۲ مرکز موسوم به “خانه های سلامت” به مدت شش ماه تا یک سال به صورت شبانه روزی نگهداری می شوند تا از معرض آسیبهای اجتماعی مصون بمانند.بیشترین برنامه ها در مراکز بهزیستی، برای بازگرداندن زنان “آسیب دیده” به خانه است.

در شرایطی که خانواده ها فاقد صلاحیت تلقی شوند ، مراکز بهزیستی می توانند زنان آسیب دیده و دختران فراری را با حکم دادگاه ، برای زمان طولانی تری نگهداری کنند تا امکان تحصیل و اشتغال آنها فراهم شود.

زنان آسیب دیده به مدت شش تا هشت ماه در “مراکز بازپروری زنان خیابانی” که تعدادشان به ۲۲ مرکز می رسد، نگهداری می شوند و برای اشتغال، کاریابی و مهارتهای زندگی آموزش می بینند.

“در سال گذشته ، ۳۰۰ مورد اشتغال برای زنان روسپی ایجاد شد ، زیرا ۹۹ درصد زنان به دلیل مسائل غیرحرفه ای به روسپی گری می پردازند.” در ایران مراکزی موسوم به “خانه زنان” برای زنانی که دچار خشونت خانگی شده اند دایر شده است و ۷۲ درصد زنان متاهل حداقل یکبار تجربه خشونت را داشته اند و بیش از نیمی از آنها، آزارهای روانی را تحمل کرده اند.

زنانی که دچار خشونت شده و خانه خود را ترک کرده اند، به مدت سه روز تا سه ماه در این مراکز اسکان می یابند تا با خدمات مددکاری و مشاوره امکان بازگشت آنها به خانه هایشان فراهم شود.

بهزیستی ایران ، با طرح “خانه زنان” می کوشد تا زنان و کودکان “حتی یک شب” در خیابان نمانند.

● تعریف دختر فراری این واژه به دخترانی اطلاق می گردد که به هردلیلی خانه و خانواده را ترک کرده و به محیط های دیگری چون خیابان، پارک، باند و … روی می آورند.

● عوامل زمینه ساز فرار دختران از خانه محیط نامساعد و تشنج آفرین خانواده، طلاق و اعتیاد والدین بخصوص پدر، ارتباط با دوستان ناباب، روابط کنترل نشده خانواده ها با یکدیگر، اختلاف والدین و فرزندان، کنترل و سختگیری افراطی و غیرمنطقی والدین، مشکلات حاد اقتصادی، احساس ناامنی درخانه ، اختلالات شخصیت و روابط عاشقانه ، ترس از رسوایی پس ازتجاوز جنسی، مخالفت والدین با ازدواج دختران با شخص مورد نظر یا آزارناپدری و یا نامادری ، آزارهای جسمی و جنسی از سوی نزدیکان بویژه محارم و … را می توان از جمله مهمترین عوامل زمینه ساز فرار دختران از خانه برشمرد.

● وضعیت کلی دختران فراری دختران فراری معمولأ در گروه سنی ۱۴ تا ۲۵ سال قرار دارند.

موقعیت سنی این افراد نشان دهنده ی میزان آسیب پذیری، احتمال بزهکاری، بزه دیدگی و یا قربانی شدن در برابر سوء استفاده های جنسی مختلف و دیگر سوء استفاده ها می باشد.

دراین مرحله اهمیت مداخله سریع همه جانبه خانواده ومسئولین ذیربط بسیار حائز اهمیت است.

باید توجه داشت که خطر فقط خانواده های طبقات پایین ازنظراقتصادی و اجتماعی را تهدید نمی کند، بلکه بنابر تحقیقات درصد قابل توجهی از دختران فراری، متعلق به خانواده های مرفه و متوسط به بالا هستند.

مخاطراتی که پس از فرار ، دختران جوان بی پناه و آسیب پذیر را تهدید می کند معمولاً عبارتنداز: ۱) گرفتار شدن در دام شبکه های قاچاق دختران و زنان جوان: قاچاقچیان ، ایادی خودرا درمناطقی مانند پارک ها، مقابل مدارس راهنمایی ودبیرستان ها و اماکن عمومی می گمارند تا با پرسه زدن دراین اماکن و شناسایی دخترانی که ازمنازل خود فرار کرده اند ، آنها را با وعده های ، به دام اندازند.

گاهی فرار، پس از طرح دوستی و آشنایی از سوی دلالان شبکه های قاچاق و دادن وعده های مختلف چون خروج آسان ازکشور و درآمد خوب و زندگی بهتر، اتفاق می افتد.

قاچاقچیان ، ایادی خودرا درمناطقی مانند پارک ها، مقابل مدارس راهنمایی ودبیرستان ها و اماکن عمومی می گمارند تا با پرسه زدن دراین اماکن و شناسایی دخترانی که ازمنازل خود فرار کرده اند ، آنها را با وعده های ، به دام اندازند.

۲) تجاوز،اجبار و تحمیل: معمولا دختران فراری که آسیب پذیر نیز هستند، گرفتار مشکل تجاوز، اجبار و تحمیل می شوند.

قاچاقچیان، دختران جوانی را که به هر انگیزه از خانه خود گریخته اند، وسیله درآمد خود قرار میدهند.

آنها را به برقراری ارتباط جنسی و انجام کارهای خلاف مجبور می کنند.

در سال های اخیرنوع جدیدی از فریب و قاچاق دختران و زنان ازطریق اینترنت مشاهده می شودکه بیشترحاصل گسترش شبکه های ارتباطی مجازی است.

۳) انگ اجتماعی و عدم امکان بازگشت به شرایط گذشته، از دیگر مباحث تامل برانگیز در مورد دختران فرار است.

● چرا فرار از خانه فرارازخانه ازجمله رفتارهای ناسازگارانه ای است که بیشترازنوجوانان و جوانان سرمی زند.

با توجه به پی آمدهای سوء آن یکی از آسیب های خانوادگی و اجتماعی جامعه، شناخته می شود.

آسیبی که می تواند بهداشت روانی فرد و جامعه را تحت تاثیر قرار دهد.

مسئله فرار زنان و دختران همراه با سایر معضلات و آسیب های اجتماعی مرتبط با آن در سال های اخیر با رشد روزافزون در شهرهای بزرگ بالاخص شهر تهران مورد توجه کارشناسان، متخصصان علوم انسانی قرارگرفته است.

فرار از خانه در واقع زیر پا گذاشتن مقررات خانوادگی و هنجارهای اجتماعی است که اغلب به علت ترس، خشم، یا انتقام جویی در مقابل عوامل مخرب و آشفته خانوادگی و اجتماعی رخ می دهد.

دختران بیشتربرای مدت کوتاهی حضور در مکان های دیگر را بجای ماندن در خانه خود ترجیح می دهند.

ساخت و روابط متزلزل افراد در درون خانواده، اعضای معترض و ناخشنود از این وضعیت نابسامان را به طرف جامعه پرتاب می کند با این اتفاق فرد را به فراری تبدیل کرده و به سوی بزه کاری وارتکاب سایر جرائم سوق می دهد.

«گزارش سازمان بهداشت جهانی حاکی است که سالانه بیش از یک میلیون نوجوان ۱۳ تا ۱۹ ساله ازخانه فرارمی کنند که ۶۰ تا ۷۰ در صد این افراد ، شامل دختران و ۳۰ تا ۴۰ درصد از آن در بین پسران رخ می دهد.

در پژوهشی که عوامل مختلف خانوادگی، اقتصادی، همسالان، فرهنگ و آموزش، اوقات فراغت و ارتباطات در دو بخش درونی وبیرونی را مورد بررسی قرار داده است نتایج زیر در مورد خانواده و همسالان حاصل گردیده که نسبت به شاخص های دیگر از اهمیت ویژه ای برخورداربوده است، به همین دلیل فقط نتایج این دو شاخص در این نشریه آورده شده است.

خانواده به میزان۷/۷۷ درصد از بیشترین تاثیر بر فرار دختران برخوردار است.

زیرا فرد از بدو تولد ارزش ها و هنجارها را در خانواده می آموزد و به تدریج با دنیای وسیع تر جامعه آشنا می شود.

بگونه ای که خانواده و کارکردهای آن در پذیرش نقش های اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود.» میزان محبت، صمیمیت، حمایت عاطفی و وابستگی از جمله مسائل مهمی است که در دوران اولیه زندگی می تواند در بروز رفتارهای بهنجار یا نابهنجار موثر باشد.

نتایج تحقیقات نشان داده است که هرچه ازمیزان وابستگی والدین به فرزندان کاسته شده، برفرارآنان از خانه افزوده شده است.

به علت نبود بهداشت روانی و عاطفی مناسب در خانواده، این افراد از شخصیت مناسب و قابل قبول اجتماعی برخوردار نبوده و برای جبران این مشکلات به رفتارهای غیرمتعارف روی می آورند.

در مورد این دختران تحقیر، تبعیض، از هم پاشیدگی ساختار خانواه، خلاء عاطفی موجود و ناتوانی والدین در نظارت همه جانبه و صحیح بر فرزندان، این مسئله را تشدید نموده است.

ازدگرسو با توجه به دگرگونی در ساختار خانواده برخی از کارکردهای اساسی آن کاهش یافته یا اساسا از دست رفته و برخی دیگر جابه جا شده اند.

با دگرگونی جامعه روابط خانوادگی نیز دستخوش تغییر شده است.

نیاز به آزادی های فردی بر محدوده زندگی خانوادگی نیز تاثیر گذاشته است.اینک نمی توان بر الگوهای گذشته که در زمان خود شاید بهترین بوده است پای فشرد، بلکه با توجه به تحولات اجتماعی و تغییر در شکل و روابط حاکم بر خانواده باید تلاش کرد تا الگوهای متناسب با شرایط امروز جامعه ارائه نمود.

چنین برنامه ریزی ای نیاز به توجه به تحولات و پدیده های جدید اجتماعی و جهانی دارد.

گروه همسالان دیگر شاخصی بود که به میزان ۵/۶۷ درصد تاثیر زیادی بر فرار دختران داشته است.

گروه همسالان، به عنوان دومین عامل(بعد از خانواده) در جامعه پذیری جوانان و نوجوانان نقش مهمی برعهده دارد.

ارتباط با گروه های سنی در شکل گیری رفتار فردی و اجتماعی نوجوانان و جوانان بسیار مهم است.

این گروه ممکن است تاثیر خانواه را نیز دگرگون و یا حتی خنثی نماید.

انسان به دلایل مختلف خود را با دیگران مقایسه و ارزیابی می کند.

در این فرایند انسان ارزش ها و استانداردهای افراد یا گروه های دیگر را به عنوان یک قالب مقایسه ای و مرجع در نظر می گیرد.

این گروه می تواند در پیشرفت و تکامل شخصیتی و رفتارهای اجتماعی نوجوانان و جوانان نقش مهمی ایفا نماید.

همچنین می تواند زمینه یادگیری بسیاری از مهارت ها و فعالیت های اجتماعی را فراهم کند.

بنابراین حضور در محیط های نامناسب و داشتن دوستان ناباب و ارتباط با معیارهای اخلاقی غیرمتعارف اجتماعی می تواند زمینه رفتارهای نامناسب را ایجاد نماید و گروه همسالان می تواند به عنوان گروه مرجع مورد توجه قرار گیرد.

● بحث و نتیجه گیری : هنگامی که فرد در خانه و خانواده محیط مناسب، منطبق با روحیات شخصی اش را نمی یابد، فکر می کند که با فرار از خانه می تواند تمام مشکلات را پشت سر گذاشته و وارد دنیایی متفاوت شود.

فرد به اشتباه فکر می کند جامعه محیط امن برای رفع نیازهای او است.

او به گونه ای از مشکلات درونی و خانوادگی در رنج است که کوچکترین فکری به پیامدهای بعد از فرار نمی کند.

آیا کسانی که به هر دلیل و انگیزه ای خانه و کاشانه خود را هر چند نامطلوب به قصد دستیابی به وضعیت مطلوب تر ترک می کنند، به مقصود خود نائل می شوند؟

و به ساحل نجات دست پیدا می کنند؟

یا در یک منجلاب غیر پیش بینی گرفتار می آیند و گاهی تا مرز نابودی و رسوایی تمام پیش می روند؟

پس باید جوانان و نوجوانان را دریابیم و به نیازهای آنان پاسخ منطقی و درخور شرایط روز اجتماعی و جهانی بدهیم.

معاون دفتر امورآسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی با استناد به اینکه ۴۰ درصد دختران فراری پذیرش شده در مراکز، اختلالات عصبی و شخصیتی داشته اند، گفت؛ استان قم با ۵۳/۲۱ نفر بیشترین نرخ فرار از منزل و سمنان با ۱۴/۱۸ نفر و تهران با ۵۵/۱۷نفر در رتبه های بعدی فرار دختران از منزل قرار دارند.

دکتر رضایی فر بااشاره به اینکه مطالعه روی ۱۲۰ دختر فراری نشان داده است که ۵۳ درصد آنهادارای پدر معتاد بوده و ۴۷ درصد مورد آزار فیزیکی قرار گرفته اند، افزود؛همچنین ۵۳ درصد پدران و ۶۳ درصد مادران این دختران بیسواد و ۲۰ درصد نیزفرزندان طلاق بودند.

وی با استناد به مطالعه دیگر سازمان بهزیستی روی ۱۷۵دختر فراری، اظهار کرد؛ نتایج این مطالعه نیز حاکی است که اغلب دختران موردبررسی تحصیلات زیردیپلم و سن کمتر از ۱۸ سال و نیمی از آنها سابقه بیش ازیکبار فرار داشتند و بیش از نیمی نیز فاقد هرگونه سابقه محکومیت قضائی بودهاند.

معاون دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی، تماس با خط تلفن اورژانس اجتماعی «۱۲۳» را از دیگر راه های جذب و شناسایی دختران فراری بیان کرد و با اشاره به آمار دختران فراری پذیرش شده، گفت؛ از ابتدای سال تاکنون یکهزار و ۵۷۱ دختر فراری در مراکز پذیرش شدند و استان های تهران، خراسان رضوی، خوزستان، فارس و اصفهان به ترتیب دارای بالاترین میزان پذیرش دختران فراری بوده اند.

وی آمار دختران فراری جمع آوری شده از سوی نیروی انتظامی در شش ماهه اول سال جاری را ۷۹۷ نفر اعلام و بیان کرد؛ نیروی انتظامی در سالهای ۸۰ تا ۸۲ به طور میانگین سالانه دو هزار و ۵۰۰ نفر را جمع آوری کرده ازاین بین بیشترین آمار به ترتیب مربوط به استان های تهران، خراسان رضوی، فارس،گیلان، قم، اصفهان و خوزستان است.

رضایی فر با استناد به اینکه بر اساسبرآورد نیروی انتظامی نرخ فرار از منزل در سال ۸۳، ۱۰ نفر در هر ۱۰۰هزار نفراست، ادامه داد؛ استان های سیستان و بلوچستان با نرخ ۳۷/۰ نفر، لرستان با۹۷/۱ نفر و ایلام با ۲۵/۲ نفر به تناسب جمعیت، کمترین نرخ فرار از منزل درکشور را داشته اند.

وی با بیان اینکه دختران فراری شناسایی شده توسطنیروی انتظامی در پارک ها و سایر محیط های شهری در صورت داشتن خانواده ، ارجاعداده می شوند، افزود؛ اگر این دختران مرتکب جرم شده و کمتر از ۱۸ سال سن داشته باشد، به کانون اصلاح و تربیت یا زندان و در غیر این صورت به مراکزمداخله در بحران اجتماعی سازمان بهزیستی فرستاده می شوند.

فرار دختران از خانه یکى از آسیب‌هاى اجتماعى جامعه ما محسوب مى‌شود، چرا که دورى از خانه و خانواده مى‌تواند مسائل و مشکلات متعددى را براى آنان در جامعه ایجاد کند.

بسیارى از کودکان و نوجوانان با مسائلى مواجه مى‌شوند که به نظر مى‌رسد راه‌هایى براى پرداختن به آن وجود دارد اما کودکانى که به فرار از خانه فکر مى‌کنند ممکن است ندانند چگونه مسائل دشوار را حل کنند یا والدینى براى کمک نداشته باشند.

متاسفانه مسائلى که کودکان امیدوارند با فرار از خانه از آنها رها شوند گاهى اوقات با مسائل بزرگ‌تر زندگى در خیابان‌ها جایگزین مى‌شود.

باور غلط در مورد افراد فرارى این است که آنها وقتى تصمیم مى‌گیرند خانه را ترک کنند کاملا در خطر نیستند اما واقعیت این است که آنها غالبا به علت میزان خطرى که زندگى در خیابان‌ها دارد در معرض خطر قرار دارند و غالب اوقات این افراد جوان به سوى سبک‌هاى زندگى کشیده مى‌شوند که هیچ‌گاه انتخاب نکرده‌اند.

فرار در هر جامعه و فرهنگى صورت مى‌گیرد.

نوجوان گاهى به دلیل مشکلات حل نشده مزمن یا گاهى به دلیل یک مشاجره از خانه فرار مى‌کند و براى یک یا چند روزى نزد دوست یا بستگان مى‌ماند اما معمولا افرادى که به دلیل مشکلات متعدد و حل نشده مدام از خانه فرار مى‌کنند به مدت بیشترى بیرون مى‌مانند.

هیچ جوان فرارى خاصى وجود ندارد.

آنها از محیط‌ها و زمینه‌هاى متفاوتى مى‌آیند.

بعضى از آنها به زور از خانه خارج شده‌اند یا به دلیل فشارهاى حاصل از محیط زندگى‌شان فرار کرده‌اند.

فرار از خانه براى دختران در جامعه ما در صورتى که خانواده‌شان کارکرد سالم نداشته باشد یا در چنین شرایطى تحت حمایت نهادها و سازمانها قرار نگیرند، مى‌تواند بحران‌ساز باشد.

فروپاشى ارزش‌هاى انسانی، ناکارآمدى قوانین حمایت از زنان، وجود بى‌عدالتى و نابرابرى و بالا بودن ناامنى اجتماعى به آسیب‌هاى جسمانى و روانى افرادى که به دلایل متعددى محیط خانه را ترک مى‌کنند، منتهى شده است.

پژمردگى شور کودکى و جوانى دختران در جامعه ما واقعیت دردناکى است که پرداختن به آن نشان‌دهنده عدم درک نیازهاى زیستى و روانی- اجتماعى دختران و زنان از سوى خانواده‌ها، نهادها و سازمان‌هاست.

سهم عوامل زیستى در ارزیابى اختلالات جسمانى و روانى براى متخصصان بهداشت روانى شناخته شده است.

با این حال توجه به این مهم در بررسى عوامل سببى فرار دختران و زنان از خانه در پژوهش‌هاى انجام شده نادیده گرفته شده است.

در بررسى‌هاى انجام شده در مورد دختران آسیب‌دیده اجتماعى مشخص گردید که آنها درباره بدن خود و کارکرد اعضاى آن کم‌اطلاعند.

این در حالى است که نادانى درباره چگونگى کار اعضاى بدن موجب بالا رفتن آسیب‌پذیرى دختران در دوران بلوغ شده بود.شیوه آسیب‌دیدگى جنسی، باردارى ناخواسته، بى‌مبالاتى جنسى و سقط جنین پیامدهاى چنین وضعیت ناگوارى بود.

تعدادى از دختران و زنان به دلیل وجود مجموعه علائمى که پیش از قاعدگی، زندگى آنها را تحت تاثیر قرار مى‌دهند در این دوران اقدام به فرار از خانه مى‌کنند.

ارزیابى روانشناختى از دختران و زنانى که در اورژانس اجتماعى اقامت داشتند نشان مى‌دهد که دربین آن عده از زنانى که به دلایل متعدد ترخیص آنها چندین ماه طول مى‌کشید بیشترین علائم تحریک‌پذیری، تنش، دمدمى مزاجی، عصبانیت، خودآزاری، اقدام به خودکشی، بهانه‌جویی، تلاش براى فرار، درگیرى فراری، تهدید مددکاران، حالات افسردگى و تعدادى از علائم جسمى حدود 4 تا 8 روز قبل از قاعدگى رخ داد.

سندرم پیش از قاعدگى به دلیل پیامدهاى خاص ارزیابى دقیق‌ترى از وضعیت بیماران را مى‌طلبد.در این راستا لازم است مسئولین امر علاوه بر پیگیرى راه‌هاى فرار دختران از خانواده به مسائل دیگرى که به آن اشاره شد اهتمام جدى ورزند تا دچار یک‌جانبه‌نگرى در حل و فصل معضل یادشده نگردند.

بین تمامی نهادها و سازمانها اجتماعی ، بی شک خانواده نقش و اهمیت ویژه ای دارد.هیچ جـــامعه ای نمی تواند ادعای سلامت کند چنانچه از خانواده هایی سالم برخوردار نباشد و بی هیچ شبهه ای هیچ یک از آسیبهای اجتماعی نیست که فارغ از تاثیر خانواده ای پدید آمده باشد.محیط و عوامل اجتماعی البته در به وجود آمدن این آسیبها بی تاثیر نیستند.

به گزارش دریافتی باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران" ایسکانیوز":درباره پدیده روسیپگری و فرار دختران که می توان آن را از کانون های چرکین آسیبهای اجتماعی دانست دقیق ترین شاخص عقب افتادگی برای جامعه ؛ تجلیگاه فقدان عدالت اجتماعی ، شاخص فقر و بیکاری ، شاخص فقر فرهنگی و یک پدیده فرهنگی ـ اجتماعی است.

این ، یک معضل روانشناختی است ودرمان پذیر است.باید به خاطر داشت هر گونه اقدام ناسنجیده این گونه آسیب های اجتماعی را افزایش می دهد.

نباید با معلول برخورد قهری کرد ، بلکه باید علتها راجست و برطرف ساخت.

در این تحقیق ، پدیده روسیپگری (زنان خیابانی) و فرار دختران و همچنین علل و پیامدها و راهکارهای پیشنهادی برای جلوگیری از چنین آسیبهایی تحت بحث و بررسی قرار گرفته است.

بدون شک بحث در مورد این گونه معضلها نیازمند تامل وتعمق بیشتر با همکاری و مشارکت نهادهای تحقیقی و اجرایی سازمانهای متعدد و مرتبط ، صاحبنظران و اساتادان دانشگاه ، برگزاری همایش های تخصصی و ...

است.

فرار از خانه در مورد فرار فرزندان از خانه ، آمارها حکایت از افزایش میزان آن دارد.در طول سال ٨٠ دست کم٤٠٧٢ جوان و نوجوان از خانه گریختند که از این میزان ١٤ درصد دختر و ٨٦ درصد پسر بودند.البته نسبت دختران به پسران توجیهی برای عدم تمایل آنها به فرار نیست بلکه آنان بر خلاف پسران بیشتر گرفتار باندهای قاچاق و مراکز فساد می شوند.

مشکلات عاطفی (‌مثل افسردگی ) خانواده پر جمعیت ، نداشتن صلاحیت اخلاقی والدین، بدرفتاری ، اعتیاد و فساد اخلاقی ، رفت و آمد با افراد نامناسب و شرکت در مجلس های غیر اخلاقی ، مهم ترین علل فرار از خانه به شمار می آیند.

همچنین تعصبات بی جا و سخت گیری های افراطی والدین از یک سو و بی قیدی و رها گذاشتن فرزندان از سویی دیگر در کنار شرایط نظیر طلاق ،‌ وجود ناپدری و نامادری و زندگیهای توافقی می تواند در این زمینه موثر باشد.

علاوه بر این ، ازدواج های اجباری و مبارزه با ازدواج های منطقی فرزندان ، دوستان نامناسب و عدم کنترل والدین بر تفریحات و محیطهای غیر درسی آنها عامل آشکار ساز این آسیب اجتماعی است.

فقر اقتصادی ، بی کـــاری نـــه به عنوان علت اصلی بلکه به عنوان یکی از محرکهای سازنده تصمیم به فرار شناخته شده است.گزارش ایسکانیوز می افزاید، با توجه به ارایه آمار نهادهای مربوط به دختران فراری و منابع مطالعاتی به افزایش این پدیده در سطح جامعه می توان اشاره کرد.

در فاصله سالهای ٦٥ تا ٧٨ شیوع فرار از خانه ٢٠ برابر شده است و میانگین سنی آنان ١٦ سال عنوان می شود.همچنین به نقل از سازمان بهداشت جهانی ، میانگین سنی نوجوانان در فرار از خانه ١٤ تا ١٧ سال است که ٧٤ درصد دختر و ٢٦ درصد پسر هستند.

دختران فراری بیشتر اوقات خود را در پارکها ، خیابانها و ...

می گذرانند که علت آن احساس تبعیض در خانواده ، کنترل شدید والدین ، اختلاف خانوادگی ، احساس رانده شدگی از خانواده است.

علل خانوادگی موثر بر فرار دختران از خانه را می توان مشکلات خانوادگی مثل رفتار ظالمانه ، اختلاف با پدر ، مادر و برادر و کتک خوردن، ‌ازدواج اجباری ، سردی عاطفه ، طلاق و جدایی ، انحراف اخلاقی والدین و زندانی شدن والدین بر شمرد.از جمله عوامل اجتماعی نیز می توان به مهاجرت های دسته جمعی ، ‌نبود انطباق وضع زندگی ، افت وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی خانواده تاکید کرد.ترجیح دادن وضعیت فرار نسبت به وضعیت دشوار خانواده با هر ذلتی مثل خود فروشی، گدایی ، فروش مواد مخدر ، پناهندگی به گروه های فاسد و برآوردن انتظارات آنها همراه است.

پیامدهای فرار از خانه:‌بیماری های جسمی ، روانی ،‌بزهکاری ، فحشا ، بارداری نامشروع و پیش از موعد اعتیاد به مواد مخدر ، خطر درگیری با قانون ، روسپیگری و خودکشی روسپیگری روسپیگری از کهن ترین کجروی های بشری است که ردپای آن را می توان در طول تاریخ جست و جو کرد.

در ایران ، روسپیگری از دوران قاجار و دربار شروع شد و در دوره پهلوی در مکان های خاصی رسمیت یافت.

در واقع وقتی دختری به هر علت از خانه فرار می کند راهی به غیر از آلوده شدن برایش باز نیست و او طبیعتا ‌ناگزیر همین یک راه را انتخاب می کند؛ زیرا دیگر خانواده و جامعه پذیرای وی نیست.پس تصور می کند چون راهی ندارد باید تا آخر خط برود و خود را به هلاکت برساند.

علل و انگیزه های که گروهی از زنان را به انحراف می کشاند متعدد است.

فقر ، تنهایی ، بیهودگی ، بیکاری و نبود پذیرش از سوی جامعه ، آنها را در خیابان های بی انتها رها می کند.

برخی از این قربانیان ، محصول طلاق و جرم والدین (‌مثل اعتیاد ) نامادری و ناپدری بد رفتار و اطرافیانی هستند که احساسات و عواطف انسانی آنان را زیر پا له می کنند و به گوشه خیابان های شلوغ و ناامن شهر سوق می دهند.

نتیجه تحقیقی که از شماری زنان روسپی صورت گرفته بیانگر این است که بیش از ٦٠ درصد آنان در نوجوانی وارد منجلاب می شوند.٦٢ درصد روسپیان زمینه خانوادگی داشته و با پدر و مادر زندگی می کرده اند .٢٢ درصد با خویشاوندان و ٢ درصد نیز با بهزیستی زندگی کرده اند.

روسپیان در خصوص رابطه با والدین گفته اند تشنه یک جرعه محبت هستند.و سوم روسپیان از پیش یا بعد از افتادن به آتش فساد، معتاد می شوند و پدران آنان معتاد بوده اند.‌٧٤ درصد روسپیان معمولابا کسی ازدواج کرده اند که شکل پدرشان بوده است ؛ یعنی معتاد.شش درصد از روسپیان تاز سوی شوهرانشان وادار به روسپی گری شده اند .

همچنین این افراد مورد سوء استفاده ی جنسی در منزل خودشان هم قرار گرفته اند ( پدر ، برادر ، دایی ، ...

) حریم آنها قبل از ورود به اجتماع شکسته شده است .

یعنی ٢٢ درصد در زمان کودکی مورد سوء استفاده قرار گرفته اند .

دلایل و عوامل مهم روسپیگری در ایران :‌ فقر ، بی کاری ، حمایت نشدن از زنان ، طلاق ، بالا رفتن سن ازدواج ، وجود درآمد فعال در روسپیگری ، تقاضای بالقوه در جامعه و…